Archivo de la categoría: Viaxes por Europa

viaxes por varios países europeos

POR EUROPA EN COCHE 2ª PARTE: DESDE NORUEGA A ESLOVENIA

Ésta es la segunda parte del diario de mi viaje por Europa en coche en el año 2011. En la primera parte describo el recorrido desde la salida de casa hasta Noruega, incluyendo una vuelta por los fiordos (pinchar aqui para ver el relato de la 1ªparte). A continuación, comentaré el viaje desde la salida de Noruega hasta Eslovenia, representado en el siguiente mapa.

Recorrido del viaje y de la segunda parte
Recorrido del viaje y de la segunda parte

Las ideas generales del viaje ya las comenté también en la 1ª parte del diario, que se pueden resumir en disfrutar de cada jornada, sin llevar recorrido fijo, sin hacerle apenas caso a las guías de viaje y no hacer reservas de alojamiento, ya que esto último nos limita a dormir en un sitio prederminado.

14 DE AGOSTO: DE VUELTA A SUECIA

Vinstra (N) – Forshaga (S)

Continuando con el viaje, salimos de Noruega tras 13 días de viaje y algo más de 4000 kilómetros con la ilusión de coincidir con Kersti y Lito en algún lugar del sur de Suecia donde pasaban el fin de semana. Nos comunican que escogieron un lugar cerca de un lago llamado Forshaga que, por suerte para nosotros, no estaba demasiado lejos de donde nos encontrábamos.

Forshaga (Suecia)
Forshaga (Suecia)

Así que este día hicimos poco a poco los casi 400 kilómetros hasta Forshaga, pasando por Lillehammer, Kongsvinger y Arvika, siempre por carreteras en bastante buen estado, entre ríos, lagos y bosques de coníferas. Ya en Forshaga, nos reunimos con Kersti y Lito en el camping de la localidad, que está junto un bonito lago. Como siempre, disfrutamos de su compañía el resto del día.

Cabaña en el camping de Forshaga
Cabaña en el camping de Forshaga

Gastos pagados en el día: Gasóleo: 335 NOK, comida: 96 NOK, cervezas: 79.90 SEK, ducha cámping: 10 NOK, cabaña cámping Forshaga: 500SEK

Kilómetros recorridos en el día: 394.3

15 DE AGOSTO: A VECES, CÓMO NOS GUSTA REPETIR

Forshaga (S) – Båstad (S)

Después de despedirnos de Kersti y Lito por segunda vez en este viaje, tomamos la carretera 45 rumbo sur, pasando después por Gotemburgo, aunque de esta vez no paramos en esta ciudad. De nuevo en la E6, camino de Dinamarca, decidimos parar para pasar la tarde y la noche en un lugar ya bien conocido por nosotros: Båstad.

Båstad
Båstad

En la primera parte del viaje ya hablé de lo a gusto que nos sentimos en este lugar. Además, no hará falta decir que para dormir también escogimos el mismo B&B que unos días antes. Si las dos veces que estuvimos en Båstad fueron inolvidables, ¿por qué no repetir una tercera?

Gastos pagados en el día: Gasóleo: 590.19 SEK, comida: 205.3 SEK

Kilómetros recorridos en el día: 487

16 DE AGOSTO: CAMBIO DE PLANES

Båstad (S) – Ratzeburg (D)

Al comenzar el viaje, no descartamos la posibilidad de recorrer el sur de Polonia y Eslovaquia, ya que especialmente los alrededores de Cracovia y los Tatra son zonas que ya hace unos años tuvimos ganas de visitar. Pero como el tiempo no llega para todo, en este día decidimos viajar hacia el sur, hasta llegar a la zona de los Alpes y Eslovenia. Quizás el próximo año toque un viaje por la Europa del Este.

Ya de nuevo en la carretera, nos ponemos rumbo a Dinamarca, aunque dudamos de la forma de entrar en este país. Tanto en la ida como en el viaje del 2009 utilizamos el Puente de Oresund, aunque hay que recorrer unos kilómetros de más y pagar un peaje. De esta vez decidimos usar el ferry de Helsingborg (Suecia) a la Helsingør (Dinamarca), y pensamos que fue una opción acertada, ya que pienso que ahorramos tiempo y distancia. Además, las vistas del castillo de Helsingør cuando se está llegando a esta ciudad danesa merecen la pena.

Castillo de Helsingør (Dinamarca)
Castillo de Helsingør (Dinamarca)

Sin hacer una parada en Helsingør, que ya visitamos en el año 2008 en otro viaje por Dinamarca, continuamos cara Alemania…y otra vez tocaba elegir el camino más conveniente. En distancia este era, sin duda, cogiendo el ferry de Gedser (Dinamarca) a  Rostock (Alemania), pero no nos cuadraban bien los horarios y por eso volvimos en nuestro bien usado ferry de Rødbyhavn (Dinamarca) a Puttgarden (Alemania).

Para descansar escogimos la ciudad de Ratzeburg, que no es fea y está en un bonito entorno junto a un lago, aunque no aconsejo parar allí a no ser que cuadre de camino, como en nuestro caso. El único hotel que encontramos fue el Hotel Pension Heckendof, que costaba 85 euros la noche con desayuno incluido, sin duda el más caro de este viaje. Eso sí, ¡con un mini bar en la habitación donde la botella de cerveza costaba sólo un euro!

Gastos pagados en el día: B&B Båstad: 700 SEK, Ferry Helsingborg – Helsingør: 420 SEK, Ferry Rødbyhavn – Puttgarden: 647 SEK, cena 22.5 euros

Kilómetros recorridos en el día: 409.1

17 DE AGOSTO: BREVE INCURSIÓN EN LA REPÚBLICA CHECA

Ratzeburg (D) – Silberbach (D)

Parece mentira que un hotel de este nivel en Alemania no disponga de terminal para pagar con tarjeta, así que no tuvimos más remedio que pagar en metálico los 85 euros del alojamiento más caro del viaje. Después, hicimos kilómetros toda la mañana hacia el sur, haciendo apenas una parada en la ciudad de Halle, donde podimos apreciar la diferencia que existe entre las ciudades de la antigua Alemania Oriental respeto de la Occidental.

Por la tarde, encontramos un Gasthof (Sahönblick) barato (54 euros con desayuno) en Silberbach, cerca de la ciudad de Selb, y como vemos que está a muy poca distancia de la República Checa y tenemos parte de la tarde por delante, decidimos hacer una excursión hasta ese país, buscando una localidad para visitar cerca de la frontera: Cheb

Cheb, en la República Checa
Cheb, en la República Checa

De Cheb nos gustó el centro, con una plaza bastante bonita. La verdad es que teníamos ganas de cenar allí, pero decidimos hacerlo en Alemania ya que no teníamos nada de coronas checas.

Gastos pagados en el día: Hotel Ratzeburg: 87 euros (Habitación 85 euros, 2 cervezas: 2 euros) Gasóleo: 62 euros, Gasthof Silverbach: 54 euros, supermercado: 8.63 euros

Kilómetros recorridos en el día: 586.3

18 DE AGOSTO: LOS ALPES

Silberbach (D) – Obertraun (A)

Abandonamos temprano el tranquilo Gasthof de Silverbach (eramos sus únicos clientes) y seguimos en dirección al sur, pero tomando carreteras fuera de las Autobahn atestadas de tráfico. Entramos en Austria por la ciudad de Passau y luego seguimos hacia el sur para acercarnos más a los Alpes y conocer la hermosa localidad de Hallstatt y su entorno.

Lago Hallstättersee (Austria)
Lago Hallstättersee (Austria)

Al comenzar la tarde, buscamos para dormir en una casa particular en Obertraun, a unos 4 kilómetros de Hallstatt, un lugar bastante más tranquilo que el anterior. Hallstatt, aunque atractiva, es demasiado turística, razón por la cual decidimos visitarla al día siguiente por la mañana y dedicar el resto de la jornada para rodear su hermoso lago Hallstättersee.

Para descansar no nos equivocamos con Obertraun. Es tranquilo y además tiene varios bares y restaurantes bien de precio. Hay varios gastoff y casas particulares, como nuestra Haus Kieninger, muy recomendable, y por solo 54 euros con desayuno.

Gastos pagados en el día: Gasóleo: 46 euros, pegatina peaje Austria para 10 días: 7.90euros, supermercado: 3.60 euros, cervezas: 6.20 euros, cena: 27 euros

Kilómetros recorridos en el día: 460

19 DE AGOSTO: LOS LAGOS DE SALZKAMMERGUT

Obertraun (A) – Obertraun (A)

Yo siempre digo que la mejor hora de visita de los lugares muy turísticos son las primeras horas de la mañana o por la noche. Entonces, decidimos levantarnos temprano para visitar Hallstatt, ya que por la noche acabamos de cenar tarde.

Hallstatt (Austria)
Hallstatt (Austria)

Lo primero que nos indica su carga turística es el precio del aparcamiento, que tiene unas tarifas abusivas. Después, la enorme cantidad de tiendas de recuerdos y restaurantes me hace sospechar que este es un lugar donde no vive nadie, mas que los comerciantes que sacan el dinero a los turistas. De todas formas, Hallstatt es muy hermoso, y es un lugar perfecto para pasear antes de que lleguen (o después de que se vayan) toda la marea de turistas. Una de las imágenes más curiosas de este sitio, son la especie de palafitos que usan sobre todo como garaje de las barcas, una forma curiosa de aprovechar el espacio sobre el lago.

Hallstatt (Austria)
Hallstatt (Austria)

El resto del día lo pasamos paseando en el coche alrededor de los lagos Attersee, Mondsee y Wolfgangsee, todos muy bonitos y unos destinos muy populares para veraneo «en la playa» de los austríacos. También visitamos el lago Grundlsee, a mayor altitud, y bajo una tormenta.

Lagos de Salzkammergut (Austria)
Lagos de Salzkammergut (Austria)

Gastos pagados en el día: Aparcamiento Hallstatt: 4.50, supermercado: 7.39 euros, cena: 33 euros

Kilómetros recorridos en el día: 219.8

20 DE AGOSTO: A ESLOVENIA

Obertraun (A) – Stara Fužina (SLO)

Lo mejor de viajar por Centroeuropa es ver lo cerca que está todo. En el mapa, vemos que apenas nos separan unos pocos kilómetros de un país balcánico como Eslovenia, que siempre quisimos visitar. Continuamos entonces hacia al sur en dirección a aquel país, concretamente a su zona noroeste para conocer los famosos Alpes Julianos.

Carretera en los Alpes (Austria)
Carretera en los Alpes (Austria)

Tras unos cuantos kilómetros por carreteras y autopistas alpinas entramos en Eslovenia por la carretera 101 a través del Loibltunnel, con el objetivo de no tener que pisar ninguna autopista de este país, donde hay que llevar bien visible una pegatina que indica que abonaste el dinero del peaje para usarlas por un año, y que cuesta unos 60 euros. De todas formas, sin darnos cuenta llegamos a una autopista y tuvimos que andar unos kilómetros por ella, en la que afortunadamente no había mucha vigilancia.

Ya fuera de la autopista, fuimos en dirección a Bled y el famoso Parque Nacional del Triglav, uno de los lugares más famosos de este pequeño país. Encontramos para dormir un apartamento en el lugar de Stara Fužina, al lado del lago Bohinj, dentro del Parque Nacional. En este lugar, el acento balcánico de la gente que oímos hablar, así como los precios considerablemente más bajos (a pesar de ser un lugar muy turístico), nos hacen sentir que estamos en un sitio muy diferente a los que estuvimos habituados estos días.

Gastos pagados en el día: Gasóleo: 40 euros, Casa Obertrain: 108 euros (54 euros por día), supermercado: 15.83 euros, cervezas: 4 euros

Kilómetros recorridos en el día: 322.9

21 DE AGOSTO: EL PARQUE NATURAL DEL TRIGLAV

Stara Fužina (SLO) – Stara Fužina (SLO)

Sin duda alguna, decidimos pasar el día en este hermoso Parque Natural. Y no nos importaría estar unos cantos días más si no fuera por el calor. El primer sitio a visitar es Bled, con su lago y su castillo.

Lago de Bled, Eslovenia
Lago de Bled, Eslovenia

El castillo es desde donde se tiene la mejor panorámica del lago, y ésta es la única razón por la que visitarlo, ya que por su contenido del interior o su valor histórico no merecería la pena los 6 euros a abonar por la entrada (con la reducción del carnet de estudiante, ante la incrédula taquillera).

Castillo de Bled (Eslovenia)
Castillo de Bled (Eslovenia)

Después de Bled, lo mejor es recorrer el Parque Nacional, con unos paisajes excelentes, bastantes bosques y picos de casi 3000m.de altitud. Si no hiciera tanto calor, no dudaría en alquilar unas bicicletas para recorrerlo.

Parque Nacional del Trigalv (Eslovenia)
Parque Nacional del Trigalv (Eslovenia)

Si no se tiene una bicicleta, también en el coche se pode llegar a sitios bien hermosos del parque, como algunas cascadas. Eso sí, muchas carreteras están sin asfaltar, aunque en buen estado.

Parque Nacional del Trigalv (Eslovenia)
Parque Nacional del Trigalv (Eslovenia)

Volvimos a dormir en el mismo sitio que el día anterior. Un apartamento con cocina por 46 euros noche, en pleno Parque Nacional.

Gastos pagados en el día: Castillo Bled: 12 euros, comida: 11 euros, cervezas: 4 euros

Kilómetros recorridos en el día: 163.3

Hasta aquí la segunda parte del viaje. Aquí puedes enlazar con las otras dos:
1ª parte: Desde Lugo a Noruega
3ª parte: Desde Eslovenia a Lugo
Si deseáis más información, podéis dejar un comentario o escribir a cabonorte2009@hotmail.es

POR EUROPA EN COCHE 2011 1ª PARTE: DAS RÍAS GALEGAS ÓS FIORDOS NORUEGOS

Diario da miña viaxe por Europa en coche, este ano con este percorrido:

Percorrido da viaxe
Percorrido da viaxe

Aproveitando as vacacións do verán, estes últimos anos acostumo a facer viaxes de varias xornadas por Europa no meu coche. As dúas últimas viaxes ( ó Cabo Norte e á Escocia e Irlanda) compartinas con vos neste blog en forma de diarios de viaxe. A deste ano non podía ser menos, polo que me decidín a publicar tamén o seu correspondente diario de viaxe, coma sempre acompañado de anécdotas, fotos e datos que vos poden servir de utilidade.

Meu coche, xunto ó Fiordo dos Soños. Noruega
Meu coche, xunto ó Fiordo dos Soños. Noruega

A IDEA DA VIAXE

Gústame viaxar con libertade e pouco a pouco, disfrutando do camiño desde o primeiro día, por iso sempre que podo fago a viaxe no meu coche. Tamén me gusta que a viaxe me sorprenda, polo que cada vez me informo menos sobre «qué lugares visitar» e deixome guiar máis polo meu instinto; eso fará que durante a viaxe vexa menos cousas, pero que disfrute mais da mesma. Ademais, teño a sorte de que a miña compañeira de viaxe comparta por completo esta forma tan particular de facer turismo.

Lago de Bled, Eslovenia
Lago de Bled, Eslovenia

Por todo isto, neste percorrido por Europa deste ano marcámonos as seguintes especies de normas:

1º: Disfrutar da viaxe dende o primeiro día ata o último, sen perder días enteiros en desprazamentos.

2º: Non levar ningún aloxamento reservado, xa que segundo a nosa experiencia, resta de liberdade ó viaxeiro

3º: Non levar un percorrido fixo, polo que en calquera momento podíamos cambiar de ruta. De feito, durante a viaxe non sabiamos o percorrido que iamos facer, simplemente tíñamos en mente ir ó sur de Noruega e a Polonia, polo que fumos decidindo as etapas día a día. Esto fixo que no medio da ruta acordamos visitar Austria e Eslovenia en vez de Polonia, ou pasar 6 días nunha casa nos Alpes franceses, por exemplo.

4º: Salvo casos excepcionais, apenas facerlle caso as guías de viaxe. Antes nós sempre levabamos varias guías dos paises que visitabamos e dímonos conta que seguíndoas, acababas sendo un exclavo delas, polo que restan liberdade e sempre acabas rodeado de turistas. Agora, fiámonos máis do que vemos en foros, o que nos recomendan as xentes que atopamos polo camiño e, sobre todo, do instinto.

Estrada en Suiza
Estrada en Suiza

AS ETAPAS

Este percorrido por Europa levounos un total de 33 días, polo que para facer máis ameno o diario da viaxe dividireino nas seguintes 3 partes:

1ª parte: Das Rías Galegas ós Fiordos Noruegos

2ª parte: Dende Noruega á Eslovenia

3ª parte: Dende Eslovenia á Lugo

2 DE AGOSTO: COMEZA A VIAXE

Lugo – Xixón

Facía uns meses, inaugurábase a liña de ferry entre Xixón e Saint Nazaire, na Bretaña francesa. Foi unha estupenda nova para nós, xa que permite un aforro de tempo considerable (e na maioria dos casos tamén cartos) para os que viaxamos polo centro e norte de Europa no noso vehículo. Non dubidamos polo tanto en utilizalo, coa intención de estar xa ó día seguinte no Norte de Francia. A saída do ferry é as 9 da noite, polo que ainda nos da tempo á comer na casa e ata tomar unha caña en Xixón antes de embarcar.

Saindo de Xixón no ferry Xixón - St Nazaire
Saindo de Xixón no ferry Xixón – St Nazaire

Xa temos utilizado este ferry noutra ocasión, así que xa coñeciamos como era o camarote, o bar, o restaurante, a tenda, … Desta vez tivemos que pagar bastante máis polo billete ó ser temporada alta, concretamente 415,65 euros (da outra vez pagamos 339 euros catro personas). Supoño que tamén influiu que ó facer a reserva do billete á última hora non tivemos ningún tipo de descontos, aparte de ter que coller un camarote para 4 ó non quedar xa para 2. De todos os xeitos, compénsanos facer o traxecto en ferry en vez de por estrada, xa que na outra opción teriamos que pagar gasoil, peaxes, comidas e durmir polo menos unha noite polo camiño e, o mais importante, perder máis dun día de viaxe en zonas ben coñecidas por nós.

Gastos pagados no día: Ferry: 415,69 euros; cañas: 3,40 euros

Km percorridos no día: 238,6

3 DE AGOSTO: AS PRAIAS DO DESEMBARCO

Saint Nazaire (F) – Saint Laurent sur mer(F)

Chegamos á Saint Nazaire, preto de Nantes, ás 12 do mediodía, polo que decidimos continuar viaxe hacia as praias do desembarco na Normandía, zona que visitamos fugazmente fai 2 anos cando viaxamos ó Cabo Norte.

Despois de facer unha parada na pequena localidade de Chateauxgiron, preto de Rennes, chegamos ás praias do desembarco sobre as 5 da tarde, o momento xusto para buscar unha chambre de hotes para durmir.

Tivemos moita sorte, xa que non tardamos en atopar unha: a Ferme les Vignets; unha bonita casa de campo onde a habitación doble con almorzo e cena para dúas persoas costaba só 69.50 euros en total. Ademais, o trato dos propietarios foi excepcional.

Batería de cañóns en Longues-sur-mer, Normandía
Batería de cañóns en Longues-sur-mer, Normandía

Rematamos o día visitando as baterías de cañóns de Longues-sur-mer, que se conservan en moi bo estado, e dando un paseo pola praia de Omaha Beach, que xa coñeciamos de fai un par de anos.

Gastos pagados no día: Supermercado: 2.45 euros; habitación e cea: 69.50 euros, cañas: 11euros

Km percorridos no día: 372.5

4 DE AGOSTO: GANTE

Saint Laurent sur mer (F) – Gante (B)

Como o día empezou moi chuvioso, decidimos continuar viaxe hacia o norte, desta vez pasando por preto de Lille en lugar de ir pola costa como fixemos fai dous anos. Á beira da D929 pouco despois de Amiens, podemos ver varios memoriais e cemiterios, ainda que neste caso da primeira guerra mundial. Xa a medio camiño, decidimos facer noite en Gante, xa que temos oído boas referencias desta cidade belga.

Gante
Gante

A cidade gustounos nada máis chegar, e despois de buscar o hotel e deixar o coche nun aparcamento, xa nos dedicamos a pasear pola cidade. Ainda que non se pode negar a beleza de Gante, que desluciu a intensa choiva que caeu durante toda a xornada, non se pode evitar comparala coa súa veciña Bruxas, que visitamos dous anos antes. Bruxas ten canais máis fermosos, unha impresionante praza principal e máis beleza arquitectónica nos seus edificios, pero non por iso Gante deixa de ser tamén unha cidade moi fermosa.

Gante
Gante

Á hora da cea decidimos alonxarnos do centro en busca dalgún restaurante con precios non demasiado altos. Non atopamos ningún barato, polo que ó final decidimos cear nun que polo menos parecía que se comía ben. E non nos equivocamos. A Brasserie le Comptoir foi un lugar cun servicio excelente, xa que como se retrasaron en servirnos, invitáronnos á unha ración de xamón mentres esperábamos e, ademais, convidáronnos a varias consumicións. A verdade é que nunca nos trataron tan ben en ningún restaurante.

Gastos pagados no día: Supermercado: 2.23 euros; hotel de Gante:74 euros, gasóleo: 66.04 euros; peaxes: 22.7 euros; cea: 43.5 euros

Km percorridos no día: 507.1

5 DE AGOSTO: A COSTA HOLANDESA

Gante (B) – Bergen (NL)

Saímos cedo de Gante sen apenas tráfico, en dirección á Holanda pola costa, cruzando o túnel baixo o mar Westerscheldetunnel, de peaxe.

Costa holandesa
Costa holandesa

A costa holandesa é unha sucesión de enormes praias, diques, parques eólicos e cidades industriais como Rotterdam ou La Haya. Ó comezar a tarde decidimos parar a descansar e buscar un sitio para durmir nalgún lugar preto desas enormes praias, a ser posible algo tranquilo, e o atopamos nun pobo chamado Bergen.

Bosque e canal en Bergen. Holanda
Bosque e canal en Bergen. Holanda

Bergen (non confundir coa cidade noruega), é unha localidade bastante tranquila e á vez animada. Está a uns 5 quilómetros da praia (Bergen aan Zee), e rodeado dun fermoso bosque cheo de canais e rutas en bici e a pé. O hotel que atopamos non é barato (hotel Duinpost, 80 euros) pero é suficiente para descansar nun bonito lugar onde pasar a tarde.

Gastos pagados no día: Aparcamento en Gante: 10 euros; supermercado: 13.15 euros; peaxe Westerscheldetunnel: 4.9 euros, cea Bergen: 23.8 euros; cañas: 8.7euros

Km percorridos no día: 312.1

6 DE AGOSTO: WORPSWEDE: O POBO DOS ARTISTAS

Bergen (NL) – Worpswede (D)

Continuamos en dirección ó norte, pasando pola autoestrada e á vez dique Afsluitdijk, que xa cruzaramos noutra viaxe no 2008.

Autoestrada sobre o dique Afsluitdijk. Holanda
Autoestrada sobre o dique Afsluitdijk. Holanda

Despois duns quilómetros chegamos á Alemaña e decidimos parar en Bremen, ainda que a choiva torrencial con que nos recibiu, e as poucas ganas de descansar nunha cidade tan grande, fixo que nos desplazáramos uns 20 quilómetros ata a tranquila poboación de Worpswede, que ten fama de ser un lugar de acollemento de artistas.

Aunque non é un lugar especialmente interesante e divertido, sí é un sitio onde nos sentimos a gusto. Ademais, non é nada caro, polo que comimos (Gasthof Zum Hemberg: 38.10euros) e durmimos (Galerie – Hotel Haar: 60 euros) a precios bastante razoables.

Nosa cena en Worpswede. Alemaña
Nosa cena en Worpswede. Alemaña

Gastos pagados no día: Hotel Bergen: 80 euros, Gasóleo: 47 euros; comida: 5.35 euros; cea Worpswede 38.1 euros

Km percorridos no día: 377.6

7 DE AGOSTO: EN ESCANDINAVIA DE NOVO

Worpswede (D) – Båstad (S)

Recordando os bos momentos que pasamos nas dúas viaxes ós países Escandinavos no 2008 e 2009 non dubidamos en continuar a viaxe cara ó norte para así pasar a noite, a ser posible, xa en Suecia. Así fixemos, e saímos cedo pola A1 en dirección á Puttgarden para entrar en Dinamarca utilizando o ferry de Puttgarden – Rødbyhavn e posteriormente entrar en Suecia pola ponte sobre Oresund.

Interminables obras nas autoestradas alemanas
Interminables obras nas autoestradas alemanas

A pesar do tempo perdido nas autopistas alemanas, sempre saturadas de tráfico e obras, dimos chegado á Suecia á unha hora razoable, polo que decidimos pasar a noite no mesmo bed and breakfast onde estivemos fai dous anos cando viaxamos ó Cabo Norte.

O bed and breakfast Sjöbyggaregården seguía sendo un aloxamento inmellorable, nun lugar idílico e cuns anfitrións perfectos. Ó igual que a anterior vez nese lugar, o 6 de xullo de 2009, disfrutamos como nunca da nosa chegada á Escandinavia, axudado sen dúbida pola larguísima posta de sol tan característica destas latitudes. Sen dúbida, un extraordinario lugar onde rematar o día do meu cumpleanos

Muíño preto de Båstad. Suecia
Muíño preto de Båstad. Suecia

Gastos pagados no día: Hotel Worpswede: 60 euros, Gasóleo: 41 euros; comida: 6.5 euros; ferry Puttgarden – Rødbyhavn 86.5 euros; peaxe ponte Oresund: 295 DKK; comisión caixeiro: 7 euros

Km percorridos no día: 617

8 DE AGOSTO: CHEGADA Á GOTEMBURGO

Båstad (S) – Gotemburgo (S)

Pola mañá, despedímos dos anfitrións deste perfecto bed and breakfast despois de tomar un completo almorzo. Por se fora pouco, agasállannos cuns portavelas de artesanía sueca Kosta Boda. Qué máis se lle pode pedir para que un aloxamento sexa perfecto?

O seguinte destino nunca o tivemos tan claro: Gotemburgo. A razón é visitar ós nosos amigos Kersti, Lito e Sofía, cos que xa estivemos tan a gusto cando visitamos esa cidade no 2009. Como non podía ser menos, disfrutamos da súa compañía paseando xunto o lago Slätta damm e ceando na súa casa ata ben entrada a madrugada.

Gastos pagados no día: Bed and breakfast: 750 SEK

Km percorridos no día: 187.7

9 DE AGOSTO: GOTEMBURGO

Gotemburgo (S)

Día de relax e de disfrutar da boa compañía de Kersti, Lito e Sofía. Sen madrugar, cun paseo pola cidade e con outra excelente cea ata a madrugada. Nunca nos cansaremos de agradecerlle a súa hospitalidade!

Gotemburgo
Gotemburgo

10 DE AGOSTO: A ILLA DE UTØYA

Gotemburgo (S) – Buttingsrud (N)

Despedimonos cun «ate logo» a Kersti e Lito, xa que prometímoslles que se íamos ben de tempo voltaríamos a vernos nun cámping xunto a un lago onde ían ir esa fin de semana. Despois, continuamos a viaxe saíndo de Gotemburgo en dirección á Noruega, xa que decidimos visitar a zona dos fiordos entre Bergen e Ålesund.

Cando chegamos á fronteira Noruega, pedimos información na oficina de turismo e aproveitamos para preguntar sobre o seu peculiar sistema de peaxes, xa que algúns deles son de pago automático, sen cabinas de ningún tipo para pagar en metálico ou con tarxeta. Como resposta, dixéronnos que un sistema recoñece a matrícula do coche, e se pode pagar despois nunhas determinadas gasolineiras nun prazo de tres días, ou agardar que te manden un recibo á casa cun pequeno recargo. Como non sabiamos ben cando pasabamos por estos tipos de peaxes, decidimos esperar que nos mandaran o recibo a casa, cousa que a día de hoxe, despois de máis de tres meses, aínda non recibimos.

Flores fronte á Illa de Utøya
Flores fronte á Illa de Utøya

Tras pasar Oslo, continuamos pola E16 dirección Bergen, que transcurre ó carón do Lago Tyrifjorden, onde está a coñecida Illa de Utøya, tristemente famosa pola matanza acontecida o 22 de xullo de 2011. Tendo en conta que apenas pasaron 15 días do tiroteo, á beira da E16 e xusto en fronte da illa, numerosas flores e velas recordan ós falecidos nese lugar.

A non moitos quilómetros de Utøya atopamos un cámping con cabañas para pasar a noite (Buttingsrud camping). Como xa teño comentado noutra entrada deste blog, as cabañas son a mellor forma de aloxamento en Noruega, xa que teñen precios razonables e dispoñen de cociña eléctrica, algo fundamental para aforrar cartos neste país, onde os hoteles e restaurantes teñen precios altísimos.

Gastos pagados no día: Gasóleo: 456.04 SEK; peaxes: 23.5 SEK e 20 NOK; cabaña: 500 NOK; comida: 19 NOK

Km percorridos no día: 386.5

11 DE AGOSTO: CHEGADA ÓS FIORDOS

Buttingsrud (N) – Haukeland (N)

Que mellor forma de espertar que nunha cabaña xunto a un lago en Noruega. Este só é o principio das espectaculares paisaxes que nos acompañarán hoxe máis os dous días seguintes. Volvimos coller a E16 rumbo á Bergen, parando cada pouco para contemplar a natureza en forma lagos, fervenzas e ríos de montaña á beira da estrada. Pero tamén nos sorprende algo feito polo home, como a igrexa de madeira de Borgund, unha auténtica xoia do medievo.

Igrexa de madeira de Borgund
Igrexa de madeira de Borgund

A pouca distancia de Borgund está o Sognefjorden, ou Fiordo dos Soños que, xunto ó de Geiranger, é dos máis visitados en Noruega. Para contemplar mellor dito fiordo, recomendo coller a estreita estrada Fv243 que une Lærdalsøyri con Aurland evitando o túnel de 24.5 km da E16, xa que as vistas merecen a pena.

Fiordo dos Soños. Noruega
Fiordo dos Soños. Noruega
Fiordo dos Soños. Noruega
Fiordo dos Soños. Noruega

Fixemos a seguinte parada en Flåm, famosa por ser a localidade de inicio da ruta en tren do mesmo nome, facendo dela un sitio cheo de turistas e tendas de recordos. Como non nos sentimos moi cómodos neste tipo de lugares continuamos pola E16 hacia Bergen, onde decidimos buscar unha cabaña nun cámping (Bratland Camp) das aforas, para así visitar a cidade pola tarde-noite.

Barrio de Bryggen en Bergen. Noruega
Barrio de Bryggen en Bergen. Noruega

Segundo os consellos de outros viaxeiros e información en foros de internet (mellor non facerlle caso ás guías), en Bergen é imprescindible visitar o barrio de Bryggen, o mercado e a panorámica do monte Fløyen, así que iso é o que imos facer ata a noite. O barrio de Bryggen, Patrimonio da Humanidade, segue tendo un aire de antigo barrio de cidade Hanseática. O mercado, é unha das grandes atraccións da cidade, aínda que na hora á que o visitamos non había moito movemento. Por último, as vistas dende o monte Fløyen, son impresionantes, especialmente se se contempla unha posta de sol.

Solpor dende o Monte Fløyen en Bergen. Noruega
Solpor dende o Monte Fløyen en Bergen. Noruega

Gastos pagados no día: Supermercado: 207 NOK; cabaña: 390 NOK; funicular Bergen: 140 NOK; aparcamento Bergen: 40 NOK

Km percorridos no día: 492.6

12 DE AGOSTO: LAGOS, GLACIARES, E MÁIS FIORDOS

Haukeland (N) – Stryn (N)

Continuamos hacia ó norte conducindo como domingueros contemplando a paisaxe. A uns 100 quilómetros de Bergen, a estrada E39 interrúmpese, e hai que cruzar o Fiordo dos soños nun ferry non excesivamente caro.

Cruzando en ferry o Fiordo dos Soños. Noruega
Cruzando en ferry o Fiordo dos Soños. Noruega

Lagos, montañas, bosques, fiordos e ata un glaciar (Glaciar de Briksdal), son os nosos compañeiros de viaxe durante toda esta etapa, pode que a máis fermosa desta e doutras viaxes. As fotos falan por si soas.

Lago en Noruega
Lago en Noruega
Glaciar de Briksdal. Noruega
Glaciar de Briksdal. Noruega

Dende logo que, despois de tantos quilómetros entre paisaxes impresionantes, non foi difícil atopar una cabaña con vistas para pasar a noite e parte da tarde. Conseguímolo no Holmevik camping, preto de Stryn

Vista dende a cabaña do camping Holmevik. Noruega
Vista dende a cabaña do camping Holmevik. Noruega

Gastos pagados no día: Supermercado: 104 NOK; ferry 109 NOK; gasóleo: 520.18 NOK; cabaña: 400NOK; duchas camping: 30NOK

Km percorridos no día: 383.5

13 DE AGOSTO: O FIORDO DE GEIRANGER E A ESTRADA DOS TROLLS

Stryn (N) – Vinstra (N)

O fiordo de Geiranger e a estrada dos Trolls, son dúas das visitas obrigadas en toda excursión polos fiordos. Nós dirixímonos hacia o Fiordo de Geiranger pola estrada 15 e despois desviámonos pola estrada panorámica 258 (parte de terra, pero en bo estado), que atravesa unha zona alta de montaña con lagos e neveros.

Fiordo de Geiranger. Noruega
Fiordo de Geiranger. Noruega

O Fiordo de Geiranger é outra das marabillas noruegas Patrimonio da Humanidade. Con só 15 quilómetros de lonxitude, está rodeado de altas montañas e moitísimas fervenzas. Ó carón da estrada 63, pódense disfrutar dunhas vistas espectaculares do fiordo.

Fiordo de Geiranger. Noruega
Fiordo de Geiranger. Noruega
Fiordo de Geiranger. Noruega
Fiordo de Geiranger. Noruega

A poucos quilómetros de Geiranger, xusto despois de cruzar en ferry o Fiordo Norddalsfjorden, comeza outra típica estrada panorámica noruega coñecida como Estrada dos Trolls (Trollstigen). No punto máis alto do percorrido hai un miradoiro con vistas á parte máis espectacular do camiño, así como á unha fervenza, onde é interesante parar un bo rato para contemplar a paisaxe.

Estrada dos Trolls. Noruega
Estrada dos Trolls. Noruega

Despois de visitar estas dúas xoias paisaxísticas noruegas, decidimos coller a estrada E6 hacia ó sur en dirección Lillehamer, para facer todo o posible por coincidir con Kersti e Lito ó día seguinte, nalgún lugar do interior de Suecia xunto a un lago, non moi lonxe de Gotemburgo. Facendo camiño, paramos a durmir nunha cabaña en Vinstra (Bøygen Camping), uns 260 quilómetros ó norte de Oslo.

Gastos pagados no día: Supermercado: 119.6 NOK; ferry 86 NOK; cabaña: 40 euros; fresas: 35 NOK

Km percorridos no día: 339

Ata aquí a primeira parte da viaxe. Pinchando nos seguintes enlaces podes ver as outras partes:

2ª parte: Dende Noruega á Eslovenia

3ª parte: Dende Eslovenia á Lugo

Se desexades mais información, podedes deixar un comentario ou escribir a cabonorte2009@hotmail.es

POR EUROPA EN COCHE 2011 1ª PARTE: DE LAS RÍAS GALLEGAS A LOS FIORDOS NORUEGOS (en castellano)

Diario de mi viaje por Europa en coche, este año con este recorrido:

recorrido del viaje
recorrido del viaje

(nota: Todo lo escrito a continuación es una traducción del gallego, por lo que puede contener errores)

Aprovechando las vacaciones del verano, estos últimos años acostumbro a hacer viajes de varias jornadas por Europa en mi coche. Los dos últimos viajes ( al Cabo Norte y a Escocia e Irlanda) los compartí con vosotros en este blog en forma de diarios de viaje. El de este año no podía ser menos, por lo que me decidí a publicar también su correspondiente diario de viaje, como siempre acompañado de anécdotas, fotos y datos que os pueden servir de utilidad.

Mi coche, junto al Fiordo de los Sueños
Mi coche, junto al Fiordo de los Sueños

LA IDEA DEL VIAJE.
Me gusta viajar con libertad y poco a poco, disfrutando del camino desde el primer día, por eso siempre que puedo hago el viaje en mi coche. También me gusta que el viaje me sorprenda, por lo que cada vez me informo menos sobre «qué lugares visitar» y me dejo guiar más por mi instinto; eso hará que durante el viaje vea menos cosas, pero que disfrute mas del mismo. Además, tengo la suerte de que mi compañera de viaje comparta por completo esta forma tan particular de hacer turismo.

Lago de Bled, Eslovenia
Lago de Bled, Eslovenia

Por todo esto, en este recorrido por Europa de este año nos marcamos las siguientes especies de normas:

1º: Disfrutar del viaje desde el primer día hasta el último, sin perder días enteros en desplazamientos.
2º: No llevar ningún alojamiento reservado, ya que según nuestra experiencia, resta de libertad al viajero
3º: No llevar un recorrido fijo, por lo que en cualquier momento podíamos cambiar de ruta. De hecho, durante la viaje no sabíamos el recorrido que íbamos a hacer, simplemente teníamos en mente ir al sur de Noruega y a Polonia, por lo que fuimos decidiendo las etapas día a día. Esto hizo que en medio de la ruta acordaramos visitar Austria y Eslovenia en vez de Polonia, o pasar 6 días en una casa en los Alpes franceses, por ejemplo.
4º: Salvo casos excepcionales, apenas hacerle caso a las guías de viaje. Antes nosotros siempre llevábamos varias guías de los paises que visitábamos y nos dímos cuenta que siguiéndolas, acababas siendo un exclavo de ellas, por lo que restan libertad y siempre acabas rodeado de turistas. Ahora, nos fiamos más de lo que vemos en foros, lo que nos recomiendan las gentes que encontramos por el camino y, sobre todo, del instinto.

Carretera en Suiza
Carretera en Suiza

LAS ETAPAS

Este recorrido por Europa nos llevó un total de 33 días, por lo que para hacer más ameno el diario del viaje lo dividiré en las siguientes 3 partes:

1ª parte: De las Rías Gallegas a los Fiordos Noruegos

2ª parte: Desde Noruega a Eslovenia

3ª parte: Desde Eslovenia a Lugo

2 DE AGOSTO: COMIENZA EL VIAJE

Lugo – Gijón

Hacía unos meses, se inauguraba la línea de ferry entre Gijón y Saint Nazaire, en la Bretaña francesa. Fue una estupenda noticia para nosotros, ya que permite un ahorro de tiempo considerable (y en la mayoria de los casos también dinero) para los que viajamos por el centro y norte de Europa en nuestro vehículo. No dudamos por lo tanto en utilizarlo, con la intención de estar ya al día siguiente en el Norte de Francia. La salida del ferry es las 9 de la noche, por lo que aún nos da tiempo a comer en casa y hasta para tomar una caña en Gijón antes de embarcar.

Saliendo de Gijón en el ferry Gijón - St Nazaire
Saliendo de Gijón en el ferry Gijón – St Nazaire

Ya hemos utilizado este ferry en otra ocasión, así que ya conocíamos como era el camarote, el bar, el restaurante, la tienda, … De esta vez tuvimos que pagar bastante más por el billete al ser temporada alta, concretamente 415,65euros (la otra vez pagamos 339 euros cuatro personas). Supongo que también influyó que al hacer la reserva del billete a última hora no tuvimos ningún tipo de descuentos, aparte de tener que coger un camarote para 4 al no quedar ya para 2. De todas formas, nos compensa hacer el trayecto en ferry en vez de por carretera, ya que en la otra opción tendríamos que pagar gasoil, peajes, comidas y dormir por lo menos una noche por el camino y, lo más importante, perder más de un día de viaje en zonas bien conocidas por nosotros.

Gastos pagados en el día: Ferry: 415,69 euros; cañas: 3,40 euros
Km recorridos en el día: 238,6

3 DE AGOSTO: LAS PLAYAS DEL DESEMBARCO

Saint Nazaire (F) – Saint Laurent sur mer (F)

Llegamos a Saint Nazaire, cerca de Nantes, a las 12 del mediodía, por lo que decidimos continuar viaje hacia las playas del desembarco en la Normandía, zona que visitamos fugazmente hace 2 años cuando viajamos al Cabo Norte.

Después de hacer una parada en la pequeña localidad de Chateauxgiron, cerca de Rennes, llegamos a las playas del desembarco sobre las 5 de la tarde, el momento justo para buscar una chambre de hotes para dormir.

Tuvimos mucha suerte, ya que no tardamos en encontrar una: la Ferme les Vignets; una bonita casa de campo donde la habitación doble con desayuno y cena para dos personas costaba sólo 69.50 euros en total. Además, el trato de los propietarios fue excepcional.

Batería de cañones en Longues-sur-mer, Normandía
Batería de cañones en Longues-sur-mer, Normandía

Acabamos el día visitando las baterías de cañones de Longues-sur-mer, que se conservan en muy buen estado, y dando un paseo por la playa de Omaha Beach, que ya conocíamos de hace un par de años.

Gastos pagados en el día: Supermercado: 2.45 euros; habitación y cena: 69.50 euros, cañas: 11euros
Km recorridos en el día: 372.5

4 DE AGOSTO: GANTE

Saint Laurent sur mer (F) – Gante (B)

Como el día empezó muy lluvioso, decidimos continuar el viaje hacia el norte, de esta vez pasando por cerca de Lille en lugar de ir por la costa como hicimos hace dos años. Al lado de la D929 poco después de Amiens, podemos ver varios memoriales y cementerios, aunque en este caso de la primera guerra mundial. Ya a medio camino, decidimos hacer noche en Gante, ya que hemos oído buenas referencias de esta ciudad belga.

Gante
Gante

La ciudad nos gustó nada más llegar, y después de buscar el hotel y dejar el coche en un aparcamiento, ya nos dedicamos a pasear por la ciudad. Aunque no se pode negar la belleza de Gante, que deslució la intensa lluvia que cayó durante toda la jornada, no se puede evitar compararla con su vecina Brujas, que visitamos dos años antes. Brujas tiene canales más hermosos, una impresionante plaza principal y más belleza arquitectónica en sus edificios, pero no por eso Gante deja de ser también una ciudad muy hermosa.

Gante
Gante

A la hora de la cena decidimos alejarnos del centro en busca de algún restaurante con precios no demasiado altos. No encontramos ninguno barato, por lo que al final decidimos cenar en uno que por lo menos parecía que se comía bien. Y no nos equivocamos. La Brasserie le Comptoir fue un lugar con un servicio excelente, ya que como se retrasaron en servirnos, nos invitaron a una ración de jamón mientras esperábamos y, además, nos invitaron a varias consumiciones. La verdad es que nunca nos trataron tan bien en ningún restaurante.

Gastos pagados en el día: Supermercado: 2.23 euros; hotel de Gante:74 euros, gasóleo: 66.04 euros; peajes: 22.7 euros; cena: 43.5 euros
Km recorridos en el día: 507.1

5 DE AGOSTO: LA COSTA HOLANDESA

Gante (B) – Bergen (NL)

Salimos temprano de Gante sin apenas tráfico, en dirección a Holanda por la costa, cruzando el túnel bajo el mar Westerscheldetunnel, de peaje.

Costa holandesa
Costa holandesa

La costa holandesa es una sucesión de enormes playas, diques, parques eólicos y ciudades industriales como Rotterdam o La Haya. Al comenzar la tarde decidimos parar a descansar y buscar un sitio para dormir en algún lugar cerca de esas enormes playas, a ser posible algo tranquilo, y lo encontramos en un pueblo llamado Bergen.

Bosque y canal en Bergen. Holanda
Bosque y canal en Bergen. Holanda

Bergen (no confundir con la ciudad noruega), es una localidad bastante tranquila y a la vez animada. Está a unos 5 kilómetros de la playa (Bergen aan Zee), y rodeado de un hermoso bosque lleno de canales y rutas en bici y a pie. El hotel que encontramos no es barato (hotel Duinpost, 80 euros) pero es suficiente para descansar en un bonito lugar donde pasar la tarde.

Gastos pagados en el día: Aparcamiento en Gante: 10 euros; supermercado: 13.15 euros; peaje Westerscheldetunnel: 4.9 euros, cena Bergen: 23.8 euros; cañas: 8.7euros
Km recorridos en el día: 312.1

6 DE AGOSTO: WORPSWEDE: EL PUEBLO DE LOS ARTISTAS

Bergen (NL) – Worpswede (D)

Continuamos en dirección al norte, pasando por la autopista y a la vez dique Afsluitdijk, que ya habíamos cruzado en otro viaje en el 2008.

Autopista sobre el dique Afsluitdijk. Holanda
Autopista sobre el dique Afsluitdijk. Holanda

Después de unos kilómetros llegamos a Alemania y decidimos parar en Bremen, aunque la lluvia torrencial con que nos recibió, y las pocas ganas de descansar en una ciudad tan grande, hizo que nos desplazáramos unos 20 kilómetros hasta la tranquila población de Worpswede, que tiene fama de ser un lugar de acogimiento de artistas.

Aunque no es un lugar especialmente interesante y divertido, sí es un sitio donde nos sentimos a gusto. Además, no es nada caro, por lo que comimos (Gasthof Zum Hemberg: 38.10euros) y dormimos (Galerie – Hotel Haar: 60 euros) a precios bastante razonables.

Nuestra cena en Worpswede. Alemania
Nuestra cena en Worpswede. Alemania

Gastos pagados en el día: Hotel Bergen: 80 euros, Gasóleo: 47 euros; comida: 5.35 euros; cena Worpswede 38.1 euros
Km recorridos en el día: 377.6

7 DE AGOSTO: EN ESCANDINAVIA DE NUEVO

Worpswede (D) – Båstad (S)

Recordando los buenos momentos que pasamos en los dos viajes a países Escandinavos en el 2008 y 2009 no dudamos en continuar el viaje hacia el norte para así pasar la noche, a ser posible, ya en Suecia. Así hicimos, y salimos temprano por la A1 en dirección a Puttgarden para entrar en Dinamarca utilizando el ferry de Puttgarden – Rødbyhavn y posteriormente entrar en Suecia por el puente sobre Oresund.

Interminables obras en las autopistas alemanas
Interminables obras en las autopistas alemanas

A pesar del tiempo perdido en las autopistas alemanas, siempre saturadas de tráfico y obras, dimos llegado a Suecia a una hora razonable, por lo que decidimos pernoctar en el mismo bed and breakfast donde estuvimos hace dos años cuando viajamos al Cabo Norte.

El bed and breakfast Sjöbyggaregården seguía siendo un alojamiento inmejorable, en un lugar idílico y con unos anfitriones perfectos. Al igual que la anterior vez en ese lugar, el 6 de julio de 2009, disfrutamos como nunca de nuestra llegada a Escandinavia, ayudado sin duda por la larguísima puesta de sol tan característica de estas latitudes. Sin duda, un extraordinario lugar donde acabar el día de mi cumpleanos

Molino cerca de Båstad. Suecia
Molino cerca de Båstad. Suecia

Gastos pagados en el día: Hotel Worpswede: 60 euros, gasóleo: 41 euros; comida: 6.5 euros; ferry Puttgarden – Rødbyhavn 86.5 euros; peaje puente Oresund: 295DKK; comisión cajero: 7 euros
Km recorridos en el día: 617

8 DE AGOSTO: LLEGADA A GOTEMBURGO

Båstad (S) – Gotemburgo (S)

Por la mañana, nos despedímos de los anfitriones de este perfecto bed and breakfast después de tomar un completo desayuno. Por si fuera poco, nos regalan unos portavelas de artesanía sueca Kosta Boda. ¿Qué más se le puede pedir para que un alojamiento sea perfecto?

El siguiente destino nunca lo tuvimos tan claro: Gotemburgo. La razón es visitar a nuestros amigos Kersti, Lito y Sofía, con los que ya estuvimos tan a gusto cuando visitamos esa ciudad en el 2009. Como no podía ser menos, disfrutamos de su compañía paseando junto el lago Slätta damm y cenando en su casa hasta bien entrada la madrugada.

Gastos pagados en el día: Bed and breakfast: 750 SEK
Km recorridos en el día: 187.7

9 DE AGOSTO: GOTEMBURGO

Gotemburgo (S)

Día de relax y de disfrutar de la buena compañía de Kersti, Lito y Sofía. Sin madrugar, con un paseo por la ciudad y con otra excelente cena hasta la madrugada. ¡Nunca nos cansaremos de agradecerle su hospitalidad!

Gotemburgo
Gotemburgo

10 DE AGOSTO: LA ISLA DE UTØYA

Gotemburgo (S) – Buttingsrud (N)

Nos despedimos con un «hasta pronto» a Kersti y Lito, ya que les prometimos que si íbamos bien de tiempo volveríamos a vernos en un cámping junto a un lago donde iban a ir ese fin de semana. Después, continuamos el viaje saliendo de Gotemburgo en dirección a Noruega, ya que decidimos visitar la zona de los fiordos entre Bergen y Ålesund.

Cuando llegamos a la frontera Noruega, pedimos información en la oficina de turismo y aprovechamos para preguntar sobre su peculiar sistema de peajes, ya que algunos de ellos son de pago automático, sin cabinas de ningún tipo para pagar en metálico o con tarjeta. Como respuesta, nos dijeron que un sistema reconoce la matrícula del coche, y se puede pagar después en unas determinadas gasolineras en un plazo de tres días, o esperar que te manden un recibo a casa con un pequeño recargo. Como no sabíamos bien cuándo pasábamos por estos tipos de peajes, decidimos esperar a que nos enviaran el recibo a casa, cosa que a día de hoy, después de más de tres meses, aun no recibimos.

Flores frente a la Isla de Utøya
Flores frente a la Isla de Utøya

Tras pasar Oslo, continuamos por la E16 dirección Bergen, que transcurre a un lado del Lago Tyrifjorden, donde está la conocida Isla de Utøya, tristemente famosa por la matanza ocurrida el 22 de julio de 2011. Teniendo en cuenta que apenas pasaron 15 días del tiroteo, al lado de la E16 y justo en frente de la isla, numerosas flores y velas recuerdan los fallecidos en ese lugar.

A no muchos kilómetros de Utøya encontramos un cámping con cabañas para pasar la noche (Buttingsrud camping). Como ya he comentado en otra entrada de este blog, las cabañas son la mejor forma de alojamiento en Noruega, ya que tienen precios razonables y disponen de cocina eléctrica, algo fundamental para ahorrar dinero en este país, donde los hoteles y restaurantes tienen precios altísimos.

Gastos pagados en el día: Gasóleo: 456.04 SEK; peajes: 23.5 SEK y 20 NOK; cabaña: 500 NOK; comida: 19 NOK
Km recorridos en el día: 386.5

11 DE AGOSTO: LLEGADA A LOS FIORDOS

Buttingsrud (N) – Haukeland (N)

Qué mejor forma de despertar que en una cabaña junto a un lago en Noruega. Este sólo es el principio de los espectaculares paisajes que nos acompañarán hoy y los dos días siguientes. Volvimos coger la E16 rumbo a Bergen, parando cada poco para contemplar la naturaleza en forma lagos, cascadas y ríos de montaña al lado de la carretera. Pero también nos sorprende algo hecho polo hombre, como la iglesia de madera de Borgund, una auténtica joya medieval.

Iglesia de madera de Borgund
Iglesia de madera de Borgund

A poca distancia de Borgund está el Sognefjorden, o Fiordo de los Sueños que, junto al de Geiranger, es de los más visitados en Noruega. Para contemplar mejor dicho fiordo, recomiendo coger la estrecha carretera Fv243 que une Lærdalsøyri con Aurland evitando el túnel de 24.5km de la E16, ya que las vistas merecen la pena.

Fiordo de los Sueños. Noruega
Fiordo de los Sueños. Noruega
Fiordo de los Sueños. Noruega
Fiordo de los Sueños. Noruega

Hicimos la siguiente parada en Flåm, famosa por ser la localidad de inicio de la ruta en tren del mismo nombre, haciendo de ella un sitio lleno de turistas y tiendas de recuerdos. Como no nos sentimos muy cómodos en este tipo de lugares continuamos por la E16 hacia Bergen, donde decidimos buscar una cabaña en un cámping (Bratland Camp) de las afueras, para así visitar la ciudad por la tarde-noche.

Barrio de Bryggen en Bergen. Noruega
Barrio de Bryggen en Bergen. Noruega

Según los consejos de otros viajeros e información en foros de internet (mejor no hacerle caso a las guías), en Bergen es imprescindible visitar el barrio de Bryggen, el mercado y la panorámica del monte Fløyen, así que eso es lo que vamos a hacer hasta la noche. El barrio de Bryggen, Patrimonio de la Humanidad, sigue teniendo un aire de antiguo barrio de ciudad Hanseática. El mercado, es una de las grandes atracciones de la ciudad, aunque en la hora a la que lo visitamos no había mucho movimiento. Por último, las vistas desde lo monte Fløyen, son impresionantes, especialmente si se contempla una puesta de sol.

Atardecer desde el Monte Fløyen en Bergen. Noruega
Atardecer desde el Monte Fløyen en Bergen. Noruega

Gastos pagados en el día: Supermercado: 207 NOK; cabaña: 390 NOK; funicular Bergen: 140 NOK; aparcamiento Bergen: 40 NOK
Km recorridos en el día: 492.6

12 DE AGOSTO: LAGOS, GLACIARES, Y MÁS FIORDOS

Haukeland (N) – Stryn (N)

Continuamos hacia al norte conduciendo como domingueros contemplando el paisaje. A unos 100 kilómetros de Bergen, la carretera E39 se interrumpe, y hay que cruzar el Fiordo de los Sueños en un ferry no excesivamente caro.

Cruzando en ferry el Fiordo de los Sueños. Noruega
Cruzando en ferry el Fiordo de los Sueños. Noruega

Lagos, montañas, bosques, fiordos e incluso un glaciar (Glaciar de Briksdal), son nuestros compañeros de viaje durante toda esta etapa, puede que la más hermosa de este y de otros viajes. Las fotos hablan por sí solas.

Lago en Noruega
Lago en Noruega
Glaciar de Briksdal. Noruega
Glaciar de Briksdal. Noruega

Desde luego que, después de tantos kilómetros entre paisajes impresionantes, no fue difícil encontrar una cabaña con vistas para pasar la noche y parte de la tarde. Lo conseguimos en el Holmevik camping, cerca de Stryn

Vista desde el camping Holmevik. Noruega
Vista desde el camping Holmevik. Noruega

Gastos pagados en el día: Supermercado: 104 NOK; ferry 109 NOK; gasóleo: 520.18 NOK; cabaña: 400 NOK; duchas camping: 30 NOK
Km recorridos en el día: 383.5

13 DE AGOSTO: O FIORDO DE GEIRANGER Y LA CARRETERA DE LOS TROLLS

Stryn (N) – Vinstra (N)

El fiordo de Geiranger y la carretera de los Trolls, son dos de las visitas obligadas en toda excursión por los fiordos. Nosotros nos dirigimos hacia el Fiordo de Geiranger por la carretera 15 y después nos desviamos por la carretera panorámica 258 (parte de tierra, pero en buen estado), que atraviesa una zona alta de montaña con lagos y neveros.

Fiordo de Geiranger. Noruega
Fiordo de Geiranger. Noruega

El Fiordo de Geiranger es otra de las maravillas noruegas Patrimonio de la Humanidad. Con sólo 15 kilómetros de longitud, está rodeado de altas montañas y muchísimas cascadas. Al lado de la carretera 63, se pueden disfrutar de unas vistas espectaculares del fiordo.

Fiordo de Geiranger. Noruega
Fiordo de Geiranger. Noruega
Fiordo de Geiranger. Noruega
Fiordo de Geiranger. Noruega

A pocos kilómetros de Geiranger, justo después de cruzar en ferry el Fiordo Norddalsfjorden, comienza otra típica carretera panorámica noruega conocida como Carretera de los Trolls (Trollstigen). En el punto más alto del recorrido hay un mirador con vistas a la parte más espectacular del camino, así como a una cascada, donde es interesante parar un buen rato para contemplar el paisaje.

Carretera de los Trolls. Noruega
Carretera de los Trolls. Noruega

Después de visitar estas dos joyas paisajísticas noruegas, decidimos coger la carretera E6 hacia el sur en dirección Lillehamer, para hacer todo lo posible por coincidir con Kersti y Lito al día siguiente, en algún lugar del interior de Suecia junto a un lago, no muy lejos de Gotemburgo. Haciendo camino, paramos a dormir en una cabaña en Vinstra (Bøygen Camping), unos 260 kilómetros al norte de Oslo.

Gastos pagados en el día: Supermercado: 119.6 NOK; ferry 86 NOK; cabaña: 40 euros; fresas: 35 NOK
Km recorridos en el día: 339

Hasta aquí la primera parte del viaje. Pinchando en los siguientes enlaces puedes ver las otras partes:

2ª parte: Desde Noruega a Eslovenia

3ª parte: Desde Eslovenia a Lugo

Si deseáis mas información, podéis dejar un comentario o escribir a cabonorte2009@hotmail.es

COMO VIAXAR EN COCHE POR FRANCIA CON POUCOS CARTOS

Se pode viaxar por Francia en coche sen gastar moito? Aquí poño algúns consellos para aforrar cartos na viaxe por ese país, acompañado dunhas fotos (feitas por min, coma sempre neste blog) de distintas rexións francesas.

Le Mont Saint Michel. Xullo de 2010
Le Mont Saint Michel. Xullo de 2010

POR QUE FRANCIA?

Cando facía algunha viaxe co meu coche pola parte norte da Península próxima a Francia, nunca me plantexaba atravesar a fronteira para visitar ese país, por moi preto que estivese. Un día, nunha viaxe por Euskadi xa fai uns cantos anos, nos arredores de Donostia vin un cartel no que indicaba apenas trinta quilómetros para a fronteira francesa, entón me dixen: Para que ir a Donostia ,que por moito que me guste, xa a coñezo? …e me fun cara Irún. Non sei cal pode ser a razón, pero tal vez o descoñecemento, a sensación de lonxanía ou o mito de que todo alí é moi caro fixeron que ata ese día non me plantexara percorrer ese país, pero nese momento dinme conta de que polo menos as dúas primeiras razóns non eran en absoluto certas.

Pescando no Río Loira. Agosto de 2007
Pescando no Río Loira. Agosto de 2007

A primeira razón: ¿Descoñecemento? No meu caso está completamente descartada, xa que precisamente penso que esa é a principal razón pola cal unha persoa viaxa a algún lugar que non coñece. A segunda razón: ¿Lonxanía? Temos a sensación, polo menos para un galego coma min, que Francia está máis lonxe do que pensamos. Cando lle comentas a alguén que te vas no coche de vacacións ata, por exemplo, Almería ou Barcelona (ambas a uns 1150 quilómetros de Compostela), ninguén se inmuta, pero se dis que vas a Francia (Bayona está á 790 quilómetros de Compostela), xa te suxiren ir en avión. Por iso para min esta razón tamén está descartada, xa que ben sei que está bastante máis preto Burdeos que Girona.

Só falta a última razón: ¿é bastante máis caro? Nese momento, eu pensaba que si, e pensábao solucionar a base de comer só bocatas e latas, durmir no coche ou en cámpings, etc…Hoxe en día, despois xa dunhas cantas viaxes no meu coche particular por Francia sei que tampouco esta é unha razón para non visitar ese país, e a continuación explicarei por que.

Detalle da Basílica do Sacré Coeur de París. Xullo de 2010
Detalle da Basílica do Sacré Coeur de París. Xullo de 2010

COMPENSA VIAXAR NO COCHE PARTICULAR?

Todo depende, ademais do número de persoas que se despracen, de a que parte de Francia se vaia, que lugares se pretenden visitar, e canto tempo se prevé estar. Como é lóxico, se por exemplo unha parella decide pasar cinco días en París, non lle compensará en absoluto ir no seu coche. Penso que pagará sempre a pena levar o coche no caso de facer percorridos por unha ou varias zonas de Francia (por exemplo Bretaña, Normandía, Loira, Costa Azul,….) a partires duns sete días de viaxe mais ou menos, e incluso menos en outras zonas próximas á Península, como o Iparralde. Claro que todo dependerá do lugar de onde se parta e os gustos de cada un. De todos os xeitos, percorrer rexións de Francia no coche (xa sexa particular ou de aluguer) é unha forma fenomenal de coñecer ese país, xa que hai moitísimos lugares que te sorprenden no camiño onde menos o esperas e fora de calquer circuíto organizado. Ademais, calquer lugar está moi adaptado para o turismo, as estradas son bastante boas e ben sinalizadas e os condutores son moi respectuosos coas normas.

Oradour sur Glane. Restos da localidade arrasada polos nazis no ano 1944. Xullo de 2010
Oradour sur Glane. Restos da localidade arrasada polos nazis no ano 1944. Xullo de 2010

COMO CHEGAR?

Dependendo do lugar de saída se pode acceder polos postos fronteirizos (na actualidade practicamente inexistentes) de Irún en Euskadi (para os que veñan dende Oeste, Centro e Sur da Península), e La Jonquera en Catalunya (para os que accedan do Leste; e Centro e Sur se se dirixen ó Surleste francés). Dende fai pouco tempo, os que vivimos na parte Oeste da Península tamén temos a posibilidade de utilizar o ferry de Xixón a St Nazaire (que está preto de Nantes), o que nos permite aforrar moitísimos quilómetros e tempo, se nos diriximos ó norte do país.

Ferry Xixón – Saint Nazaire, saíndo do porto de Saint Nazaire. Abril de 2011
Ferry Xixón – Saint Nazaire, saíndo do porto de Saint Nazaire. Abril de 2011

ONDE DURMIR POR POUCOS CARTOS?

Un lugar onde durmir do máis económico é sen dúbida o cámping. Aínda que cada vez durmo menos neles (cos anos un vaise facendo máis «pijo»), os cámpings franceses son moi numerosos e polo xeral, de boa calidade. Recomendo especialmente os cámpings municipais, que hai moitísimos en todo o país, sobre todo nos lugares menos turísticos, e son moi económicos (temos pagado menos de 10 euros por dúas persoas máis a parcela en varias ocasións). Nesta páxina pódese atopar máis de 2000 cámpings municipais http://www.camping-municipal.org/index.htm .

En Francia nunca probei en pasar a noite en albergues, aínda que supoño que haberá moitos e bastantes económicos. Penso que serán recomendables sobre todo no caso de quedarse a durmir no centro das cidades, aínda que levando o coche propio case que compensa buscar un hotel de baixo custo que son tan habituais neste pais. Dos máis económicos son os da cadea Formule1, con máis de 250 hoteis repartidos por todo o país, onde se pode pasar a noite nalgúns casos incluso por menos de 30 euros. Tamén se pode durmir por pouco máis (en todo caso case sempre por baixo dos 50 euros) en outras cadeas de hoteis de baixo custo como Etap, B&Bhotels,…

Castelo de Chambord. Abril de 2011
Castelo de Chambord. Abril de 2011

Outra modalidade de aloxamento á que cada vez son máis adepto, é a de pasar a noite en chambres d’hotes, que son casas particulares que alugan habitacións, polo xeral co almorzo incluído, similares aos bed and breakfast ingleses. Os hai de moitos prezos, aínda que é habitual atopalos entre os 45 e 65 euros con almorzo incluído. Eu acostumo a localizalos a través das oficinas de turismo, pero tamén hai numerosas páxinas de internet onde se publicitan, como http://www.chambresdhotesfrance.com/. Como exemplos, poño o enlace de algunhas onde estiven e que recomendo moitísimo por calidade, prezo e trato recibido:

· En Oradour sur Glane, na rexión de Limousin: Le moulin de la Fauvette

· En Pontorson, moi preto de Le Mont Saint Michel: La bastide du molin

· En Montauroux, na Costa Azul: Villa Thocha

Le Moulin Rouge. París. Xullo de 2010
Le Moulin Rouge. París. Xullo de 2010

COMO COMER POR POUCOS CARTOS?

Igual que aquí, en Francia tamén hai sitios baratos para comer, aparte dos McDonald’s. En moitos restaurantes pódense pedir as distintas «fórmulas» do día, máis ou menos o equivalente ó noso menú do día. Se buscamos algo máis barato, son máis habituais que aquí os locais de comida rápida como por exemplo as pizzerías. Outra opción barata á que eu persoalmente son un adicto, é a de xantar e cear nas creperías, onde se poden tomar as famosas galettes, que son unha especie de crêpes de trigo sarraceno que se acompaña con distintos ingredientes salgados como queixo, carne, etc… e de sobremesa, unha crêpe, por suposto. Para aforrar na bebida, é moi habitual aló pedir para beber unha xarra de auga (une carafe d’eau), que aínda que non é embotellada, soe ser de calidade, e é gratis. Outro truco para aforrar na comida é a de mercar a comida nun centro comercial e cociñala despois. Para iso recomendo aloxarse nunha chambre d’hotes con dereito a cociña.

Pont du Gard, na Provenza. É o que está no billete de cinco euros. Abril de 2009
Pont du Gard, na Provenza. É o que está no billete de cinco euros. Abril de 2009

COMO DESPRAZARSE POR POUCOS CARTOS?

Como estamos a falar de viaxar en coche, non temos mais remedio que botar combustible, e todos sabemos que en Francia é bastante máis caro, así que o primeiro que hai que facer antes de cruzar o posto fronteirizo (ou subir ó ferry) é encher o depósito, como é lóxico. Xa circulando polas estradas francesas, a pouco que nos fixemos nos prezos dos carburantes das estacións de servizo, veremos que hai unha diferenza enorme dunhas a outras. As máis caras son as das autopistas, e as máis baratas son as dos grandes centros comerciais estilo Carrefour, Les Mousquetaires, etc… , onde podemos botar combustible por poucos máis cartos que aquí.

No referente ó aparcamento, en Francia é moi habitual a zona azul no centro das poboacións, incluso en algunhas moi pequenas (soen vir indicadas coa palabra «payant» pintada no chan). Para aforrar uns cartiños co parquímetro basta con afastarse un pouco do centro e buscar unha zona libre de pago. Se estamos nunha cidade, recomendo buscar un aloxamento con aparcadoiro ou se non, aparcar nun aparcadoiro subterráneo vixiado para evitar sorpresas. Moitos non son máis caros que os de aquí, así por exemplo por unha noite en Bayona paguei 9.80 euros, e polo día completo en París (dos sitios máis caros de Francia) paguei 20 euros.

Estrada nacional na rexión de Borgoña. Agosto de 2005
Estrada nacional na rexión de Borgoña. Agosto de 2005

Onde non podemos aforrar gran cousa é nos peaxes das autoestradas. Si, sempre queda a opción de ir pola estrada alternativa libre de peaxe, pero na maior parte dos casos non paga a pena, xa que se pode perder moitísimo tempo pasando pobos, semáforos, rotondas (Francia está chea delas), tráfico,… ademais dun maior consumo de combustible o estar acelerando e freando continuamente. O que si se pode facer é buscar vías alternativas nos grandes percorridos que discorran por autovías libre de peaxe en vez de autopistas, así por exemplo, de Burdeos a Poitiers, podes aforrar case 20 euros se vas pola N10 (case todo autovía) que pola A10 (autopista de peaxe).

Si son bastante máis caras as multas, que ademais teremos que abonalas ó contado. Así que non quedará máis remedio que estar moi atento a non cometer ningunha infracción e respectar completamente os límites de velocidade.

Castelo cátaro de Montségur, na rexión de Midi Pyrénées. Maio de 2010
Castelo cátaro de Montségur, na rexión de Midi Pyrénées. Maio de 2010

PODO AFORRAR COS AGASALLOS E RECORDOS?

Moitas veces, sempre nos gusta levar algún recordo da viaxe ou un agasallo para alguén. Salvo algún recordo dun lugar concreto, que só se venda nas tendas de recordos dese lugar, eu aconsello mercar distintos obxectos como roupa, alimentación, etc… nos mercados da rúa (moi habituais aló, onde se poden atopar produtos de calidade a bo prezo) ou nos grandes centros comerciais.

PODO AFORRAR CHAMANDO A CASA?

Como é ben sabido, as chamadas ó estranxeiro soen ser máis caras, así que haberá que controlarse co uso do móbil. Non é así no caso das mensaxes, que incluso na miña compañía sae máis barato dende o estranxeiro. Para aforrar chamando eu aconsello levar un portátil ou calquer outro dispositivo para conectarse a internet vía wifi (que nos pode servir ademais para reservar aloxamentos, planificar rutas ou buscar información turística), así te podes comunicar cos teus por email, skype, etc… E onde atopamos conexión wifi? Pois igual que aquí, en certos bares e cafeterías, así como nos aloxamentos que teñan wifi. Se tivesemos a mala sorte de non atopar ningún, sempre queda a opción de buscar un McDonald’s (en Francia os hai por todas partes) e gozar da wifi gratuíta que teñen todos os seus establecementos, e mentres tanto, tomamos un refresco.

París, dende o Sena. Xullo de 2010
París, dende o Sena. Xullo de 2010

POLO TANTO, SERÁ A VIAXE MOITO MÁIS CARA QUE POLA PENÍNSULA?

Penso que despois destes consellos de aforro, non ten porque saír moito máis caro unha viaxe pola Bretaña que por Catalunya, por poñer un exemplo. Eu teño feito a proba con varias viaxes por Francia e pola Península e (salvo en Portugal, onde si gastei menos), o gasto foi máis ou menos similar. Así que, se nas vacacións viaxamos en coche pola Península, por que non por Francia tamén?

Bayona, no Iparralde. Decembro de 2010
Bayona, no Iparralde. Decembro de 2010

E CANTO PODE CUSTAR? VEXAMOS TRES EXEMPLOS

Imos supoñer que dúas persoas queren percorrer unha rexión de Francia (a Bretaña, por exemplo) en coche en 10 días no mes de xullo, reservando cun mes de antelación,e saíndo de Compostela. Dubidan entre as seguintes tres opcións, polo que deciden facer un cálculo dos custos da viaxe para así decidir.

· Opción A: Ir ata a Bretaña no seu coche particular por estrada

· Opción B: Ir ata a Bretaña no seu coche particular, pero collendo o ferry Xixón – Saint Nazaire

· Opción C: Ir ata París en avión e logo alí alugar coche para percorrer a Bretaña

Tanque na Normandía, a carón da praia Omaha Beach. Xullo de 2009
Tanque na Normandía, a carón da praia Omaha Beach. Xullo de 2009

Os gastos do día incluirán durmir, comidas, desprazamentos,etc…e calcúlanse da seguinte forma: Para durmir, estimarase unha media de 65 euros co almorzo, durmindo en chambres d’hotes ou hoteis de baixo custo como expliquei anteriormente. Para comer e cenar se estima un gasto diario duns 50 euros dúas persoas comida e cea, aproveitando os menús do día, creperías e algunha vez os locais de comida rápida. Nos desprazamentos pola Bretaña estiman uns 200 quilómetros ó día, polo que segundo Viamichelín, supón uns 18 euros de gasto en combustible (non se inclúe o gasto en peaxes xa que na Bretaña non hai). Estiman ademais 30 euros de «outros gastos», que incluirán entradas a museos e monumentos, algún aparcamento, tomarse un refresco ou unha caña, etc…Tendo en conta isto, deciden calcular os gastos para cada opción: (os custos de desprazamento son calculados con Viamichelin).

Punta de Raz, na Bretaña. Agosto de 2007
Punta de Raz, na Bretaña. Agosto de 2007

·Opción A: Ir á Bretaña no seu coche particular por estrada:

   · Día 1: Compostela – Bayona

     Desprazamento: 75 euros de combustible + 15 euros de peaxes

     Comidas: 50 euros, durmir: 65 euros, outros: 30 euros

     Total: 235 euros

   · Día 2: Bayona – Vannes

     Desprazamento: 56 euros de combustible + 26 euros de peaxes

     Comidas: 50 euros, durmir: 65 euros, outros: 30 euros

     Total: 227 euros

   · Días 3, 4, 5, 6, 7 e 8

     Desprazamento: 18 euros, comidas: 50 euros, durmir: 65 euros, outros: 30 euros

     Total: 163 euros cada día

   · Días 9 e 10: Aproximadamente igual ós días 1 e 2, xa que é a viaxe de volta, menos o de durmir o último día.

     Total: 227 + 170 = 397 euros

   · Total viaxe: 1837 euros

Castelo de Amboise, ó carón do Río Loira. Abril de 2011
Castelo de Amboise, ó carón do Río Loira. Abril de 2011

· Opción B: Ir ata a Bretaña no seu coche particular, pero collendo o ferry Xixón – Saint Nazaire

   · Día 1: Compostela – Xixón

     Desprazamento: 30 euros, comidas: 20 euros (suponse que se sae pola tarde, xa que o ferry sae ás 9 da tarde)

     Ferry, en camarote dobre exterior, ida e volta: 572 euros

     Total: 622 euros

   · Días 2, 3, 4, 5, 6, 7, e 8: igual que na opción A: 163 euros cada día

   · Día 9: igual que os anteriores, excepto que non pagamos por durmir, xa que vai incluído no ferry. Total: 98 euros

   · Día 10: Xixón – Compostela

     Desprazamento: 30 euros, comidas: 20 euros

     Total: 50 euros

   · Total viaxe: 1911 euros

· Opción C: Ir ata París en avión e logo alí alugar coche para percorrer a Bretaña

   · Día 1: Compostela – París

     Avión: (en Vueling, ida e volta): 382 euros

     Comidas: 20 euros (sáese no avión das 4 da tarde), durmir: 65 euros

     Aluguer coche (Opel corsa na compañía Hertz): 483 euros

     Total: 950 euros

   · Día 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 e 9 igual que a opción A e B: 163 euros cada día

   · Día 10: París – Compostela

     Comidas: 20 euros, outros: 30 euros

     Total: 50 euros

   · Total viaxe: 2304 euros

Beynac et Cazenat, na Dordoña. Decembro de 2010
Beynac et Cazenat, na Dordoña. Decembro de 2010

Polo que en base a estes cálculos estimados, o máis económico será a viaxe en coche propio por estrada (1837 euros), aínda que a pouca diferencia respecto a viaxe en ferry (1911 euros, é dicir, menos de 100 euros de diferenza) fará máis aconsellable esta opción, xa que gañamos 2 días de viaxe en destino, ademais de ser bastante máis relaxado ó facer moitos menos quilómetros. Pola contra, a opción do avión máis coche de aluguer é a máis cara (2304 euros, case 400 máis que a do ferry), aínda que se pode aforrar algo de cartos buscando ofertas no voo (aínda que difícil na temporada alta), ou alugando o coche nunha compañía de menos prestixio. De todos os xeitos, o viaxeiro sempre terá a última palabra, porque tamén influirán os seus gustos e preferencias, xa que o máis importante é gozar da viaxe.

FIN

Se desexades mais información, podedes deixar un comentario ou escribir a cabonorte2009@hotmail.es

NOTA:

Desde finais do 2014 a ruta do ferri Xixón – St Nazaire foi suspendida temporalmente. De todas formas, decidín manter o presuposto anterior con este ferri por se volve operar, como esperamos moito dos que o frecuentabamos.

ENTRADAS RELACIONADAS:

Guía de viaxe pola Bretaña francesa: Un percorrido polo mellor da Bretaña francesa

Guía práctica para viaxar por Europa en coche. 20 cousas que debes saber para viaxar por Europa en coche

COMO VIAJAR EN COCHE POR FRANCIA CON POCO DINERO

¿Se puede viajar por Francia en coche sin gastar mucho? Aquí pongo algunos consejos para ahorrar dinero en el viaje por ese país, acompañado de unas fotos (hechas por mi, como siempre en este blog) de distintas regiones francesas.

Le Mont Saint Michel. Julio de 2010
Le Mont Saint Michel. Julio de 2010

¿POR QUÉ FRANCIA?

Cuando hacía algún viaje con mi coche por la parte norte de la Península próxima a Francia, nunca me planteaba atravesar la frontera para visitar ese país, por muy cerca que estuviera. Un día, en un viaje por Euskadi ya hace unos cuantos años, a las afueras de Donostia vi un cartel en el que indicaba apenas treinta kilómetros para la frontera francesa, entonces me dije: ¿Para qué ir a Donostia ,que por mucho que me guste, ya la conozco? …y me fui cara Irún. No sé cual puede ser la razón, pero tal vez el desconocimiento, la sensación de lejanía o el mito de que todo allí es muy caro hicieron que hasta ese día no me planteara recorrer ese país, pero en ese momento me di cuenta de que por lo menos las dos primeras razones no eran en absoluto ciertas.

Pescando en el Río Loira. Agosto 2007
Pescando en el Río Loira. Agosto 2007

La primera razón: ¿Desconocimiento? En mi caso está completamente descartada, ya que precisamente pienso que esa es la principal razón por la cual una persona viaja a algún lugar que no conoce. La segunda razón: ¿Lejanía? Tenemos la sensación, por lo menos para un gallego como yo, que Francia está más lejos de lo que pensamos. Cuando le comentas a alguien que te vas en coche de vacaciones hasta, por ejemplo, Almería o Barcelona (ambas a unos 1150 kilómetros de Compostela), nadie se inmuta, pero si dices que vas a Francia (Bayona está a 790 kilómetros de Compostela), ya te sugieren ir en avión. Por eso para mí esta razón también está descartada, ya que bien sé que está bastante más cerca Burdeos que Girona.
Sólo falta la última razón: ¿es bastante más caro? En ese momento, yo pensaba que sí, y lo pensaba solucionar a base de comer solo bocatas y latas, dormir en el coche o en cámpings, etc…Hoy en día, después ya de unos cuantos viajes en mi coche particular por Francia sé que tampoco esta es una razón para no visitar ese país, y a continuación explicaré por qué.

Detalle de la Basílica del Sacré Coeur de París. Julio de 2010
Detalle de la Basílica del Sacré Coeur de París. Julio de 2010

¿COMPENSA VIAJAR EN COCHE PARTICULAR?

Todo depende, además del número de personas que se desplacen, de a qué parte de Francia se vaya, qué lugares se pretenden visitar, y cuanto tiempo se prevé estar. Como es lógico, si por ejemplo una pareja decide pasar cinco días en París, no le compensará en absoluto ir en su coche. Pienso que valdrá siempre la pena llevar el coche en el caso de hacer recorridos por una o varias zonas de Francia (como por ejemplo Bretaña, Normandía, Loira, Costa Azul,….) a partir de unos siete días de viaje más o menos, e incluso menos en otras zonas próximas a la Península, como el Iparralde. Claro que todo dependerá del lugar de donde se parta y los gustos de cada uno. De todas formas, recorrer regiones de Francia en el coche (ya sea particular o de alquiler) es una forma fenomenal de conocer ese país, ya que hay muchísimos lugares que te sorprenden en el camino donde menos lo esperas y fuera de cualquier circuito organizado. Además, cualquier lugar está muy adaptado para el turismo, las carreteras son bastante buenas y bien señalizadas y los conductores son muy respetuosos con las normas.

Oradour sur Glane. Restos de la localidad arrasada por los nazis en el año 1944. Julio de 2010
Oradour sur Glane. Restos de la localidad arrasada por los nazis en el año 1944. Julio de 2011

¿CÓMO LLEGAR?

Dependiendo del lugar de salida se puede acceder por los puestos fronterizos (en la actualidad prácticamente inexistentes) de Irún en Euskadi (para los que vengan desde Oeste, Centro y Sur de la Península), y La Jonquera en Catalunya (para los que accedan del Este; y Centro y Sur si se dirigen al Sureste francés). Desde hace poco tiempo, los que vivimos en la parte Oeste de la Península también tenemos la posibilidad de utilizar el ferry de Gijón a St Nazaire (que está cerca de Nantes), lo que nos permite ahorrar muchísimos kilómetros y tiempo si nos dirigimos al norte del país.

Ferry Gijón – Saint Nazaire, saliendo del puerto de Saint Nazaire. Abril de 2011
Ferry Gijón – Saint Nazaire, saliendo del puerto de Saint Nazaire. Abril de 2011

¿DONDE DORMIR POR POCO DINERO?

Un lugar donde dormir de lo más económico es sin duda el camping. Aunque cada vez duermo menos en ellos (con los años uno se va haciendo mas pijo), los campings franceses son muy numerosos y por lo general, de buena calidad. Recomiendo especialmente los campings municipales, que hay muchísimos en todo el país, sobre todo en los lugares menos turísticos, y son muy económicos (hemos pagado menos de 10 euros por dos personas más la parcela en varias ocasiones). En esta página se pueden encontrar más de 2000 campings municipales http://www.camping-municipal.org/index.htm .

En Francia nunca probé en dormir en albergues, aunque supongo que habrá muchos y bastantes económicos. Pienso que serán recomendables sobre todo en el caso de quedarse a dormir en el centro de las ciudades, aunque llevando el coche propio casi que compensa buscar un hotel de bajo coste que son tan habituales en este país. De los más económicos son los de la cadena Formule1, con más de 250 hoteles repartidos por todo el país, donde se puede pasar la noche en algunos casos hasta por menos de 30 euros. También se puede dormir por poco más (en todo caso casi siempre por debajo de los 50 euros) en otras cadenas de hoteles de bajo coste como Etap, B&Bhotels,…

Castillo de Chambord. Abril de 2011
Castillo de Chambord. Abril de 2011

Otra modalidad de alojamiento a la que cada vez soy más adepto, es la de pasar la noche en chambres d’hotes, que son casas particulares que alquilan habitaciones, por lo general con el desayuno incluido, similares los bed and breakfast ingleses. Los hay de muchos precios, aunque es habitual encontrarlos entre los 45 y 65 euros con desayuno incluido. Yo acostumbro a localizarlos a través de las oficinas de turismo, pero también hay numerosas páginas de internet donde se publicitan, como http://www.chambresdhotesfrance.com/. Como ejemplos, pongo el enlace de algunas donde estuve y que recomiendo muchísimo por calidad, precio y trato recibido:

· En Oradour sur Glane, en la región de Limousin: Le moulin de la Fauvette
· En Pontorson, muy cerca de Le Mont Saint Michel: La bastide du molin
· En Montauroux, en la Costa Azul: Villa Thocha

Le Moulin Rouge. París. Julio de 2010
Le Moulin Rouge. París. Julio de 2010

¿CÓMO COMER POR POCO DINERO?

Igual que aquí, en Francia también hay sitios baratos para comer, aparte de los McDonald’s. En muchos restaurantes se pueden pedir las distintas «formulas» del día, más o menos el equivalente a nuestro menú del día. Si buscamos algo más barato, son más habituales que aquí los locales de comida rápida como por ejemplo las pizzerías. Otra opción barata a la que yo personalmente soy un adicto, es la de comer y cenar en las creperías, donde se pueden tomar las famosas galettes, que son una especie de crêpes de trigo sarraceno que se acompañan con distintos ingredientes salados como queso, carne, etc… y de postre, una crêpe dulce, por supuesto. Para ahorrar en la bebida, es muy habitual pedir para beber una jarra de agua (une carafe d’eau), que aunque no es embotellada, suele ser de calidad, y es gratis. Otro truco para ahorrar en la comida es la de comprarla en un centro comercial y cocinarla después. Para eso recomiendo alojarse en una chambre d’hotes con derecho a cocina.

Pont du Gard, en Provenza. Es el que está en el billete de cinco euros. Abril de 2009
Pont du Gard, en Provenza. Es el que está en el billete de cinco euros. Abril de 2009

¿CÓMO DESPLAZARSE POR POCO DINERO?

Como hablamos de viajar en coche, no tenemos mas remedio que echar combustible, y todos sabemos que en Francia es bastante más caro, así que lo primero que hay que hacer antes de cruzar el puesto fronterizo (o subir al ferry) es llenar el depósito, como es lógico. Ya circulando por las carreteras francesas, a poco que nos fijemos en los precios de los carburantes de las estaciones de servicio, veremos que hay una diferencia enorme de unas la otras. Las más caras son las de las autopistas, y las más baratas son las de los grandes centros comerciales estilo Carrefour, Les Mousquetaires, etc… , donde podemos echar combustible por poco más dinero que aquí.

En lo referente el aparcamiento, en Francia es muy habitual la zona azul en el centro de las poblaciones, incluso en algunas muy pequeñas (suelen venir indicadas con la palabra «payant» pintada en el suelo). Para ahorrar dinero con el parquímetro basta con alejarse un poco del centro y buscar una zona libre de pago. Si estamos en una ciudad, recomiendo buscar un alojamiento con parking o si no, aparcar en un parking subterráneo vigilado para evitar sorpresas. Muchos no son más caros que los de aquí, así por ejemplo, por una noche en Bayona pagué 9.80 euros, y por el día completo en París (de los sitios más caros de Francia) pagué 20 euros.

Carretera nacional en la región de Borgoña. Agosto de 2005
Carretera nacional en la región de Borgoña. Agosto de 2005

Donde no podemos ahorrar gran cosa es en los peajes de las autopistas. Sí, siempre queda la opción de ir por la carretera alternativa libre de peaje, pero en la mayor parte de los casos no vale la pena, ya que se puede perder muchísimo tiempo pasando pueblos, semáforos, rotondas (Francia está llena de ellas), tráfico,… además de un mayor consumo de combustible al estar acelerando y frenando continuamente. Lo que sí se puede hacer es buscar vías alternativas en los grandes recorridos que discurran por autovías libre de peaje en vez de autopistas, así por ejemplo, de Burdeos a Poitiers, puedes ahorrar casi 20 euros si vas por la N10 (casi todo autovía) que por la A10 (autopista de peaje).

Sí son bastante más caras las multas, que además tendremos que abonarlas al contado. Así que no quedará más remedio que estar muy atento a no cometer ninguna infracción y respetar completamente los límites de velocidad.

Castillo cátaro de Montségur, en la región de Midi Pyrénées. Mayo de 2010
Castillo cátaro de Montségur, en la región de Midi Pyrénées. Mayo de 2010

¿PUEDO AHORRAR EN REGALOS Y RECUERDOS?

Muchas veces, siempre nos gusta llevar algún recuerdo del viaje o un regalo para alguien. Salvo algún recuerdo de un lugar concreto, que sólo se venda en las tiendas de recuerdos de ese lugar, yo aconsejo comprar distintos objetos como ropa, alimentación, etc… en los mercados de la calle (muy habituales allí, donde se pueden encontrar productos de calidad a buen precio) o en los grandes centros comerciales.

¿PUEDO AHORRAR LLAMANDO A CASA?

Como es bien sabido, las llamadas al extranjero suelen ser más caras, así que habrá que controlarse con el uso del móvil. No es así en el caso de los mensajes, que incluso en mi compañía sale más barato desde el extranjero. Para ahorrar llamando yo aconsejo llevar un portátil o cualquier otro dispositivo para conectarse a internet vía wifi (que nos puede servir además para reservar alojamientos, planificar rutas o buscar información turística), así te puedes comunicar con los tuyos por whatsapp, skype, etc… ¿Y donde encontramos conexión wifi? Pues igual que aquí, en ciertos bares y cafeterías, así como en los alojamientos que tengan wifi. Si tuviésemos la mala suerte de no encontrar ninguno, siempre queda la opción de buscar un McDonald’s (en Francia los hay por todas partes) y disfrutar de la wifi gratuita que tienen todos sus establecimientos, y mientras tanto, tomamos un refresco.

París, desde el Sena. Julio de 2010
París, desde el Sena. Julio de 2010

POR LO TANTO ¿SERÁ EL VIAJE MUCHO MÁS CARO QUE POR LA PENÍNSULA?

Pienso que después de estos consejos de ahorro, no tiene porque salir mucho más caro un viaje por la Bretaña que por Catalunya, por poner un ejemplo. Yo he hecho la prueba con varios viajes por Francia y por la Península y (salvo en Portugal, donde sí gasté menos), el gasto fue más o menos similar. Así que, si en las vacaciones viajamos en coche por la Península, ¿por que no por Francia también?

Bayona, en Iparralde. Diciembre de 2010
Bayona, en Iparralde. Diciembre de 2010

¿Y CUANTO PUEDE COSTAR? VEAMOS TRES EJEMPLOS

Vamos a suponer que dos personas quieren recorrer una región de Francia (la Bretaña, por ejemplo) en coche en 10 días en el mes de julio, reservando con un mes de antelación,y saliendo de Compostela. Dudan entre las siguientes tres opciones, por lo que deciden hacer un cálculo de los costes del viaje para así decidir.

· Opción A: Ir hasta la Bretaña en su coche particular por carretera
· Opción B: Ir hasta la Bretaña en su coche particular, pero cogiendo el ferry Gijón – Saint Nazaire
· Opción C: Ir hasta París en avión y luego allí alquilar coche para recorrer la Bretaña

Tanque en la Normandía, cerca de la playa Omaha Beach. Julio de 2009
Tanque en la Normandía, cerca de la playa Omaha Beach. Julio de 2009

Los gastos del día incluirán dormir, comidas, desplazamientos,etc…y se calcularán de la siguiente forma: Para dormir, se estimará un promedio de 65 euros con el desayuno, durmiendo en chambres d’hotes o hoteles de bajo coste como expliqué anteriormente. De comer y cenar se estima un gasto diario de unos 50 euros dos personas comida y cena, aprovechando los menús del día, creperías y alguna vez los locales de comida rápida. En los desplazamientos por la bretaña estiman unos 200 kilómetros al día, por lo que según Viamichelín, supone unos 18 euros de gasto en combustible (no se incluye el gasto en peajes ya que en la Bretaña no hay). Estiman además 30 euros de «otros gastos», que incluirán entradas a museos y monumentos, algún aparcamiento, tomarse un refresco o una caña, etc…Teniendo en cuenta esto, deciden calcular los gastos para cada opción: (los costes de desplazamiento son calculados con Viamichelin)

Punta de Raz, en la Bretaña. Agosto de 2007
Punta de Raz, en la Bretaña. Agosto de 2007

·Opción A: Ir a la Bretaña en su coche particular por carretera:
· Día 1: Compostela – Bayona
Desplazamiento: 75 euros de combustible + 15 euros de peajes
Comidas: 50 euros, dormir: 65 euros, otros: 30 euros
Total: 235 euros

· Día 2: Bayona – Vannes
Desplazamiento: 56 euros de combustible + 26 euros de peajes
Comidas: 50 euros, dormir: 65 euros, otros: 30 euros
Total: 227 euros

· Días 3, 4, 5, 6, 7 y 8
Desplazamiento: 18 euros, comidas: 50 euros, dormir: 65 euros, otros: 30 euros
Total: 163 euros cada día

· Días 9 y 10: Aproximadamente igual a los días 1 y 2, ya que es el viaje de vuelta, menos lo de dormir o último día.
Total: 227 + 170 = 397 euros

· Total viaje: 1837 euros

Castillo de Amboise, al lado del Río Loira. Abril de 2011
Castillo de Amboise, al lado del Río Loira. Abril de 2011

· Opción B: Ir hasta la Bretaña en su coche particular, pero cogiendo el ferry Gijón – Saint Nazaire
· Día 1: Compostela – Gijón
Desplazamiento: 30 euros, comidas: 20 euros (Se supone que se sale por la tarde, ya que el ferry sale las 9 de la tarde)
Ferry, en camarote doble exterior, ida y vuelta: 572 euros
Total: 622 euros

· Días 2, 3, 4, 5, 6, 7, y 8: igual que en la opción A: 163 euros cada día

· Día 9: igual que los anteriores, excepto que no pagamos por dormir, ya que va incluido en el ferry. Total: 98 euros

· Día 10: Gijón – Compostela
Desplazamiento: 30 euros, comidas: 20 euros
Total: 50 euros

· Total viaje: 1911 euros

· Opción C: Ir hasta París en avión y luego allí alquilar coche para recorrer la Bretaña
· Día 1: Compostela – París
Avión: (en Vueling, ida y vuelta): 382 euros
Comidas: 20 euros (Se sale en el avión de las 4 de la tarde), dormir: 65 euros
Alquiler coche (Opel Corsa en la compañía Hertz): 483 euros
Total: 950 euros

· Día 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 y 9 igual que la opción A y B: 163 euros cada día

· Día 10: París – Compostela
Comidas: 20 euros, otros: 30 euros
Total: 50 euros

· Total viaje: 2304 euros

Beynac et Cazenat, en la Dordoña. Diciembre de 2010
Beynac et Cazenat, en la Dordoña. Diciembre de 2010

Por lo que en base a estos cálculos estimados, el más económico será el viaje en coche propio por carretera (1837 euros), aunque la poca diferencia respecto al viaje en ferry (1911 euros, es decir, menos de 100 euros de diferencia) hará más aconsejable esta opción, ya que ganamos 2 días de viaje en destino, además de ser bastante más relajado al hacer muchos menos kilómetros. Por el contrario, la opción del avión más coche de alquiler es la más cara (2304 euros, casi 400 más que la del ferry), aunque se puede ahorrar buscando ofertas en el vuelo (aunque difícil en temporada alta), o alquilando el coche en una compañía de menos prestigio. De todas formas, el viajero siempre tendrá la última palabra, porque también influirán sus gustos y preferencias, ya que lo más importante es disfrutar del viaje.

FIN

Si deseais más información, podeis dejar un comentario o escribir a cabonorte2009@hotmail.es

NOTA:

Desde finales de 2014 la ruta del ferry Gijón – St Nazaire  fue suspendida temporalmente. De todas formas, he decidido mantener el presupuesto anterior con este ferry por si en algún momento vuelve operar, como deseamos muchos de los que lo frecuentábamos.

ENTRADAS RELACIONADAS:

Guía de viaje por la Bretaña francesa: Un recorrido por lo mejor de la Bretaña francesa

Guía práctica para viajar por Europa en coche: 20 cosas que debes saber para recorrer Europa en coche 

«Viagem a Portugal»: Porto e Barcelos

Un percorrido por Porto e Barcelos utilizando como guía o libro “Viagem a Portugal” de José Saramago.

Vista nocturna de Porto dende Vila Nova de Gaia
Vista nocturna de Porto dende Vila Nova de Gaia

Xa coñecía os lugares máis emblemáticos de Porto, pero tras ler o libro «Viagem a Portugal» do escritor portugués José Saramago (Premio Nobel de Literatura en 1998) decidín volver, aínda que desta vez utilizando este libro como única guía. En «Viajem a Portugal» Saramago relata un percorrido que realiza por todas as rexións continentais do seu país facéndose pasar pola figura de «o viajante» (e xa que logo, en terceira persoa), contándonos coa súa excepcional forma de redactar o que máis lle chama a atención da súa viaxe.

«Junta com o rio que chaman Doiro..»
Así titula Saramago a parte do libro dedicada a Porto e, como a maior parte dos turistas (entre os que me inclúo), o viaxante comeza a visita á cidade xunto a Sé, é dicir, a catedral.

A Sé
A Sé

Neste punto o viaxante decide o que pode visitar de Porto trazando un círculo imaxinario con centro na praza da Sé, aínda que «provavelmente virá a infringir esta primeira regra», prestando atención ao «antigo e pintoresco» e desprezando «o moderno e banal».

Desde a praza de Sé o viaxante descende en dirección ao río polas Escadas das Verdades, hoxe uns dos lugares máis abandonados e míseros de Porto, ata chegar ao mesmo barrio da Ribeira.

Barrio da Ribeira
Barrio da Ribeira

O barrio da Ribeira está aos pés da beira norte do Río Douro. É un dos meus lugares favoritos desta cidade. Chea de bares e restaurantes é ademais ideal para pasear gozando da vista a un lado, das casas mellor conservadas de Porto,e ao outro,das adegas de Vila Nova de Gaia.

A Ribeira
A Ribeira

Aínda que «o viajante está decidido a não andar de igreja em igreja como se de tal dependesse a salvaçom da sua alma» decide visitar algunhas das tantas que hai nesta cidade. Empeza pola fermosa igrexa barroca de San Francisco, xusto á beira do Pazo da Bolsa, outra das visitas obrigadas de Porto, a poucos pasos da Ribeira

Igrexa de San Francisco
Igrexa de San Francisco

Desde a entrada do Pazo da Bolsa, e tras pedir un mapa na oficina de turismo que está xusto enfronte, ascendo cara á parte alta da cidade zigzagueando polas súas rúas entre edificios con ese estilo decadente que lle dá tanta personalidade a esta cidade. Aínda que unha gran cantidade destes edificios estean ao bordo da ruína, hai moitas familias vivindo neles, algo non moi común no centro de moitas cidades europeas. Nas súas rúas, cheas de fachadas con roupa tendida, vese xente que se saúda e coñécese.

Igrexa de Carmelitas e do Carmo
Igrexa de Carmelitas e do Carmo

Subindo pola Rua das Taipas o viaxante diríxese cara á igrexa dos Carmelitas e a do Carmo. Comparando a estas dúas veciñas polo exterior «face a face, ganha o Carmo». Pola contra, no interior «o viajante está com os Carmelitas. É uma igreja que faz quanto pode pela fé, enquanto o Carmo faz obviamente de mais». Como é lóxico, entrei en ambas para comparalas, aínda que o que máis me chamou a atención de ambas é a gran cantidade de fieis rezando nelas.

Livraría Lello e Irmão
Livraría Lello e Irmão

De camiño á Rua Clérigos, para completar a volta ao centro histórico de Porto, fago unha parada na impresionante Livraría Lello e Irmão, onde hai máis turistas que clientes. Sen dúbida, ver un dos lugares onde se rodou a película de Harry Potter ten máis interese que visitar moitos museos.

Torre de Clérigos
Torre de Clérigos

Ao saír da Livraría Lello e Irmão, chama a atención a Igrexa e Torre de Clérigos, outra das formidables obras que o arquitecto barroco Nicolau Nasoni realizou nesta cidade. O viaxante non considera xusto o pór o nome deste arquitecto nunha esquina dunha rúa «que tão depressa começa logo acaba». Aínda que a min paréceme moito máis inxusto que, segundo leo na wikipedia: O 13 de xullo de 2010, a maioría dos concelleiros de centro-dereita do equipo de goberno do Concello da cidade do Porto votaron en contra da proposta para pór o nome do escritor José Saramago a unha rúa da cidade. Está claro que políticos ignorantes hainos en todas partes.

Estación de São Bento
Estación de São Bento

Como o percorrido por Porto do viaxante fáiseme curto, decido cruzar o Río Douro cara a Vila Nova de Gaia, non sen antes entrar outra vez na Estación de São Bento para contemplar os seus famosos azulexos sobre a historia de Portugal.

Porto e a súa Ponte de Luiz I dende Vila Nova de Gaia
Porto e a súa Ponte de Luiz I dende Vila Nova de Gaia

Cruzando a Ponte de Luiz I pola súa parte máis alta, chego á Vila Nova de Gaia. Desde o Mosteiro da Serra do Pilar, as vistas de Porto son magníficas. Descendo cara á beira do Douro e intento visitar o interior dalgunha das adegas para degustar o famoso viño de oporto. Como xa é tarde, e as adegas están pechadas, téñome que conformar con probalo nun bar.

Fonte do Pássaro
Fonte do Pássaro

Acabo o percorrido, igual que o viaxante, na Sé. Alí chama a atención do viaxante o Chafariz da Rua Escura, que segundo oíu dicir coñécese como a Fonte do Pássaro. No alto hai unha especie de pelícano «em atitude de arrancar a própia carne do peito». Baixo o pelícano hai un orificio onde antigamente saía auga e parecía que lle daba de beber a «os três filhos do pelícano» que están máis abaixo. Complétase o conxunto con dúas figuras de muller con «expressão ameaçadora» a ambos os dous lados do pelícano. Aínda que, segundo o viaxante, «o conjunto é uma ruína», será o último que visitará de Porto na súa partida, xa que mirando ás «iradas mulheres» desa fonte, «saberá que há ali um segredo que ninguém lhe vem explicar», e iso será o que se levará de Porto.

Barcelos

Saio de Porto e diríxome a Barcelos, que está a menos de 70 quilómetros ao norte. É domingo, e parece ser que o día do seu famoso mercado é o xoves, pero de todos os xeitos hai algún posto no Campo da Feira, e en moitos deles podo ver numerosas réplicas do Galo de Barcelos.

Barcelos
Barcelos

«Esta é a terra do galo milagroso que depois de assado cantou e veio a ter descendência, tanta que, se ainda não chegou ao milhão, pouco lhe há-de faltar». E razón non lle falta, xa que aparte dos galos do mercado, por toda a cidade de Barcelos pódense ver réplicas do mesmo. O viaxante conta no libro a lenda do galo de Barcelos, na cal cóntase que se cometeu un crime nesta cidade xusto cando por alí pasaba un galego de camiño a Compostela. Os habitantes de Barcelos acusaron ao galego do crime, polo que foi xulgado e condenado a morrer na forca, pero este, convencido da súa inocencia, pediu ir xunto ao xuíz, que nese momento estábase comendo un galo asado. O condenado díxolle que estaba tan seguro da súa inocencia como de que aquel galo cantaría cando o aforcasen. E así ocorreu, e xusto no momento que estaba sendo aforcado, o galo levantouse e soltou un profundo quiquiriquí. Completouse o milagre grazas a un nó da forca mal feito, polo que o galego salvouse e foi posto en liberdade.

Museo Arqueolóxico
Museo Arqueolóxico

Seguindo os consellos do viaxante achégome ao Museo Arqueolóxico, onde o primeiro que me chama a atención é que sexa un museo ao aire libre. Alí está o Cruzeiro do Senhor do Galo que, segundo conta a lenda, foi esculpido polo mesmo galego uns anos máis tarde de salvarse de morrer aforcado.E como non podía ser menos, nel pódese ver representado o galo e o aforcado.

Cruzeiro do Senhor do Galo
Cruzeiro do Senhor do Galo

Dando unha volta polo Museo Arqueolóxico o viaxante escandalízase coa forma de identificar as pezas que alí se expoñen, xa que utilizan azulexos incrustados nas mesmas. Pregúntase como sería » a Vénus de Milo marcada assím na coxa roliça». Razón non lle falta.

Azulexos cravados nas pezas do Museo Arqueolóxico
Azulexos cravados nas pezas do Museo Arqueolóxico

Igual que ao viaxante, «vendo a água correr» sentín sede, e «lembrando-se do galo» sentín fame. Para comer, o viaxante recomenda no libro o Restaurante Arantes, onde aparte dun excelente bacallau, degusta unhas gachas de sarrabulho que segundo nos conta «nunca outro melhor manjar comeu nem espera vir a comer». Como é lóxico, busco o Restaurante Arantes por todo Barcelos, pero o atopo pechado. Será pola crise ou por ser tempada baixa. Ou porque o libro que levo como guía se escribiu a principios dos 80. De todos os xeitos, síntome decepcionado por non probar o bacallau do Restaurante Arantes e máis aínda por seguir sen saber o que son as gachas de sarrabulho. De todos os xeitos non me penso ir de Barcelos sen comer o bacallau e cumpro a miña promesa noutro restaurante, onde me esquezo de preguntar que son as gachas de sarrabulho.

Fin.

Para máis información, podes deixar un comentario ou escribir a cabonorte2009@hotmail.es

«Viaje a Portugal»: Oporto y Barcelos

Un recorrido por Oporto y Barcelos utilizando como guía el libro “Viaje a Portugal” de José Saramago.

Vista nocturna de Oporto desde Vila Nova de Gaia
Vista nocturna de Oporto desde Vila Nova de Gaia

Ya conocía los lugares más emblemáticos de Oporto, pero tras leer el libro “Viaje a Portugal” del escritor portugués José Saramago (Premio Nobel de Literatura en 1998) decidí volver, aunque esta vez utilizando este libro como única guía. En “Viaje a Portugal” Saramago relata un recorrido que realiza por todas las regiones continentales de su país haciéndose pasar por la figura de “el viajero” (y por tanto, en tercera persona), contándonos con su excepcional forma de redactar lo que más le llama la atención de su viaje.

“Se Junta con el río que llaman Duero…”

Así titula Saramago la parte del libro dedicada a Oporto y, como la mayor parte de los turistas (entre los que me incluyo), el viajero comienza la visita a la ciudad junto a la Sé, es decir, la catedral.

La Sé
La Sé

En este punto el viajero decide lo que puede visitar de Oporto trazando un círculo imaginario con centro en la plaza de la Sé, aunque “probablemente acabará infringiendo esta regla”, prestando atención a lo “antiguo y pintoresco” y despreciando “lo moderno y banal”.

Desde la plaza de la Sé el viajero desciende en dirección al río por las Escadas das Verdades, hoy unos de los lugares más abandonados y míseros de Oporto, hasta llegar al mismo barrio de la Ribeira.

Barrio de la Ribeira
Barrio de la Ribeira

El barrio de la Ribeira está a los pies de la orilla norte del Río Duero. Es uno de mis lugares favoritos de esta ciudad. Llena de bares y restaurantes es además ideal para pasear disfrutando de la vista a un lado, de las casas mejor conservadas de Oporto,y al otro,de las bodegas de Vila Nova de Gaia.

La Ribeira
La Ribeira

Aunque “el viajero está decidido a no andar de iglesia en iglesia como si de ello dependiera la salvación de su alma” decide visitar algunas de las tantas que hay en esta ciudad. Empieza por la hermosa iglesia barroca de San Francisco, justo al lado del Palacio de la Bolsa, otra de las visitas obligadas de Oporto, a pocos pasos de la Ribeira

Iglesia de San Francisco
Iglesia de San Francisco

Desde la entrada del Palacio de la Bolsa, y tras pedir un mapa en la oficina de turismo que está justo enfrente, asciendo hacia la parte alta de la ciudad zigzagueando por sus calles entre edificios con ese estilo decadente que le da tanta personalidad a esta ciudad. Aunque una gran cantidad de estos edificios estén al borde de la ruina, hay muchas familias viviendo en ellos, algo no muy común en el centro de muchas ciudades europeas. En sus calles, llenas de fachadas con ropa tendida, se ve gente que se saluda y se conoce.

Iglesia de Carmelitas y del Carmen
Iglesia de Carmelitas y del Carmen

Subiendo por la Rua das Taipas el viajero se dirige hacia la iglesia de los Carmelitas y la del Carmen. Comparando a estas dos vecinas por el exterior“cara a cara, gana el Carmen”. Por el contrario, en el interior “el viajero se queda con los Carmelitas. Es una iglesia que hace todo lo que puede por la fe, mientras que el Carmen hace obviamente de más”. Como es lógico, entré en ambas para comparalas, aunque lo que más me llamó la atención de ambas es la gran cantidad de fieles rezando en ellas.

Livraría Lello e Irmão
Livraría Lello e Irmão

De camino a la Rua Clérigos, para completar la vuelta al centro histórico de Porto, hago una parada en la impresionante Livraría Lello e Irmão, donde hay más turistas que clientes. Sin duda, ver uno de los lugares donde se rodó la película de Harry Potter tiene más interés que visitar muchos museos.

Torre de Clérigos
Torre de Clérigos

Al salir de la Livraría Lello e Irmão, llama la atención la Iglesia y Torre de Clérigos, otra de las formidables obras que el arquitecto barroco Nicolau Nasoni ha realizado en esta ciudad. El viajante no considera justo el haber puesto el nombre de este arquitecto en una esquina de una calle “que tan pronto empieza como acaba”. Aunque a mi me parece mucho más injusto que, según leo en la wikipedia: El 13 de julio de 2010, la mayoría de los concejales de centro-derecha del equipo de gobierno del Ayuntamiento de la ciudad de Oporto votaron en contra de la propuesta para poner el nombre del escritor José Saramago a una calle de la ciudad. Está claro que políticos ignorantes los hay en todas partes.

Estación de São Bento
Estación de São Bento

Como el recorrido de Oporto del viajante se me hace corto, decido cruzar el Río Douro hacia Vila Nova de Gaia, no sin antes entrar otra vez en la Estación de São Bento para contemplar sus famosos azulejos sobre la historia de Portugal.

Oporto y su Puente de Luiz I desde Vila Nova de Gaia
Oporto y su Puente de Luiz I desde Vila Nova de Gaia

Cruzando el Puente de Luiz I por su parte más alta, llego a Vila Nova de Gaia. Desde el Mosteiro da Serra do Pilar, las vistas de Oporto son magníficas. Desciendo hacia la orilla del Duero e intento visitar el interior de alguna de las bodegas para degustar el famoso vino de oporto. Como ya es tarde, y las bodegas están cerradas, me tengo que conformar con probarlo en un bar.

Fonte do Pássaro
Fonte do Pássaro

Acabo el recorrido, igual que el viajante, en la Sé. Allí llama la atención del viajante el Chafariz da Rua Escura, que según oyó decir se conoce como la Fonte do Pássaro. En lo alto hay una especie de pelícano «en actitud de arrancarse del propio cuerpo un bocado de carne». Bajo el pelícano hay un orificio donde antiguamente salía agua y parecía que le daba de beber a «los tres hijos del pelícano» que están más abajo. Se completa el conjunto con dos figuras de mujer con «expresión amenazadora» a ambos lados del pelícano. Aunque, según el viajero, «el conjunto es una ruina», será lo último que visitará de Oporto en su partida, ya que mirando a las «airadas mujeres» de esa fuente, «sabrá que allí hay un secreto que nadie le explicó», y es eso será lo que se llevará de Oporto.

Barcelos

Salgo de Oporto y me dirijo a Barcelos, que está a menos de 70 kilómetros al norte. Es domingo, y parece ser que el día de su famoso mercado es el jueves, pero de todas formas hay algún puesto en el Campo da Feira, y en muchos de ellos puedo ver numerosas réplicas del Galo de Barcelos.

Barcelos
Barcelos

«Ésta es la tierra del gallo milagroso que después de asado cantó y tuvo descendencia, tanta que, si aún no llegó al millón, poco le faltará». Y razón no le falta, ya que aparte de los gallos del mercado, por toda la ciudad de Barcelos se pueden ver réplicas del mismo. El viajante cuenta en el libro la leyenda del gallo de Barcelos, en la cual se cuenta que se cometió un crimen en esta ciudad justo cuando por allí pasaba un gallego de camino a Compostela. Los habitantes de Barcelos acusaron al gallego del crimen, por lo que fue juzgado y condenado a morir en la horca, pero éste, convencido de su inocencia, pidió ir junto al juez, que en ese momento se estaba comiendo un gallo asado. El condenado le dijo que estaba tan seguro de su inocencia como de que aquel gallo cantaría cuando lo ahorcasen. Y así ocurrió, y justo en el momento que estaba siendo ahorcado, el gallo se levantó y soltó un profundo quiquiriquí. Se completó el milagro gracias a un nudo de la horca mal echo, por lo que el gallego se salvó y fue puesto en libertad.

Museo Arqueológico
Museo Arqueológico

Siguiendo los consejos del viajero me acerco al Museo Arqueológico, donde lo primero que me llama la atención es que sea un museo al aire libre. Allí está el Cruzeiro do Senhor do Galo que, según cuenta la leyenda, fue esculpido por el mismo gallego unos años más tarde de salvarse de morir ahorcado.Y como no podía ser menos, en él se puede ver representado el gallo y el ahorcado.

Cruzeiro do Senhor do Galo
Cruzeiro do Senhor do Galo

Dando una vuelta por el Museo Arqueológico el viajero se escandaliza con la forma de identificar las piezas que allí se exponen, ya que utilizan azulejos incrustados en las mismas. Se pregunta cómo sería» la Venus de Milo marcada así en la nalga rolliza». Razón no le falta.

Azulejos clavados en las piezas del Museo Arqueológico
Azulejos clavados en las piezas del Museo Arqueológico

Igual que al viajero, «viendo correr el agua» sentí sed, «y recordando al gallo» sentí hambre. Para comer, el viajero recomienda en el libro el Restaurante Arantes, donde aparte de un excelente bacalao, degusta unas gachas de sarrabulho que según nos cuenta «nunca mejor manjar comió ni espera comer». Como es lógico, busco el Restaurante Arantes por todo Barcelos, pero lo encuentro cerrado. Será por la crisis o por ser temporada baja. O porque el libro que llevo como guía se escribió a principios de los 80. De todas formas, me siento decepcionado por no probar el bacalao del Restaurante Arantes y más aún por seguir sin saber lo que son las gachas de sarrabulho. De todas formas no me pienso ir de Barcelos sin comer el bacalao y cumplo mi promesa en otro restaurante, donde me olvido de preguntar que son las gachas de sarrabulho.

Fin.

Para máis información, podes deixar un comentario ou escribir a cabonorte2009@hotmail.es

VIAXE A ESCOCIA E IRLANDA EN COCHE

Diario de viaxe a Escocia e Irlanda en coche dende Lugo, facendo o percorrido que se pode ver no mapa:

¿POR QUÉ É ESTA UNHA VIAXE DIFERENTE?

Un mes é o tempo que dispoñemos para percorrer estes dous países. Un mes que queremos aproveitar ó máximo, e non entendemos aproveitar no sentido de ver moitos lugares de interese turístico, senón como disfrutar a viaxe, sen rutas establecidas, sen horarios e reservando só o necesario, ou o que é o mesmo, facendo o que nos apeteza no momento, e sen seguir moito os itinerarios e lugares de interese marcados polas guías turísticas. Vai ser unha viaxe bastante diferente a outros moitos que fixemos, nos que nos deixabamos levar mais por ver “a onde teñen que ir todos os turistas”, e dicir, onde nos mandan as guías de turismo. Non é que estea en desacordo con este tipo de viaxes, pero desta vez queriamos unha viaxe diferente, onde as guías de turismo (que tamén levabamos) só serviran como unha recomendación, unha mera fonte de información, pero despois nós faríamos o que nos petase. Tamén é unha viaxe diferente a que fixemos ó ano anterior; a viaxe ó Cabo Norte en coche (ligazón) que tantas entradas ten neste blog. É diferente por que a razón desa viaxe era un obxectivo: Chegar ó Cabo Norte; esa era a razón fundamental da viaxe, cumprir o sono de chegar a ese lugar; as moitas horas de coche que pasamos para lograr ese obxectivo non mermaron en absoluto a maxia desa viaxe. Foi unha viaxe tamén diferente, e excepcional.

O meu coche, nalgún lugar do norte de Escocia
O meu coche, nalgún lugar do norte de Escocia

Polo tanto,  se queredes información dos lugares turísticos para visitar aproveitando ó máximo posible o tempo, recoméndovos que merquedes unhas das excelentes guías turísticas que hai no mercado (El Pais Aguilar, Lonely Planet, Guias Azules, etc…), así como consultar moitas páxinas web onde podedes atopar moita información destes lugares; pero se ademais queredes coñecer  Escocia e Irlanda doutra maneira, dunha forma distinta (polo menos para min) , podedes ler o diario de viaxe do meu percorrido, reflectindo a miña visión  das paisaxes, das poboacións turísticas…e non turísticas, dos lugares que mais me chegaron, dos aloxamentos mais e menos acolledores, dos bares onde merece a pena tomarse unhas cantas pintas…

A VIAXE

Para min empezar unha viaxe saíndo da casa ó aeroporto, meterme no avión, e aparecer ó cabo dunhas horas no lugar de destino, pérdeme parte da esencia do viaxe. Por iso sempre que podo, gústame chegar ó destino pouco a pouco, en varias etapas, porque son dos que pensa en que a viaxe non so é chegar ó destino, senón de disfrutar do camiño.  Por esta razón fixemos a viaxe no meu coche, no cal saímos da casa ata Bilbo, onde collemos o ferry ata Portsmouth (Inglaterra). Dende alí, fomos en coche ata Escocia e pasamos alí 11 días. Despois, collemos outro ferry a Irlanda para disfrutar de outros 11 días ata que embarcamos nun terceiro ferry ata Roscoff, na Bretaña, e dende alí de volta á casa por estrada. O percorrido describireino a modo de diario de viaxe, é dicir, comentándoo día por día, incluíndo ademais, todos os datos de quilómetros percorridos, aloxamentos e prezos de todo o gastado día por día para dúas persoas,  facéndoo todo mais ameno con fotografías que fixen na viaxe.

Sinal en gaélico
Sinal en gaélico

28 DE XULLO: COMEZA A VIAXE

Lugo – Bilbo

O ferry ata Portsmouth  saíanos de Bilbo ó dia 29 a 1 da tarde, esa é a razón pola cal empezamos a viaxe o día anterior. Así que ese día aproveitamos a mañá para rematar de preparar a equipaxe e facer algunhas xestións relacionadas coa viaxe. Saímos despois de xantar e fixemos os  case 500 quilómetros ata Bilbo, onde chegamos xa de noite. Durmimos nun hotel Formule 1, cadea de hoteis moi famosa en Francia, onde por só 35€ tes unha habitación dobre bastante ben equipada, aínda que con baño compartido.

-Gastos pagados no día: (105€ en total)

Gasóleo: 52€

Cea (Hotel Ibis): 18€

Aloxamento: Formule 1 Barakaldo: 35€

-Km percorridos no día: 483 km

29 DE XULLO: “PRIDE OF BILBAO”

Bilbo – ferry “Pride of Bilbao”

Como o ferry non sae ata a 1 da tarde, aínda podemos almorzar tranquilamente e facer unhas compras nun centro comercial próximo ó hotel, sobre todo para mercar provisións, xa que segundo nos comentaron a comida no ferry é cara e non moi boa para o que estamos acostumados, así que mais vale facer un bo almorzo e subsistir despois algo mais de 24 horas á bocadillos e froita. Tamén aproveitamos para encher o depósito, xa que o gasóleo no Reino Unido é máis caro.

Cunha hora de adianto chegamos ó porto de Santurtzi, concretamente ata o espigón número 3, que é onde sae o ferry e que está moi ben sinalizado, xa dende a autopista A8. Despois de aparcar o coche na bodega, deixamos a equipaxe no camarote (unha vez que o barco sae, non se pode baixar ata o coche).

Vista da Ria de Bilbo dende o noso camarote do Pride of Bilbao
Vista da Ria de Bilbo dende o noso camarote do Pride of Bilbao

O barco sae puntual, e pouco despois de partir, unha vez que nos afastamos da terra baixamos ó camarote.  Escollemos un camarote dobre e exterior, xa que pasar as 29 horas previstas no barco nun camarote interior faise algo claustrofóbico, e ademais, a diferenza de prezo non era moita. Pagamos en total 487€, que inclúe o billete para 2 adultos, o coche e o camarote exterior, e que non o consideramos excesivo tendo en conta que os dous ferries que saían dende Santander eran mais caros

Saída do Pride of Bilbao do porto de Santurtzi
Saída do Pride of Bilbao do porto de Santurtzi

Como teño a sorte de non marearme, disfruto moito do tempo que paso no barco. Dedícome sobre todo a ler, e de vez en cando botar un ollada ó mar polo ollo de boi do noso camarote, no lado de estribor. Ás veces imos dar un paseo polo barco, onde mercamos algún refresco e larpeiradas na tenda libre de impostos, así como un adhesivo para adaptar a luz dos faros ás estradas das illas, para non deslumbrar ós coches que veñen de fronte. Tamén aproveitamos para ir á cuberta a ver o mar, onde xa non se ve nada de terra ó redor, e onde contemplamos unha fermosa posta de sol.

O mar, nalgún punto do traxecto entre Bilbo e Portsmouth
O mar, nalgún punto do traxecto entre Bilbo e Portsmouth

-Gastos pagados no día: (En total 541€ + 11.78£)

Gasóleo: 30€

Almorzo: 9.50€

Supermercado: 14.50€

Billete do Pride of Bilbao: 487€

Adaptador de faros: 7.99£

Outros: 3.79£

-Km percorridos no día: 15 km

30 DE XULLO: A PARTIRES DE AGORA, A CONDUCIR POLA ESQUERDA

Ferry “Pride of Bilbao” – Portsmouth – Stonehenge – Amesbury

A hora prevista de chegada a Portsmouth é as 17:15 hora británica (1 hora menos que no continente), e ó redor das seis da tarde xa estamos co coche na estrada. Como nunca conducira pola esquerda, ía con moito coidado, sobre todo nos cruces e nas rotondas. Por autovía e por estradas convencionais penso que é bastante doado adaptarse.

Chegada ó porto de Portsmouth
Chegada ó porto de Portsmouth

Queríamos ver o famoso monumento megalítico de Stonehenge, así que decidimos ir directamente ata alí, e despois cear e durmir na poboación máis próxima: Amesbury.

Chegamos á entrada para visitar Stonehenge xusto á hora de peche e xa non nos deixaron pasar. Aproveitamos entón para dar un paseo polos arredores, dende onde se pode observar tamén o complexo megalítico.

Conxunto megalítico de Stonehenge
Conxunto megalítico de Stonehenge

En Amesbury, durmimos nun típico bed and breakfast (B&B), chamado Catkin-lodge (http://www.catkinlodge.fsnet.co.uk/), por 65£. Como é habitual neste tipo de aloxamento inclúe, aparte dunha cómoda habitación dobre con baño, un magnífico almorzo.

-Gastos pagados no día: (En total 15.4£)

Cea: 2 pizzas, 1 ensalada, 2 refrescos (King Pizza chicken, Amesbury): 11.40£

Outros: 4£

-Km percorridos no día: 100 km

31 DE XULLO: RUMBO A ESCOCIA

Amesbury – Stirling

Nada mellor que empezar o día cun bo almorzo, cousa que nos bed and breakfast (B&B) está case sempre asegurado. Soen incluír o típico almorzo inglés, composto principalmente por touciño, ovos, fabas, salchichas, tomate, …así como cereais, torradas, iogur, algo de froita e te ou café. Como para nós resulta un pouco forte, conformámonos con repetir cereais e torradas e non tomar nada do “cociñado”.

Saímos cedo cara ó norte, xa que queriamos chegar ata Stirling (Escocia) pola tarde.  Durante os primeiros quilómetros, a estrada era estreita e sen beiravía, e con abundantes cruces e rotondas, que non estaba nada  mal para irse acostumando á conducir pola esquerda. Pouco antes de  Birmingham incorporámonos á M5, e continuamos ata Stirling todo por autoestrada, sen demasiado tráfico salvo nas proximidades de Liverpool e Manchester.

A autoestrada M6, preto de Manchester
A autoestrada M6, preto de Manchester

Ó redor das cinco da tarde chegamos a Stirling, onde tiñamos reservado para catro noites un B&B que atopamos en internet onde nos deixaban utilizar a cociña (Ryneemar B&B,   http://www.ryneemar.co.uk/). Cando chegamos non había ninguén, así que aproveitamos para ir ata ó centro de Stirling para dar un paseíño e facer algunhas compras para á cea. Despois volvemos ó B&B, onde coñecemos os nosos anfitrións (Laura e George) e que nos caeron ben xa dende ó primeiro minuto. Ensináronnos a habitación e o funcionamento da cociña e ós poucos minutos xa estabamos cociñando e ceando, xa que despois dos quilómetros que fixeramos tiñamos fame.

Despois de cear fomos dar un paseo e a tomar unhas cañas, pois xa tiñamos ganas de entrar nalgún pub escocés. No primeiro tomamos unha Tennent’s  “small” e no segundo unha “large”, mais ou menos o dobre que a anterior: bastante suaves pero moi ricas.

-Gastos pagados no día: (En total 80.32£)

B&B Catkin-lodge, Amesbury: 65£

Supermercado (Lidl, Stirling): 7.02£

Cañas: 8.30£

-Km percorridos no día: 656 km

1 DE AGOSTO: “GAMES” NAS TROSSACHS

Stirling – Callender – The Trossachs – Luss– Stirling

Hoxe decidimos dedicar o dia a coñecer o Parque Nacional The Trossachs, xa que nos apetece pasear por algún espazo natural e de paso queimar as calorías do bo almorzo que nos preparou Laura. A pouca distancia de Stirling, ás portas do Parque Nacional, paramos en Callender. Alí, xusto na entrada do Rob Roy Centre (que non visitamos) está a oficina de turismo, onde pedimos información de algunha ruta polo Parque Nacional, e onde nos dixeron que ese mesmo día íase celebrar alí uns “Highland Games”, é dicir, unha festa con típicos xogos escoceses, que dende logo non quixemos perdernos.

Pero antes de que empezaran os xogos deunos tempo para facer unha camiñada ata un monte próximo onde se disfruta unha boa panorámica de Callender e arredores.

Panorámica de Callander
Panorámica de Callander

A subida ó monte foi corta pero intensa, pero non veu mal para queimar parte do almorzo. Unha vez de volta ó pobo, xa había ambiente de festa, con varias bandas de pasarúas con gaitas que seguimos ata un lugar das aforas onde se ían desenvolver os xogos.

Para poder ver os xogos tivemos que dar unha doazón “voluntaria” para beneficencia de 8£ por persoa (si ou si) e unha vez dentro chama a atención un gran campo de xogos no centro, rodeado de múltiples barracas de feira, algunha tenda, un bar e varios lugares onde te servían todo tipo de comida basura. Tamén había unha campa onde se exhibían cans policía.

Highland Games en Callender
Highland Games en Callender

Como di o refrán “alli donde fueres haz lo que vieres” así que, como facía todo o mundo alí dentro, puxémonos a ver os xogos logo de pedir unhas cervexas no bar, e mentres tomabamos  algo dunha pésima comida basura. Como era de esperar nuns xogos escoceses, supoñían unha clara demostración de forza e non moita táctica, así por exemplo podemos observar varios tipos de lanzamentos de pesos e troncos,  así como de levantamento de pedras.

Highland Games en Callender
Highland Games en Callender

Para amenizar os xogos, había nun extremo do campo un palco onde actuaban grupos de bailes rexionais, sobre todo escoceses. Foi unha boa forma de pasar unha boa parte do día, así que xa entrada a tarde seguimos de camiño ó interior das Trossachs. A primeira parada, a moi poucos quilómetros de Callender é o Loch (é así como chaman os escoceses ós lagos) Katrine, fermoso lago dentro do Parque Nacional onde se pode dar un paseo ó redor ou unha volta en barco (nós non fixemos nada diso, xa que era bastante tarde).

The Trossachs National Park, preto de Loch Katrine
The Trossachs National Park, preto de Loch Katrine

Para rematar o percorrido dese día, visitamos o seguinte loch, o Loch Lomond, un pouquiño máis ó leste, facendo unha parada nunha aldea á beira do lago: Luss.

Loch Lomond en Luss, no Trossachs National Park
Loch Lomond en Luss, no Trossachs National Park

Chegamos de volta ó noso B&B de Stirling xa case de noite, onde ceamos nada mais chegar acompañados de Laura, con quen nos sentimos moi a gusto. Despois de cear dedicámonos ó que sería o noso ritual case todos as noites da viaxe: un paseo e unhas cañas nalgún pub próximo, para acercarnos máis ó modo de vivir dos autóctonos.

-Gastos pagados no día: (En total 76.70£)

Gasóleo: 47£

Entradas Highland Games en Callander: 16£

Comida basura nos Games: 4£

Cañas: 9.70£

-Km percorridos no día: 165 km

2 DE AGOSTO: A COSTA DO EAST NEUK

Stirling – St Andrews – East Neuk – Culross – Falkirk Wheel – Stirling

Como onte estivemos na montaña, hoxe decidimos visitar a costa, aínda que como é ben sabido falar de costa aquí non se pode relacionar en absoluto con sol e praia. A nosa primeira parada do día fixémola en St Andrews, unha das poboacións máis interesantes de Escocia a nivel histórico. Aínda que a catedral (que no seu tempo seica foi a máis grande de Escocia) e o castelo están en ruínas, a súa universidade segue en funcionamento na actualidade.

Ruínas da catedral de St Andrews
Ruínas da catedral de St Andrews

Seguindo a estrada da costa cara ó sur entramos na parte norte do Firth of Forth (estuario onde desemboca o Rio Forth, na cal á súa beira está a cidade de Edimburgo), coñecida co nome de East Neuk. Entre os pobos de pescadores que hai neste tramo de costa cómpre destacar St Monans e, máis no interior, Culross.

St Monans, na East Neuk
St Monans, na East Neuk

De camiño de volta á Stirling aproveitamos para ver o funcionamento da esclusa xiratoria Roda de Falkirk (Falkirk Wheel), que se utiliza como ascensor dos barcos que navegan pola canle. Neste enlace pódese ver o funcionamento: http://es.wikipedia.org/wiki/Archivo:Falkrikwheelanimationmedium.gif

Roda de Falkirk
Roda de Falkirk

A carón de Stirling, nun alto onde hai unha excelente vista da cidade, está o Monumento Nacional William Wallace, onde se garda a que din que era a súa espada de batalla. Nos non visitamos o interior, porque xa pechara e, ademais, oímos que non pagaba a pena.

Monumento Nacional William Wallace
Monumento Nacional William Wallace

Finalmente, paseo polas rúas de Stirling e o seu castelo, rematando ó dia tomando unhas cañas nos pubs da zona.

-Gastos pagados no día: (En total 18.04£)

Café en St Andrews: 2.10£

Supermercado (St Andrews): 10.24£

Cañas: 5.70£

-Km percorridos no día:  269 km

3 DE AGOSTO: EDIMBURGO

Stirling – Edimburgo – Stirling

Estando tan preto da capital de Escocia (uns 50 km) case sería un delito non coñecer Edimburgo, así que este foi o dia que escollemos para visitar esta famosa cidade.  Cando lle dixemos a Laura que íamos en coche díxonos que a mellor forma de ir a Edimburgo era en tren, que nos deixaba xa no centro mesmo da cidade, e así non nos tiñamos que preocupar por conducir e aparcar. Ofreceuse, ademais,  a levarnos ata á estación de tren de Stirling no seu coche.

E seguindo os consellos de Laura así fixemos. Levounos á estación de tren e, nada máis mercar os billetes, xa nos saíu ó tren que en mais ou menos unha hora nos deixaba no centro de Edimburgo. Fomos cara ó centro, concretamente á famosa Royal Mile e arredores, acercándonos ata a entrada mesma do castelo. A indiscutible beleza da cidade vese eclipsada pola gran cantidade de turistas que enchen as rúas e os lugares de interese turístico como o castelo, onde a cola de entrada é enorme. É lóxico, Edimburgo é un destino turístico de moda, e ademais estamos en pleno verán, e por se fora pouco durante todo o mes de agosto se celebra o seu famoso festival. Pero esta saturación turística réstalle encanto á cidade. Quizais sexa mellor visitala no inverno.

Edimburgo, dende Calton Hill
Edimburgo, dende Calton Hill

Escapando dos turistas que invadían o centro, chegamos a Calton Hill. As magníficas vistas da cidade que hai dende aquí fan deste lugar o meu favorito de Edimburgo.

Aproveitando que estamos nunha cidade de tamaño considerable (uns 400.000 habitantes) con gran cantidade de servizos, decidimos buscar un restaurante italiano para descansar o corpo da terrible comida local. O Martone, preto do Calton Hill, foi unha elección estupenda. Despois, pasamos a tarde paseando pola New Town e algunha zona da parte vella que non vimos pola mañá.

Castelo de Edimburgo dende os West Princes Street Gardens
Castelo de Edimburgo dende os West Princes Street Gardens

Ben entrada a tarde collemos o tren de volta á tranquilidade de Stirling. Xa botaba de menos volver oír falar inglés nas rúas (penso que en Edimburgo escoitei todos os idiomas da terra), tomarme unha caña nun pub onde, despois de catro días por aquí xa non es un descoñecido, e, para rematar o día, cear tranquilamente no B&B mentres falamos con Laura. Dende logo, estivemos moi a gusto en Stirling.

-Gastos pagados no día: (En total 51£)

2 tickets de ida e volta a Edimburgo: 16£

Comida: Pizza, ensalada, cervexas e café (Martone, Edimburgo) 24.70£

Cañas (Stirling): 10.30£

-Km percorridos no día:  0 km

4 DE AGOSTO: CITA COA NATUREZA NO PARQUE NACIONAL DAS CAIRNGORMS

Stirling – Dunked – Aviemore – Parque Nacional das Cairngorms – Boat of garten

Despois de despedirnos de Laura e George, abandonamos Stirling e continuamos cara ó norte. Os seguintes días queremos dedicarnos a percorrer toda a costa norte das Highlands, dende Inverness ata a Illa de Skye, parando a durmir onde nos apeteza. Seguimos pois, a estrada A9 cara Inverness, e a non moitos quilómetros de Stirling visitamos a localidade de Dunkeld, onde facemos un descansiño e vemos as ruínas da antiga igrexa.

Un pouco mais ó norte, decidimos buscar un sitio onde durmir preto do Parque Nacional das Cairngorms. Comezamos a busca en Aviemore, unha especie de localidade – resort, orientada claramente á dar servizos ás estacións de esquí próximas no inverno, e a algúns excursionistas no verán. É, polo tanto, unha poboación bastante fea e sen personalidade, polo que seguimos a buscar polos arredores un lugar que nos convenza máis. Ese lugar foi Boat of Garten. Alí atopamos tamén un B&B que nos gustou ó instante.

Loch Morlich no Cairngorms National Park
Loch Morlich no Cairngorms National Park

Así que despois de comer algo, nos diriximos a ver un pouco o corazón deste Parque Nacional. Primeiro, dentro do Glenmore Forest Park, acercámonos ata  a estación de esquí onde se atopan os picos de maior altitude, e onde aínda nesta época do ano se poden ver algúns neveros. Despois dimos un paseo ó redor do Loch (é así como chaman os lagos en Escocia) Morlich, onde había bastante xente disfrutando da praia do redor e incluso bañándose, aínda que a temperatura non era moi agradable.

Loch Garten no Cairngorms National Park
Loch Garten no Cairngorms National Park

Como hoxe tiñamos ganas de andar, seguimos buscando máis lugares onde pasear polo parque, e continuamos polas beiras do Loch Garten, para o meu gusto moito máis bonito e tranquilo que o anterior loch, xa que é raro que te atopes con xente. Sen dúbida, é un bo lugar para relaxarse durante a viaxe.

De volta a Boat of Garten, ceamos no que cremos que é o único restaurante da localidade: o Andersons Restaurant, con comida de calidade (cousa rara por estas terras), aínda que algo caro.

-Gastos pagados no día: (En total 298.67£)

B&B Ryneemar, Stirling (4 noites): 240£ + 10£ de propina

Supermercado (Boat of Garten) 3.07£

Cea: 2 platos de peixe, 1 botella viño, postre e café (Andersons,Boat of Garten): 42.90£

Outros: 2.70£

-Km percorridos no día:  267 km

5 DE AGOSTO: O NORTE DAS HIGHLANDS

Boat of garten – John O’Groats – Dunned Head –  Melvich

Con moito gusto nos quedariamos uns días máis en Boat of Garten, aínda que só fose por falar máis cos encantadores Val e John, os propietarios do B&B Steornabhagh (http://www.bnbselect.com/bnb/34528). Pero a viaxe continúa, e queremos seguir cara á costa norte das Highlands.

Pouco despois de pasar Inverness, a estrada A9 vai bordeando a costa, facendo a viaxe máis amena. Ó redor do mediodía chegamos ó que se di o punto máis setentrional das Illas Británicas: John O’Groats. Éste famoso lugar non é que teña nada en particular, salvo á fama que leva milleiros de turistas cada ano. En realidade a paisaxe é máis bonita preto de alí, en Dunnet Head, a onde chegan poucos visitantes , e onde si que é en realidade o punto máis setentrional das Illas Británicas. Xusto en fronte desta costa podemos ver as Illas Orcadas.

Faro en Dunnet Head e ó fondo, as Illas Orcadas
Faro en Dunnet Head e ó fondo, as Illas Orcadas

Continuando pola costa, decidimos buscar un sitio onde pasar a noite cando pasabamos por Melvich, xa que nos gustou o seu entorno. Atopamos o B&B The Sheiling (http://thesheilingbandb.com/), situado nun alto con boas vistas.

Bighouse, en Melvich
Bighouse, en Melvich

En Melvich, Bighouse  é un bo lugar para pasear, situado na desembocadura dun río que remata nunha praia. Despois, para relaxarnos máis aínda, fomos tomar algo e cear unhas lasañas moi ricas ó Halladale Inn, a carón do noso B&B.

-Gastos pagados no día: (En total 148.48£)

B&B Steornabhagh, Boat of Garten: 58£ + 2£ de propina

Gasóleo: 52£

Supermercado + pan (Wick):  5.88£

Cea: 2 lasañas e 3 cervexas (Halladale Inn, Melvich): 25£

Cañas: 5.60£

-Km percorridos no día:  314 km

6 DE AGOSTO: “PASSING PLACE”

Melvich – Ullapool

A partires de Melvich, continuamos pola estrada da costa rumbo ó Oeste e despois cara ó sur, indo sempre preto do mar. Para min, as paisaxes desde aquí ata a Illa de Skye son os máis fermosos da viaxe. Recórdanme un pouco os de Noruega que vin o ano anterior. Lugares coma Kyle of Tongue, Loch Eriboll, Kyle of Durness, etc merecen a pena para parar un rato o coche para contemplar a paisaxe.

Loch Eriboll
Loch Eriboll

Ademais, unha paradiña de vez en cando ven ben para descansar un pouco desta estrada, xa que é moi estreita e está chea de “Passing place”, que consisten en pequenos ensanches da estrada onde parar o coche mentres esperas a que pase o que ven de fronte, xa que estas vías son tan estreitas que só colle un turismo.

Passing place
Passing place

Despois de pasar Durness, a estrada diríxenos ata o sur con paisaxes igual de espectaculares, xa sexan de costa ou as veces de interior, onde son frecuentes os loch (lagos ou fiordos). No Loch Assynt podemos ver as ruínas do Ardvreck Castle.

Ardvreck Castle no Loch Assynt
Ardvreck Castle no Loch Assynt

Despois duns 200 km de estradas estreitas e de centos de passing place, decidimos parar a buscar onde durmir en Ullapool. Son máis ou menos as dúas da tarde e comezamos en busca dun B&B para pasar a noite e, cousa que nunca nos pasou ata agora, estaban todos co cartel de “no vacancies”, é dicir, completos. Xa pensabamos en durmir no camping ata que atopamos un onde tiñan unha habitación libre (penso que a última que quedaba en Ullapool), e alí nos quedamos (B&B Fyffe House ).

Loch Broom dende o Faro de Rhue, Ullapool
Loch Broom dende o Faro de Rhue, Ullapool

Ullapool está na beira do Loch Broom, e é de onde saen os ferries para Stornoway, nas Illas Hébridas. Os mellores lugares para contemplar o Loch Broom son dende o Faro Rhue (a moi poucos quilómetros en coche dende Ullapool), ou ben dende o mesmo monte de Ullapool, dende onde sae unha ruta de sendeirismo cortiña, da que te dan información na oficina de turismo da localidade. As vistas dende o alto pagan a pena.

Para rematar o dia, unhas cañas nos pubs e un “fish and chips” (peixe con patacas, ambos fritidos e de baixísima calidade) para cear.

-Gastos pagados no día: (En total 89.33£)

B&B The Sheiling, Melvich: 64£

Supermercado (Ullapool):  8.33£

Cea: Fish and chips (Ullapool): 5.60£

Cañas: 11.40£

-Km percorridos no día:  216 km

7 DE AGOSTO: O ROUBO DE BANK OF SCOTLAND

Ullapool – Portree

Como facemos sempre, de vez en cando miramos por internet os gastos e o que nos queda na conta corrente que utilizamos para as viaxes. Pero desta vez levamos unha sorpresa: Ó dia anterior, íamos retirar 100 libras nun caixeiro do Bank of Scotland de Ullapool, pero antes de aceptar a operación, a anulamos para retirar posteriormente 150 libras, xa que queriamos sacar algo máis de cartos. Total, que hoxe vemos que nos cargan na conta as 150 libras que sacamos no caixeiro, como é lóxico, máis tamén as 100 libras da operación que anulamos. Chamamos ó servizo de atención ó cliente da nosa caixa e non  nos solucionaron nada, así que decidimos ir directamente ó Bank of Scotland ó próximo luns (hoxe é sábado) a ver que nos din. Non andamos nada sobrados de cartos, por iso estes “erros” dos bancos nos cabrean un pouco.

Seguimos despois á viaxe cara ó sur pola costa oeste de Escocia, sempre por estradas á carón da costa, pasando por lugares tan espectaculares como o Loch Torridon e Loch Carron.  Xa pola tarde, chegamos á localidade onde empeza a ponte (antigamente de peaxe) que da acceso á Illa de Skye: Kyle of Lochalsh. Nós, nada máis cruzar á ponte, dirixímonos ata Portree, á capital da illa.

Portree, capital da Illa de skye
Portree, capital da Illa de skye

Igual que cando chegamos a Ullapool, todos os B&B de Portree tiñan xa o cartel de “no vacancies”, polo que desta vez non atopamos ningunha habitación dispoñible. Tampouco tivemos sorte nos albergues do centro. E como non nos apetecía seguir buscando polas aforas, decidimos durmir no cámping de Portree (http://www.portreecampsite.co.uk/), cousa da que despois nos arrepentimos, xa que pasamos bastante frío pola noite. Para ó noso gusto, Escocia (e tamén Irlanda), non son lugares moi apropiados para acampar, xa que os veráns son bastante fríos e chuviosos.

Portree ten moitos servizos de cara ó turista: aloxamentos, restaurantes, etc…, pero non é unha localidade moi grande para asimilar tantos visitantes, polo que para ó tamaño que ten, hai moita xente (supoño que será así so nesta época do ano). Polo demais, non é nada fea, sobre todo na zona do porto.

Collemos comida nun supermercado para cear máis tarde no cámping e despois, celebramos o meu cumpreanos  tomando unhas cañas nun pub de Portree. Celebrabamos tamén que xa levabamos 11 días de viaxe, e aínda nos quedan moitos por diante.

-Gastos pagados no día: (En total 89.33£)

B&B Fyffe House, Ullapool: 60£

Supermercado (Kyle of Lochalsh e Portree):  8.97£

Cañas: 6£

Outros: 3.06£

-Km percorridos no día:  278 km

8 DE AGOSTO: A ILLA DE SKYE

Portree – Neist Point – Kyleakin

Hoxe imos dedicar o día a percorrer a Illa de Skye, famosa por ser unha das illas máis fermosas de Escocia. Saíndo de Portree  cara ó norte, o primeiro que atopamos é o Storr, que conta cun entorno de gran beleza polas súas formacións rochosas, lochs e cantís.

O Storr, na Illa de Skye, co Loch Fada en primeiro plano
O Storr, na Illa de Skye, co Loch Fada en primeiro plano

Pouco despois, seguindo a A 855, están as ruínas do Duntulm Castle, situado á beira dun cantil con vistas ás Illas Hébridas. Continuando polas estradas máis próximas á costa, chegamos ata outro lugar con excelentes vistas: o Neist Point, o punto máis occidental da illa.

Neist Point, na Illa de Skye. No fondo, as Illas Hébridas
Neist Point, na Illa de Skye. No fondo, as Illas Hébridas

A costa ten paisaxes moi fermosos, pero o interior non se queda atrás, como as montañas de Cuillin, que chegan a ter case 1000 metros de altitude.

Kyleakin, porta de entrada na Illa de Skye
Kyleakin, porta de entrada na Illa de Skye

Decidimos pasar esta derradeira noite na Illa de Skye en Kyleakin, a poboación máis próxima á ponte que da acceso á illa. Kyleakin é un lugar que veu a menos dende a construción da ponte, xa que antes era onde se collía o ferry que levaba ata ó “continente”. É pola contra, un lugar moi tranquilo e con bastantes servizos, entre os que destacan varios tipos de aloxamento. Nós desta vez pasamos a noite nun albergue ou hostel, (Skye Backpackers Hostel: http://skyebackpackers.com/)

Botabamos moitísimo de menos poder cociñar a nosa comida despois de tantos días comendo de bocadillos ou a terrible comida que se acostuma tomar por aquí. Concretamente dende a casa de Laura, en Stirling, non tivemos á man unha cociña. Por iso disfrutamos tanto desta cea.  Aproveitando a wifi do hostel, reservamos sitio no ferry que nos levaría á Irlanda dentro de tres días, xa que aquí decidimos partir a viaxe dedicándolle ós mesmos días á Irlanda que á Escocia. De paso aproveitamos para avisar a Laura de que iamos pasar mañá a noite na súa casa (apetecíanos volver a parar en Stirling de paso que nos dirixíamos cara ó sur).

-Gastos pagados no día: (En total 51.77£)

Cámping, Portree: 10£

Supermercado (Broadford):  5.97£

Skye Backpackers Hostel, Kyleakin: 30£

Cañas: 5.80£

-Km percorridos no día:  205 km

9 DE AGOSTO: ATRAPADOS NO LAGO NESS

Kyleakin – Lago Ness – Fort Augustus – Fort William – Stirling

Nada máis partir de kyleakin, cruzamos a ponte que da acceso á illa e paramos en Kyle of Lochalsh, a buscar unha sucursal do Bank of Scotland para solucionar o problema das 100 libras que nos cargaron de máis no caixeiro de Ullapool: Nos dixeron que non podían facer nada e que reclamáramos ó noso banco, ou o que é o mesmo, que non querían facer nada.

Despois, a pouca distancia de Kyle of Lochalsh, paramos xunto ó castelo de Eilean Donan, mentres caía unha intensa choiva. Para min, é o castelo máis fermoso dos que vin en Escocia.

Eilean Donan Castle
Eilean Donan Castle

O noso seguinte obxectivo era rodear o famoso Lago Ness, no sentido contrario das agullas do reloxo, é dicir, cara ó leste pola beira sur do lago e cara ó oeste pola norte. Non era mala idea, xa que así podíamos ver todo o redor do lago, se non fora porque nos equivocamos de estrada onde a beira sur, e a ruta alternativa por onde nos levou o GPS resultou ser unha pista de terra, invadida por ovellas, e con unhas curvas tan pechadas na parte final, que o coche case non podía tomar as curvas, e moito menos dar a volta.

O GPS non sempre te leva polo camiño correcto… aínda que isto é unha autopista comparado co que me atoparía despois
O GPS non sempre te leva polo camiño correcto… aínda que isto é unha autopista comparado co que me atoparía despois

Mentres manobraba para tomar as curvas, baixo un intenso olor a embrague e roda queimada, ben pensei que se non saiamos de alí polos nosos medios, a única forma de sacar o coche sería en helicóptero.

Tivemos sorte e, como o camiño non estaba excesivamente húmido, conseguimos chegar ata a estrada que bordea ó lago. Dende alí, fomos ata Inverness, cidade no extremo leste do lago, e despois, de volta ó oeste para rodear ó lago pola parte norte, con moitos máis visitantes que na beira sur, onde hai unha especie de “centro turístico” sobre ó lago Ness e o seu monstro (non paramos), e as ruínas do Urqhart Castle, cun prezo da entrada desorbitado para ver unhas ruínas.

Completamos á volta ó Lago Ness en Fort Augustus, para min o lugar máis interesante de todo o lago. Aparte de ser unha poboación con certo encanto, conta cun sistema de esclusas para salvar ó desnivel da Canle de Caledonia (que une a costa leste de Escocia coa do oeste, pasando polo Lago Ness) que paga a pena ver en funcionamento.

Esclusas en funcionamento en Fort Augustus
Esclusas en funcionamento en Fort Augustus

Dende Fort Augustus continuamos cara Fort William, por unha estrada que cruza algunha vez o Canle de Caledonia a través de pontes xiratorias, onde se corta ó tráfico cando pasa un barco.

Ponte xirando para deixar pasar un barco polo Canle de Caledonia
Ponte xirando para deixar pasar un barco polo Canle de Caledonia

Fixemos unha parada en Fort William para mercar algo para a cea nun supermercado e, aínda que a cidade non é que sexa gran cousa, dar un paseo. Despois, fixemos ó camiño de volta á Stirling, pasando polas fermosas paisaxes do Glen Coe, chegando xa case de noite ó B&B de Laura e George.

-Gastos pagados no día: (En total 42.26£)

Gasóleo: 35£

Supermercado (Fort Augustus):  3.13£

Supermercado (Fort William):  3.13£

Outros: 1£

-Km percorridos no día:  425 km

10 DE AGOSTO: A DERRADEIRA NOITE EN ESCOCIA DESTA VIAXE

Stirling – Portpatrick

Despois do almorzo e a despedida saímos de Stirling cara ó sur, coa intención de chegar a un lugar próximo a Stranraer, que é dende onde nos vai saír o ferry á Irlanda ó día seguinte. Laura e George aconselláronnos facer unha parada no camiño para visitar o castelo de Culzean, xa que pasabamos moi preto. E así fixemos.

Culzean Castle
Culzean Castle

Aínda pasamos un bo rato paseando polo xardín que rodea ó castelo, que conta ademais cun lago e incluso unha pagoda. Despois, continuamos pola A77 (por certo, chea de radares de tramo) a carón da costa, con boas vistas ó North Channel, mar que separa Irlanda de Escocia. Chegamos xa pola tarde a Stranraer, onde tiñamos pensado buscar algún lugar para durmir. Como esta poboación non nos gustou moito, decidimos seguir buscando algún B&B por algunha localidade próxima con mais encanto, e a atopamos: Portpatrick.

Portpatrick
Portpatrick

En Portpatrick atopamos o Ard Choille Guest House (http://www.ardchoilleguesthouse.co.uk/) , outro típico B&B dos que xa estabamos acostumados a durmir nesta viaxe. Foi unha boa forma de pasar a nosa última noite en Escocia desta viaxe: Nun bonito lugar, cun típico pub e B&B escocés.

-Gastos pagados no día: (En total 135.78£)

B&B Ryneemar, Stirling: 60£

Gasóleo: 45£

Culzean Castle: 11£

Cea: The Downshine, Portpatrick  17.18£

1 caña: 2.60£

-Km percorridos no día:  252 km

11 DE AGOSTO: REPUBLICANOS E UNIONISTAS EN BELFAST

Portpatrick – Belfast – Ballycastle

Aínda que Escocia nos gustou moito, xa tiñamos ganas de entrar en Irlanda, sobre todo sabendo que xa estamos no ecuador da nosa viaxe. Aproveitamos que tiñamos que esperar o ferry en Stranraer para facer algunhas compras no supermercado e para cambiar as libras escocesas que nos quedaban por libras británicas, xa que temos oído que hai sitios fóra de Escocia que non aceptan libras escocesas (e viceversa, en Escocia pódese atopar tamén tendas que non acepten as libras inglesas, aínda que nós nunca tivemos problemas neste sentido). Intentamos cambialos en dous bancos e, para a nosa sorpresa, en ambos dinnos que non o poden facer a non ser que teñamos unha conta nese banco. Incrible: se nun banco non podes cambiar cartos, en onde se non?.

Finalmente, pedimos que no las cambiaran en tres tendas distintas, e en cada unha de elas nos trocaron as libras inglesas que tiñan por escocesas sen ningún problema.

Puntuais, saímos de Stranraer no ferry con destino a Belfast, no Úlster, xa na illa de Irlanda, só que baixo administración británica. O traxecto faise nunhas tres horas.

Belfast é unha cidade cun pasado recente sempre en conflito, xa que dende finais dos anos 60 ata non fai moitos anos, sufriu con intensidade a loita entre unionistas (partidarios de seguir pertencendo á Gran Bretaña e maioritariamente protestantes) e republicanos (partidarios de pertencer á República de Irlanda e maioritariamente católicos). Aínda que pode dicirse que a violencia diminuíu enormemente despois do Acordo de Venres Santo de 1998, aínda hoxe en día segue habendo tensión entre estas comunidades. Decidimos visitar, pois, dous enclaves dentro de Belfast onde se respirase un ambiente republicano (católico) e outro unionista (protestante). Escollemos para o primeiro Falls Road, facendo a primeira parada xunto ós famosos murais que fan esquina coa Northumberland Street.

Murais na Falls Road, Belfast (barrio republicano)
Murais na Falls Road, Belfast (barrio republicano)

Nestes  murais non só se recorda ó conflito do Úlster, senón tamén outros como o Palestino ou o de Euskadi, habendo tamén de temáticas diferentes. Mentres observamos estes murais, vemos como de vez en cando aparcan aquí taxis negros (típicos “cabs” británicos) con algúns turistas, onde o condutor lles explica posteriormente algo sobre os murais. Segundo a guía Lonely Planet, pasear polas zonas do conflito en Belfast nun cab atendendo ás explicacións do taxista, é unha das máis requiridas actividades turísticas de Belfast.

Mural na Falls Road, Belfast
Mural na Falls Road, Belfast

Despois dimos un paseo polo barrio republicano, chegando á zona de separación co barrio protestante, onde se pode observar  á delimitación entre eles, con portas e muros como na rúa Townsend Street.

Para ver o barrio unionista escollemos a Shankill Road, moi preto da Falls Road republicana. O primeiro que nos chama a atención nesta rúa, é a grande cantidade de bandeiras que hai por todas partes (nos edificios, nas farolas, sobre a rúa…), como se se estivese celebrando unha festa, aínda que supoño que estarán alí todo o ano. Loxicamente, esas bandeiras eran británicas. Se poden ver tamén varios murais sobre o conflito.

Shankill Road, Belfast (barrio unionista)
Shankill Road, Belfast (barrio unionista)

Ó rematar o paseo pola Shankill Road, saímos da Belfast cara ó norte en busca dalgunha localidade na costa onde pasar a noite. Chegamos ata Ballycastle, onde atopamos unha especie de Hotel – B&B (Corratavey , http://www.corratavey.co.uk/) que tiña cociña (moi importante para os que, coma min, non lles gusta moito o que se como por estas terras).

Despois de cear, tomamos unhas cervexas nun pub onde escoitamos por primeira vez nesta viaxe música en directo, rodeados dun ambiente único. Isto íase converter case que nunha rutina os seguintes días. Está claro que, aínda que baixo administración británica, isto xa é Irlanda.

-Gastos pagados no día: (En total 140.54£ máis 158.88€)

Ard Choiller Guest House, Portpatrick: 60£

Supermercado (Stranraer): 2.64£

Supermercado (Ballycastle): 4.40£

Hotel – B&B Corratavey, Ballycastle  60£

Cervexas: 13.50£

Ferry Stranraer – Belfast: 154.5€

Outros: 4.38€

-Km percorridos no día:  143 km

12 DE AGOSTO: O DOMINGO SANGUENTO DE DERRY

Ballycastle – Calzada do Xigante – Derry – Dunfanaghy

Tiñamos claro que queriamos ver dúas cousas no día de hoxe: A calzada do Xigante e as rúas do Domingo Sanguento de Derry; e iso é o que fixemos. Pouco despois de saír de Ballycastle, estabamos xa na Giant’s Causeway (Calzada do Xigante), unha interesante formación xeolóxica composta por miles de columnas de basalto que forma unha paisaxe moi singular, motivo polo que foi declarada Patrimonio da Humanidade.

A Calzada do Xigante
A Calzada do Xigante

Aínda que a gran carga de visitantes á que está sometida lle resta encanto (soluciónase con visitala en temporada baixa), o lugar merece a pena velo, non só pola formación xeolóxica en si mesma, senón pola paisaxe dos arredores. Por certo, a entrada é libre, pero o costo do aparcamento (8€), é simplemente un timo.

Vista a Calzada do Xigante collemos rumbo á Derry, onde chegamos en apenas unha hora. Custounos atopar a Leckey Road, no barrio de Bogside, escenario do Domingo Sanguento así como de outros sucesos acontecidos principalmente nos anos 60 e 70.

A famosa esquina de Free Derry, no Barrio de Bogside en Derry
A famosa esquina de Free Derry, no Barrio de Bogside en Derry

Aquí, na famosa esquina de Free Derry, entre as rúas Leckey Road e Fahan Street, unha pintada no lateral dunha casa advertía que se entraba no Derry Libre, unha zona que abarcaba os barrios de Bogside e Creggan autoproclamada autónoma polos católicos irlandeses, onde non podían actuar as forzas do exército británico. Pero o domingo 30 de Xaneiro de 1972, un grupo de persoas que participaban nunha manifestación convocada pola Asociación polos Dereitos Civís de Irlanda do Norte traspasou estes límites ante a oposición do exército británico, que respondeu disparando contra os manifestantes, resultando un total de catorce falecidos e varios feridos. Non sería ata xa ben entrado o ano 2010 cando o goberno británico recoñeceu que ós soldados do seu exército se lle dera á orde de disparar, demostrándose que ademais ditos manifestantes non ían armados.

Mural alusivo ó Domingo Sanguento de Derry
Mural alusivo ó Domingo Sanguento de Derry

Na actualidade, neste lugar queda en pé o muro da casa da esquina de Free Derry, entre as rúas Leckey Road e Fahan Street, onde se pode ler “You are now entering Free Derry” (Estás entrando no Derry Libre). Tamén se poden ver varios murais con pinturas relacionadas co conflito de Irlanda do Norte e un monumento ás vítimas do Domingo Sanguento.

Nomes dos 14 falecidos no monumento de recordo ás vítimas do Domingo Sanguento de Derry
Nomes dos 14 falecidos no monumento de recordo ás vítimas do Domingo Sanguento de Derry

Queriamos buscar un sitio para durmir nalgunha localidade pequena, polo que saímos de Derry (que é unha cidade de máis de 100.000 habitantes) en dirección á costa do Oeste da Illa. Pouco despois de saír de Derry, deixamos a zona da illa que está baixo administración británica para entrar na República de Irlanda. A partires de aquí xa se utiliza o euro (por fin!), xa non se miden as distancias en millas… pero se segue conducindo pola esquerda.

Quedámonos finalmente nun B&B na localidade de Dunfanaghy, na costa do Condado de Donegal (The Willows http://thewillowsdunfanaghy.com/) . Como ía ser costume os días seguintes, pola noite disfrutamos dos magníficos pubs irlandeses, con músicos tocando en directo e moita Guinness.

-Gastos pagados no día: (En total 3.20£ máis 58.7€)

Párking Calzada do Xigante: 8€

Supermercado (Derry): 3.20£

Cea (Molly’s Bar, Dunfanaghy):34.9€

Cervexas: 15.8€

-Km percorridos no día:  182 km

13 DE AGOSTO: UN PARAÍSO PERDIDO: GLENCOLUMBKILLE

Dunfanaghy – Glencolumbkille

A verdade é que para o día de hoxe non tiñamos plans de visitar ningún lugar en concreto, só ir tirando por estradas á carón da costa en dirección ó sur. Pero a non moitos quilómetros de Dunfanaghy (apenas 100km), atopamos un lugar que nos gustou ó instante onde, cando chegamos sobre as 11 da mañá, decidimos pasar alí o resto do día. Cando vía o seu nome nos carteis da estrada (Glencolumbkille, Gleann Cholm Cille en gaélico) xa me daban ganas de visitalo, e a verdade é que o pobo, así como os arredores, non nos defraudaron en absoluto.

Arredores de Glencolumbkille
Arredores de Glencolumbkille

Buscamos onde durmir nun hostel con cociña (Ionad Siúl, http://www.ionadsiul.ie/)  e dedicamos o día a pasear polos arredores da aldea, e a ler na fermosísima praia de Trabane Strand, 7km ó sur.

Praia de Trabane Strand, 7km ó sur de Glencolumbkille
Praia de Trabane Strand, 7km ó sur de Glencolumbkille

Sen lugar a dúbidas, pasaríamos aquí varios días se tiveramos unhas vacacións máis longas, disfrutando das paisaxes e da tranquilidade que se respira neste lugar de Irlanda rodeados de pastos cheos de ovellas e coellos e de terras onde se aproveita a turba,onde as persoas te saúdan cando te atopan polos camiños, e onde se escoita bastante xente falar en gaélico.

Aproveitamento da turba en Glencolumbkille
Aproveitamento da turba en Glencolumbkille

Como non podía ser menos, pola noite a aldea encheu  os seus pubs de xente, e os músicos tocaron en directo. Non entendo de onde saíu tanta xente dun sitio tan pequeno, e moito menos de onde saíron tantos músicos. Un dos grupos estaba composto só por mulleres, con cinco ou seis violinistas que tocaban á vez. Igual que aconteceu os dous días anteriores, todo o mundo disfrutaba do final do día no pub mentres se tomaba unhas Guinness. Pena de non quedarse aquí uns dias…

-Gastos pagados no día: (En total 136.01€)

B&B The Willows, Dunfanaghy: 65€

Hostel Ionad Siúl, Glencolumbkille : 50€

Supermercado (Glencolumbkille): 8.21€

Cervexas: 12.80€

-Km percorridos no día:  146 km

14 DE AGOSTO: OS PUBS DE CLIFDEN

Glencolumbkille – Clifden

Deixamos Glencolumbkille con pena, pero a viaxe continúa, e seguimos cara ó sur pola costa. A mañá pasámola na estrada, atravesando as poboacións de Sligo e Donegal, saíndo do coche nada máis que para o necesario. Xa pasado o mediodía, chegamos ás portas do Parque Nacional de Connemara, onde xantamos uns bocadillos nun bonito lugar xunto o mar ó carón da estrada, a pesares da choiva e o frío.

Pola tarde comezamos buscar algunha localidade que nos gustase para pasar a noite. Roundstone foi unha boa candidata, pero como estaban en festas non había ningún B&B libre, así que ó final decidimos quedarnos a durmir en Clifden.

Paisaxe dende a Sky Road, preto de Clifden
Paisaxe dende a Sky Road, preto de Clifden

En Clifden a oferta de aloxamentos, restaurantes e pubs é considerable, xa que está nun lugar con bastante afluencia de turistas principalmente pola proximidade ó Parque Nacional de Connemara. Nos arredores, aconsello tomar a Sky Road, unha estrada dende onde se poden contemplar unhas fermosas paisaxes.

Unha vez aloxados nun B&B (Harbour Lodge, http://www.discoverireland.ie/Search-Results/Details.aspx?touristItemID=41192) fomos dar un paseo por Clifden e a buscar un sitio para cear. Despois da cea atopámonos co habitual ambiente nocturno ó que xa estabamos habituados despois de estes días en Irlanda: Pubs cheos de xente de todas as idades, música en directo, e moita, moita Guinness. No primeiro pub onde entramos as cervexas saíronnos de balde, xa que un home nos deu o seu tícket da comida, na que lle regalaban unha consumición. Máis tarde, chegamos a outro pub onde un home cuns 60 anos xa ben cumpridos, e unha forma física envidiable,  improvisaba os bailes da música que se tocaba, facendo flexións e estiramentos de cando en cando, e ata cantando cando os músicos, cos que non tiña ningunha relación, lles deixaban o micrófono. Foi un auténtico “showman” improvisado sen el sabelo, e conseguiu que todos os que mirábamos o seu espectáculo non esquecéramos xamais ese día. Os pubs de Irlanda son inigualables.

-Gastos pagados no día: (En total 98.54€)

Gasóleo: 56€

Cea (Mannions bar, Clifden): 24.40€

Cervexas: 13.80€

Outros: 4.34€

-Km percorridos no día:  376 km

15 DE AGOSTO: UN DIA PERFECTO NAS ILLAS DE ARAN

Clifden – Illas de Aran – Carraroe

Hoxe amañeceu completamente despexado e facía calor. Non viamos un día así en toda a viaxe, onde o ceo estivo sempre máis ou menos nubrado, con algunhas chuvias e a temperatura rara vez chegou a rozar os 15 grados. Decidimos pois pasar o día nas Illas de Aran, que están a pouca distancia de Clifden.

Fomos en coche ata Rossaveel, dende onde sae o ferry ata a maior illa das Aran: Inishmore. En menos dunha hora o ferry deixounos en Kilronan, a poboación máis importante da Illa, onde nada máis chegar alugamos unhas bicicletas (10€ cada bicicleta por día).

Focas nas Illas de Aran
Focas nas Illas de Aran

Decidimos facer unha ruta circular para dar a volta á illa, comezando pola estrada que vai en dirección ó oeste á carón da costa norte, onde nunha paradiña chegamos a ver focas coa metade do corpo ó sol e a outra metade na auga.  Nunca viramos focas no seu hábitat natural, por iso estivemos un bo rato contemplándoas. Continuamos a ruta pasando por unha fermosa praia onde se bañaban bastantes turistas , ata chegar ó estremo máis occidental da illa, para min un dos lugares máis fermosos da mesma, onde nos tomamos uns bocadillos mentres viamos pasar focas.

Leiras rochosas das Illas de Aran, esquilmadas polo uso intensivo. Ó fondo, as Illas de Brannock
Leiras rochosas das Illas de Aran, esquilmadas polo uso intensivo. Ó fondo, as Illas de Brannock

Unhas das cousas que máis chaman a atención destas illas son as leiras esquilmadas polo uso intensivo das mesmas ó longo dos anos, quedando nada máis que rochas en moitas delas. Dende logo a vida aquí nunca foi doada, xa que climatoloxía é moi dura, con frecuentes temporais nos longos invernos, e as terras son moi pobres para subsistir da agricultura. Aparte dos típicos xerseis das Aran, tamén son famosas as Currach, típicos barquiños que aínda se usan nestas illas.

Currach, nas Illas de Aran
Currach, nas Illas de Aran

Rematamos a excursión pola illa na costa sur, onde hai fermosos cantís, logo de pasar polo punto de maior altitude, onde hai unha boa panorámica das illas. Foi un día perfecto, nun lugar cunha natureza e cultura únicas, que tivemos a sorte de disfrutalas cun ceo completamente despexado, sen vento, e a uns 20 grados de temperatura.

Despois de estar todo o dia pedaleando, embarcamos no ferry de volta xa ben entrada a tarde. Unha vez no coche, decidimos ir buscar onde durmir nalgún pobo próximo á beira do Loch Corrib, pero perdémonos. Estivemos tan perdidos, que tiven que preguntar nun supermercado onde nos atopabamos, xa que o noso mapa ten unha escala moi grande, o GPS non ten cartografía de Irlanda, e os carteis nesta zona estaban todos en gaélico. Ademais, non atopamos ningún letreiro que indicase o nome de ningunha poboación por onde pasabamos. Así que, como xa se estaba facendo de noite, preguntei no supermercado se había algún sitio para durmir preto, e moi amablemente me indicaron onde, sen mencionar o nome de ningún pobo, senón só por referencias: pasas unha ponte, despois unha árbore grande ó carón dunha rocha, etc…

Seguindo as instrucións que nos deron, chegamos a un B&B (teach diochta uí dhomhnaill casla ) nun lugar que o día seguinte me decatei que se chamaba Carraroe. Como xa era tarde, o único sitio aberto para cear era un local de comida rápida onde daban fish and chips, hamburguesas e toda clase de fritangas basura. Despois, como de costume, a relaxarse un ratiño a un pub onde, por primeira vez dende que estivemos na Illa de Irlanda, non houbo música en directo. Esa noite tampouco estabamos para moita festa, xa que o cansazo de pedalear todo o día podía con nós.

-Gastos pagados no día: (En total 148.06€)

B&B Harbour Lodge, Clifden: 60€

Supermercado (Clifden): 9.31€

Ferry a Aran con desconto: 40€

Aluguer de bicicletas en Aran: 20€

Cea (Carraroe): 11.60€

Cervexas: 7.15€

-Km percorridos no día:  99 km

16 DE AGOSTO: DIA CHUVIOSO EN LAHINCH

Carraroe – Lahinch

Ó contrario que onte, hoxe choveu case todo o día. Queriamos visitar os famosos cantís de Moher, e de camiño fixemos unha parada no mosteiro de Kilmacduagh. Sen dúbida, é un lugar interesante para visitar, sobre todo pola súa ben conservada torre circular, onde a poboación se protexía dos ataques.

Torre circular e ruínas do Mosteiro de Kilmacduagh
Torre circular e ruínas do Mosteiro de Kilmacduagh

Despois tomamos rumbo cara á costa para ver os Cantís de Moher. Cando chegamos, chovía moito e había néboa, polo que decidimos buscar un sitio para durmir en Lahinch, a pouca distancia de alí. Atopamos un Hostel (West Coast Lodge, http://www.lahinchaccommodation.com/ ) con cociña, que xa botabamos de menos despois de non poder cociñar a nosa comida dende fai un par de días.

Praia de Lahinch
Praia de Lahinch

Ó final pasamos o resto do día en Lahinch protexéndonos da choiva e descansando. Apenas saímos da habitación máis que para dar un paseo polo pobo e para ver a súa praia, moi famosa entre os que practican o surf.

Pola noite, como de costume desde que chegamos a esta illa, fomos tomar unhas Guinness a un pub onde tocaban música en directo. Desta vez  acompañounos Iratxe, unha rapaza de Bilbo que coñecemos onde nos aloxamos, coa que nos sentimos moi a gusto compartindo unhas cervexas. Foi unha mágoa que os pubs pechen tan cedo para nós, porque senón seguro que continuaríamos tomando Guinness ata ben entrada a noite.

-Gastos pagados no día: (En total 86,78€)

B&B teach diochta uí dhomhnaill casla, Carraroe: 70€

Supermercado (Lahinch): 5.58€

Cervexas: 11.20€

-Km percorridos no día:  160 km

17 DE AGOSTO:  BENVIDOS Á “FARM HOSTEL”

Lahinch – Fenit – Killorglin

Logo de saír de Lahinch fixemos unha parada en Ennis para dar un paseo polo centro da cidade e mercar algo nun supermercado. Despois continuamos cara ó sur, pasando polos arredores de Limerick cruzando o Río Shannon, e seguindo pola estrada da costa ata Tralee. A medio camiño, visitamos as ruínas do Castelo de Carrigafoyle, onde se pode entrar nelas e subir ata o último piso.

Castelo de Carrigafoyle
Castelo de Carrigafoyle

En Tralee desviámonos uns quilómetros ata Fenit, para ver  a Bahía de Tralee e o porto, onde dimos un pequeno paseo.

Faro na Illa de Samphire, en Fenit
Faro na Illa de Samphire, en Fenit

Continuando ó sur chegamos a Killorglin, onde atopamos un hostel para pasar a noite chamado Laune Valley Farm Hostel (http://www.launevalleyfarmhostel.com/index.html). Era un lugar perfecto para pasar uns días para unha persoa con afición á aracnoloxía, xa que pola grande cantidade de telarañas presentimos  a súa presenza. A estancia sería insuperable se ademais gustara das antigüidades e a restauración, debido á idade e estado de moitos mobles. Aínda que nós non temos tales afeccións, decidimos quedarnos alí un par de días xa que polo menos a casa era barata, e a estas alturas da viaxe non andabamos sobrados de cartos. Ademais,  dispoñía de cociña, polo que podiamos facer a nosa comida. Non fai falla dicir que non lle temos medo ás arañas.

-Gastos pagados no día: (En total 84.98€)

West Coast Lodge, Lahinch: 60€

Supermercado (Ennis): 13.98€

Cervexas: 8€

Outros: 3€

-Km percorridos no día:  248 km

18 DE AGOSTO:  A PENÍNSULA DE DINGLE E O PARQUE NACIONAL DE KILLARNEY

Killorglin – Península de Dingle – Killarney – Killorglin

O noso plan de hoxe é visitar a Península de Dingle e a cidade de Killarney, xunto co seu Parque Nacional. O máis fermoso da Península de Dingle é a súa paisaxe, especialmente no seu extremo preto das Illas Blasket e, ó sur, a gran praia de Inch. Pola contra Dingle, a maior localidade da península, para nós non tivo nada de interese.

Praia de Inch, na Península de Dingle
Praia de Inch, na Península de Dingle

Tras rodear a península dirixímonos á famosa cidade de Killarney. Alí, dimos un paseo polo centro e a verdade é que nos decepcionou un pouco, tendo en conta o que escoitaramos falar dela. O que si nos gustou moito foi o Parque Nacional de Killarney. É un lugar moi fermoso, con varios lagos entre montañas e moita vexetación, onde se poden facer rutas de sendeirismo, en bicicleta e incluso se poden alugar coches de cabalos. Dentro do parque tamén se pode visitar o Castelo de Ross.

Castelo de Ross, Killarney
Castelo de Ross, Killarney

Estivemos paseando polo Parque Nacional  entre o Lago Leane e os bosques unhas horas, ata que case se nos fixo de noite.

Bosque dentro do Parque Nacional de Killarney
Bosque dentro do Parque Nacional de Killarney

Despois, de volta á Killorglin, fomos tomar unha cervexa á un pub como de costume,  aínda que, tanto este día como o anterior, non atopamos ningún pub con música en directo. A verdade é que Killorglin, para non ser unha poboación moi pequena, pareceunos unha localidade moi solitaria pola noite.

-Gastos pagados no día: (En total 70.24€)

Gasóleo: 54.01€

Supermercado (Killarney): 6.73€

Cervexas: 8€

Outros: 1.50€

-Km percorridos no día:  219 km

19 DE AGOSTO:  O “RING OF KERRY”

Killorglin – Península de Iveragh – Kenmare

Asegurándonos de que non levabamos ningunha araña con nós, saímos de Killorglin coa intención de percorrer o Ring of Kerry, que non é máis que rodear a Península de Iveragh.

A Illa de Beginish dende a Illa de Valentia, no condado de Kerry
A Illa de Beginish dende a Illa de Valentia, no condado de Kerry

A parte máis occidental da Península de Iveragh é para min a máis fermosa, especialmente a Illa de Valentia e a Bahía de St. Finnans, dende onde se poden ver ó lonxe as Illas Skelling, que albergan un mosteiro cristián do século VI e unha poboación importante de frailecillos e alcatraces.

Extremo occidental da Península de Iveragh.Ó fondo á dereita, as Illas Skellig
Extremo occidental da Península de Iveragh.Ó fondo á dereita, as Illas Skellig

Logo de facer unha parada en Sneem, completamos a volta ó Ring of Kerry en Kenmare, onde decidimos quedarnos a durmir, xa que nos gustou moito cando pasamos pola estrada e ademais parecía que tiña bastante ambiente. No primeiro B&B que preguntamos para pasar a noite queríannos cobrar 100€, así que saímos disparados de aló a pesar de que a propietaria nos aseguraba que nese pobo non atopariamos un B&B máis barato. A pouco metros de distancia preguntamos noutro que, para min era máis ou menos similar que  o anterior, ou incluso mellor, e nos saía a 65€ (aínda que ó final cobrounos 60€ porque tomamos un almorzo continental en vez que o irlandés), polo que quedamos durmir alí (B&B Melrose, http://www.melrosekenmare.com/page2.html).

Dende logo que non nos equivocamos ó escoller Kenmare para pasar a noite, xa que hai moitos pubs con moito ambiente e moita música en directo. Nun deles incluso un tipo nos invitou a uns chupitos. A verdade é que tiñamos ganas de festa despois de dous días tranquilos en Killorglin.

-Gastos pagados no día: (En total 130.24€)

Laune Valley Farm Hostel , Killorglin (2 noites): 80€

Supermercado (Sneem): 2.24€

Cea (McCarthy, Kenmare): 20€

Cervexas: 28€

-Km percorridos no día:  181 km

20 DE AGOSTO:  A DERRADEIRA GUINESS DA VIAXE

Kenmare – Península de Beara – Baltimore – Kinsale

Así como dous días antes rodeamos a Península de Dingle, e o anterior a de Iveragh, hoxe nos toca a Península de Beara. Como no caso de Dingle e Iveragh, a zona que máis me gustou foi o seu extremo máis occidental, aínda que toda a península é fermosa.

Ballydonegan Bay, no extremo occidental da Península de Beara
Ballydonegan Bay, no extremo occidental da Península de Beara

Como as dúas anteriores, Beara tamén remata con illas no seu extremo, neste caso coa Illa de Dursey, onde un curioso aparato similar a un teleférico con capacidade para unhas poucas persoas e unha vaca (iso vin nalgunha guía), permite acceder ós turistas é os pouco menos de dez habitantes fixos da illa.

Teleférico que une a Península de Beara coa Illa de Dursey
Teleférico que une a Península de Beara coa Illa de Dursey

A partires de Dursey continuamos por estradas da costa agora xa en dirección leste, xa que nos atopamos no extremo sur da illa. De camiño, fixemos unha parada no faro de Baltimore: a súa forma cónica me pareceu moi curiosa.

Faro de Baltimore
Faro de Baltimore

Decidimos buscar un B&B para durmir en Kinsale, xa que nos gustou a poboación e ademais estaba preto do porto dende onde nos sairía o ferry á Bretaña ó día seguinte. Atopamos unha habitación libre no Rock View B&B (http://www.rockviewbb.com/), situado no mesmo centro. Como era a nosa última noite en Irlanda desta viaxe había que despedirse en condicións buscando os mellores pubs para tomar unhas pintas de Guinness. ¿E cales son eses mellores pubs?. Despois destes días en Irlanda fixémonos uns expertos en atopalos. Os mellores pubs son eses onde apenas hai turistas, e a meirande parte dos clientes son autóctonos. Deben ter, como debe ser, música en directo e, como os que escoitan a súa música son os clientes de sempre, non lle fan moito caso ós músicos. Isto é importante, xa que fai que os músicos actúen con máis naturalidade, e incluso, como ven que es “raro”, é dicir, un turista perdido por alí, case seguro van ir falar contigo, dedicarte unha canción ou, polo menos, despedirse de ti cando te vaias. O mesmo pasa cos clientes habituais do pub, que se fixan máis en ti xa que es a “novidade” desa noite. Estivemos un bo rato nun destes pubs tomando as derradeiras Guinness da viaxe.

-Gastos pagados no día: (En total 113.34€)

B&B Melrose, Kenmare: 60€

Supermercado (Castletainbere): 5.44€

Cea (kieran’s Folkhouse Inn, Kinsale): 26.70€

Cervexas: 21.2€

-Km percorridos no día:  282 km

21 DE AGOSTO:  O “PONT AVEN”

Kinsale – ferry “Pont Aven”

O ferry sae as catro e media da tarde dende Ringaskiddy, a poucos quilómetros de Kinsale, así que temos tempo para aproveitar a mañá dando un paseo por Kinsale e visitar o castelo de Charles Fort.

Kinsale, dende o Charles Fort
Kinsale, dende o Charles Fort

Puntual, pouco antes das cinco, o ferry xa estaba navegando en fronte da cidade de Cobh, agasallándonos cunha panorámica da mesma.

Cobh, dende o ferry Pont Aven
Cobh, dende o ferry Pont Aven

Desta vez, temos que pasar bastantes menos horas no barco que no de Bilbo á Portsmouth, 14 horas fronte ás 29 do ferry anterior, aínda que facemos máis ou menos as mesmas cousas: pasear polo interior do barco, ver o mar dende a cuberta e ler no camarote. Este ferry, chamado Pont Aven, é máis moderno que ó anterior e, para min, penso que máis grande e rápido tamén. Ten, incluso, unha piscina aceptable dentro dunha das cubertas superiores. O billete para dúas persoas en camarote interior (xa non quedaban prazas en camarotes exteriores) e o coche saíunos en 395€.

Comeza a noite na cuberta superior do Pont Aven
Comeza a noite na cuberta superior do Pont Aven

-Gastos pagados no día: (En total 511.54€)

B&B Rock View, Kinsale: 60€

Supermercado (Kinsale): 7.79€

Pizza (Carrigaline): 6€

Gasóleo: 41€

Ferry Cork – Roscoff: 395€

Outros: 1.75€

-Km percorridos no día:  61 km

22 DE AGOSTO:  CROISSANTS, GALLETES, CAFÉ AU LAIT

Ferry “pont aven” – Roscoff – Punta de St Mathieu – Audierne

O ferry chegou a Roscoff á hora prevista: ás 7:30. Nada máis chegar á terra o primeiro que facemos é buscar un lugar onde almorzar en Roscoff, a ser posible uns croissants. E así fixemos. Tomámonos uns bos croissants, que xa tanto botabamos de menos despois de tantos días.

Roscoff
Roscoff

Logo de dar un paseo por Roscoff, continuamos en dirección á Punta de St. Mathieu por estradas sempre á carón da costa, contemplando os fermosos paisaxes bretóns.

Plounéour-Trez, na costa bretona
Plounéour-Trez, na costa bretona

Fixemos unha parada en Le Conquet e no faro de St Mathieu, e a partir de aí choveunos o que nos quedou de día. Continuamos cara ó sur sempre pola costa ata que decidimos quedarnos a durmir en Audierne, preto da cidade de Quimper. Audierne, así como a próxima Punta de Raz, xa as coñeciamos de outras viaxes pola Bretaña francesa, onde nos gusta regresar sempre que podemos. Para pasar a noite buscamos unha habitación nunha “chambre d’hôtes” ,unha especie de B&B pero á francesa, que é un tipo de aloxamento onde acostumamos a durmir sempre que viaxamos por Francia, xa que soen ser baratos, con almorzo e cun trato moi familiar (Vent d’ailleurs, http://www.vent-dailleurs.eu/).

Xa pola noite, e despois de tantos días comendo a terrible comida das terras que acababamos de visitar, case nos caían as lágrimas mentres ceabamos nunha crepería unhas galettes, unha especie de filloa de trigo sarraceno típica da Bretaña e moi famosa en toda Francia. Por fin volviamos comer ben despois de tantos días!

-Gastos pagados no día: (En total 51.8€)

Almorzo (Roscoff): 5.95€

Cea (Aux Crepes d’or, Audierne): 28.70€

Cervexas:  9€

Outros: 8.15€

-Km percorridos no día:  286 km

23 DE AGOSTO:  “ALBATROS”

Audierne – Pont-Aven – Port-Navalo – La Roche-Bernard

Continuamos polo sur da Bretaña cara ó leste, para ir facendo o camiño de regreso á casa. Lugares bretóns tan famosos como Concarneau, Carnac ou Quiberon xa son coñecidos para nós doutras viaxes, pero non Pont-Aven, que aproveitamos para visitalo ó quedarnos de camiño.

Pont-Aven
Pont-Aven

Outro lugar que non estivemos noutras viaxes pola Bretaña e que decidimos visitar foi a parte leste do Golfo de Morbihan, chegando ata á localidade de Port-Navalo. Esta zona non nos gustou moito, polo que continuamos o noso camiño ata La Roche-Bernard, que nos pareceu máis bonito e tranquilo.

La Roche-Bernard
La Roche-Bernard

Quedámonos durmir no Auberge des Deux Magots (http://www.auberge-les2magots.com/EN/index.php) , nunha praza do mesmo centro de La Roche-Bernard.

Place du Bouffay, La Roche-Bernard
Place du Bouffay, La Roche-Bernard

Despois dun paseo pola localidade e o porto, volvemos cear as típicas galettes (tamén as tomamos no xantar) nunha creperia. Para rematar ó dia estivemos de cañas por La Roche-Bernard onde coñecimos a Greg, co que estivemos xunto a outra xente tomando algo ata ben entrada a noite. Aínda hoxe continuo sen saber por que cando diciamos que eramos galegos un deles non paraba de repetir a palabra “albatros” (e o albatros non é que sexa un paxaro moi común na nosa terra).

-Gastos pagados no día: (En total 110.6€)

Chambre d’hôtes Vent d’ailleurs, Audierne: 47€

Xantar (La fregale, Guidel): 21.50€

Cea (Crêperie de la Roche, La Roche-Bernard): 27.60€

Cervexas:  14.50€

-Km percorridos no día:  298 km

24 DE AGOSTO:  FACENDO QUILÓMETROS

La Roche-Bernard – San Vicente de la Barquera

Aínda que tiñamos pensado pasar polo menos un par de días máis en Francia, moi ó noso pesar, e por motivos alleos á nós, tivemos que adiantar camiño ata algún lugar preto da casa. Así que, algo resacosos despois da festa do día anterior, saímos de La Roche-Bernard logo de tomarnos un croissant de almorzo. Despois, fixemos os máis de 800km. ata San Vicente de la Barquera facendo só as paradas necesarias. Chegamos xa de noite, e escollemos para durmir no mesmo sitio que estivemos no regreso da viaxe ó Cabo Norte do ano anterior, o Azul de Galimar (http://www.hotelazuldegalimar.es/), pero neste caso quedamos no hostal, que é máis barato e máis que suficiente para nós.

San Vicente de la Barquera
San Vicente de la Barquera

Como aínda despois de dous días en Francia comendo ben non nos é suficiente para esquecer a comida escocesa e irlandesa, tomamos unhas boas racións para cear. Non hai que excederse moito, xa que mañá en Asturias continuaremos xantando como tanto o botabamos de menos uns días atrás.

-Gastos pagados no día: (En total 240.56€)

Auberge des Deux Magots, La Roche-Bernard: 60€

Supermercado (La Roche-Bernard): 16.41€

Gasóleo: 82€

Peaxes: 39.65€

Cea (Bar Folia, San Vicente de la Barquera): 28.7€

Outros:  13.2€

-Km percorridos no día:  882 km

25 DE AGOSTO:  ALONGANDO A VIAXE

San Vicente de la Barquera – Ídolo de Peña Tú – Coto Carcedo – Puerto de Vega – Castropol

Hoxe pola mañá sabemos que ó final podemos estar un día máis de viaxe, así que, aínda que estamos preto da casa, intentaremos pasar outra noite polo camiño e así ir con máis calma. Pouco despois de saír de San Vicente, xa en Asturias, visitamos o Ídolo de Peña Tú, que é un conxunto megalítico con grabados e pinturas. Dende o aparcadoiro(a carón da N-634) ata o ídolo hai un camiño que se percorre en poucos minutos. Unha vez alí, un guía explica de balde o significado dos grabados.

Como de costume sempre que pasamos por Asturias, hai que comer o típico cachopo (http://es.wikipedia.org/wiki/Cachopo). Un dos meus favoritos é o do Bar Parrillada Vistamar, en Coto Carcedo (Concello de Castrillón, moi preto de Avilés).

Logo, despois dunha parada en Luarca, buscamos onde durmir en Puerto de Vega (preto de Navia), pero estaba todo ocupado ou con prezos moi altos, polo que continuamos ata Castropol.

Ribadeo e a Ponte dos Santos, dende Castropol
Ribadeo e a Ponte dos Santos, dende Castropol

En Castropol durmimos nun hotel á beira da N-640 (Casa Vicente) e ceamos unhas sardiñas á carón do porto.

Ría do Eo dende Castropol
Ría do Eo dende Castropol

-Gastos pagados no día: (En total 128.4€)

Hostal Azul de Galimar, San Vicente de la Barquera: 65€

Xantar (Parrillada Vistamar, Coto Carcedo): 22€

Cea (Mesón La Santina, Castropol): 32.30€

Cañas: 6.20€

Outros:  2.90€

-Km percorridos no día:  267 km

26 DE AGOSTO:  A CHEGADA

Castropol – Foz – Lugo

Con pena porque xa non podemos alongar máis a viaxe, iniciamos ó regreso ó lugar de onde saímos trinta días atrás. De todos os xeitos, aínda aproveitamos a mañá para dar un paseo pola Praia das Catedrais e por Foz, onde comemos unhas racións. Pola tarde, chegada a Lugo. Como de costume, todo este mes viaxando pasóusenos tan rápido que case non nos dimos conta. Por suposto, e como en case todas as viaxes que fixemos, o volveriamos facer o día seguinte da chegada.

-Gastos pagados no día: (En total 82.6€)

Hotel Casa Vicente, Castropol: 55€

Xantar (Cervecería Barrilete, Foz): 24€

Outros:  3.60€

-Km percorridos no día:  134 km

TOTAL DA VIAXE:

Gastos: 4345€ (2172€ cada un)

Quilómetros: 7609km (254km de media en 30 días de viaxe)

FIN.

Se desexades máis información podedes escribir a cabonorte2009@hotmail.es

GUIA DA VIAXE

Documentación:

Tanto Reino Unido, como Irlanda e Francia pertencen a Unión Europea, polo que o único requisito de entrada nestes países para cidadáns da UE é que leven o seu DNI. De todas formas, non está de máis levar o pasaporte.

Fronteiras:

Nalgúns sitios son practicamente inexistentes, coma por exemplo entre Irlanda e o Reino Unido. O único que poden controlar nalgunhas delas pode ser que non nos pasemos da cantidade de alcohol ou tabaco permitido.

No Cairngorms National Park
No Cairngorms National Park

Seguridade persoal:

Todos estes países son moi seguros, así que a única norma de seguridade a seguir é a do sentido común: non deixar cartos nin obxectos de valor á vista no coche, vixiar a carteira e mochila en aglomeracións, etcétera…

Urxencias sanitarias:

Para axilizar os trámites en caso dunha urxencia sanitaria nestes países, recoméndase levar a Tarxeta Sanitaria Europea, que calquera beneficiario da seguridade social a pode pedir gratuitamente nas oficinas da seguridade social. En moitas oficinas as dan o momento.

Cómpre levar ademais certos medicamentos de uso corrente para a diarrea, estreñimento, paracetamol, alcohol, auga osixenada, …

Comunicacións:

A cobertura de móbiles é moi ampla nestes países. Nalgunhas compañías pode ser preciso chamar ó servizo de atención ó cliente por se hai que activar algo para chamar dende o estranxeiro. Nós levabamos dous móbiles, un de contrato e outro de tarxeta e de dúas compañías distintas, que funcionaron sen problemas. Tamén é recomendable informarse de que compañías teñen tarifas máis baratas nos países para así escoller dende o noso móbil a compañía máis económica (con selección do operador manual).

Ferry que une a Península de Iveragh coa Illa de Valentia. Tamén se pode acceder á illa por unha ponte
Ferry que une a Península de Iveragh coa Illa de Valentia. Tamén se pode acceder á illa por unha ponte

As veces é recomendable buscar acceso a internet para falar coa familia (e aforrar cartos en chamadas), buscar aloxamento, información turística, etc… Nós levamos un ordenador portátil e atopamos distintas redes wifi polo camiño nos aloxamentos, bares,… En Francia sempre queda o truco de ir a un Mc Donalds a tomar polo menos un refresco, xa que alí todos teñen wifi gratuíta. Se non levades ordenador, sempre se pode atopar un cíber ou unha biblioteca pública.

Información turística:

En moitas das localidades que visitamos contan con oficinas de turismo onde proporcionan información turística gratuitamente. Nós informámonos antes da viaxe de moitos dos lugares turísticos por medio de guías de viaxe e internet. Ademais, levabamos con nós varias guías de países, algunhas nosas e a maioría prestadas gratuitamente por bibliotecas públicas.

Cartos:

Convén levar cartos en metálico e en tarxeta. Os cartos en metálico non se deben gardar todos xuntos, senón en lugares separados, para evitar roubos e perdas. Francia e Irlanda utilizan o euro, pero non no Reino Unido. Nós levabamos algunhas libras en metálico que cambiamos antes de saír da viaxe. Tamén sacamos algunhas máis nun caixeiro automático que nos deu problemas, como conto no diario da viaxe. Segundo me teñen comentado, hai algúns lugares en Inglaterra ou no Ulster onde non aceptan libras escocesas e viceversa, aínda que nós non tivemos problemas neste sentido.

Débese levar ademais varias tarxetas, mellor as de crédito que as de débito, xa que estas últimas non as aceptan nalgúns lugares (peaxes de Francia ou na compañía de ferries Brittany Ferries, por exemplo). Visa ou Mastercard como tarxetas de crédito e Visa Electron e Maestro como de débito son das máis frecuentes.

Illa de Sherkin, fronte ó faro de Baltimore
Illa de Sherkin, fronte ó faro de Baltimore

Horarios:

Hai que ter en conta que os establecementos destes países sempre pechan antes que aquí, polo que moitas tendas sobre as 5 e media da tarde xa están pechadas. Excepcionalmente, en Irlanda teño visto supermercados abertos ata case as 10 da noite, e incluso en domingo. Os restaurantes e bares igual, polo que compre adiantar a hora da comida e da cea. Isto tamén é importante á hora de buscar aloxamento, especialmente en localidades pequenas.

Cómpre destacar que tanto no Reino Unido como Irlanda se debe retrasar unha hora o reloxo.

Ónde durmir:

Nestes países hai moitas posibilidades de aloxamento en cantidade e calidade, dende luxosos hoteis ata campings e albergues. No Reino Unido e Irlanda é moi común aloxarse en casas particulares onde te alugan unha habitación e inclúen o almorzo do día seguinte, coñecido polo nome de Bed and Breakfast (B&B). Hai moitísimos e en case todas as localidades. Soen estar sinalizados ó carón da estrada (moitos incluso poñen nun cartel se teñen habitacións libres, vacancies, ou está completo, no vacancies), aínda que tamén se poden localizar nas oficinas de turismo, en internet, etc… Pódense atopar caras e baratas, aínda que o prezo medio ronda as 60-65 libras no Reino Unido e os 60-65 euros en Irlanda. Os almorzos soen ser moi completos, podendo elixir en case todos entre o almorzo típico das illas (ovos, touciño, fabas, salchichas, tomate, …) ou o continental. Pero o mellor deste tipo de aloxamento é, sen dúbida, o trato familiar.

Cómpre destacar que nos cuartos de baño das habitacións onde durmimos nas illas teñen un sistema nas duchas un pouco estraño para nós, xa que se manexa cunha especie de interruptor onde tamén se regula a temperatura, posto en marcha previamente con outro interruptor que polo xeral está no teito e ten forma de cordel. Por outro lado, precísase un tempo para acostumarse ó funcionamento das cisternas.

Interruptor da ducha no teito do baño
Interruptor da ducha no teito do baño
Mando da ducha co interruptor de acendido
Mando da ducha co interruptor de acendido

Aparte do B&B, tamén se pode durmir en hoteis, hostels (unha especie de hostais), albergues ou campings, aínda que este último non o recomendo xa que nestas illas chove bastante, e pola noite soe facer bastante frío. Por esta razón nós só acampamos unha noite.

Non se debe esquecer ó entrar nas illas un adaptador de enchufes, xa que alí se utilizan de tres clavixas planas.

Enchufe que se utiliza no Reino Unido e Irlanda
Enchufe que se utiliza no Reino Unido e Irlanda

En Francia recomendo a máis ou menos versión francesa do B&B: a chambre d`hôtes. Aínda que as hai de moitas categorías e prezos, temos durmido nelas ata por 40€ a noite con almorzo en temporada baixa. Tamén se pode durmir barato nas cadeas de hoteis tipo Formule 1, Ibis, etc…

Ónde comer:

Persoalmente, considero a comida do Reino Unido e Irlanda bastante mala e pouco saudable, polo que recomendo sempre que sexa posible buscar un aloxamento con cociña. Nas localidades máis grandes sempre se pode atopar algún restaurante con comida de mellor calidade. Se de todas formas se decide xantar ou cear como a meirande parte dos nativos, acudiremos a un pub ou a diversos locais de comida rápida para tomar fish and chips, pizzas, e todo tipo de fritangas.

Música en directo nun pub irlandés
Música en directo nun pub irlandés

En Francia a cousa é ben distinta. Hai moitos tipos de restaurantes e en moitos deles teñen menús a escoller a prezos interesantes. Particularmente, eu recomendo comer de vez en cando nunhas das típicas creperías.

O vehículo:

Para rodar polas estradas destes países compre levar o permiso de circulación do vehículo, o recibo do seguro e recoméndase tamén a carta verde do seguro. Non está de máis pedir na compañía de seguros un parte europeo de accidente. Se o vehículo non leva distintivo do estado na placa de matrícula, debe colocar un adhesivo identificativo.

Vehículo de tres rodas de fabricación británica
Vehículo de tres rodas de fabricación británica

Tendo en conta que as luces do vehículo do continente non están adaptadas para circular pola esquerda, se recomenda pegar un adhesivo nos faros para que non deslumbren ós que nos cruzamos en sentido contrario. Eu merqueino nunha tenda do ferry que nos levou a Portsmouth.

Adhesivo para adaptar a luz dos faros á circulación pola esquerda
Adhesivo para adaptar a luz dos faros á circulación pola esquerda

Respecto ó combustible se pode atopar en todos estes países gasolina sen chumbo e gasóleo en todos eles sen problemas, iso si, máis caros. En Francia é recomendable repostar en gasolineiras dos centros comerciais, algo moi habitual alí, xa que o aforro respecto as estacións de servizo das autopistas é considerable. Ningunha das gasolineiras onde repostamos tiñan servizo atendido, como é común nestes países.

Conducir:

Como todos sabemos, tanto no Reino Unido como en Irlanda se conduce pola esquerda. Ó principio parece difícil, especialmente nas rotondas,  pero debo recoñecer que me adaptei bastante ben.

Débese un facer cun bo mapa de estradas. Co obxectivo de non andar con varios mapas, utilizamos o mapa de Europa de Michelín, que xa o temos utilizado noutras viaxes e estamos acostumados a el. As veces resulta interesante ter algún máis dunha zona en concreto cunha escala máis detallada; nós para elo usábamos os mapas das guías. Aparte tiñamos un G.P.S. con mapa de Europa de Viamichelín, sen actualizar dende o 2006, aínda que non incluía Irlanda. Aínda que non é infalible, si serve de gran axuda.

Estrada en Irlanda
Estrada en Irlanda

Nas Illas, tanto as distancias como os límites de velocidade se miden en millas e millas por hora respectivamente, cousa á que si me custou adaptarme. No caso dos límites de velocidade levaba pegada unha nota no salpicadero cos límites máis comúns de millas por hora pasados a quilómetros por hora. Soen ser de 30mph (48km/h) en cidade, 60mph (96km/h) en estrada e 70mph (112km/h) en autoestrada.

Nota no salpicadero cos límites máis comúns de millas por hora pasados a quilómetros por hora
Nota no salpicadero cos límites máis comúns de millas por hora pasados a quilómetros por hora

O estado das estradas principais en Escocia é bastante bo, aínda que non se pode dicir o mesmo das menos transitadas, como ás do máis ó norte. Algunhas destas son moi estreitas e cheas de “passing place”, que son pequenos ensanches onde esperar á que pase o vehículo co que nos cruzamos nas estradas onde non collen os dous á vez. Circular moitos quilómetros por este tipo de estrada pode ser desquiciante. En Irlanda o estado das estradas é bastante peor, especialmente nas zonas máis afastadas.

Passing place, en Escocia
Passing place, en Escocia

En Francia son moi frecuentes as autopistas de peaxe, moi boas pero caras. O límite máximo nelas é de 130 km/h pero con humidade baixa ata 110 km/h. Hai bastantes radares, uns sinalizados e outros non. Os condutores soen cumprir escrupulosamente cos límites de velocidade.

Aparcar:

Para aparcar nas cidades hai dúas opcións: Ou buscar un aparcamento subterráneo (máis cómodo, seguro e caro), ou buscar unha zona de aparcamento público na rúa. Neste último caso, buscar onde aparcar soe ser difícil, perdendo ás veces moito tempo en buscar un sitio libre. Cómpre, ademais, levar cartos soltos para os parquímetros, e controlar o seu límite de tempo.

Se desexades máis información podedes escribir a cabonorte2009@hotmail.es

VIAJE A ESCOCIA E IRLANDA EN COCHE (en castellano)

(nota: Este diario de viaje es una traducción del gallego, por lo que puede contener errores)

Diario de viaje a Escocia e Irlanda en coche desde Lugo, haciendo el recorrido que se puede ver en el  mapa:

¿POR QUE ES ESTE UN VIAJE DIFERENTE?

Un mes es el tiempo que disponemos para recorrer estos dos países. Un mes que queremos aprovechar al máximo, y no entendemos aprovechar en el sentido de ver muchos lugares de interés turístico, sino como disfrutar el viaje, sin rutas establecidas, sin horarios y reservando sólo lo necesario, o lo que es lo mismo, haciendo lo que nos apetezca en cada momento, y sin seguir mucho los itinerarios y lugares de interés marcados por las guías turísticas. Va a ser un viaje bastante diferente a otros muchos que hicimos, en los que nos dejábamos llevar más por ver “a donde tienen que ir todos los turistas”, es decir, donde nos mandan las guías de turismo. No es que esté en desacuerdo con este tipo de viajes, pero esta vez queríamos un viaje diferente, donde las guías de turismo (que también llevábamos) sólo nos sirvieran como una recomendación, una mera fuente de información, pero después nosotros haríamos lo que quisiésemos. También es un viaje diferente al que hicimos al año anterior; el viaje al Cabo Norte en coche (http://cabonorte.wordpress.com/2009/12/20/viaje-al-cabo-norte-en-castellano/) que tantas entradas tiene en este blog. Es diferente porque la razón de ese viaje era un objetivo: Llegar al Cabo Norte; esa era la razón fundamental del viaje, cumplir el sueño de llegar a ese lugar; las muchas horas de coche que pasamos para lograr ese objetivo no restó en absoluto la magia de ese viaje. Fue un viaje también diferente, y excepcional.

Mi coche, en algún lugar del norte de Escocia
Mi coche, en algún lugar del norte de Escocia

Por lo tanto, si queréis información de los lugares turísticos para visitar aprovechando al máximo posible el tiempo, os recomiendo que compréis unas de las excelentes guías turísticas que hay en el mercado (El País Aguilar, Lonely Planet, Guías Azules, etc…), así como consultar muchas páginas web donde podéis encontrar mucha información de estes lugares; pero si además queréis conocer Escocia e Irlanda de otra manera, de una forma distinta (por lo menos para mí) , podéis leer el diario de viaje de mi recorrido, reflejando mi visión de los paisajes, de las poblaciones turísticas…y no turísticas, de los lugares que más me llegaron, de los alojamientos más y menos acogedores, de los bares donde merece la pena tomarse unas cuantas pintas…

EL VIAJE

Para mí empezar un viaje saliendo de casa al aeropuerto, meterme en el avión, y aparecer al cabo de unas horas en el lugar de destino, me pierde parte de la esencia del viaje. Por eso siempre que puedo, me gusta llegar al destino poco a poco, en varias etapas, porque soy de los que piensan que el viaje no es sólo llegar al destino, sino de disfrutar del camino. Por esta razón hicimos el viaje en mi coche, en el cual salimos de casa hasta Bilbo, donde cogimos el ferry hasta Portsmouth (Inglaterra). Desde allí, fuimos en coche hasta Escocia y pasamos allí 11 días. Después, cogimos otro ferry a Irlanda para disfrutar de otros 11 días hasta que embarcamos en un tercer ferry hasta Roscoff, en la Bretaña, y desde allí de vuelta a casa por carretera. El recorrido lo describiré a modo de diario de viaje, es decir, comentándolo día por día, incluyendo además todos los datos de kilómetros recorridos, alojamientos y precios de todo lo gastado día por día para dos personas, haciéndolo todo más ameno con fotografías que hice en el viaje.

Señal en gaélico
Señal en gaélico

28 DE JULIO: COMIENZA EL VIAJE

Lugo – Bilbo

El ferry hasta Portsmouth nos salía de Bilbo el día 29 a la 1 de la tarde, esa es la razón por la cual empezamos el viaje el día anterior. Así que ese día aprovechamos la mañana para acabar  de preparar el equipaje y hacer algunas gestiones relacionadas con el viaje. Salimos después de comer  e hicimos los casi 500 kilómetros hasta Bilbo, donde llegamos ya de noche. Dormimos en un hotel Formule 1, cadena de hoteles muy famosa en Francia, donde por sólo 35€ tienes una habitación doble bastante bien equipada, aunque con baño compartido.

-Gastos pagados en el día: (105€ en total)

Gasóleo: 52€

Cena (Hotel Ibis): 18€

Alojamiento: Formule 1 Barakaldo: 35€

-Km recorridos en el día: 483 km

29 DE JULIO: “PRIDE OF BILBAO”

Bilbo – ferry “Pride of Bilbao”

Como el ferry no sale hasta la 1 de la tarde, aún podemos desayunar tranquilamente y hacer unas compras en un centro comercial próximo al hotel, sobre todo para comprar provisiones, ya que según nos comentaron la comida en el ferry es cara y no muy buena para lo cual estamos acostumbrados, así que más vale hacer un buen desayuno y subsistir después algo más de 24 horas a bocadillos y fruta. También aprovechamos para llenar el depósito, ya que el gasóleo en el Reino Unido es más caro.

Con una hora de adelanto llegamos al puerto de Santurtzi, concretamente hasta el espigón número 3, que es donde sale el ferry y que está muy bien señalizado, ya desde la autopista A8. Después de aparcar el coche en la bodega, dejamos el equipaje en el camarote (una vez que el barco sale, no se puede bajar al coche).

Vista de la Ría de Bilbo desde nuestro camarote del Pride of Bilbao
Vista de la Ría de Bilbo desde nuestro camarote del Pride of Bilbao

El barco sale puntual, y poco después de partir, una vez que nos alejamos de tierra, bajamos al camarote. Escogimos un camarote doble y exterior, ya que pasar las 29 horas previstas en el barco en un camarote interior se hace algo claustrofóbico, y además, la diferencia de precio no era mucha. Pagamos en total 487€, que incluye el billete para 2 adultos, el coche y el camarote exterior, y que no lo consideramos excesivo teniendo en cuenta que los dos ferries que salían desde Santander eran más caros

Salida del Pride of Bilbao del puerto de Santurtzi
Salida del Pride of Bilbao del puerto de Santurtzi

Como tengo la suerte de no marearme, disfruto mucho del tiempo que paso en el barco. Me dedico sobre todo a leer, y de vez en cuando echar un vistazo al mar por el ojo de buey de nuestro camarote, en el lado de estribor. A veces vamos a dar un paseo por el barco, donde compramos algún refresco y dulces en la tienda libre de impuestos, así como una pegatina para adaptar la luz de los faros a las carreteras de las islas, para no deslumbrar a los coches que vienen de frente. También aprovechamos para ir a la cubierta a ver el mar, donde ya no se ve nada de tierra alrededor, y donde contemplamos una hermosa puesta de sol.

El mar, en algún punto del trayecto entre Bilbo y Portsmouth
El mar, en algún punto del trayecto entre Bilbo y Portsmouth

-Gastos pagados en el día: (En total 541€ + 11.78£)

Gasóleo: 30€

Desayuno: 9.50€

Supermercado: 14.50€

Billete del Pride of Bilbao: 487€

Adaptador de faros: 7.99£

Otros: 3.79£

-Km recorridos en el día: 15 km

30 DE JULIO: A PARTIR DE AHORA, A CONDUCIR POR LA IZQUIERDA

Ferry “Pride of Bilbao” – Portsmouth – Stonehenge – Amesbury

La hora prevista de llegada a Portsmouth es a las 17:15 hora británica (1 hora menos que en el continente), y alrededor de las seis de la tarde ya estabamos con el coche en la carretera. Como nunca había conducido por la izquierda, iba con mucho cuidado, sobre todo en los cruces y en las rotondas. Por autovía y por carreteras convencionales pienso que es bastante fácil adaptarse.

Llegada al puerto de Portsmouth
Llegada al puerto de Portsmouth

Queríamos ver el famoso monumento megalítico de Stonehenge, así que decidimos ir directamente hasta allí, y después cenar y dormir en la población más próxima: Amesbury.

Llegamos a la entrada para visitar Stonehenge justo a la hora de cierre y ya no nos dejaron pasar. Aprovechamos entonces para dar un paseo por los alrededores, desde donde se puede observar también el complejo megalítico

Conjunto megalítico de Stonehenge
Conjunto megalítico de Stonehenge

En Amesbury, dormimos en un típico bed and breakfast (B&B), llamado Catkin-lodge (http://www.catkinlodge.fsnet.co.uk/), por 65£. Como es habitual en este tipo de alojamiento incluye, aparte de una cómoda habitación doble con baño, un magnífico desayuno.

-Gastos pagados en el día: (En total 15.4£)

Cena: 2 pizzas, 1 ensalada, 2 refrescos (King Pizza chicken, Amesbury): 11.40£

Otros: 4£

-Km recorridos en el día: 100 km

31 DE JULIO: RUMBO A ESCOCIA

Amesbury – Stirling

Nada mejor que empezar el día con un buen desayuno, cosa que en los bed and breakfast (B&B) está casi siempre asegurado. Suelen incluir el típico desayuno inglés, compuesto principalmente por tocino, huevos, habas, salchichas, tomate, … así como cereales, tostadas, yogur, algo de fruta y té o café. Como para nosotros resulta un poco fuerte, nos conformamos con repetir cereales y tostadas y no tomar nada de “cocinado”.
Salimos temprano hacia el norte, ya que queríamos llegar hasta Stirling (Escocia) por la tarde. Durante los primeros kilómetros, la carretera era estrecha y sin arcén, y con abundantes cruces y rotondas, que no estaba nada mal para irse acostumbrando a  conducir por la izquierda. Poco antes de Birmingham nos incorporamos a la M5, y continuamos hasta Stirling todo por autopista, sin demasiado tráfico salvo en las cercanías de Liverpool y Manchester.

A autoestrada M6, preto de Manchester
A autoestrada M6, preto de Manchester

Alrededor de las cinco de la tarde llegamos a Stirling, donde habíamos reservado para cuatro noches un B&B que encontramos en internet donde nos dejaban utilizar la cocina (Ryneemar B&B http://www.ryneemar.co.uk/). Cuando llegamos no había nadie, así que aprovechamos para ir hasta el centro de Stirling para dar un paseo y hacer algunas compras para la cena. Después volvimos al B&B, donde conocemos  a nuestros anfitriones (Laura y George)  que nos cayeron bien ya desde el primer minuto. Nos enseñaron la habitación y el funcionamiento de la cocina y a los pocos minutos ya estábamos cocinando y cenando, ya que después de los kilómetros que habíamos hecho teníamos bastante hambre.

Después de cenar fuimos a dar un paseo y a tomar unas cañas, pues ya teníamos ganas de entrar en algún pub escocés. En el primero tomamos una Tennent’s “small” y en el segundo una “large”, más o menos el doble que la anterior: bastante suaves pero muy ricas.

-Gastos pagados en el día: (En total 80.32£)

B&B Catkin-lodge, Amesbury: 65£

Supermercado (Lidl, Stirling): 7.02£

Cañas: 8.30£

-Km recorridos en el día: 656 km

1 DE AGOSTO: “GAMES” EN LAS TROSSACHS

Stirling – Callender – The Trossachs – Luss– Stirling

Hoy decidimos dedicar el día a conocer el Parque Nacional The Trossachs, ya que nos apetece pasear por algún espacio natural y de paso quemar las calorías del buen desayuno que nos preparó Laura. A poca distancia de Stirling, a las puertas del Parque Nacional, paramos en Callender. Allí, justo en la entrada del Rob Roy Centre (que no visitamos) está la oficina de turismo, donde pedimos información de alguna ruta por el Parque Nacional, y donde nos dijeron que ese mismo día se iba a celebrar allí unos “Highland Games”, es decir, una fiesta con típicos juegos escoceses, que desde luego no quisimos perdernos.

Pero antes de que empezaran los juegos, nos dio tiempo para hacer una caminata hasta un monte próximo donde se disfruta una buena panorámica de Callender y alrededores.

Panorámica de Callander
Panorámica de Callander

La subida al monte fue corta pero intensa, pero no vino mal para quemar parte del desayuno. Una vez de vuelta al pueblo, ya había ambiente de fiesta, con varias bandas de pasacalles con gaitas que seguimos hasta un lugar de las afueras donde se iban a desarrollar los juegos.

Para poder ver los juegos tuvimos que dar una donación “voluntaria” para beneficencia de 8£ por persona (sí o sí) y una vez dentro llama la atención un gran campo de juegos en el centro, rodeado de múltiples barracas de feria, alguna tienda, un bar y varios lugares donde te servían todo tipo de comida basura. También había una campa donde se exhibían perros policía.

Highland Games en Callender
Highland Games en Callender

Como dice el refrán “allí donde fueres haz lo que vieres” así que, como hacía todo el mundo allí dentro, nos pusimos a ver los juegos después de pedir unas cervezas en el bar, y mientras tomábamos algo de una pésima comida basura. Como era de esperar en unos juegos escoceses, suponían una clara demostración de fuerza y no mucha táctica, así por ejemplo pudimos observar varios tipos de lanzamientos de pesos y troncos, así como de levantamiento de piedras.

Highland Games en Callender
Highland Games en Callender

Para amenizar los juegos, había en un extremo del campo un palco donde actuaban grupos de bailes regionales, sobre todo escoceses. Fue una buena forma de pasar una buena parte del día, así que ya entrada la tarde seguimos camino al interior de las Trossachs. La primera parada, a muy pocos kilómetros de Callender es el Loch (es así como llaman los escoceses a los lagos) Katrine, hermoso lago dentro del Parque Nacional donde se pode dar un paseo alrededor o una vuelta en barco (nosotros no hicimos nada de eso, ya que era bastante tarde).

The Trossachs National Park, cerca de Loch Katrine
The Trossachs National Park, cerca de Loch Katrine

Para acabar el recorrido de ese día, visitamos el siguiente loch, el Loch Lomond, un poco más al este, haciendo una parada en una aldea al lado del lago: Luss.

Loch Lomond en Luss, en el Trossachs National Park
Loch Lomond en Luss, en el Trossachs National Park

Llegamos de vuelta a nuestro B&B de Stirling ya casi de noche, donde cenamos nada más llegar acompañados de Laura, con quien nos sentimos muy a gusto. Después de cenar nos dedicamos al que sería nuestro ritual casi todos las noches del viaje: un paseo y unas cañas en algún pub próximo, para acercarnos más al modo de vivir de los autóctonos.

-Gastos pagados en el día: (En total 76.70£)

Gasóleo: 47£

Entradas Highland Games en Callander: 16£

Comida basura en los Games: 4£

Cañas: 9.70£

-Km recorridos en el día: 165 km

2 DE AGOSTO: LA COSTA DE EAST NEUK

Stirling – St Andrews – East Neuk – Culross – Falkirk Wheel – Stirling

Como ayer estuvimos en la montaña, hoy decidimos visitar la costa, aunque como es bien sabido hablar de costa aquí no se puede relacionar en absoluto con sol y playa. Nuestra primera parada del día la hicimos en St Andrews, una de las poblaciones más interesantes de Escocia a nivel histórico. Aunque la catedral (que en su tiempo parece ser que fue la más grande de Escocia) y el castillo están en ruinas, su universidad sigue en funcionamiento en la actualidad.

Ruinas de la catedral de St Andrews
Ruinas de la catedral de St Andrews

Siguiendo la carretera de la costa hacia el sur entramos en la parte norte del Firth of Forth (estuario donde desemboca el Río Forth, en la cual a su orilla está la ciudad de Edimburgo), conocida con el nombre de East Neuk. Entre los pueblos de pescadores que hay en este tramo de costa destaca St Monans y, más en el interior, Culross.

St Monans, en la East Neuk
St Monans, en la East Neuk

De camino de vuelta a Stirling aprovechamos para ver el funcionamiento de la esclusa giratoria Rueda de Falkirk (Falkirk Wheel), que se utiliza como ascensor de los barcos que navegan por el canal. En este enlace se puede ver el funcionamiento: http://es.wikipedia.org/wiki/Archivo:Falkrikwheelanimationmedium.gif

Rueda de Falkirk
Rueda de Falkirk

Al lado de Stirling, en un alto donde hay una excelente vista de la ciudad, está el Monumento Nacional William Wallace, donde se guarda la que dicen que era su espada de batalla. Nosotros  no visitamos el interior, porque ya había cerrado y, además, oímos que no valía la pena.

Monumento Nacional William Wallace
Monumento Nacional William Wallace

Finalmente, paseo por las calles de Stirling y su castillo, acabando el día tomando unas cañas en los pubs de la zona.

-Gastos pagados en el día: (En total 18.04£)

Café en St Andrews: 2.10£

Supermercado (St Andrews): 10.24£

Cañas: 5.70£

-Km recorridos en el día: 269 km

3 DE AGOSTO: EDIMBURGO

Stirling – Edimburgo – Stirling

Estando tan cerca de la capital de Escocia (unos 50 km) casi sería un delito no conocer Edimburgo, así que este fue el día que escogimos para visitar esta famosa ciudad. Cuando le dijimos a Laura que íbamos en coche nos dijo que la mejor forma de ir a Edimburgo era en tren, que nos dejaba ya en el mismo centro de la ciudad, y así no nos teníamos que preocupar por conducir y aparcar. Se ofreció, además, a llevarnos hasta la estación de tren de Stirling en su coche.

Y siguiendo los consejos de Laura así hicimos. Nos llevó a la estación de tren y, nada más comprar los billetes, ya nos salió al tren que en más o menos una hora nos dejaba en el centro de Edimburgo. Fuimos hacia el centro, concretamente a la famosa Royal Mile y alrededores, acercándonos hasta la entrada misma del castillo. La indiscutible belleza de la ciudad se ve eclipsada por la gran cantidad de turistas que llenan las calles y los lugares de interés turístico como el castillo, donde la cola de entrada es enorme. Es lógico, Edimburgo es un destino turístico de moda, y además estamos en pleno verano, y por si fuera  poco durante todo el mes de agosto se celebra su famoso festival. Pero esta saturación turística le resta encanto a la ciudad. Quizás sea mejor visitarla en invierno.

Edimburgo, desde Calton Hill
Edimburgo, desde Calton Hill

Escapando de los turistas que invadían el centro, llegamos a Calton Hill. Las magníficas vistas de la ciudad que hay desde aquí hacen de este lugar mi favorito de Edimburgo.

Aprovechando que estamos en una ciudad de tamaño considerable (unos 400.000 habitantes) con gran cantidad de servicios, decidimos buscar un restaurante italiano para descansar el cuerpo de la terrible comida local. El Martone, cerca del Calton Hill, fue una elección estupenda. Después, pasamos la tarde paseando por la New Town y alguna zona de la parte vieja que no vimos por la mañana.

Castillo de Edimburgo desde los West Princes Street Gardens
Castillo de Edimburgo desde los West Princes Street Gardens

Bien entrada la tarde cogimos el tren de vuelta a la tranquilidad de Stirling. Ya echaba de menos volver a oír hablar inglés en las calles (pienso que en Edimburgo escuché todos los idiomas de la tierra), tomarme una caña en un pub donde, después de cuatro días por aquí ya no eres un desconocido, y, para acabar el día, cenar tranquilamente en el B&B mientras hablamos con Laura. Desde luego, estuvimos muy a gusto en Stirling.

-Gastos pagados en el día: (En total 51£)

2 tickets de ida y vuelta a Edimburgo: 16£

Comida: Pizza, ensalada, cervezas y café (Martone, Edimburgo) 24.70£

Cañas (Stirling): 10.30£

-Km recorridos en el día:  0 km

4 DE AGOSTO: CITA CON LA NATURALEZA EN EL PARQUE NACIONAL DE LAS CAIRNGORMS

Stirling – Dunked – Aviemore – Parque Nacional de las Cairngorms – Boat of garten

Después de despedirnos de Laura y George, abandonamos Stirling y continuamos hacia el norte. Los siguientes días queremos dedicarnos a recorrer toda la costa norte de las Highlands, desde Inverness hasta la Isla de Skye, parando a dormir dónde nos apetezca. Seguimos pues, la carretera A9 cara Inverness, y a no muchos kilómetros de Stirling visitamos la localidad de Dunkeld, donde hacemos un descanso y vemos las ruinas de la antigua iglesia.

Un poco más al norte, decidimos buscar un sitio donde dormir cerca del Parque Nacional de las Cairngorms. Comenzamos a buscar en Aviemore, una especie de localidad – resort, orientada claramente a dar servicios a las estaciones de esquí próximas en invierno, y algunos excursionistas en verano. Es, por lo tanto, una población bastante fea y sin personalidad, por lo que seguimos  buscando por los alrededores un lugar que nos convenza más. Ese lugar fue Boat of Garten. Allí encontramos también un B&B que nos gustó al instante.

Loch Morlich en los Cairngorms National Park
Loch Morlich en los Cairngorms National Park

Así que después de comer algo, nos dirigimos a ver un poco el corazón de este Parque Nacional. Primero, dentro del Glenmore Forest Park, nos acercamos hasta la estación de esquí donde se encuentran los picos de mayor altitud, y donde aún en esta época del año se pueden ver algunos neveros. Después dimos un paseo alrededor del Loch (es así como llaman los lagos en Escocia) Morlich, donde había bastante gente disfrutando de la playa de alrededor e incluso bañándose, aunque la temperatura no era muy agradable.

Loch Garten en el Cairngorms National Park
Loch Garten en el Cairngorms National Park

Como hoy teníamos ganas de andar, seguimos buscando más lugares donde pasear por el parque, y continuamos por las orillas del Loch Garten, para mi gusto mucho más bonito y tranquilo que el anterior loch, ya que es raro que te encuentres con gente. Sin duda, es un buen lugar para relajarse durante el viaje.

De vuelta a Boat of Garten, cenamos en el que creemos que es el único restaurante de la localidad: el Andersons Restaurant, con comida de calidad (cosa rara por estas tierras), aunque algo caro.

-Gastos pagados en el día: (En total 298.67£)

B&B Ryneemar, Stirling (4 noches): 240£ + 10£ de propina

Supermercado (Boat of Garten) 3.07£

Cena: 2 platos de pescado, 1 botella vino, postre y café (Andersons,Boat of Garten): 42.90£

Otros: 2.70£

-Km recorridos en el día: 267 km

5 DE AGOSTO: EL NORTE DE LAS HIGHLANDS

Boat of garten – John O’Groats – Dunned Head –  Melvich

Con mucho gusto nos quedaríamos unos días más en Boat of Garten, aunque sólo fuera por hablar más con los encantadores Val y John, los propietarios del B&B Steornabhagh (http://www.bnbselect.com/bnb/34528). Pero el viaje continúa, y queremos seguir hacia la costa norte de las Highlands.

Poco después de pasar Inverness, la carretera A9 va bordeando la costa, haciendo el viaje más ameno. Alrededor del mediodía llegamos al que se dice el punto más septentrional de las Islas Británicas: John O’Groats. Este famoso lugar no es que tenga nada en particular, salvo la fama que lleva millares de turistas cada año. En realidad el paisaje es más bonito cerca de allí, en Dunnet Head, a donde llegan pocos visitantes , y donde sí que es en realidad el punto más septentrional de las Islas Británicas. Justo enfrente de esta costa podemos ver las Islas Orcadas.

Faro en Dunnet Head y al fondo, las Islas Orcadas
Faro en Dunnet Head y al fondo, las Islas Orcadas

Continuando por la costa, decidimos buscar un sitio donde pasar la noche cuando pasábamos por Melvich, ya que nos gustó mucho su entorno. Encontramos el B&B The Sheiling (http://thesheilingbandb.com/), situado en un alto con buenas vistas.

Bighouse, en Melvich
Bighouse, en Melvich

En Melvich, Bighouse  es un buen lugar para pasear, situado en la desembocadura de un río que acaba en una playa. Después, para relajarnos más aún, fuimos tomar algo y cenar unas lasañas muy ricas al Halladale Inn, al lado de nuestro B&B.

-Gastos pagados en el día: (En total 148.48£)

B&B Steornabhagh, Boat of Garten: 58£ + 2£ de propina

Gasóleo: 52£

Supermercado + pan (Wick):  5.88£

Cena: 2 lasañas y 3 cervezas (Halladale Inn, Melvich): 25£

Cañas: 5.60£

-Km recorridos en el día:  314 km

6 DE AGOSTO: “PASSING PLACE”

Melvich – Ullapool

A partir de Melvich, continuamos por la carretera de la costa rumbo al Oeste y después hacia el sur, yendo siempre cerca del mar. Para mí, los paisajes desde aquí hasta la Isla de Skye son los más hermosos del viaje. Me recuerdan un poco los de Noruega que vi el año anterior. Lugares como Kyle of Tongue, Loch Eriboll, Kyle of Durness, etc… merecen la pena para parar un rato el coche para contemplar el paisaje.

Loch Eriboll
Loch Eriboll

Además, una parada de vez en cuando viene bien para descansar un poco de esta carretera, ya que es muy estrecha y está llena de “Passing place”, que consisten en pequeños ensanchamientos de la carretera donde parar el coche mientras esperas a que pase el que viene de frente, ya que estas vías son tan estrechas que sólo coge un turismo.

Passing place
Passing place

Después de pasar Durness, la carretera nos dirige hacia el sur con paisajes igual de espectaculares, ya sean de costa o a veces de interior, donde son frecuentes los loch (lagos o fiordos). En el Loch Assynt podemos ver las ruinas del Ardvreck Castle.

Ardvreck Castle en el Loch Assynt
Ardvreck Castle en el Loch Assynt

Después de unos 200 km de carreteras estrechas y de cientos de passing place, decidimos parar a buscar dónde dormir en Ullapool. Son más o menos las dos de la tarde y comenzamos en busca de un B&B para pasar la noche y, cosa que nunca nos pasó hasta ahora, estaban todos con el cartel de “no vacancies”, es decir, completos. Ya pensábamos en dormir en el camping hasta que encontramos uno donde tenían una habitación libre (pienso que la última que quedaba en Ullapool), y allí nos quedamos (B&B Fyffe House ).

Loch Broom desde el Faro de Rhue, Ullapool
Loch Broom desde el Faro de Rhue, Ullapool

Ullapool está en la orilla del Loch Broom, y es desde donde salen los ferries para Stornoway, en las Islas Hébridas. Los mejores lugares para contemplar el Loch Broom son desde el Faro Rhue (a muy pocos kilómetros en coche desde Ullapool), o bien desde el mismo monte de Ullapool, desde donde sale una ruta de senderismo bastante corta, de la que te dan información en la oficina de turismo de la localidad. Las vistas desde lo alto merecen  la pena.

Para acabar el día, unas cañas en los pubs y un “fish and chips” (pescado con patatas, ambos fritos y de bajísima calidad) para cenar.

-Gastos pagados en el día: (En total 89.33£)

B&B The Sheiling, Melvich: 64£

Supermercado (Ullapool):  8.33£

Cena: Fish and chips (Ullapool): 5.60£

Cañas: 11.40£

-Km recorridos en el día:  216 km

7 DE AGOSTO: EL ROBO DE BANK OF SCOTLAND

Ullapool – Portree

Como hacemos siempre, de vez en cuando miramos por internet los gastos y lo que nos queda en la cuenta corriente que utilizamos para los viajes. Pero de esta vez llevamos una sorpresa: El día anterior, íbamos a retirar 100 libras en un cajero del Bank of Scotland de Ullapool, pero antes de aceptar la operación, la anulamos para retirar posteriormente 150 libras, ya que queríamos sacar algo más de dinero. Total, que hoy vimos que nos cargan en la cuenta las 150 libras que sacamos en el cajero, como es lógico, más también las 100 libras de la operación que anulamos. Llamamos al servicio de atención al cliente de nuestra caja y no nos solucionaron nada, así que decidimos ir directamente al Bank of Scotland al próximo lunes (hoy es sábado) a ver que nos dicen. No andamos nada sobrados de dinero, por eso estos “errores” de los bancos nos cabrean un poco.

Seguimos después el viaje hacia el sur por la costa oeste de Escocia, siempre por carreteras al lado de la costa, pasando por lugares tan espectaculares como el Loch Torridon y Loch Carron. Ya por la tarde, llegamos a la localidad donde empieza el puente (antiguamente de peaje) que da acceso a la Isla de Skye: Kyle of Lochalsh. Nosotros, nada más cruzar al puente, nos dirigimos hasta Portree, a la capital de la isla.

Portree, capital de la Isla de skye
Portree, capital de la Isla de skye

Igual que cuando llegamos a Ullapool, todos los B&B de Portree tenían ya el cartel de “no vacancies”, por lo que de esta vez no encontramos ninguna habitación disponible. Tampoco tuvimos suerte en los albergues del centro. Y como no nos apetecía seguir buscando por las afueras, decidimos dormir en el camping de Portree (http://www.portreecampsite.co.uk/), cosa de la que después nos arrepentimos, ya que pasamos bastante frío por la noche. Para  nuestro gusto, Escocia (y también Irlanda), no son lugares muy apropiados para acampar, ya que los veranos son bastante fríos y lluviosos.

Portree tiene muchos servicios para el turista: alojamientos, restaurantes, etc…, pero no es una localidad muy grande para asimilar tantos visitantes, por lo que para al tamaño que tiene, hay mucha gente (supongo que será así sólo en esta época del año). Por lo demás, no es nada fea, sobre todo en la zona del puerto.

Cogimos comida en un supermercado para cenar más tarde en el camping y después, celebramos mi cumpleaños tomando unas cañas en un pub de Portree. Celebrábamos también que ya llevábamos 11 días de viaje, y aún nos quedan muchos por delante.

-Gastos pagados en el día: (En total 89.33£)

B&B Fyffe House, Ullapool: 60£

Supermercado (Kyle of Lochalsh y Portree):  8.97£

Cañas: 6£

Otros: 3.06£

-Km recorridos en el día: 278 km

8 DE AGOSTO: LA ISLA DE SKYE

Portree – Neist Point – Kyleakin

Hoy vamos a dedicar el día a recorrer la Isla de Skye, famosa por ser una de las islas más hermosas de Escocia. Saliendo de Portree hacia el norte, lo primero que encontramos es el Storr, que cuenta con un entorno de gran belleza por sus formaciones rocosas, lochs y acantilados.

El Storr, en la Isla de Skye, con Loch Fada en primer plano
El Storr, en la Isla de Skye, con Loch Fada en primer plano

Poco después, siguiendo la A 855, están las ruinas del Duntulm Castle, situado al lado de un acantilado con vistas a las Islas Hébridas. Continuando por las carreteras más próximas a la costa, llegamos hasta otro lugar con excelentes vistas: el Neist Point, el punto más occidental de la isla.

Neist Point, en la Isla de Skye. Al fondo, las Islas Hébridas
Neist Point, en la Isla de Skye. Al fondo, las Islas Hébridas

La costa tiene paisajes muy hermosos, pero el interior no se queda atrás, como las montañas de Cuillin, que llegan a tener casi 1000 metros de altitud.

Kyleakin, puerta de entrada a la Isla de Skye
Kyleakin, puerta de entrada a la Isla de Skye

Decidimos pasar esta última noche en la Isla de Skye en Kyleakin, la población más próxima al puente que da acceso a la isla. Kyleakin es un lugar que vino a menos desde la construcción del puente, ya que antes era donde se cogía el ferry que llevaba hasta el “continente”. Es por lo contrario un lugar muy tranquilo y con bastantes servicios, entre los que destacan varios tipos de alojamiento. Nosotros de esta vez pasamos la noche en un albergue o hostel, (Skye Backpackers Hostel: http://skyebackpackers.com/)

Echábamos muchísimo de menos poder cocinar nuestra comida después de tantos días comiendo de bocadillos o la terrible comida que se acostumbra a tomar por aquí. Concretamente desde la casa de Laura, en Stirling, no tuvimos a mano una cocina. Por eso disfrutamos tanto de esta cena. Aprovechando la wifi del hostel, reservamos sitio en el ferry que nos llevaría a la Irlanda dentro de tres días, ya que aquí decidimos partir el viaje dedicándole los mismos días a Irlanda que a Escocia. De paso aprovechamos para avisar la Laura de que íbamos a pasar mañana la noche en su casa (nos apetecía volver a parar en Stirling de paso que nos dirigíamos hacia el sur).

-Gastos pagados en el día: (En total 51.77£)

Camping, Portree: 10£

Supermercado (Broadford):  5.97£

Skye Backpackers Hostel, Kyleakin: 30£

Cañas: 5.80£

-Km recorridos en el día: 205 km

9 DE AGOSTO: ATRAPADOS EN EL LAGO NESS

Kyleakin – Lago Ness – Fort Augustus – Fort William – Stirling

Nada más partir de kyleakin, cruzamos el puente que da acceso a la isla y paramos en Kyle of Lochalsh, a buscar una sucursal del Bank of Scotland para solucionar el problema de las 100 libras que nos cargaron de más en el cajero de Ullapool: Nos dijeron que no podían hacer nada y que se los reclamáramos  a nuestro banco, o lo que es lo mismo, que no querían hacer nada.

Después, a poca distancia de Kyle of Lochalsh, paramos junto al castillo de Eilean Donan, mientras caía una intensa lluvia. Para mí, es el castillo más hermoso de los que vi en Escocia.

Eilean Donan Castle
Eilean Donan Castle

Nuestro siguiente objetivo era rodear el famoso Lago Ness, en el sentido contrario de las agujas del reloj, es decir, hacia el este por la orilla sur del lago y hacia el oeste por la norte. No era mala idea, ya que así podíamos ver todo el lago, si no fuese porque nos equivocamos de carretera donde la orilla sur, y la ruta alternativa por donde nos llevó el GPS resultó ser una pista de tierra, invadida por ovejas, y con unas curvas tan cerradas en la parte final, que el coche casi no podía tomar las curvas, y mucho menos dar la vuelta.

El GPS no siempre te lleva por el camino correcto… aunque esto es una autopista comparado con lo que me encontraría después
El GPS no siempre te lleva por el camino correcto… aunque esto es una autopista comparado con lo que me encontraría después

Mientras maniobraba para tomar las curvas, bajo un intenso olor a embrague y rueda quemada, pensé que si no saldríamos de allí por nuestros medios, la única forma de sacar el coche sería en helicóptero.

Tuvimos suerte y, como el camino no estaba excesivamente húmedo, conseguimos llegar hasta la carretera que bordea al lago. Desde allí, fuimos hasta Inverness, ciudad en el extremo este del lago, y después, de vuelta al oeste para rodear al lago por la parte norte, con muchos más visitantes que en la orilla sur, donde hay una especie de “centro turístico” sobre al lago Ness y su monstruo (no paramos), y las ruinas del Urqhart Castle, con un precio de la entrada desorbitado para ver unas ruinas.

Completamos la vuelta al Lago Ness en Fort Augustus, para mí el lugar más interesante de todo el lago. Aparte de ser una población con cierto encanto, cuenta con un sistema de esclusas para salvar al desnivel del Canal de Caledonia (que une la costa este de Escocia con la del oeste, pasando por el Lago Ness) que merece la pena ver en funcionamiento.

Esclusas en funcionamento en Fort Augustus
Esclusas en funcionamento en Fort Augustus

Desde Fort Augustus continuamos hacia Fort William, por una carretera que cruza alguna vez el Canal de Caledonia a través de puentes giratorias, donde se corta el tráfico cuando pasa un barco.

Puente girando para dejar pasar un barco por el Canal de Caledonia
Puente girando para dejar pasar un barco por el Canal de Caledonia

Hicimos una parada en Fort William para comprar algo para la cena en un supermercado y, aunque la ciudad no es que sea gran cosa, dar un paseo. Después, hicimos el camino de vuelta a Stirling, pasando por los hermosos paisajes del Glen Coe, llegando ya casi de noche al B&B de Laura y George.

-Gastos pagados en el día: (En total 42.26£)

Gasóleo: 35£

Supermercado (Fort Augustus):  3.13£

Supermercado (Fort William):  3.13£

Otros: 1£

-Km recorridos en el día: 425 km

10 DE AGOSTO: LA ÚLTIMA NOCHE EN ESCOCIA DE ESTE VIAJE

Stirling – Portpatrick

Después del desayuno y la despedida salimos de Stirling hacia el sur, con la intención de llegar a un lugar próximo a Stranraer, que es desde donde nos va a salir el ferry a Irlanda el día siguiente. Laura y George nos aconsejaron hacer una parada en el camino para visitar el castillo de Culzean, ya que pasábamos muy cerca. Y así hicimos.

Culzean Castle
Culzean Castle

Aún pasamos un buen rato paseando por los jardines que rodean el castillo, que cuenta además con un lago e incluso una pagoda. Después, continuamos por la A77 (por cierto, con un montón de radares de tramo) al lado de la costa, con buenas vistas al North Channel, mar que separa Irlanda de Escocia. Llegamos ya por la tarde a Stranraer, donde habíamos pensado buscar algún lugar para dormir. Como esta población no nos gustó mucho, decidimos seguir buscando algún B&B por alguna localidad próxima con más encanto, y la encontramos: Portpatrick.

Portpatrick
Portpatrick

En Portpatrick encontramos el Ard Choille Guest House (http://www.ardchoilleguesthouse.co.uk/) , otro típico B&B de los que ya estábamos acostumbrados a dormir en este viaje. Fue una buena forma de pasar nuestra última noche en Escocia de este viaje: En un bonito lugar, con un típico pub y B&B escocés.

-Gastos pagados en el día: (En total 135.78£)

B&B Ryneemar, Stirling: 60£

Gasóleo: 45£

Culzean Castle: 11£

Cena: The Downshine, Portpatrick  17.18£

1 caña: 2.60£

-Km recorridos en el día:  252 km

11 DE AGOSTO: REPUBLICANOS Y UNIONISTAS EN BELFAST

Portpatrick – Belfast – Ballycastle

Aunque Escocia nos gustó mucho, ya teníamos ganas de entrar en Irlanda, sobre todo sabiendo que ya estamos en el ecuador de nuestro viaje. Aprovechamos que teníamos que esperar el ferry en Stranraer para hacer algunas compras en el supermercado y para cambiar las libras escocesas que nos quedaban por libras británicas, ya que tenemos oído que hay sitios fuera de Escocia que no aceptan libras escocesas (y viceversa, en Escocia se puede encontrar también tiendas que no acepten las libras inglesas, aunque nosotros nunca tuvimos problemas en este sentido). Intentamos cambiarlos en dos bancos y, para nuestra sorpresa, en ambos nos dicen que no lo pueden hacer a no ser que tengamos una cuenta en ese banco. Increíble: si en un banco no puedes cambiar dinero, ¿en donde si no?

Finalmente, pedimos que nos las cambiaran en tres tiendas distintas, y en cada una de ellas nos canjearon las libras inglesas que tenían por escocesas sin ningún problema.

Puntuales, salimos de Stranraer en el ferry con destino a Belfast, en el Úlster, ya en la isla de Irlanda, sólo que bajo administración británica. El trayecto se hace en unas tres horas.

Belfast es una ciudad con un pasado reciente siempre en conflicto, ya que desde finales de los años 60 hasta no hace muchos años, sufrió con intensidad la lucha entre unionistas (partidarios de seguir perteneciendo a Gran Bretaña y mayoritariamente protestantes) y republicanos (partidarios de pertenecer a la República de Irlanda y mayoritariamente católicos). Aunque puede decirse que la violencia disminuyó enormemente después del Acuerdo de Viernes Santo de 1998, aun hoy en día sigue habiendo tensión entre estas comunidades. Decidimos visitar, pues, dos enclaves dentro de Belfast donde se respirara un ambiente republicano (católico) y otro unionista (protestante). Escogimos para el primero Falls Road, haciendo la primera parada junto a los famosos murales que hacen esquina con la Northumberland Street.

Murales en la Falls Road, Belfast (barrio republicano)
Murales en la Falls Road, Belfast (barrio republicano)

En estos murales no sólo se recuerda al conflicto del Úlster, sino también otros como el Palestino o el de Euskadi, habiendo también de temáticas diferentes. Mientras observamos estos murales, vemos como de vez en cuando aparcan aquí taxis negros (típicos “cabs” británicos) con algunos turistas, donde el conductor les explica posteriormente algo sobre los murales. Según la guía Lonely Planet, pasear por las zonas del conflicto en Belfast en un cab atendiendo a las explicaciones del taxista, es una de las más requeridas actividades turísticas de Belfast.

Mural en la Falls Road, Belfast
Mural en la Falls Road, Belfast

Después dimos un paseo por el barrio republicano, llegando a la zona de separación con el barrio protestante, donde se pode observar  la delimitación entre ellos, con puertas y muros como en la calle Townsend Street.

Para ver el barrio unionista escogimos la Shankill Road, muy cerca de la Falls Road republicana. Lo primero que nos llama la atención en esta calle, es la gran cantidad de banderas que hay por todas partes (en los edificios, en las farolas, sobre la calle…), como si se estuviera celebrando una fiesta, aunque supongo que estarán allí todo el año. Lógicamente, esas banderas eran británicas. Se pueden ver también varios murales sobre el conflicto.

Shankill Road, Belfast (barrio unionista)
Shankill Road, Belfast (barrio unionista)

Cuando acabamos el paseo por la Shankill Road, salimos de Belfast hacia el norte en busca de alguna localidad en la costa donde pasar la noche. Llegamos hasta Ballycastle, donde encontramos una especie de Hotel – B&B (Corratavey , http://www.corratavey.co.uk/) que tenía cocina (muy importante para los que, como yo, no les gusta mucho lo que se come por estas tierras).

Después de cenar, tomamos unas cervezas en un pub donde escuchamos por primera vez en este viaje música en directo, rodeados de un ambiente único. Esto se iba a convertir casi que en una rutina los siguientes días. Claro está que, aunque bajo administración británica, esto ya es Irlanda.

-Gastos pagados en el día: (En total 140.54£ más 158.88€)

Ard Choiller Guest House, Portpatrick: 60£

Supermercado (Stranraer): 2.64£

Supermercado (Ballycastle): 4.40£

Hotel – B&B Corratavey, Ballycastle  60£

Cervezas: 13.50£

Ferry Stranraer – Belfast: 154.5€

Otros: 4.38€

-Km recorridos en el día: 143 km

12 DE AGOSTO: EL DOMINGO SANGRIENTO DE DERRY

Ballycastle – Calzada del Gigante – Derry – Dunfanaghy

Teníamos claro que queríamos ver dos cosas en el día de hoy: La calzada del Gigante y las calles del Domingo Sangriento de Derry; y eso es lo que hicimos. Poco después de salir de Ballycastle, estábamos ya en la Giant’s Causeway (Calzada del Gigante), una interesante formación geológica compuesta por miles de columnas de basalto que forman un paisaje muy singular, motivo por lo que fue declarada Patrimonio de la Humanidad.

La Calzada del Gigante
La Calzada del Gigante

Aunque la gran carga de visitantes a la que está sometida le resta encanto (se soluciona con visitarla en temporada baja), el lugar merece la pena verlo, no sólo por la formación geológica en sí misma, sino por el paisaje de los alrededores. Por cierto, la entrada es libre, pero el coste del aparcamiento (8€), es simplemente un timo.

Vista la Calzada del Gigante cogimos rumbo a Derry, donde llegamos en apenas una hora. Nos costó encontrar la Leckey Road, en el barrio de Bogside, escenario del Domingo Sangriento así como de otros sucesos ocurridos principalmente en los años 60 y 70.

La famosa esquina de Free Derry, en el Barrio de Bogside en Derry
La famosa esquina de Free Derry, en el Barrio de Bogside en Derry

Aquí, en la famosa esquina de Free Derry, entre las calles Leckey Road y Fahan Street, una pintada en el lateral de una casa advertía que se entraba en el Derry Libre, una zona que abarcaba los barrios de Bogside y Creggan autoproclamada autónoma por los católicos irlandeses, donde no podían actuar las fuerzas del ejército británico. Pero el domingo 30 de Enero de 1972, un grupo de personas que participaban en una manifestación convocada por la Asociación por los Derechos Civiles de Irlanda del Norte traspasó estos límites ante la oposición del ejército británico, que respondió disparando contra los manifestantes, resultando un total de catorce fallecidos y varios heridos. No sería hasta ya bien entrado el año 2010 cuando el gobierno británico reconoció que a los soldados de su ejército se le había dado la orden de disparar, demostrándose que además dichos manifestantes no iban armados.

Mural alusivo al Domingo Sangriento de Derry
Mural alusivo al Domingo Sangriento de Derry

En la actualidad, en este lugar queda en pie el muro de la casa de la esquina de Free Derry, entre las calles Leckey Road y Fahan Street, donde se puede leer “You are now entering Free Derry” (Estás entrando en el Derry Libre). También se pueden ver varios murales con pinturas relacionadas con el conflicto de Irlanda del Norte y un monumento a las víctimas del Domingo Sangriento.

Nombres de los 14 fallecidos en el monumento de recuerdo a las víctimas del Domingo Sangriento de Derry
Nombres de los 14 fallecidos en el monumento de recuerdo a las víctimas del Domingo Sangriento de Derry

Queríamos buscar un sitio para dormir en alguna localidad pequeña, por lo que salimos de Derry (que es una ciudad de más de 100.000 habitantes) en dirección a la costa Oeste de la Isla. Poco después de salir de Derry, dejamos la zona de la isla que está bajo administración británica para entrar en la República de Irlanda. A partir de aquí ya se utiliza el euro (¡por fin!), ya no se miden las distancias en millas… pero se sigue conduciendo por la izquierda.

Nos quedamos finalmente en un B&B en la localidad de Dunfanaghy, en la costa del Condado de Donegal (The Willows http://thewillowsdunfanaghy.com/) . Como iba a ser costumbre los días siguientes, por la noche disfrutamos de los magníficos pubs irlandeses, con músicos tocando en directo y mucha Guinness.

-Gastos pagados en el día: (En total 3.20£ más 58.7€)

Parking Calzada del Gigante: 8€

Supermercado (Derry): 3.20£

Cena (Molly’s Bar, Dunfanaghy):34.9€

Cervezas: 15.8€

-Km recorridos en el día:  182 km

13 DE AGOSTO: UN PARAÍSO PERDIDO: GLENCOLUMBKILLE

Dunfanaghy – Glencolumbkille

La verdad es que para el día de hoy no teníamos planes de visitar ningún lugar en concreto, sólo ir tirando por carreteras al lado de la costa en dirección al sur. Pero a no muchos kilómetros de Dunfanaghy (apenas 100km), encontramos un lugar que nos gustó al instante donde, cuando llegamos sobre las 11 de la mañana, decidimos pasar allí el resto del día. Cuando veía su nombre en los carteles de la carretera (Glencolumbkille, Gleann Cholm Cille en gaélico) ya me daban ganas de visitarlo, y la verdad es que el pueblo, así como los alrededores, no nos defraudaron en absoluto.

Alrededores de Glencolumbkille
Alrededores de Glencolumbkille

Buscamos donde dormir en un hostel con cocina (Ionad Siúl, http://www.ionadsiul.ie/)  y dedicamos el día a pasear por los alrededores de la aldea, y a leer en la hermosísima playa de Trabane Strand, 7km al sur.

Playa de Trabane Strand, 7km al sur de Glencolumbkille
Playa de Trabane Strand, 7km al sur de Glencolumbkille

Sin lugar a dudas, pasaríamos aquí varios días si tuviéramos unas vacaciones más largas, disfrutando de los paisajes y de la tranquilidad que se respira en este lugar de Irlanda rodeados de pastos llenos de ovejas y conejos y de tierras donde se aprovecha la turba, donde las personas te saludan cuando te encuentran por los caminos, y donde se escucha bastante gente hablar en gaélico.

Aprovechamiento de la turba en Glencolumbkille
Aprovechamiento de la turba en Glencolumbkille

Como no podía ser menos, por la noche la aldea llenó sus pubs de gente, y los músicos tocaron en directo. No entiendo de donde salió tanta gente de un sitio tan pequeño, y mucho menos de donde salieron tantos músicos. Uno de los grupos estaba compuesto sólo por mujeres, con cinco o seis violinistas que tocaban a la vez. Igual que sucedió los dos días anteriores, todo el mundo disfrutaba del final del día en el pub mientras se tomaba unas Guinness. Pena de no quedarse aquí unos días…

-Gastos pagados en el día: (En total 136.01€)

B&B The Willows, Dunfanaghy: 65€

Hostel Ionad Siúl, Glencolumbkille : 50€

Supermercado (Glencolumbkille): 8.21€

Cervezas: 12.80€

-Km recorridos en el día:  146 km

14 DE AGOSTO: LOS PUBS DE CLIFDEN

Glencolumbkille – Clifden

Dejamos Glencolumbkille con pena, pero el viaje continúa, y seguimos hacia el sur por la costa. La mañana la pasamos en la carretera, atravesando las poblaciones de Sligo y Donegal, saliendo del coche nada más que para lo necesario. Pasado el mediodía, llegamos a las puertas del Parque Nacional de Connemara, donde comimos unos bocadillos en un bonito lugar junto al mar a un lado de la carretera, a pesar de la lluvia y el frío.

Por la tarde comenzamos buscar alguna localidad que nos gustara para pasar la noche. Roundstone fue una buena candidata, pero como estaban en fiestas no había ningún B&B libre, así que al final decidimos quedarnos a dormir en Clifden.

Paisaje desde la Sky Road, cerca de Clifden
Paisaje desde la Sky Road, cerca de Clifden

En Clifden la oferta de alojamientos, restaurantes y pubs es considerable, ya que está en un lugar con bastante afluencia de turistas principalmente por la cercanía al Parque Nacional de Connemara. A las afueras, aconsejo tomar la Sky Road, una carretera desde donde se pueden contemplar unos hermosos paisajes.

Una vez alojados en un B&B (Harbour Lodge, http://www.discoverireland.ie/Search-Results/Details.aspx?touristItemID=41192) fuimos a dar un paseo por Clifden y a buscar un sitio de cenar. Después de la cena nos encontramos con el habitual ambiente nocturno al que ya estábamos habituados después de estos días en Irlanda: Pubs llenos de gente de todas las edades, música en directo, y mucha, mucha Guinness. En el primer pub donde entramos las cervezas nos salieron gratis, ya que un hombre nos dio su ticket de la comida, en la que le regalaban una consumición. Más tarde, llegamos a otro pub donde un hombre con unos 60 años ya bien cumplidos, y una forma física envidiable, improvisaba los bailes de la música que se tocaba, haciendo flexiones y estiramientos de cuando en cuando, y hasta cantando cuando los músicos, con los que no tenía ninguna relación, les dejaba el micrófono. Fue un auténtico “showman” improvisado sin él saberlo, y consiguió que todos los que mirábamos su espectáculo no olvidáramos jamás ese día. Los pubs de Irlanda son inigualables.

-Gastos pagados en el día: (En total 98.54€)

Gasóleo: 56€

Cena (Mannions bar, Clifden): 24.40€

Cervezas: 13.80€

Otros: 4.34€

-Km recorridos en el día: 376 km

15 DE AGOSTO: UN DIA PERFECTO EN LAS ISLAS DE ARAN

Clifden – Islas de Aran – Carraroe

Hoy amaneció completamente despejado y hacía calor. No veíamos un día así en todo el viaje, donde el cielo estuvo siempre más o menos nublado, con algunas lluvias y la temperatura rara vez llegó a rozar los 15 grados. Decidimos pues pasar el día en las Islas de Aran, que están a poca distancia de Clifden.

Fuimos en coche hasta Rossaveel, desde donde sale el ferry hasta la mayor isla de las Aran: Inishmore. En menos de una hora el ferry nos dejó en Kilronan, la población más importante de la Isla, donde nada más llegar alquilamos unas bicicletas (10€ cada bicicleta por día).

Focas en las Islas de Aran
Focas en las Islas de Aran

Decidimos hacer una ruta circular para dar la vuelta a la isla, comenzando por la carretera que va en dirección al oeste al lado de la costa norte, donde en una parada llegamos a ver focas con la mitad del cuerpo al sol y la otra mitad en el agua. Nunca habíamos visto focas en su hábitat natural, por eso estuvimos un buen rato contemplándolas. Continuamos la ruta pasando por una hermosa playa donde se bañaban bastantes turistas, hasta llegar al límite más occidental de la isla, para mí uno de los lugares más hermosos de la misma, donde nos tomamos unos bocadillos mientras veíamos pasar focas.

Fincas rocosas de las Islas de Aran, esquilmadas por el uso intensivo. Al fondo, las Islas de Brannock
Fincas rocosas de las Islas de Aran, esquilmadas por el uso intensivo. Al fondo, las Islas de Brannock

Unas de las cosas que más llaman la atención de estas islas son las fincas esquilmadas por el uso intensivo de las mismas a lo largo de los años, quedando nada más que rocas en muchas de ellas. Desde luego la vida aquí nunca fue fácil, ya que la climatología es muy dura, con frecuentes temporales en los largos inviernos, y las tierras son muy pobres para subsistir de la agricultura. Aparte de los típicos jerséis de las Aran, también son famosas las Currach, típicas barcas que aún se usan en estas islas.

Currach, en las Islas de Aran
Currach, en las Islas de Aran

Acabamos la excursión por la isla en la costa sur, donde hay hermosos acantilados, después de pasar por el punto de mayor altitud, donde hay una buena panorámica de las islas. Fue un día perfecto, en un lugar con una naturaleza y cultura únicas, que tuvimos la suerte de disfrutarlas con un cielo completamente despejado, sin viento, y a unos 20 grados de temperatura.

Después de estar todo el día pedaleando, embarcamos en el ferry de vuelta ya bien entrada la tarde. Una vez en el coche, decidimos ir a buscar dónde dormir en algún pueblo próximo al lado del Loch Corrib, pero nos perdimos. Estuvimos tan perdidos, que tuve que preguntar en un supermercado donde nos encontrábamos, ya que nuestro mapa tiene una escala muy grande, el GPS no tiene cartografía de Irlanda, y los carteles en esta zona estaban todos en gaélico. Además, no encontramos ningún letrero que indicara el nombre de ninguna población por donde pasábamos. Así que, como ya se estaba haciendo de noche, pregunté en el supermercado si había algún sitio para dormir cerca, y muy amablemente me indicaron donde, sin mencionar el nombre de ningún pueblo, sino sólo por referencias: pasas un puente, después un árbol grande a un lado de una roca, etc…

Siguiendo las instrucciones que nos dieron, llegamos a un B&B (teach diochta uí dhomhnaill casla) en un lugar que el día siguiente me enteré que se llamaba Carraroe. Como ya era tarde, el único sitio abierto para cenar era un local de comida rápida donde daban fish and chips, hamburguesas y toda clase de fritangas basura. Después, como de costumbre, a relajarse un rato a un pub donde, por primera vez desde que estuvimos en la Isla de Irlanda, no hubo música en directo. Esa noche tampoco estábamos para mucha fiesta, ya que el cansancio de pedalear todo el día podía con nosotros.

-Gastos pagados en el día: (En total 148.06€)

B&B Harbour Lodge, Clifden: 60€

Supermercado (Clifden): 9.31€

Ferry a Aran con descuento: 40€

Alquiler de bicicletas en Aran: 20€

Cena (Carraroe): 11.60€

Cervezas: 7.15€

-Km recorridos en el día: 99 km

16 DE AGOSTO: DIA LLUVIOSO EN LAHINCH

Carraroe – Lahinch

Al contrario que ayer, hoy llovió casi todo el día. Queríamos visitar los famosos acantilados de Moher, y de camino hicimos una parada en el monasterio de Kilmacduagh. Sin duda, es un lugar interesante para visitar, sobre todo por su bien conservada torre circular, donde la población se protegía de los ataques.

Torre circular y ruinas del Monasterio de Kilmacduagh
Torre circular y ruinas del Monasterio de Kilmacduagh

Después tomamos rumbo hacia la costa para ver los Acantilados de Moher. Cuando llegamos, llovía mucho y había niebla, por lo que decidimos buscar un sitio para dormir en Lahinch, a poca distancia de allí. Encontramos un Hostel (West Coast Lodge, http://www.lahinchaccommodation.com/ ) con cocina, que ya echábamos de menos después de no poder cocinar nuestra comida desde hace un par de días.

Playa de Lahinch
Playa de Lahinch

Al final pasamos el resto del día en Lahinch protegiéndonos de la lluvia y descansando. Apenas salimos de la habitación más que para dar un paseo por el pueblo y para ver su playa, muy famosa entre los que practican el surf.

Por la noche, como de costumbre desde que llegamos a esta isla, fuimos a tomar unas Guinness a un pub donde tocaban música en directo. Esta vez nos acompañó Iratxe, una chica de Bilbo que conocimos donde nos alojamos, con la que nos sentimos muy a gusto compartiendo unas cervezas. Fue una lástima que los pubs cerraran tan temprano para nosotros, porque sino seguro que continuaríamos tomando Guinness hasta bien entrada la noche.

-Gastos pagados en el día: (En total 86,78€)

B&B teach diochta uí dhomhnaill casla, Carraroe: 70€

Supermercado (Lahinch): 5.58€

Cervezas: 11.20€

-Km recorridos en el día:  160 km

17 DE AGOSTO: BIENVENIDOS A LA “FARM HOSTEL”

Lahinch – Fenit – Killorglin

Después de salir de Lahinch hicimos una parada en Ennis para dar un paseo por el centro de la ciudad y comprar algo en un supermercado. Después continuamos hacia el sur, pasando por los alrededores de Limerick cruzando el Río Shannon, y siguiendo por la carretera de la costa hasta Tralee. A medio camino, visitamos las ruinas del Castillo de Carrigafoyle, donde se pode entrar en ellas y subir hasta el último piso.

Castillo de Carrigafoyle
Castillo de Carrigafoyle

En Tralee nos desviamos unos kilómetros hasta Fenit, para ver  la Bahía de Tralee y el puerto, donde dimos un pequeño paseo.

Faro en la Isla de Samphire, en Fenit
Faro en la Isla de Samphire, en Fenit

Continuando al sur llegamos a Killorglin, donde encontramos un hostel para pasar la noche llamado Laune Valley Farm Hostel (http://www.launevalleyfarmhostel.com/index.html). Era un lugar perfecto para pasar unos días para una persona con afición a la aracnología, ya que por la gran cantidad de telarañas presentimos su presencia. La estancia sería insuperable si también tuviese afición a las antigüedades y la restauración, debido a la edad y estado de muchos muebles. Aunque nosotros no tenemos tales aficiones, decidimos quedarnos allí un par de días ya que por lo menos la casa era barata, y a estas alturas del viaje no andábamos sobrados de dinero. Además, disponía de cocina, por lo que podíamos hacer nuestra propia comida. No hace falta decir que no le tenemos miedo a las arañas.

-Gastos pagados en el día: (En total 84.98€)

West Coast Lodge, Lahinch: 60€

Supermercado (Ennis): 13.98€

Cervezas: 8€

Otros: 3€

-Km recorridos en el día: 248 km

18 DE AGOSTO: LA PENÍNSULA DE DINGLE Y EL PARQUE NACIONAL DE KILLARNEY

Killorglin – Península de Dingle – Killarney – Killorglin

Nuestro plan de hoy es visitar la Península de Dingle y la ciudad de Killarney, junto con su Parque Nacional. Lo más hermoso de la Península de Dingle es su paisaje, especialmente en su extremo cerca de las Islas Blasket y, al sur, la gran playa de Inch. Por el contrario Dingle, la mayor localidad de la península, para nosotros no tuvo nada de interés.

Playa de Inch, en la Península de Dingle
Playa de Inch, en la Península de Dingle

Tras rodear la península nos dirigimos a la famosa ciudad de Killarney. Allí, dimos un paseo por el centro y la verdad es que nos decepcionó un poco, teniendo en cuenta lo que habíamos escuchado hablar de ella. Lo que sí nos gustó mucho fue el Parque Nacional de Killarney. Es un lugar muy hermoso, con varios lagos entre montañas y mucha vegetación, donde se pueden hacer rutas de senderismo, en bicicleta e incluso se pueden alquilar coches de caballos. Dentro del parque también se puede visitar el Castillo de Ross.

Castillo de Ross, Killarney
Castillo de Ross, Killarney

Estuvimos paseando por el Parque Nacional  entre el Lago Leane y los bosques unas horas, hasta que casi se nos hizo de noche.

Bosque dentro del Parque Nacional de Killarney
Bosque dentro del Parque Nacional de Killarney

Después, de vuelta a Killorglin, fuimos a tomar una cerveza a un pub como de costumbre, aunque, tanto este día como el anterior, no encontramos ningún pub con música en directo. La verdad es que Killorglin, para no ser una población muy pequeña, nos pareció una localidad muy solitaria por la noche.

-Gastos pagados en el día: (En total 70.24€)

Gasóleo: 54.01€

Supermercado (Killarney): 6.73€

Cervezas: 8€

Otros: 1.50€

-Km recorridos en el día: 219 km

19 DE AGOSTO: EL “RING OF KERRY”

Killorglin – Península de Iveragh – Kenmare

Asegurándonos de que no llevábamos ninguna araña con nosotros, salimos de Killorglin con la intención de recorrer el Ring of Kerry, que no es más que rodear la Península de Iveragh.

La Isla de Beginish desde la Isla de Valentia, en el condado de Kerry
La Isla de Beginish desde la Isla de Valentia, en el condado de Kerry

La parte más occidental de la Península de Iveragh es para mí la más hermosa, especialmente la Isla de Valentia y la Bahía de St. Finnans, desde donde se pueden ver a lo lejos las Islas Skelling, que albergan un convento cristiano del siglo VI y una población importante de frailecillos y alcatraces.

Extremo occidental de la Península de Iveragh. Al fondo a la derecha, las Islas Skellig
Extremo occidental de la Península de Iveragh. Al fondo a la derecha, las Islas Skellig

Después de hacer una parada en Sneem, completamos la vuelta al Ring of Kerry en Kenmare, donde decidimos quedarnos a dormir, ya que nos gustó mucho cuando pasamos por la carretera y además parecía que tenía bastante ambiente. En el primer B&B que preguntamos para pasar la noche nos querían cobrar 100€, así que salimos disparados de allí a pesar de que la propietaria nos aseguraba que en ese pueblo no encontraríamos un B&B más barato. A pocos metros de distancia preguntamos en otro que, para mí era más o menos similar que el anterior, o incluso mejor, y nos salía a 65€ (aunque al final nos cobró 60€ porque tomamos un desayuno continental en vez que el irlandés), por lo que quedamos a dormir allí (B&B Melrose, http://www.melrosekenmare.com/page2.html).

Desde luego que no nos equivocamos al escoger Kenmare para pasar la noche, ya que hay muchos pubs con mucho ambiente y mucha música en directo. En uno de ellos incluso un tipo nos invitó a unos chupitos. La verdad es que teníamos ganas de fiesta después de dos días tranquilos en Killorglin.

-Gastos pagados en el día: (En total 130.24€)

Laune Valley Farm Hostel , Killorglin (2 noches): 80€

Supermercado (Sneem): 2.24€

Cena (McCarthy, Kenmare): 20€

Cervezas: 28€

-Km recorridos en el día: 181 km

20 DE AGOSTO: LA ÚLTIMA GUINESS DEL VIAJE

Kenmare – Península de Beara – Baltimore – Kinsale

Así como dos días antes rodeamos la Península de Dingle, y el anterior la de Iveragh, hoy nos toca la Península de Beara. Como en el caso de Dingle e Iveragh, la zona que más me gustó fue su extremo más occidental, aunque toda la península es hermosa.

Ballydonegan Bay, en el extremo occidental de la Península de Beara
Ballydonegan Bay, en el extremo occidental de la Península de Beara

Como las dos anteriores, Beara también acaba con islas en su extremo, en este caso con la Isla de Dursey, donde un curioso aparato similar a un teleférico con capacidad para unas pocas personas y una vaca (eso vi en alguna guía), permite acceder a los turistas y a los poco menos de diez habitantes fijos de la isla.

Teleférico que une la Península de Beara con la Isla de Dursey
Teleférico que une la Península de Beara con la Isla de Dursey

A partir de Dursey continuamos por carreteras de la costa ahora ya en dirección este, ya que nos encontramos en el extremo sur de la isla. De camino, hicimos una parada en el faro de Baltimore: su forma cónica me pareció muy curiosa.

Faro de Baltimore
Faro de Baltimore

Decidimos buscar un B&B para dormir en Kinsale, ya que nos gustó la población y además estaba cerca del puerto desde donde nos saldría el ferry a la Bretaña al día siguiente. Encontramos una habitación libre en el Rock View B&B (http://www.rockviewbb.com/), situado en el mismo centro. Como era nuestra última noche en Irlanda de este viaje había que despedirse en condiciones buscando los mejores pubs para tomar unas pintas de Guinness. ¿Y cuáles son esos mejores pubs?. Después de estes días en Irlanda nos hicimos unos expertos en encontrarlos. Los mejores pubs son esos donde apenas hay turistas, y la mayor parte de los clientes son autóctonos. Deben tener, como debe ser, música en directo y, como los que escuchan su música son los clientes de siempre, no le hacen mucho caso a los músicos. Esto es importante, ya que hace que los músicos actúen con más naturalidad, e incluso, como ven que eres “raro”, es decir, un turista perdido por allí, casi seguro van a ir hablar contigo, dedicarte una canción o, por lo menos, despedirse de ti cuando te vayas. Lo mismo pasa con los clientes habituales del pub, que se fijan más en ti ya que eres la “novedad” de esa noche. Estuvimos un buen rato en uno de estes pubs tomando las últimas Guinness del viaje.

-Gastos pagados en el día: (En total 113.34€)

B&B Melrose, Kenmare: 60€

Supermercado (Castletainbere): 5.44€

Cena (kieran’s Folkhouse Inn, Kinsale): 26.70€

Cervezas: 21.2€

-Km recorridos en el día: 282 km

21 DE AGOSTO: EL “PONT AVEN”

Kinsale – ferry “Pont Aven”

El ferry sale a las cuatro y media de la tarde desde Ringaskiddy, a pocos kilómetros de Kinsale, así que tenemos tiempo para aprovechar la mañana dando un paseo por Kinsale y visitar el castillo de Charles Fort.

Kinsale, dende o Charles Fort
Kinsale, dende o Charles Fort

Puntual, poco antes de las cinco, el ferry ya estaba navegando en frente de la ciudad de Cobh, regalándonos una panorámica de la misma.

Cobh, desde el ferry Pont Aven
Cobh, desde el ferry Pont Aven

De esta vez, tenemos que pasar bastantes menos horas en el barco que en el de Bilbo a Portsmouth, 14 horas frente a las 29 del ferry anterior, aunque hacemos más o menos las mismas cosas: pasear por el interior del barco, ver el mar desde la cubierta y leer en el camarote. Este ferry, llamado Pont Aven, es más moderno que al anterior y, para mí, pienso que más grande y rápido también. Tiene, incluso, una piscina aceptable dentro de una de las cubiertas superiores. El billete para dos personas en camarote interior (ya no quedaban plazas en camarotes exteriores) y el coche nos salió en 395€.

Comienza la noche en la cubierta superior del Pont Aven
Comienza la noche en la cubierta superior del Pont Aven

-Gastos pagados en el día: (En total 511.54€)

B&B Rock View, Kinsale: 60€

Supermercado (Kinsale): 7.79€

Pizza (Carrigaline): 6€

Gasóleo: 41€

Ferry Cork – Roscoff: 395€

Otros: 1.75€

-Km recorridos en el día: 61 km

22 DE AGOSTO: CROISSANTS, GALLETES, CAFÉ AU LAIT

Ferry “pont aven” – Roscoff – Punta de St Mathieu – Audierne

El ferry llegó a Roscoff a la hora prevista: las 7:30. Nada más llegar a tierra lo primero que hacemos es buscar un lugar donde desayunar en Roscoff, a ser posible unos cruasanes. Y así hicimos. Nos tomamos unos buenos cruasanes, que ya tanto echábamos de menos después de tantos días.

Roscoff
Roscoff

Después de dar un paseo por Roscoff, continuamos en dirección a la Punta de St. Mathieu por carreteras siempre al lado de la costa, contemplando los hermosos paisajes bretones.

Plounéour-Trez, en la costa bretona
Plounéour-Trez, en la costa bretona

Hicimos una parada en Le Conquet y en el faro de St Mathieu, y a partir de ahí nos llovió lo que nos quedó de día. Continuamos hacia el sur siempre por la costa hasta que decidimos quedarnos a dormir en Audierne, cerca de la ciudad de Quimper. Audierne, así como la próxima Punta de Raz, ya las conocíamos de otros viajes por la Bretaña francesa, donde nos gusta regresar siempre que podemos. Para pasar la noche buscamos una habitación en una “chambre d’hôtes” ,una especie de B&B pero a la francesa, que es un tipo de alojamiento donde acostumbramos a dormir siempre que viajamos por Francia, ya que suelen ser baratos, con desayuno y con un trato muy familiar (Vent d’ailleurs, http://www.vent-dailleurs.yo/).

Ya por la noche, y después de tantos días comiendo la terrible comida de las tierras que acabábamos de visitar, casi nos caían las lágrimas mientras cenábamos en una crepería unas galettes, una especie de filloa de trigo sarraceno típica de la Bretaña y muy famosa en toda Francia. ¡Por fin volvíamos a comer bien después de tantos días!

-Gastos pagados en el día: (En total 51.8€)

Desayuno (Roscoff): 5.95€

Cena (Aux Crepes d’or, Audierne): 28.70€

Cervezas:  9€

Otros: 8.15€

-Km recorridos en el día:  286 km

23 DE AGOSTO: “ALBATROS”

Audierne – Pont-Aven – Port-Navalo – La Roche-Bernard

Continuamos por el sur de la Bretaña hacia el este, para ir haciendo el camino de regreso a casa. Lugares bretones tan famosos como Concarneau, Carnac o Quiberon ya son conocidos para nosotros de otros viajes, pero no Pont-Aven, que aprovechamos para visitarlo al quedarnos de camino.

Pont-Aven
Pont-Aven

Otro lugar que no estuvimos en otros viajes por la Bretaña y que decidimos visitar fue la parte este del Golfo de Morbihan, llegando hasta la localidad de Port-Navalo. Esta zona no nos gustó mucho, por lo que continuamos nuestro camino hasta La Roche-Bernard, que nos pareció más bonito y tranquilo.

La Roche-Bernard
La Roche-Bernard

Nos quedamos a dormir en el Auberge des Deux Magots (http://www.auberge-les2magots.com/EN/index.php), en una plaza del mismo centro de La Roche-Bernard.

Place du Bouffay, La Roche-Bernard
Place du Bouffay, La Roche-Bernard

Después de un paseo por la localidad y el puerto, volvimos a cenar las típicas galettes (también las tomamos al mediodía) en una crepería. Para acabar el día estuvimos de cañas por La Roche-Bernard donde conocimos a Greg, con el que estuvimos junto a otra gente tomando algo hasta bien entrada la noche. Aun hoy continuo sin saber por qué cuando decíamos que éramos gallegos uno de ellos no paraba de repetir la palabra “albatros” (y el albatros no es que sea un pájaro muy común en nuestra tierra).

-Gastos pagados en el día: (En total 110.6€)

Chambre d’hôtes Vent d’ailleurs, Audierne: 47€

Comida (La fregale, Guidel): 21.50€

Cena (Crêperie de la Roche, La Roche-Bernard): 27.60€

Cervezas: 14.50€

-Km recorridos en el día: 298 km

24 DE AGOSTO: HACIENDO KILÓMETROS

La Roche-Bernard – San Vicente de la Barquera

Aunque habíamos pensado pasar por lo menos un par de días más en Francia, muy a nuestro pesar, y por motivos ajenos a nosotros, tuvimos que adelantar camino hasta algún lugar cerca de casa. Así que, algo resacosos después de la fiesta del día anterior, salimos de La Roche-Bernard después de tomarnos un cruasán de desayuno. Después, hicimos los más de 800km. hasta San Vicente de la Barquera haciendo sólo las paradas necesarias. Llegamos ya de noche, y escogimos para dormir en el mismo sitio que estuvimos en el regreso del viaje al Cabo Norte del año anterior, el Azul de Galimar (http://www.hotelazuldegalimar.es/), pero en este caso quedamos en el hostal, que es más barato y más que suficiente para nosotros.

San Vicente de la Barquera
San Vicente de la Barquera

Como aún después de dos días en Francia comiendo bien no nos es suficiente para olvidar la comida escocesa e irlandesa, tomamos unas buenas raciones de cenar. No hay que excederse mucho, ya que mañana en Asturias continuaremos comiendo como tanto lo echábamos de menos unos días atrás.

-Gastos pagados en el día: (En total 240.56€)

Auberge des Deux Magots, La Roche-Bernard: 60€

Supermercado (La Roche-Bernard): 16.41€

Gasóleo: 82€

Peajes: 39.65€

Cena (Bar Folia, San Vicente de la Barquera): 28.7€

Otros: 13.2€

-Km recorridos en el día: 882 km

25 DE AGOSTO: ALARGANDO EL VIAJE

San Vicente de la Barquera – Ídolo de Peña Tú – Coto Carcedo – Puerto de Vega – Castropol

Hoy por la mañana sabemos que al final podemos estar un día más de viaje, así que, aunque estamos cerca de la casa, intentaremos pasar otra noche por el camino y así ir con más calma. Poco después de salir de San Vicente, ya en Asturias, visitamos el Ídolo de Peña Tú, que es un conjunto megalítico con grabados y pinturas. Desde el aparcamiento(al lado de la N-634) hasta el ídolo hay un camino que se recorre en pocos minutos. Una vez allí, un guía explica gratuitamente el significado de los grabados.

Como de costumbre siempre que pasamos por Asturias, hay que comer el típico cachopo (http://es.wikipedia.org/wiki/Cachopo). Uno de mis favoritos es el del Bar Parrillada Vistamar, en Coto Carcedo (Concejo de Castrillón, muy cerca de Avilés).

Luego, después de una parada en Luarca, buscamos donde dormir en Puerto de Vega (cerca de Navia), pero estaba todo ocupado o con precios muy altos, por lo que continuamos hasta Castropol.

Ribadeo y el Puente de los Santos, desde Castropol
Ribadeo y el Puente de los Santos, desde Castropol

En Castropol dormimos en un hotel al lado de la N-640 (Casa Vicente) y cenamos unas sardinas al lado del puerto.

Ría del Eo desde Castropol
Ría del Eo desde Castropol

-Gastos pagados en el día: (En total 128.4€)

Hostal Azul de Galimar, San Vicente de la Barquera: 65€

Comida (Parrillada Vistamar, Coto Carcedo): 22€

Cena (Mesón La Santina, Castropol): 32.30€

Cañas: 6.20€

Otros: 2.90€

-Km recorridos en el día: 267 km

26 DE AGOSTO: LA LLEGADA

Castropol – Foz – Lugo

Con pena porque ya no podemos alargar más el viaje, iniciamos al regreso al lugar de donde salimos treinta días atrás. De todas formas, aun aprovechamos la mañana para dar un paseo por la Praia das Catedrais y por Foz, donde comimos unas raciones. Por la tarde, llegada a Lugo. Como de costumbre, todo este mes viajando se nos pasó tan rápido que casi no nos dimos cuenta. Por supuesto, y como en casi todos los viajes que hicimos, lo volveríamos a repetir el día siguiente de la llegada.

-Gastos pagados en el día: (En total 82.6€)

Hotel Casa Vicente, Castropol: 55€

Comida (Cervecería Barrilete, Foz): 24€

Otros: 3.60€

-Km recorridos en el día: 134 km

TOTAL DEL VIAJE:

– Gastos: 4345€ (2172€ cada uno)

– Kilómetros: 7609km (254km de media en 30 días de viaje)

FIN.

Se deseáis más información podeis escribir a cabonorte2009@hotmail.es

GUIA DEL VIAJE

Documentación:

Tanto Reino Unido, como Irlanda y Francia pertenecen a la Unión Europea, por lo que el único requisito de entrada en estos países para ciudadanos de la UE es que lleven su DNI. De todas formas, no está de más llevar el pasaporte.

Fronteras:

En algunos sitios son prácticamente inexistentes, como por ejemplo entre Irlanda y el Reino Unido. Lo único que pueden controlar en algunas de ellas puede ser que no nos pasemos de la cantidad de alcohol o tabaco permitido.

En el Cairngorms National Park
En el Cairngorms National Park

Seguridad personal:

Todos estos países son muy seguros, así que la única norma de seguridad a seguir es la del sentido común: no dejar dinero ni objetos de valor a la vista en el coche, vigilar la cartera y mochila en aglomeraciones, etcétera…

Urgencias sanitarias:

Para agilizar los trámites en caso de una urgencia sanitaria en estos países, se recomienda llevar la Tarjeta Sanitaria Europea, que cualquier beneficiario de la seguridad social la pode pedir gratuitamente en las oficinas de la seguridad social. En muchas oficinas las dan el momento.
Hace falta llevar además ciertos medicamentos de uso corriente para la diarrea, estreñimiento, paracetamol, alcohol, agua oxigenada,…

Comunicaciones:

La cobertura de móviles es muy amplia en estos países. En algunas compañías puede ser preciso llamar al servicio de atención al cliente por si hay que activar algo para llamar desde el extranjero. Nosotros llevábamos dos móviles, uno de contrato y otro de tarjeta y de dos compañías distintas, que funcionaron sin problemas. También es recomendable informarse qué compañías tienen tarifas más baratas en estos países para así escoger desde nuestro móvil la compañía más económica (con selección del operador manual).

Ferry que une la Península de Iveragh con la Isla de Valentia. También se puede acceder a la isla por un puente
Ferry que une la Península de Iveragh con la Isla de Valentia. También se puede acceder a la isla por un puente

A veces es recomendable buscar acceso a internet para hablar con la familia (y ahorrar dinero en llamadas), buscar alojamiento, información turística, etc… Nosotros llevamos un ordenador portátil y encontramos distintas redes wifi por el camino en los alojamientos, bares,… En Francia siempre queda el truco de ir a un Mc Donalds a tomar por lo menos un refresco, ya que allí todos tienen wifi gratuita. Si no lleváis ordenador, siempre se pode encontrar un cíber o una biblioteca pública.

Información turística:

En muchas de las localidades que visitamos cuentan con oficinas de turismo donde proporcionan información turística gratuitamente. Nosotros nos informamos antes del viaje de muchos de los lugares turísticos por medio de guías de viaje e internet. Además, llevábamos con nosotros varias guías de países, algunas nuestras y la mayoría prestadas gratuitamente por bibliotecas públicas.

Dinero:

Conviene llevar dinero en metálico y en tarjeta. El dinero en metálico no se debe guardar todo junto, sino en lugares separados, para evitar robos y pérdidas. Francia e Irlanda utilizan el euro, pero no en el Reino Unido. Nosotros llevábamos algunas libras en metálico que cambiamos antes de salir de viaje. También sacamos algunas más en un cajero automático que nos dio problemas, como cuento en el diario del viaje. Según me han comentado, hay algunos lugares en Inglaterra o en el Ulster donde no aceptan libras escocesas y viceversa, aunque nosotros no tuvimos problemas en este sentido.

Se debe llevar además varias tarjetas, mejor las de crédito que las de débito, ya que estas últimas no las aceptan en algunos lugares (peajes de Francia o en la compañía de ferries Brittany Ferries, por ejemplo). Visa o Mastercard como tarjetas de crédito y Visa Electron y Maestro como de débito son de las más frecuentes.

Isla de Sherkin, frente al faro de Baltimore
Isla de Sherkin, frente al faro de Baltimore

Horarios:

Hay que tener en cuenta que los establecimientos de estos países siempre cierran antes que aquí, por lo que muchas tiendas sobre las 5 y media de la tarde ya están cerradas. Excepcionalmente, en Irlanda he visto supermercados abiertos hasta casi las 10 de la noche,  incluso en domingo. Los restaurantes y bares igual, por lo que conviene adelantar la hora de la comida y de la cena. Esto también es importante a la hora de buscar alojamiento, especialmente en localidades pequeñas.

Hay que destacar que tanto en el Reino Unido como Irlanda se debe retrasar una hora el reloj.

Dónde dormir:

En estos países hay muchas posibilidades de alojamiento en cantidad y calidad, desde lujosos hoteles hasta campings y albergues. En el Reino Unido e Irlanda es muy común alojarse en casas particulares donde te alquilan una habitación e incluyen el desayuno del día siguiente, conocido con el nombre de Bed and Breakfast (B&B). Hay muchísimos y en casi todas las localidades. Suelen estar señalizados en la carretera (muchos hasta ponen en un cartel si tienen habitaciones libres, vacancies, o está completo, no vacancies), aunque también se pueden localizar en las oficinas de turismo, en internet, etc… Se pueden encontrar caras y baratas, aunque el precio medio ronda las 60-65 libras en el Reino Unido y los 60-65 euros en Irlanda. Los desayunos suelen ser muy completos, pudiendo elegir en casi todos entre el desayuno típico de las islas (huevos, tocino, habas, salchichas, tomate, …) o el continental. Pero lo mejor de este tipo de alojamiento es, sin duda, el trato familiar.

Hace falta destacar que en los cuartos de baño de las habitaciones donde dormimos en las islas tienen un sistema en las duchas un poco extraño para nosotros, ya que se maneja con una especie de interruptor donde también se regula la temperatura, puesto en marcha previamente con otro interruptor que por lo general está en el techo y tiene forma de cordel. Por otro lado, se precisa un tiempo para acostumbrarse al funcionamiento de las cisternas.

Interruptor de la ducha en el techo del baño
Interruptor de la ducha en el techo del baño
Mando de la ducha con el interruptor de encendido
Mando de la ducha con el interruptor de encendido

Aparte del B&B, también se puede dormir en hoteles, hostels (una especie de hostales), albergues o campings, aunque este último no lo recomiendo ya que en estas islas llueve bastante, y por la noche suele hacer bastante frío. Por esta razón nosotros sólo acampamos una noche.

No se debe olvidar al entrar en las islas un adaptador de enchufes, ya que allí se utilizan de tres clavijas planas.

Enchufe que se utiliza en Reino Unido e Irlanda
Enchufe que se utiliza en Reino Unido e Irlanda

En Francia recomiendo la más o menos versión francesa del B&B: la chambre d`hôtes. Aunque las hay de muchas categorías y precios, hemos dormido en ellas incluso por 40€ la noche con desayuno en temporada baja. También se puede dormir barato en las cadenas de hoteles tipo Formule 1, Ibis, etc…

Dónde comer:

Personalmente, considero la comida del Reino Unido e Irlanda bastante mala y poco saludable, por lo que recomiendo siempre que sea posible buscar un alojamiento con cocina. En las localidades más grandes siempre se puede encontrar algún restaurante con comida de mejor calidad. Si de todas formas se decide comer o cenar como la mayor parte de los nativos, acudiremos a un pub o a diversos locales de comida rápida para tomar fish and chips, pizzas, y todo tipo de fritangas.

Música en directo en un pub irlandés
Música en directo en un pub irlandés

En Francia la cosa es bien distinta. Hay muchos tipos de restaurantes y en muchos de ellos tienen menús a escoger a precios interesantes. Particularmente, yo recomiendo comer de vez en cuando en unas de las típicas creperías.

El vehículo:

Para rodar por las carreteras de estos países se debe llevar el permiso de circulación del vehículo, el recibo del seguro y se recomienda también la carta verde del seguro. No está de más pedir en la compañía de seguros un parte europeo de accidente. Si el vehículo no lleva distintivo del estado en la placa de matrícula, debe colocar una pegatina identificativa.

Vehículo de tres ruedas de fabricación británica
Vehículo de tres ruedas de fabricación británica

Teniendo en cuenta que las luces del vehículo del continente no están adaptadas para circular por la izquierda, se recomienda pegar una pegatina en los faros para que no deslumbren a los que nos cruzamos en sentido contrario. Yo las compré en una tienda del ferry que nos llevó la Portsmouth.

Adhesivo para adaptar la luz de los faros a la circulación por la izquierda
Adhesivo para adaptar la luz de los faros a la circulación por la izquierda

Respeto al combustible se puede encontrar en todos estos países gasolina sin plomo y gasóleo en todos ellos sin problemas, eso sí, más caros. En Francia es recomendable repostar en gasolineras de los centros comerciales, algo muy habitual allí, ya que el ahorro respeto las estaciones de servicio de las autopistas es considerable. Ninguna de las gasolineras donde repostamos tenía servicio atendido, como es común en estos países.

Conducir:

Como todos sabemos, tanto en el Reino Unido como en Irlanda se conduce por la izquierda. Al principio parece difícil, especialmente en las rotondas, pero debo reconocer que me adapté bastante bien.

Se debe comprar un buen mapa de carreteras. Con el objetivo de no andar con varios mapas, utilizamos el mapa de Europa de Michelín, que ya lo hemos utilizado en otros viajes y estamos acostumbrados a él. A veces resulta interesante tener alguno más de una zona en concreto con una escala más detallada; nosotros para eso usábamos los mapas de las guías. Aparte teníamos un G.P.S. con mapa de Europa de Viamichelín, sin actualizar desde el 2006, aunque no incluía Irlanda. Aunque no es infalible, sí sirve de gran ayuda.

Carretera en Irlanda
Carretera en Irlanda

En las Islas, tanto las distancias como los límites de velocidad se miden en millas y millas por hora respectivamente, cosa a la que sí me costó adaptarme. En el caso de los límites de velocidad llevaba pegada una nota en el salpicadero con los límites más comunes de millas por hora pasados a kilómetros por hora. Suelen ser de 30mph (48km/h) en ciudad, 60mph (96km/h) en carretera y 70mph (112km/h) en autopista.

Nota en el salpicadero con los límites más comunes en millas por hora pasados a kilómetros por hora
Nota en el salpicadero con los límites más comunes en millas por hora pasados a kilómetros por hora

El estado de las carreteras principales en Escocia es bastante bueno, aunque no se puede decir lo mismo de las menos transitadas, como las del más al norte. Algunas de estas son muy estrechas y llenas de “passing place”, que son pequeños ensanchamientos donde esperar a que pase el vehículo con el que nos cruzamos en las carreteras donde no cogen los dos a la vez. Circular muchos kilómetros por este tipo de carretera puede ser desquiciante. En Irlanda el estado de las carreteras es bastante peor, especialmente en las zonas más lejanas.

Passing place, en Escocia
Passing place, en Escocia

En Francia son muy frecuentes las autopistas de peaje, muy buenas pero caras. El límite máximo en ellas es de 130 km/h pero con humedad baja hasta 110 km/h. Hay bastantes radares, unos señalizados y otros no. Los conductores suelen cumplir escrupulosamente con los límites de velocidad.

Aparcar:

Para aparcar en las ciudades hay dos opciones: O buscar un aparcamiento subterráneo (más cómodo, seguro y caro), o buscar una zona de aparcamiento público en la calle. En este último caso, buscar dónde aparcar suele ser difícil, perdiendo a veces mucho tiempo en buscar un sitio libre. Hace falta, además, llevar dinero suelto para los parquímetros, y controlar su límite de tiempo.

Se deseáis más información podéis escribir a: cabonorte2009@hotmail.es

Os meus lugares favoritos do nordés catalán

Apenas unha semana de viaxe para coñecer un pouco máis Cataluña é pouco tempo, polo que non me quedou máis remedio que ser un pouco selectivo e escoller unha zona que tiña moitas ganas de percorrer. Xa coñecía Barcelona e o espectacular Parc Nacional d’Aigüestortes i Estany de Sant Maurici doutras viaxes así que me decidín polo nordés, que comprende a provincia de Girona e a rexión do Rosselló (baixo administración española e francesa, respectivamente).

Besalú, un dos pobos medievais do nordés catalán
Besalú, un dos pobos medievais do nordés catalán

Como era de esperar, a viaxe non me defraudou en absoluto, aínda que como non dispoñía de moito tempo non puiden visitar todo o que desexaba. De todos os xeitos, gocei enormemente do percorrido e de moitos lugares que comentarei a continuación, que me pareceron os máis interesantes, e por iso considéroos como os meus favoritos desa zona. Denominar estes lugares como “os meus favoritos” é unha cuestión persoal, e é probable que para moita xente non sexan “os seus favoritos”, pero creo que esta información pode ser moi útil para quen visite esta zona en pouco tempo e teña que elixir que visitar. Estou seguro que esta selección non defraudará a un amplo número de futuros viaxeiros.

Partindo de Barcelona, Blanes e Lloret de Mar son as primeiras localidades da provincia de Girona que, segundo as guías de viaxe, teñen importancia turística. Só recomendo deterse nelas ao turista que busque sol, praia e moito ambiente, polo que para min é máis interesante seguir a GI-682 ata Tossa de Mar, e visitala con calma.

Tossa de Mar
Tossa de Mar

O máis interesante de Tossa de Mar é o seu recinto amurallado medieval, onde se pode dar un paseo polo interior para percorrer a Vila Vella. Tossa de Mar tamén ten unha boa praia e moitos lugares onde comer ou tomar algo, xa que é tamén un lugar moi turístico.
Continuando pola GI-682 cara ao norte, pódese gozar de excelentes vistas da Costa Brava ata Sant Feliu de Guixols, aínda que hai que conducir con coidado, xa que a estrada é estreita e con moitas curvas.

Peratallada
Peratallada

A seguinte localidade que estou seguro que non defraudará a ninguén é Peratallada, un pequeno pobo medieval moi ben conservado onde dá gusto pasear, especialmente se hai pouca xente (recomendo visitalo en horas con poucos turistas).

Peratallada
Peratallada

A poucos quilómetros de Peratallada, cara á costa, é imprescindible deterse nas ruínas gregas e romanas da cidade de Empúries.

Cidade grega en Empúries
Cidade grega en Empúries
Mosaico grego en Empúries
Mosaico grego en Empúries

Na parte máis próxima á costa están as ruínas da cidade grega e na máis afastada, as da cidade romana. Entre elas, temos o centro de interpretación, con distintos obxectos achados nas escavacións.

Cidade romana en Empúries
Cidade romana en Empúries

Continuando cara ao norte desde L’Escala ata Roses, a costa é practicamente unha continua praia, que atravesa o Parc Natural dels Aiguamolls de l’Empordà e a urbanización de Empuriabrava, con máis de 20 quilómetros de canles navegables. A pouca distancia de Roses chegamos a Cadaqués, un bonito pobo pesqueiro situado no macizo do Cap de Creus.

Cadaqués
Cadaqués

En Cadaqués recomendo pasar un bo intre percorrendo as súas estreitas rúas do casco antigo e visitar a igrexa de Santa María, que está no centro da poboación e desde onde se pode gozar dunha boa panorámica.

Portlligat
Portlligat

Ao norte de Cadaqués, na bahía de Portlligat, pódese visitar a Casa Museo de Salvador Dalí, onde residiu o artista namorado da beleza do lugar, moi preto do Cap de Creus, o punto máis oriental da Península Ibérica.

Parc Natural Cap de Creus
Parc Natural Cap de Creus

Na paisaxe do Cap de Creus e a súa contorna, que constitúe o Parc Natural Cap de Creus, destaca o seu relevo abrupto e a súa vexetación baixa, sen dúbida resultado da exposición da zona aos fortes ventos de tramontana e levante. Aparte de Cadaqués, recomendo visitar nesta zona El Port de la Selva e o mosteiro de Sant Pere de Rodes, desde onde se pode gozar dunhas impresionantes vistas.

Mosteiro de Sant Pere de Rodes
Mosteiro de Sant Pere de Rodes

Cambiando o rumbo cara ao interior atopámonos con Figueres, onde destaca o Teatro-Museo de Salvador Dalí, e se seguimos pola N-260 cara ao oeste chegamos a Besalú, outro bonito pobo medieval.

Besalú
Besalú

Continuando pola N-260 cara a Olot, a capital da comarca da Garrotxa, entramos no Parc Natural da Zona Volcànica da Garrotxa, considerado o mellor expoñente de paisaxe volcánico da Península Ibérica.

Castellfollit de la Roca
Castellfollit de la Roca

Nel, hai varios lugares que é imprescindible visitar, como Castellfollit de la Roca, pobo situado sobre unha parede de basalto de máis de 50 metros de alto, o faial de Jordà, Santa Pau e os volcáns de Croscat e Santa Margarida.

Interior do cráter do volcán de Santa Margarida
Interior do cráter do volcán de Santa Margarida

Rodeando Olot pola C-26, C-38 e a GIV-5221, pódese facer unha parada en Sant Joan de les Abadesses e en Camprodon antes de chegar a Beget.

Beget
Beget

Beget está moi ben conservado e, aparte da súa contorna, destaca a igrexa románica de Sant Cristòfol. É un lugar ideal para descansar e relaxarse, a condición de que non haxa moitos turistas.

Beget
Beget

Cruzando en posto fronteirizo de Portbou, entramos na zona catalá baixo administración francesa. A estrada D-914 e D-114 achégannos a Perpinyà, mentres gozamos das vistas ao Mediterráneo. Logo de Perpinyà, recomendo tomar a N-116 cara ao interior, para visitar a comarca do Conflent e o macizo do Canigó, coa súa cima mítica para os cataláns de 2784 metros de altitude.

Pico Canigó dende Vernet
Pico Canigó dende Vernet

Para rematar, e tras facer unha parada en Vilafranca de Conflent, é imprescindible subir ata a abadía de Sant Martí del Canigó, situada no alto da localidade de Castell sobre un pico de 1055 metros de altitude.

Abadía de Sant Martí del Canigó
Abadía de Sant Martí del Canigó

FIN
Para máis información, podes deixar un comentario ou escribir a cabonorte2009@hotmail.es