Consejos para hacer un recorrido por libre en un paraiso en medio del Atlántico
Lagoa das Sete Cidades
Aunque parezca mentira, con sólo 90km de largo,15 km de ancho y poco más de 100.000 habitantes, la Isla de San Miguel acumula muchos lugares de interés. De hecho, nosotros decidimos dedicarle sólo tres días a esta isla y sin duda nos quedamos cortos. Es todo un ejemplo de un pequeño espacio con mucho que hacer. En esta nueva entrada, comparto con vosotros consejos para visitar por libre esta hermosa isla.
Plantacion de té de Porto Formoso
VOLAR EN LA SATA: UNA FORMA ECONÓMICA DE LLEGAR A AZORES
Ponta Delgada es la ciudad más grande de la isla y de todo Azores, y en ella está el mayor aeropuerto del archipiélago. De hecho, nosotros llegamos a su aeropuerto en un vuelo directo desde Oporto con la compañía azoriana SATA, que conecta diariamente Azores con Lisboa y Oporto, así como con Boston y Toronto, ya al otro lado del Atlántico. Es una compañía a tener en cuenta por su bajo coste (fuera de temporada alta podemos visitar esta isla por menos de 200€) y por sus conexiones económicas con el continente americano; de hecho es la compañía que utilizamos para desplazarnos hasta Canadá en el viaje que contaré en posteriores entradas.
Furnas
COMO IR DEL AEROPUERTO A PONTA DELGADA
Una vez en el aeropuerto, la forma más lógica de llegar al centro de la ciudad es el taxi. Tiene un precio único de 10€, que considero bastante razonable, sobre todo teniendo en cuenta que no hay otro transporte público disponible como bus urbano. Los únicos autobuses que vimos en el aeropuerto son de transporte colectivo de hoteles, que tenían un coste por persona mayor que el taxi, por lo que lo descartamos al momento.
Ponta Delgada
PONTA DELGADA: LA CAPITAL
Ponta Delgada es la población más grande de la isla y cuenta con apenas unos 70.000 habitantes, lo que hace de ella una localidad tranquila. Su vida gira alrededor del tránsito de su puerto y del turismo; de hecho es aquí donde encontramos el mayor número de hoteles, restaurantes y otros servicios necesarios para el viajero.
Igreja Matriz de Ponta Delgada
En Ponta Delgada tenemos también varios lugares de interés. Entre las numerosas iglesias destaca la de Nossa Senhora da Esperança, donde se guarda el Santo Cristo dos Milagres, un santo con gran devoción en la isla y al que se le dedican las mayores fiestas de la capital. Aparte de las iglesias, podemos visitar también otros lugares como la Porta da Cidade, el Forte de Sao Brás o la Torre Sineira donde hay unas buenas vistas de la ciudad.
La Isla de San Miguel en coche
UNA VUELTA POR LA ISLA
Aunque pasear por Ponta Delgada es un placer, lo más espectacular de la isla son sin duda sus paisajes, así que os recomiendo alquilar un coche y hacer una ruta por la carretera que la rodea. Comenzando en la capital, y si salimos por la carretera dirección oeste, nos dirigimos a una de las primeras joyas de la isla: La Lagoa das Sete Cidades y su mirador. A poca distancia (aquí todo está cerca) y de vuelta a la costa, llegamos a Punta da Ferraria, el punto más occidental de la isla con su faro y las curiosas piscinas calientes naturales que aprovechan el calor del interior de la tierra.
Ponta da Ferraría
Ya de vuelta en la ER1, la carretera que rodea la isla, nos dirigimos ahora en dirección este a la altura de Ponta da Bretanha y continuamos hasta Ribeira Grande, otra importante localidad donde recomiendo parar un rato y aproximarse a la Ponta do Cintrao.
Costa Norte
Si seguimos rodeando la isla, y poco después de Ribeira Grande, pasamos por la plantación de té de Porto Formoso, donde de forma totalmente gratuita nos ofrecen una visita guiada del proceso de elaboración del té así como una degustación del mismo.
Chá de Porto Formoso
Dependiendo del tiempo disponible, aconsejaría continuar la ruta hacia la parte más al este de la isla, hasta lugares como la Ponta da Madrugada. Si por lo contrario el viajante se conforma (o no le queda más remedio) que ver los puntos más turísticos, seguirá hacia el interior hacia la localidad de Furnas, donde puede tomar un baño termal. Cerca de aquí está también la Lagoa das Furnas y sus «géiseres», que son utilizados incluso para cocinar el famoso Cocido das Furnas. No muy lejos, y si las nubes lo permiten, si nos acercamos al Miradoiro do Salto do Cabalo, disfrutaremos de unas vistas impresionantes.
Furnas
De vuelta de nuevo a Ponta Delgada es imprescindible detenerse también en la Lagoa do Fogo, aunque en este caso para tener una buena vista de la misma vamos necesitar también que las nubes no nos oculten el paisaje.
Esta ruta en coche alrededor de la isla nos llevó dos días, aunque recomiendo si fuese posible, dedicarle por lo menos un par de días más para poder visitar más localidades y disfrutar de la calma con que vive la gente en estes lugares. Recomiendo parar en algún bar que encontremos por el camino para interaccionar con la gente local así como dormir en alguna casa rural perdida por la isla (esto último nos quedó pendiente para otra ocasión).
Furnas desde el Salto do Cabalo
GUIA PRÁCTICA Y RECOMENDACIONES
Dónde dormir: Nosotros nos alojamos todos los dias en el Marina Lounge Hostel en Ponta Delgada, y fue sin duda un gran acierto. Lo recomiendo por todo: profesionalidad, diseño, precio…y sobre todo por el trato de sus propietários Lino y António.
Dónde comer: Como el hostel donde nos alojamos tenía cocina la verdad es que no fuimos comer mucho por ahí. Sólo cenamos fuera una noche, concretamente en el Restaurante A Tasca en Ponta Delgada, y fue una muy buena elección.
Dónde alquilar coche: Nosotros lo hicimos con la empresa Euraçor, por recomendación de los propietarios del hostel. Buen precio y sin ningún problema.
Idioma: Aunque el idioma oficial es el portugués, este portugués azoriano es bastante difícil de entender, especialmente en zonas rurales.
Furnas
Precios: Se puede decir que está más o menos al mismo nivel que el Portugal continental, por lo que no se puede considerar un destino caro. Como ejemplo, aquí dejo lo que cuestan muchas cosas que puede necesitar un viajero para que podais hacer un presupuesto:
Dormir: Habitación doble con desayuno y cocina (Marina Longe Hostel) 46€ noche
Cena en el restaurante A Tasca de Ponta Delgada: 27,40€ dos personas
Alquiler de coche pequeño en la empresa Euroaçor: 75€ dos días seguro incluído
Una caña de cerveza: muy variable, entre 50 céntimos a 1.5€ según el sitio
Un bolo de pan lévedo azoriano: 2.30€
Lagoa do Fogo
Esto es todo! Y ya sabeis que como es habitual en este blog, si teneis alguna duda, quereis dejar aquí algún consejo más, o simplemente quereis comentar o compartir una experiencia vuestra similar, non dudeis en poner un comentario.
Consellos para facer un percorrido por libre nun paraiso no medio do Atlántico
Lagoa das Sete Cidades
Ainda que pareza mentira, con só 90km de longo,15 km de ancho e pouco mais de 100.000 habitantes, na Illa de San Miguel acumúlanse moitos lugares de interese. De feito, nós decidimos dedicarlle só tres días a esta illa e sen dúbida quedámonos cortos. É todo un exemplo dun pequeno espazo con moito que facer. Nesta nova entrada, comparto con vos consellos para visitar por libre esta fermosa illa.
Plantacion de té de Porto Formoso
VOAR NA SATA: UNHA FORMA ECONÓMICA DE CHEGAR AOS AZORES
Ponta Delgada é a cidade máis grande da Illa e de todo os Azores, e nela está o maior aeroporto do arquipélago. De feito, nós chegamos ao seu aeroporto nun voo directo desde Porto coa compañía azoriana SATA, que conecta diariamente os Azores con Lisboa e Porto, así como con Boston e Toronto, xa ao outro lado do Atlántico. É unha compañía a ter en conta polo seu baixo coste (fora da temporada alta podemos visitar esta illa por menos de 200€) e polas súas conexións económicas co continente americano, de feito é a compañía que utilizamos para desprazarnos ate Canadá na viaxe que contarei en posteriores entradas.
Furnas
COMO IR DO AEROPORTO A PONTA DELGADA
Unha vez no aeroporto, a forma máis lóxica de chegar ao centro da cidade é o taxi. Ten un prezo único de 10€, que considero bastante razonable, sobre todo tendo en conta que non hai outro transporte público disponible coma bus urbano. Os únicos autobuses que vimos no aeroporto son de transporte colectivo de hoteis, que tiñan un coste por persoa maior que o taxi, polo que o descartamos ao momento.
Ponta Delgada
PONTA DELGADA: A CAPITAL
Ponta Delgada é a poboación máis grande da illa e conta con apenas uns 70.000 habitantes, o que fai dela unha localidade tranquila. A súa vida xira ao redor do tránsito do seu porto e do turismo; de feito é aquí onde encontramos o maior número de hoteis, restaurantes e outros servizos necesarios para o viaxeiro.
Igreja Matriz de Ponta Delgada
En Ponta Delgada temos tamén varios lugares de interese. Entre as numerosas igrexas destaca a da Nossa Senhora da Esperança, onde se garda o Santo Cristo dos Milagres, un santo con gran devoción na illa e ao que se lle dedican as maiores festas da capital. Aparte das igrexas, podemos visitar tamén outros lugares como a porta da cidade, o Forte de Sao Brás ou a Torre Sineira onde hai unhas boas vistas da cidade.
A Illa de San Miguel en coche
UNHA VOLTA POLA ILLA
Ainda que pasear por Ponta Delgada é un pracer, o máis espectacular da illa son sen dúbida as súas paisaxes, así que vos recomendo alugar un coche e facer unha ruta pola estrada que a rodea. Comezando na capital, e se saímos pola estrada dirección oeste, dirixímonos a unha das primeiras xoias da illa: A Lagoa das Sete Cidades e o seu miradoiro. A pouca distancia (aqui todo está preto) e de volta á costa, chegamos a Punta da Ferraria, o punto máis occidental da illa co seu faro e as curiosas piscinas quentes naturais que aproveitan a calor do interior da terra.
Ponta da Ferraría
Xa de volta na ER1, a estrada que rodea a illa, dirixímonos agora en dirección este á altura da Ponta da Bretanha e continuamos ate Ribeira Grande, outra importante localidade onde recomendo parar un rato e aproximarse á Ponta do Cintrao.
Costa Norte
Se seguimos rodeando a illa, e pouco despois de Ribeira Grande, pasamos pola plantación de té de Porto Formoso, onde de forma totalmente gratuita nos ofrecen unha visita guiada do proceso de elaboración do té así como unha desgustación do mesmo.
Chá de Porto Formoso
Dependendo do tempo dispoñible, aconsellaría continuar a ruta hacia a parte máis ao leste da illa, ate lugares como a Ponta da Madrugada. Se polo contrario o viaxante confórmase (ou non lle queda máis remedio) que ver os pontos máis turísticos, seguirá hacia ó interior hacia a localidade de Furnas, onde pode tomar un baño termal. Preto de aquí está tamén a Lagoa das Furnas e os seus «géiseres», que son utilizados mesmo para cociñar o famoso Cocido das Furnas. Non moi lonxe, e se as nubes o permiten, se nos acercamos ao Miradoiro do Salto do Cabalo, gozaremos dunhas vistas impresionantes.
Furnas
De volta de novo á Ponta Delgada é imprescindible deterse tamén na Lagoa do Fogo, aínda que neste caso para ter unha boa vista da mesma imos necesitar tamén que as nubes non nos oculten a paisaxe.
Esta ruta en coche ao redor da illa levounos dous días, ainda que recomendo se fose posible, dedicarlle polo menos un par de días máis para poder visitar máis localidades e gozar da calma con que vive a xente nestes lugares. Recomendo parar nalgún bar que atopemos polo camiño para interaccionar coa xente local así como dormir nalgunha casa rural perdida pola illa (esto último quedounos pendente para outra ocasión).
Furnas dende o Salto do Cabalo
GUIA PRÁCTICA E RECOMENDACIÓNS
Onde dormir: Nos aloxámos todos os dias no Marina Lounge Hostel en Ponta Delgada, e foi sen dúbida un gran acerto. Recoméndoo por todo: profesionalidade, deseño, prezo…e sobre todo o trato dos seus propietários Lino e António.
Onde comer: Como o hostel onde nos aloxamos tiña cociña a verdade é que non fomos comer moito por ahí. Só ceamos fora unha noite, concretamente no Restaurante A Tasca, e foi unha moi boa elección.
Onde alugar coche: Nós fixémolo coa empresa Euraçor, por recomendación dos propietarios do hostel. Bo prezo e sen nengún problema.
Idioma: Ainda que o idioma oficial é o portugués, este portugués azoriano é bastante difícil de entender, especialmente nas zonas rurais.
Furnas
Precios: Se pode decir que está máis ou menos ao mesmo nivel que o Portugal continental, polo que non se pode considerar un destino caro. Como exemplo, aquí deixo o que costan moitas cousas que pode necesitar un viaxeiro para que podades facer un presuposto:
Dormir: Habitación doble con almorzo e cociña (Marina Longe Hostel) 46€ noite
Cea no restaurante A Tasca de Ponta Delgada: 27,40€ duas persoas
Aluguer de coche pequeno na empresa Euroaçor: 75€ dous días seguro incluído
Unha caña de cerveza: moi variable, entre 50 centimos a 1.5€ segundo o sitio
Un bolo de pan lévedo azoriano: 2.30€
Lagoa do Fogo
Isto é todo! E xa sabedes que como é habitual neste blog, se tedes algunha dúbida, queredes deixar aquí algún consello máis, ou simplemente queredes comentar ou compartir unha experiencia vosa similar, non dubidedes en poñer un comentario.
Que ver e outros consellos dun compostelano para visitar a cidade.
A Catedral dende a Praza do Obradoiro
Unha das cousas pola cal Compostela é coñecida no mundo é por ser o final das rutas xacobeas. Ondas de peregríns foron chegando a Compostela durante centos de anos deixando pegadas nesta cidade aberta ao estranxeiro dende a idade media. O obxectivo da maior parte destes visitantes da cidade é a catedral, o lugar máis visitado e un dos sitios máis importantes da Europa.
Rua do Vilar
Mais Compostela non é so a catedral, ten ademáis un impresionante e moi ben conservado casco histórico e outros lugares ben importantes para calquer visitante. Nesta nova entrada do meu blog, convídovos a facer conmigo un percorrido por esta cidade ben coñecida por min, xa que é a cidade onde nacín e onde vivo.
Rincón preto da Catedral
A Catedral e as prazas que a rodean
Destino final da meirande parte dos visitantes, é sen dúbida o lugar máis espectacular da cidade. Moitos pelegríns chegan en busca da tumba do Apóstolo Santiago e o fume purificador do Botafumeiro. Mais tamén os que teñen como obxectivo unha visita mais cultural que espiritual poden gozar deste templo, especialmente polo impresionante Pórtico da Groria, unha auténtica xoia románica.
Detalle do Pórtico da Gloria
A catedral é fermosa por dentro…e tamén por fora. Sen dúbida a fachada máis espectacular para moita xente é a do Obradoiro, de orixe barroco e partícipe, xunto cos edificios que a compoñen (Pazo de Raxoi, Hostal dos Reis Católicos e Colexio de San Xerome) nunha das prazas máis fotografiadas do mundo.
Praza do Obradoiro
E ainda que non son tan coñecidas como a do Obradoiro, non son menos fermosas as outras fachadas: A románica das Praterías. A da Quintana, por ser onde cada ano santo se abre a Porta Santa. E por último a do norte, a da Azabachería, xusto en fronte do Seminario Maior.
Rua da conga
Para coñecela, ademáis de percorrer todo o seu interior, recomendo dar un paseo ao seu arredor para ver todas as fachadas e rematando cunha visita guiada aos tellados da catedral.
Seminario Maior dende os tellados da Catedral
A zona vella
Como centro histórico e cultural dende a idade media, a cidade conta cun extenso e ben conservado casco antigo, desde o meu ponto de vista un dos mellores da Europa. O mellor para gozalo é pedir un mapa na oficina de turismo e pasear durante horas polas suas prazas e ruas empedradas. Imprescindibles son a Rua Nova, Rua do Vilar, Rua do Franco (con moitos restaurantes para turistas), Preguntoiro, Conga, Praza do Toural, Mazarelos, Praza de Cervantes, Casas Reais ou Algalia, mais calquera do casco historico non defrauda.
Praza de Cervantes en nadal
E como lugar de peregrinación, tamén temos igrexas. E moitas. Durante este paseo pola zona vella podemos ver algunhas moi interesantes como a de San Francisco, Salomé, San Agustín, Ánimas,…e en especial o Mosteiro de San Martiño Pinario.
Troia
Falar de Compostela é falar tamén da súa Universidade. Ainda que moitas das facultades actuais están espalladas polos arredores, podemos ver tamén edificios da antigua universidade polo centro histórico. Algunhas de elas aínda son utilizadas hoxe en día, como a Facultade de Medicina, a de Xeografía e Historia ou a de Filosofía, situada na acolledora Praza de Mazarelos.
Choiva en Compostela
Ademais, recomendo complementar o paseo polo casco antigo coa visita a algún museo (en especial o Museo do Pobo Galego) e a coñecida Praza de Abastos, onde tódalas mañas dos días laborais se pode ver no seu vivo mercado os mellores produtos do país. Se fose posível, o mellor é ver o mercado os xoves, xa que é cando hai máis postos de venda.
Escaleiras no Museo do Pobo Galego
Fóra do centro histórico
Compostela conta con outros pontos de interese tamén fóra do casco antigo. A poucos pasos da rúa do Franco podemos dar un paseo pola Alameda, onde hai unhas impresionantes vistas da Catedral especialmente nun atardecer soleado. Os parques de Belvís, Bonaval ou Vista Alegre tamén están preto do centro, e ainda que non son tan visitados, non deixan de ser interesantes.
As Marías, no Parque da Alameda
Baixando dende o centro até o Barrio de Sar, é imprescindible a visita da Colexiata do Sar, igrexa románica onde destacan os seus arcos exteriores, que foron construídos posteriormente para evitar o derrumbe.
Rua das Rodas
O interesante legado histórico de Compostela fai que construccións máis modernas como as que atopamos na zona universitaria ou a polémica Cidade da Cultura pasen desapercibidas pola maioría dos visitantes, ainda que tamén forman parte da cidade.
A Catedral coa Cidade da Cultura ao fondo
Xa para rematar este percorrido por Compostela, recomendovos algo que eu sempre tento facer cando visito unha cidade: Contemplala dende un bo miradoiro. Sen dúbida, as mellores vistas desta cidade son as que podemos gozar dende o Monte Pedroso. A uns catro quilómetros dende o centro (eso sí, con bastante pendente ao final) podemos facer unha pequena excursión andando pasando pola Granxa do Xesto para contemplar Compostela e o seu entorno dende outro ponto de vista.
Preto da Catedral
E xa sabedes que como é habitual neste blog, se tendes algunha dúbida, queredes deixar aquí algún consello máis, ou simplemente queredes comentar ou compartir unha experiencia similar, non dubidedes poñer un comentario.
Que ver y otros consejos de un compostelano para visitar la ciudad
La catedral desde la Praza do Obradoiro
Una de las cosas porque Compostela es conocida en el mundo es por ser el final de las rutas jacobeas. Olas de peregrinos fueron llegando a Compostela durante cientos de años dejando huellas en esta ciudad abierta al extranjero desde la edad media. El objetivo de la mayor parte de estos visitantes de la ciudad es la catedral, el lugar más visitado y uno de los sitios más importantes de Europa.
Rua do Vilar
Pero Compostela no es solo la catedral, tiene además un impresionante y muy bien conservado casco histórico y otros lugares muy importantes para cualquier visitante. En esta nueva entrada de mi blog, os invito a hacer conmigo un recorrido por esta ciudad bien conocida por mí, ya que es la ciudad donde nací y donde vivo.
Rincón cerca de la Catedral
La Catedral y las plazas que la rodean
Destino final de la mayor parte de los visitantes, es sin duda el lugar más espectacular de la ciudad. Muchos peregrinos llegan en busca de la tumba del Apóstol Santiago y el humo purificador del Botafumeiro. Pero también los que tienen como objetivo una visita mas cultural que espiritual pueden disfrutar de este templo, especialmente por el impresionante Pórtico de la Gloria, una auténtica joya románica.
Detalle del Pórtico de la Gloria
La catedral es hermosa por dentro…y también por fuera. Sin duda la fachada más espectacular para mucha gente es la del Obradoiro, de origen barroco y partícipe, junto con los edificios que la componen (Pazo de Raxoi, Hostal dos Reis Católicos y Colexio de San Xerome) en una de las plazas más fotografiadas del mundo.
Praza do Obradoiro
Y aunque no son tan conocidas como la del Obradoiro, no son menos hermosas las otras fachadas: La románica de las Praterías. La de la Quintana, por ser donde cada año santo se abre la Puerta Santa. Y por último la del norte, la de la Azabachería, justo enfrente del Seminario Maior.
Rua da conga
Para conocerla, además de recorrer todo su interior, recomiendo dar un paseo a su alrededor para ver todas las fachadas y acabando con una visita guiada a los tejados de la catedral.
Seminario Mayor desde los tejados de la Catedral
La zona vieja
Como centro histórico y cultural desde la edad media, la ciudad cuenta con un extenso y bien conservado casco antiguo, desde mi punto de vista uno de los mejores de Europa. Lo mejor para disfrutarlo es pedir un mapa en la oficina de turismo y pasear durante horas por sus plazas y calles adoquinadas. Imprescindibles son la Rua Nova, Rua do Vilar, Rua do Franco (con muchos restaurantes para turistas), Preguntoiro, Conga, Praza do Toural, Mazarelos, Praza de Cervantes, Casas Reais o Algalia, pero cualquiera del casco histórico no defrauda.
Praza de Cervantes en navidad
Y como lugar de peregrinación, también tenemos iglesias. Y muchas. Durante este paseo por la zona vieja podemos ver algunas muy interesantes como la de San Francisco, Salomé, San Agustín, Ánimas,…y en especial el Convento de San Martiño Pinario.
Troia
Hablar de Compostela es hablar también de su Universidad. Aunque muchas de las facultades actuales están en los alrededores, podemos ver también edificios de la antigua universidad por el centro histórico. Algunas de ellas aún son utilizadas hoy en día, como la Facultade de Medicina, la de Xeografía e Historia o la de Filosofía, situada en la acogedora Praza de Mazarelos
Choiva en Compostela
Además, recomiendo complementar el paseo por el casco antiguo con la visita a algún museo (en especial el Museo do Pobo Galego) y la conocida Praza de Abastos, donde todas las mañanas de los días laborables se puede ver en su vivo mercado los mejores productos del país. Si fuera posible, es mejor ver el mercado los jueves, ya que es cuando hay más puestos de venta.
Escaleras en el Museo do Pobo Galego
Fuera del centro histórico
Compostela cuenta con otros puntos de interés también fuera del casco antiguo. A pocos pasos de la Rua do Franco podemos dar un paseo por la Alameda, donde hay unas impresionantes vistas de la Catedral especialmente en un atardecer soleado. Los parques de Belvís, Bonaval o Vista Alegre también están cerca del centro, y aunque no son tan visitados, no dejan de ser interesantes.
As Marías, en el Parque da Alameda
Bajando desde el centro hasta el Barrio de Sar, es imprescindible la visita de la Colexiata do Sar, iglesia románica donde destacan sus arcos exteriores, que fueron construidos posteriormente para evitar el derrumbe.
Rua das Rodas
El interesante legado histórico de Compostela hace que construcciones más modernas como las que encontramos en la zona universitaria o la polémica Cidade da Cultura pasen desapercibidas para la mayoría de los visitantes, aunque también forman parte de la ciudad.
La Catedral con la Cidade da Cultura al fondo
Ya para acabar este recorrido por Compostela, os recomiendo algo que yo siempre trato de hacer cuando visito una ciudad: Contemplarla desde un buen mirador. Sin duda, las mejores vistas de esta ciudad son las que podemos disfrutar desde el Monte Pedroso. A unos cuatro kilómetros desde el centro (eso sí, con bastante pendiente al final) podemos hacer una pequeña excursión andando pasando por la Granxa do Xesto para contemplar Compostela y su entorno desde otro punto de vista.
Cerca de la Catedral
Y ya sabéis que como es habitual en este blog, si tenéis alguna duda, queréis dejar aquí algún consejo más, o simplemente queréis comentar o compartir una experiencia vuestra similar, no dudeis poner un comentario.
Ainda que o máis común é facer o camiño francés en bicicleta dende máis lonxe, especialmente se temos en conta que a Compostelana non cha dan se non acreditas un mínimo de 200km, comparto con vos esta parte do Camiño en formato de diario de viaxe (con gastos para dúas persoas, km e consellos), moi recomendable para facer cando non se dispón de moito tempo, xa que apenas tres días son suficientes para facer este tramo galego do Camiño Francés.
Palloza en O Cebreiro
Canto tempo dedico a facer este tramo do Camiño?
Eu recomendo facelo en tres días, ainda que é posible facelo en dous se cumplides os seguinte requisitos:
Estar en boa forma física e habituados a andar en bici
Gústavos madrugar
Facedes o camiño cando os días son longos e non hai moito barro (de maio a setembro)
Non vos importa ir por estrada
Chegando a Portomarín
Pola contra, eu recomendo facelo en tres días se cumplides un dos seguintes requisitos:
Queredes ir polo tramo orixinal do camiño, e o mínimo por estrada alternativa
Tomades o camiño de forma relaxada e, ademáis, non vos gusta madrugar
Gústavos parar nos lugares de interese, a ver paisaxes, a tomar algo, a comer con calma…
E se a parte do anterior non estás en moi boa forma física ou non estás habituado en andar en bici, penso que é bo considerar un día máis de ruta.
Preto de Melide
Cómo chegar a O Cebreiro
A forma máis económica de chegar a O Cebreiro, xa fose con bici ou sen ela, é en autobús. A empresa Alsa comunica Pedrafita do Cebreiro (capital do concello, a 4.6 quilómetros da aldea de O Cebreiro) coas principais cidades galegas e do resto da Península. A nós o billete en maio de 2014 dende Compostela a Pedrafita 2 adultos máis 2 bicis saiunos por 55.94 euros (se ides sen bicis botádelle uns 20 euros menos). Unha vez en Pedrafita, se ides con bicis eu recomendovos continuar en bici ate a aldea do Cebreiro, que ainda que é subida ven ben para ir quencendo as pernas para o Camiño. Se polo contrario vides a pé, o mellor é coller un taxi ate o inicio do tramo galego do Camiño. Outra cousa a ter en conta é cándo comezamos a facer o camiño unha vez que chegamos a Pedrafita. Se chegamos pola mañá o lóxico é poñerse xa a pedalear, mais se chegamos tarde ou de noite, en Pedrafita hai algún hostal. Nós quedámonos no Hostal Rebollal, que ten habitacións dobles por 45.50 euros almorzo a parte, un pouquiño caras para o que se estila noutros lugares do camiño, pero coa vantaxe de que te esperan ate que chegue o bus ate horas bastante tardías.
Primeira etapa: O Cebreiro – Sarria (43.06 km + 4.65 km desde Pedrafita)
Non pode haber un lugar máis fermoso para comezar o Camiño que O Cebreiro. Situada a case 1300 metros de altitude é unha pequena aldea moi ben conservada con varias pallozas e unha interesante igrexa prerrománica. Despois de parar un ratiño neste lugar idílico e hora de poñerse a pedalear. O camiño orixinal (por onde iremos sempre coas nosas bicis) sae ao carón do albergue de pelegríns e continúa por unha sucesión de pequenos repechos entre bosques e de vez en cando con excepcionais vistas das montañas lucenses. Pouco despois do Alto do Poio, atopamonos cunha forte baixada que obriga a usar moito os freos pola pendente e as pedras, e que remata na localidade de Triacastela, un bo lugar para facer un descanso para tomar algo ou xantar.
A Montaña de Lugo no Camiño
Despois de Triacastela temos dúas opcións: A primeira é continuar o camiño orixinal ate Sarria. A segunda é desviarse por Samos, que é recomendable se queredes visitar o interesante Mosteiro desa localidade. Como nós xa coñecemos este mosteiro, decidimos continuar polo camiño orixinal, que discurre por unhas preciosas paisaxes da montaña interior lucense. Despois de subir o alto de Riocabo, a ruta tórnase moi doada ate chegar á vila de Sarria: Un bó lugar para pasar a noite, con moitos aloxamentos onde elexir e bos sitios para cear
Gastos día 1:
· Almorzo (Hostal Rebollal, Pedrafita): 10 €
· Comida (Complexo Xacobeo, Triacastela): 15.80€
· Cea (Pizzeria Matias, Sarria): 20 €
· Hotel Oca Vila de Sarria: 40€
· Outros (Bebidas, cañas, cafés,…): 5.2€
Algún tramo con auga no Camino
Segunda etapa: Sarria – Melide (66.52 km)
Sen madrugar moito, retomamos o Camiño subindo pola Rua Maior e saíndo de Sarria a carón do Mosteiro da Madalena. Despois, continuamos pedaleando por fermosos lugares nun típico tramo rompepernas ate a localidade de Portomarín, onde é imprescindible un descanso despois de máis de 20 km. Portomarín é a capital do concello do mesmo nome, que foi anegada coa construcción do Encoro de Belesar nos anos 60. A súa igrexa románica foi trasladada pedra a pedra até a ubicación actual, na praza da vila en frente a Casa do Concello.
Portomarín
Ao pasar Portomarín, temos que ter paciencia para enfrentarnos a unha forte e longa subida que fai desta etapa a máis dura destas tres. Ao chegar a Ventas de Narón, comenzamos un descenso ate Palas de Rei, outro concello lucense onde podemos parar a facer un descanso. Despois, o tramo entre Palas e Melide, xa na provincia de A Coruña), transcorre por un relevo con bastantes subidas e baixadas onde podemos xa notar o cansanzo da etapa. Pero todo sacrificio ten a súa recompensa, e en Melide temos bos locais para recuperar forzas cunhas racións de polbo á feira. As pulperías máis famosas son a Garnacha ou Ezequiel, aínda que podemos comer ben calquer tipo de comida, galega ou non, en toda a vila.
Polbo en Melide
Gastos día 2:
· Almorzo (Cafetería Anduriñas, Sarria): 11€
· Comida (2 bocatas+2cañas, Casa Molar, Ventas de Narón): 11.50€
· Cea (Pulpería A Garnacha, Melide): 19.90€
· Hospedaje Sony (Melide): 30 €
· Outros: 15.60€
Ribadiso
Terceira etapa: Melide – Compostela (56.10 km)
Esta última etapa do Camiño até Compostela é a típica rompepernas tan común nas terras galegas. Contínuas subidas e baixadas, pero sempre entre fermosas paisaxes do rural. Se xa o Camiño Francés ten moitísima xente no verán, a partir da vila de Arzúa xúntanse toda a afluencia dos camiños do Norte (podedes ver o diario deste camiño en bici desde Irún neste enlace) e Primitivo, polo que estamos ante a etapa máis concurrida do Camiño de Santiago. Concluímos a última subida da etapa en San Marcos e a partir do Monte do Gozo xa podemos ver Compostela e as torres da Catedral. Entramos na cidade polo fermoso Barrio de San Pedro para rematar, como non, na famosa Praza do Obradoiro. Despois de gozar desta impresionate praza, é fundamental adicar polo menos un par de días para coñecer esta cidade, seguindo as recomendacións desta outra entrada do meu blog. E se continuamos con forzas, outra boa opción é seguir pedalenado polo Camiño até Fisterra, da que tamén podedes ver un diario similar a este nesta outra entrada. Bo camiño!
Total gastos: 321.7€ (160.85 € persoa) en 3 dias, incluíndo durmir en Pedrafita e o desprazamento ate alí
Total quilómetros: 170.33 km (segundo o contaquilómetros da bici)
E xa sabedes que como é habitual neste blog, se tedes algunha dúbida, queredes deixar aquí algún consello máis, ou simplemente queredes comentar ou compartir unha experiencia vosa similar, non dubidedes en poñer un comentario.
Aunque lo más común es hacer el Camino Francés en bicicleta desde más lejos, especialmente si tenemos en cuenta que la Compostelana no te la dan si no acreditas un mínimo de 200 km, comparto con vosotros esta parte del Camino en formato de diario de viaje (con gastos para dos personas, km y consejos), muy recomendable para hacer cuando no se dispone de mucho tiempo, ya que apenas tres días son suficientes para hacer este tramo gallego del Camino Francés.
Palloza en O Cebreiro
Cuanto tiempo dedico a hacer este tramo del Camino?
Yo recomiendo hacerlo en tres días, aunque es posible hacerlo en dos si cumplís los siguientes requisitos:
– Estar en buena forma física y habituados a andar en bici
– Os gusta madrugar
– Hacéis el camino cuando los días son largos y no hay mucho barro (de mayo a septiembre)
– No os importa ir por carretera
Llegando a Portomarín
Por lo contrario, yo recomiendo hacerlo en tres días si cumplís uno de los siguientes requisitos:
– Queréis ir por el tramo original del camino, y lo mínimo por carretera alternativa
– Tomáis el camino de forma relajada y, además, no os gusta madrugar
– Os gusta parar en los lugares de interés, a ver paisajes, a tomar algo, a comer con calma…
Y si aparte de lo anterior no estás en muy buena forma física o no estás habituado a andar en bici, pienso que es bueno considerar un día más de ruta.
Cerca de Melide
Cómo llegar a O Cebreiro
La forma más económica de llegar a O Cebreiro, ya sea con bici o sin ella, es en autobús. La empresa Alsa comunica Pedrafita do Cebreiro (capital del ayuntamiento, a 4.6 kilómetros de la aldea de O Cebreiro) con las principales ciudades gallegas y del resto de la Península. A nosotros el billete en mayo de 2014 desde Compostela a Pedrafita 2 adultos más 2 bicis nos salió por 55.94 euros (si vais sin bicis echadle unos 20 euros menos). Una vez en Pedrafita, con bicis yo os recomiendo continuar en bici hasta la aldea de O Cebreiro, que aunque es subida viene bien para ir calentando las piernas para el Camino. Si por lo contrario venís a pie, lo mejor es coger un taxi hasta el inicio del tramo gallego del Camino. Otra cosa a tener en cuenta es cuando comenzamos a hacer el camino una vez que llegamos a Pedrafita. Si llegamos por la mañana lo lógico es ponerse ya a pedalear, pero si llegamos tarde o de noche, en Pedrafita hay algún hostal. Nosotros nos quedamos en el Hostal Rebollal, que tiene habitaciones dobles por 45.50 euros desayuno aparte, un poco caras para lo que se estila en otros lugares del camino, pero con la ventaja de que te esperan a que llegue el bus hasta horas bastante tardías.
Gastos previos al viaje:
· Bus Compostela – Pedrafita (2 adultos y 2 bicis) : 55.94 €
· Supermercado para la cena: 8.96 €
· Hostal Rebollal: 45.50 €
O Cebreiro
Primera etapa: O Cebreiro – Sarria (43.06 km 4.65 km desde Pedrafita)
No puede haber un lugar más hermoso para comenzar el Camino que O Cebreiro. Situada a casi 1300 metros de altitud es una pequeña aldea muy bien conservada con varias pallozas y una interesante iglesia prerrománica. Después de parar un rato en este lugar idílico es hora de ponerse a pedalear. El camino original (por donde iremos siempre con nuestras bicis) sale a un lado del albergue de peregrinos y continúa por una sucesión de pequeños repechos entre bosques y de vez en cuando con excepcionales vistas de las montañas lucenses. Poco después del Alto do Poio, nos encontramos con una fuerte bajada que obliga a usar mucho los frenos por la pendiente y las piedras, y que acaba en la localidad de Triacastela, un buen lugar para hacer un descanso para tomar algo o comer.
La Montaña de Lugo en el Camino
Después de Triacastela tenemos dos opciones: La primera es continuar el camino original hasta Sarria. La segunda es desviarse por Samos, que es recomendable si queréis visitar el interesante Monasterio de esa localidad. Como nosotros ya conocemos este monasterio, decidimos continuar por el camino original, que discurre por unos preciosos paisajes de la montaña interior lucense. Después de subir el alto de Riocabo, la ruta se vuelve muy fácil hasta llegar a la villa de Sarria: Un buen lugar para pasar la noche, con muchos alojamientos donde elegir y buenos sitios de cenar
Gastos día 1:
· Desayuno (Hostal Rebollal, Pedrafita): 10 €
· Comida (Complexo Xacobeo, Triacastela): 15.80€
· Cena (Pizzeria Matias, Sarria): 20 €
· Hotel Oca Villa de Sarria: 40€
· Otros (Bebidas, cañas, cafés,…): 5.2€
Algún tramo con agua en el Camino
Segunda etapa: Sarria – Melide (66.52 km)
Sin madrugar mucho, retomamos el Camino subiendo por la Rua Maior y saliendo de Sarria al lado del Convento de la Madalena. Después, continuamos pedaleando por hermosos lugares en un típico tramo rompepiernas hasta la localidad de Portomarín, donde es imprescindible un descanso después de más de 20 km. Portomarín es la capital del ayuntamiento del mismo nombre, que fue anegada con la construcción del Embalse de Belesar en los años 60. Su iglesia románica fue trasladada piedra a piedra hasta la ubicación actual, en la plaza de la villa en frente la Casa del Ayuntamiento.
Portomarín
Al pasar Portomarín, tenemos que tener paciencia para enfrentarnos a una fuerte y larga subida que hace de esta etapa la más dura de estas tres. Al llegar a Ventas de Narón, comenzamos un descenso hasta Palas de Rei, otro ayuntamiento lucense donde podemos parar a hacer un descanso. Después, el tramo entre Palas y Melide (ya en la provincia de A Coruña), transcurre por un relieve con bastantes subidas y bajadas donde podemos ya notar el cansancio de la etapa. Pero todo sacrificio tiene su recompensa, y en Melide tenemos buenos locales para recuperar fuerzas con unas raciones de pulpo a feira. La pulperías más famosas son Garnacha o Ezequiel, aunque podemos comer bien cualquier tipo de comida, gallega o no, en toda la villa.
Pulpo en Melide
Gastos día 2:
· Desayuno (Cafetería Anduriñas, Sarria): 11€
· Comida (2 bocatas 2cañas, Casa Molar, Ventas de Narón): 11.50€
· Cena (Pulpería A Garnacha, Melide): 19.90€
· Hospedaje Sony (Melide): 30 €
· Otros: 15.60€
Ribadiso
Tercera etapa: Melide – Compostela (56.10 km)
Esta última etapa del Camino hasta Compostela es la típica rompepiernas tan común en las tierras gallegas. Contínuas subidas y bajadas, pero siempre entre hermosos paisajes del rural. Si ya el Camino Francés tiene muchísima gente en verano, a partir de la villa de Arzúa se juntan toda la afluencia de los caminos del Norte (podéis ver el diario de este camino en bici desde Irún en este enlace)y Primitivo, por lo que estamos ante la etapa más concurrida del Camino de Santiago. Concluimos la última subida de la etapa en San Marcos y a partir del Monte del Gozo ya podemos ver Compostela y las torres de la Catedral. Entramos en la ciudad por el hermoso Barrio de San Pedro para acabar, como no, en la famosa Praza do Obradoiro. Después de disfrutar de esta impresionate plaza, es fundamental dedicar por lo menos un par de días para conocer esta ciudad, siguiendo los consejos de esta otra entrada de mi blog. Y si continuamos con fuerzas, otra buena opción es seguir pedalenado por el Camino hasta Fisterra, de la que también podéis ver un diario similar a este en esta otra entrada. Buen camino!
Total gastos: 321.7€ (160.85 € persona) en 3 días, incluyendo dormir en Pedrafita y el desplazamiento hasta allí
Total kilómetros: 170.33 km (según el cuentakilómetros de la bici)
Y ya sabéis que como es habitual en este blog, si tenéis alguna duda, queréis dejar aquí algún consejo más, o simplemente queréis comentar o compartir una experiencia vuestra similar, no dudeis poner un comentario.
Xa fose pola adicción que produce a moita xente a peregrinaxe a Compostela ou simplemente por pasar unha fin de semana dunha forma diferente, cada vez máis pelegríns deciden continuar ate Fisterra polo Camiño Xacobeo. Nesta nova entrada do meu blog, comparto con vos o diario da viaxe (con gastos para dúas persoas, quilómetros e consellos) para facer este camiño en dous días polo trazado orixinal do camiño con bici de montaña.
O Camiño en terras de Dumbría
Canto tempo dedico a facer este tramo do Camiño?
Eu recomendo facelo en dous días, ainda que é posible facelo en un só se cumplides os seguintes requisitos:
Estar en boa forma física e habituados a andar en bici
Gústavos madrugar
Facedes o camiño cando os días son longos e non hai moito barro (de maio a setembro)
Non vos importa ir por estrada
Corcubión dende Cee
Pola contra, eu recomendo facelo en dous días se cumplides algún dos seguintes requisitos:
Queredes ir polo tramo orixinal do camiño (o mesmo que usan os pelegríns a pé), e o mínimo por estrada alternativa
Tomades o camiño de forma relaxada e, ademáis, non vos gusta madrugar
Gústavos parar nos lugares de interese, a ver paisaxes, a tomar algo, a comer con calma…
Por estas razóns, penso que é mellor dividir os 100 quilómetros ate o final do camiño en dúas etapas, pasando a noite en Olveiroa, unha aldea que está máis ou menos á metade do percorrido e que conta con bastantes servicios para os pelegríns.
Ponte Maceira
Primeira etapa: Compostela – Olveiroa (58.07 km)
Partindo da Praza do Obradoiro, o camiño comeza descendendo pola rua que baixa a carón do Hostal dos Reis Católicos, a Rua das Hortas. A partir de aquí, xa non temos máis que seguir as flechas amarelas e en pouco máis dun quilómetro xa estamos fóra da cidade de Compostela pedaleando nunha pista de terra entre árbores. Despois, alternando entre a terra e o asfalto, e tras superar o nada doado Alto do Mar de Ovellas, descendemos ate Ponte Maceira, unha fermosa e ben conservada aldea ao carón do Río Tambre. A pouca distancia chegamos a localidade de Negreira, con moitos servizos para comer ou tomar algo.
Pouco despois de Negreira
Ao pasar Negreira, voltamos a subir durante uns 10 quilómetros bastante progresivos por unha fermosa paisaxe tipica do rural galego, que fai desta parte unha das miñas favoritas do Camiño a Fisterra. Unha vez que comezamos a descender ao pasar a aldea de Cornovo, cada vez temos mais asfalto, que vai estar máis presente ate Olveiroa.
Tramo do Camiño por estrada
Gastos día 1:
Comida (Restaurante Barqueiro, Negreira): 26.60 €
Cea (Tapas e cañas en As Pías, Olveiroa): 9.80 €
Dormir en habitación dobre con baño (Casa Loncho, Olveiroa): 40 €
Outros (Bebidas, cañas, cafés…): 8 €
Ermita da Virxen das Neves
Segunda etapa: Olveiroa – Faro de Fisterra (46.8 km)
Sen madrugar moito, saímos de Olveiroa e continuamos por pistas de terra polos montes do Concello de Dumbría. Un pouco máis adiante da aldea de Hospital, pasamos pola curiosa Ermita da Virxe das Neves, e uns quilómetros despois xa podemos ver o mar e, tras unha perigosa baixada (pedras e moita pendente) chegamos a Cee. Tanto Cee, como a localidade veciña de Corcubión, son bos lugares para descansar e xantar polos servizos dos que dispoñen, ainda que é moito máis turística a vila de Corcubión.
Baixada perigosa ata Cee, con Corcubión ao fondo
Dende Corcubión, cruzamos un monte e voltamos ao mar nas localidades de Estorde e Sardiñeiro. A poucos quilómetros desta última localidade, pouco despois de iniciar un descenso, podemos gozar dunha fermosa panorámica da vila de Fisterra e o seu faro, unha das paisaxes máis fotografiadas deste Camiño
Praia da Langosteira dende Fisterra
Xa case chagando ao destino final, o camiño continúa a carón da Praia da Langosteira, e ao rematar ésta chega a vila mariñeira de Fisterra. A uns 3 quilómetros de Fisterra chegamos ao seu faro, punto final deste Camiño (se non se decide continuar ate Muxía) e lugar onde moitos pelegríns contemplan, se o tempo o permite, unhas das postas de sol máis espectaculares que se poden ver no mundo.
Faro de Fisterra
Gastos día 2:
Almorzo (Casa Loncho, Olveiroa): 7 €
Comida (Restaurante Carrumeiro, Corcubión): 28 €
Outros: 7.20 €
Total gastos: 126.6 € (63.3 € persoa) en 2 dias
Total quilómetros: 104.87 km (segundo o contaquilómetros da bici)
E xa sabedes que como é habitual neste blog, se tedes algunha dúbida, queredes deixar aquí algún consello máis, ou simplemente queredes comentar ou compartir unha experiencia vosa similar, non dudedes en poñer un comentario.
Ya fuese por la adicción que produce a mucha gente peregrinar a Compostela o simplemente por pasar un fin de semana de una forma difente, cada vez más peregrinos deciden continuar hasta Fisterra por el Camino Xacobeo. En esta nueva entrada de mi blog, comparto con vosotros el diario de viaje (con gastos para dos personas, kilómetros y consejos) para hacer este camino en dos días por el trazado original del camino con bici de montaña.
El Camino en tierras de Dumbría
Cuanto tiempo dedico a hacer este tramo del Camino?
Yo recomiendo hacerlo en dos días, aunque es posible hacerlo en uno sólo si cumplís los siguientes requisitos:
– Estar en buena forma física y habituados a andar en bici
– Os gusta madrugar
– Hacéis el camino cuando los días son largos y no hay mucho barro (de mayo a septiembre)
– No os importa ir por carretera
Corcubión desde Cee
Por el contrario, yo recomiendo hacerlo en dos días si cumplís alguno de los siguientes requisitos:
– Queréis ir por el tramo original del camino (el mismo que usan los peregrinos a pie), y lo mínimo por carretera alternativa
– Tomáis el camino de forma relajada y, además, no os gusta madrugar
– Os gusta parar en los lugares de interés, a ver paisajes, a tomar algo, a comer con calma…
Por estas razones, pienso que es mejor dividir los 100 kilómetros hasta el final del camino en dos etapas, pasando la noche en Olveiroa, una aldea que está más o menos a la mitad del recorrido y que cuenta con bastantes servicios para los peregrinos.
Ponte Maceira
Primera etapa: Compostela – Olveiroa (58.07 km)
Partiendo de la Praza do Obradoiro, el camino comienza descendiendo por la calle que baja al lado del Hostal dos Reis Católicos, a Rua das Hortas. A partir de aquí, ya no tenemos más que seguir las flechas amarillas y en poco más de un kilómetro ya estamos fuera de la ciudad de Compostela pedaleando en una pista de tierra entre árboles. Después, alternando entre la tierra y el asfalto, y tras superar el nada fácil Alto do Mar de Ovellas, descendemos hasta Ponte Maceira, una hermosa y bien conservada aldea al lado del Río Tambre. A poca distancia llegamos a la localidad de Negreira, con muchos servicios para comer o tomar algo.
Poco después de Negreira
Al pasar Negreira, volvemos subir durante unos 10 kilómetros bastante progresivos por un hermoso paisaje tipico del rural gallego, que hace de esta parte una de mis favoritas del Camino a Fisterra. Una vez que comenzamos a descender al pasar la aldea de Cornovo, cada vez tenemos mas asfalto, que va a estar más presente hasta Olveiroa.
Tramo del Camino por carretera
Gastos día 1:
Comida (Restaurante Barqueiro, Negreira): 26.60 €
Cena (Tapas y cañas en As Pías, Olveiroa): 9.80 €
Dormir en habitación doble con baño (Casa Loncho, Olveiroa): 40 €
Otros (Bebidas, cañas, cafés…): 8 €
Ermita de la Virxen das Neves
Segunda etapa: Olveiroa – Faro de Fisterra (46.8 km)
Sin madrugar mucho, salimos de Olveiroa y continuamos por pistas de tierra por los montes del Ayuntamiento de Dumbría. Un poco más adelante de la aldea de Hospital, pasamos por la curiosa Ermita de la Virxen das Neves, y unos kilómetros después ya podemos ver el mar y, tras una peligrosa bajada (piedras y mucha pendiente) llegamos a Cee. Tanto Cee, como la localidad vecina de Corcubión, son buenos lugares para descansar y comer por los servicios de los que disponen, aunque es mucho más turística la villa de Corcubión.
Bajada peligrosa hacia Cee, con Corcubión al fondo
Desde Corcubión, cruzamos un monte y volvemos al mar en las localidades de Estorde y Sardiñeiro. A pocos kilómetros de esta última localidad, poco después de iniciar un descenso, podemos disfrutar de una hermosa panorámica de la villa de Fisterra y su faro, una de los paisajes más fotografiadas de este Camino.
Praia da Langosteira desde Fisterra
Ya casi llegando al destino final, el camino continúa al lado de la Praia da Langosteira, y al acabar ésta llega a la villa marinera de Fisterra. A unos 3 kilómetros de Fisterra llegamos a su faro, punto final de este Camino (si no se decide continuar hasta Muxía) y lugar donde muchos peregrinos contemplan, si el tiempo lo permite, una de las puestas de sol más espectaculares que se pueden ver en el mundo.
Total gastos: 126.6 € (63.3 € persona) en 2 dias
Total kilómetros: 104.87 km (según el cuentaquilómetros de la bici)
Y ya sabéis que como es habitual en este blog, si tenéis alguna duda, queréis dejar aquí algún consejo más, o simplemente queréis comentar o compartir una experiencia vuestra similar, no dudedes en poner un comentario.
Despois de varias viaxes por Europa en coche, moitas de elas compartidas con vos neste blog en diarios de viaxe, decidinme facer unha entrada con consellos para conducir por moitos paises europeos en coche propio ou de aluguer. A razón é, sobre todo, para responder a moitas preguntas que me deixachedes e que fun respondendo en comentarios ou por correo electrónico, e que penso que poderían ser útiles para compartir con calquer persoa que guste de viaxar desta maneira.
Noruega, xullo 2009
Antes de nada, comentarvos que esta guía práctica a fago tendo en conta os países que teño visitado en coche, algúns deles en varias ocasións, e que comprenden moitos da Unión Europea (a excepción dalgún do Leste de Europa e Grecia) e afíns como Noruega, Suiza e algún pequeno estado como Litchestein, Andorra ou Mónaco. Por último, decirvos que esta guía é tamén moi útil se viaxades noutro vehículo como motocicleta, autocaravana ou camión, aínda que pode variar algo no relacionado con peaxes, documentación ou accesorios obligatorios.
Luxemburgo, agosto 2008
Cales son as principais vantaxes de viaxar por Europa en coche?
A principal vantaxe é sen dúbida a libertade. Podes ir ver o que queres, cando queres e sobre todo, onde queres. Se fas unha viaxe en transporte público podes ver o difícil que é chegar a certos lugares fora dos grandes núcleos de población. Desplazarse ate un parque natural, unha fermosa praia ou algunha pequena aldea perdida tórnase complicado se non temos un vehículo particular. A miña experiencia cando viaxo sen o coche é que sempre acabo visitando ou cidades ou sitios moi turísticos, e boto de menos as paisaxes rurais, as praias sen xente ou as aldeas onde fai tempo que non pasan turistas.
Austria, agosto 2005
Ademáis do anterior, hai que ter en conta que nos resultará máis económico a viaxe canto máis persoas vaian no vehículo. Outra vantaxe de ir en coche é que podes levar moito máis equipaxe, como material de acampada (o que fai que aforremos bastantes cartos en aloxamento), elementos electrónicos (portátil, etc…) ou incluso unhas bicis. Por outro lado, unha cousa que me agrada moito é que ao levar matricula estranxeira moita xente te ven falar para interesarse pola tua viaxe.
Irlanda, agosto 2010
E cuais son os principais inconvintes?
Pero desplazarse en vehículo propio tamén ten inconvintes. O primeiro de todo é que se vas a ver só cidades o coche pode convertirse nun incordio. De feito, se es de esas persoas que só queren visitar algunhas das cidades máis grandes e turísticas de Europa como Londres, París, Berlín, etc… e non te interesan as zonas fora dos grandes entornos urbanos, entón recoméndote que vaias en transporte público.
Estrada no sur de Francia, Abril 2009
Porque moverse en coche nas cidades moi grandes pode ser ás veces unha perda de tempo e cartos (perderse, non atopar onde aparcar, pagar moito polos aparcamentos, ….). Outra cousa mala de ir en transporte privado respecto ao público é a falta de interacción con xente local e outros viaxeiros durante os desplazamentos, ainda que penso que esto se compensa coa facilidade de acceder a zonas pouco turísticas no coche, que soen ser máis amables cos forasteiros.
Atravesando o Círculo Polar Ártico en Suecia, xullo 2009
Mellor viaxar en coche propio ou de aluguer?
Depende sobre todo da distancia respecto a poboación de orixe e dos días que imos estar. Se por exemplo, dispoñemos de só 10 días para percorrer Suecia está claro que compensa o aluguer. Porén, se imos pasar 15 días na Bretaña francesa aconsello sen dúbida ir en coche propio. Personalmente, como moitas das miñas viaxes son de aproximadamente un mes, a maior parte das veces eu utilizo o meu vehículo particular.
Escocia, agosto 2010
Que documentación necesito se viaxo con meu propio coche?
Para os países da UE e afíns, necesito a mesma documentación que é obrigatoria aqui. O que si se debe levar a maiores, é a carta verde do seguro (se non vola envían á casa a podedes solicitar gratuitamente á vosa compañía de seguros) e o último recibo do seguro pagado. O carnet de conducir de aqui tamén é válido, polo que non fai falla pedir o carnet de conducir internacional.
Atravesando unha ponte abrible en Gotemburgo, Suecia, xullo 2011
É necesario ampliar a cobertura do seguro?
Ainda que todos os seguros serios teñen que ofrecer asistencia en estrada incluída na póliza en toda a UE, é necesario preguntar na nosa compañía sobre os límite de cartos que temos na asistencia e se se pode ampliar, xa que en caso de accidente ou avería grave pode ser que teñamos que pagar nós parte do traslado do vehículo. Se se viaxa a menudo, pode ser interesante facerse socio dalgunha asociación automovilista como RACE ou RACC, que amplian a cobertura nestes casos.
Lago Leman, Francia e Suiza, agosto de 2011
Que accesorios debo levar no meu vehículo?
Aparte dos obligatorios aqui (triángulos, chaleco, …), en algúns países é tamén necesario levar cousas como extintor (Bélxica), alcolímetro (en Francia, son de un so uso e os venden en gasolineras) ou gancho para remolcar (países dos Balcáns).
Porto de Larrau, Navarra, outubro 2009
É recomendable facer algunha modificación no vehículo antes de partir?
Polo xeral non é necesario máis que facer unha boa revisión ao vehículo antes de sair (niveis, rodas, cambiar aceite e filtro se imos facer moitos quilómetros,…), pero pouco máis. O único se imos circular por países con moita neve no inverno (países escandinavos, ou zonas altas dos Alpes), onde poden obligarnos a levar pneumáticos de cravos. Por outro lado, se imos circular por zonas moi despobladas eu aconsello (aparte de circular co depósito cheo) levar unha roda de reposto de tamaño normal. Eu cambiei a miña de galleta por unha normal cando fixen a viaxe ao Cabo Norte, xa que no norte dos países escandinavos hai zonas con moi pouca poboación.
Illas Lofoten, Noruega, xullo 2009
Que normas de tráfico debo de coñecer para conducir por certos países?
Ainda que as normas de tráfico son bastante similares en toda a UE, pode haber certas variacións nalgúns países. Por exemplo, debemos fixarnos nos límites de velocidade, que ainda que nas vías urbanas é practicamente xeralizado os 50 km/h, si pode ser diferente en vías interurbanas (80, 90 ou 100 en función do país e estrada) e nas autoestradas (en Francia varía entre 110 e 130 dependendo da vía e da humidade, e en Alemaña nen sequera hai límite en moitos tramos das Autobahn). Nas fronteiras de cada país sempre existe un panel informativo con estes límites.
Austria, agosto 2011
Outra cousa a ter en conta é a obrigatoriedade de levar as luces de cruce acesas todo o día nos países escandinavos e en moitos do leste de Europa. En outros, como Alemaña ou Holanda, só é recomendado o seu uso polo día. Tamén hai que fixarse na tasa de alcolemia, que ainda que na maioría dos países é a mesma que aquí, nalgúns do leste pode ser incluso de 0,0. De todos os xeitos, recomendo cumprir o máximo posíble as normas de cada país, non só por seguridade, senón tamén pola obrigatoriedade de pagalas ao momento.
Holanda, agosto 2008
En que consiste a pegatina ecolóxica?
De momento só é necesaria para o acceso ás cidades alemanas, ainda que é posible que non tarde moito en ser obrigatoria tamén noutros países. Así que se ides entrar nas cidades de Alemaña, debedes saber que en moitas delas só permiten o acceso a automóbiles que cumplan determinadas condicións anticontaminación. Se ides nun coche gasolina catalizado ou un diesel non moi antigo podedes chegar até o mesmo centro, ainda que tedes que levar posta na marxe inferior dereita a pegatina verde. A pegatina a podedes conseguir en moitos talleres dese país, ou incluso a través da delegación da TÜV (a ITV alemana) en Madrid.
Pegatina ecolóxica alemana
Hai que facer algún trámite para cruzar as fronteiras?
Viaxando en coche ou moto, en todos os países de UE, acollidos no Tratado Schengen, non é necesario ningún trámite xa que están rexidos polo libre movemento de transportes e mercancías. Podo decir, que as fronteiras entre moitos países son practicamente inexistentes, e o único que vemos é un panel que nos indica o país e os límites de velocidade. Porén, nalgunhas teño visto algún control aleatorio da policía, supoño que para o control de contrabando, inmigración, …
Pirineos franceses, decembro 2011
En que países europeos hai peaxes e cuais son as formas de pago?
Poucos países de Europa non teñen ningún tramo de peaxe. Que eu me lembre, non teñen peaxes Alemaña, Bélxica, Luxemburgo e pouco máis. Outros, como en Holanda, Suecia, Dinamarca ou Reino Unido, as autoestradas son gratuitas, ainda que pode haber algún túnel ou ponte de pago. Despois hai varios países como Suíza, Austria ou Eslovenia que hai que mercar unha pegatina nas gasoliñeiras (con duracción variable en función do país, por exemplo en Austria se pode comprar para un mínimo de 10 días, e outros como Eslovenia hai unha única viñeta para un ano).
Pegatina para os peaxes en Austria
Noruega nas entradas de algunhas localidades, e Portugal nas autovías, teñen un sistema de pago automático no que hai que poñer un aparatiño que che carga o importe á conta bancaria, aínda que no caso de Noruega tamén se pode pagar nas gasoliñeiras ou despois por banco cun recargo (ate te mandan unha carta á casa do teu país ca conta onde facer o pago). No resto dos países, teñen un peaxe similar ao de aquí nas autoestradas, aínda que en moitas de elas non hai personal nas cabinas de pago e en algunhas non hai máis remedio que pagar con tarxeta de crédito (e coidado, porque hai sitios onde non aceptan as de débito).
Austria, agosto 2005
Son os combustibeis moito máis caros que aquí?
Excepto en Andorra e en Luxemburgo no ano 2008, nunca estiven nun país de Europa cos combustibles máis baratos que aquí. Nalgúns casos, como Italia, teñen uns precios altísimos. Cando fagades o presuposto da viaxe, tende en conta sempre que ides gastar bastante máis en carburante que aquí.
Preto do Cabo Norte en Noruega, xullo 2009
Como son as estacións de servizo e cual é o método de pago?
En todos os países dos que falo nesta entrada soen ter unha boa rede de estacións de servizo e en moitos con mellor calidade de combustible que aquí. Só hai que non apurar moito o depósito en certas zonas pouco poboadas como pode ser o norte dos países escandinavos. En case todos os países, é moi raro que haxa un servizo atendido e non hai máis remedio que botar nós o carburante ao vehículo. Respecto ao método de pago, recomendo usar sempre tarxeta, para non levar cartos en metálico. Tamén teño visto gasoliñeiras sen nengún persoal, onde se paga metendo a tarxeta nunha especie de caixeiro automático no surtidor. Este tipo de estacións son moi comúns en Francia; e en certos países como Suecia, teñen un prezo bastante inferior as estacións de servizo convencionais.
Eslovenia, agosto 2011
Como é o estacionamento en moitos países?
En moitos países, teñen un sistema de pago parecido a zona azul de aquí, con parquímetros onde poñer a moeda ou tarxeta. Noutros, hai que comprar un disco no que hai que poñer a hora de chegada, xa que hai zonas con tempo de estacionamento limitado. En moitos casos, recomendo ir directamente a un aparcadoiro público de pago como os de aquí, para non andar pendentes da renovación do tícket, e ademáis nos esquecemos de posibles multas ou roubos. En ocasións, son máis baratos que aquí.
Túnel en Mónaco, abril 2009
Que podo facer para aforrar diñeiro na viaxe?
Viaxar en coche ten moitas vantaxes no que respecta a aforrar cartos. Neste senso, recomendo levar material de acampada, para reducir considerablemente os costes de aloxamento. Se viaxamos en furgoneta, ou incluso nun coche familiar, temos a vantaxe de durmir no interior do vehículo. Eu mesmo, como sempre tiven coches familiares, en moitos casos durmimos dúas persoas poñendo un colchón enrollable na parte de atrás do coche, como podedes ver nesta foto.
Coche cama
Outra forma de aforrar é utilizando algún ferri para evitar facer quilómetros por estrada e noites no camiño. Repecto ao combustible, recomendo non utilizar as estacións de servizo das autoestradas (son algo máis caras), e nalgúns países como Francia, é mellor repostar nas gasoliñeiras que teñen moitos centros comerciais, moito máis baratas. Por último, e esto o digo por experiencia, en poucos casos recomendo evitar os peaxes, xa que polo xeral as vías alternativas gratuitas soen ter moito tráfico, pasan por nucleos de poboación, etc… e o que aforramos na peaxe o gastamos en tempo, combustible ou posibles multas… ou acabamos perdéndonos e dando voltas buscando o camiño.
Suiza, agosto 2011
Que consideracións hai que ter nos países que se conduce pola esquerda?
Afortunadamente, en Europa só se conduce pola esquerda no Reino Unido e Irlanda. Non é que sexa moi complicado, xa que penso que é cuestión de adaptarse, ainda que os primeiros quilómetros teremos que ir un pouco máis atentos do normal, especialmente nos cruces e rotondas. Tamén debemos adaptarnos ás distancias que poñen nos paneis e aos límites de velocidade, xa que veñen en millas.
Nota no salpicadeiro cos límites máis comúns de millas por hora pasados a quilómetros por hora
Se alugamos o vehículo, teremos que acostumarnos a manexar o cambio de marchas coa man esquerda, pero teremos a vantaxe de levar o volante na dereita e o velocímetro en millas. Se imos no noso propio coche (só recomendable se estamos moitos días alí), hai que poñer unha pegatina nos faros para non deslumbrar cando levemos as luces de cruce acesas (ver foto), e recomendo ademáis levar escrito nunha zona visible do salpicadero os equivalentes de velocides en millas e km/h para non pasarnos ningún límite de velocidade.
Adhesivo para adaptar a luz dos faros á circulación pola esquerda
Que teño que ter en conta á hora de alugar un vehículo?
O primeiro que recomendo se alugades vehículo no estranxeiro é que vos decidades por unha compañía de certo prestixio. Ainda que as veces soen ser un pouquiño máis caras que outras, penso que compensa, especialmente cando hai algún problema. De todos os xeitos, sempre se debe revisar ben o contrato de aluguer e fixarse ben se en caso de accidente temos que pagar unha franquicia (recomendable se a franquicia non é moi grande, xa que o aluguer será máis barato) e se imos desplazarnos por varios países ver cales inclúe o seguro. Se viaxades en temporada alta, é boa cousa reservar antes o vehículo, e recordade que en moitos casos vos esixiran unha fianza a cargo dunha tarxeta de crédito. Por último, antes de coller o coche e xusto antes de deixalo, botarlle un vistazo aos posibles rascazos que ten o coche para que non vos responsabilicen a vos.
A Toscana en coche de aluguer, Italia, decembro 2012
Algún consello no referente á seguridade contra os roubos?
Polo xeral, viaxar por Europa é bastante seguro. De feito, nos países do centro e norte de Europa podo decir que son máis seguros que aquí en moitos aspectos. No resto dos países, compre ter as mesmas normas básicas propias do sentido común que cando estamos aquí: non deixar cousas de valor á vista ao estacionar, evitar os barrios marxinais, etc…
Ponte 25 de abril en Lisboa, Portugal, decembro 2009
Hai diferenzas na forma de conducir entre os países?
Os conductores do centro e norte de Europa son bastantes cumplidores coas normas de circulación, e pódese decir que non o son tanto os do sur e o leste, ainda que non hai que asustarse xa que en ningún momento chega a ser perigoso. Persoalmente, penso que os conductores franceses son os máis cumpridores e os italianos os que menos, pero, repito, por toda a UE pódese conducir con tranquilidade.
Atasco en Florencia
Como debo levar a equipaxe con seguridade?
Se viaxamos moitos días, é normal que levemos moita equipaxe, en especial se levamos material de acampada ou bicicletas. Para evitar sancións, non debemos levar o equipaxe solto polo vehículo e debemos separar a zona de carga da dos pasaxeiros cunha rede. En moitos casos é recomendable levar un cofre na baca para aliviar o espazo do habitáculo. Se levamos bicicletas, o mellor é levalas suxeitas cun equipo homologado. Eu penso que o mellor sistema é o portabicicletas que se acopla ao remolque do coche, e ainda que a instalación é cara e ademáis as bicis van no exterior, é mellor sistema que levalas no teito (aumenta moito o consumo e é un perigo ao entrar nos parquins) ou colgadas do portón (non deixa ver as luces en moitos casos). Persoalmente eu opto por levalas no interior do coche, ben amarradas, xa que non afectan ao consumo e non están expostas a roubos. Non sei se é do todo legal (penso que si ao ir atadas), mais até o día de hoxe nunca tiven problemas.
Cabaña en Loftahammar, Suecia, xullo 2012
Suxerencias
E estes son as que eu considero as 20 cousas máis importantes para conducir por Europa; e xa sabedes que como é habitual neste blog, se tedes algunha duda, queredes deixar aquí algún consello máis, ou simplemente queredes comentar ou compartir unha viaxe vosa similar, non dudedes en poñer un comentario.
Ademáis, aquí podes consultar varios diarios de viaxe con distintos percorridos, gastos, suxerencias, …
