Archivo de la etiqueta: Escandinavia

CONDUCIR POR NORUEGA, SUECIA, FINLANDIA Y DINAMARCA

Una guía con 20 consejos para conducir por los Países Escandinavos

Renos en Finlandia
Renos en el Norte de Suecia

Después de varios viajes con mi coche por los Países Escandinavos, comparto con vosotros una guía con consejos que os pueden ser muy útiles para conducir por estos países del Norte de Europa, ya sea en coche, moto, camión o autocaravana. Espero que os guste y os sea útil!

Llegando a Suecia en Ferry desde Dinamarca, stenaline
Llegando a Suecia en Ferry desde Dinamarca

1: Las fronteras

Tanto Noruega (que no pertenece a la Unión Europea), como Suecia, Finlandia y Dinamarca son países que están dentro del Tratado Schengen, por lo que se puede decir que las fronteras son prácticamente inexistentes.

Carretera en Noruega
Carretera en Noruega

2: Las carreteras

Aunque son países que no están muy poblados, sí tienen un red de carreteras bastante amplia. Eso sí, las carreteras menos transitadas pueden tener Seguir leyendo CONDUCIR POR NORUEGA, SUECIA, FINLANDIA Y DINAMARCA

VIAXE Ó CABO NORTE (completo)

VIAXE Ó CABO NORTE

Diario da viaxe realizada en coche dende Lugo ó Cabo Norte (Noruega) en Xullo de 2009, seguindo o percorrido que se pode ver no seguinte mapa:

Mapa da ruta realizada

A VIAXE:

Ésta é unha viaxe que xa queriamos facer desde fai tempo, sobre todo eu, que teño lido moito dos países escandinavos en especial da súa natureza, así que despois de varios viaxes por Europa, coma o primeiro contacto con Escandinavia na viaxe do ano pasado á Dinamarca, por fin se deron as circunstancias idóneas para realizar esta viaxe. Como condicionais da viaxe acordamos, entre os dous, destinar un presuposto entorno os 1500 – 2000 € por persoa (3000 – 4000 € en total), entre 20 e 25 días de duración e sobre todo ir facendo turismo desde practicamente o primeiro día da viaxe, sen levar nada reservado, a excepción das dúas primeiras noites en Francia, para improvisar os nosos destinos diarios.

O noso destino era moi claro: O Cabo Norte, e tiñamos pensado subir vendo as praias do desembarco de Normandía, Bruxas, Gotemburgo e Estocolmo. Xa no retorno, gustaríanos ver as Illas Lofoten e despois xa iríamos improvisando, pero sen voltar por toda a costa Noruega, xa que suporíanos moitos máis días e cartos e, ademais, a esa zona gustaríanos dedicarlle outra viaxe.

Utilizamos o meu coche, un Toyota Avensis Wagon Sol D4D 126 CV do 2008 e cargámolo coas nosas maletas e algo de comida así coma material de acampada, mesa e sillas portátiles, sábanas e un edredón.

A continuación detallase o diario da viaxe, explicando o percorrido día por día. Ó final de cada xornada indícase:

– Os gastos pagados nese día: Inclúe todo o que se pagou nese día: aloxamento, gasoil, comida, peaxes, cafés, etcétera

– Os quilómetros percorridos ese día: Inclúen todos os quilómetros percorridos nesa xornada, desde que se arranca o coche ó inicio da xornada ata que se apaga cando se aparca ata o día seguinte, polo que resulta o desprazamento dunha cidade á outra, as rutas turísticas, buscar aloxamentos,… e tamén os km de máis que fas cando te perdes.

– O tempo durante a xornada, desde o punto de vista climatolóxico, por suposto.

2 DE XULLO: LUGO – SAINT YZANS DE MEDOC

Saímos de Lugo en torno as 10 da mañá co obxectivo de chegar a unha casa rural que tiñamos reservada na zona vinícola do Medoc, preto do Burdeos. Decidimos ir por Burgos, xa que se aforra tempo na viaxe, e xantamos estupendamente de menú nun restaurante preto do Porto do Etxegarate, xunto a A-1. Cruzamos o antigo posto fronteirizo de Behobia sobre as 4 da tarde, chegando ós arredores de Burdeos sobre as 7. A casa rural que tiñamos reservada estaba situada uns 100km ó noroeste de Burdeos, na coñecida zona vinícola do Medoc, ó carón da “ría” do Gironde. Nós xa coñecíamos outra zonas vinícolas de Burdeos pero non ésta.

Saint Christoly Médoc

Esa saída do Gironde ó mar é unha zona moi influenciada polas mareas, coma se pode ver no “porto” de Saint Christoly Médoc desta foto. Neste caso, a marea estaba baixa, e pódese ver na foto a cantidade de lodo que deixa o río cando baixa. O Gironde no seu tramo final ten un color marrón, que non incita en absoluto ó baño.

Gironde en Saint Christoly Médoc

Outra curiosidade desta zona son estas casetas que entran no Gironde e teñen no seu extremo unha rede que se pode introducir na auga para pescar.

A casa onde durmimos chamábase La Hourqueyre custaba 56 € incluíndo un bo almorzo e estaba bastante ben. http://www.toprural.com/casa-rural-habitaciones/la-hourqueyre_f-fr-cx-26478.htm

Gastos pagados no día: 84.3 €

Km percorridos no día: 903.4 km

Tempo bastante bo, algo cuberto pero sen chuvia.

3 DE XULLO: SAINT YZANS DE MEDOC – BRICQUEVILLE

Despois dun bo almorzo preguntámoslle a propietaria da casa, que falaba algo español, se había un ferry para cruzar o Gironde, xa que si non tiñamos que dar a volta por Burdeos, o que suporía máis quilómetros, horas de viaxe e gastos. Contestounos que había un ferry xusto na unión do Gironde co atlántico, e que saía cunha frecuencia dunha media hora, así que non o dubidamos.

Ferry Le Verdón – Royan

O ferry era bastante cutre, en comparación cos que temos ido outras veces, pero aforrounos bastante camiño. Xantamos nunha área de servizo ó carón da autovía  pouco antes de chegar a Rennes, e antes das 6 da tarde xa chegáramos a Bricqueville, unha pequena aldea preto de Bayeux, na Normandía. Dimos bastantes voltas pola dispersa aldea e non dimos atopado a casa que tiñamos reservada, polo que tivemos que buscar alguén para preguntar. Despois de outras cantas voltas atopamos a un home que non sabía falar máis que francés, polo que a comunicación era imposible aínda que el se esforzaba moitísimo en explicarnos. Despois dun rato decidiu que a mellor forma de explicarnos era coller o seu coche e que o seguíramos, cousa que fixemos e llo agradecemos enormemente. A casa era preciosa, e moi barata, 48€ con almorzo, con cociña e unha fermosísima habitación cun baño moi completo.

Omaha Beach

Despois de localizar a casa aproveitamos para ir ver algunha praia do desembarco, polo que decidimos visitar Omaha Beach. Despois desprazámonos ata a punta de Hoc (Pointe du Hoc), onde se atopan as famosas baterías de cañóns que foron conquistadas polos aliados, polo que se poden ver os refuxios, a localización dos cañóns e un memorial. Ésta visita é moi recomendable e é libre, polo que non hai nin que pagar entrada (cousa raríiisima en Francia) e se pode ver a horas “intempestivas” na Europa, xa que nós a visitamos pasadas as 8 da tarde.

Batería de cañóns en Punta de Hoc

O día rematámolo cunha boa cea aproveitando a cociña que dispoñiamos nesta preciosa casa, chamada Ferme de l´Isle: http://www.toprural.com/casa-rural-habitaciones/ferme-de-l-isle_f-fr-cd-29021.htm

Gastos pagados no día: 164 €

Km percorridos no día: 674.6 km

Tempo moi soleado con bastante calor

4 DE XULLO: BRICQUEVILLE – BRUXAS

Empezamos o día cun fabuloso almorzo que nos preparou a encantadora Beatrice, quen atende la Ferme de l´Isle (mágoa que non  fale máis que francés!). Despois, decidimos ir visitar algunha praia máis do desembarco. A Normandía ten moito que visitar, aparte das praias ten varios cantís, moitísimos museos sobre o desembarco, así coma varios cemiterios e memoriais, polo que o normal é estar varios días (intentarei volver cando poda). Decidimos entón facer unha visita á famosa localidade de Arromanches les Bains, onde se poden ver os restos dun dos portos artificiais remolcados polos aliados  desde Inglaterra.

En primeiro plano e ó fondo, restos do porto remolcado polos aliados ata a praia de Arromanches les Bains

Dende Arromanches les Bains seguimos pola costa ata Caen, cruzando despois a enorme ponte de peaxe que cruza o Río Sena ó carón de Le Havre. Antes de chegar a Calais, paramos a comer algo nunha área de servizo. Neste punto estamos moi preto do túnel do Canal da Mancha, e se nota polos cada vez máis numerosos coches con matrícula británica e porque sintonizamos algunha emisora en inglés. Case sen darnos conta xa estabamos en Bélxica

Sobre as 5 da tarde chegamos a impresionante cidade de Bruxas (Brugge en flamenco). Deixamos o coche nun aparcamento subterráneo preto do centro e decidimos buscar un hotel o máis céntrico posible, e atopamos o Hotel Erasmus, a catro pasos da Praza do Mercado. Despois pateamos toda a zona turística da cidade, facendo un descanso para cear nun dos moitísimos restaurantes da zona histórica, polo xeral bastante ben de prezo. O máis bonito da cidade, para o meu gusto, son os canais (a min recordábame bastante a Amsterdam) e a Praza do Mercado. Xa entrada á noite, voltamos ó Hotel.

O Hotel estaba moi ben, e o aire acondicionado se agradecía. Saíunos por 120€, que non está mal tendo en conta que está en pleno centro, ten bastantes comodidades e é sábado (nos hoteis de aquí soen cobrar máis en fin de semana). O único pero é que non incluía o almorzo:  http://www.hotelerasmus.com/hotel/index.cfm?langue=UK

Canal en Bruxas

Gastos pagados no día: 139.2 €

Km percorridos no día: 519.0 km

Tempo moi soleado e con moita calor

5 DE XULLO: BRUXAS – NEUMÜNSTER

Como nos levantamos cedo, aproveitamos para dar outro paseo polo centro histórico da cidade. É domingo, e iso se nota nas rúas case baleiras.  Visitamos a Praza do Concello, xa que ó día anterior estaba pechada por mor dun concerto ó aire libre. Para fuxir do agobio turístico recomendamos ver esta cidade ás primeiras horas da mañá (mellor se é domingo) ou xa de noite.

Bruxas. Praza do mercado
Praza do Concello. Bruxas

Despois collimos o coche no aparcamento subterráneo onde o deixamos (Parking Centrum, en Het Zand), pagando apenas 7 € por 17 horas, nada que ver cos abusivos prezos de aquí. Collemos de novo a autoestrada rumbo ó norte de Alemaña. As autoestradas belgas e holandesas son moi boas, con bo firme, ben sinalizadas e sen peaxes. Soen ter moito tráfico, cousa que non nos afectou ó ser domingo pola mañá. Ademais, polo que puiden comprobar neste e nun viaxe anterior, entre estes países non hai posto fronteirizo de ningún tipo, polo que só sabes que entras en Holanda polo sinal ó carón da autoestrada. O único incidente que nos pasou nestas autoestradas é que unha pomba golpeounos ó espello retrovisor esquerdo do coche  e descompúxoo bastante, cousa que solucionei cunha reparación de urxencia.

Xantamos uns bocadillos nunha área de servizo próxima á fronteira con Alemaña e seguimos dirección Bremen e Hamburgo. Ésta é a terceira vez que conduzo por autoestradas alemanas, e das dúas anteriores ocasións non teño especialmente bo recordo delas debido á grande cantidade de tráfico e as continuas obras, ademais hai bastantes tramos limitados (sobre todo se inclúes os tramos de obras). Isto fai que só podes ir sen límite de velocidade con seguridade durante pouco tempo. Por outro lado, raro é a vez que non se ve un accidente por alcance, xa que moitos non respectan a distancia de seguridade. Nesta ocasión tivemos pouco tráfico.

Tras pasar Hamburgo, decidimos parar na cidade de Neumünster a buscar ónde durmir. Non tardamos en atopar o Hotel Hildebrandt´s, bastante céntrico, moi novo e cunha bonita decoración “zen”. A nosa habitación tiña unha terraza con vistas a un estanque con peixes. Ademáis tiña wifi libre (cousa que non atopamos dende que paramos, exclusivamente para iso, no Mc Donald de Bayeux). O prezo da habitación foi de 99 € incluído un completísimo almorzo: http://www.hildebrandts-hotel.de/index.php

Aínda que Neumünster non é moi turístico, dimos un paseo pola cidade e despois cenamos unha boa pizza, unha completa ensalada, cervexas e café por menos de 20 euros.

Gastos pagados no día: 179.3 €

Km percorridos no día: 718.0 km

Tempo soleado e bastante calor, aínda que menos que o día anterior

6 DE XULLO: NEUMÜNSTER – BASTAD

Nesta viaxe, a nosa intención era seguir a autoestrada 7/E45 ata Frederikshavn, xa en Dinamarca, e unha vez alí coller o ferry que te deixa xusto en Gotemburgo. Pero aproveitando a wifi do hotel, descubrimos que dito ferry podía estar completo, e ademais, resultábanos máis caro que entrar en Suecia cruzando a Ponte de Öresund, así que escollimos esta segunda opción.

Despois do estupendo almorzo do hotel, saímos dirección Puttgarden, e alí collemos o ferry que nos deixa en apenas media hora en Rødbyhavn, xa en Dinamarca. Tivemos moita sorte, xa que apenas tivemos que esperar cola. Logo duns 160 km por unha boa autoestrada chegamos a Copenhague (København, en danés), e xusto despois cruzamos a famosa Ponte do Öresund.

Ponte do Öresund

Ésta ponte une Dinamarca con Suecia por estrada dende que foi inaugurada no ano 2000. Mide 16 km e está composta por unha ponte, un túnel baixo o mar e unha illa artificial no medio. Cruzala costa case 40 euros para turismos, e a área de peaxe está xusto o pisar territorio sueco, preto da cidade de Malmö.

http://gl.wikipedia.org/wiki/Ponte_de_Oresund

Tras abonar o peaxe, seguimos uns poucos quilómetros a autoestrada dirección Gotemburgo e paramos a xantar algo preto dunha estación de servizo, baixo unha intensa tormenta. Suecia é o primeiro país que pisamos nesta viaxe onde non estivemos nunca, polo que todo nos resulta algo máis estraño. Pouco despois de xantar, deixamos a autoestrada e decidimos buscar onde durmir preto de Båstad.

Paramos na pequena poboación costeira de Torekov, e preguntamos no camping desta localidade por canto nos saía unha cabaña para esa noite. A resposta foi de uns 120€ (non me lembro a cifra exacta en coronas), prezo que me pareceu abusivo. Seguimos buscando ata que atopamos un cartel anunciando un Bed & Breakfast no que decidimos preguntar. Nesta bonita casa tiñan habitacións libres por uns 60 euros incluíndo almorzo e cociña, así que non dubidamos en quedarnos: http://www.sjobyggaregarden.se/

Costa en Bastad

Unha vez localizado aloxamento, fixemos un pouco de turismo por esta zona costeira onde abundan as praias coma a da foto. Despois paseamos pola localidade de Båstad, a “capital” da zona, onde se xoga o famoso Torneo de tenis de Båstad.

Voltamos á casa e facemos unha boa cea aproveitando a completísima cociña. Logo descansamos no salón mentres líamos guías de viaxe sobre Escandinavia. Eran as 11 da noite e aínda había algo de claridade, e ó lonxe podíase ver unha espectacular treboada. Eran desas imaxes que nunca se poden esquecer.

Gastos pagados no día: 194 €, 413 SEK (38.96 €)

Km percorridos no día:  467.0 km

Tempo variable, con algunha treboada

7 DE XULLO: BÅSTAD – GOTEMBURGO

Estamos a pouco mais de 170km de Gotemburgo, así que hoxe non toca madrugar en exceso e podemos saborear aínda máis o estupendo almorzo. A nosa intención era chegar á Gotemburgo (Göteborg, en sueco) sobre o mediodía, onde quedaramos en visitar a uns amigos que residen alí. Cando chegamos,os chamamos para que nos dixeran a dirección para introducila no GPS, cousa que fixemos erroneamente, xa que non nos aclaramos coas ø, β, å, ö… letras que non nos resultan nada familiares. Paramos o coche e atopamos a un chileno que, non só nos axuda a introducir a dirección no GPS, senón que se sube ó seu coche e nos di que o sigamos ata alí. Sempre se agradece atoparse con xente tan amable e simpática, pero máis aínda cando estás perdido!

Unha vez localizados ós nosos amigos, nos levan dar unha volta ó redor do precioso lago Slätta damm, e de paso sacamos de paseo a Nina, unha bonita cadela da raza labrador. Despois, invitáronnos a unha riquísima cea sueca, e cuns cantos viños de Rioja e algunhas cervexas danesas, estivemos de charla ata ben entrada a madrugada.

Gastos pagados no día:  650 SEK (61.32 €)

Km percorridos no día:  210.0 km

Tempo bastante bo, aínda que con algo de bochorno. Algunha treboada nocturna.

8 DE XULLO: GOTEMBURGO – ESTOCOLMO

Éste é o primeiro e único día que nos erguimos tarde nesta viaxe, sobre as 12 do mediodía, e estamos algo cansos (por non dicir resacosos). Pese a todo, o día presentase soleado e moi caluroso, e os nosos amigos ofrécense a ensinarnos o centro de Gotemburgo. A cidade ten un centro bastante tranquilo, tendo en conta que ronda o medio millón de habitantes, así que nada de tráfico agobiante nin xente estresada, ademais conta con rúas bastante amplas e bastantes zonas verdes.

Canal fronte á Feskekörka. Gotemburgo

O mar está presente en todo Gotemburgo, xa que din que o seu porto é o máis grande de Escandinavia, ademais conta con algún canal (como o da foto) e pódense dar distintos paseos turísticos en barco polo arquipélago.

Feskekörka: Igrexa do Peixe. Gotemburgo

Como curiosidade poño esta foto da Igrexa do Peixe (Feskekörka, en sueco), chamada así porque, aínda que parece unha igrexa, é en realidade unha lonxa de peixe.

Unha vez visto o centro de Gotemburgo, saímos  rumbo Estocolmo sobre as 5 da tarde despois de despedirnos dos nosos amigos, ós que lle estaremos agradecidos eternamente polo aloxamento, comida e por coidarnos tan ben durante a nosa estancia en Gotemburgo: Kersty, Lito e Sofía, un millón de gracias!!!

Sofía reservounos habitación nun hostal (hostel) no centro de Estocolmo, e tiñamos que chegar alí antes das 10 da noite. Fixemos os 470 km ata Estocolmo algo resacosos, e gracias o GPS atopamos o hostal á primeira. O hostal  STM Fridhemsplan  é moi grande e dispón de aparcamento e wifi libre. A nosa habitación era dobre con baño compartido e, como soe acontecer nestas latitudes, neste tipo de aloxamentos débese levar as propias sábanas (ou alugalas). O prezo da habitación, garaxe e almorzo foi de 88.28 €. http://www.fridhemsplan.se/?p=Main&c=es

Gastos pagados no día:  1280 SEK (120.76 €)

Km percorridos no día:  467.5 km

Tempo bastante bo e con moito bochorno. A partires das 7 da tarde moita choiva

9 DE XULLO: ESTOCOLMO – ÄLVKARLEBY

Non parou de chover en toda a noite, e pola mañá mais do mesmo. O tempo non acompañaba para visitar a cidade, pero as ganas de ver o centro de Estocolmo eran moitas, e se lle engadimos que xusto ese día meus pais facían escala alí mesmo nun cruceiro que estaban a facer polo Báltico, a choiva non ía ser quen de deslucir o día. Deixamos o coche nun aparcamento subterráneo do centro, xa que non levabamos as suficientes moedas para aparcalo na rúa.

A auga sempre presente en Estocolmo

Estocolmo está formada por catorce illas, polo que hai auga e pontes por todas partes. Nós decidimos visitar en maior medida a Cidade Vella, o Gamla Stam, empezando polo Palacio Real, lugar onde nos reunimos con meus pais para visitar a cidade, e seguindo pola catedral (Storkyrkan). Para complementar a ruta turística, visitamos o parlamento e o palacio da ópera, xusto ó carón do Gamla Stam.

Parlamento sueco. Estocolmo

Para recuperar forzas, xantamos estupendamente (por cantidade, calidade e prezo) no Restaurang Kaffegillet, situado moi preto da catedral, concretamente na rúa Trångsund nº4 onde podedes ser atendidos en castelán por unha muller de orixe chileno. Logo de despedirnos dos meus pais, paseamos de novo polo Gamla Stam, disfrutando das súas rúas estreitas así como o deseño destas casas do casco antigo. Perderse nestas rúas é, para min, o máis recomendable que facer en Estocolmo.

Gamla Stam. Estocolmo

Despois de mercar algo para cear nun pequeno supermercado, saímos da cidade seguindo o noso habitual rumbo cara ó norte. Conducir polas cidades suecas é unha delicia, xa que están moi ben organizadas e apenas teñen tráfico se as comparamos coas nosas, polo que en apenas uns minutos xa nos atopabamos na autoestrada E4.

Tendo en conta que saímos tarde de Estocolmo só nos deu tempo a realizar uns 150 km, ata un camping situado próximo á localidade de Älvkarleby. Alí pasamos a noite baixo unha continua choiva nunha cabaña con baño, cociña e TV, onde vimos nos telexornais suecos as importantes inundacións que todo o surleste de Suecia estaba a sufrir polos continuos chuvascos destes días.

Gastos pagados no día:  1185 SEK (111.8 €)

Km percorridos no día:  174.5 km

Tempo chuvioso durante practicamente todo o día

10 DE XULLO: ÄLVKARLEBY – BYSKE

Non parou de chover en toda a noite, e parece que vai seguir chovendo todo o día, polo que temos as condicións perfectas para dedicar este día a facer un bo número de quilómetros para acercarnos o noso destino ó máximo posible. Polo tanto, saímos de Älvkarleby dirección Gävle, e unha vez alí volveríamos coller a estrada E4, que teríamos que seguir ata case a fronteira con Finlandia. Neste traxecto, a E4 ten tramos de 2, 3 e catro carrís. Os tramos de 3 carrís son moi parecidos ós que se ven nalgunhas estradas de por exemplo Francia ou Alemaña, onde o terceiro carril se vai alternando entre cada sentido para facilitar o adiantamento, non como aquí que só se usan en tramos de pendente ascendente. Algúns tramos de 2 carrís teñen arcéns moi grandes, e os suecos os utilizan para deixarte adiantar aínda que veña un vehículo de fronte (con seguridade, iso si), cousa que se agradece. O que non me gustou en absoluto das estradas suecas son os seus gardarraís, compostos por unha especie de cabos de aceiro trenzados, nada seguros para os motoristas.

Gardarraís con cabos de aceiro. Suecia

Outra cousa que non me gustou das estradas suecas (e de escandinavia en xeral) é a ausencia total de firmes drenantes, polo que as estradas acumulan moita auga cando chove con certa intensidade.

A estrada E4, neste tramo con tres carrís, baixo a choiva. Suecia

A partir destas latitudes, ademais, hai que ter especial coidado cos alces nas estradas, sobre todo nas zonas indicadas nos sinais e ó iniciar ou rematalo día, xa que poden ocasionar accidentes moi graves, tendo en conta que estes animais poden chegar a pesar ata 450 quilos e medir mais de 2 metros de alto.

Perigo: alces

Ésta estrada cruza cidades como Sundsvall ou Ornsköldsvik, que están ben organizadas e teñen pouco tráfico, polo que se perde pouco tempo atravesándoas. A E4 discorre tamén pola interesante zona a nivel paisaxístico Costa Alta, Höga Kusten en sueco, patrimonio da humanidade pola Unesco, e resultado da elevación do terreo ó fundirse os glaciares; aínda que a intensísima choiva non nos permitiu ver esa paisaxe.

Xa ben entrada a tarde, a choiva comezou a diminuír, e decidimos parar nun camping que vimos anunciado na estrada en Byske, pouco despois de Skellefteå. O camping, pensado mais que nada a pasar as vacacións en familia na praia, era grande e ben equipado, e tiña acceso directo á praia. Alí pasamos a noite nunha cabaña (a última que quedaba libre) con cociña, televisión e baño por 73 €, que non está mal, tendo en conta que era temporada alta. http://www.skelleftea.se/byskehavsbad/

Cabaña no camping de Byske. Suecia

Gastos pagados no día: 1396 SEK ( 131.7 €)

Km percorridos no día: 650.0 km

Tempo chuvioso  todo o día  ata a chegada ó camping de Byske

11 DE XULLO: BYSKE – IVALO

Despois de un par de días de chover sen parar, hoxe o día preséntase practicamente despexado e unha temperatura perfecta. Levantámonos cedo para seguir o noso camiño, coa intención de pasar a noite nalgún lugar de Finlandia. Xa a media mañá chegamos á fronteira finesa, e pouco despois xa estabamos a altura de Rovaniemi. A cidade de Rovaniemi non ten nada de especial, salvo o complexo turístico que está xusto por onde pasa o Círculo Polar Ártico.

Círculo Polar Ártico. Rovaniemi (Finlandia)

Aparte de carteis e outros símbolos que indican que estamos xusto no círculo polar (onde a partires de aquí existen días completos de 24 horas, aumentando o número de días completos canto máis ó norte), tamén existen tendas de recordos así coma o Santa Claus Village, a casa de Papa Noel, que nos negamos a visitar.

A casa de Papá Noel. Rovaniemi (Finlandia)

Unha vez cruzamos o Círculo Polar seguimos pola estrada 4 ou E75, cruzando continuos bosques de coníferas (piceas e piñeiros silvestres), bidueiros e moitos lagos como o da foto, por iso a Finlandia se lle coñece como o pais dos mil lagos.

Lago na Laponia. Finlandia

A estrada apenas ten tráfico. Non hai poboacións durante varios quilómetros. Non se ven mais que bosques de coníferas, bidueiros e algún lago. Na radio do coche pódese escoitar unha emisora rusa. De vez en cando se cruza diante do coche unha manada de renos. Estamos xa na Laponia.

Estrada 4, ou E75 na Laponia. Finlandia

Ésta é unha zona moi aillada, e en inverno a comunicación por estrada é moi difícil. Supoño que por iso a estrada transformábase nunha pista de aterrizaxe de avionetas nalgún tramo, como se pode ver nesta foto

Nalgún tramo, a estrada se transforma nunha pista de aterrizaxe de avionetas

Decidimos parar a durmir en Ivalo, un pouco antes que de costume xa que neste país hai que adiantar no reloxo unha hora máis. A vila non ten ningún interese turístico, pero dispón de servizos de aloxamento, supermercados, gasolineras, etc… para facer escala no camiño. Nesta poboación é habitual atoparse renos polas rúas, a min esta imaxe recórdame á serie Doctor en Alaska, aínda que nese caso era un alce.

Renos en Ivalo. Finlandia

Nós pasamos a noite nun camping nunha cabaña con baño, ducha, televisión e ata sauna por 50€ (aquí en Finlandia usan o euro). Antes de durmir, dimos un paseo por Ívalo e o lago próximo ó camping. Aquí xa nunca se fai noite de todo nesta época do ano.

Gastos pagados no día:  112 €

Km percorridos no día: 622.0 km

Tempo soleado e temperaturas moi agradables

12 DE XULLO:  IVALO – CABO NORTE

Hoxe erguímonos cedo, xa que estamos a aproximadamente 400km do Cabo Norte, polo que tiñamos pensado chegar hoxe ó noso destino. Saímos de Ivalo dirección Inari e paramos nunha explanada ó carón da estrada para ver o gran lago Inarijärvi, onde nos atopamos a uns viaxeiros de Madrid que ían na súa autocaravana tamén ó Cabo Norte, cos seus tres fillos pequenos, un deles un bebé.

Pouco despois de Inari, collemos a estrada 92 que nos levará ata Karasjok, xa en Noruega. Esta estrada é bastante estreita e está feita sen desmonte ningún, polo que é case todo recto e con moitos cambios de rasante. Pouco antes de Karasjok cruzamos a fronteira Noruega, onde hai dúas cabinas que parecen de peaxe, pero non hai ninguén así que seguimos. Hai que ter coidado porque en certas estradas de Noruega son habituais as peaxes.

Fixemos unha pequena parada en Karasjok, máis que nada para visitar o Parlamento Sami. Os sami son os habitantes orixinarios de toda esta rexión do norte de Escandinavia, a Laponia, que se estende polo norte de Suecia, Noruega e Finlandia e a Península de Kola en Rusia. Antigamente eran nómadas, e vivían da cría de renos, como seguen facendo algúns na actualidade. En Karasjok, ademais do Parlamento existe un museo sami, que non nos resultou moi atractivo.

Parlamento sami. Karasjok (Noruega)

Dende Karasjok seguimos cara ó norte por unha estrada que pouco a pouco vai gañando en altitude, cruzando unha zona alta onde a única vexetación arbórea existente son salgueiros ananos.

Salgueiros ananos

Non moitos quilómetros despois xa nos atopabamos nas beiras do fiordo Porsangen, no Océano Ártico.

Tendas sami á beira do fiordo Porsangen (Noruega)
Fiordo Porsangen (Noruega)

A estrada que nos leva cara o norte discorre pola marxe oeste do fiordo, case sempre pegadiña ó mar. É unha estrada bastante estreita e cun firme algo deteriorado. Nesta estrada xa te atopas cun número importante de vehículos con matrículas de distintas nacionalidades, especialmente autocaravanas e bastantes motocicletas, xa que o Cabo Norte é un destino mítico entre os moteros. Seguindo esta estrada, e tras sufrir un “atasco” causado por unha manada de renos nas proximidades de Russenes, chegamos por fin á illa onde se atopa o Cabo Norte: Magerøya. A illa está comunicada co continente cun impresionante túnel baixo o mar. Como o túnel descende moita profundidade ten unha fortísima pendente de baixada (ollo ós freos) e logo de subida. Despois de cruzar o túnel hai que pagar o correspondente peaxe (21 €).

Dende o citado posto de peaxe ata o Cabo Norte hai uns 40 km., aínda que nós decidimos alongar esta distancia para visitar a pequena poboación de Gjesvær, coa escusa de explorar un pouco este preciosísimo entorno. A Illa de Magerøya é un lugar completamente desprovisto de vexetación arbórea, tendo en conta o seu clima extremo. O seu litoral é espectacular, xa que está formado por pequenos fiordos e múltiples cantís que son o hábitat de diversas especies de aves. Non ten máis que tres poboacións: Honningsvåg (a capital), Skarsvåg e Gjesvær.

Entorno de Gjesvær. Noruega

Despois de contemplar a paisaxe de Gjesvær, decidimos que xa era hora de visitar o noso obxectivo da viaxe: O Cabo Norte, polo que, tras reservar unha cabaña na poboación de  Skarsvåg, puxemos rumbo a ese lugar. Conforme nos íamos aproximando ó noso destino non podíamos conter a emoción, que nos foi cortada de súpeto ó ter que abonar na peaxe correspondente os 32€ esixidos por entrar no recinto onde se atopa o complexo turístico do Cabo Norte. Unha vez pagada a peaxe deixamos o coche no aparcamento, repleto de autocaravanas, e nos diriximos ata a famosísima bola do mundo que simboliza este lugar, situado nin mais nin menos que a 71º 10´ 21” N, o punto de Europa máis setentrional accesible por estrada.

Bola do mundo. Cabo Norte (Noruega)

Despois das fotos pertinentes xunto a bola do mundo, decidimos visitar o complexo turístico onde hai , entre outras cousas, un bar restaurante, unha tenda de recordos, un miradoiro, unha capilla, etc,… así como un cine onde se pode ver unha película de un cuarto de hora sobre a vida durante todo o ano neste lugar. Nós non perdimos moito tempo no complexo e saímos para gozar das impresionantes vistas do lugar.

Cantil do Cabo Norte, coa bola do mundo

Aproveitamos para pasear polos arredores e para facer distintas fotos, considerándonos uns afortunados por estar disfrutando deste lugar, con unhas condicións meteorolóxicas nada comúns por aquí: practicamente despexado, uns 18 grados e sen vento.

Outra visión da bola do mundo. Cabo Norte (Noruega)
Monumento ós nenos do mundo. Cabo Norte (Noruega)

Aínda que se considera este punto como o máis setentrional (xa que é accesible por estrada e ademais remata nun impresionante cantil), en realidade está un pouquiño máis ó norte o cabo Knivskjellodden, xusto á carón do Cabo Norte, onde só se pode acceder facendo unha ruta a pe de unhas horas.

Knivskjellodden está, en realidade, un pouco máis ó norte que o Cabo Norte

Despois de disfrutar deste lugar voltamos á cabaña que reservamos pola tarde en Skarsvåg, onde nos obsequiamos cunha estupenda cea regada cun bo viño de mencía galego, como non podía ser menos. Despois, calzámonos coas nosas botas de monte para andar durante un rato ata o noso punto escollido para ver o sol de medianoite, sitio recomendado por un empregado do camping.

O lugar estaba situado a uns 45 minutos de Skarsvåg andando monte arriba, e as vistas que se tiñan nese lugar, co Cabo Norte ó fondo eran simplemente espectaculares. Estivemos nese lugar entre as 23 horas do día 12 de xullo e a 1 do día 13 de xullo, é dicir, estivemos contemplando o final do día e o inicio de outro, solpor e amencer, sen poñerse o sol polo horizonte. Este momento será inesquecible, axudado ademais, pola ausencia case total de nubes, sen vento, unha agradable temperatura e, o que é para min máis importante, sen presenza humana ó noso redor que poderamos ver, polo que ó único son, aparte da pequena oleaxe do mar, eran as das aves que aniñaban nos cantís próximos. Nesta foto (que é a da cabeceira do meu blog) da conta de todo isto.

Sol de medianoite sobre o Cabo Norte

Despois de disfrutar de ese par de horas do sol de medianoite, voltamos á Skarsvåg á pasear pola poboación, eran máis da unha da mañá e lucía o sol.

Skarsvåg: A poboación máis próxima ó Cabo Norte

Tras o paseo por Skarsvåg, voltamos á cabaña á durmir (moi boa, 53 €, situada dentro do Cámping Kirkeporten, segundo o seu propietario, é o camping situado máis ó norte de Europa: http://www.kirkeporten.no ). Mañá comezaríamos a viaxe de retorno. Levábamos percorridos exactamente 5.887 quilómetros. Tiñamos que facer polo menos outros tantos de volta. Esperabamos disfrutalos tanto como os de ida.

Gastos pagados no día:  20 € + 1357 NOK (173.2 € en total)

Km percorridos no día: 481.0 km

Tempo soleado e temperaturas moi agradables

13 DE XULLO:  CABO NORTE – SKIBOTN

O día volvía estar completamente soleado, e con bastante calor para estas latitudes. Como tiñamos decidido, agora tocaba visitar as famosas Illas Lofoten, dedicando este día para acercarnos o máximo posible a elas, polo que faremos o máximo de quilómetros posible, pero con múltiples paradas para disfrutar da impresionante paisaxe da estrada E6, que percorre gran parte da costa noruega.

Durante 140 km, temos que voltar pola mesma estrada (E 69) ata o cruce coa E6, polo que temos que volver cruzar a Illa de Magerøya, o túnel baixo o mar que a une ó continente, e seguir a estrada E69 ata Russenes, sempre ó carón da fermosa paisaxe do fiordo Porsangen.

Estrada E 69, a carón do fiordo Porsangen
Estrada E 69, a carón do fiordo Porsangen

Esta estrada é bastante estreita, tortuosa e con numerosos túneles sen iluminar. Dentro dun destes, tivemos que auxiliar a unha parella de moteros alemáns que perderan o equilibrio ó entrar nun túnel debido a humidade da estrada e a ausencia de luz. Só quedou nun susto e seguiron sen problemas.

Pouco despois de Russenes, tomamos nun cruce á dereita a estrada E6 dirección Alta. Esta estrada ata Alta (110 km) é polo xeral bastante boa, ancha e sen apenas curvas para ser unha estrada de Noruega. A partires de Alta serán estreitas, con curvas e un firme regular.

Estrada E6 entre Russenes e Alta
Estrada E6 entre Russenes e Alta

Alta pódese considerar cidade nestas latitudes, xa que supera os 10.000 habitantes. É famosa polas súas pinturas rupestres e por ser un lugar extraordinario para divisar auroras boreais no inverno.

Fiordo onde se atopa a cidade de Alta: Altatjorden
Fiordo onde se atopa a cidade de Alta: Altatjorden

Os case 300 km que separan Alta de Skibotn pola E6 discorren por paisaxes impresionantes coma se pode ver nas seguintes fotos. Recomendo percorrer esta estrada con calma, disfrutando do percorrido.

Paisaxe á beira da E6 (Noruega)
Paisaxe á beira da E6 (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Paisaxe á beira da E6 (Noruega)
Paisaxe á beira da E6 (Noruega)

Xa ben entrada a tarde decidimos buscar unha cabaña en Skibotn. Atopamos no primeiro camping que vimos, o Skibotn Camping NAF, e por uns 50 €  nos aloxamos nunha cabaña aceptable, con unhas excelentes vistas ó mar. Pouco despois de chegar ceamos algo (agás unha especie de filloa rechea que mercamos nunha gasolinera próxima, que non a dimos comido ningún dos dous, e iso que eu son bo comedor) e logo paseamos un bo rato pola vila, o seu pequeno porto e, sobre todo, pola beira do fiordo, disfrutando dun fermoso atardecer.

Porto de Skibotn (Noruega)
Porto de Skibotn (Noruega)
Porto de Skibotn (Noruega)
Porto de Skibotn (Noruega)
Larsbergbukta, Skibotn (Noruega)
Larsbergbukta, Skibotn (Noruega)
Atardecer en Skibotn (Noruega)
Atardecer en Skibotn (Noruega)

Neste lugar, a mediados de Xullo, aínda non se chega facer de noite de todo.

Gastos pagados no día:  1009.2 NOK (113.9 € en total)

Km percorridos no día: 510.9 km

Tempo soleado e temperaturas moi agradables

14 DE XULLO:  SKIBOTN – KABELVÅG

Hoxe madrugamos coa intención de dedicar o día a visitar as Illas Lofoten, polo que saímos de Skibotn rumbo Svolvær, a “capital” das Lofoten. A estrada ata alí está en regular estado, agás un tramo que foi inaugurado fai pouco tempo, con numerosas pontes e túneles,  un deles baixo o mar. Pouco despois de pasar Svolvær, decidimos buscar unha cabaña nun camping para pasar a noite, e así dedicar o día a percorrer as illas en coche.

Reservamos a cabaña en Kabelvåg, a pouca distancia de Svolvær, no Orsvågvær Camping, cun precioso entorno.

Camping Orsvågvær, en Kabelvåg (Lofoten, Noruega)
Camping Orsvågvær, en Kabelvåg (Lofoten, Noruega)

Despois de deixar as cousas no camping, comezamos a ruta turística polas Lofoten visitando Henningsvær, unha pequena aldea de pescadores enclavada en pequenas illas e unidas por estrada a través de dúas grandes pontes. Un paseo por esta localidade é a mellor maneira de coñecela.

Henningsvær (Lofoten, Noruega)
Henningsvær (Lofoten, Noruega)

Despois seguimos pola E10, que percorre toda a costa das Lofoten ata Å, onde remata a estrada. A E10 é considerada unha estrada turística, e dispón de múltiples aparcamentos e lugares de interese sinalizados. Percorrer a estrada en si, disfrutando das vistas, xa é un pracer. Nós realizamos múltiples paradas ó longo da mesma, contemplando  paisaxes como as que se mostran a continuación.

Ponte na néboa (Lofoten, Noruega)
Ponte na néboa (Lofoten, Noruega)
Un lugar á carón da E10 (Lofoten, Noruega)
Un lugar á carón da E10 (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)

A estrada remata en Å, unha acolledora aldea de pescadores onde se conservan varias casas tradicionais de madeira, que na actualidade soen utilizarse como aloxamentos para turistas. Å, que se pronuncia como se fose unha “o”, é a última poboación das Lofoten, e atópase xusto en fronte da forte corrente de Moskenes, unha das máis grandes que existen no mundo. A mellor forma de ver Å é dando un paseo.

Despois de disfrutar de Å e do seu entorno, percorremos a E10 de volta outra vez ata o camping, volvendo disfrutar da paisaxe das Lofoten.

Illas Lofoten (Noruega)
Illas Lofoten (Noruega)

Despois de dedicar o día a percorrer as Lofoten, chegamos tarde ó camping, xusto á hora de cear.  Alí coñecemos a Xavier, un catalán residente nunha localidade ó norte de Noruega que estaba de vacacións coa súa familia neste lugar “ó sur”, e que nos contou interesantes historias da vida diaria nestes lugares, sobre todo en inverno.

Gastos pagados no día:  1350 NOK (152.4 € en total)

Km percorridos no día: 662.8 km

Tempo soleado e temperaturas moi agradables, con algunhas néboas litorais.

15 DE XULLO:  KABELVÅG – JUKKASJÄRVI

Hoxe erguémonos coa intención de ir adiantando camiño de volta. Xa levamos dúas semanas de viaxe e aínda nos queda moito camiño por percorrer. Descartamos voltar pola estrada da costa de Noruega, xa que precisariamos moito tempo (e cartos) e ademais, a iso gustaríanos adicarlle outra viaxe. Polo tanto regresaremos por Suecia, primeiro dirección Kiruna, e despois seguiremos pola estrada E4 ata Dinamarca.

Partimos entón dirección Kiruna pola E10, desandando o percorrido de onte ata Bjerkvik, e pouco antes de Narvik, comezamos a ascender a serra cara ó interior da Península Escandinava. A estrada ata a fronteira con Suecia atravesa unhas fermosas paisaxes de montaña. Neste tramo, pódese ver ademais algún recordatorio da Batalla de Narvik do 1940, e xa preto da fronteira, moitas cabañas de madeira privadas.

Cabañas, preto da fronteira con Suecia
Cabañas, preto da fronteira con Suecia

Tras pasar o posto fronteirizo, pasamos pola localidade de Abisko, famosa polo ski e o seu parque nacional. O entorno xunto o lago Torneträsk e bastante fermoso.

Estrada E10 xunto o lago Torneträsk (Suecia)
Estrada E10 xunto o lago Torneträsk (Suecia)

Uns 100 km despois xa chegabamos a Kiruna, unha das cidades mais importantes destas latitudes, xa que conta con mais de 20.000 habitantes e unha importante industria entorno a extracción de ferro. A poboación en si non ten nada a destacar, o noso xuízo, dende o punta de vista turístico, salvo a súa igrexa de madeira. Aproveitamos o paso por esta localidade para mercar comida nun centro comercial.

Buscamos aloxamento na localidade próxima de Jukkasjärvi, famosa polo coñecido Hotel de Xeo. Alí atopamos unha cabaña dentro dunha propiedade que era como unha especie de camping xunto un lago. A cabaña en si estaba bastante ben e tiña un prezo razoable 550SEK (51€). Despois de cear, paseamos xunto o lago disfrutando da paisaxe.

Lago en Jukkasjärvi (Suecia)
Lago en Jukkasjärvi (Suecia)

Esta era a última noite por encima do Círculo Polar Ártico desta viaxe. Nestas latitudes e nestas datas, tampouco se chega facer de noite de todo.

Gastos pagados no día:  1069.5 SEK (100.9 € en total)

Km percorridos no día: 428.0 km

Tempo soleado, con algunhas choivas intermitentes. Temperaturas bastante mais baixas que os últimos días.

16 DE XULLO:  JUKKASJÄRVI – ANTJÄRN

Temos por diante dúas xornadas de moitos quilómetros para cruzar toda Suecia de norte á sur. Saímos cedo para aproveitar ben o día de viaxe. Tomamos a E10 dirección Luleå, unha estrada moi recta, en bo estado e sen apenas tráfico, salvo algún insufrible tramo en obras, sen asfalto e sen sinalizar. Parece mentira que nun país como Suecia as obras nestas latitudes non se sinalicen, nin sequera cando se corta un carril (e durante varios quilómetros!).

Interminables obras sen sinalizar na E10 (Suecia)
Interminables obras sen sinalizar na E10 (Suecia)

E como é frecuente nestes lugares, hai que ter coidado con certos usuarios da estrada

Usuarios da estrada E10 (Suecia)
Usuarios da estrada E10 (Suecia)

Despois de superar a localidade de Malmberget, cruzamos de novo o Círculo Polar Ártico. Neste lugar tamén se indica por onde cruza esta liña imaxinaria, pero non ten nada que ver co que vimos en Rovaniemi hai uns días, xa que aquí non hai ningún complexo turístico.

Limite do Círculo Polar Ártico na E10 (Suecia)
Limite do Círculo Polar Ártico na E10 (Suecia)

Antes da localidade de Luleå, tomamos a estrada E4, que vai paralela á costa do Golfo de Botnia, e que xa coñecemos, pois foi a que utilizamos na “subida”.  Desta vez, non tivemos tanta choiva como fai uns días neste mesmo percorrido, así que polo menos disfrutamos da paisaxe da Costa Alta que hai a carón da estrada.

Ó chegar á localidade de Härnösand, decidimos buscar unha cabaña para pasar a noite. No camping da localidade xa as tiñan ocupadas, pero moi amablemente, chamaron por teléfono a un camping próximo para ver se tiñan algunha libre.

No Antjärns Camping, situado en Antjärn, a poucos quilómetros de Härnösand, dispoñían dalgunha libre, así que para alí imos. A cabaña era moi boa e barata (425SEK, é dicir, 40€), e o camping excelente e moi ben atendido. Estaba a carón dun pequeno lago, e dispoñía de sauna e de moitas actividades para nenos. Como curiosidade, tiñan un Citroën Mehari coa carrozaría feita en madeira (e andaba!).

http://www.antjarnscamping.com/uk_cmp_index.htm

Citroën Mehari con carrozaría de madeira no Camping Antjärn (Suecia)
Citroën Mehari con carrozaría de madeira no Camping Antjärn (Suecia)

Ceamos e dimos un paseo polos arredores do camping, unha paisaxe chea de lagos, pinos e piceas.

Antjärn (Suecia)
Antjärn (Suecia)

Gastos pagados no día:  879 SEK (83 €)

Km percorridos no día: 808.6 km

Algunhas choivas durante o día. Temperaturas inferiores a 10ºC pola mañá.

17 DE XULLO:  ANTJÄRN – STRÖMSNÄSBRUK

Hoxe volvemos ter por diante outro día de seguir facendo camiño cara ó sur. A verdade é que Suecia é un país moi grande, e atravesalo leva o seu tempo. Volvemos coller a E4, e volvemos pasar por poboacións que xa cruzamos na viaxe de ida: Sundsvall, Uppsala, Estocolmo, Jönköping,… Por sorte, non chove e hai pouco tráfico, incluso na circunvalación de Estocolmo. Xa pola tarde, e tras case 900 km decidimos parar a buscar onde durmir en Strömsnäsbruk, despois de superar a localidade de Jönköping. Atopamos unha cabaña dun particular (estilo a de Jukkasjärvi, preto de Kiruna), moi boa, con cociña, baño, sala, habitación separada,  por 500SEK (uns 47€).

Cabaña onde nos aloxamos en Strömsnäsbruk (Suecia)
Cabaña onde nos aloxamos en Strömsnäsbruk (Suecia)

En Strömsnäsbruk aproveitamos para facer a compra no noso último día en Suecia nesta viaxe, e de paso, dar un paseo para estirar as pernas despois das tantas horas de coche de hoxe. Para iso, nesta localidade hai un bo paseo xunto o lago.

Paseo xunto ó lago en Strömsnäsbruk (Suecia)
Paseo xunto ó lago en Strömsnäsbruk (Suecia)

Gastos pagados no día:  1306 SEK (123.2 €)

Km percorridos no día: 890.8 km

Tempo despexado en xeral e temperaturas agradables. Algunha treboada ó final do día

18 DE XULLO:  STRÖMSNÄSBRUK – BERGEN

Despois de dous días de tantas horas no coche, hoxe decidimos seguir o noso camiño de volta con mais calma, intentando non facer moito mais de 500km. Polo que temos pensado parar a durmir nalgún lugar preto de Hamburgo, en Alemaña, para así dirixirnos ó día seguinte ata a Selva Negra, no extremo suroccidental do país, e tomar alí un día de descanso.

Tomamos a E4 e logo a E6 ata cruzar de novo a Ponte do Öresund (e pagar outra vez os 37€ de peaxe), entrando en Dinamarca uns quilómetros ata chegar a Rødbyhavn, onde colleremos de novo o ferry que nos levará ata Puttgarden, en Alemaña (75€). Desta vez, tivemos que esperar unha hora para embarcar.

Xa en Alemaña, e tras pasar Hamburgo, decidimos buscar onde durmir na localidade de Bergen, xa que preto desta poboación podemos visitar o antigo campo de concentración de Bergen – Belsen. Así que, como imos ben de cartos respecto o que tiñamos pensado gastar, decidimos buscar un hotel para durmir, e atopamos o SeminarHotel Schulz, un bo hotel de tres estrelas por 78€ con almorzo e wifi incluido: http://www.seminarhotel-schulz.de/content/unser-haus-seminare.html

Unha vez localizado onde durmir, decidimos buscar o antigo campo de concentración. Como non vimos a sinalización, acabamos entrando nunha base militar próxima, onde moi amablemente nos indicaron onde quedaba o antigo campo de concentración.

Entrada ó campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Entrada ó campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)

Este campo de concentración utilizouse entre os anos 1940 e 1945, e estímanse un número de vítimas superior á 50.000, contabilizando prisioneiros de guerra do exército aliado e xudeus.

Túmulos no campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Túmulos no campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)

O campo organízase en varios túmulos como o que se pode ver nesta fotografía. O conxunto a verdade é que impresiona moito, tendo en conta a cantidade de falecidos neste triste lugar.

Monumento ás vítimas do campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Monumento ás vítimas do campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)

Tamén existe un monumento recordando os que morreron neste lugar

“Á memoria de todos aqueles que morreron neste lugar” Bergen-Belsen (Alemaña)
“Á memoria de todos aqueles que morreron neste lugar” Bergen-Belsen (Alemaña)

Entre os túmulos, atopamos a lápida de Margot e Anne Frank (quen escribiu o seu “Diario de Ana Frank”), que faleceron neste lugar pouco antes de ser liberado o campo de concentración.

Lápida de Margot e Anne Frank no campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Lápida de Margot e Anne Frank no campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)

De volta a Bergen, aproveitamos a Wifi do Hotel para ver o correo electrónico e reservar unha casa de turismo rural en Francia onde durmir cando pasemos por ese país dentro duns días.

Despois dimos un paseo por Bergen e ceamos nun restaurante unha estupenda comida (por cantidade e calidade) polo módico prezo de 24 € en total

Gastos pagados no día:  395 SEK, 560 DKK e 69 € (181.5 € en total)

Km percorridos no día: 580.9 km

Treboadas pola mañá. Ceo nuboso pola tarde. Temperaturas agradables

19 DE XULLO: BERGEN – TITISEE

Como onte fixemos menos quilómetros que os dous días anteriores, estabamos bastante mais descansados; pero aínda nos quedaban uns 600 km para chegar o noso “lugar de descanso” da viaxe, A Selva Negra.

Case todos os km que temos por diante son por autopistas alemáns, que, como xa teño comentado neste diario, é unha mestura de tráfico intenso, obras e de algún intre rodando a altas velocidades. As veces que conducín por aquí sempre foron así. Pese a todo, chegamos á Friburgo (cidade de “entrada” da Selva Negra) sobre as catro da tarde.

Dentro da Selva Negra, decidimos quedarnos a durmir esta noite e a seguinte na localidade de Titisee. A razón é simplemente sentimental, xa que no camping desta localidade tamén pasaramos dúas noites no noso primeiro viaxe a Alemaña, aló polo ano 2005, e gustounos moito este lugar, no alto da fermosa Selva Negra, e xunto un lago.

Pero desta vez, que viaxamos cunha mellor situación económica, aloxarémonos nun hotel en lugar do camping, e para celebrar o feliz retorno da nosa viaxe acabamos nin mais nin menos que nun hotel de catro estrelas, o Hotel Alemannenhof, a carón do Lago de Titisee. Custa 135 € a noite con almorzo, nunca en ningunha viaxe pagamos tanto por durmir, pero tíñamos ganas de darnos este luxo:

http://www.drubba.com/d/alemannenhof/

Vista dende a terraza do Hotel Alemannenhof en Titisee (Alemaña)
Vista dende a terraza do Hotel Alemannenhof en Titisee (Alemaña)
Lago Titisee dende a terraza do Hotel Alemannenhof en Titisee (Alemaña)
Lago Titisee dende a terraza do Hotel Alemannenhof en Titisee (Alemaña)

Para relaxarnos aínda máis, dimos un bo paseo por Titisee e aproveitamos para cear unha pizza e tomarnos unhas cervexas ata a noite.

Gastos pagados no día:  90€

Km percorridos no día: 683.0 km

Bo tempo, con algunhas nubes. Temperaturas agradables.

20 DE XULLO: TITISEE – TITISEE

Hoxe xornada de descanso, polo que o coche só o usaremos para facer turismo pola Selva Negra, aproveitando para visitar lugares que non vimos na nosa viaxe de fai catro anos. Despois de almorzar (o estupendo almorzo tipo buffet do hotel), dedicámonos a facer algunhas compras, encher o depósito de gasoil, etc… para logo explorar a rexión o resto do día.

Comezamos facendo unha ruta paisaxística circular de Schönau – Müllheim – Staufen – Wieden – Schönau, que merece a pena polos seus fermosos paisaxes rurais do interior da Selva Negra, e a curiosa zona hortícola e vinícola nos arredores de Müllheim e Staufen.

Baixando hacia Badenweiler. Selva Negra (Alemaña)
Baixando hacia Badenweiler. Selva Negra (Alemaña)

Preto do final desta ruta circular, hai unha estrada que tras uns poucos quilómetros nos deixa preto da cima ó Monte Belchen, de 1413 metros de altitude, no que o tramo final de ascensión se pode facer andando ou en teleférico (a estrada está pechada ó trafico salvo vehículos autorizados). Nos escollemos a opción de camiñar, que falta nos fai despois destes tres últimos días de coche.

Sendeiro de ascensión ó cumio de Belchen. Selva Negra (Alemaña)
Sendeiro de ascensión ó cumio de Belchen. Selva Negra (Alemaña)

O sendeiro é bo e sen demasiada pendente, e en menos dunha hora xa se chega ó cumio do monte Belsen. Hai algunha vaia electrificada para controlar o ganado que non se deben tocar, xa que dan unha descarga considerable, e que puden comprobar eu mesmo.

Preto co cumio de Belchen. Selva Negra (Alemaña)
Preto co cumio de Belchen. Selva Negra (Alemaña)

Xa no cumio, as vistas nun día con visibilidade como este, son estupendas. Ó Norte e o Este, a grande masa montañosa e forestal da Selva Negra, ó Oeste, o Río Rhin e a Alsacia francesa, e ó Sur, Basel (Suíza) cos Alpes ó fondo, e se o día estivese aínda máis claro, poderíase ver ata o Mont Blanc.

O Rhin e a Alsacia dende o cumio do monte Belchen. Selva Negra (Alemaña)
O Rhin e a Alsacia dende o cumio do monte Belchen. Selva Negra (Alemaña)

A Selva Negra recibe o seu nome pola cor das árbores deste lugar, que son polo xeral piceas (Picea abies), dunha cor verde escura. Segundo teño lido, soen estar danadas pola choiva ácida, moi frecuente en Centroeuropa por mor da contaminación atmosférica. Eu a verdade non vin exemplares danados.

Piceas na Selva Negra (Alemaña)
Piceas na Selva Negra (Alemaña)

Despois do ascenso ó Belchen, voltamos a Schönau, e dende alí acercámonos ata Schluchsee, preciosísima localidade con bonita arquitectura da Selva Negra, outro dos encantos desta rexión.

Indicadores, en Schluchsee. Selva Negra (Alemaña)
Indicadores, en Schluchsee. Selva Negra (Alemaña)

Tras a excursión, voltamos de novo a Titisee a descansar un rato, e tomarnos na terraza do hotel unhas cereixas e moras silvestres que acabamos de mercar. Despois, damos un paseo ó redor do lago para rematar de novo en Titisee, para beber unhas cervexas e cear.

Lago de Titisee. Selva Negra (Alemaña)
Lago de Titisee. Selva Negra (Alemaña)
Titisee e o seu lago. Selva Negra (Alemaña)
Titisee e o seu lago. Selva Negra (Alemaña)

En Titisee hai unha gran cantidade de restaurantes, xa que é un lugar bastante turístico. Nós ceamos no restaurante Bergsee, moi recomendable, por calidade da comida, cantidade e bo prezo.

Gastos pagados no día:  82€

Km percorridos no día: 178.5 km

Bo tempo, con algunhas nubes. Temperaturas agradables.

21 DE XULLO: TITISEE – ORADOUR SUR GLANE

Por nos quedariamos un par de días máis neste lugar, pero tiñamos que estar na casa o día 24, así que continuamos ca nosa viaxe de regreso. No hotel de Bergen reservamos por internet unha casa rural nunha aldea preto de Oradour sur Glane, a poucos quilómetros de Limoges (Francia), polo que tiñamos por diante uns 700 km ata alí.

Estes 700 km os fixemos estupendamente, xa que non tivemos apenas tráfico, nin polas estupendas autopistas de peaxe francesas, nin polas súas  as veces mediocres estradas nacionais. O único a resaltar son algúns tramos en obras na N-145. O noso percorrido foi: Titisee – Friburgo – Mulhouse – Chalon sur Saône – Montluçon – Limoges – Oradour sur Glane.

Pola tarde chegamos a Oradour sur Glane e nos puxemos a buscar a casa que tiñamos reservada. Pero as indicacións que vimos en internet non se correspondían coa realidade, xa que non atopabamos a casa por ningún lado. Despois de unha hora larga de busca, atopamos por casualidade o lugar: unha preciosa casa a carón dun muíño, todo un conxunto moi ben restaurado.

A casa atópase no lugar de La Fauvette, xusto á carón dereita da estrada D9 saíndo de Oradour dirección Javerdat.

A casa e todo o conxunto son unha marabilla, pero mellor aínda son os seus propietarios (Amanda e Mike), simpáticos e moi amables e atentos. Nada máis chegar invitáronnos a unha cervexa para coñecernos e refrescarnos un pouco da intensa calor que facía, interesándose pola nosa viaxe. Amanda e Mike son ingleses, e acaban de poñer en marcha este fermoso aloxamento fai escasos días, polo que están moi ilusionados. Supoño que terán éxito, xa que as instalacións son moi boas, o prezo é moi razoable (a nos cobráronnos 50 €, almorzo incluído) e a atención dos propietarios é excelente.

Na súa web podedes ver fotos da casa, actividades e tarifas:

http://lemoulindelafauvette.com/12/

Gastos pagados no día:  365.6 € (inclúe as dúas noites no caro hotel de Titisee)

Km percorridos no día: 736.3 km

Día despexado, con moita calor pola tarde. Treboada pola noite.

22 DE XULLO: ORADOUR SUR GLANE – SAN VICENTE DE LA BARQUERA

Despois de almorzar e de despedirnos de Mike, Amanda e familia, decidimos ir visitar a interesante poboación de Oradour sur Glane, que foi construída de novo tras a súa destrución no ano 1944, ó carón do antigo emprazamento.

O 10 de xuño do 1944, a división nazi das SS Das Reich arrasou a cidade queimando no seu interior á toda a poboación, que se negou a abandonar o lugar. No centro da vila hai tamén un monumento de recordo ós 642 mártires deste suceso.

As ruínas da cidade anterior á súa destrución se poden visitar, así como o centro de interpretación, que forman un conxunto. As ruínas están tal cal quedaron no ano 1944, polo que se pode pasear polo interior da mesma vendo os restos das casas, rúas, algún coche, etc…

Placa de recordo ás mártires da matanza do 10 de xuño de 1944 en Oradour Sur Glane
Placa de recordo ás mártires da matanza do 10 de xuño de 1944 en Oradour Sur Glane
Ruinas do antigo emprazamento de Oradour Sur Glane
Ruinas do antigo emprazamento de Oradour Sur Glane

Tras visitar Oradour sur Glane, tomamos de novo a estrada N-141 dirección Burdeos. Esta estrada discorre por autovía e as veces por estrada convencional, con algún tramo en obras. Mentres non rematen de construír a circunvalación, a estrada cruza La Rochefoucauld, unha poboación que ten un bonito castelo que compre parar a contemplar.

Castelo de La Rochefoucauld (Francia)
Castelo de La Rochefoucauld (Francia)

O resto da xornada foi seguir facendo quilómetros a través de autopistas e autovías. Non atopamos apenas tráfico, nin en puntos coma a circunvalación de Burdeos ou o tramo entre Bayona e Donostia, tramos que soen ter bastantes retencións nestas épocas do ano. Tras pasar Donostia decidimos seguir pola A8 en vez de tomar a A1 a Burgos, xa que nos apetecía parar a durmir nalgún punto da costa.

Como acostumamos a facer cando voltamos dunha viaxe por Europa, cando entramos en Euskadi sempre paramos a disfrutar da excelente comida vasca, neste caso na localidade de Zumaia, e así de paso volver contemplar a paisaxe costeira entre Zarautz e Getaria, que tanto nos gusta e recordos nos trae de outros viaxes por estas terras.

Seguimos o noso camiño e decidimos parar a durmir en San Vicente de la Barquera, unha bonita vila da costa cántabra. Escollemos o Hotel Azul de Galimar, de tres estrelas: 85€ con garaxe pero sen almorzo. Aínda que non é barato, o prezo o consideramos normal para ser un bo hotel nun sitio tan turístico no verán como é San Vicente de la Barquera. http://www.hotelazuldegalimar.es/

Para rematar o día, celebramos a nosa última cena da viaxe no Mesón Madrid, no centro da vila.

Gastos pagados no día:  155.3 €

Km percorridos no día: 688.3 km

Día con tempo variable. Algunha treboada nocturna.

23 DE XULLO: SAN VICENTE DE LA BARQUERA – LUGO

Este é o último día desta viaxe e estamos medio tristes, porque non temos ningunha gana de que se acabe. Pero por outro lado estamos contentos polo tanto que disfrutamos do mesmo. Estamos seguros de que imos voltar a algún dos sitios que visitamos nesta viaxe, como soemos facer cando nos gusta moito un lugar (como por exemplo Titisee, que xa estiveramos no 2005).

Almorzamos no centro de San Vicente e damos un paseo pola zona do castelo, como tamén xa fixeramos noutra viaxe. Gústame San Vicente, pero prefiro estar noutra época do ano con menos turistas e veraneantes.

San Vicente de la Barquera (Cantabria)
San Vicente de la Barquera (Cantabria)

Seguimos a estrada A8 dirección Asturias e paramos en Avilés a comer. Sempre que paso por Asturias, onde tiven a sorte de vivir dous estupendos anos, aproveito para comer un dos meus pratos favoritos: ou a fabada, ou o cachopo. Neste caso decanteime polo cachopo, no Bar Parrillada Vistamar, en Coto Carcedo (concello de Castrillón, moi preto de Avilés).

Xa ben entrada a tarde cruzamos a Ponte dos Santos de Ribadeo. Estamos xa a menos de 100km de Lugo.

Nada mais chegar a Lugo, tomamos uns viños para celebrar a nosa chegada: Estamos contentos polo ben que o pasamos e que todo saíra ben. Non nos importaría volver facer esta mesma viaxe ó día seguinte.

Gastos pagados no día:  136 €

Km percorridos no día: 343.5 km

Bo tempo e temperaturas agradables.

E se facemos os cálculos de toda a viaxe:

Gastos pagados en toda a viaxe: 3094.2 € (1547.1 € cada un)

Km percorridos en total: 12398.6 km

GUIA DA VIAXE

Documentación:

Todos os países polos que pasamos pertencen a Unión Europea salvo Noruega, e neste último caso tamén pertence ó Grupo Schengen, polo que o único requisito de entrada nos países para cidadáns da UE é que leven o seu DNI. De todas formas, non está de máis levar o pasaporte.

Fronteiras:

Nalgúns sitios son inexistentes, coma por exemplo nos países do Benelux. Respecto o resto, o único que poden controlar nalgunhas delas pode ser que non nos pasemos da cantidade de alcohol ou tabaco permitido.

Seguridade persoal:

Todos os países que visitamos son moi seguros, así que a única norma de seguridade a seguir é a do sentido común: non deixar cartos nin obxectos de valor á vista no coche, vixiar a carteira e mochila en aglomeracións, etcétera…

Urxencias sanitarias:

Para axilizar os trámites en caso dunha urxencia sanitaria nestes países, recoméndase levar a Tarxeta Sanitaria Europea, que calquera beneficiario da seguridade social a pode pedir gratuitamente nas oficinas da seguridade social. En moitas oficinas as dan o momento.

Cómpre levar ademais certos medicamentos de uso corrente para a diarrea, estreñimento, paracetamol, alcohol, auga osixenada, …

Comunicacións:

A cobertura de móbiles é moi ampla en toda Europa, aínda que algo inferior nas zonas do norte de Escandinavia mais deshabitadas ou montañosas. Nalgunhas compañías pode ser preciso chamar a atención ó cliente por se hai que activar algo para chamar dende o estranxeiro. Nós levabamos dous móbiles, un de contrato e outro de tarxeta e de dúas compañías distintas, e ó móbil de contrato tivo problemas para chamar nalgúns países. Tamén é recomendable informarse de que compañías teñen tarifas máis baratas nos países para así escoller dende o noso móbil a compañía máis económica (con selección do operador manual).

As veces é recomendable buscar acceso a internet para falar coa familia (e aforrar cartos en chamadas), buscar aloxamento, información turística, etc… Nós levamos un ordenador portátil e atopamos distintas redes wifi polo camiño en hoteis, restaurantes, bares, campings,… En Francia atopamos menos redes wifi que noutros países, pero sempre queda o truco de ir a un Mc Donalds a tomar polo menos un refresco, xa que alí todos teñen wifi gratuíta. Se non levades ordenador, sempre se pode atopar un cíber ou unha biblioteca pública.

Información turística:

En moitas das localidades que visitamos contan con oficinas de turismo onde proporcionan información turística gratuitamente. Nós informámonos antes da viaxe de moitos dos lugares turísticos por medio de guías de viaxe e internet. Ademais, levabamos con nós varias guías de países, algunhas nosas e a maioría prestadas gratuitamente por bibliotecas públicas. As que máis utilizamos foron as guías de El Pais Aguilar e as de Lonely Planet.

Cartos:

Convén levar cartos en metálico e en tarxeta. Os cartos en metálico non se deben gardar todos xuntos, senón en lugares separados, para evitar roubos e perdas. Case todos os países que visitamos usan o euro como moeda, agás Dinamarca (usa coronas danesas DKK), Suecia (coronas suecas SEK) e Noruega (coronas noruegas NOK). Nós levabamos algo de DKK, SEK e NOK en metálico dende aquí, e se non se leva pódese cambiar aló en bancos ou no ferry (nos cambiamos no ferry de Puttgarden os cartos en metálico que nos sobraron á volta), noutros lugares convén vixiar ben a comisión.

Débese levar ademais varias tarxetas, mellor as de crédito que as de débito, xa que estas últimas non as aceptan nalgúns lugares (peaxes de Francia, aparcamentos, etc..). Visa ou Mastercard como tarxetas de crédito e Visa Electron e Maestro como de débito son das máis frecuentes.

Horarios:

Hai que ter en conta que os establecementos destes países sempre pechan antes que aquí, polo que moitas tendas sobre as 5 e media da tarde xa están pechadas. Os restaurantes e bares igual, polo que compre adiantar a hora da comida e da cea. Isto tamén é importante á hora de buscar aloxamento, especialmente en localidades pequenas.

Cómpre destacar que en Finlandia se debe adiantar unha hora máis o reloxo.

Ónde durmir:

En todos os países visitados hai moitas posibilidades de aloxamento en cantidade e calidades, e nos durmimos en moitos tipos distintos salvo o camping, que si temos utilizado moitas veces noutras viaxes.

En Francia escollemos as casas de turismo rural, moi boas por calidade e prezo, xa que inclúen almorzo e as veces dereito a cociña. Na páxina  http://www.toprural.com/ pódense atopar e reservar moitas delas. Pero tamén hai moitos camping e hoteis baratos como os da cadea Formule 1. No resto de Europa decantámonos desta vez polos hoteis, onde se atopan moitos e dunha grande variedade de prezos. Tamén son frecuentes os aloxamentos tipo Bed & Breakfast, do estilo onde nos quedamos a primeira noite en Suecia, e bastante recomendables.

Nos países nórdicos todo é máis caro, polo que cómpre apertarse o cinto e non escoller hoteis. Nós utilizamos as numerosas cabañas, que soen estar en campings ou en casas paticulares, moitas delas anunciadas ó carón das estradas co símbolo ou o nome Stuga (Suecia) ou Hytter (Noruega). Nas cabañas tes que levar as túas propias sábanas, e deixar todo recollido e limpo, por iso son tan baratas. Soen ter unha pequena cociña e algunhas baño, ducha ou incluso sauna. Hainas de 2 ata 6 prazas.

Nas poboacións máis grandes hai que ter en conta os aloxamentos tipo albergue, bastante económicos, e os Hostel, tipo hostal moi frecuentado pola xuventude, onde tamén hai que levar as propias sábanas, e os baños e duchas son compartidos. Nós escollemos este tipo de aloxamento para durmir en Estocolmo.

A maior parte das veces non reservamos aloxamento, salvo as casas rurais francesas e o hostel de Estocolmo que reservamos antes para avisar que chegabamos tarde. Se viaxades por libre desta forma aconséllovos non reservar nunca salvo se sabedes fixo que ides durmir alí.

Ónde comer:

Nos países que percorremos existen múltiples opcións en canto ó comer. Respecto ó almorzo, moitos hoteis e aloxamentos tipo Bed & Breakfast xa o inclúen, e ademais moi completo salvo os que busquedes un zume de laranxa natural. As cabañas dos países escandinavos soen ter unha pequena cociña, polo que se pode quentar un pouco de leite e unhas tostadas para facer un bo almorzo.

A hora de comer, hai moitas opcións nestes países, dende restaurantes de luxo ata hamburgueserías. Nós en bastantes ocasións xantamos de bocadillo e latas, por cadrarnos no medio dun traxecto, por aforrar tempo, por aforrar cartos ou por estar nun lugar apartado onde non había outra opción.

Para cear as opcións tamén son moi numerosas. Na maior parte dos países que visitamos cear fora non supón un gasto excesivo sempre e cando busques os lugares axeitados. Así por exemplo, nos fixemos tres ceas abundantes en Alemaña sen superar nunca os 30€. Non se pode dicir o mesmo dos países escandinavos, que son máis caros, especialmente Noruega, onde aconsellamos cear aproveitando as cociñas das cabañas para así aforrar uns cartos, mercando a comida nun supermercado. En Francia recomendamos cear nas abundantes creperías.

O vehículo:

Para realizar unha viaxe tan longa como esta cómpre revisar ben o vehículo antes de saír, sobre todo se conta con moitos anos ou uso. Eu aproveitei para cambiar as rodas dianteiras que xa as tiña bastantes gastadas e poñerlle unha roda de reposto de tamaño normal, por se acaso.

Para rodar polas estradas destes países compre levar o permiso de circulación do vehículo, o recibo do seguro e recoméndase tamén a carta verde do seguro. Non está de máis pedir na compañía de seguros un parte europeo de accidente. Se o vehículo non leva distintivo do estado na placa de matrícula, debe colocar un adhesivo identificativo. Nalgúns países é obrigatorio levar, aparte do que xa o é aquí, un extintor e un botiquín de primeiros auxilios homologado, que se poden mercar nas tendas de accesorios.

Respecto ó combustible se pode atopar en todos estes países gasolina sen chumbo e gasóleo en todos eles sen problemas, iso si, máis caros. En Francia é recomendable repostar en gasolineiras dos centros comerciais, algo moi habitual alí, xa que o aforro respecto as estacións de servizo das autopistas é considerable. No Norte de Escandinavia convén non apurar moito o depósito, xa que pode haber bastante distancia entre estacións de servizo. Ningunha das gasolineiras onde repostamos tiñan servizo atendido, como é común nestes países, e incluso as hai sen personal en caixa, polo que se debe de pagar coa tarxeta de crédito no mesmo surtidor (nós tratábamos de non usar este tipo de estacións). Os prezos varían tamén entre as estacións de servizo do mesmo país, pero para facer unha comparación entre países, cito o prezo por litro de gasóleo dalgunhas estacións de servizo que atopamos polo camiño:

· Euskadi: 0.945 €/l

· Francia (nunha autopista): 1.16 €/l

· Alemaña: 1.029 €/l

· Suecia: 11.04 SEK/l = 1.042 €/l

· Finlandia: 1.009 €/l

· Noruega: 11.13 NOK/l = 1.256 €/l

Conducir:

O primeiro é facerse cun bo mapa de estradas. Co obxectivo de non andar con varios mapas, utilizamos o mapa de Europa de Michelín, que xa o temos utilizado noutras viaxes e estamos acostumados a el. As veces resulta interesante ter algún máis dunha zona en concreto cunha escala máis detallada; nós para elo usábamos os mapas das guías. Aparte tiñamos un G.P.S. con mapa de Europa de Viamichelín, sen actualizar dende o 2006, e sen incluír Bélxica e Holanda. Aínda que non é infalible, si serve de gran axuda.

En Francia son moi frecuentes as autopistas de peaxe, moi boas pero caras. O límite máximo nelas é de 130 km/h pero con humidade baixa ata 110 km/h. Hai bastantes radares, uns sinalizados e outros non. Os condutores soen cumprir escrupulosamente cos límites de velocidade.

En Bélxica e Holanda as autopistas son moi numerosas e todas gratuítas. Están limitadas a 120km/h. Soen ter moito tráfico, xa que son zonas moi poboadas.

En Alemaña cómpre destacar que non hai límite de velocidade nalgúns tramos dalgunhas autopistas (todas gratuítas). Aínda así, as veces non é recomendable correr moito nestes tramos se hai mal tempo ou moito tráfico. Hai moitos tramos en obras. Están recomendadas as luces de cruce durante ó día, pero non son obrigatorias.

Nos países escandinavos os límites de velocidade son bastante estritos. Poucos son os tramos de autopista onde permitan circular a 120 km/h. Ademais, é necesario cumprir ó 100% coas normas de circulación, xa que as multas son carísimas, así que se vedes un límite de 60, é de 60, nin máis nin menos. Os radares son moi frecuentes, e moitos deles están sinalizados. Hai algunhas estradas que están en regular estado, sobre todo as das zonas menos poboadas, xa que teñen o firme deteriorado polas quitaneves. Hai que ter moitísimo coidado cos alces (atropelar un alce soe ser mortal, debido ó seu tamaño), e presentes en calquera lugar (excepto Dinamarca), e os renos, máis pequenos pero máis numerosos cos alces, e só nas rexións do norte. Salvo casos excepcionais, como pontes moi longas, non hai que pagar peaxes, agás en Noruega, onde hai peaxes ata para entrar en varias poboacións. En todos os países escandinavos é obrigatorio as luces de cruce todo o día, así que coidado con non acendelas ó empezar andar (aconsello pegar algo no coche para non esquecerse), e coidado con non apagalas ó parar, se non queredes quedar sen batería.

Aparcar:

Para aparcar nas cidades hai dúas opcións: Ou buscar un aparcamento subterráneo (máis cómodo, seguro e caro), ou buscar unha zona de aparcamento público na rúa. Neste último caso, buscar onde aparcar soe ser difícil, perdendo ás veces moito tempo en buscar un sitio libre. Cómpre, ademais, levar cartos soltos para os parquímetros, e controlar o seu límite de tempo. Nalgunhas poboacións dos países nórdicos hai que comprar un disco nun estanco que indica ó tempo de estacionamento.

DESGLOSE DE GASTOS PAGADOS POR DÍA

2 de Xullo: Lugo – Saint Yzans de Médoc

Peaxes: 22.1 €

Comida: 27.2 €

Gasoil: 35 €

Total: 84.3 €

3 de Xullo: Saint Yzans de Médoc – Bricqueville

Ferry a Royan: 28.5 €

Peaxes: 14.7 €

Comida: 8.8 €

Gasoil: 55 €

Aloxamento en Saint Yzans: 57 €

Total: 164 €

4 de Xullo: Bricqueville – Bruxas

Peaxes: 16.5 €

Comida: 14.7 €

Gasoil: 33 €

Aloxamento en Bricqueville: 50 €

Cea: 25 €

Total: 139.2 €

5 de Xullo: Bruxas – Neümunster

Aparcamento: 7.3 €

Gasoil: 32 €

Aloxamento en Bruxas: 120 €

Cea: 20 €

Total: 179.3 €

6 de Xullo: Neümunster – Båstad

Gasoil: 31 €

Aloxamento en Neümunster: 99 €

Ferry: 64 €

Peaxe Ponte Öresund: 395 SEK

Comida: 18 SEK

Total: 194 € + 413 SEK

7 de Xullo: Båstad – Gotemburgo

Aloxamento en Båstad: 650 SEK

Total: 650 SEK

8 de Xullo: Gotemburgo – Estocolmo

Gasoil: 300 SEK

Aloxamento en Estocolmo: 870 SEK

Comida: 110 SEK

Total: 1280 SEK

9 de Xullo: Estocolmo – Älvkarleby

Gasoil: 370 SEK

Aloxamento en Älvkarleby: 510 SEK

Comida: 85 SEK

Aparcamento: 195 SEK

Café: 25 SEK

Total: 1185 SEK

10 de Xullo: Älvkarleby – Byske

Gasoil: 360 SEK

Aloxamento en Byske: 800 SEK

Comida: 186 SEK

Almorzo: 50 SEK

Total: 1396 SEK

11 de Xullo: Byske – Ivalo

Gasoil: 30 €

Aloxamento en Ivalo: 50 €

Comida: 22 €

Recordos: 10 €

Total: 112 €

12 de Xullo: Ivalo – Cabo Norte

Gasoil: 20 €

Aloxamento en Skarsvåg: 485 NOK

Peaxe Illa Magerøya: 192 NOK

Peaxe entrada ó complexo Cabo Norte: 280 NOK

Recordos: 400 NOK

Total: 20 € + 1357 NOK

13 de Xullo: Cabo Norte – Skibotn

Gasoil: 260.2 NOK

Aloxamento en Skibotn: 450 NOK

Peaxe Illa Magerøya: 192 NOK

Comida: 107 NOK

Total: 1009.2 NOK

14 de Xullo: Skibotn – Kabelvåg

Gasoil: 330 + 300 NOK

Aloxamento en Kabelvåg: 460 NOK

Recordos: 110 NOK

Comida: 150 NOK

Total: 1350 NOK

15 de Xullo: Kabelvåg – Jukkasjärvi

Gasoil: 290 SEK

Aloxamento en Jukkasjärvi: 550 SEK

Comida: 229.5 SEK

Total: 1069.5 SEK

16 de Xullo: Jukkasjärvi – Antjärn

Gasoil: 410 SEK

Aloxamento en Antjärn: 425 SEK

Comida: 44 SEK

Total: 879 SEK

17 de Xullo: Antjärn – Strömsnäsbruk

Gasoil: 518 SEK

Aloxamento en Strömsnäsbruk: 500 SEK

Comida: 288 SEK

Total: 1306 SEK

18 de Xullo: Strömsnäsbruk – Bergen

Gasoil: 45 €

Ferry: 560 DKK

Peaxe Ponte Öresund: 395 SEK

Cea: 24 €

Total: 395 SEK + 560 DKK + 69 €

19 de Xullo: Bergen – Titisee

Aloxamento en Bergen: 78 €

Cea: 12 €

Total: 90 €

20 de Xullo: Titisee – Titisee

Gasoil: 35 €

Comida: 17 €

Cea: 30 €

Total: 82 €

21 de Xullo: Titisee – Oradour Sur Glane

Gasoil: 52.8 €

Peaxes: 14.8 €

Aloxamento en Titisee: 270 €

Comida: 28 €

Total: 365.6 €

22 de Xullo: Oradour Sur Glane – San Vicente de la Barquera

Gasoil:  40 €

Peaxes: 15.3 €

Aloxamento en Oradour: 50 €

Comida: 8 €

Cea: 42 €

Total: 155.3 €

23 de Xullo: San Vicente de la Barquera – Lugo

Gasoil:  25 €

Aloxamento en San Vicente: 85 €

Comida: 23 €

Almorzo: 3 €

Total: 136 €

TOTAL: 1790 € + 8573.5 SEK + 3716.2 NOK + 560 DKK

A 25/7/2009 o cambio de SEK, NOK e DKK a € era o seguinte:

Por 1 €:

· 10.5995 SEK

· 8.8600 NOK

· 7.4447 DKK

Polo que o gasto total foi de 3094.2 € (1547.1 € cada un)

FIN

Se desexades mais información, podedes escribir a cabonorte2009@hotmail.es

VIAJE AL CABO NORTE (en castellano)

Diario de viaje (Este diario de viaje es una traducción del gallego, por lo que puede contener errores)

Diario de viaje realizado en coche desde Lugo al Cabo Norte (Noruega) en Julio de 2009, siguiendo el recorrido que se puede ver en el siguiente mapa:

Mapa de la ruta realizada

EL VIAJE

Éste es un viaje que queriamos hacer desde hace ya algún tiempo, sobre todo yo, que tengo leido mucho de los países escandinavos en especial de su naturaleza, así que después de varios viajes por Europa, como el primer contacto con Escandinavia en el viaje del año pasado a Dinamarca, por fin se dieron las circunstancias idóneas para realizar este viaje. Como condicionantes del viaje acordamos, entre los dos, destinar un presupuesto entorno a los 1500 – 2000 € por persona (3000 – 4000 € en total), entre 20 y 25 días de duración y sobre todo ir haciendo turismo desde practicamente el primer día de viaje, sin llevar nada reservado, a excepción de las dos primeras noches en Francia, para improvisar nuestros destinos diarios.

Nuestro destino era muy claro: El Cabo Norte, y teníamos pensado subir viendo las playas del desembarco de Normandía, Brujas, Gotemburgo y Estocolmo. Ya en el retorno, nos gustaría ver las Islas Lofoten y después ya iríamos improvisando, pero sin volver por toda la costa Noruega, ya que nos supondrían muchos más días y dinero y, además, a esa zona nos gustaría dedicarle otro viaje.

Utilizamos mi coche, un Toyota Avensis Wagon Sol D4D 126 CV del 2008 y lo cargamos con nuestras maletas y algo de comida así coma material de acampada, mesa y sillas portátiles, sábanas y un edredón. A continuación se detalla el diario de viaje, explicando el recorrido día por día. Al final de cada jornada se indica:

– Los gastos pagados en ese día: Incluye todo lo que se pagó en ese día: alojamiento, gasoil, comida, peajes, cafés,

– Los kilómetros recorridos ese día: Incluyen todos los kilómetros recorridos en esa jornada, desde que se arranca el coche al inicio de la jornada hasta que se apaga cuando se aparca hasta el día seguinte, por lo que resulta el desplazamiento de una ciudad a otra, las rutas turísticas, buscar alojamientos,… y también los kilómetros de más que haces cuando te pierdes.

– El tiempo durante la jornada, desde el punto de vista climatológico, por supuesto.

2 DE JULIO: LUGO – SAINT YZANS DE MEDOC

Salimos de Lugo en torno las 10 de la mañana con el objetivo de llegar a una casa rural que teníamos reservada en la zona vinícola del Medoc, cerca de Burdeos. Decidimos ir por Burgos, ya que se ahorra tiempo en el viaje, y comimos estupendamente de menú en un restaurante cerca del Puerto del Etxegarate, junto a la A-1. Cruzamos el antiguo puesto fronterizo de Behobia sobre las 4 de la tarde, llegando a los alrededores de Burdeos sobre las 7. La casa rural que teníamos reservada estaba situada unos 100km al noroeste de Burdeos, en la conocida zona vinícola del Medoc, al lado de la “ría” del Gironde. Nosotros ya conocíamos otras zonas vinícolas de Burdeos pero no ésta.

Saint Christoly Médoc

Esa salida del Gironde al mar es una zona muy influenciada por las mareas, como se puede ver en la especie de puerto de Saint Christoly Médoc de esta foto. En este caso, la marea estaba baja, y se puede ver en la foto la cantidad de lodo que deja el río cuando baja. El Gironde en su tramo final tiene un color marrón, que no incita en absoluto al baño.

Gironde en Saint Christoly Médoc

Otra curiosidad de esta zona son estas casetas que entran en el Gironde y tienen en su extremo una red que se puede introducir en el agua para pescar.

La casa donde dormimos se llamaba La Hourqueyre costaba 56 € incluyendo un buen desayuno y estaba bastante bien. http://www.toprural.com/casa-rural-habitaciones/la-hourqueyre_f-fr-cx-26478.htm

Gastos pagados en el día: 84.3 €

Km recorridos en el día: 903.4 km

Tiempo bastante bueno, algo cubierto pero sin lluvia.

3 DE JULIO: SAINT YZANS DE MEDOC – BRICQUEVILLE

Después de un buen desayuno le preguntamos a la propietaria de la casa, que hablaba algo de español, si había un ferry para cruzar el Gironde, ya que si no teniamos que dar la vuelta por Burdeos, lo que supondría más kilómetros, horas de viaje y gastos. Nos contestó que había un ferry justo en la unión del Gironde con el Atlántico, y que salían con una frecuencia de una media hora, así que no lo dudamos.

Ferry Le Verdón – Royan

El ferry era bastante cutre, en comparación con los que tenemos ido otras veces, pero nos ahorró bastante camino. Comimos  en una área de servicio al lado de la autovía  poco antes de llegar a Rennes, y antes de las 6 de la tarde ya estabamos en Bricqueville, una pequeña aldea cerca de Bayeux, en la Normandía. Dimos bastantes vueltas por la dispersa aldea y no encontrábamos la casa que teníamos reservada, por lo que tuvimos que buscar a alguien para preguntar. Después de unas cuantas vueltas más encontramos a un hombre que no sabía hablar más que francés, por lo que la comunicación era imposible aunque él se esforzaba muchísimo en explicarnos. Después de un rato decidió que la mejor forma de explicarnos era coger su coche y que lo siguiéramos, cosa que hizimos y se lo agradecimos enormemente. La casa era preciosa, y muy barata, 48€ con desayuno, con cociña y una hermosísima habitación con un baño muy completo.

Omaha Beach

Después de localizar la casa aprovechamos para ir a ver alguna playa del desembarco, por lo que decidimos visitar Omaha Beach. Después nos desplazamos hasta la punta de Hoc (Pointe du Hoc), donde se encuentran las famosas baterías de cañones que fueron conquistadas por los aliados, por lo que se pueden ver los refugios, la localización de los cañones y un memorial. Ésta visita es muy recomendable y gratuita, por lo que no hay ni que pagar entrada (cosa raríiisima en Francia) y se puede ver a horas “intempestivas” en Europa, ya que nosotros la visitamos pasadas las 8 de la tarde.

Batería de cañones en Punta de Hoc

El día lo despedimos con una buena cena aprovechando la cocina que disponíamos en esta preciosa casa, llamada Ferme de l´Isle: http://www.toprural.com/casa-rural-habitaciones/ferme-de-l-isle_f-fr-cd-29021.htm

Gastos pagados en el día: 164 €

Km recorridos en el día: 674.6 km

Tiempo muy soleado con bastante calor

4 DE JULIO: BRICQUEVILLE – BRUJAS

Empezamos el día con un fabuloso desayuno que nos preparó la encantadora Beatrice, quien atiende la Ferme de l´Isle (es una pena que no sepa hablar más que francés!). Después, decidimos visitar alguna playa más del desembarco.  Normandía tiene mucho que visitar, aparte de las playas tiene varios acantilados, muchísimos museos sobre el desembarco, así como varios cementerios y memoriales, por lo que lo normal es estar varios días (intentaré volver cuando pueda). Decidimos entonces hacer una visita a la famosa localidad de Arromanches les Bains, donde se pueden ver los restos de uno de los puertos artificiales remolcados por los aliados  desde Inglaterra.

En primer plano y al fondo, restos del puerto remolcado por los aliados hasta la playa de Arromanches les Bains

Desde Arromanches les Bains seguimos por la costa hasta Caen, cruzando después el enorme puente de peaje que cruza el Río Sena cerca de Le Havre. Antes de llegar a Calais, paramos a comer algo en una área de servicio. En este punto estamos muy cerca del túnel del Canal de la Mancha, y eso se nota por los cada vez más numerosos coches con matrícula británica y porque sintonizamos alguna emisora en inglés. Casi sin darnos cuenta ya estabamos en Bélgica

Sobre las 5 de la tarde llegamos a la impresionante ciudad de Brujas (Brugge en flamenco). Dejamos el coche en un aparcamiento subterráneo cerca del centro y decidimos buscar un hotel lo más céntrico posible, y encontramos el Hotel Erasmus, a cuatro pasos de la Plaza del Mercado. Después pateamos toda la zona turística de la ciudad, haciendo un descanso para cenar en uno de los muchísimos restaurantes de la zona histórica, por lo general bastante bien de precio. Lo más bonito de la ciudad, para mi gusto, son los canales (a mi se me parecen bastante a los de Amsterdam) y la Plaza del Mercado. Ya entrada la noche, volvimos al Hotel.

El Hotel estaba muy bien, y el aire acondicionado se agradecía. Nos salió por 120€, que no está mal teniendo en cuenta que está en pleno centro, tiene bastantes comodidades y es sábado (en los hoteles de aquí suelen cobrar más en fin de semana). El único pero es que no incluía el desayuno:  http://www.hotelerasmus.com/hotel/index.cfm?langue=UK

Canal en Brujas

Gastos pagados en el día: 139.2 €

Km recorridos en el día: 519.0 km

Tiempo muy soleado y con mucho calor

5 DE JULIO: BRUJAS – NEUMÜNSTER

Como nos levantamos temprano, aprovechamos para dar otro paseo por el centro histórico de la ciudad. Es domingo, y eso se nota en sus calles casi vacias.  Visitamos la Plaza del Ayuntamiento, ya que el día anterior estaba cerrada por un concierto al aire libre. Para escapar del agobio turístico recomendamos ver esta ciudad a las primeras horas de la mañana (mejor si es domingo) o de noche.

Brujas. Plaza del mercado
Plaza del Ayuntamiento. Brujas

Después cogimos el coche en el aparcamiento subterráneo donde lo dejamos (Parking Centrum, en Het Zand), pagando apenas 7 € por 17 horas, nada que ver con los abusivos precios de aquí. Cogimos de nuevo la autopista rumbo al norte de Alemania. Las autopistas belgas y holandesas son muy buenas, con buen firme, bien señalizadas y sin peajes. Suelen tener mucho tráfico, cosa que no nos afectó al ser domingo por la mañana. Además, por lo que pude comprobar en este y en un viaje anterior, entre estes países no hay puesto fronterizo de ningún tipo, por lo que solo sabes que entras en Holanda por la señal al lado de la autopista. El único incidente que nos pasó en estas autopistas es que una paloma nos golpeó en el espejo retrovisor izquierdo del coche  y lo descompuso bastante, cosa que solucioné con una reparación de urgencia.

Comimos unos bocadillos en un área de servicio próxima a la frontera con Alemania y seguimos dirección Bremen y Hamburgo. Ésta es la tercera vez que conduzco por autopistas alemanas, y de las dos anteriores ocasiones no tengo especialmente un buen recuerdo de ellas debido a la gran cantidad de tráfico y las continuas obras, además hay bastantes tramos limitados (sobre todo si incluyes los tramos de obras). Esto hace que solo puedes ir sin límite de velocidad con seguridad durante poco tiempo. Por otro lado, raro es la vez que no se ve un accidente por alcance, ya que muchos no respetan la distancia de seguridad. En esta ocasión tuvimos poco tráfico.

Tras pasar Hamburgo, decidimos parar en la ciudad de Neumünster a buscar donde dormir. No tardamos en encontrar el Hotel Hildebrandt´s, bastante céntrico, muy nuevo y con una bonita decoración “zen”. Nuestra habitación tenía una terraza con vistas a un estanque con peces. Además tenía wifi libre (cosa que no encontramos desde que paramos, exclusivamente para eso, en el Mc Donald de Bayeux). El precio de la habitación fue de 99 € incluído un completísimo desayuno: http://www.hildebrandts-hotel.de/index.php

Aún que Neumünster no es muy turístico, dimos un paseo por la ciudad y después cenamos una buena pizza, una completa ensalada, cervezas y café por menos de 20 euros.

Gastos pagados en el día: 179.3 €

Km recorridos en el día: 718.0 km

Tiempo soleado y bastante calor, aúnque menos que el día anterior

6 DE JULIO: NEUMÜNSTER – BASTAD

En este viaje, nuestra intención era seguir la autopista 7/E45 hasta Frederikshavn, ya en Dinamarca, y una vez allí coger el ferry que te deja justo en Gotemburgo. Pero aprovechando la wifi del hotel, descubrimos que dicho ferry podía estar completo, y además, nos resultaba más caro que entrar en Suecia cruzando el Puente de Öresund, así que escogimos esta segunda opción.

Después del estupendo desayuno del hotel, salimos dirección Puttgarden, y allí cogimos el ferry que nos deja en apenas media hora en Rødbyhavn, ya en Dinamarca. Tuvimos mucha suerte, ya que apenas tuvimos que esperar cola. Luego de unos 160 km por una buena autopista, llegamos a Copenhague (København, en danés), y justo después cruzamos el famoso Puente de Öresund.

Puente del Öresund

Este puente une Dinamarca con Suecia por carretera desde que fue inaugurada en el año 2000. Mide 16 km y está compuesta por un puente, un túnel debajo del mar y una isla artificial en el medio. Cruzarla cuesta casi 40 euros para turismos, y el área de peaje está justo al pisar territorio sueco, cerca de la ciudad de Malmö.

http://gl.wikipedia.org/wiki/Ponte_de_Oresund

Tras abonar el peaje, seguimos unos pocos kilómetros la autopista dirección Gotemburgo y paramos a comer algo cerca de una estación de servicio, bajo una intensa tormenta. Suecia es el primer país que pisamos en este viaje donde no estuvimos nunca, por lo que todo nos resulta algo más estraño. Poco después de comer, dejamos la autopista y decidimos buscar donde dormir cerca de Båstad.

Paramos en la pequeña población costera de Torekov, y preguntamos en el camping de esta localidad por cuanto nos salía una cabaña para esa noche. La respuesta fue de unos 120€ (no recuerdo la cifra exacta en coronas), precio que me pareció abusivo. Seguimos buscando hasta que encontramos un cartel anunciando un Bed & Breakfast en el que decidimos preguntar. En esta bonita casa tenían habitaciones libres por unos 60 euros incluido desayuno y cocina, así que no dudamos en quedarnos: http://www.sjobyggaregarden.se/

Costa en Bastad

Una vez localizado alojamiento, hizimos un poco de turismo por esta zona costera donde abundan las playas como la de la foto. Después paseamos por la localidad de Båstad, la “capital” de la zona, donde se juega el famoso Torneo de tenis de Båstad.

Volvimos a la casa y hacemos una buena cena aprovechando la completísima cocina. Luego descansamos en el salón mientras leíamos guías de viaje sobre Escandinavia. Eran las 11 de la noche y aún había algo de claridad, y a lo lejos podía verse una espectacular tormenta. Eran de esas imagenes que nunca se pueden olvidar.

Gastos pagados en el día: 194 €, 413 SEK (38.96 €)

Km recorridos en el día:  467.0 km

Tiempo variable, con alguna tormenta

7 DE JULIO: BÅSTAD – GOTEMBURGO

Estamos a poco más de 170km de Gotemburgo, así que hoy no toca madrugar en exceso y podemos saborear aún más el estupendo desayuno. Nuestra intención era llegar a Gotemburgo (Göteborg, en sueco) sobre el mediodía, donde quedáramos en visitar a unos amigos que residen allí. Cuando llegamos, los llamamos para que nos dijeran la dirección para introducirla en el GPS, cosa que hizimos erróneamente, ya que no nos aclaramos con las ø, β, å, ö… letras que no nos resultan nada familiares. Paramos el coche y encontramos a un chileno que, no solo nos ayuda a introducir la dirección en el GPS, sino que se sube al su coche y nos dice que lo sigamos hasta allí. Siempre se agradece encontrarse con gente tan amable y simpática, pero más aún cuando estás perdido!

Una vez localizados a nuestros amigos, nos llevan a dar una vuelta alrededor del precioso lago Slätta damm, y de paso sacamos de paseo a Nina, una bonita perra de la raza labrador. Después, nos invitaron a una riquísima cena sueca, y con unos cuantos vinos de Rioja y algunas cervezas danesas, estuvimos de charla hasta bien entrada la madrugada.

Gastos pagados en el día:  650 SEK (61.32 €)

Km recorridos en el día:  210.0 km

Tiempo bastante bueno, aunque con algo de bochorno. Alguna tormenta nocturna.

8 DE JULIO: GOTEMBURGO – ESTOCOLMO

Éste es el primero y único día que nos levantamos tarde en este viaje, sobre las 12 del mediodía, y estamos algo cansados (por no decir resacosos). Pese a todo, el día se presenta soleado y muy caluroso, y nuestros amigos se ofrecen a enseñarnos el centro de Gotemburgo. La ciudad tiene un centro bastante tranquilo, teniendo en cuenta que ronda el medio millón de habitantes, así que nada de tráfico agobiante ni gente estresada, además cuenta con calles bastante amplias y bastantes zonas verdes.

Canal frente a la Feskekörka. Gotemburgo

El mar está presente en todo Gotemburgo, ya que dicen que su puerto es el más grande de Escandinavia, además cuenta con algún canal (como el de la foto) y se pueden dar distintos paseos turísticos en barco por el archipiélago.

Feskekörka: Iglesia del Pescado. Gotemburgo

Como curiosidad pongo esta foto de la Iglesia de Pescado (Feskekörka, en sueco), llamada así porque, aunque parece una iglesia, es en realidad una lonja de pescado.

Una vez visto el centro de Gotemburgo, salimos  rumbo Estocolmo sobre las 5 de la tarde después de despedirnos de nuestros amigos, a los que le estaremos agradecidos eternamente por el alojamiento, comida y por cuidarnos tan bien durante nuestra estancia en Gotemburgo: Kersty, Lito y Sofía, un millón de gracias!!!

Sofía nos reservó habitación en un hostal (hostel) en el centro de Estocolmo, y teníamos que llegar allí antes de las 10 de la noche. Hizimos los 470 km hasta Estocolmo algo resacosos, y gracias al GPS encontramos el hostal a la primera. El hostal  STM Fridhemsplan  es muy grande y dispone de aparcamiento y wifi libre. Nuestra habitación era doble con baño compartido y, como suele ocurrir en estas latitudes, en este tipo de alojamientos se debe llevar las propias sábanas (o alquilarlas). El precio de la habitación, garaje y desayuno fue de 88.28 €.

http://www.fridhemsplan.se/?p=Main&c=es

Gastos pagados en el día:  1280 SEK (120.76 €)

Km recorridos en el día:  467.5 km

Tiempo bastante bueno y con mucho bochorno. A partir de las 7 de la tarde mucha lluvia

9 DE JULIO: ESTOCOLMO – ÄLVKARLEBY

No paró de llover en toda la noche, y por la mañana más de lo mismo. El tiempo no acompañaba para visitar la ciudad, pero las ganas de ver el centro de Estocolmo eran muchas, y si le añadimos que justo ese día mis padres hacían escala allí mismo en un crucero que estaban a hacer por el Báltico, la lluvia no iba ser quien de deslucir el día. Dejamos el coche en un aparcamiento subterráneo del centro, ya que no levábamos las suficientes monedas para aparcalo en la calle.

El agua siempre presente en Estocolmo

Otra cosa que no me gustó de las carreteras suecas (y de Escandinavia en general) es la ausencia total de firmes drenantes, por lo que las carreteras acumulan mucha agua cuando llueve con cierta intensidad.

La carretera E4, en este tramo con tres carroles, bajo la lluvia. Suecia

A partir de estas latitudes, además, hay que tener especial cuidado con los alces en las carreteras, sobre todo en las zonas indicadas en las señales y al iniciar y acabar el día, ya que pueden ocasionar accidentes muy graves, teniendo en cuenta que estes animales pueden llegar a pesar hasta 450 kilos y medir más de 2 metros de alto.

Peligro: alces

Gastos pagados en el día: 1396 SEK ( 131.7 €)

Km recorridos en el día: 650.0 km

Tiempo lluvioso  todo el día  hasta la llegada al camping de Byske

11 DE JULIO: BYSKE – IVALO

Después de un par de días de llover sin parar, hoy el día se presenta prácticamente despejado y una temperatura perfecta. Nos levantamos temprano para seguir nuestro camino, con la intención de pasar la noche en algún lugar de Finlandia. Ya a media mañana llegamos a la frontera finesa, y poco después ya estábamos a la altura de Rovaniemi. La ciudad de Rovaniemi no tiene nada de especial, salvo el complejo turístico que está justo por donde pasa el Círculo Polar Ártico.

Círculo Polar Ártico. Rovaniemi (Finlandia)

Aparte de carteles y otros símbolos que indican que estamos justo en el círculo polar (donde a partir de aquí existen días completos de 24 horas, aumentando el número de días completos cuanto más al norte), también existen tiendas de recuerdos así como el Santa Claus Village, la casa de Papa Noel, que nos negamos a visitar.

La casa de Papá Noel. Rovaniemi (Finlandia)

La carretera apenas tiene tráfico. No hay poblaciones durante varios kilómetros. No se ven más que bosques de coníferas, abedules y algún lago. En la radio del coche se puede escuchar una emisora rusa. De vez en cando se cruza delante del coche una manada de renos. Estamos ya en Laponia.

Estrada 4, o E75 en Laponia. Finlandia

Decidimos parar a dormir en Ivalo, un poco antes que de costumbre ya que en este país hay que adelantar el reloj una hora más. La villa no tiene ningún interes turístico, pero dispone de servicios de alojamiento, supermercados, gasolineras, etc… para hacer escala en el camino. En esta población es habitual encontrarse renos por las calles, a mi esta imagen me recuerda a la serie Doctor en Alaska, aunque en ese caso era un alce.

Renos en Ivalo. Finlandia

Nosotros pasamos la noche en un camping en una cabaña con baño, ducha, televisión y hasta sauna por 50€ (aquí en Finlandia usan el euro). Antes de dormir, dimos un paseo por Ívalo y el lago próximo al camping. Aquí ya nunca se hace de noche de todo en esta época del año.

Gastos pagados en el día:  112 €

Km recorridos en el día: 622.0 km

Tiempo soleado y temperaturas muy agradables

12 DE XULLO:  IVALO – CABO NORTE

Hoy nos levantamos temprano, ya que estamos a aproximadamente 400 km del Cabo Norte, por lo que tenemos pensado llegar hoy a nuestro destino. Salimos de Ivalo dirección Inari y paramos en una explanada cerca de la carretera para ver el gran lago Inarijärvi, donde nos encontramos a unos viajeros de Madrid que iban en su autocaravana también al Cabo Norte, con sus tres hijos pequeños, uno de ellos un bebé.

Poco después de Inari, cojemos la carretera 92 que nos llevará hasta Karasjok, ya en Noruega. Esta carretera es bastante estrecha y está hecha sin desmonte ninguno, por lo que es casi todo recto y con muchos cambios de rasante. Poco antes de Karasjok cruzamos la frontera Noruega, donde hay dos cabinas que parecen de peaje, pero no hay nadie así que seguimos. Hay que tener cuidado porque en ciertas carreteras de Noruega son habituales los peajes.

Hizimos una pequeña parada en Karasjok, más que nada para visitar el Parlamento Sami. Los sami son los habitantes originarios de toda esta región del norte de Escandinavia, Laponia, que se extiende por el norte de Suecia, Noruega y Finlandia y la Península de Kola en Rusia. Antiguamente eran nómadas, y vivían de la cría de renos, como siguen haciendo algunos en la actualidad. En Karasjok, además del Parlamento existe un museo sami, que no nos resultó muy atractivo.

Parlamento sami. Karasjok (Noruega)

Fiordo Porsangen (Noruega)

Después de contemplar el paisaje de Gjesvær, decidimos que ya era hora de visitar  nuestro objetivo del viaje: El Cabo Norte, por lo que, tras reservar una cabaña en la población de  Skarsvåg, pusimos rumbo a ese lugar. Conforme nos íbamos aproximando a nuestro destino no podíamos contener la emoción, que nos fue cortada de golpe al tener que abonar en el peaje correspondiente los 32€ exigidos por entrar en el recinto donde se encuentra el complejo turístico del Cabo Norte. Una vez pagado el peaje dejamos el coche en el aparcamiento, lleno de autocaravanas, y nos dirigimos hasta la famosísima bola del mundo que simboliza este lugar, situado ni más ni menos que a 71º 10´ 21” N, el punto de Europa más septentrional accesible por carretera.

Bola del mundo. Cabo Norte (Noruega)

Después de las fotos pertinentes junto a la bola del mundo, decidimos visitar el complejo turístico donde hay, entre otras cosas, un bar restaurante, una tienda de recuerdos, un mirador, una capilla, etc,… así como un cine donde se puede ver una película de un cuarto de hora sobre la vida durante todo el año en este lugar. Nosotros no perdimos mucho tiempo en el complejo y salimos para gozar de las impresionantes vistas del lugar.

Acantilado del Cabo Norte, con la bola del mundo

Aprovechamos para pasear por los alrededores y para hacer distintas fotos, considerándonos unos afortunados por estar disfrutando de este lugar, con unas condiciones meteorológicas nada común por aquí: prácticamente despejado, unos 18 grados y sin viento.

Otra visión de la bola del mundo. Cabo Norte (Noruega)
Monumento a los niños del mundo. Cabo Norte (Noruega)

Aunque se considera este punto como el más septentrional (ya que es accesible por carretera y además acaba en un impresionante acantilado), en realidad está un poquito más al norte el cabo Knivskjellodden, justo al lado del Cabo Norte, donde solo se puede acceder haciendo una ruta a pie de unas horas.

Knivskjellodden está, en realidad, un poco más al norte que el Cabo Norte

Después de disfrutar de este lugar volvimos a la cabaña que reservamos por la tarde en Skarsvåg, donde nos obsequiamos con una estupenda cena regada con un buen vino de mencía gallego, como no podía ser menos. Después, nos calzamos nuestras botas de monte para andar durante un rato hasta nuestro punto escogido para ver el sol de medianoche, sitio recomendado por un empleado del camping.

El lugar estaba situado a unos 45 minutos de Skarsvåg andando monte arriba, y las vistas que se tenían en ese lugar, con el Cabo Norte al fondo eran simplemente espectaculares. Estubimos en ese lugar entre las 23 horas del día 12 de julio y la 1 del día 13 de julio, es decir, estubimos contemplando el final del día y el inicio del otro, puesta de sol y amanecer, sin ponerse el sol por el horizonte. Este momento será inolvidable, ayudado además, por la ausencia casi total de nubes, sin viento, una agradable temperatura y, lo que es para mi más importante, sin presencia humana a nuestro alrededor que pudiéramos ver, por lo que el único sonido, aparte de la pequeña oleaje del mar, eran las de las aves que anidaban en los acantilados próximos. En esta foto (que es la de la cabecera de mi blog) da cuenta de todo esto.

Sol de medianoche sobre el Cabo Norte

Después de disfrutar de ese par de horas del sol de medianoche, volvimos a Skarsvåg a pasear por la población, eran más de la una de la mañana y lucía el sol.

Skarsvåg: La población más próxima al Cabo Norte

Estrada E 69, a carón do fiordo Porsangen

Estrada E6 entre Russenes e Alta

Alta se puede considerar ciudad en estas latitudes, ya que supera los 10.000 habitantes. Es famosa por sus pinturas rupestres y por ser un lugar extraordinario para divisar auroras boreales en el invierno.

Fiordo onde se atopa a cidade de Alta: Altatjorden
Fiordo donde se encuentra la ciudad de Alta: Altatjorden

Los casi 300 km que separan Alta de Skibotn por la E6 discurren por paisajes impresionantes como se puede ver en las siguientes fotos. Recomiendo recorrer esta carretera con calma, disfrutando del recorrido.

Paisaxe á beira da E6 (Noruega)
Paisaje al lado de la E6 (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Paisaxe á beira da E6 (Noruega)
Paisaje al lado de la E6 (Noruega)

Ya bien entrada la tarde decidimos buscar una cabaña en Skibotn. Encontramos en el primer camping que vimos, el Skibotn Camping NAF, y por unos 50 €  nos alojamos en una cabaña aceptable, con unas excelentes vistas al mar. Poco después de llegar cenamos algo (excepto una especie de filloa rellena que compramos en una gasolinera próxima, que no la dimos comido ninguno de los dos, y eso que yo soy buen comedor) y luego paseamos un buen rato por la villa, su pequeño puerto y, sobre todo, por la orilla del fiordo, disfrutando de un hermoso atardecer.

Porto de Skibotn (Noruega)
Puerto de Skibotn (Noruega)
Porto de Skibotn (Noruega)
Puerto de Skibotn (Noruega)
Larsbergbukta, Skibotn (Noruega)
Larsbergbukta, Skibotn (Noruega)
Atardecer en Skibotn (Noruega)
Atardecer en Skibotn (Noruega)

En este lugar, a mediados de Julio, aún no se llega hacer de noche de todo.

Gastos pagados en el día:  1009.2 NOK (113.9 € en total)

Km recorridos en el día: 510.9 km

Tiempo soleado y temperaturas muy agradables

14 DE JULIO:  SKIBOTN – KABELVÅG

Hoy madrugamos con la intención de dedicar el día a visitar las Islas Lofoten, por lo que salimos de Skibotn rumbo Svolvær, la “capital” de las Lofoten. La carretera hasta allí está en regular estado, excepto un tramo que fue inaugurado hace poco tiempo, con numerosos puentes y túneles,  uno de ellos debajo del mar. Poco después de pasar Svolvær, decidimos buscar una cabaña en un camping para pasar la noche, e así dedicar el día a recorrer las islas en coche.

Reservamos la cabaña en Kabelvåg, a poca distancia de Svolvær, en el Orsvågvær Camping, con un precioso entorno.

Camping Orsvågvær, en Kabelvåg (Lofoten, Noruega)
Camping Orsvågvær, en Kabelvåg (Lofoten, Noruega)

Después de dejar las cosas en el camping, comenzamos la ruta turística por las Lofoten visitando Henningsvær, una pequeña aldea de pescadores enclavada en pequeñas islas y unidas por carretera a través de dos grandes puentes. Un paseo por esta localidad es la mejor manera de conocerla.

Henningsvær (Lofoten, Noruega)
Henningsvær (Lofoten, Noruega)

Después seguimos por la E10, que recorre toda la costa de las Lofoten hasta Å, donde acaba la carretera. La E10 se considera una carretera turística, y dispone de múltiples aparcamientos y lugares de interés señalizados. Recorrer la carretera en si, disfrutando de las vistas, ya es un placer. Nosotros realizamos múltiples paradas a lo largo de la misma, contemplando  paisajes como los que se muestran a continuación.

Ponte na néboa (Lofoten, Noruega)
Puente en la niebla (Lofoten, Noruega)
Un lugar á carón da E10 (Lofoten, Noruega)
Un lugar al lado de la E10 (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Isla de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Isla de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Isla de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)

Illas Lofoten, Noruega

Después de dedicar el día a recorrer las Lofoten, llegamos tarde al camping, justo a la hora de cenar.  Allí conocemos a Xavier, un catalán residente en una localidad al norte de Noruega que estaba de vacaciones con su familia en este lugar “al sur”, y que nos contó interesantes historias de la vida diaria en estes lugares, sobre todo en invierno.

Gastos pagados en el día:  1350 NOK (152.4 € en total)

Km recorridos en el día: 662.8 km

Tiempo soleado y temperaturas muy agradables, con algunas nieblas litorales.

15 DE JULIO:  KABELVÅG – JUKKASJÄRVI

Hoy nos levantamos con la intención de ir adelantando camino de vuelta. Ya llebamos dos semanas de viaje y aun nos queda mucho camino por recorrer. Descartamos volver por la carretera de la costa de Noruega, ya que necesitariamos mucho tiempo (y dinero) y además, a eso nos gustaría dedicarle otro viaje. Por lo tanto regresaremos por Suecia, primero dirección Kiruna, y después seguiremos por la carretera E4 hasta Dinamarca.

Partimos entonces dirección Kiruna por la E10, desandando lo recorrido de ayer hasta Bjerkvik, y poco antes de Narvik, comenzamos a ascender la sierra cara el interior de la Península Escandinava. La carretera hasta la frontera con Suecia atraviesa un hermoso paisaje de montaña. En este tramo, se puede ver además algún recordatorio de la Batalla de Narvik del 1940, y ya cerca de la frontera, muchas cabañas de madera privadas.

Cabañas, preto da fronteira con Suecia
Cabañas, cerca de la frontera con Suecia

Estrada E10 xunto o lago Torneträsk (Suecia)

Lago en Jukkasjärvi (Suecia)

Interminables obras sen sinalizar na E10 (Suecia)

Y como es frecuente en estes lugares, hay que tener cuidado con ciertos usuarios de la carretera:

Usuarios da estrada E10 (Suecia)
Usuarios de la carretera E10 (Suecia)

Después de superar la localidad de Malmberget, cruzamos de nuevo el Círculo Polar Ártico. En este lugar también se indica por donde cruza esta linea imaginaria, pero no tiene nada que ver con lo que vimos en Rovaniemi hay unos días, ya que aquí no hay ningún complejo turístico.

Limite do Círculo Polar Ártico na E10 (Suecia)
Límite del Círculo Polar Ártico en la E10 (Suecia)

Antes de la localidad de Luleå, tomamos la carretera E4, que va paralela a la costa del Golfo de Botnia, y que ya conocemos, pues fue la que utilizamos en la “subida”.  De esta vez, no tuvimos tanta lluvia como hace unos días en este mismo recorrido, así que por lo menos disfrutamos del paisaje de la Costa Alta que hay al lado de la carretera.

Al llegar a la localidad de Härnösand, decidimos buscar una cabaña para pasar la noche. En el camping de la localidad ya las tenían ocupadas, pero muy amablemente, llamaron por teléfono a un camping próximo para ver si tenían alguna libre.

En el Antjärns Camping, situado en Antjärn, a pocos kilómetros de Härnösand, disponían alguna libre, así que para allí fuimos. La cabaña era muy buena y barata (425SEK, es decir, 40€), y el camping excelente y muy bien atendido. Estaba cerca de un pequeño lago, y disponía de sauna y de muchas actividades para niños. Como curiosidad, tenían un Citroën Mehari con carrocería hecha de madera (y andaba!).

http://www.antjarnscamping.com/uk_cmp_index.htm

Citroën Mehari con carrozaría de madeira no Camping Antjärn (Suecia)
Citroën Mehari con carrocería de madera en el Camping Antjärn (Suecia)

Antjärn (Suecia)

Gastos pagados en el día: 879 SEK (83 €)

Km recorridos en el día: 808.6 km

Algunas lluvias durante el día. Temperaturas inferiores a 10ºC por la mañana.

17 DE XULLO:  ANTJÄRN – STRÖMSNÄSBRUK

Hoy volvimos tener por delante otro día de seguir haciendo camino cara al sur. La verdad es que Suecia es un país muy grande, y atravesarlo lleva su tiempo. Volvemos a coger la E4, y volvemos a pasar por las poblaciónes que ya cruzamos en el viaje de ida: Sundsvall, Uppsala, Estocolmo, Jönköping,… Por suerte, no llueve y hay poco tráfico, incluso en a circunvalación de Estocolmo. Ya por la tarde, y tras casi 900 km decidimos parar a buscar donde dormir en Strömsnäsbruk, después de superar la localidad de Jönköping. Encontramos una cabaña de un particular (estilo la de Jukkasjärvi, cerca de Kiruna), muy buena, con cocina, baño, sala, habitación separada,  por 500SEK (unos 47€).

Cabaña onde nos aloxamos en Strömsnäsbruk (Suecia)
Cabaña donde nos alojamos en Strömsnäsbruk (Suecia)

En Strömsnäsbruk aprovechamos para hacer la compra en nuestro último día en Suecia de este viaje, y de paso, dar un paseo para estirar las piernas después de tantas horas de coche hoy. Para eso, en esta localidad hay un buen paseo junto al lago.

Paseo xunto ó lago en Strömsnäsbruk (Suecia)
Paseo junto al lago en Strömsnäsbruk (Suecia)

Gastos pagados en el día:  1306 SEK (123.2 €)

Km recorridos en el día: 890.8 km

Tiempo despejado en general y temperaturas agradables. Alguna tormenta al final del día

18 DE JULIO:  STRÖMSNÄSBRUK – BERGEN

Después de dos días de tantas horas en el coche, hoy decidimos seguir nuestro camino de vuelta con más calma, intentando no hacer mucho más de 500km. Por lo que tenemos pensado parar a dormir en algún lugar cerca de Hamburgo, en Alemania, para así dirigirnos al día siguiente hasta la Selva Negra, en el extremo suroccidental del país, y tomar allí un día de descanso.

Tomamos la E4 y luego la E6 hasta cruzar de nuevo el Ponte de Öresund (y pagar otra vez los 37€ de peaje), entrando en Dinamarca unos kilómetros hasta llegar a Rødbyhavn, donde cogeremos de nuevo el ferry que nos llevará hasta Puttgarden, en Alemania (75€). De esta vez, tuvimos que esperar una hora para embarcar.

Ya en Alemania, y tras pasar Hamburgo, decidimos buscar donde dormir en la localidad de Bergen, ya que cerca de esta población podemos visitar el antiguo campo de concentración de Bergen – Belsen. Así que, como vamos bien de dinero respecto lo que teníamos pensado gastar, decidimos buscar un hotel para dormir, y encontramos el SeminarHotel Schulz, un buen hotel de tres estrellas por 78€ con desayuno y wifi incluido: http://www.seminarhotel-schulz.de/content/unser-haus-seminare.html

Una vez localizado donde dormir, decidimos buscar el antiguo campo de concentración. Como no vimos la señalización, acabamos entrando en una base militar próxima, donde muy amablemente nos indicaron donde quedaba el antiguo campo de concentración.

Este campo de concentración se utilizó entre los años 1940 y 1945, y se estima un número de víctimas superior a 50.000, contabilizando prisioneros de guerra del ejército aliado y judíos.

Entrada ó campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Entrada al campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemania)

Este campo de concentración se utilizó entre los años 1940 y 1945, y se estima un número de víctimas superior a 50.000, contabilizando prisioneros de guerra del ejército aliado y judíos.

Túmulos no campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Túmulos en el campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemania)

El campo se organiza en varios túmulos como el que se puede ver en esta fotografía. El conjunto la verdad es que impresiona mucho, teniendo en cuenta la cantidad de fallecidos en este triste lugar.

Monumento ás vítimas do campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Monumento a las víctimas del campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemania)

También existe un monumento recordando a los que murieron en este lugar.

“Á memoria de todos aqueles que morreron neste lugar” Bergen-Belsen (Alemaña)
“A la memoria de todos aquellos que murieron en este lugar” Bergen-Belsen (Alemania)

Entre los túmulos, encontramos la lápida de Margot y Anne Frank (quien escribió su “Diario de Ana Frank”), que fallecieron aquí poco antes de ser liberado el campo de concentración.

Lápida de Margot e Anne Frank no campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Lápida de Margot y Anne Frank en el campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemania)

Vista dende a terraza do Hotel Alemannenhof en Titisee (Alemaña)

Baixando hacia Badenweiler. Selva Negra (Alemaña)

Cerca del final de esta ruta circular, hay una carretera que tras unos pocos kilómetros nos deja cerca de la cima del Monte Belchen, de 1413 metros de altitud, en el que el tramo final de ascensión se puede hacer andando o en teleférico (la carretera está cerrada al tráfico salvo vehículos autorizados). Nosotros escogemos la opción de caminar, que falta nos hace después de estes tres últimos días de coche.

Sendeiro de ascensión ó cumio de Belchen. Selva Negra (Alemaña)
Sendeiro de ascensión ó cumio de Belchen. Selva Negra (Alemaña)

El sendero es bueno y sin demasiada pendiente, y en menos de una hora ya se llega a la cumbre del monte Belsen. Hay alguna valla electrificada para controlar el ganado que no se debe tocar, ya que dan una descarga considerable, y que pude comprobar yo mismo.

Preto co cumio de Belchen. Selva Negra (Alemaña)
Cerca de la cumbre de Belchen. Selva Negra (Alemania)

Ya en la cumbre, las vistas un día con visibilidad como este, son estupendas. Al Norte y al Este, la grande masa montañosa y forestal de la Selva Negra, al Oeste, el Río Rhin y la Alsacia francesa, y al Sur, Basel (Suiza) con los Alpes al fondo, y si el día estuviese aún más claro, se podría ver hasta el Mont Blanc.

O Rhin e a Alsacia dende o cumio do monte Belchen. Selva Negra (Alemaña)
El Rhin y la Alsacia desde la cumbre del Monte Belchen. Selva Negra (Alemania)

Piceas na Selva Negra (Alemaña)

Indicadores, en Schluchsee. Selva Negra (Alemaña)

Lago de Titisee. Selva Negra (Alemaña)

Titisee e o seu lago. Selva Negra (Alemaña)
Titisee y su lago. Selva Negra (Alemania)

Placa de recordo ás mártires da matanza do 10 de xuño de 1944 en Oradour Sur Glane

Ruinas do antigo emprazamento de Oradour Sur Glane
Ruinas del antiguo emplazamiento de Oradour Sur Glane

Castelo de La Rochefoucauld (Francia)

El resto de la jornada fue seguir haciendo kilómetros a través de autopistas y autovías. No encontramos apenas tráfico, ni en puntos como la circunvalación de Burdeos o el tramo entre Bayona y Donostia, tramos que suelen tener bastantes retenciones en estas épocas del año. Tras pasar Donostia decidimos seguir por la A8 en vez de tomar la A1 a Burgos, ya que nos apetecía parar a dormir en algún punto de la costa.

Como acostumbramos a hacer cuando volvemos de viaje por Europa, cuando entramos en Euskadi siempre paramos a disfrutar de la excelente comida vasca, en este caso en la localidad de Zumaia, y así de paso volver contemplar el paisaje costero entre Zarautz y Getaria, que tanto nos gusta y recuerdos nos trae de otros viajes por estas tierras.

Seguimos nuestro camino y decidimos parar a dormir en San Vicente de la Barquera, una bonita villa de la costa cántabra. Escogemos el Hotel Azul de Galimar, de tres estrellas: 85€ con garaje pero sin desayuno. Aunque no es barato, el precio lo consideramos normal para ser un buen hotel en un sitio tan turístico en verano como es San Vicente de la Barquera. http://www.hotelazuldegalimar.es/

Para acabar el día, celebramos nuestra última cena del viaje en el Mesón Madrid, en el centro de la villa.

Gastos pagados en el día:  155.3 €

Km recorridos en el día: 688.3 km

Día con tiempo variable. Alguna tormenta nocturna.

23 DE JULIO: SAN VICENTE DE LA BARQUERA – LUGO

Este es el último día de este viaje y estamos medio tristes, porque no tenemos ningunas ganas de que se acabe. Pero por otro lado estamos contentos por lo tanto que disfrutamos del mismo. Estamos seguros de que vamos volver a alguno de los sitios que visitamos en este viaje, como solemos hacer cuando nos gusta mucho un lugar (como por ejemplo Titisee, que ya estuviéramos en el 2005).

Desayunamos en el centro de San Vicente y damos un paseo por la zona del castillo, como también ya hiciéramos en otro viaje. Me gusta San Vicente, pero prefiero estar en otra época del año con menos turistas y veraneantes.

San Vicente de la Barquera (Cantabria)
San Vicente de la Barquera (Cantabria)

Seguimos la autopista A8 dirección Asturias y paramos en Avilés a comer. Siempre que paso por Asturias, donde tuve la suerte de vivir dos estupendos años, aprovecho para comer uno de mis platos favoritos: o la fabada, o el cachopo. En este caso optaré por el cachopo, en el Bar Parrillada Vistamar, en Coto Carcedo (concejo de Castrillón, muy cerca de Avilés).

Ya bien entrada la tarde cruzamos el Puente de los Santos de Ribadeo. Estamos ya a menos de 100km de Lugo.

Nada más llegar a Lugo, tomamos unos vinos para celebrar nuestra llegada: Estamos contentos por lo bien que lo pasamos y que todo saliera bien. No nos importaría volver a hacer este mismo viaje al día siguiente.

Gastos pagados en el día:  136 €

Km recorridos en el día: 343.5 km

Buen tiempo y temperaturas agradables.

Y si hacemos los cálculos de todo el viaje:

Gastos pagados en todo el viaje: 3094.2 € (1547.1 € cada uno)

Km recorridos en total: 12398.6 km

GUIA DA VIAJE

Documentación:

Todos los países por los que pasamos pertenecen a la Unión Europea salvo Noruega, y en este último caso también pertenece al Grupo Schengen, por lo que el único requisito de entrada en los países para ciudadanos de la UE es que lleven su DNI. De todas formas, no está de más llevar el pasaporte.

Fronteras:

En algunos sitios son inexistentes, como por ejemplo en los países del Benelux. Respeto al resto, lo único que pueden controlar en algunas de ellas puede ser que no nos pasemos de la cantidad de alcohol o tabaco permitido.

Seguridad personal:

Todos los países que visitamos son muy seguros, así que la única norma de seguridad a seguir es la del sentido común: no dejar dinero ni objetos de valor a la vista en el coche, vigilar la cartera y mochila en aglomeraciones, etcétera…

Urgencias sanitarias:

Para agilizar los trámites en caso de una urgencia sanitaria en estos países, se recomienda llevar la Tarjeta Sanitaria Europea, que cualquiera beneficiario de la seguridad social la puede pedir gratuitamente en las oficinas de la seguridad social. En muchas oficinas las dan al momento.

Se debe llevar además ciertos medicamentos de uso corriente para la diarrea, estreñimiento, paracetamol, alcohol, agua oxigenada, …

Comunicaciones:

La cobertura de móviles es muy amplia en toda Europa, aunque algo inferior en las zonas del norte de Escandinavia más deshabitadas o montañosas. En algunas compañías puede ser preciso llamar la atención al cliente por si hay que activar algo para llamar desde el extranjero. Nosotros llevábamos dos móviles, uno de contrato y otro de tarjeta y de dos compañías distintas, y el móvil de contrato tuvo problemas para llamar en algunos países. También es recomendable informarse de que compañías tienen tarifas más baratas en los países para así escoger desde nuestro móvil la compañía más económica (con selección de operador manual).

A veces es recomendable buscar acceso a internet para hablar con la familia (y ahorrar dinero en llamadas), buscar alojamiento, información turística, etc… Nosotros llevamos un ordenador portátil y encontramos distintas redes wifi por el camino en hoteles, restaurantes, bares, campings,… En Francia encontramos menos redes wifi que en otros países, pero siempre queda el truco de ir a un Mc Donalds a tomar por lo menos un refresco, ya que allí todos tienen wifi gratuita. Si no llevais ordenador, siempre se puede encontrar un cíber o una biblioteca pública.

Información turística:

En muchas de las localidades que visitamos cuentan con oficinas de turismo donde proporcionan información turística gratuitamente. Nosotros nos informamos antes del viaje de muchos de los lugares turísticos por medio de guías de viaje e internet. Además, llevábamos con nosotros varias guías de países, algunas nuestras y la mayoría prestadas gratuitamente por bibliotecas públicas. Las que más utilizamos fueron las guías de El País Aguilar y las de Lonely Planet.

Dinero:

Conviene llevar dinero en metálico y en tarjeta. El dinero en metálico no se debe guardar todo junto, si no en lugares separados, para evitar robos y perdidas. Casi todos los países que visitamos usan el euro como moneda, excepto Dinamarca (usa coronas danesas DKK), Suecia (coronas suecas SEK) y Noruega (coronas noruegas NOK). Nosotros llevábamos algo de DKK, SEK y NOK en metálico desde aquí, y si no se lleva se puede cambiar allí en bancos y en el ferry (nosotros cambiamos en el ferry de Puttgarden el dinero en metálico que nos sobraron a la vuelta), en otros lugares conviene vigilar bien la comisión.

Se debe llevar además varias tarjetas, mejor las de crédito que las de débito, ya que estas últimas no las aceptan en algunos lugares (peajes de Francia, aparcamientos, etc..). Visa o Mastercard como tarjetas de crédito e Visa Electron e Maestro como de débito son de las más frecuentes.

Horarios:

Hay que tener en cuenta que los establecimientos de estes países siempre cierran antes que aquí, por lo que muchas tiendas sobre las 5 y media de la tarde ya están cerradas. Los restaurantes y bares igual, por lo que conviene adelantar la hora de la comida y de la cena. Esto también es importante a la hora de buscar alojamiento, especialmente en localidades pequeñas.

Hay que destacar que en Finlandia se debe adelantar una hora más el reloj.

Dónde dormir:

En todos los países visitados hay muchas posibilidades de alojamiento en cantidad y calidad, y nosotros dormimos en muchos tipos distintos salvo el camping, que si tenemos utilizado muchas veces en outros viajes.

En Francia escogemos las casas de turismo rural, muy buenas por calidad y precio, ya que incluyen desayuno y a veces derecho a cocina. En la página  http://www.toprural.com/ se pueden encontrar y reservar muchas de ellas. Pero también hay muchos campings y hoteles baratos como los de la cadena Formule 1. En el resto de Europa nos decantamos de esta vez por los hoteles, donde se encuentran muchos y de una gran variedad de precios. También son frecuentes los alojamientos tipo Bed & Breakfast, del estilo donde nos quedamos la primera noche en Suecia, y bastante recomendables.

En los países nórdicos todo es más caro, por lo que hay que apretarse el cinturón y no escoger hoteles. Nosotros utilizamos las numerosas cabañas, que suelen estar en campings o en casas particulares, muchas anunciadas al lado de las carreteras con el símbolo o nombre de Stuga (Suecia) o Hytter (Noruega). En las cabañas tienes que llevar tus propias sábanas, y dejar todo recogido y limpio, por eso son tan baratas. Suelen tener una pequeña cocina y algunas baño, ducha e incluso sauna. Las hay de 2 hasta 6 plazas.

En las poboaciones más grandes hay que tener en cuenta los alojamientos tipo albergue, bastante económicos, y los Hostel, tipo hostal muy frecuentado por la juventud, donde también hay que llevar las propias sábanas, y los baños y duchas son compartidos. Nosotros escogimos este tipo de alojamiento para dormir en Estocolmo.

La mayor parte de las veces no reservamos alojamiento, salvo las casas rurales francesas y el hostel de Estocolmo que reservamos antes para avisar que llegábamos tarde. Si viajais por libre de esta forma os aconsejo no reservar nunca salvo si sabeis fijo que vais dormir allí.

Dónde comer:

En los países que recorremos existen múltiples opciones en canto comer. Respecto al desayuno, muchos hoteles y alojamientos tipo Bed & Breakfast ya lo incluyen, y además muy completo salvo los que busqueis un zumo de naranja natural. Las cabañas de los países escandinavos suelen tener una pequeña cocina, por lo que se puede calentar un poco de leche y unas tostadas para hacer un buen desayuno.

A la hora de comer, hay muchas opciones en estos países, desde restaurantes de lujo hasta hamburgueserías. Nosotros en bastantes ocasiones comimos de bocadillo y latas, por cuadrarnos en medio de un trayecto, por ahorrar tiempo, por ahorrar dinero o por estar en un lugar apartado donde no había otra opción.

Para cenar, las opciones también son muy numerosas. En la mayor parte de los países que visitamos cenar fuera no supone un gasto excesivo siempre y cuando busques los lugares adecuados. Así por ejemplo, nosotros hizimos tres cenas abundantes en Alemania sin superar nunca los 30€. No se puede decir lo mismo de los países escandinavos, que son más caros, especialmente Noruega, donde aconsejamos cenar aprovechando las cocinas de las cabañas para así ahorrar algo de dinero, comprando la comida en un supermercado. En Francia recomendamos cenar en las abundantes creperías.

El vehículo:

Para realizar un viaje tan largo como éste conviene revisar bien el vehículo antes de salir, sobre todo si cuenta con muchos años o uso. Yo aproveché para cambiar las ruedas delanteras que ya las tenía bastantes gastadas y ponerle una rueda de reposto de tamaño normal, por si acaso.

Para rodar por las carreteras de estos países se debe llevar el permiso de circulación del vehículo, el recibo del seguro y se recomienda también la carta verde del seguro. No está de más pedir en la compañía de seguros un parte europeo de accidente. Si el vehículo no lleva distintivo del estado en la placa de matrícula, debe colocar un adhesivo identificativo. En algunos países es obligatorio llevar, aparte de lo que ya es aquí, un extintor y un botiquín de primeros auxilios homologado, que se pueden comprar en las tiendas de accesorios.

Respecto al combustible se puede encontrar en todos estes países gasolina sin plomo y gasóleo en todos ellos sin problemas, eso sí, más caros. En Francia es recomendable repostar en gasolineras de los centros comerciales, algo muy habitual allí, ya que el ahorro respecto las estaciones de servicio de las autopistas es considerable. En el Norte de Escandinavia conviene no apurar mucho el depósito, ya que puede haber bastante distancia entre estaciones de servicio. Ninguna de las gasolineras donde repostamos tenían servicio atendido, como es común en estes países, e incluso las hay sin personal en caja, por lo que se debe pagar con la tarjeta de crédito en el mismo surtidor (nosotros tratábamos de no usar este tipo de estaciones). Los precios varían también entre las estaciones de servicio del mismo país, pero para hacer una comparación entre países, cito el precio por litro de gasóleo en algunas estaciones de servicio que encontramos por el camino:

· Euskadi: 0.945 €/l

· Francia (en una autopista): 1.16 €/l

· Alemania: 1.029 €/l

· Suecia: 11.04 SEK/l = 1.042 €/l

· Finlandia: 1.009 €/l

· Noruega: 11.13 NOK/l = 1.256 €/l

Conducir:

Lo primero es hacerse con un buen mapa de carreteras. Con el objetivo de no andar con varios mapas, utilizamos el mapa de Europa de Michelín, que ya lo tenemos utilizado en otros viajes y estamos acostumados a él. A veces resulta interesante tener alguno más de una zona en concreto con una escala más detallada; nosotros para ello usábamos los mapas de las guías. Aparte teníamos un G.P.S. con mapa de Europa de Viamichelín, sin actualizar desde el 2006, y sin incluir Bélgica y Holanda. Aunque no es infalible, sí sirve de gran ayuda.

En Francia son muy frecuentes las autopistas de peaje, muy buenas pero caras. El límite máximo en ellas es de 130 km/h pero con humedad baja hasta 110 km/h. Hay bastantes radares, unos señalizados y otros no. Los conductores suelen cumplir escrupulosamente con los límites de velocidad.

En Bélgica y Holanda las autopistas son muy numerosas y todas gratuitas. Están limitadas a 120km/h. Suelen tener mucho tráfico, ya que son zonas muy pobladas.

En Alemania es de destacar que no hay límite de velocidad en algunos tramos de algunas autopistas (todas gratuitas). Aún así, a veces no es recomendable correr mucho en estes tramos si hay mal tiempo o mucho tráfico. Hay muchos tramos en obras. Están recomendadas las luces de cruce durante el día, pero no son obligatorias.

En los países escandinavos los límites de velocidad son bastante estrictos. Pocos son los tramos de autopista donde permitan circular a 120 km/h. Además, es necesario cumplir al 100% con las normas de circulación, ya que las multas son carísimas, así que si veis un límite de 60, es de 60, ni más ni menos. Los radares son muy frecuentes, y muchos de ellos están señalizados. Hay algunas carreteras que están en regular estado, sobre todo las de las zonas menos pobladas, ya que tienen el firme deteriorado por las quitanieves. Hay que tener muchísimo cuidado con los alces (atropellar un alce suele ser mortal, debido a su tamaño), y presentes en cualquier lugar (excepto Dinamarca), y los renos, más pequeños pero más numerosos que los alces, pero solo en las regiones del norte. Salvo casos excepcionales, como puentes muy largos, no hay que pagar peajes, excepto en Noruega, donde hay peajes hasta para entrar en varias poblaciones. En todos los países escandinavos es obligatorio las luces de cruce todo el día, así que cuidado con no encenderlas al empezar a andar (aconsejo pegar algo en el coche para no olvidarse), y cuidado con no apagarlas al parar, si no quereis quedar sin batería.

Aparcar:

Para aparcar en las ciudades hay dos opciones: O buscar un aparcamiento subterráneo (más cómodo, seguro y caro), o buscar una zona de aparcamiento público en la calle. En este último caso, buscar donde aparcar suele ser difícil, perdiendo a veces mucho tiempo en buscar un sitio libre. Es recomendable, además, llevar dinero suelto para los parquímetros, y controlar su límite de tiempo. En algunas poblaciones de los países nórdicos hay que comprar un disco en un estanco que indica el tiempo de estacionamiento.

DESGLOSE DE GASTOS PAGADOS POR DÍA

2 de Julio: Lugo – Saint Yzans de Médoc

Peajes: 22.1 €

Comida: 27.2 €

Gasoil: 35 €

Total: 84.3 €

3 de Julio: Saint Yzans de Médoc – Bricqueville

Ferry a Royan: 28.5 €

Peajes: 14.7 €

Comida: 8.8 €

Gasoil: 55 €

Alojamiento en Saint Yzans: 57 €

Total: 164 €

4 de Julio: Bricqueville – Brujas

Peajes: 16.5 €

Comida: 14.7 €

Gasoil: 33 €

Alojamiento en Bricqueville: 50 €

Cena: 25 €

Total: 139.2 €

5 de Julio: Brujas – Neümunster

Aparcamiento: 7.3 €

Gasoil: 32 €

Alojamiento en Brujas: 120 €

Cena: 20 €

Total: 179.3 €

6 de Julio: Neümunster – Båstad

Gasoil: 31 €

Alojamiento en Neümunster: 99 €

Ferry: 64 €

Peaje Ponte Öresund: 395 SEK

Comida: 18 SEK

Total: 194 € + 413 SEK

7 de Julio: Båstad – Gotemburgo

Alojamiento en Båstad: 650 SEK

Total: 650 SEK

8 de Julio: Gotemburgo – Estocolmo

Gasoil: 300 SEK

Alojamiento en Estocolmo: 870 SEK

Comida: 110 SEK

Total: 1280 SEK

9 de Julio: Estocolmo – Älvkarleby

Gasoil: 370 SEK

Alojamiento en Älvkarleby: 510 SEK

Comida: 85 SEK

Aparcamiento: 195 SEK

Café: 25 SEK

Total: 1185 SEK

10 de Julio: Älvkarleby – Byske

Gasoil: 360 SEK

Alojamiento en Byske: 800 SEK

Comida: 186 SEK

Desayuno: 50 SEK

Total: 1396 SEK

11 de Julio: Byske – Ivalo

Gasoil: 30 €

Alojamiento en Ivalo: 50 €

Comida: 22 €

Recuerdos: 10 €

Total: 112 €

12 de Julio: Ivalo – Cabo Norte

Gasoil: 20 €

Alojamiento en Skarsvåg: 485 NOK

Peaje Illa Magerøya: 192 NOK

Peaje entrada al complejo Cabo Norte: 280 NOK

Recuerdos: 400 NOK

Total: 20 € + 1357 NOK

13 de Julio: Cabo Norte – Skibotn

Gasoil: 260.2 NOK

Alojamiento en Skibotn: 450 NOK

Peaje Illa Magerøya: 192 NOK

Comida: 107 NOK

Total: 1009.2 NOK

14 de Julio: Skibotn – Kabelvåg

Gasoil: 330 + 300 NOK

Alojamiento en Kabelvåg: 460 NOK

Recuerdos: 110 NOK

Comida: 150 NOK

Total: 1350 NOK

15 de Julio: Kabelvåg – Jukkasjärvi

Gasoil: 290 SEK

Alojamiento en Jukkasjärvi: 550 SEK

Comida: 229.5 SEK

Total: 1069.5 SEK

16 de Julio: Jukkasjärvi – Antjärn

Gasoil: 410 SEK

Alojamiento en Antjärn: 425 SEK

Comida: 44 SEK

Total: 879 SEK

17 de Julio: Antjärn – Strömsnäsbruk

Gasoil: 518 SEK

Alojamiento en Strömsnäsbruk: 500 SEK

Comida: 288 SEK

Total: 1306 SEK

18 de Julio: Strömsnäsbruk – Bergen

Gasoil: 45 €

Ferry: 560 DKK

Peaje Ponte Öresund: 395 SEK

Cena: 24 €

Total: 395 SEK + 560 DKK + 69 €

19 de Julio: Bergen – Titisee

Alojamiento en Bergen: 78 €

Cena: 12 €

Total: 90 €

20 de Julio: Titisee – Titisee

Gasoil: 35 €

Comida: 17 €

Cena: 30 €

Total: 82 €

21 de Julio: Titisee – Oradour Sur Glane

Gasoil: 52.8 €

Peajes: 14.8 €

Alojamiento en Titisee: 270 €

Comida: 28 €

Total: 365.6 €

22 de Julio: Oradour Sur Glane – San Vicente de la Barquera

Gasoil:  40 €

Peajes: 15.3 €

Alojamiento en Oradour: 50 €

Comida: 8 €

Cena: 42 €

Total: 155.3 €

23 de Julio: San Vicente de la Barquera – Lugo

Gasoil:  25 €

Alojamiento en San Vicente: 85 €

Comida: 23 €

Desayuno: 3 €

Total: 136 €

TOTAL: 1790 € + 8573.5 SEK + 3716.2 NOK + 560 DKK

A 25/7/2009 el cambio de SEK, NOK y DKK a € era el siguiente:

Por 1 €:

· 10.5995 SEK

· 8.8600 NOK

· 7.4447 DKK

Por lo que el gasto total fue de 3094.2 € (1547.1 € cada uno)

FIN

Si deseais más información, podeis escribir a cabonorte2009@hotmail.es