Archivo de la categoría: en galego

O MELLOR DE IRLANDA

10 cousas imprescindibles de Irlanda que fan deste país un lugar único

paisaxeIRL

Xa levo tempo con ganas de escribir sobre as miñas viaxes a Irlanda, un país que ofrece moito ao viaxeiro e ao que lle teño un cariño especial. E como non sabía por onde empezar, e están tan de moda as listas, decidinme finalmente por publicar unha lista co que para min (e supoño que para moitos namorados de Irlanda) son as dez cousas imprescindibles desta fermosa illa. Espero que a disfrutedes!

Unha Guinness nun pub
Unha Guinness nun pub

1: Os Pubs e a música

Se vas a Irlanda e non entras nun pub a tomarte unha pinta non viches Irlanda. De feito, considero que os pubs son visita obrigada nunha viaxe por este país, xa que é o lugar onde están gran parte dos irlandeses, de todas as edades, no seu tempo libre.

Música en directo nun pub
Música en directo nun pub

Conversan e pasan as horas tomando pintas nestes lugares que encontras por todos os sitios, desde as cidades ate as aldeas máis pequenas.

Pub The Temple Bar, Dublín
Pub The Temple Bar, Dublín

En moitos deles, é habitual a música en directo, outra das particularidades da sociedade irlandesa, onde raro é a familia que non teña un músico. Sen dúbida visita obrigada, e a ser posible buscar un pub que non frecuenten turistas, moito máis auténtico.

Illa Valentia
Illa Valentia

2: A costa atlántica

Toda a costa da illa é fermosa, pero en especial a da parte máis occidental, en contacto co máis salvaxe Océano Atlántico. Nesta costa podemos ver cantís espectaculares como en Glencolumbkille ou os famosos Cliff of Moher, así como praias case salvaxes sen apenas xente.

Glencolumbkille
Glencolumbkille

Personalmente, a min gustoume moito tamén as penínsulas do suroeste (Dingle, Kerry e Beara), un pouco parecidas as rías galegas.

Costa do Suroeste
Península de Beara

Desde elas, podes acceder a illas próximas, como Dursey ou as coñecidas Skellig, antiguamente habitadas por monxes. Tamén son imprescindibles as paradiñas nos pobos costeiros, para pasear e para tomarse unha pinta nun pub.

Dolmen de Proleek
Dolmen de Proleek

3: Os restos megalíticos e a cultura celta

Podemos ver un gran número de restos megalíticos por todo o país. Dolmens, menhires, petróglifos, ou túmulos tan coñecidos como Hill of Tara ou o famoso Newgrange, este último Patrimonio da Humanidade.

Hill of Tara
Hill of Tara

De feito, un dos mellores lugares onde ver a cultura megalítica é no Newgrange, que forma parte do Conxunto Arqueolóxico do Val do Boyne.

Entrada ao túmulo de Newgrange
Petróglifos á entrada ao túmulo de Newgrange

Coa entrada ao recinto, que inclúe visita guiada, podemos acceder ao interior do túmulo de Newgrange, que está deseñada de tal forma que no solsticio de inverno, o sol ilumina o chan do seu interior durante uns minutos.

Cruz celta en Monasterboice
Cruz celta en Monasterboice

Pero Irlanda é coñecido sobre todo pola súa cultura celta. Porque este país, que non foi colonizado polo Imperio Romano, o cristianismo misturouse fortemente coa cultura celta. E non temos pegadas destes antepasados só na música ou na forma de ser dos seus descendentes, moi común a outras rexións do oeste de Europa, senón tamén en restos arqueolóxicos de gran importancia. Un deles son as famosas Cruces Celtas, que combina os deseños da cultura celta pagana con escenas da biblia. Un dos mellores lugares onde ver as cruces celtas é en Monasterboice, onde temos a maís grande do país.

Torre circular e ruinas do Mosteiro de Kilmacduagh
Torre circular e ruinas do Mosteiro de Kilmacduagh

4: Os recintos monasteriais e torres circulares

Irlanda está cheo de ruinas de antigos recintos monasteriais e torres circulares. Os primeiros son antigos edificios relixiosos, arrasados por ataques dos vikingos e dos ingleses. Os segundos, son torres dunha considerable altura cunha función ainda hoxe non moi coñecida, xa que podería ser utilizada como vixía ou como refuxio da poboación en caso de guerra.

Glendalough
Glendalough

Hai moitos por todo o país, moitos deles están aínda hoxe en día dentro de cementerios en uso. Un dos máis coñecidos é o de Glendalough, que está situado ademáis nunha fermosa zona montañosa (Montañas de Wicklow), ao carón de dous lagos.

O Río Liffey en Dublín
O Río Liffey en Dublín

5: Dublín

Dublín soe ser a porta de entrada da maior parte dos viaxeiros que chegan a Irlanda, e unha boa cidade onde pasar polo menos tres días de visita con calma. De feito, non faltan cousas que facer. Sempre acompañado do tranquilo ritmo de vida dos dublineses, podemos dedicar o tempo a pasear polas orillas do Río Liffey e polos barrios de Temple Bar ou Grafton e O’Connell Street.

O'Connell Street
O’Connell Street

Se o que queremos é facer unha visita cultural, é imprescindible entrar no Trinity College para admirar o Libro de Kells e a impresionante biblioteca (con entrada a metade de prezo na última media hora antes de peche).

Trinity College
Trinity College

Outros lugares de interese son tamén o Concello e o Castelo, onde ao seu redor podemos ver onde se atopaban os restos da antiga cidade vikinga.

Castelo de Dublín
Castelo de Dublín

Ainda que non están no centro da cidade, senón un pouco ás aforas (ainda así, pódese ir andando se nos gusta pasear), outras boas visitas son a fábrica da Guinness (Guinness Storehouse), a antiga destilería Jamerson e a cárcere de Kilmainham.

Catedral de Dublín
Catedral de San Patricio de Dublín

Para acabar o día, xa que estamos en Irlanda, non hai como tomarse unhas pintas. Para elo, recomendo calquera pub lonxe dos turistas. Despois, se queremos prolongar un pouco a noite, na zona do Temple Bar temos moitos locais onde seguir tomando pintas ate ben tarde.

Paisaxe de turbeiras en Wicklow
Paisaxe de turbeiras en Wicklow

6: As turbeiras

A turba é a fonte de enerxía natural de Irlanda. De feito, aínda hoxe se segue utilizando para dar calor nos fogares. Se percorremos o interior do país, podemos ver como se explota este chan en pleno século XXI. E que é a turba? Pois non é mais que chan moi rico en materia orgánica que, unha vez seco, é un excelente combustible. Ademáis, este chan é moi común neste país, xa que a falta de sol e as frecuentes choivas non favorecen en absoluto a descomposición, polo que se vai acumulando abundante materia orgánica.

Aproveitamento de turbeiras
Aproveitamento de turbeiras

Para min, unha das particularidades de Irlanda está no olor da turba cando se queima dentro dos fogares no rural. Sen dúbida un olor ben característico deste país.

Tomando unha Guinness nun pub escoitando música en directo
Tomando unha Guinness nun pub escoitando música en directo

7: A Guinness

A Guinness non é só unha cervexa. É tamén todo un símbolo da cultura irlandesa. En todos os pubs de Irlanda sírvese esta cervexa continuamente, moi demandada polos locais e os turistas.

A auga da Guinness provén das Montañas de Wicklow
A auga da Guinness provén das Montañas de Wicklow

É unha cervexa negra cun sabor moi característico, que ainda que tamén se pode beber en calqueira parte do mundo, hai quen dí que non saben igual que as de Irlanda (e eu concordo con iso).

Tomando unha Guinness no Gravity Bar da Guinness Storehouse de Dublín
Tomando unha Guinness no Gravity Bar da Guinness Storehouse de Dublín

En Dublín podemos visitar a Guinness Storehouse, que é unha especie de museo e centro interpretativo desta cervexa. O prezo da entrada (16€), inclúe tamén unha pequena demostración de cómo catar a cervexa e unha pinta no Gravity Bar da última planta, con vistas á cidade.

Mural no barrio católico de Belfast
Mural no barrio católico de Belfast

8: O Ulster

O Ulster é unha zona da Illa de Irlanda que se encontra baixo administración do Reino Unido. Durante os últimos anos do século XX eran frecuentes os atentados e outras formas de violencia nesta rexión, debido á difícil convivencia dos católicos pro-irlandeses cos protestantes pro-ingleses. Na actualidade a situación é moi tranquila, debido aos procesos de paz dos últimos anos, pero ainda podemos ver pegadas deste conflicto nalgúns lugares.

Barrio protestante en Belfast
Barrio protestante en Belfast

Así por exemplo, en Belfast visitamos o barrio republicano na Falls Road, onde vemos os famosos murais reinvidicativos que fan esquina coa Northumberland Street. A pouca distancia, cruzando a Townsend Street, chegamos ao barrio republicano de Shankill Road, repleto de bandeiras do Reino Unido e diversos murais do bando protestante.

Entrando no Derry libre
Entrando no Derry libre

Outro lugar tristemente famoso por este conflicto é a cidade de Derry. Aquí aconteceu o coñecido Domingo Sanguento o 30 de xaneiro de 1972, onde o exército británico disparou contra manifestantes irlandeses matando a 14 persoas. Na actualidade podemos ver os restos do muro da casa que delimitaba o barrio católico e enormes murais alusivos a ese día nos edificios próximos.

Calzada do Xigante
Calzada do Xigante

Pero non todo é conflicto no Ulster. Tamén se poden visitar auténticas marabillas naturais como a coñecidísima Calzada do Xigante, unha formación xeolóxica composta por miles de columnas de basalto que forman unha paisaxe moi singular, motivo polo que foi declarada Patrimonio da Humanidade.

Paisaxe das Illas Arán
Paisaxe das Illas Arán

9: As Illas de Arán

As Illas de Arán son outro símbolo da cultura irlandesa, e todo un exemplo da adaptación do home aos medios máis extremos. Situadas na brava costa occidental, e sometida de forma case constante aos fortes ventos e choiva; son unhas illas onde o home tenta de vivir do que pode pescar no mar, complementado por unha agricultura extremadamente difícil, debido á escasede de solo polo cultivo intensivo dos últimos séculos.

Solo esquilmado polo uso nas Illas de Arán
Solo esquilmado polo uso nas Illas de Arán

Recomendo polo menos visitar unha das illas e, se o tempo o permite, alugar unhas bicicletas para disfrutar da paisaxe e natureza deste lugar.

Cobh
Cobh

10: A xente

Sen dúbida son os irlandeses os que fan que Irlanda sexa un dos meus países favoritos. Durante o tempo que pasei neste país, nunca faltou axuda xa fose para seguir unha dirección ou para buscar aloxamento. E mesmo non faltou algunha invitación a unha ronda nun pub. Está claro que o ritmo de vida e a forma de socializarse dos irlandeses fan que sexa un complemento perfecto para visitar as marabillas naturais e históricas do país.

Preto de Hill of Tara
Preto de Hill of Tara

Pois ate aquí o que eu considero os 10 imprescindibles de Irlanda. Se queredes engadir outros lugares para vos imprescindibles ou, como é habitual este blog, tendes algunha dúbida, ou queredes comentar ou compartir algunha experiencia vosa similar, non dubidedes en poñer un comentario.

 

Entradas relacionadas:

Guía práctica para viaxar polo Reino Unido e Irlanda

– Viaxe a Escocia e Irlanda en coche

Os pubs de Irlanda

Conducir polo Reino Unido e Irlanda

VISITANDO AS MONTAÑAS ROCHOSAS DO CANADÁ

Guía práctica para gozar da paisaxe e da natureza canadiense nos Parques Nacionais de Jasper e Banff

Paisaxe a través da Estrada dos Glaciares
Paisaxe a través da Estrada dos Glaciares

AS MONTAÑAS ROCHOSAS

Como se fose unha columna vertebral desprazada hacia ao Oeste de Norteamérica, as Rochosas son dos lugares máis visitados de EEUU e Canadá pola súa paisaxe e natureza salvaxe. Nesta nova entrada do meu blog, comparto con vos unha viaxe polo máis xenuino destas montañas do lado canadiense, facendo un percorrido polos lugares máis fermosos e salvaxes, acompañado de datos prácticos da viaxe e fotos que fixen durante a miña visita a unha das zonas máis fermosas de Canadá.

Cañón do Rio Maligne
Cañón do Rio Maligne

COMO CHEGAR

Podemos chegar ás Rochosas por avión aterrizando en aeroportos próximos como o de Calgary ou Edmonton, e tamén podemos chegar por estrada en coche ou nos típicos autobuses da empresa Greyhound. Pero, sen dúbida algunha, penso que a mellor forma de chegar non é nin máis nin menos que a través do mítico tren Transcanadiense, que varias veces á semana fai unha parada na localidade de Jasper. (En esta entrada conto como foi a nosa experiencia nese tren así como é posible encontrar un billete a un prezo razonable).

Tótem en Jasper
Tótem en Jasper

COMO DESPLAZARSE

Dende logo, moverse en transporte público polas Rochosas non é a opción máis recomendable pola súa escasede. Outra opción é utilizar as empresas que fan excursións organizadas, e que tamén non recomendo por ser caras e pola falta de liberdade. Polo tanto, penso que a mellor forma de desplazarse é alugar un coche ao ser o medio máis rápido e que máis liberdade te dá. Ademáis, conducir polas Rochosas é un pracer; e non só pola paisaxe, senón pola ausencia de tráfico e cantidade de sitio onde aparcar.

En coche pola Estrada dos Glaciares
En coche pola Estrada dos Glaciares

Xa no coche, temos que ter coidado con non apurar moito o depósito de combustible, xa que pode haber moitísima distancia entre gasolineiras e, sobre todo, temos que estar moi atentos á fauna salvaxe (a nós cruzáronsenos varios cervos e tres osos). Outra cousa a ter en conta no coche é o baixo prezo da gasolina e o custe do aluguer. O noso non resultou excesivamente caro (535$, uns 380€ unha semana) tendo en conta que foi temporada alta e unha compañía de moito prestixio.

Athabasca Falls
Athabasca Falls

QUE VER

Ainda que a cadea montañosa das Rochosas é enorme, penso que para pasar unha ou dúas semanas neste paraíso é suficiente con visitar os parques nacionais de Banff e Jasper. Os dous son impresionantes e contan cunhas paisaxes espectaculares e unha boa infraestructura para coñecelos.

Lago Louise
Lago Louise

O Parque Nacional de Banff

O Parque Nacional de Banff é o máis concurrido dos dous, e non porque sexa o máis fermoso, senón porque simplemente é o que está mellor comunicado e o que dispón de máis promoción e servizos. O parque está cheo de picos de moita altitude, lagos glaciares e fervenzas, polo que a mellor opción é facerse cun mapa nunha das súas oficinas de turismo e plantexarse a ruta en función dos gustos de cada un. Un dos imprescindibles deste parque son os Lagos Louise e Moraine, e pódovos asegurar que paga a pena pasar o día paseando ao seu redor. Sen dúbida é un lugar único para gozar das paisaxes das Rochosas.

Lago Moraine
Lago Moraine

Se pola contra es dos que gozan dos típicos pobos cheos de turístas e tendas de recordos (eu sempre tento de evitalos), podes parar na localidade de Banff, un lugar ateigado de turistas e con prezos altísimos que non recomendo máis que para dar un paseíño, xa que para comer e durmir é moito mellor a localidade veciña de Canmore.

Estrada a Edith Cavell
Estrada a Edith Cavell

O Parque Nacional de Jasper

Se o que buscas é aínda máis natureza e unha reducción moi considerable do número de turistas, recomendo sen dúbida algunha o Parque Nacional de Jasper. O Lago Maligne, o Cañón do Maligne, as Athabasca Falls, o Lago Pyramid ou Edith Cavell son lugares imprescindibles dentro do parque.

Lago Maligne
Lago Maligne

 

Bicis, ollo cos sendeiristas!
Bicis, ollo cos sendeiristas!

Aínda que temos moitísimas máis opcións, xa fose para sendeirismo, btt, rafting ou simplemente para gozar das augas termais, coma en Miette Hot Springs.

A Icefields Highway: A Estrada dos Glaciares

A estrada que une as localidades de Jasper e Banff, e que discurre íntegramente polos dous parques nacionais, considérase unha das estradas máis fermosas do mundo, e a verdade é que non é para menos. Son máis de 200 km realmente impresionantes, atravesando bosques, cañóns de ríos, fervenzas e ate pasamos moi preto do Glaciar de Athabasca.

A Estrada dos Glaciares
A Estrada dos Glaciares
Glaciar Athabasca
Glaciar Athabasca
Retroceso do Glaciar Athabasca cos anos
Retroceso do Glaciar Athabasca cos anos

Unha ruta para facer con calma, gozando de conducir e das paisaxes, aínda que vixiando os animais que se nos cruzan e o combustible, xa que só hai unha gasolineira en todo o percorrido. Unha cousa a ter en conta ao conducir polos parques nacionais de Canadá e a necesidade de comprar un pase para cruzalos. Pode ser diario, pero se imos estar varios días compensa comprar o pase anual (136$, uns 96€)

Pola Estrada dos Glaciares
Pola Estrada dos Glaciares
Pola Estrada dos Glaciares
Pola Estrada dos Glaciares
Animais das Rochosas
Animais das Rochosas

ONDE DURMIR

Se gozades do camping estades de noraboa, xa que hai moitísimos, ate en zonas moi ailladas. Se o que queremos é pasar a noite nunha cama a cousa se complica, especialmente en tempada alta, xa que hai certa escasede e os prezos aumentan moitísimo. De todos os xeitos, podemos durmir nunha habitación sen deixarnos unha boa cantidade de diñeiro.

Lago Nakoda
Lago Nakoda

Para elo, eu penso que cando visitemos o Parque Nacional de Banff optemos por durmir en habitacións compartidas en hostels e polo contrario na menos turística Jasper, podemos pasar a noite nun dos seus numerosos bed and breakfast a precios asequibles (en esta páxina podemos ver case todos os de Jasper e a súa disponibilidade). Aquí poño o que nos costaron por noite os aloxamentos na visita ás Rochosas:

· Bed and Breakfast Seldom Inn (Jasper): 85$, 60€ aprox. Habitación doble con baño compartido. Moi recomendable

· Hotel Nakoda Lakeside Lodge (preto de Canmore): 109$, 77€ aprox. Habitación doble con baño. Moi bonito, xunto a un lago

· Hostel The Hostel Bear (Canmore): 71$, 50€ aprox. 2 persoas en litera en habitación compartida con 6 persoas. Moi ruidoso por estar a un paso da vía do tren

· Bed and Breakfast En Ska (Jasper): 90$, 64€ aprox. Habitación doble con baño e cociña. Moi recomendable.

Osos nas Rochosas
Osos nas Rochosas

ONDE COMER E BEBER

Como a comida neste país non é que sexa moi boa, recomendo sempre que fose posible buscar aloxamentos con cociña e así de paso aforrar un pouco. De todos os xeitos, podemos comer desde uns bos filetes pasando por pizzas e hamburguesas en moitos restaurantes e pubs en vilas como Jasper ou Canmore. Aquí vos poño un par de recomendacións:

· Whisttle Pub: Un dos mellores e máis populares sitios onde comer e beber en Jasper. Aquí podemos comer dúas Cheese Burguer con patacas e tomar unhas cervexas por pouco máis de 20$

· Rose and Crown Pub. Un dos mellores lugares de Canmore para tomarse unhas pintas e comer algo.

Lago Louise
Lago Louise

Pois isto é todo! E xa sabedes que como é habitual neste blog, se tedes algunha dúbida, queredes deixar aquí algún consello máis, ou simplemente queredes comentar ou compartir unha experiencia vosa similar, non dubidedes en poñer un comentario.

O TRANSCANADIENSE: CRUZAR CANADÁ EN TREN

Guía práctica dunha viaxe de Toronto a Vancouver no mítico tren Transcanadiense.

O Transcanadiense
O Transcanadiense

PORQUE EN TREN?

Todos sabemos que facer unha viaxe de máis de 4000km en tren non é a forma máis económica e aínda moito menos a máis rápida de desprazarse. De feito, entre as cidades de Toronto e Vancouver hai varios voos diarios que duran unhas tres horas e media e costan menos de 400€. Así que, se chegaches ate aquí, xa dou por feito que non só queres desprazarte entre estas dúas cidades, senón que ademais andas a buscar a esencia dunha viaxe mítica.

locomotoraTC

Sempre me gustou viaxar en tren, e quedeime especialmente enganchado a este medio de transporte fai un ano cando fixen un Interrail por Europa (e que compartín aquí en forma de diario de viaxe e consellos); así que o seguinte paso era facer unha longa viaxe de varios días (concretamente catro días), gozando do movemento dos vagóns, o tempo de lecer na cabina, o encontro con outros viaxeiros, as paradas no medio da nada e, sobre todo, ver como cambia a paisaxe ao longo dos días.

O Transcanadiense nas Rocosas
O Transcanadiense nas Rocosas

A NOSA VIAXE

Despois de estar uns días en Toronto, e tras facer unha parada previa nos Azores, a nosa idea da viaxe era cruzar Canadá ate a costa Oeste, para estar alí un par de semanas coñecendo a zona de Vancouver e Illa Vancouver e o estado de Washington nos Estados Unidos. Ademais, antes de chegar á costa Oeste, queríamos deternos ao menos unha semana nas Montañas Rocosas de Canadá, para gozar das paisaxes dos seus Parques Nacionais. E así fixemos ao final, complementando todo esto co Transcanadiense como conto nesta entrada.

O vagón panorámico
O vagón panorámico

UNS MOCHILEROS EN PRIMEIRA CLASE…É POSIBLE?

Ao día seguinte de chegar a Toronto, e aínda sen ter claro como cruzar o país, decidimos botarlle unha ollada á web da compañía de trens canadiense (Viarail) para ver o custe do billete… pero a decepción foi enorme, xa que non baixaba dos 2000€ persoa.

As vistas dende a cabina
As vistas dende a cabina

Xa coa ollada posta na opción de cruzar Canadá en avión ou autobús (nos coñecidos Greyhound) que nos permitían facer o mesmo desprazamento por uns 400€, gracias ao seu insomnio a miña parella atopou  esta páxina de ofertas para o billete do Transcanadiense, que permite facer o mesmo traxecto, e nunhas datas concretas, por un precio moi inferior ao habitual (no noso caso, 525€ persoa). Grazas a isto foi como nós, dous mochileros que viaxan por libre, fixemos a viaxe neste tren.

Parada no medio da nada
Parada no medio da nada

O TREN TRANSCANADIENSE

O Transcanadiense sae da Union Station de Toronto as 22h os martes e sábados con destino Vancouver, a onde chegará tras algo máis de catro días e case 4500km. Para o que non esté disposto a facer todo ese traxecto dunha vez, tamén se pode parar nas cidades de Winnipeg e/ou Jasper e estar alí uns días. Esta última opción foi a que escollimos nós, xa que fixemos escala en Jasper unha semana para ver as Rocosas Canadienses.

AS CLASES: SLEEPER PLUS OU ECONOMY?

No Transcanadiense hai dous tipos de clases ben diferenciadas. Por un lado a Sleeper Class, que ven a ser coma a primeira clase, e conta con cabinas privadas dobres ou individuais, pensión completa, e acceso ao vagón panorámico e distintas actividades como charlas de información turística ou cata de viños.

Cruzando as Rocosas
Cruzando as Rocosas

Por outro lado está a Economy Class, onde o viaxeiro vai en butaca reclinable e sen comidas incluídas. A diferenza de precio entre elas é considerable, sendo a Sleeper Class tan cara que só é recomendable se temos a sorte de atopar unha boa oferta.

A taiga de Canadá dende o tren
A taiga de Canadá dende o tren

A VIAXE EN SLEEPER CLASS

Gracias á sorte que tivemos de atopar un billete en esta clase a prezo tan asequible, gozamos de viaxar en tren desde Toronto á Jasper coma nunca o fixemos. O billete incluíanos una cabina individual para cada un, cousa que preferimos mellor que unha soa dobre, xa que así temos máis espazo. A cabina está ben equipada, xa que conta cun retrete, un pequeno lavabo plegable, luces, enchufes, ventilación e un asiento. Neste vídeo podedes ver como son estas cabinas.

Se tiramos dunha palanca que hai nun dos laterais, xa temos unha boa cama para durmir. O único malo de ter a cama desplegada é que nos impide usar o retrete, pero é que en tan pouco espazo non se poden pedir milagros. Neste vídeo os ensino como é a cabina coa cama desplegada.

O equipamento da cabina compleméntanse cunha bolsa (a podedes ver nos vídeos colgada ao carón da fiestra) con toallas, champú, xel e pastillas de xabrón. Hai duchas en cada vagón que son de uso común.

Corredor e ao final, as duchas
Corredor e ao final, as duchas

Viaxar en Sleeper Class inclúe tres comidas diarias: almorzo, xantar e cea. Como non hai espazo no vagón restaurante para todos, para cada unha delas chaman en turnos que se escollen previamente. Eu recomendo sempre o último turno, porque é o que máis se semella ao noso horario peninsular e ademáis non te apuran tanto para dar paso ao turno seguinte.

A comida
A comida

Na comida danche a escoller entre tres primeiros, tres segundos e sobremesa, e se pode considerar decente tendo en conta como se come por Norteamérica. O único malo é que ben podía vir incluido bebidas alcólicas lixeiras como unha cervexa ou un vaso de viño.

Polas Rocosas no Transcanadiense
Polas Rocosas no Transcanadiense

Outra vantaxe do Sleeper Class é a disponibilidade do vagón panorámico, que se agradece non só polas vistas, senon tamén polas actividades que se organizan nel como información turística ou cata de viños e cervezas.

Butacas de Economy Class
Butacas de Economy Class

A VIAXE EN ECONOMY CLASS

Moi ao noso pesar, non atopamos oferta na clase Sleeper Class para a nosa viaxe entre Jasper e Vancouver, polo que este traxecto tivemos que facelo en Economy Class (no noso caso,106€ persoa). Aquí en vez de cabina privada e pensión completa a viaxe se fai nunha butaca abatible (eso si, bastante cómoda) e tes que levar a tua propia comida ou xantar pagando no vagón restaurante.

Vistas dende o vagón panorámico
Vistas dende o vagón panorámico

Como o traxecto entre Jasper e Vancouver dura algo menos dun día ao final só pasamos unha noite nesta clase e a verdade é que durmimos bastante ben xa que os canadienses son bastante respetuosos e non houbo apenas ruido en todo o vagón durante a noite.

A paisaxe dende a xanela
A paisaxe dende a xanela

VIDA A BORDO DO TRANSCANADIENSE

Non hai nada que máis me guste que viaxar amodo e sen presas. E isto se cumple a bordo deste tren. Sen madrugar moito se escollemos o último turno do almorzo, e despois dun bo descanso (o movemento do tren a min axúdame durmir) a mañá vai pasando entre contemplar a paisaxe no vagón panorámico e ler un libro na cabina.

Ao mediodía volta outra vez ao vagón restaurante a compartir o xantar con outros pasaxeiros (sentan catro pasaxeiros por mesa, e é común que os vaian variando cada vez), cousa que é fantástica para relacionarse con outros viaxeiros. O resto do día vai pasando entre máis lectura, ver a paisaxe e as diferentes actividades no vagón panorámico, onde ademais podemos tomarnos un café, froita ou unhas galletas.

Paisaxe do interior de Canadá
Paisaxe do interior de Canadá

 

Así van pasando os días a bordo, con descanso, lectura, coñecendo xente e todo mentres ves como a paisaxe vai cambiando da taiga de coníferas ás pradeiras do centro do país, continuando coas Montañas Rocosas e rematando co bosque húmido do Pacífico. Se por min fose, sen dúbida non me importaría que a viaxe durase uns días máis tendo en conta o que gosto de viaxar así, sinceramente o único que botei en falla foi algunha paradiña durante o traxecto, xa que a única vez que pudimos baixar do tren durante un tempo suficiente para turistear un pouco foi na cidade de Winnipeg.

Winnipeg
Winnipeg

UNHA VIAXE ÚNICA…PARA OS AMANTES DO TREN

Está claro que se che chegaches ate este blog é porque gozas de viaxar en tren. Neste caso, estou convencido de que ésta será para ti unha experiencia única. Sen dúbida algunha, recomendo que escollas a Sleeper Class…sempre que atopes unha boa oferta, así que paciencia… e moita sorte!!

No vagón panorámico
No vagón panorámico

Isto é todo! E xa sabedes que como é habitual neste blog, se tedes algunha dúbida, queredes deixar aquí algún consello máis, ou simplemente queredes comentar ou compartir unha experiencia vosa similar, non dubidedes en poñer un comentario.

TORONTO E CATARATAS DO NIÁGARA

Consellos para visitar esta cidade e unhas das mellores paisaxes do mundo.

Toronto
Toronto

 

Cataratas do Niágara
Cataratas do Niágara

Ainda que non é a capital, Toronto é a cidade máis poboada de Canadá e unha das grandes metrópolis do continente. Tal e como estamos acostumados a ver nas películas americanas, Toronto é unha urbe moderna, con enomes rañaceos e unha chea de ruas en forma de cuadrícula salpicada de grandes avenidas. Debido as súas boas comunicacións con Europa e o propio país, esta foi a cidade que escollimos para iniciar e rematar a nosa viaxe por Canadá que comento en esta e posteriores entradas, así que comenzamos a visita a este interesante país cun paseo por Toronto e a un dos lugares máis turísticos do mundo: as Cataratas do Niágara. E como é habitual neste blog, rematarei esta entrada con consellos prácticos como gastos, onde durmir, onde comer, etc…

Rañaceos e a CN Tower
Rañaceos e a CN Tower

CHEGADA A TORONTO E COMO IR AO CENTRO DENDE O AEROPORTO

Antes de viaxar a calquer destino convén estudar ben as distintas aeroliñas e posibles enlaces para atopar a forma de chegar máis económica. Despois de moito buscar, a forma máis barata de entrar en Canadá foi a través desta cidade e utilizando as compañías Air Transat e a azoriana SATA. Nós decidímonos pola segunda opción xa que, a igualdade de prezo, permitíanos facer escala nas Illas Azores, cousa que fixemos de moi bo gusto é que conto nesta entrada do blog. Ademáis, pudemos aforrar en desprazamento ao salir desde Porto en lugar de Madrid, xa que somos de Compostela.

China Town
China Town

Unha vez no aeroporto Lester B. Pearson de Toronto, a mellor forma de ir ao centro é coller o bus número 192 Airport Rocket e enlazar co metro na estación de Kipling. Consta dun billete único que podemos comprar no mesmo bus por 3 dólares, sempre que teñamos o importe exacto.

O Toronto máis antigo
O Toronto máis antigo

PRIMEIRO CONTACTO CON TORONTO

Se como nós é a primeira vez que pisades o continente americano, é posible que teñades a mesma sensación de estar familiarizados co entorno a través das películas que nos chegan de este continente. As amplas avenidas, os coches grandes, os establecementos de comida rápida,…son moitas cousas que están lonxe da nosa cultura…e a súa vez estamos tan acostumados. O primeiro que nos toca aprender é a forma de orientarnos; e a verdade é que non é difícil debido as rúas en forma de cuadrícula, sendo o eixo da cidade a Younge Street, que vai ser a que nos divida as rúas que corta en leste ou oeste.

Toronto
Toronto

COMO MOVERSE

Toronto non ten que ver moito co esquema de cidades europeas con un centro ben diferenciado e turístico. Aquí as distancias son longas e convén moverse en transporte público. A forma máis doada para desplazarse é o metro (costa 3 dólares o billete e hai que abonar o importe exacto) e nos permite ir a certas zonas da cidade dunha forma rápida e segura. O problema do metro é que só dispón de dúas liñas, polo que para chegar a algúns lugares temos que complementar o transporte co bus.

Dundas Square
Dundas Square

QUE VER

Como moitas cidades de Norteamérica, Toronto non conta con moito máis de 200 anos de antigüedade, polo que os edificios históricos son bastantes recentes e seguindo a arquitectura contemporánea. Un dos seus lugares máis visitados é a CN Tower, todo un símbolo da cidade, e que a podemos ver case desde calquera lugar. Preto desta torre, temos o barrio financieiro con numerosos rañaceos, centros comerciais e modernas prazas como a de Dundas Square .

Casa Loma
Casa Loma

Se nos movemos hacia o interior da cidade, recomendo visitar lugares como a sua universidade ou a Casa Loma, así como ver o ambiente nos concurridos barrios da Pequena Italia ou Chinatown. E se o que nos gusta é ver museos, os máis visitados son a Galeria de Arte de Ontario e o Museo Real de Ontario, donde podemos ver unha grande variedade de fósiles.

Illa Toronto
Illa toronto

Para alonxarse un pouco do ambiente urbano, se pode dar un paseíño no Toronto Islands Park, nas Illas de Toronto, un parque onde pasar unha tarde paseando ás beiras do Lago Ontario.

Cataratas do Niágara
Cataratas do Niágara

AS CATARATAS DO NIÁGARA

Unha vez en Toronto, sería un delito non facer uns 200 km para ver as Cataratas do Niágara. Simplemente son espectaculares, e recomendo completamente a sua visita. A nosa idea era ir ate alí alugando un coche, e así de paso coñecer un pouco a zona ao seu redor, mais ao final decidímonos por utilizar o transporte público. Para elo, collimos un tren dende Toronto ate Burlington e despois enlazamos ate as cataratas (situadas na cidade de Niagara Falls) en bus, aínda que penso que se a visitades en fin de semana hai un tren directo sen necesidade de enlazar co bus. Unha vez en Niagara Falls non hai máis que coller un bus urbano (7 $, pódese usar todo o dia) para ir ate as cataratas e alí gozar das vistas.

Cataratas do Niágara
Cataratas do Niágara

 

GUIA PRÁCTICA DE TORONTO

Para que vos sirva de axuda ao facer o presuposto da viaxe, aquí vos deixo algunhas recomendacións e costes do necesario para pasar uns días en Toronto.

· Onde durmir:

Toronto é unha cidade bastante cara, aínda así, atopamos habitacións dobles bastante ben de prezo:

  • The Parkway Place: 70$ (48€) noite con baño compartido e cociña. Está ben, pero só estivemos unha noite por estar bastante alonxado do centro.
  • Courtyard Living Hostel: 80$ (55€) noite con baño compartido e cociña. Non moi limpo e situado nun suburbio. Aínda así estivemos duas noites por estar ben de prezo.
  • Madison Manor B&B and Pub: 90$ (61€) con baño privado e almorzo. O mellor sen dúbida, aínda que se non está de oferta costa moito máis. O único malo é que te cobran unha fianza que tardan en devolver.

Coche ecolóxico en China Town
Coche ecolóxico en China Town

· Onde comer:

Se vos gusta a comida rápida estades de sorte: por todas partes hai hamburgueserías, pizzerías, e establecementos deste tipo. Senón tamén podedes comer en restaurantes italianos, chinos, mexicanos ou similares. Poño exemplos do que nos costaron algunhas comidas:

  • Spaguetti e Ravioli no mercado: 19$ (13€)
  • 2 Hotdogs na rúa: 6$ (4.2€)
  • 1 pizza no PizzaHut: 14.2$ (10€)
  • Comida Tailandesa no Thai Spress: 14$ (9.8€)
  • Comida consistente no Templeton Cafe: 33$ (23€)
CN Tower
CN Tower

· Onde beber:

Hai moitos tipos de locales para tomar algo en Toronto. Desde tipo Pub Irlandés ate locales de deseño. De todos os xeitos, o precio da bebida é bastante cara, e unha pinta de cerveza pode andar en torno aos 8$ (5.6€)

· Propinas

En Canadá acostúmase a deixar propinas nos bares e restaurantes. Segundo puden comprobar, o normal é deixar en torno o 10%, xa que unha parte do soldo do persoal de servizo compleméntase con estes cartos. Cando se paga con tarxeta de crédito, en moitos sitios o terminal xa te permite abonar a propina (Tip) poñendo directamente o importe ou cun porcentaxe.

Cataratas do Niágara
Cataratas do Niágara

· Outros gastos:

  • Billete de metro: 3$ (hai que levar o importe exacto) (2.1€)
  • Billete de tren mais bus ás Cataratas do Niágara: 36$ (25€)
  • 2 donuts: 2$ (1.4€)
  • 1 Coca Cola nunha máquina self-service: 2.5$ (1.7€)
  • Lavado e secado de roupa nunha lavandería: 4.75$ (3.3€)
Cataratas do Niágara
Cataratas do Niágara

Isto é todo! E xa sabedes que como é habitual neste blog, se tedes algunha dúbida, queredes deixar aquí algún consello máis, ou simplemente queredes comentar ou compartir unha experiencia vosa similar, non dubidedes en poñer un comentario.

UNHA PARADA NOS AZORES: A ILLA DE SAN MIGUEL

Consellos para facer un percorrido por libre nun paraiso no medio do Atlántico

Lagoa das Sete Cidades
Lagoa das Sete Cidades

Ainda que pareza mentira, con só 90km de longo,15 km de ancho e pouco mais de 100.000 habitantes, na Illa de San Miguel acumúlanse moitos lugares de interese. De feito, nós decidimos dedicarlle só tres días a esta illa e sen dúbida quedámonos cortos. É todo un exemplo dun pequeno espazo con moito que facer. Nesta nova entrada, comparto con vos consellos para visitar por libre esta fermosa illa.

plantacion de té de Porto Formoso
Plantacion de té de Porto Formoso

VOAR NA SATA: UNHA FORMA ECONÓMICA DE CHEGAR AOS AZORES

Ponta Delgada é a cidade máis grande da Illa e de todo os Azores, e nela está o maior aeroporto do arquipélago. De feito, nós chegamos ao seu aeroporto nun voo directo desde Porto coa compañía azoriana SATA, que conecta diariamente os Azores con Lisboa e Porto, así como con Boston e Toronto, xa ao outro lado do Atlántico. É unha compañía a ter en conta polo seu baixo coste (fora da temporada alta podemos visitar esta illa por menos de 200€) e polas súas conexións económicas co continente americano, de feito é a compañía que utilizamos para desprazarnos ate Canadá na viaxe que contarei en posteriores entradas.

Furnas
Furnas

COMO IR DO AEROPORTO A PONTA DELGADA

Unha vez no aeroporto, a forma máis lóxica de chegar ao centro da cidade é o taxi. Ten un prezo único de 10€, que considero bastante razonable, sobre todo tendo en conta que non hai outro transporte público disponible coma bus urbano. Os únicos autobuses que vimos no aeroporto son de transporte colectivo de hoteis, que tiñan un coste por persoa maior que o taxi, polo que o descartamos ao momento.

Ponta Delgada
Ponta Delgada

PONTA DELGADA: A CAPITAL

Ponta Delgada é a poboación máis grande da illa e conta con apenas uns 70.000 habitantes, o que fai dela unha localidade tranquila. A súa vida xira ao redor do tránsito do seu porto e do turismo; de feito é aquí onde encontramos o maior número de hoteis, restaurantes e outros servizos necesarios para o viaxeiro.

Igreja Matriz de Ponta Delgada
Igreja Matriz de Ponta Delgada

En Ponta Delgada temos tamén varios lugares de interese. Entre as numerosas igrexas destaca a da Nossa Senhora da Esperança, onde se garda o Santo Cristo dos Milagres, un santo con gran devoción na illa e ao que se lle dedican as maiores festas da capital. Aparte das igrexas, podemos visitar tamén outros lugares como a porta da cidade, o Forte de Sao Brás ou a Torre Sineira onde hai unhas boas vistas da cidade.

A Illa de San Miguel en coche
A Illa de San Miguel en coche

 

UNHA VOLTA POLA ILLA

Ainda que pasear por Ponta Delgada é un pracer, o máis espectacular da illa son sen dúbida as súas paisaxes, así que vos recomendo alugar un coche e facer unha ruta pola estrada que a rodea. Comezando na capital, e se saímos pola estrada dirección oeste, dirixímonos a unha das primeiras xoias da illa: A Lagoa das Sete Cidades e o seu miradoiro. A pouca distancia (aqui todo está preto) e de volta á costa, chegamos a Punta da Ferraria, o punto máis occidental da illa co seu faro e as curiosas piscinas quentes naturais que aproveitan a calor do interior da terra.

Ponta da Ferraría
Ponta da Ferraría

 

Xa de volta na ER1, a estrada que rodea a illa, dirixímonos agora en dirección este á altura da Ponta da Bretanha e continuamos ate Ribeira Grande, outra importante localidade onde recomendo parar un rato e aproximarse á Ponta do Cintrao.

Costa Norte
Costa Norte

Se seguimos rodeando a illa, e pouco despois de Ribeira Grande, pasamos pola plantación de té de Porto Formoso, onde de forma totalmente gratuita nos ofrecen unha visita guiada do proceso de elaboración do té así como unha desgustación do mesmo.

Chá de Porto Formoso
Chá de Porto Formoso

Dependendo do tempo dispoñible, aconsellaría continuar a ruta hacia a parte máis ao leste da illa, ate lugares como a Ponta da Madrugada. Se polo contrario o viaxante confórmase (ou non lle queda máis remedio) que ver os pontos máis turísticos, seguirá hacia ó interior hacia a localidade de Furnas, onde pode tomar un baño termal. Preto de aquí está tamén a Lagoa das Furnas e os seus «géiseres», que son utilizados mesmo para cociñar o famoso Cocido das Furnas. Non moi lonxe, e se as nubes o permiten, se nos acercamos ao Miradoiro do Salto do Cabalo, gozaremos dunhas vistas impresionantes.

Furnas
Furnas

De volta de novo á Ponta Delgada é imprescindible deterse tamén na Lagoa do Fogo, aínda que neste caso para ter unha boa vista da mesma imos necesitar tamén que as nubes non nos oculten a paisaxe.

 

Esta ruta en coche ao redor da illa levounos dous días, ainda que recomendo se fose posible, dedicarlle polo menos un par de días máis para poder visitar máis localidades e gozar da calma con que vive a xente nestes lugares. Recomendo parar nalgún bar que atopemos polo camiño para interaccionar coa xente local así como dormir nalgunha casa rural perdida pola illa (esto último quedounos pendente para outra ocasión).

Furnas dende o Salto do Cabalo
Furnas dende o Salto do Cabalo

GUIA PRÁCTICA E RECOMENDACIÓNS

Onde dormir: Nos aloxámos todos os dias no Marina Lounge Hostel en Ponta Delgada, e foi sen dúbida un gran acerto. Recoméndoo por todo: profesionalidade, deseño, prezo…e sobre todo o trato dos seus propietários Lino e António.

Onde comer: Como o hostel onde nos aloxamos tiña cociña a verdade é que non fomos comer moito por ahí. Só ceamos fora unha noite, concretamente no Restaurante A Tasca, e foi unha moi boa elección.

Onde alugar coche: Nós fixémolo coa empresa Euraçor, por recomendación dos propietarios do hostel. Bo prezo e sen nengún problema.

Idioma: Ainda que o idioma oficial é o portugués, este portugués azoriano é bastante difícil de entender, especialmente nas zonas rurais.

Furnas
Furnas

Precios: Se pode decir que está máis ou menos ao mesmo nivel que o Portugal continental, polo que non se pode considerar un destino caro. Como exemplo, aquí deixo o que costan moitas cousas que pode necesitar un viaxeiro para que podades facer un presuposto:

Dormir: Habitación doble con almorzo e cociña (Marina Longe Hostel) 46€ noite

Cea no restaurante A Tasca de Ponta Delgada: 27,40€ duas persoas

Aluguer de coche pequeno na empresa Euroaçor: 75€ dous días seguro incluído

Unha caña de cerveza: moi variable, entre 50 centimos a 1.5€ segundo o sitio

Un bolo de pan lévedo azoriano: 2.30€

Lagoa do Fogo
Lagoa do Fogo

Isto é todo! E xa sabedes que como é habitual neste blog, se tedes algunha dúbida, queredes deixar aquí algún consello máis, ou simplemente queredes comentar ou compartir unha experiencia vosa similar, non dubidedes en poñer un comentario.

Do Cebreiro a Compostela en bici polo Camiño de Santiago

O Camiño Francés en BTT dende O Cebreiro

El Camino cerca de Triacastela
O Camiño preto de Triacastela

 

Ainda que o máis común é facer o camiño francés en bicicleta dende máis lonxe, especialmente se temos en conta que a Compostelana non cha dan se non acreditas un mínimo de 200km, comparto con vos esta parte do Camiño en formato de diario de viaxe (con gastos para dúas persoas, km e consellos), moi recomendable para facer cando non se dispón de moito tempo, xa que apenas tres días son suficientes para facer este tramo galego do Camiño Francés.

 

Palloza en O Cebreiro
Palloza en O Cebreiro

 

Canto tempo dedico a facer este tramo do Camiño?

Eu recomendo facelo en tres días, ainda que é posible facelo en dous se cumplides os seguinte requisitos:

  • Estar en boa forma física e habituados a andar en bici
  • Gústavos madrugar
  • Facedes o camiño cando os días son longos e non hai moito barro (de maio a setembro)
  • Non vos importa ir por estrada
Llegando a Portomarín
Chegando a Portomarín

Pola contra, eu recomendo facelo en tres días se cumplides un dos seguintes requisitos:

  • Queredes ir polo tramo orixinal do camiño, e o mínimo por estrada alternativa
  • Tomades o camiño de forma relaxada e, ademáis, non vos gusta madrugar
  • Gústavos parar nos lugares de interese, a ver paisaxes, a tomar algo, a comer con calma…

E se a parte do anterior non estás en moi boa forma física ou non estás habituado en andar en bici, penso que é bo considerar un día máis de ruta.

 

Cerca de Melide
Preto de Melide

 

Cómo chegar a O Cebreiro

 

A forma máis económica de chegar a O Cebreiro, xa fose con bici ou sen ela, é en autobús. A empresa Alsa comunica Pedrafita do Cebreiro (capital do concello, a 4.6 quilómetros da aldea de O Cebreiro) coas principais cidades galegas e do resto da Península. A nós o billete en maio de 2014 dende Compostela a Pedrafita 2 adultos máis 2 bicis saiunos por 55.94 euros (se ides sen bicis botádelle uns 20 euros menos). Unha vez en Pedrafita, se ides con bicis eu recomendovos continuar en bici ate a aldea do Cebreiro, que ainda que é subida ven ben para ir quencendo as pernas para o Camiño. Se polo contrario vides a pé, o mellor é coller un taxi ate o inicio do tramo galego do Camiño. Outra cousa a ter en conta é cándo comezamos a facer o camiño unha vez que chegamos a Pedrafita. Se chegamos pola mañá o lóxico é poñerse xa a pedalear, mais se chegamos tarde ou de noite, en Pedrafita hai algún hostal. Nós quedámonos no Hostal Rebollal, que ten habitacións dobles por 45.50 euros almorzo a parte, un pouquiño caras para o que se estila noutros lugares do camiño, pero coa vantaxe de que te esperan ate que chegue o bus ate horas bastante tardías.

 

Gastos previos á viaxe:

 

· Bus Compostela – Pedrafita (2 adultos + 2 bicis) : 55.94 €

· Supermercado para a cea: 8.96 €

· Hostal Rebollal: 45.50 €

 

O Cebreiro
O Cebreiro

 

Primeira etapa: O Cebreiro – Sarria (43.06 km + 4.65 km desde Pedrafita)

 

Non pode haber un lugar máis fermoso para comezar o Camiño que O Cebreiro. Situada a case 1300 metros de altitude é unha pequena aldea moi ben conservada con varias pallozas e unha interesante igrexa prerrománica. Despois de parar un ratiño neste lugar idílico e hora de poñerse a pedalear. O camiño orixinal (por onde iremos sempre coas nosas bicis) sae ao carón do albergue de pelegríns e continúa por unha sucesión de pequenos repechos entre bosques e de vez en cando con excepcionais vistas das montañas lucenses. Pouco despois do Alto do Poio, atopamonos cunha forte baixada que obriga a usar moito os freos pola pendente e as pedras, e que remata na localidade de Triacastela, un bo lugar para facer un descanso para tomar algo ou xantar.

 

A Montaña de Lugo no Camiño
A Montaña de Lugo no Camiño

Despois de Triacastela temos dúas opcións: A primeira é continuar o camiño orixinal ate Sarria. A segunda é desviarse por Samos, que é recomendable se queredes visitar o interesante Mosteiro desa localidade. Como nós xa coñecemos este mosteiro, decidimos continuar polo camiño orixinal, que discurre por unhas preciosas paisaxes da montaña interior lucense. Despois de subir o alto de Riocabo, a ruta tórnase moi doada ate chegar á vila de Sarria: Un bó lugar para pasar a noite, con moitos aloxamentos onde elexir e bos sitios para cear

 

Gastos día 1:

· Almorzo (Hostal Rebollal, Pedrafita): 10 €

· Comida (Complexo Xacobeo, Triacastela): 15.80€

· Cea (Pizzeria Matias, Sarria): 20 €

· Hotel Oca Vila de Sarria: 40€

· Outros (Bebidas, cañas, cafés,…): 5.2€

 

Algún tramo con agua en el Camino
Algún tramo con auga no Camino

 

Segunda etapa: Sarria – Melide (66.52 km)

 

Sen madrugar moito, retomamos o Camiño subindo pola Rua Maior e saíndo de Sarria a carón do Mosteiro da Madalena. Despois, continuamos pedaleando por fermosos lugares nun típico tramo rompepernas ate a localidade de Portomarín, onde é imprescindible un descanso despois de máis de 20 km. Portomarín é a capital do concello do mesmo nome, que foi anegada coa construcción do Encoro de Belesar nos anos 60. A súa igrexa románica foi trasladada pedra a pedra até a ubicación actual, na praza da vila en frente a Casa do Concello.

 

Portomarín
Portomarín

Ao pasar Portomarín, temos que ter paciencia para enfrentarnos a unha forte e longa subida que fai desta etapa a máis dura destas tres. Ao chegar a Ventas de Narón, comenzamos un descenso ate Palas de Rei, outro concello lucense onde podemos parar a facer un descanso. Despois, o tramo entre Palas e Melide, xa na provincia de A Coruña), transcorre por un relevo con bastantes subidas e baixadas onde podemos xa notar o cansanzo da etapa. Pero todo sacrificio ten a súa recompensa, e en Melide temos bos locais para recuperar forzas cunhas racións de polbo á feira. As pulperías máis famosas son a Garnacha ou Ezequiel, aínda que podemos comer ben calquer tipo de comida, galega ou non, en toda a vila.

 

Pulpo en Melide
Polbo en Melide

 

Gastos día 2:

· Almorzo (Cafetería Anduriñas, Sarria): 11€

· Comida (2 bocatas+2cañas, Casa Molar, Ventas de Narón): 11.50€

· Cea (Pulpería A Garnacha, Melide): 19.90€

· Hospedaje Sony (Melide): 30 €

· Outros: 15.60€

 

Ribadiso
Ribadiso

 

Terceira etapa: Melide – Compostela (56.10 km)

 

Esta última etapa do Camiño até Compostela é a típica rompepernas tan común nas terras galegas. Contínuas subidas e baixadas, pero sempre entre fermosas paisaxes do rural. Se xa o Camiño Francés ten moitísima xente no verán, a partir da vila de Arzúa xúntanse toda a afluencia dos camiños do Norte (podedes ver o diario deste camiño en bici desde Irún neste enlace) e Primitivo, polo que estamos ante a etapa máis concurrida do Camiño de Santiago. Concluímos a última subida da etapa en San Marcos e a partir do Monte do Gozo xa podemos ver Compostela e as torres da Catedral. Entramos na cidade polo fermoso Barrio de San Pedro para rematar, como non, na famosa Praza do Obradoiro. Despois de gozar desta impresionate praza, é fundamental adicar polo menos un par de días para coñecer esta cidade, seguindo as recomendacións desta outra entrada do meu blog. E se continuamos con forzas, outra boa opción é seguir pedalenado polo Camiño até Fisterra, da que tamén podedes ver un diario similar a este nesta outra entrada. Bo camiño!

 

Compostela
Compostela

 

Gastos día 3:

· Almorzo (Restaurante Sony, Melide): 10€

· Comida (2 comidas + 2 bebidas, Rte Esquipa, Salceda): 9.30€

· Outros: 3€

 

Total gastos: 321.7€ (160.85 € persoa) en 3 dias, incluíndo durmir en Pedrafita e o desprazamento ate alí

Total quilómetros: 170.33 km (segundo o contaquilómetros da bici)

E xa sabedes que como é habitual neste blog, se tedes algunha dúbida, queredes deixar aquí algún consello máis, ou simplemente queredes comentar ou compartir unha experiencia vosa similar, non dubidedes en poñer un comentario.

 

 

De Compostela a Fisterra en bici polo Camiño Xacobeo

 

Fisterra y su faro desde el camino
Fisterra e o seu faro dende o camiño

Xa fose pola adicción que produce a moita xente a peregrinaxe a Compostela ou simplemente por pasar unha fin de semana dunha forma diferente, cada vez máis pelegríns deciden continuar ate Fisterra polo Camiño Xacobeo. Nesta nova entrada do meu blog, comparto con vos o diario da viaxe (con gastos para dúas persoas, quilómetros e consellos) para facer este camiño en dous días polo trazado orixinal do camiño con bici de montaña.

 

 

El Camino en tierras de Dumbría
O Camiño en terras de Dumbría

 

Canto tempo dedico a facer este tramo do Camiño?

 

Eu recomendo facelo en dous días, ainda que é posible facelo en un só se cumplides os seguintes requisitos:

  • Estar en boa forma física e habituados a andar en bici
  • Gústavos madrugar
  • Facedes o camiño cando os días son longos e non hai moito barro (de maio a setembro)
  • Non vos importa ir por estrada

 

 

Corcubión dende Cee
Corcubión dende Cee

Pola contra, eu recomendo facelo en dous días se cumplides algún dos seguintes requisitos:

  • Queredes ir polo tramo orixinal do camiño (o mesmo que usan os pelegríns a pé), e o mínimo por estrada alternativa
  • Tomades o camiño de forma relaxada e, ademáis, non vos gusta madrugar
  • Gústavos parar nos lugares de interese, a ver paisaxes, a tomar algo, a comer con calma…

Por estas razóns, penso que é mellor dividir os 100 quilómetros ate o final do camiño en dúas etapas, pasando a noite en Olveiroa, unha aldea que está máis ou menos á metade do percorrido e que conta con bastantes servicios para os pelegríns.

 

 

Ponte Maceira
Ponte Maceira

 

Primeira etapa: Compostela – Olveiroa (58.07 km)

 

Partindo da Praza do Obradoiro, o camiño comeza descendendo pola rua que baixa a carón do Hostal dos Reis Católicos, a Rua das Hortas. A partir de aquí, xa non temos máis que seguir as flechas amarelas e en pouco máis dun quilómetro xa estamos fóra da cidade de Compostela pedaleando nunha pista de terra entre árbores. Despois, alternando entre a terra e o asfalto, e tras superar o nada doado Alto do Mar de Ovellas, descendemos ate Ponte Maceira, unha fermosa e ben conservada aldea ao carón do Río Tambre. A pouca distancia chegamos a localidade de Negreira, con moitos servizos para comer ou tomar algo.

 

 

Poco después de Negreira
Pouco despois de Negreira

Ao pasar Negreira, voltamos a subir durante uns 10 quilómetros bastante progresivos por unha fermosa paisaxe tipica do rural galego, que fai desta parte unha das miñas favoritas do Camiño a Fisterra. Unha vez que comezamos a descender ao pasar a aldea de Cornovo, cada vez temos mais asfalto, que vai estar máis presente ate Olveiroa.

 

 

Tramo del Camino por carretera
Tramo do Camiño por estrada

 

Gastos día 1:

 

Comida (Restaurante Barqueiro, Negreira): 26.60 €

Cea (Tapas e cañas en As Pías, Olveiroa): 9.80 €

Dormir en habitación dobre con baño (Casa Loncho, Olveiroa): 40 €

Outros (Bebidas, cañas, cafés…): 8 €

 

 

Ermita de nosa Señora das Neves
Ermita da Virxen das Neves

 

Segunda etapa: Olveiroa – Faro de Fisterra (46.8 km)

 

Sen madrugar moito, saímos de Olveiroa e continuamos por pistas de terra polos montes do Concello de Dumbría. Un pouco máis adiante da aldea de Hospital, pasamos pola curiosa Ermita da Virxe das Neves, e uns quilómetros despois xa podemos ver o mar e, tras unha perigosa baixada (pedras e moita pendente) chegamos a Cee. Tanto Cee, como a localidade veciña de Corcubión, son bos lugares para descansar e xantar polos servizos dos que dispoñen, ainda que é moito máis turística a vila de Corcubión.

 

 

Bajada peligrosa hacia Cee, con Corcubión al fondo
Baixada perigosa ata Cee, con Corcubión ao fondo

Dende Corcubión, cruzamos un monte e voltamos ao mar nas localidades de Estorde e Sardiñeiro. A poucos quilómetros desta última localidade, pouco despois de iniciar un descenso, podemos gozar dunha fermosa panorámica da vila de Fisterra e o seu faro, unha das paisaxes máis fotografiadas deste Camiño

 

 

Praia da Langosteira desde Fisterra
Praia da Langosteira dende Fisterra

Xa case chagando ao destino final, o camiño continúa a carón da Praia da Langosteira, e ao rematar ésta chega a vila mariñeira de Fisterra. A uns 3 quilómetros de Fisterra chegamos ao seu faro, punto final deste Camiño (se non se decide continuar ate Muxía) e lugar onde moitos pelegríns contemplan, se o tempo o permite, unhas das postas de sol máis espectaculares que se poden ver no mundo.

 

 

Faro de Fisterra
Faro de Fisterra

 

Gastos día 2:

 

Almorzo (Casa Loncho, Olveiroa): 7 €

Comida (Restaurante Carrumeiro, Corcubión): 28 €

Outros: 7.20 €

 

Total gastos: 126.6 € (63.3 € persoa) en 2 dias

Total quilómetros: 104.87 km (segundo o contaquilómetros da bici)

 

E xa sabedes que como é habitual neste blog, se tedes algunha dúbida, queredes deixar aquí algún consello máis, ou simplemente queredes comentar ou compartir unha experiencia vosa similar, non dudedes en poñer un comentario.

 

 

 

GUIA PRACTICA PARA VIAXAR POR EUROPA EN COCHE: 20 cousas que debes saber para percorrer Europa en coche

Escocia, agosto 2010
Escocia, agosto 2010

Despois de varias viaxes por Europa en coche, moitas de elas compartidas con vos neste blog en diarios de viaxe, decidinme facer unha entrada con consellos para conducir por moitos paises europeos en coche propio ou de aluguer. A razón é, sobre todo, para responder a moitas preguntas que me deixachedes e que fun respondendo en comentarios ou por correo electrónico, e que penso que poderían ser útiles para compartir con calquer persoa que guste de viaxar desta maneira.

Noruega, julio 2009
Noruega, xullo 2009

Antes de nada, comentarvos que esta guía práctica a fago tendo en conta os países que teño visitado en coche, algúns deles en varias ocasións, e que comprenden moitos da Unión Europea (a excepción dalgún do Leste de Europa e Grecia) e afíns como Noruega, Suiza e algún pequeno estado como Litchestein, Andorra ou Mónaco. Por último, decirvos que esta guía é tamén moi útil se viaxades noutro vehículo como motocicleta, autocaravana ou camión, aínda que pode variar algo no relacionado con peaxes, documentación ou accesorios obligatorios.

Luxemburgo, agosto 2008
Luxemburgo, agosto 2008

Cales son as principais vantaxes de viaxar por Europa en coche?

A principal vantaxe é sen dúbida a libertade. Podes ir ver o que queres, cando queres e sobre todo, onde queres. Se fas unha viaxe en transporte público podes ver o difícil que é chegar a certos lugares fora dos grandes núcleos de población. Desplazarse ate un parque natural, unha fermosa praia ou algunha pequena aldea perdida tórnase complicado se non temos un vehículo particular. A miña experiencia cando viaxo sen o coche é que sempre acabo visitando ou cidades ou sitios moi turísticos, e boto de menos as paisaxes rurais, as praias sen xente ou as aldeas onde fai tempo que non pasan turistas.

Austria, agosto 2005
Austria, agosto 2005

Ademáis do anterior, hai que ter en conta que nos resultará máis económico a viaxe canto máis persoas vaian no vehículo. Outra vantaxe de ir en coche é que podes levar moito máis equipaxe, como material de acampada (o que fai que aforremos bastantes cartos en aloxamento), elementos electrónicos (portátil, etc…) ou incluso unhas bicis. Por outro lado, unha cousa que me agrada moito é que ao levar matricula estranxeira moita xente te ven falar para interesarse pola tua viaxe.

Arredores de Glencolumbkille
Irlanda, agosto 2010

E cuais son os principais inconvintes?

Pero desplazarse en vehículo propio tamén ten inconvintes. O primeiro de todo é que se vas a ver só cidades o coche pode convertirse nun incordio. De feito, se es de esas persoas que só queren visitar algunhas das cidades máis grandes e turísticas de Europa como Londres, París, Berlín, etc… e non te interesan as zonas fora dos grandes entornos urbanos, entón recoméndote que vaias en transporte público.

Carretera en el sur de Francia, Abril 2009
Estrada no sur de Francia, Abril 2009

Porque moverse en coche nas cidades moi grandes pode ser ás veces unha perda de tempo e cartos (perderse, non atopar onde aparcar, pagar moito polos aparcamentos, ….). Outra cousa mala de ir en transporte privado respecto ao público é a falta de interacción con xente local e outros viaxeiros durante os desplazamentos, ainda que penso que esto se compensa coa facilidade de acceder a zonas pouco turísticas no coche, que soen ser máis amables cos forasteiros.

Crossing The Arctic Cicle in Sweden
Atravesando o Círculo Polar Ártico en Suecia, xullo 2009

Mellor viaxar en coche propio ou de aluguer?

Depende sobre todo da distancia respecto a poboación de orixe e dos días que imos estar. Se por exemplo, dispoñemos de só 10 días para percorrer Suecia está claro que compensa o aluguer. Porén, se imos pasar 15 días na Bretaña francesa aconsello sen dúbida ir en coche propio. Personalmente, como moitas das miñas viaxes son de aproximadamente un mes, a maior parte das veces eu utilizo o meu vehículo particular.

Escocia, agosto 2010
Escocia, agosto 2010

Que documentación necesito se viaxo con meu propio coche?

Para os países da UE e afíns, necesito a mesma documentación que é obrigatoria aqui. O que si se debe levar a maiores, é a carta verde do seguro (se non vola envían á casa a podedes solicitar gratuitamente á vosa compañía de seguros) e o último recibo do seguro pagado. O carnet de conducir de aqui tamén é válido, polo que non fai falla pedir o carnet de conducir internacional.

Atravesando un puente abrible en Gotemburgo, Suecia, julio 2011
Atravesando unha ponte abrible en Gotemburgo, Suecia, xullo 2011

É necesario ampliar a cobertura do seguro?

Ainda que todos os seguros serios teñen que ofrecer asistencia en estrada incluída na póliza en toda a UE, é necesario preguntar na nosa compañía sobre os límite de cartos que temos na asistencia e se se pode ampliar, xa que en caso de accidente ou avería grave pode ser que teñamos que pagar nós parte do traslado do vehículo. Se se viaxa a menudo, pode ser interesante facerse socio dalgunha asociación automovilista como RACE ou RACC, que amplian a cobertura nestes casos.

Lago Leman, Francia y Suiza, agosto de 2011
Lago Leman, Francia e Suiza, agosto de 2011

Que accesorios debo levar no meu vehículo?

Aparte dos obligatorios aqui (triángulos, chaleco, …), en algúns países é tamén necesario levar cousas como extintor (Bélxica), alcolímetro (en Francia, son de un so uso e os venden en gasolineras) ou gancho para remolcar (países dos Balcáns).

Puerto de Larrau, Navarra, octubre 2009
Porto de Larrau, Navarra, outubro 2009

É recomendable facer algunha modificación no vehículo antes de partir?

Polo xeral non é necesario máis que facer unha boa revisión ao vehículo antes de sair (niveis, rodas, cambiar aceite e filtro se imos facer moitos quilómetros,…), pero pouco máis. O único se imos circular por países con moita neve no inverno (países escandinavos, ou zonas altas dos Alpes), onde poden obligarnos a levar pneumáticos de cravos. Por outro lado, se imos circular por zonas moi despobladas eu aconsello (aparte de circular co depósito cheo) levar unha roda de reposto de tamaño normal. Eu cambiei a miña de galleta por unha normal cando fixen a viaxe ao Cabo Norte, xa que no norte dos países escandinavos hai zonas con moi pouca poboación.

Islas Lofoten, Noruega, julio 2009
Illas Lofoten, Noruega, xullo 2009

Que normas de tráfico debo de coñecer para conducir por certos países?

Ainda que as normas de tráfico son bastante similares en toda a UE, pode haber certas variacións nalgúns países. Por exemplo, debemos fixarnos nos límites de velocidade, que ainda que nas vías urbanas é practicamente xeralizado os 50 km/h, si pode ser diferente en vías interurbanas (80, 90 ou 100 en función do país e estrada) e nas autoestradas (en Francia varía entre 110 e 130 dependendo da vía e da humidade, e en Alemaña nen sequera hai límite en moitos tramos das Autobahn). Nas fronteiras de cada país sempre existe un panel informativo con estes límites.

Austria, agosto 2011
Austria, agosto 2011

Outra cousa a ter en conta é a obrigatoriedade de levar as luces de cruce acesas todo o día nos países escandinavos e en moitos do leste de Europa. En outros, como Alemaña ou Holanda, só é recomendado o seu uso polo día. Tamén hai que fixarse na tasa de alcolemia, que ainda que na maioría dos países é a mesma que aquí, nalgúns do leste pode ser incluso de 0,0. De todos os xeitos, recomendo cumprir o máximo posíble as normas de cada país, non só por seguridade, senón tamén pola obrigatoriedade de pagalas ao momento.

Holanda, agosto 2008
Holanda, agosto 2008

En que consiste a pegatina ecolóxica?

De momento só é necesaria para o acceso ás cidades alemanas, ainda que é posible que non tarde moito en ser obrigatoria tamén noutros países. Así que se ides entrar nas cidades de Alemaña, debedes saber que en moitas delas só permiten o acceso a automóbiles que cumplan determinadas condicións anticontaminación. Se ides nun coche gasolina catalizado ou un diesel non moi antigo podedes chegar até o mesmo centro, ainda que tedes que levar posta na marxe inferior dereita a pegatina verde. A pegatina a podedes conseguir en moitos talleres dese país, ou incluso a través da delegación da TÜV (a ITV alemana) en Madrid.

Pegatina ecológica alemana
Pegatina ecolóxica alemana

Hai que facer algún trámite para cruzar as fronteiras?

Viaxando en coche ou moto, en todos os países de UE, acollidos no Tratado Schengen, non é necesario ningún trámite xa que están rexidos polo libre movemento de transportes e mercancías. Podo decir, que as fronteiras entre moitos países son practicamente inexistentes, e o único que vemos é un panel que nos indica o país e os límites de velocidade. Porén, nalgunhas teño visto algún control aleatorio da policía, supoño que para o control de contrabando, inmigración, …

Pirineos franceses, diciembre 2011
Pirineos franceses, decembro 2011

En que países europeos hai peaxes e cuais son as formas de pago?

Poucos países de Europa non teñen ningún tramo de peaxe. Que eu me lembre, non teñen peaxes Alemaña, Bélxica, Luxemburgo e pouco máis. Outros, como en Holanda, Suecia, Dinamarca ou Reino Unido, as autoestradas son gratuitas, ainda que pode haber algún túnel ou ponte de pago. Despois hai varios países como Suíza, Austria ou Eslovenia que hai que mercar unha pegatina nas gasoliñeiras (con duracción variable en función do país, por exemplo en Austria se pode comprar para un mínimo de 10 días, e outros como Eslovenia hai unha única viñeta para un ano).

Pegatina para los peajes en Austria
Pegatina para os peaxes en Austria

Noruega nas entradas de algunhas localidades, e Portugal nas autovías, teñen un sistema de pago automático no que hai que poñer un aparatiño que che carga o importe á conta bancaria, aínda que no caso de Noruega tamén se pode pagar nas gasoliñeiras ou despois por banco cun recargo (ate te mandan unha carta á casa do teu país ca conta onde facer o pago). No resto dos países, teñen un peaxe similar ao de aquí nas autoestradas, aínda que en moitas de elas non hai personal nas cabinas de pago e en algunhas non hai máis remedio que pagar con tarxeta de crédito (e coidado, porque hai sitios onde non aceptan as de débito).

Austria, agosto 2005
Austria, agosto 2005

Son os combustibeis moito máis caros que aquí?

Excepto en Andorra e en Luxemburgo no ano 2008, nunca estiven nun país de Europa cos combustibles máis baratos que aquí. Nalgúns casos, como Italia, teñen uns precios altísimos. Cando fagades o presuposto da viaxe, tende en conta sempre que ides gastar bastante máis en carburante que aquí.

Cerca del Cabo Norte en Noruega, julio 2009
Preto do Cabo Norte en Noruega, xullo 2009

Como son as estacións de servizo e cual é o método de pago?

En todos os países dos que falo nesta entrada soen ter unha boa rede de estacións de servizo e en moitos con mellor calidade de combustible que aquí. Só hai que non apurar moito o depósito en certas zonas pouco poboadas como pode ser o norte dos países escandinavos. En case todos os países, é moi raro que haxa un servizo atendido e non hai máis remedio que botar nós o carburante ao vehículo. Respecto ao método de pago, recomendo usar sempre tarxeta, para non levar cartos en metálico. Tamén teño visto gasoliñeiras sen nengún persoal, onde se paga metendo a tarxeta nunha especie de caixeiro automático no surtidor. Este tipo de estacións son moi comúns en Francia; e en certos países como Suecia, teñen un prezo bastante inferior as estacións de servizo convencionais.

Eslovenia, agosto 2011
Eslovenia, agosto 2011

Como é o estacionamento en moitos países?

En moitos países, teñen un sistema de pago parecido a zona azul de aquí, con parquímetros onde poñer a moeda ou tarxeta. Noutros, hai que comprar un disco no que hai que poñer a hora de chegada, xa que hai zonas con tempo de estacionamento limitado. En moitos casos, recomendo ir directamente a un aparcadoiro público de pago como os de aquí, para non andar pendentes da renovación do tícket, e ademáis nos esquecemos de posibles multas ou roubos. En ocasións, son máis baratos que aquí.

Tunel en Mónaco, abril 2009
Túnel en Mónaco, abril 2009

Que podo facer para aforrar diñeiro na viaxe?

Viaxar en coche ten moitas vantaxes no que respecta a aforrar cartos. Neste senso, recomendo levar material de acampada, para reducir considerablemente os costes de aloxamento. Se viaxamos en furgoneta, ou incluso nun coche familiar, temos a vantaxe de durmir no interior do vehículo. Eu mesmo, como sempre tiven coches familiares, en moitos casos durmimos dúas persoas poñendo un colchón enrollable na parte de atrás do coche, como podedes ver nesta foto.

Coche cama
Coche cama

Outra forma de aforrar é utilizando algún ferri para evitar facer quilómetros por estrada e noites no camiño. Repecto ao combustible, recomendo non utilizar as estacións de servizo das autoestradas (son algo máis caras), e nalgúns países como Francia, é mellor repostar nas gasoliñeiras que teñen moitos centros comerciais, moito máis baratas. Por último, e esto o digo por experiencia, en poucos casos recomendo evitar os peaxes, xa que polo xeral as vías alternativas gratuitas soen ter moito tráfico, pasan por nucleos de poboación, etc… e o que aforramos na peaxe o gastamos en tempo, combustible ou posibles multas… ou acabamos perdéndonos e dando voltas buscando o camiño.

Suiza, agosto 2011
Suiza, agosto 2011

Que consideracións hai que ter nos países que se conduce pola esquerda?

Afortunadamente, en Europa só se conduce pola esquerda no Reino Unido e Irlanda. Non é que sexa moi complicado, xa que penso que é cuestión de adaptarse, ainda que os primeiros quilómetros teremos que ir un pouco máis atentos do normal, especialmente nos cruces e rotondas. Tamén debemos adaptarnos ás distancias que poñen nos paneis e aos límites de velocidade, xa que veñen en millas.

Nota no salpicadero cos límites máis comúns de millas por hora pasados a quilómetros por hora
Nota no salpicadeiro cos límites máis comúns de millas por hora pasados a quilómetros por hora

Se alugamos o vehículo, teremos que acostumarnos a manexar o cambio de marchas coa man esquerda, pero teremos a vantaxe de levar o volante na dereita e o velocímetro en millas. Se imos no noso propio coche (só recomendable se estamos moitos días alí), hai que poñer unha pegatina nos faros para non deslumbrar cando levemos as luces de cruce acesas (ver foto), e recomendo ademáis levar escrito nunha zona visible do salpicadero os equivalentes de velocides en millas e km/h para non pasarnos ningún límite de velocidade.

Adhesivo para adaptar a luz dos faros á circulación pola esquerda
Adhesivo para adaptar a luz dos faros á circulación pola esquerda

Que teño que ter en conta á hora de alugar un vehículo?

O primeiro que recomendo se alugades vehículo no estranxeiro é que vos decidades por unha compañía de certo prestixio. Ainda que as veces soen ser un pouquiño máis caras que outras, penso que compensa, especialmente cando hai algún problema. De todos os xeitos, sempre se debe revisar ben o contrato de aluguer e fixarse ben se en caso de accidente temos que pagar unha franquicia (recomendable se a franquicia non é moi grande, xa que o aluguer será máis barato) e se imos desplazarnos por varios países ver cales inclúe o seguro. Se viaxades en temporada alta, é boa cousa reservar antes o vehículo, e recordade que en moitos casos vos esixiran unha fianza a cargo dunha tarxeta de crédito. Por último, antes de coller o coche e xusto antes de deixalo, botarlle un vistazo aos posibles rascazos que ten o coche para que non vos responsabilicen a vos.

La Toscana en coche de alquiler, Italia, diciembre 2012
A Toscana en coche de aluguer, Italia, decembro 2012

Algún consello no referente á seguridade contra os roubos?

Polo xeral, viaxar por Europa é bastante seguro. De feito, nos países do centro e norte de Europa podo decir que son máis seguros que aquí en moitos aspectos. No resto dos países, compre ter as mesmas normas básicas propias do sentido común que cando estamos aquí: non deixar cousas de valor á vista ao estacionar, evitar os barrios marxinais, etc…

Puente 25 de abril en Lisboa, Portugal, diciembre 2009
Ponte 25 de abril en Lisboa, Portugal, decembro 2009

Hai diferenzas na forma de conducir entre os países?

Os conductores do centro e norte de Europa son bastantes cumplidores coas normas de circulación, e pódese decir que non o son tanto os do sur e o leste, ainda que non hai que asustarse xa que en ningún momento chega a ser perigoso. Persoalmente, penso que os conductores franceses son os máis cumpridores e os italianos os que menos, pero, repito, por toda a UE pódese conducir con tranquilidade.

Atasco en Florencia
Atasco en Florencia

Como debo levar a equipaxe con seguridade?

Se viaxamos moitos días, é normal que levemos moita equipaxe, en especial se levamos material de acampada ou bicicletas. Para evitar sancións, non debemos levar o equipaxe solto polo vehículo e debemos separar a zona de carga da dos pasaxeiros cunha rede. En moitos casos é recomendable levar un cofre na baca para aliviar o espazo do habitáculo. Se levamos bicicletas, o mellor é levalas suxeitas cun equipo homologado. Eu penso que o mellor sistema é o portabicicletas que se acopla ao remolque do coche, e ainda que a instalación é cara e ademáis as bicis van no exterior, é mellor sistema que levalas no teito (aumenta moito o consumo e é un perigo ao entrar nos parquins) ou colgadas do portón (non deixa ver as luces en moitos casos). Persoalmente eu opto por levalas no interior do coche, ben amarradas, xa que non afectan ao consumo e non están expostas a roubos. Non sei se é do todo legal (penso que si ao ir atadas), mais até o día de hoxe nunca tiven problemas.

Cabaña en Loftahammar
Cabaña en Loftahammar, Suecia, xullo 2012

Suxerencias

E estes son as que eu considero as 20 cousas máis importantes para conducir por Europa; e xa sabedes que como é habitual neste blog, se tedes algunha duda, queredes deixar aquí algún consello máis, ou simplemente queredes comentar ou compartir unha viaxe vosa similar, non dudedes en poñer un comentario.

Ademáis, aquí podes consultar varios diarios de viaxe con distintos percorridos, gastos, suxerencias, …

Viaxe ao Cabo Norte

Viaxe á Escocia e Irlanda

Viaxe aos fiordos noruegos, Austria, Eslovenia, norte de Italia, …

Viaxe por Europa en coche e algo en bici

Consellos para viaxar por Francia en coche con pouco diñeiro

O CAMIÑO DO NORTE EN BICI

De Irún a Compostela polo Camiño do Norte.

San Vicente de la Barquera
San Vicente de la Barquera

O litoral Cantábrico é un destino imprescindible para moitos viaxeiros. As paisaxes costeiras, importantes cidades ao pé de praia, e localidades turísticas como Zarautz, San Vicente de la Barquera, Llanes, Ribadeo, etc… fan desta costa unha das máis visitadas da Península. No meu caso, xa a teño percorrido en varias ocasións, ainda que agora quería coñecela dunha forma moi diferente: En bici, seguindo a ruta xacobea a Compostela.

Hondarribia
Hondarribia

Como acostumo a facer en moitas viaxes que publico neste blog, tentarei compartir con vos a diario da viaxe, co percorrido diario, fotos, consellos,etc,… Ao final do post podedes ver o resumo de gastos (para dúas persoas) e quilómetros percorridos etapa a etapa. Espero que vos guste e vos sexa útil.

DÍA 1: CHEGADA E A PREPARARSE PARA A RUTA
IRÚN – HONDARRIBIA (5.52 km)

Chegamos a Irun sobre as 2 da tarde no tren procedente de Burdeos, xa que rematábamos a nosa viaxe por Europa no Interrail (neste enlace podedes ver a diario de viaxe do Interrail). Así que despois de xantar, fomos buscar as bicis na delegación dunha empresa de mensaxería. Despois de montalas e de sellar a credencial do peregrino no albergue de peregrinos de Irún, comezamos o camiño xa ben entrada a tarde, polo que este día non pudimos facer máis de 5 quilómetros, a distancia que separa Irún do albergue Capitan Altximista (bastante caro), pretiño de Hondarribia.

Pasaia
Pasaia

DÍA 2: DURA ETAPA E FERMOSAS PAISAXES
HONDARRIBIA – Pasaia – Donostia – Orio – ZARAUTZ (52.86 km)

Comezar a pedalear subindo o Monte Jaizkíbel é a mellor forma de entrar en calor. Lástima que o estado do camiño xacobeo sexa nesta zona bastante difícil para unha bici con alforxas, polo que preferimos concluir o porto pola estrada. Despois, baixada ate a fermosa localidade de Pasaia, onde hai que coller un barquiño para cruzar a ría.

Igueldo, Donostia
Igueldo, Donostia

A poucos kilómetros chegamos a Donostia e a atravesamos por un comodísimo carril bici que fai imposible perdernos e, ademáis, levanos ao carón da Praia da Cuncha. Os quilómetros restantes ate Zarautz son bastante duros, con moitos desniveis e cun estado do camiño un pouco duro para unha bici con alforxas, polo que é recomendable en moitos casos continuar pola estrada. Por sorte, a guía que levamos, Camino del Norte en BTT, de Juanjo Alonso (Editorial Desnivel), indicanos as alternativas para bici. Xa na turística Zarautz, hai moitos restaurantes, bares e hoteis ainda que todo bastante caro. Para durmir nós optamos polo albergue municipal (donativo).

Costa Vasca
Costa Vasca

DÍA 3: CONTINUA O PASEO POLA COSTA VASCA
ZARAUTZ – Getaria – Zumaia – Deba – Mutriku – Ondarroa – MARKINA (54.24 km)

Esta etapa a fixemos case sempre por estrada, xa que segundo a guía o camiño está en moi mal estado para a bici. De todos os xeitos, a parte costeira desta ruta é moi bonita e pasa por interesantes localidades como Zumaia, Deba, Mutriku ou Ondarroa, onde xira ao interior. Decidimos durmir en Markina (no albergue municipal, donativo), xa que hai bastante distancia ate a seguinte poboación.

Mosteiro de Zenarruza
Mosteiro de Zenarruza

DÍA 4: OS MONTES VASCOS POR ESTRADA
MARKINA – Gernika – Lezama – BILBO (67.73 km)

Como xa coñecíamos a dureza desta etapa, decidimos que sería mellor facela por estrada, tendo en conta o durísima que é polo trazado orixinal do camiño e o pouco tráfico das estradas alternativas. Penso que non nos equivocamos, xa que pedaleamos case sempre por estradas secundarias atravesando caseríos, montes,…e tres portos de montaña que nos deixaron cansadísimos ao chegar a Bilbo. Aqui decidimos durmir de hotel para descansar por un día sen toques de queda, ronquidos e madrugóns.

Bilbo
Bilbo

DÍA 5: DE NOVO NA COSTA
BILBO – Getxo – Portugalete – Castro Urdiales – ISLARES (56.8 km)

Máis descansados que os días anteriores, partimos hacia a costa polo trazado alternativo ao camiño, na marxe dereita da Ria de Bilbo, moito máis turística dentro do que cabe nunha cidade industrial. Para cruzar a ría, utilizamos o transbordador da mítica Ponte de Vizcaya, aínda hoxe moi utilizada, e que nos deixa en pouco máis dun minuto en Portugalete. Nesta localidade, podemos facer un pouco de trampa para chegar á parte alta da mesma sen esforzo utilizando unhas «aceiras mecánicas». Despois, dirixímonos até a costa por un bidegorri (carril bici) de varios quilómetros. Xa ao carón do mar, volvemos ao típico camiño rompepernas xunto ao cantábrico que nos acompañará até terras galegas. Tras pasar Castro Urdiales decidimos durmir en Islares. Alí, pasamos a noite nun cámping que alquila tendas de campaña ben equipadas por pouco máis do que costa o albergue da mesma localidade.

Guggenheim, Bilbo
Guggenheim, Bilbo
Puente de Vizcaya
Ponte de Vizcaya

DÍA 6: CRUZANDO RÍAS EN CANTABRIA
ISLARES – Laredo – Santoña – Somo – Santander – BEZANA (67.94 km)

Desde que o día anterior entramos en Cantabria, pedaleamos sempre o máximo posible polo camiño orixinal a Compostela, sempre que as condicións do camiño o permitan. Despois de Islares, pasamos pola localidade de Laredo e cruzamos a ría ate Santoña por barco. Unhas cantas costas despois chegamos a outra ría onde temos que utilizar de novo outro barco para ir a Santander. Pouco estivemos nesta cidade, que xa coñecemos ben, e paramos a durmir no albergue de Santa Cruz de Bezana (donativo, incluído almorzo e cea).

Llegando a Santander
Chegando a Santander

DÍA 7: ATRAVESANDO LUGARES HISTÓRICOS
BEZANA – Santillana de Mar – COMILLAS (61.53 km)

Se de algo se pode caracterizar esta etapa é de rompepernas. A verdade é que o é todo o camiño, mais neste tramo moito máis. De todos os xeitos a bondade do clima cantábrico e as paisaxes fan que se vaia levando ben. Ademáis, cruzar lugares históricos tan importantes coma Santillana de Mar ou Comillas fan que te sintas como un turista máis que coma un ciclista. Comillas, aparte de histórica, tamén é un destino moi típico de praia, o que fai que todos os aloxamentos (incluído o albergue) estén cheos no verán. Afortunadamente, nós atopamos de casualidade unha habitación nunha casa privada por 30 euros.

Santillana de Mar
Santillana de Mar
Casa del Indiano, Colombres
Casa do Indiano, Colombres

DÍA 8: CHEGADA A ASTURIAS
COMILLAS – San Vicente de la Barquera – Unquera – Llanes – VILLAHORMES (72.33 km)

Fermosa etapa ao carón do mar, pasando pola Praia de Oyambre, San Vicente de la Barquera, Unquera, Colombres (onde podemos visitar a casa do Indiano)… pero sobre todo, o mellor da etapa é o tramo que discurre pola ruta de gran percorrido GR AS-19 pouco despois de entrar en Asturias, moi ben acondicionado para bicis. Tras pasar Llanes, continuamos pola beira da estrada AS-263 até que nos cansamos, así que buscamos para durmir en Villahormes, concretamente no albergue privado Punta Pestaña.

Por la GR AS 19 en Asturias
Pola GR AS 19 en Asturias

DÍA 9: GOZANDO DA COMIDA ASTURIANA
VILLAHORMES – Ribadesella – Colunga – Villaviciosa – AMANDI (58.93 km)

Etapa con moito asfalto, que se vai levando ben gracias a beleza e o bo clima de Asturias. O camiño pasa pola turística Ribadesella, típico lugar onde facerse unhas fotos xunto aos seus palacetes ao carón da praia. En Colunga, toca parar para recuperar forzas coa boa cociña asturiana. Xa en Villaviciosa, buscamos un sitio onde durmir. Como alí estaba todo cheo, atopamos unha casa rural poucos quilómetros máis adiante ao carón do camiño, nunha casa rural na aldea de Amandi.

Subiendo el Alto de la Cruz
Subindo o Alto da Cruz

DÍA 10: A ASTURIAS MÁiS URBANA
AMANDI – Xixón – AVILÉS (57.82 km)

Despois de Amandi, pouco despois de onde se desvía o Camiño Primitivo (que fixen un tempo despois, e que falo nesta entrada do blog), comeza a dura subida ao Alto de la Cruz, sen dúbida unha boa forma de queimar o almorzo. A pouca distancia, e tras voltar subir outro alto, chegamos a cidade de Xixón. A ruta pasa ao carón da Praia de San Lorenzo e polo centro da cidade, polo que pode ser un bo lugar para xantar. Pola tarde, continuamos rumbo Avilés, onde pedaleamos bastantes quilómetros a través de barrios urbanos e industriais. A cidade de Avilés, ben coñecida por min xa que traballei alí dous anos, non é tan fea como parece polos seus redores, polo que merece unha parada para pasear polo centro e para gozar dos bos sitios para cear que ten.

Hórreo en Asturias
Hórreo en Asturias

DÍA 11: UN PASEO POLA N 632
AVILÉS – Soto del Barco – Soto de Luiña – Cadavedo – CANERO (75.17 km)

A etapa sae de Avilés polas vilas de Salinas, Piedras Blancas e Soto del Barco, a partir de onde decidimos seguir pola N 632, tendo en conta a recomendación da xente da dificultade do camiño orixinal para as bicis con alforxas. Ainda que ao principio hai que compartir a vía con bastante tráfico, a cousa cambia a partir da Concha de Artedo, onde a estrada vólvese moi tranquila e pasa por sitios fermosos que fan da ruta un paseo, aínda que non por eso deixa de haber bastantes desniveis. Despois dunha parada a xantar no Restaurante Cabo Vidio (bastante caro, mais cunha calidade que paga a pena), xa entrada a tarde, escollimos para durmir un albergue en Canero (preto de Luarca), que pertence ao Hostal Canero, que sorprendentemente non tiña a ningún peregrino ainda sendo pleno agosto.

Soto del Barco
Soto del Barco
La tranquila N 632
A tranquila N 632

DÍA 12: DÍA DE SOL E PRAIA PARA DESPEDIRNOS DA COSTA
CANERO – Luarca – Navia – Tapia de Casariego – RIBADEO (72.75 km)

Fixemos este tramo un bonito dia de domingo, bastante soleado pero, coma acostuman ser estes días de verán na costa cantábrica, con temperaturas suaves…así da gusto pedalear! Despois de unhas paradiñas en Luarca e Navia, a etapa vai pola campiña costeira preto da costa e ás veces ao carón de algunha praia, chea de xente nestas datas. Pouco despois de Tapia de Casariego, continuamos polo camiño de terra da senda costeira que vai xunto ao mar. Tras cruzar a Ponte dos Santos, entramos na primeira localidade baixo administración galega: Ribadeo. Alí descansamos na Pensión Linares, situada na mesma praza da vila e a bo prezo.

Porcía, Asturias
Porcía, Asturias
Playa de Peñarronda, Tapia de Casariego
Praia de Peñarronda, Tapia de Casariego

DÍA 13: O INTERMINABLE ALTO DA XESTA
RIBADEO – Lourenzá – Mondoñedo – Abadín – MARTIÑÁN (68.40 km)

Despedímonos do mar en Ribadeo rumbo a Mondoñedo. Ate esa localidade é unha etapa típica rompepernas, con subidas e baixadas bastante fortes, mais con fermosas paisaxes que compensan o esforzo. Despois dunha parada na vila medieval de Mondoñedo, o camiño tórnase nunha subida contínua ao Alto da Xesta. A dureza desta etapa fíxome lembrar a da nosa terceira xornada por Euskadi (Martina – Bilbo), aínda que esta vez a levamos mellor, non sei se porque estamos en mellor forma física ou porque xa estamos máis preto de Compostela. Acabamos a xornada na localidade de Martiñán, onde deixamos as bicis na casa duns coñecidos e nos desplazamos até Lugo a tomarnos un día de descanso, ben merecido despois deste duro día.

Cerca de Lourenzá
Preto de Lourenzá
Mondoñedo
Mondoñedo

DÍA 14: DESCANSO EN LUGO

DÍA 15: CADA VEZ MÁIS PRETO!

MARTIÑÁN – Vilalba – Baamonde – SOBRADO DOS MONXES (73.97 km)

Ainda que o día comeza con neboeiros, o sol quenta moito xa desde a mañá na que sería sen dúbida a etapa máis calurosa de todas as que fixemos. Como botamos de menos a brisa do Cantábrico! E dende logo esta calor non axuda para subir as frecuentes costas, e moi en especial as que transcurren polas terras do concello de Friol. Decidimos acabar a xornada no excepcional Mosteiro de Sobrado dos Monxes, sen dúbida o mellor lugar posible para pasar a última noite do camiño.

A Terra Chá
A Terra Chá
El Camino Francés
O Camiño Francés

DÍA 16: CHEGADA A COMPOSTELA

SOBRADO DOS MONXES – Boimorto – Arzúa – Arca – COMPOSTELA (64.82 km)

A pouca distancia a Compostela fai que esta etapa sexa un paseo, e ainda que con frecuentes desniveis, non é nada dura se ademáis se fai nun día perfecto para andar en bici, como o que tivemos nós. A partir de Arzúa, o Camiño do Norte xúntase co Camiño Francés, polo que a partir de aquí o número de peregrinos aumenta de forma espectacular, obrigándonos a moderar a velocidade para non molestar aos camiñantes. Despois da subida ao Monte do Gozo, xa podemos ver Compostela, que ademáis de ser o final do Camiño é a cidade onde nacín e onde vivo. Tras 15 días pedaleando, aos que haberá que sumar o mes que estivemos de Interrail, chegamos a Praza do Obradoiro coma final desta viaxe tan distinta ao que estamos acostumados. Sen dúbida unha experiencia única que nos obriga a facernos a seguinte pregunta: cal será o noso próximo Camiño?

Praza do Obradoiro, Compostela
Praza do Obradoiro, Compostela

Resumen de distancias e gastos para duas persoas

Dia 1: Irún – Hondarribia: 5.52 km

Auga: 0.26 €

Envío por mensaxería:10 €

Día 2: Hondarribia – Zarautz: 47.34 km

Albergue + almorzo + cea + cervexas (Capitán Altximista): 51 €

Supermercado: 7.02 €

Barco Pasaia: 2.8 €

Bares: 11.9 €

Cea: 16.4 €

Outros: 7€

Día 3: Zarautz – Markina: 54.24 km

Almorzo: 5.9 €

Supermercado: 4.23 €

Bares: 10.6 €

Cea: 17.3 €

Outros: 4 €

Día 4: Markina – Bilbo: 67.73 km

Almorzo: 13 €

Supermercado: 5.73 €

Bares: 14.6 €

Cea: 21.75 €

Outros: 0.65 €

Día 5: Bilbo – Islares: 56.80 km

Hotel con almorzo (Holyday Inn): 87.5 €

Ponte Vizcaya: 1.20 €

Bares: 9.4 €

Cañas + ración de calamares: 8.9 €

Alquiler da tenda + Almorzo (camping Playa Arenillas): 31.5 €

Cea: 21.1 €

Día 6: Islares – Bezana: 67.94 km

Supermercado: 8.55 €

Bares: 4.40 €

Barco a Santoña: 6 €

Barco a Santander: 7 €

Día 7: Bezana – Comillas: 61.53 km

Supermercado: 4.82 €

Bares: 5.8 €

Casa en Comillas: 30 €

Cea: 22.5 €

Outros: 50 €

Día 8: Comillas – Villahormes: 72.33 km

Almorzo: 10.2 €

Supermercado: 13.26 €

Bares: 2.8 €

Cea: 29 €

Albergue (Punta Pestaña): 24 €

Outros: 11.30 €

Día 9: Villahormes – Amandi: 58.93 km

Almorzo: 5 €

Supermercado: 1.54 €

Comida: 22.6 €

Bares: 5.2 €

Cea: 29.6 €

Día 10: Amandi – Avilés: 57.82 km

Casa Rural Puente de Amandi: 48 € con almorzo

Bares: 7.8 €

Supermercado: 6.17 €

Cea: 25.3 €

Día 11: Avilés – Canero: 75.17 km

Hotel + almorzo (Hostal Félix): 50.20 €

Supermercado: 4 €

Comida: 27.20 €

Cea: 24 €

Día 12: Canero – Ribadeo: 72.75 km

Albergue + almorzo (Hostal Canero): 33 €

Bares: 6.3 €

Bocatas + cañas: 15.70 €

Día 13: Ribadeo – Martiñán: 68.40 km

Hotel + almorzo (Pensión Linares): 56.9 €

Supermercado: 6.46 €

Comida: 18.4 €

Día 14: Descanso

Día 15: Martiñán – Sobrado dos Monxes: 73.97 km

Supermercado: 4.8 €

Bares: 3 €

Albergue de Sobrado dos Monxes: 12 €

Cea: 14.2 €

Día 16: Sobrado dos Monxes – Compostela: 64.82 km

Almorzo: 5.5 €

Bares: 5.20 €

Comida: 11 €

TOTAL:

  • Kilómetros percorridos: 905.3 km (unha media de 64.6 km por día)

  • Gastos: 1042.44 € dúas persoas (521.22 € persoa, unha media de 34.75 € por persoa e día)

… E VOS RECOMENDO…

· Pasar polo menos un par de días en Compostela, que é unha cidade que ten moito que ver aparte da Catedral, como podedes ver neste enlace.

· Seguir outro par de días ata Fisterra, para acabar o Camiño a carón do mar no impresionante Faro de Fisterra, que podedes ver tamén neste enlace.

· E se o Camiño do Norte vos gustou, estou convencido que o Camiño Primitivo vos gustará ainda máis, xa que pasa por impresionantes paisaxes de montaña. O podedes comprobar vendo as fotos e as etapas neste enlace.

FIN

Espero que esta diario da viaxe vos sexa de utilidade, e se tedes algunha pregunta máis, algunha suxestión, algún consello,… non dudedes en poñer un comentario ou enviar un correo a cabonorte2009@hotmail.es

GUIA PRÁCTICA DO INTERRAIL. 20 cousas que debes saber antes de percorrer Europa en tren

En tren por Eslovenia
En tren por Eslovenia

Neste post explícovos o que penso que é importante saber para viaxar por Europa en tren. Espero que vos sexa útil para gozar dunha viaxe como esta. E se ademais queredes ver o meu diario de viaxe co percorrido, visitas e gastos non tendes máis que pinchar neste enlace a outro post do meu blog.

Hungría
Hungría

· Que é o interrail?

O interrail é un billete único que te permite percorrer un país ou varios de Europa (dependendo do tipo de billete) válido para a maioría das compañías de tren do territorio europeo.

· Que países inclúe?

Case todos os da Unión Europea (Irlanda, Reino Unido, Portugal, España, Italia, Grecia, Francia, Bélxica, Holanda, Luxemburgo, Alemania, Dinamarca, Suecia, Finlandia, Polonia, República Checa, Eslovaquia, Hungría, Austria, Eslovenia, Croacia, Rumanía e Bulgaria), Noruega, Suiza, Bosnia Hercegovina, Serbia, Montenegro, Macedonia e Turquía. Son 30 países en total, ainda que en realidade son 29, xa que non inclúe o país de residencia do propietario do billete. Pódese decir polo tanto que cubre case toda a Europa excepto Estonia, Letonia, Lituania, Albania, Kosovo, Bielorusia, Ucrania, Moldavia e Rusia. Ainda que no estaría mal que incluíse tamén estes países, se o pensamos ben, cun só billete de interrail poderíamos chegar até a fronteira con Irán!

En tren por Croacia
En tren por Croacia

· Que tipos de billetes hai?

Hai só dous tipos de billetes:

  • O InterRail Global Pass, que inclúe todos os países que dixen no apartado anterior

  • O InterRail One Country Pass, válido para un só país a escoller, excepto o de residencia do propietario do billete

Antigamente tamén había un billete para grupo de países pero xa non existe.

Despois, dentro do Global Pass podemos escoller entre varios períodos de validez:

  • 5 días entre 10 días: Válido para 5 días de uso do tren dentro de 10 días seguidos

  • 10 días entre 22 días: Válido para 10 días de uso do tren dentro de 22 días seguidos

  • 15 días contínuos: inclúe todos os días dentro dos 15 días

  • 22 días contínuos: inclúe todos os días dentro dos 22 días

  • un mes contínuo: inclúe todos os días dentro dun mes

Polo que deberíades escoller a duración do billete en función do tempo que teñades para a viaxe e o que pensades estar nun sitio sen moverse. Se ides estar nos destinos varios días recoméndovos calquera dos dous primeiros.

Despois, a tarifa depende da idade:

  • Xoven: menos de 25 anos

  • Adulto: máis de 25 anos. É a máis cara

  • Adulto maior: 60 anos ou máis

  • Neno: de 4 a 11 anos

Por último, queda escoller entre:

  • Primeira clase: máis cómoda e con máis servizos… e máis cara

  • Segunda clase: a máis económica, ainda que penso que suficiente

Nós utilizamos o billete InterRail Global Pass, de un mes contínuo, para adultos e en segunda clase, que nos saíu a 658 € cada un. As tarifas as podedes consultar nesta páxina, así como tamén comprar o billete (tamén o podedes comprar nunha estación RENFE)

Estación de Saint Jean en Burdeos
Estación de Saint Jean en Burdeos

· Quen pode utilizar un billete de Interrail?

Só é válido para persoas residentes en Europa. En caso contrario hai a opción do billete do Eurail, que penso que é bastante similar ao do interrail.

· Cando e onde comeza a validez do billete do interrail?

Cando se compra o billete poñedes a data que queredes de inicio, e a partir de ese día que escolléchedes xa estará activo. O billete comeza a súa validez en calquer pais que inclúa o pase sempre e cando non sexa o de residencia. Ainda que neste caso, podemos optar por unha reducción do billete do tren do 30% até unha estación do tren da fronteira ou até un aeroporto para desplazarnos ao estranxeiro (nós utilizamos este desconto para ir de Compostela a Irún).

Bosnia
Bosnia

· Que trens inclúe?

Practicamente todos os dos países do pase, incluíndo nocturnos e os de alta velocidade. Pode ser que non entre algunha compañía que explote algunha liña privada mais son excepcións. Tamén inclúen algún tren urbano (estilo metro) e incluso algún ferri ou bus. Nestes últimos casos, se non están incluídos no billete, é bastante común que teñan descontos. Nesta páxina podedes descargar un mapa de todas as liñas.

· Hai que pagar algún suplemento antes de subir a algún tren?

Si. Algúns trens internacionais ou de alta velocidade necesitan facer antes unha reserva de plaza (xa que están limitadas), e en certos casos hai que pagar por elo. Os precios dependen do tren e do país. Nós, na nosa viaxe dun mes gastamos un total de 71€ por persoa nestas reservas.

Estación de Prvacina, Eslovenia
Estación de Prvacina, Eslovenia

· Como planifico a viaxe?

Para coñecer todos os horarios de tren de todos os países, reservas, etc… recoméndovos esta páxina. Eu é a que utilicei, e ademáis vin utilizar tamén a algúns vendedores de billetes das estacións.

· Como controla o billete o revisor?

Se para coller o tren é necesario reserva, é necesario ir pola billetería da estación (as máis grandes teñen xa ventanillas específicas para viaxes internacionais e interrail), enseñar o billete do interrail e facer a reserva (haxa que pagar ou non). Se non é necesario reserva non hai máis que subir directamente ao tren, ensinámoslle o noso billete do interrail ao revisor durante a viaxe, e xa está.

Bosnia
Bosnia

· Como é o billete e que teño que cubrir?

O billete indica principalmente o nome e DNI do usuario, pais de residencia, data de validez e tipo de pase. Ademáis, leva anexo unha folla para cubrir nós cos nosos datos persoais, tipo de tícket e os datos da viaxe, que penso que non é obligatorio, mais todo o mundo o levaba cuberto e algúns revisores o miraban. O último punto, o de datos da viaxe, hai que cubrir a data e hora de saída, e localidade de orixe e destino do tren, e algúns revisores o marcan cunha maquiniña.

Destinos a cubrir en el billete del interrail
Destinos a cubrir no billete del interrail

· Que facer ao cruzar as fronteiras?

Dentro da Unión Europea, en todas as fronteiras dentro do tratado Schengen, non hai que facer nada, xa que se pode decir que non existen. Só temos que levar con nós sempre o DNI, igual que aqui. Para o resto dos países, ahi que levar pasaporte.

· Que debo levar como equipaxe imprescindible?

O mínimo posible, xa que temos que cargar con el toda a viaxe. Eu penso que o imprescindible é o seguinte: pouca roupa (un par de pantalóns, unhas camisetas, roupa interior, unha chaquetiña e un chuvasqueiro de emerxencia plegable), dous pares de zapatos (no verán cuns tenis e unhas chanclas é suficiente), a documentación (eu a levo nunha riñonera impermeable debaixo da roupa), unha gorra, gafas de sol, unha toalla de secado rápido, un móbil, un kit de aseo (pasta e cepillo de dentes, desodorante, xabrón, un tubiño de crema solar,…), e un saco de durmir se durmides en albergues ou no tren. A maiores, eu levei un pequeno botiquín, unha libreta para anotar cousas, unhas gafas de reposto, un cámara de fotos e unha tablet (moi útil para ver guías de viaxe e conversación, libros electrónicos, películas, conectarse a internet coa wifi, skype, etc…).

Todo isto debería caber nunha mochila, ainda que eu recomendo a maiores levar unha riñoneira ou unha especie de bolso de man para levar a documentación e cousas que se usen moito. Tendo en conta que nós despois enlazamos o interrail co Camiño de Santiago en bici, utilizamos alforxas da bici cun adaptador para convertilas en mochilas, que ainda que non teñen moito espazo (mais suficiente para levar o que dixen anteriormente) e son algo máis incómodas que unha mochila normal, teñen a vantaxe de que son impermeables.

Alforjas/mochilas con todo nuestro equipaje para hacer el interrail
Alforxas/mochilas con todo o noso equipaxe para facer o interrail

· Que facer durante a viaxe en tren?

Contade con pasar moitas horas en tren. Especialmente se evitades os de alta velocidade (que soen ter prazas limitadas e coste de reserva) e se viaxades por países con vías e trens bastente obsoletos. O mellor que podedes facer para pasar as horas é aproveitar para falar e coñecer xente, mais cando eso non sexa posible eu recoméndovos levar unha tablet xa que ali podedes levar libros electrónicos, pelis, guias de viaxe, guias de conversación, xogos, etc…

· Onde durmir?

Loxicamente onde imos durmir dependerá do noso presuposto. Se o podemos permitir, unha opción é buscar hoteis ben de prezo. Para elo, é aconsellable buscar antes en internet (e incluso reservar en temporada alta) un preto da estación para non cargar moito coas mochilas. O seguinte escalón en prezo son os hostels ou albergues, bastante económicos pero tamén ruidosos e ollo cos roubos nalgúns deles. Non recomendo ir de cámping xa que non son moito máis baratos que os albergues e hai que cargar co material de acampada. Outra opción, a máis económica con diferenza e bastante utilizada por moitos usuarios do interrail con pouco presuposto, é a de coller trens nocturnos e durmir no tren.

Polonia
Polonia

· Onde comer?

Esta é outra variable que dependerá moito do noso presuposto. Como viaxeiro, especialmente se coincide coa viaxe en tren, haberá moitos días de xantar bocadillo e comida rápida. Mais recomendo tamén comer quente de vez en cando e de paso probar a gastronomía local. As veces, para aforrar uns cartiños, aconsellovos buscar apartamentos ou albergues con dereito a cociña.

· Canto diñeiro podo gastar na viaxe?

Como é lóxico dependerá sobre todo do aloxamento, comida, bebida (especialmente con alcol) e o precio do billete do interrail. Nós gastamos uns 2300€ cada un en un mes con absolutamente todo incluido: pase interrail gobal pass adulto (658€ o billete), durmindo case sempre de hotel, probando moita comida e bebida local, etc… podedes ver os gastos desglosados neste post. Ainda así, penso que é posible facelo por algo menos da metade se se durme en albergues e no tren, evitamos os restaurantes, frecuentamos pocos bares, visitamos países baratos, …

Lago Leman, Suiza
Lago Leman, Suiza

· Algún consello para aforrar máis?

Seguir os consellos do final da anterior pregunta é o mellor que podemos facer se queremos aforrar unha importante cantidade de diñeiro, mais tamén hai algúns trucos para gastar menos. Por exemplo, evitar as reservas dos trens buscando destinos alternativos, utilizar transporte urbano incluído no interrail, comprar nos supermercados os bocadillos, descargarse as guias turísticas de internet, buscar información e mapas nas oficinas de turismo, chamar a casa polo skype, etc… e se sabedes algún máis non dudedes compartilo nos comentarios.

· É aconsellable saber idiomas?

Saber idiomas é unha axuda moi importante para moverse no estranxeiro, para coñecer xente, pedir de comer, etc… ainda que non desenvolverse moi ben noutra lingua non é excusa para non saír da casa. Moita xente chega moi lonxe utilizando apenas catro palabras e unha guía de conversación; ten en conta que hoteis, restaurantes, etc… xa están acostumados a entenderse cos turistas. Ademáis, e isto o digo por experiencia, viaxar é a mellor forma de aprender idiomas. Vale máis un mes de viaxe polo estranxeiro que meses de academias de idiomas. A lingua máis útil na Europa é sen dúbida o inglés, que coñecen en todos os hoteis, oficinas de turismo e a maior parte dos viaxeiros. Aínda así, tamén son moi úteis o alemán e o francés aparte do español.

Tren de Bosnia
Tren de Bosnia

· Compensa respecto outras formas de viaxar?

Os que seguides este blog sabedes ben que xa fixen bastantes percorridos por Europa no meu coche, así que vou comparar o interrail respecto a que eu considero unha das mellores formas de coñecer Europa: o vehículo propio (ou de aluguer). Para empezar, o tren non te da a liberdade de coñecer lugares que si son facilmente accesibles en coche, moto ou autocaravana, como localidades pequenas, parques naturais, praias, etc…, polo que ao final co interrail só acabas visitando cidades. Ademáis, cun vehículo propio podemos aforrar bastante en aloxamento indo de cámping, hoteis de baixo custo nas aforas das cidades, …ou durmindo no propio vehículo. E hai que considerar tamén que o billete do interrail non é que sexa barato para adultos. Polo que penso, e esto é unha opinión persoal, que o interrail en moitos casos non compensa respecto o coche. Sí pode resultar máis barato se se viaxa só ou se ides dous menores de 26 anos (o billete é bastante máis económico), mais no resto dos casos penso que é máis barato viaxar en coche. De todos os xeitos, viaxar en tren tamén ten outras vantaxes, como que é máis descansado ao non ter que conducir, coñeces xente no tren, non tes problemas de buscar aparcamento, etc… É cuestión de gustos.

Gare de Lyon de París
Gare de Lyon de París

· Que lugares son os máis recomendables para ver?

Como dixen no apartado anterior, viaxando co interrail é común acabar visitando só cidades. Así que supoño que calquera que estivese nestes destinos estará de acordo conmigo que son paradas obligatorias París, Roma, Florencia, Venecia, Budapest, Praga, Cracovia, Berlín, Bruselas, Bruxas, Amsterdam e Estocolmo. Ainda que non imprescindibles, teño que decir que cidades como Milán, Gante, Dresde, Bratislava, Varsovia Ljubljana, Zagreb, Sarajevo ou Mostar tamén son interesantes. De todos os xeitos, esta é unha opinión moi persoal e seguro que vos sabedes tamén dalgún destino que paga a pena e que vos animo que compartades cun comentario. Por outro lado, non recomendo visitar co interrail Reino Unido ou Irlanda a non ser que se teña un pase único destes países, xa que o prezo da reserva para cruzar o Canal da Mancha me parece abusivo.

En tren por Bosnia
En tren por Bosnia

Suxerencias

Espero que estes consellos sexan de utilidade para a vosa viaxe en tren por Europa, e se tedes algunha pregunta máis, algunha suxestión, algún consello,… non dudedes en poñer un comentario!