Archivo de la etiqueta: francia

CONDUCIR POR FRANCIA

Una guía con 15 consejos para conducir por Francia

carretera en francia

Tras muchos viajes por Francia con mi coche, comparto con vosotros una guía con consejos que os pueden ser muy útiles para conducir por ese país con vuestro vehículo, ya sea en coche, moto, camión, autocaravana,… Espero que os guste y os sea útil.

En coche por Francia
En coche por Francia

1: Las fronteras

Francia es un país que pertenece a la Unión Europea y Seguir leyendo CONDUCIR POR FRANCIA

Viaje a Suecia en coche

Diario de un viaje desde Galicia a Suecia en coche

En los bosques de Holanda camino de Suecia
En los bosques de Holanda camino de Suecia

Ya son muchos los viajes por Europa en coche que llevamos compartiendo aquí estos últimos años, como los del Cabo Norte, Escocia e Irlanda, Fiordos Noruegos, Centroeuropa,etc…

Castillo de Burg Eltz, Alemania

Todos ellos los hicimos bajo un esquema más o menos similar, improvisando el trayecto, sin gastos excesivos y, en algunos de ellos, llevando las bicicletas con nosotros.

Smögen, Suecia
Smögen, Suecia

En esta nueva entrada, compartimos nuestro último viaje a Suecia el pasado verano, a modo de diario de viaje, incluyendo, como en todos los anteriores, consejos, muchas fotografías y un resumen de los gastos Seguir leyendo Viaje a Suecia en coche

UN VIAJE POR EL CENTRO DE EUROPA EN COCHE Y CON BICIS

Diario de un viaje por el centro de Europa en coche y unas bicis como equipaje

bici, pitztal, austria

Igual que hicimos en el año 2012, decidimos dedicar un mes de nuestras vacaciones de verano a un viaje por Europa con nuestro coche y, al llevar las bicis con nosotros, hacer de paso alguna ruta ciclista (especialmente BTT) por el camino. La experiencia del 2012 fue muy buena, atravesando países como Holanda, Suecia, Alemania o Austria, dejándonos tan buen sabor de boca que no dudamos en repetir.

cinque terre, italia
Las Cinque Terre, Italia

Esta vez, hicimos la ruta más al sur y al este, pasando principalmente por Francia, Austria, Eslovenia e Italia, recorriendo un total de 6697 km en coche y 503 en bici durante 34 días. Como es habitual en nuestros viajes, solemos ir sin rumbo fijo y decidiendo la ruta por el camino. A continuación, comparto con vosotros nuestro diario de viaje, así como consejos, fotografías y resumen de gastos. Seguir leyendo UN VIAJE POR EL CENTRO DE EUROPA EN COCHE Y CON BICIS

COMO VIAXAR EN COCHE POR FRANCIA CON POUCOS CARTOS

Se pode viaxar por Francia en coche sen gastar moito? Aquí poño algúns consellos para aforrar cartos na viaxe por ese país, acompañado dunhas fotos (feitas por min, coma sempre neste blog) de distintas rexións francesas.

Le Mont Saint Michel. Xullo de 2010
Le Mont Saint Michel. Xullo de 2010

POR QUE FRANCIA?

Cando facía algunha viaxe co meu coche pola parte norte da Península próxima a Francia, nunca me plantexaba atravesar a fronteira para visitar ese país, por moi preto que estivese. Un día, nunha viaxe por Euskadi xa fai uns cantos anos, nos arredores de Donostia vin un cartel no que indicaba apenas trinta quilómetros para a fronteira francesa, entón me dixen: Para que ir a Donostia ,que por moito que me guste, xa a coñezo? …e me fun cara Irún. Non sei cal pode ser a razón, pero tal vez o descoñecemento, a sensación de lonxanía ou o mito de que todo alí é moi caro fixeron que ata ese día non me plantexara percorrer ese país, pero nese momento dinme conta de que polo menos as dúas primeiras razóns non eran en absoluto certas.

Pescando no Río Loira. Agosto de 2007
Pescando no Río Loira. Agosto de 2007

A primeira razón: ¿Descoñecemento? No meu caso está completamente descartada, xa que precisamente penso que esa é a principal razón pola cal unha persoa viaxa a algún lugar que non coñece. A segunda razón: ¿Lonxanía? Temos a sensación, polo menos para un galego coma min, que Francia está máis lonxe do que pensamos. Cando lle comentas a alguén que te vas no coche de vacacións ata, por exemplo, Almería ou Barcelona (ambas a uns 1150 quilómetros de Compostela), ninguén se inmuta, pero se dis que vas a Francia (Bayona está á 790 quilómetros de Compostela), xa te suxiren ir en avión. Por iso para min esta razón tamén está descartada, xa que ben sei que está bastante máis preto Burdeos que Girona.

Só falta a última razón: ¿é bastante máis caro? Nese momento, eu pensaba que si, e pensábao solucionar a base de comer só bocatas e latas, durmir no coche ou en cámpings, etc…Hoxe en día, despois xa dunhas cantas viaxes no meu coche particular por Francia sei que tampouco esta é unha razón para non visitar ese país, e a continuación explicarei por que.

Detalle da Basílica do Sacré Coeur de París. Xullo de 2010
Detalle da Basílica do Sacré Coeur de París. Xullo de 2010

COMPENSA VIAXAR NO COCHE PARTICULAR?

Todo depende, ademais do número de persoas que se despracen, de a que parte de Francia se vaia, que lugares se pretenden visitar, e canto tempo se prevé estar. Como é lóxico, se por exemplo unha parella decide pasar cinco días en París, non lle compensará en absoluto ir no seu coche. Penso que pagará sempre a pena levar o coche no caso de facer percorridos por unha ou varias zonas de Francia (por exemplo Bretaña, Normandía, Loira, Costa Azul,….) a partires duns sete días de viaxe mais ou menos, e incluso menos en outras zonas próximas á Península, como o Iparralde. Claro que todo dependerá do lugar de onde se parta e os gustos de cada un. De todos os xeitos, percorrer rexións de Francia no coche (xa sexa particular ou de aluguer) é unha forma fenomenal de coñecer ese país, xa que hai moitísimos lugares que te sorprenden no camiño onde menos o esperas e fora de calquer circuíto organizado. Ademais, calquer lugar está moi adaptado para o turismo, as estradas son bastante boas e ben sinalizadas e os condutores son moi respectuosos coas normas.

Oradour sur Glane. Restos da localidade arrasada polos nazis no ano 1944. Xullo de 2010
Oradour sur Glane. Restos da localidade arrasada polos nazis no ano 1944. Xullo de 2010

COMO CHEGAR?

Dependendo do lugar de saída se pode acceder polos postos fronteirizos (na actualidade practicamente inexistentes) de Irún en Euskadi (para os que veñan dende Oeste, Centro e Sur da Península), e La Jonquera en Catalunya (para os que accedan do Leste; e Centro e Sur se se dirixen ó Surleste francés). Dende fai pouco tempo, os que vivimos na parte Oeste da Península tamén temos a posibilidade de utilizar o ferry de Xixón a St Nazaire (que está preto de Nantes), o que nos permite aforrar moitísimos quilómetros e tempo, se nos diriximos ó norte do país.

Ferry Xixón – Saint Nazaire, saíndo do porto de Saint Nazaire. Abril de 2011
Ferry Xixón – Saint Nazaire, saíndo do porto de Saint Nazaire. Abril de 2011

ONDE DURMIR POR POUCOS CARTOS?

Un lugar onde durmir do máis económico é sen dúbida o cámping. Aínda que cada vez durmo menos neles (cos anos un vaise facendo máis «pijo»), os cámpings franceses son moi numerosos e polo xeral, de boa calidade. Recomendo especialmente os cámpings municipais, que hai moitísimos en todo o país, sobre todo nos lugares menos turísticos, e son moi económicos (temos pagado menos de 10 euros por dúas persoas máis a parcela en varias ocasións). Nesta páxina pódese atopar máis de 2000 cámpings municipais http://www.camping-municipal.org/index.htm .

En Francia nunca probei en pasar a noite en albergues, aínda que supoño que haberá moitos e bastantes económicos. Penso que serán recomendables sobre todo no caso de quedarse a durmir no centro das cidades, aínda que levando o coche propio case que compensa buscar un hotel de baixo custo que son tan habituais neste pais. Dos máis económicos son os da cadea Formule1, con máis de 250 hoteis repartidos por todo o país, onde se pode pasar a noite nalgúns casos incluso por menos de 30 euros. Tamén se pode durmir por pouco máis (en todo caso case sempre por baixo dos 50 euros) en outras cadeas de hoteis de baixo custo como Etap, B&Bhotels,…

Castelo de Chambord. Abril de 2011
Castelo de Chambord. Abril de 2011

Outra modalidade de aloxamento á que cada vez son máis adepto, é a de pasar a noite en chambres d’hotes, que son casas particulares que alugan habitacións, polo xeral co almorzo incluído, similares aos bed and breakfast ingleses. Os hai de moitos prezos, aínda que é habitual atopalos entre os 45 e 65 euros con almorzo incluído. Eu acostumo a localizalos a través das oficinas de turismo, pero tamén hai numerosas páxinas de internet onde se publicitan, como http://www.chambresdhotesfrance.com/. Como exemplos, poño o enlace de algunhas onde estiven e que recomendo moitísimo por calidade, prezo e trato recibido:

· En Oradour sur Glane, na rexión de Limousin: Le moulin de la Fauvette

· En Pontorson, moi preto de Le Mont Saint Michel: La bastide du molin

· En Montauroux, na Costa Azul: Villa Thocha

Le Moulin Rouge. París. Xullo de 2010
Le Moulin Rouge. París. Xullo de 2010

COMO COMER POR POUCOS CARTOS?

Igual que aquí, en Francia tamén hai sitios baratos para comer, aparte dos McDonald’s. En moitos restaurantes pódense pedir as distintas «fórmulas» do día, máis ou menos o equivalente ó noso menú do día. Se buscamos algo máis barato, son máis habituais que aquí os locais de comida rápida como por exemplo as pizzerías. Outra opción barata á que eu persoalmente son un adicto, é a de xantar e cear nas creperías, onde se poden tomar as famosas galettes, que son unha especie de crêpes de trigo sarraceno que se acompaña con distintos ingredientes salgados como queixo, carne, etc… e de sobremesa, unha crêpe, por suposto. Para aforrar na bebida, é moi habitual aló pedir para beber unha xarra de auga (une carafe d’eau), que aínda que non é embotellada, soe ser de calidade, e é gratis. Outro truco para aforrar na comida é a de mercar a comida nun centro comercial e cociñala despois. Para iso recomendo aloxarse nunha chambre d’hotes con dereito a cociña.

Pont du Gard, na Provenza. É o que está no billete de cinco euros. Abril de 2009
Pont du Gard, na Provenza. É o que está no billete de cinco euros. Abril de 2009

COMO DESPRAZARSE POR POUCOS CARTOS?

Como estamos a falar de viaxar en coche, non temos mais remedio que botar combustible, e todos sabemos que en Francia é bastante máis caro, así que o primeiro que hai que facer antes de cruzar o posto fronteirizo (ou subir ó ferry) é encher o depósito, como é lóxico. Xa circulando polas estradas francesas, a pouco que nos fixemos nos prezos dos carburantes das estacións de servizo, veremos que hai unha diferenza enorme dunhas a outras. As máis caras son as das autopistas, e as máis baratas son as dos grandes centros comerciais estilo Carrefour, Les Mousquetaires, etc… , onde podemos botar combustible por poucos máis cartos que aquí.

No referente ó aparcamento, en Francia é moi habitual a zona azul no centro das poboacións, incluso en algunhas moi pequenas (soen vir indicadas coa palabra «payant» pintada no chan). Para aforrar uns cartiños co parquímetro basta con afastarse un pouco do centro e buscar unha zona libre de pago. Se estamos nunha cidade, recomendo buscar un aloxamento con aparcadoiro ou se non, aparcar nun aparcadoiro subterráneo vixiado para evitar sorpresas. Moitos non son máis caros que os de aquí, así por exemplo por unha noite en Bayona paguei 9.80 euros, e polo día completo en París (dos sitios máis caros de Francia) paguei 20 euros.

Estrada nacional na rexión de Borgoña. Agosto de 2005
Estrada nacional na rexión de Borgoña. Agosto de 2005

Onde non podemos aforrar gran cousa é nos peaxes das autoestradas. Si, sempre queda a opción de ir pola estrada alternativa libre de peaxe, pero na maior parte dos casos non paga a pena, xa que se pode perder moitísimo tempo pasando pobos, semáforos, rotondas (Francia está chea delas), tráfico,… ademais dun maior consumo de combustible o estar acelerando e freando continuamente. O que si se pode facer é buscar vías alternativas nos grandes percorridos que discorran por autovías libre de peaxe en vez de autopistas, así por exemplo, de Burdeos a Poitiers, podes aforrar case 20 euros se vas pola N10 (case todo autovía) que pola A10 (autopista de peaxe).

Si son bastante máis caras as multas, que ademais teremos que abonalas ó contado. Así que non quedará máis remedio que estar moi atento a non cometer ningunha infracción e respectar completamente os límites de velocidade.

Castelo cátaro de Montségur, na rexión de Midi Pyrénées. Maio de 2010
Castelo cátaro de Montségur, na rexión de Midi Pyrénées. Maio de 2010

PODO AFORRAR COS AGASALLOS E RECORDOS?

Moitas veces, sempre nos gusta levar algún recordo da viaxe ou un agasallo para alguén. Salvo algún recordo dun lugar concreto, que só se venda nas tendas de recordos dese lugar, eu aconsello mercar distintos obxectos como roupa, alimentación, etc… nos mercados da rúa (moi habituais aló, onde se poden atopar produtos de calidade a bo prezo) ou nos grandes centros comerciais.

PODO AFORRAR CHAMANDO A CASA?

Como é ben sabido, as chamadas ó estranxeiro soen ser máis caras, así que haberá que controlarse co uso do móbil. Non é así no caso das mensaxes, que incluso na miña compañía sae máis barato dende o estranxeiro. Para aforrar chamando eu aconsello levar un portátil ou calquer outro dispositivo para conectarse a internet vía wifi (que nos pode servir ademais para reservar aloxamentos, planificar rutas ou buscar información turística), así te podes comunicar cos teus por email, skype, etc… E onde atopamos conexión wifi? Pois igual que aquí, en certos bares e cafeterías, así como nos aloxamentos que teñan wifi. Se tivesemos a mala sorte de non atopar ningún, sempre queda a opción de buscar un McDonald’s (en Francia os hai por todas partes) e gozar da wifi gratuíta que teñen todos os seus establecementos, e mentres tanto, tomamos un refresco.

París, dende o Sena. Xullo de 2010
París, dende o Sena. Xullo de 2010

POLO TANTO, SERÁ A VIAXE MOITO MÁIS CARA QUE POLA PENÍNSULA?

Penso que despois destes consellos de aforro, non ten porque saír moito máis caro unha viaxe pola Bretaña que por Catalunya, por poñer un exemplo. Eu teño feito a proba con varias viaxes por Francia e pola Península e (salvo en Portugal, onde si gastei menos), o gasto foi máis ou menos similar. Así que, se nas vacacións viaxamos en coche pola Península, por que non por Francia tamén?

Bayona, no Iparralde. Decembro de 2010
Bayona, no Iparralde. Decembro de 2010

E CANTO PODE CUSTAR? VEXAMOS TRES EXEMPLOS

Imos supoñer que dúas persoas queren percorrer unha rexión de Francia (a Bretaña, por exemplo) en coche en 10 días no mes de xullo, reservando cun mes de antelación,e saíndo de Compostela. Dubidan entre as seguintes tres opcións, polo que deciden facer un cálculo dos custos da viaxe para así decidir.

· Opción A: Ir ata a Bretaña no seu coche particular por estrada

· Opción B: Ir ata a Bretaña no seu coche particular, pero collendo o ferry Xixón – Saint Nazaire

· Opción C: Ir ata París en avión e logo alí alugar coche para percorrer a Bretaña

Tanque na Normandía, a carón da praia Omaha Beach. Xullo de 2009
Tanque na Normandía, a carón da praia Omaha Beach. Xullo de 2009

Os gastos do día incluirán durmir, comidas, desprazamentos,etc…e calcúlanse da seguinte forma: Para durmir, estimarase unha media de 65 euros co almorzo, durmindo en chambres d’hotes ou hoteis de baixo custo como expliquei anteriormente. Para comer e cenar se estima un gasto diario duns 50 euros dúas persoas comida e cea, aproveitando os menús do día, creperías e algunha vez os locais de comida rápida. Nos desprazamentos pola Bretaña estiman uns 200 quilómetros ó día, polo que segundo Viamichelín, supón uns 18 euros de gasto en combustible (non se inclúe o gasto en peaxes xa que na Bretaña non hai). Estiman ademais 30 euros de «outros gastos», que incluirán entradas a museos e monumentos, algún aparcamento, tomarse un refresco ou unha caña, etc…Tendo en conta isto, deciden calcular os gastos para cada opción: (os custos de desprazamento son calculados con Viamichelin).

Punta de Raz, na Bretaña. Agosto de 2007
Punta de Raz, na Bretaña. Agosto de 2007

·Opción A: Ir á Bretaña no seu coche particular por estrada:

   · Día 1: Compostela – Bayona

     Desprazamento: 75 euros de combustible + 15 euros de peaxes

     Comidas: 50 euros, durmir: 65 euros, outros: 30 euros

     Total: 235 euros

   · Día 2: Bayona – Vannes

     Desprazamento: 56 euros de combustible + 26 euros de peaxes

     Comidas: 50 euros, durmir: 65 euros, outros: 30 euros

     Total: 227 euros

   · Días 3, 4, 5, 6, 7 e 8

     Desprazamento: 18 euros, comidas: 50 euros, durmir: 65 euros, outros: 30 euros

     Total: 163 euros cada día

   · Días 9 e 10: Aproximadamente igual ós días 1 e 2, xa que é a viaxe de volta, menos o de durmir o último día.

     Total: 227 + 170 = 397 euros

   · Total viaxe: 1837 euros

Castelo de Amboise, ó carón do Río Loira. Abril de 2011
Castelo de Amboise, ó carón do Río Loira. Abril de 2011

· Opción B: Ir ata a Bretaña no seu coche particular, pero collendo o ferry Xixón – Saint Nazaire

   · Día 1: Compostela – Xixón

     Desprazamento: 30 euros, comidas: 20 euros (suponse que se sae pola tarde, xa que o ferry sae ás 9 da tarde)

     Ferry, en camarote dobre exterior, ida e volta: 572 euros

     Total: 622 euros

   · Días 2, 3, 4, 5, 6, 7, e 8: igual que na opción A: 163 euros cada día

   · Día 9: igual que os anteriores, excepto que non pagamos por durmir, xa que vai incluído no ferry. Total: 98 euros

   · Día 10: Xixón – Compostela

     Desprazamento: 30 euros, comidas: 20 euros

     Total: 50 euros

   · Total viaxe: 1911 euros

· Opción C: Ir ata París en avión e logo alí alugar coche para percorrer a Bretaña

   · Día 1: Compostela – París

     Avión: (en Vueling, ida e volta): 382 euros

     Comidas: 20 euros (sáese no avión das 4 da tarde), durmir: 65 euros

     Aluguer coche (Opel corsa na compañía Hertz): 483 euros

     Total: 950 euros

   · Día 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 e 9 igual que a opción A e B: 163 euros cada día

   · Día 10: París – Compostela

     Comidas: 20 euros, outros: 30 euros

     Total: 50 euros

   · Total viaxe: 2304 euros

Beynac et Cazenat, na Dordoña. Decembro de 2010
Beynac et Cazenat, na Dordoña. Decembro de 2010

Polo que en base a estes cálculos estimados, o máis económico será a viaxe en coche propio por estrada (1837 euros), aínda que a pouca diferencia respecto a viaxe en ferry (1911 euros, é dicir, menos de 100 euros de diferenza) fará máis aconsellable esta opción, xa que gañamos 2 días de viaxe en destino, ademais de ser bastante máis relaxado ó facer moitos menos quilómetros. Pola contra, a opción do avión máis coche de aluguer é a máis cara (2304 euros, case 400 máis que a do ferry), aínda que se pode aforrar algo de cartos buscando ofertas no voo (aínda que difícil na temporada alta), ou alugando o coche nunha compañía de menos prestixio. De todos os xeitos, o viaxeiro sempre terá a última palabra, porque tamén influirán os seus gustos e preferencias, xa que o máis importante é gozar da viaxe.

FIN

Se desexades mais información, podedes deixar un comentario ou escribir a cabonorte2009@hotmail.es

NOTA:

Desde finais do 2014 a ruta do ferri Xixón – St Nazaire foi suspendida temporalmente. De todas formas, decidín manter o presuposto anterior con este ferri por se volve operar, como esperamos moito dos que o frecuentabamos.

ENTRADAS RELACIONADAS:

Guía de viaxe pola Bretaña francesa: Un percorrido polo mellor da Bretaña francesa

Guía práctica para viaxar por Europa en coche. 20 cousas que debes saber para viaxar por Europa en coche

COMO VIAJAR EN COCHE POR FRANCIA CON POCO DINERO

¿Se puede viajar por Francia en coche sin gastar mucho? Aquí pongo algunos consejos para ahorrar dinero en el viaje por ese país, acompañado de unas fotos (hechas por mi, como siempre en este blog) de distintas regiones francesas.

Le Mont Saint Michel. Julio de 2010
Le Mont Saint Michel. Julio de 2010

¿POR QUÉ FRANCIA?

Cuando hacía algún viaje con mi coche por la parte norte de la Península próxima a Francia, nunca me planteaba atravesar la frontera para visitar ese país, por muy cerca que estuviera. Un día, en un viaje por Euskadi ya hace unos cuantos años, a las afueras de Donostia vi un cartel en el que indicaba apenas treinta kilómetros para la frontera francesa, entonces me dije: ¿Para qué ir a Donostia ,que por mucho que me guste, ya la conozco? …y me fui cara Irún. No sé cual puede ser la razón, pero tal vez el desconocimiento, la sensación de lejanía o el mito de que todo allí es muy caro hicieron que hasta ese día no me planteara recorrer ese país, pero en ese momento me di cuenta de que por lo menos las dos primeras razones no eran en absoluto ciertas.

Pescando en el Río Loira. Agosto 2007
Pescando en el Río Loira. Agosto 2007

La primera razón: ¿Desconocimiento? En mi caso está completamente descartada, ya que precisamente pienso que esa es la principal razón por la cual una persona viaja a algún lugar que no conoce. La segunda razón: ¿Lejanía? Tenemos la sensación, por lo menos para un gallego como yo, que Francia está más lejos de lo que pensamos. Cuando le comentas a alguien que te vas en coche de vacaciones hasta, por ejemplo, Almería o Barcelona (ambas a unos 1150 kilómetros de Compostela), nadie se inmuta, pero si dices que vas a Francia (Bayona está a 790 kilómetros de Compostela), ya te sugieren ir en avión. Por eso para mí esta razón también está descartada, ya que bien sé que está bastante más cerca Burdeos que Girona.
Sólo falta la última razón: ¿es bastante más caro? En ese momento, yo pensaba que sí, y lo pensaba solucionar a base de comer solo bocatas y latas, dormir en el coche o en cámpings, etc…Hoy en día, después ya de unos cuantos viajes en mi coche particular por Francia sé que tampoco esta es una razón para no visitar ese país, y a continuación explicaré por qué.

Detalle de la Basílica del Sacré Coeur de París. Julio de 2010
Detalle de la Basílica del Sacré Coeur de París. Julio de 2010

¿COMPENSA VIAJAR EN COCHE PARTICULAR?

Todo depende, además del número de personas que se desplacen, de a qué parte de Francia se vaya, qué lugares se pretenden visitar, y cuanto tiempo se prevé estar. Como es lógico, si por ejemplo una pareja decide pasar cinco días en París, no le compensará en absoluto ir en su coche. Pienso que valdrá siempre la pena llevar el coche en el caso de hacer recorridos por una o varias zonas de Francia (como por ejemplo Bretaña, Normandía, Loira, Costa Azul,….) a partir de unos siete días de viaje más o menos, e incluso menos en otras zonas próximas a la Península, como el Iparralde. Claro que todo dependerá del lugar de donde se parta y los gustos de cada uno. De todas formas, recorrer regiones de Francia en el coche (ya sea particular o de alquiler) es una forma fenomenal de conocer ese país, ya que hay muchísimos lugares que te sorprenden en el camino donde menos lo esperas y fuera de cualquier circuito organizado. Además, cualquier lugar está muy adaptado para el turismo, las carreteras son bastante buenas y bien señalizadas y los conductores son muy respetuosos con las normas.

Oradour sur Glane. Restos de la localidad arrasada por los nazis en el año 1944. Julio de 2010
Oradour sur Glane. Restos de la localidad arrasada por los nazis en el año 1944. Julio de 2011

¿CÓMO LLEGAR?

Dependiendo del lugar de salida se puede acceder por los puestos fronterizos (en la actualidad prácticamente inexistentes) de Irún en Euskadi (para los que vengan desde Oeste, Centro y Sur de la Península), y La Jonquera en Catalunya (para los que accedan del Este; y Centro y Sur si se dirigen al Sureste francés). Desde hace poco tiempo, los que vivimos en la parte Oeste de la Península también tenemos la posibilidad de utilizar el ferry de Gijón a St Nazaire (que está cerca de Nantes), lo que nos permite ahorrar muchísimos kilómetros y tiempo si nos dirigimos al norte del país.

Ferry Gijón – Saint Nazaire, saliendo del puerto de Saint Nazaire. Abril de 2011
Ferry Gijón – Saint Nazaire, saliendo del puerto de Saint Nazaire. Abril de 2011

¿DONDE DORMIR POR POCO DINERO?

Un lugar donde dormir de lo más económico es sin duda el camping. Aunque cada vez duermo menos en ellos (con los años uno se va haciendo mas pijo), los campings franceses son muy numerosos y por lo general, de buena calidad. Recomiendo especialmente los campings municipales, que hay muchísimos en todo el país, sobre todo en los lugares menos turísticos, y son muy económicos (hemos pagado menos de 10 euros por dos personas más la parcela en varias ocasiones). En esta página se pueden encontrar más de 2000 campings municipales http://www.camping-municipal.org/index.htm .

En Francia nunca probé en dormir en albergues, aunque supongo que habrá muchos y bastantes económicos. Pienso que serán recomendables sobre todo en el caso de quedarse a dormir en el centro de las ciudades, aunque llevando el coche propio casi que compensa buscar un hotel de bajo coste que son tan habituales en este país. De los más económicos son los de la cadena Formule1, con más de 250 hoteles repartidos por todo el país, donde se puede pasar la noche en algunos casos hasta por menos de 30 euros. También se puede dormir por poco más (en todo caso casi siempre por debajo de los 50 euros) en otras cadenas de hoteles de bajo coste como Etap, B&Bhotels,…

Castillo de Chambord. Abril de 2011
Castillo de Chambord. Abril de 2011

Otra modalidad de alojamiento a la que cada vez soy más adepto, es la de pasar la noche en chambres d’hotes, que son casas particulares que alquilan habitaciones, por lo general con el desayuno incluido, similares los bed and breakfast ingleses. Los hay de muchos precios, aunque es habitual encontrarlos entre los 45 y 65 euros con desayuno incluido. Yo acostumbro a localizarlos a través de las oficinas de turismo, pero también hay numerosas páginas de internet donde se publicitan, como http://www.chambresdhotesfrance.com/. Como ejemplos, pongo el enlace de algunas donde estuve y que recomiendo muchísimo por calidad, precio y trato recibido:

· En Oradour sur Glane, en la región de Limousin: Le moulin de la Fauvette
· En Pontorson, muy cerca de Le Mont Saint Michel: La bastide du molin
· En Montauroux, en la Costa Azul: Villa Thocha

Le Moulin Rouge. París. Julio de 2010
Le Moulin Rouge. París. Julio de 2010

¿CÓMO COMER POR POCO DINERO?

Igual que aquí, en Francia también hay sitios baratos para comer, aparte de los McDonald’s. En muchos restaurantes se pueden pedir las distintas «formulas» del día, más o menos el equivalente a nuestro menú del día. Si buscamos algo más barato, son más habituales que aquí los locales de comida rápida como por ejemplo las pizzerías. Otra opción barata a la que yo personalmente soy un adicto, es la de comer y cenar en las creperías, donde se pueden tomar las famosas galettes, que son una especie de crêpes de trigo sarraceno que se acompañan con distintos ingredientes salados como queso, carne, etc… y de postre, una crêpe dulce, por supuesto. Para ahorrar en la bebida, es muy habitual pedir para beber una jarra de agua (une carafe d’eau), que aunque no es embotellada, suele ser de calidad, y es gratis. Otro truco para ahorrar en la comida es la de comprarla en un centro comercial y cocinarla después. Para eso recomiendo alojarse en una chambre d’hotes con derecho a cocina.

Pont du Gard, en Provenza. Es el que está en el billete de cinco euros. Abril de 2009
Pont du Gard, en Provenza. Es el que está en el billete de cinco euros. Abril de 2009

¿CÓMO DESPLAZARSE POR POCO DINERO?

Como hablamos de viajar en coche, no tenemos mas remedio que echar combustible, y todos sabemos que en Francia es bastante más caro, así que lo primero que hay que hacer antes de cruzar el puesto fronterizo (o subir al ferry) es llenar el depósito, como es lógico. Ya circulando por las carreteras francesas, a poco que nos fijemos en los precios de los carburantes de las estaciones de servicio, veremos que hay una diferencia enorme de unas la otras. Las más caras son las de las autopistas, y las más baratas son las de los grandes centros comerciales estilo Carrefour, Les Mousquetaires, etc… , donde podemos echar combustible por poco más dinero que aquí.

En lo referente el aparcamiento, en Francia es muy habitual la zona azul en el centro de las poblaciones, incluso en algunas muy pequeñas (suelen venir indicadas con la palabra «payant» pintada en el suelo). Para ahorrar dinero con el parquímetro basta con alejarse un poco del centro y buscar una zona libre de pago. Si estamos en una ciudad, recomiendo buscar un alojamiento con parking o si no, aparcar en un parking subterráneo vigilado para evitar sorpresas. Muchos no son más caros que los de aquí, así por ejemplo, por una noche en Bayona pagué 9.80 euros, y por el día completo en París (de los sitios más caros de Francia) pagué 20 euros.

Carretera nacional en la región de Borgoña. Agosto de 2005
Carretera nacional en la región de Borgoña. Agosto de 2005

Donde no podemos ahorrar gran cosa es en los peajes de las autopistas. Sí, siempre queda la opción de ir por la carretera alternativa libre de peaje, pero en la mayor parte de los casos no vale la pena, ya que se puede perder muchísimo tiempo pasando pueblos, semáforos, rotondas (Francia está llena de ellas), tráfico,… además de un mayor consumo de combustible al estar acelerando y frenando continuamente. Lo que sí se puede hacer es buscar vías alternativas en los grandes recorridos que discurran por autovías libre de peaje en vez de autopistas, así por ejemplo, de Burdeos a Poitiers, puedes ahorrar casi 20 euros si vas por la N10 (casi todo autovía) que por la A10 (autopista de peaje).

Sí son bastante más caras las multas, que además tendremos que abonarlas al contado. Así que no quedará más remedio que estar muy atento a no cometer ninguna infracción y respetar completamente los límites de velocidad.

Castillo cátaro de Montségur, en la región de Midi Pyrénées. Mayo de 2010
Castillo cátaro de Montségur, en la región de Midi Pyrénées. Mayo de 2010

¿PUEDO AHORRAR EN REGALOS Y RECUERDOS?

Muchas veces, siempre nos gusta llevar algún recuerdo del viaje o un regalo para alguien. Salvo algún recuerdo de un lugar concreto, que sólo se venda en las tiendas de recuerdos de ese lugar, yo aconsejo comprar distintos objetos como ropa, alimentación, etc… en los mercados de la calle (muy habituales allí, donde se pueden encontrar productos de calidad a buen precio) o en los grandes centros comerciales.

¿PUEDO AHORRAR LLAMANDO A CASA?

Como es bien sabido, las llamadas al extranjero suelen ser más caras, así que habrá que controlarse con el uso del móvil. No es así en el caso de los mensajes, que incluso en mi compañía sale más barato desde el extranjero. Para ahorrar llamando yo aconsejo llevar un portátil o cualquier otro dispositivo para conectarse a internet vía wifi (que nos puede servir además para reservar alojamientos, planificar rutas o buscar información turística), así te puedes comunicar con los tuyos por whatsapp, skype, etc… ¿Y donde encontramos conexión wifi? Pues igual que aquí, en ciertos bares y cafeterías, así como en los alojamientos que tengan wifi. Si tuviésemos la mala suerte de no encontrar ninguno, siempre queda la opción de buscar un McDonald’s (en Francia los hay por todas partes) y disfrutar de la wifi gratuita que tienen todos sus establecimientos, y mientras tanto, tomamos un refresco.

París, desde el Sena. Julio de 2010
París, desde el Sena. Julio de 2010

POR LO TANTO ¿SERÁ EL VIAJE MUCHO MÁS CARO QUE POR LA PENÍNSULA?

Pienso que después de estos consejos de ahorro, no tiene porque salir mucho más caro un viaje por la Bretaña que por Catalunya, por poner un ejemplo. Yo he hecho la prueba con varios viajes por Francia y por la Península y (salvo en Portugal, donde sí gasté menos), el gasto fue más o menos similar. Así que, si en las vacaciones viajamos en coche por la Península, ¿por que no por Francia también?

Bayona, en Iparralde. Diciembre de 2010
Bayona, en Iparralde. Diciembre de 2010

¿Y CUANTO PUEDE COSTAR? VEAMOS TRES EJEMPLOS

Vamos a suponer que dos personas quieren recorrer una región de Francia (la Bretaña, por ejemplo) en coche en 10 días en el mes de julio, reservando con un mes de antelación,y saliendo de Compostela. Dudan entre las siguientes tres opciones, por lo que deciden hacer un cálculo de los costes del viaje para así decidir.

· Opción A: Ir hasta la Bretaña en su coche particular por carretera
· Opción B: Ir hasta la Bretaña en su coche particular, pero cogiendo el ferry Gijón – Saint Nazaire
· Opción C: Ir hasta París en avión y luego allí alquilar coche para recorrer la Bretaña

Tanque en la Normandía, cerca de la playa Omaha Beach. Julio de 2009
Tanque en la Normandía, cerca de la playa Omaha Beach. Julio de 2009

Los gastos del día incluirán dormir, comidas, desplazamientos,etc…y se calcularán de la siguiente forma: Para dormir, se estimará un promedio de 65 euros con el desayuno, durmiendo en chambres d’hotes o hoteles de bajo coste como expliqué anteriormente. De comer y cenar se estima un gasto diario de unos 50 euros dos personas comida y cena, aprovechando los menús del día, creperías y alguna vez los locales de comida rápida. En los desplazamientos por la bretaña estiman unos 200 kilómetros al día, por lo que según Viamichelín, supone unos 18 euros de gasto en combustible (no se incluye el gasto en peajes ya que en la Bretaña no hay). Estiman además 30 euros de «otros gastos», que incluirán entradas a museos y monumentos, algún aparcamiento, tomarse un refresco o una caña, etc…Teniendo en cuenta esto, deciden calcular los gastos para cada opción: (los costes de desplazamiento son calculados con Viamichelin)

Punta de Raz, en la Bretaña. Agosto de 2007
Punta de Raz, en la Bretaña. Agosto de 2007

·Opción A: Ir a la Bretaña en su coche particular por carretera:
· Día 1: Compostela – Bayona
Desplazamiento: 75 euros de combustible + 15 euros de peajes
Comidas: 50 euros, dormir: 65 euros, otros: 30 euros
Total: 235 euros

· Día 2: Bayona – Vannes
Desplazamiento: 56 euros de combustible + 26 euros de peajes
Comidas: 50 euros, dormir: 65 euros, otros: 30 euros
Total: 227 euros

· Días 3, 4, 5, 6, 7 y 8
Desplazamiento: 18 euros, comidas: 50 euros, dormir: 65 euros, otros: 30 euros
Total: 163 euros cada día

· Días 9 y 10: Aproximadamente igual a los días 1 y 2, ya que es el viaje de vuelta, menos lo de dormir o último día.
Total: 227 + 170 = 397 euros

· Total viaje: 1837 euros

Castillo de Amboise, al lado del Río Loira. Abril de 2011
Castillo de Amboise, al lado del Río Loira. Abril de 2011

· Opción B: Ir hasta la Bretaña en su coche particular, pero cogiendo el ferry Gijón – Saint Nazaire
· Día 1: Compostela – Gijón
Desplazamiento: 30 euros, comidas: 20 euros (Se supone que se sale por la tarde, ya que el ferry sale las 9 de la tarde)
Ferry, en camarote doble exterior, ida y vuelta: 572 euros
Total: 622 euros

· Días 2, 3, 4, 5, 6, 7, y 8: igual que en la opción A: 163 euros cada día

· Día 9: igual que los anteriores, excepto que no pagamos por dormir, ya que va incluido en el ferry. Total: 98 euros

· Día 10: Gijón – Compostela
Desplazamiento: 30 euros, comidas: 20 euros
Total: 50 euros

· Total viaje: 1911 euros

· Opción C: Ir hasta París en avión y luego allí alquilar coche para recorrer la Bretaña
· Día 1: Compostela – París
Avión: (en Vueling, ida y vuelta): 382 euros
Comidas: 20 euros (Se sale en el avión de las 4 de la tarde), dormir: 65 euros
Alquiler coche (Opel Corsa en la compañía Hertz): 483 euros
Total: 950 euros

· Día 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 y 9 igual que la opción A y B: 163 euros cada día

· Día 10: París – Compostela
Comidas: 20 euros, otros: 30 euros
Total: 50 euros

· Total viaje: 2304 euros

Beynac et Cazenat, en la Dordoña. Diciembre de 2010
Beynac et Cazenat, en la Dordoña. Diciembre de 2010

Por lo que en base a estos cálculos estimados, el más económico será el viaje en coche propio por carretera (1837 euros), aunque la poca diferencia respecto al viaje en ferry (1911 euros, es decir, menos de 100 euros de diferencia) hará más aconsejable esta opción, ya que ganamos 2 días de viaje en destino, además de ser bastante más relajado al hacer muchos menos kilómetros. Por el contrario, la opción del avión más coche de alquiler es la más cara (2304 euros, casi 400 más que la del ferry), aunque se puede ahorrar buscando ofertas en el vuelo (aunque difícil en temporada alta), o alquilando el coche en una compañía de menos prestigio. De todas formas, el viajero siempre tendrá la última palabra, porque también influirán sus gustos y preferencias, ya que lo más importante es disfrutar del viaje.

FIN

Si deseais más información, podeis dejar un comentario o escribir a cabonorte2009@hotmail.es

NOTA:

Desde finales de 2014 la ruta del ferry Gijón – St Nazaire  fue suspendida temporalmente. De todas formas, he decidido mantener el presupuesto anterior con este ferry por si en algún momento vuelve operar, como deseamos muchos de los que lo frecuentábamos.

ENTRADAS RELACIONADAS:

Guía de viaje por la Bretaña francesa: Un recorrido por lo mejor de la Bretaña francesa

Guía práctica para viajar por Europa en coche: 20 cosas que debes saber para recorrer Europa en coche 

VIAJE A ESCOCIA E IRLANDA EN COCHE (en castellano)

(nota: Este diario de viaje es una traducción del gallego, por lo que puede contener errores)

Diario de viaje a Escocia e Irlanda en coche desde Lugo, haciendo el recorrido que se puede ver en el  mapa:

¿POR QUE ES ESTE UN VIAJE DIFERENTE?

Un mes es el tiempo que disponemos para recorrer estos dos países. Un mes que queremos aprovechar al máximo, y no entendemos aprovechar en el sentido de ver muchos lugares de interés turístico, sino como disfrutar el viaje, sin rutas establecidas, sin horarios y reservando sólo lo necesario, o lo que es lo mismo, haciendo lo que nos apetezca en cada momento, y sin seguir mucho los itinerarios y lugares de interés marcados por las guías turísticas. Va a ser un viaje bastante diferente a otros muchos que hicimos, en los que nos dejábamos llevar más por ver “a donde tienen que ir todos los turistas”, es decir, donde nos mandan las guías de turismo. No es que esté en desacuerdo con este tipo de viajes, pero esta vez queríamos un viaje diferente, donde las guías de turismo (que también llevábamos) sólo nos sirvieran como una recomendación, una mera fuente de información, pero después nosotros haríamos lo que quisiésemos. También es un viaje diferente al que hicimos al año anterior; el viaje al Cabo Norte en coche (http://cabonorte.wordpress.com/2009/12/20/viaje-al-cabo-norte-en-castellano/) que tantas entradas tiene en este blog. Es diferente porque la razón de ese viaje era un objetivo: Llegar al Cabo Norte; esa era la razón fundamental del viaje, cumplir el sueño de llegar a ese lugar; las muchas horas de coche que pasamos para lograr ese objetivo no restó en absoluto la magia de ese viaje. Fue un viaje también diferente, y excepcional.

Mi coche, en algún lugar del norte de Escocia
Mi coche, en algún lugar del norte de Escocia

Por lo tanto, si queréis información de los lugares turísticos para visitar aprovechando al máximo posible el tiempo, os recomiendo que compréis unas de las excelentes guías turísticas que hay en el mercado (El País Aguilar, Lonely Planet, Guías Azules, etc…), así como consultar muchas páginas web donde podéis encontrar mucha información de estes lugares; pero si además queréis conocer Escocia e Irlanda de otra manera, de una forma distinta (por lo menos para mí) , podéis leer el diario de viaje de mi recorrido, reflejando mi visión de los paisajes, de las poblaciones turísticas…y no turísticas, de los lugares que más me llegaron, de los alojamientos más y menos acogedores, de los bares donde merece la pena tomarse unas cuantas pintas…

EL VIAJE

Para mí empezar un viaje saliendo de casa al aeropuerto, meterme en el avión, y aparecer al cabo de unas horas en el lugar de destino, me pierde parte de la esencia del viaje. Por eso siempre que puedo, me gusta llegar al destino poco a poco, en varias etapas, porque soy de los que piensan que el viaje no es sólo llegar al destino, sino de disfrutar del camino. Por esta razón hicimos el viaje en mi coche, en el cual salimos de casa hasta Bilbo, donde cogimos el ferry hasta Portsmouth (Inglaterra). Desde allí, fuimos en coche hasta Escocia y pasamos allí 11 días. Después, cogimos otro ferry a Irlanda para disfrutar de otros 11 días hasta que embarcamos en un tercer ferry hasta Roscoff, en la Bretaña, y desde allí de vuelta a casa por carretera. El recorrido lo describiré a modo de diario de viaje, es decir, comentándolo día por día, incluyendo además todos los datos de kilómetros recorridos, alojamientos y precios de todo lo gastado día por día para dos personas, haciéndolo todo más ameno con fotografías que hice en el viaje.

Señal en gaélico
Señal en gaélico

28 DE JULIO: COMIENZA EL VIAJE

Lugo – Bilbo

El ferry hasta Portsmouth nos salía de Bilbo el día 29 a la 1 de la tarde, esa es la razón por la cual empezamos el viaje el día anterior. Así que ese día aprovechamos la mañana para acabar  de preparar el equipaje y hacer algunas gestiones relacionadas con el viaje. Salimos después de comer  e hicimos los casi 500 kilómetros hasta Bilbo, donde llegamos ya de noche. Dormimos en un hotel Formule 1, cadena de hoteles muy famosa en Francia, donde por sólo 35€ tienes una habitación doble bastante bien equipada, aunque con baño compartido.

-Gastos pagados en el día: (105€ en total)

Gasóleo: 52€

Cena (Hotel Ibis): 18€

Alojamiento: Formule 1 Barakaldo: 35€

-Km recorridos en el día: 483 km

29 DE JULIO: “PRIDE OF BILBAO”

Bilbo – ferry “Pride of Bilbao”

Como el ferry no sale hasta la 1 de la tarde, aún podemos desayunar tranquilamente y hacer unas compras en un centro comercial próximo al hotel, sobre todo para comprar provisiones, ya que según nos comentaron la comida en el ferry es cara y no muy buena para lo cual estamos acostumbrados, así que más vale hacer un buen desayuno y subsistir después algo más de 24 horas a bocadillos y fruta. También aprovechamos para llenar el depósito, ya que el gasóleo en el Reino Unido es más caro.

Con una hora de adelanto llegamos al puerto de Santurtzi, concretamente hasta el espigón número 3, que es donde sale el ferry y que está muy bien señalizado, ya desde la autopista A8. Después de aparcar el coche en la bodega, dejamos el equipaje en el camarote (una vez que el barco sale, no se puede bajar al coche).

Vista de la Ría de Bilbo desde nuestro camarote del Pride of Bilbao
Vista de la Ría de Bilbo desde nuestro camarote del Pride of Bilbao

El barco sale puntual, y poco después de partir, una vez que nos alejamos de tierra, bajamos al camarote. Escogimos un camarote doble y exterior, ya que pasar las 29 horas previstas en el barco en un camarote interior se hace algo claustrofóbico, y además, la diferencia de precio no era mucha. Pagamos en total 487€, que incluye el billete para 2 adultos, el coche y el camarote exterior, y que no lo consideramos excesivo teniendo en cuenta que los dos ferries que salían desde Santander eran más caros

Salida del Pride of Bilbao del puerto de Santurtzi
Salida del Pride of Bilbao del puerto de Santurtzi

Como tengo la suerte de no marearme, disfruto mucho del tiempo que paso en el barco. Me dedico sobre todo a leer, y de vez en cuando echar un vistazo al mar por el ojo de buey de nuestro camarote, en el lado de estribor. A veces vamos a dar un paseo por el barco, donde compramos algún refresco y dulces en la tienda libre de impuestos, así como una pegatina para adaptar la luz de los faros a las carreteras de las islas, para no deslumbrar a los coches que vienen de frente. También aprovechamos para ir a la cubierta a ver el mar, donde ya no se ve nada de tierra alrededor, y donde contemplamos una hermosa puesta de sol.

El mar, en algún punto del trayecto entre Bilbo y Portsmouth
El mar, en algún punto del trayecto entre Bilbo y Portsmouth

-Gastos pagados en el día: (En total 541€ + 11.78£)

Gasóleo: 30€

Desayuno: 9.50€

Supermercado: 14.50€

Billete del Pride of Bilbao: 487€

Adaptador de faros: 7.99£

Otros: 3.79£

-Km recorridos en el día: 15 km

30 DE JULIO: A PARTIR DE AHORA, A CONDUCIR POR LA IZQUIERDA

Ferry “Pride of Bilbao” – Portsmouth – Stonehenge – Amesbury

La hora prevista de llegada a Portsmouth es a las 17:15 hora británica (1 hora menos que en el continente), y alrededor de las seis de la tarde ya estabamos con el coche en la carretera. Como nunca había conducido por la izquierda, iba con mucho cuidado, sobre todo en los cruces y en las rotondas. Por autovía y por carreteras convencionales pienso que es bastante fácil adaptarse.

Llegada al puerto de Portsmouth
Llegada al puerto de Portsmouth

Queríamos ver el famoso monumento megalítico de Stonehenge, así que decidimos ir directamente hasta allí, y después cenar y dormir en la población más próxima: Amesbury.

Llegamos a la entrada para visitar Stonehenge justo a la hora de cierre y ya no nos dejaron pasar. Aprovechamos entonces para dar un paseo por los alrededores, desde donde se puede observar también el complejo megalítico

Conjunto megalítico de Stonehenge
Conjunto megalítico de Stonehenge

En Amesbury, dormimos en un típico bed and breakfast (B&B), llamado Catkin-lodge (http://www.catkinlodge.fsnet.co.uk/), por 65£. Como es habitual en este tipo de alojamiento incluye, aparte de una cómoda habitación doble con baño, un magnífico desayuno.

-Gastos pagados en el día: (En total 15.4£)

Cena: 2 pizzas, 1 ensalada, 2 refrescos (King Pizza chicken, Amesbury): 11.40£

Otros: 4£

-Km recorridos en el día: 100 km

31 DE JULIO: RUMBO A ESCOCIA

Amesbury – Stirling

Nada mejor que empezar el día con un buen desayuno, cosa que en los bed and breakfast (B&B) está casi siempre asegurado. Suelen incluir el típico desayuno inglés, compuesto principalmente por tocino, huevos, habas, salchichas, tomate, … así como cereales, tostadas, yogur, algo de fruta y té o café. Como para nosotros resulta un poco fuerte, nos conformamos con repetir cereales y tostadas y no tomar nada de “cocinado”.
Salimos temprano hacia el norte, ya que queríamos llegar hasta Stirling (Escocia) por la tarde. Durante los primeros kilómetros, la carretera era estrecha y sin arcén, y con abundantes cruces y rotondas, que no estaba nada mal para irse acostumbrando a  conducir por la izquierda. Poco antes de Birmingham nos incorporamos a la M5, y continuamos hasta Stirling todo por autopista, sin demasiado tráfico salvo en las cercanías de Liverpool y Manchester.

A autoestrada M6, preto de Manchester
A autoestrada M6, preto de Manchester

Alrededor de las cinco de la tarde llegamos a Stirling, donde habíamos reservado para cuatro noches un B&B que encontramos en internet donde nos dejaban utilizar la cocina (Ryneemar B&B http://www.ryneemar.co.uk/). Cuando llegamos no había nadie, así que aprovechamos para ir hasta el centro de Stirling para dar un paseo y hacer algunas compras para la cena. Después volvimos al B&B, donde conocemos  a nuestros anfitriones (Laura y George)  que nos cayeron bien ya desde el primer minuto. Nos enseñaron la habitación y el funcionamiento de la cocina y a los pocos minutos ya estábamos cocinando y cenando, ya que después de los kilómetros que habíamos hecho teníamos bastante hambre.

Después de cenar fuimos a dar un paseo y a tomar unas cañas, pues ya teníamos ganas de entrar en algún pub escocés. En el primero tomamos una Tennent’s “small” y en el segundo una “large”, más o menos el doble que la anterior: bastante suaves pero muy ricas.

-Gastos pagados en el día: (En total 80.32£)

B&B Catkin-lodge, Amesbury: 65£

Supermercado (Lidl, Stirling): 7.02£

Cañas: 8.30£

-Km recorridos en el día: 656 km

1 DE AGOSTO: “GAMES” EN LAS TROSSACHS

Stirling – Callender – The Trossachs – Luss– Stirling

Hoy decidimos dedicar el día a conocer el Parque Nacional The Trossachs, ya que nos apetece pasear por algún espacio natural y de paso quemar las calorías del buen desayuno que nos preparó Laura. A poca distancia de Stirling, a las puertas del Parque Nacional, paramos en Callender. Allí, justo en la entrada del Rob Roy Centre (que no visitamos) está la oficina de turismo, donde pedimos información de alguna ruta por el Parque Nacional, y donde nos dijeron que ese mismo día se iba a celebrar allí unos “Highland Games”, es decir, una fiesta con típicos juegos escoceses, que desde luego no quisimos perdernos.

Pero antes de que empezaran los juegos, nos dio tiempo para hacer una caminata hasta un monte próximo donde se disfruta una buena panorámica de Callender y alrededores.

Panorámica de Callander
Panorámica de Callander

La subida al monte fue corta pero intensa, pero no vino mal para quemar parte del desayuno. Una vez de vuelta al pueblo, ya había ambiente de fiesta, con varias bandas de pasacalles con gaitas que seguimos hasta un lugar de las afueras donde se iban a desarrollar los juegos.

Para poder ver los juegos tuvimos que dar una donación “voluntaria” para beneficencia de 8£ por persona (sí o sí) y una vez dentro llama la atención un gran campo de juegos en el centro, rodeado de múltiples barracas de feria, alguna tienda, un bar y varios lugares donde te servían todo tipo de comida basura. También había una campa donde se exhibían perros policía.

Highland Games en Callender
Highland Games en Callender

Como dice el refrán “allí donde fueres haz lo que vieres” así que, como hacía todo el mundo allí dentro, nos pusimos a ver los juegos después de pedir unas cervezas en el bar, y mientras tomábamos algo de una pésima comida basura. Como era de esperar en unos juegos escoceses, suponían una clara demostración de fuerza y no mucha táctica, así por ejemplo pudimos observar varios tipos de lanzamientos de pesos y troncos, así como de levantamiento de piedras.

Highland Games en Callender
Highland Games en Callender

Para amenizar los juegos, había en un extremo del campo un palco donde actuaban grupos de bailes regionales, sobre todo escoceses. Fue una buena forma de pasar una buena parte del día, así que ya entrada la tarde seguimos camino al interior de las Trossachs. La primera parada, a muy pocos kilómetros de Callender es el Loch (es así como llaman los escoceses a los lagos) Katrine, hermoso lago dentro del Parque Nacional donde se pode dar un paseo alrededor o una vuelta en barco (nosotros no hicimos nada de eso, ya que era bastante tarde).

The Trossachs National Park, cerca de Loch Katrine
The Trossachs National Park, cerca de Loch Katrine

Para acabar el recorrido de ese día, visitamos el siguiente loch, el Loch Lomond, un poco más al este, haciendo una parada en una aldea al lado del lago: Luss.

Loch Lomond en Luss, en el Trossachs National Park
Loch Lomond en Luss, en el Trossachs National Park

Llegamos de vuelta a nuestro B&B de Stirling ya casi de noche, donde cenamos nada más llegar acompañados de Laura, con quien nos sentimos muy a gusto. Después de cenar nos dedicamos al que sería nuestro ritual casi todos las noches del viaje: un paseo y unas cañas en algún pub próximo, para acercarnos más al modo de vivir de los autóctonos.

-Gastos pagados en el día: (En total 76.70£)

Gasóleo: 47£

Entradas Highland Games en Callander: 16£

Comida basura en los Games: 4£

Cañas: 9.70£

-Km recorridos en el día: 165 km

2 DE AGOSTO: LA COSTA DE EAST NEUK

Stirling – St Andrews – East Neuk – Culross – Falkirk Wheel – Stirling

Como ayer estuvimos en la montaña, hoy decidimos visitar la costa, aunque como es bien sabido hablar de costa aquí no se puede relacionar en absoluto con sol y playa. Nuestra primera parada del día la hicimos en St Andrews, una de las poblaciones más interesantes de Escocia a nivel histórico. Aunque la catedral (que en su tiempo parece ser que fue la más grande de Escocia) y el castillo están en ruinas, su universidad sigue en funcionamiento en la actualidad.

Ruinas de la catedral de St Andrews
Ruinas de la catedral de St Andrews

Siguiendo la carretera de la costa hacia el sur entramos en la parte norte del Firth of Forth (estuario donde desemboca el Río Forth, en la cual a su orilla está la ciudad de Edimburgo), conocida con el nombre de East Neuk. Entre los pueblos de pescadores que hay en este tramo de costa destaca St Monans y, más en el interior, Culross.

St Monans, en la East Neuk
St Monans, en la East Neuk

De camino de vuelta a Stirling aprovechamos para ver el funcionamiento de la esclusa giratoria Rueda de Falkirk (Falkirk Wheel), que se utiliza como ascensor de los barcos que navegan por el canal. En este enlace se puede ver el funcionamiento: http://es.wikipedia.org/wiki/Archivo:Falkrikwheelanimationmedium.gif

Rueda de Falkirk
Rueda de Falkirk

Al lado de Stirling, en un alto donde hay una excelente vista de la ciudad, está el Monumento Nacional William Wallace, donde se guarda la que dicen que era su espada de batalla. Nosotros  no visitamos el interior, porque ya había cerrado y, además, oímos que no valía la pena.

Monumento Nacional William Wallace
Monumento Nacional William Wallace

Finalmente, paseo por las calles de Stirling y su castillo, acabando el día tomando unas cañas en los pubs de la zona.

-Gastos pagados en el día: (En total 18.04£)

Café en St Andrews: 2.10£

Supermercado (St Andrews): 10.24£

Cañas: 5.70£

-Km recorridos en el día: 269 km

3 DE AGOSTO: EDIMBURGO

Stirling – Edimburgo – Stirling

Estando tan cerca de la capital de Escocia (unos 50 km) casi sería un delito no conocer Edimburgo, así que este fue el día que escogimos para visitar esta famosa ciudad. Cuando le dijimos a Laura que íbamos en coche nos dijo que la mejor forma de ir a Edimburgo era en tren, que nos dejaba ya en el mismo centro de la ciudad, y así no nos teníamos que preocupar por conducir y aparcar. Se ofreció, además, a llevarnos hasta la estación de tren de Stirling en su coche.

Y siguiendo los consejos de Laura así hicimos. Nos llevó a la estación de tren y, nada más comprar los billetes, ya nos salió al tren que en más o menos una hora nos dejaba en el centro de Edimburgo. Fuimos hacia el centro, concretamente a la famosa Royal Mile y alrededores, acercándonos hasta la entrada misma del castillo. La indiscutible belleza de la ciudad se ve eclipsada por la gran cantidad de turistas que llenan las calles y los lugares de interés turístico como el castillo, donde la cola de entrada es enorme. Es lógico, Edimburgo es un destino turístico de moda, y además estamos en pleno verano, y por si fuera  poco durante todo el mes de agosto se celebra su famoso festival. Pero esta saturación turística le resta encanto a la ciudad. Quizás sea mejor visitarla en invierno.

Edimburgo, desde Calton Hill
Edimburgo, desde Calton Hill

Escapando de los turistas que invadían el centro, llegamos a Calton Hill. Las magníficas vistas de la ciudad que hay desde aquí hacen de este lugar mi favorito de Edimburgo.

Aprovechando que estamos en una ciudad de tamaño considerable (unos 400.000 habitantes) con gran cantidad de servicios, decidimos buscar un restaurante italiano para descansar el cuerpo de la terrible comida local. El Martone, cerca del Calton Hill, fue una elección estupenda. Después, pasamos la tarde paseando por la New Town y alguna zona de la parte vieja que no vimos por la mañana.

Castillo de Edimburgo desde los West Princes Street Gardens
Castillo de Edimburgo desde los West Princes Street Gardens

Bien entrada la tarde cogimos el tren de vuelta a la tranquilidad de Stirling. Ya echaba de menos volver a oír hablar inglés en las calles (pienso que en Edimburgo escuché todos los idiomas de la tierra), tomarme una caña en un pub donde, después de cuatro días por aquí ya no eres un desconocido, y, para acabar el día, cenar tranquilamente en el B&B mientras hablamos con Laura. Desde luego, estuvimos muy a gusto en Stirling.

-Gastos pagados en el día: (En total 51£)

2 tickets de ida y vuelta a Edimburgo: 16£

Comida: Pizza, ensalada, cervezas y café (Martone, Edimburgo) 24.70£

Cañas (Stirling): 10.30£

-Km recorridos en el día:  0 km

4 DE AGOSTO: CITA CON LA NATURALEZA EN EL PARQUE NACIONAL DE LAS CAIRNGORMS

Stirling – Dunked – Aviemore – Parque Nacional de las Cairngorms – Boat of garten

Después de despedirnos de Laura y George, abandonamos Stirling y continuamos hacia el norte. Los siguientes días queremos dedicarnos a recorrer toda la costa norte de las Highlands, desde Inverness hasta la Isla de Skye, parando a dormir dónde nos apetezca. Seguimos pues, la carretera A9 cara Inverness, y a no muchos kilómetros de Stirling visitamos la localidad de Dunkeld, donde hacemos un descanso y vemos las ruinas de la antigua iglesia.

Un poco más al norte, decidimos buscar un sitio donde dormir cerca del Parque Nacional de las Cairngorms. Comenzamos a buscar en Aviemore, una especie de localidad – resort, orientada claramente a dar servicios a las estaciones de esquí próximas en invierno, y algunos excursionistas en verano. Es, por lo tanto, una población bastante fea y sin personalidad, por lo que seguimos  buscando por los alrededores un lugar que nos convenza más. Ese lugar fue Boat of Garten. Allí encontramos también un B&B que nos gustó al instante.

Loch Morlich en los Cairngorms National Park
Loch Morlich en los Cairngorms National Park

Así que después de comer algo, nos dirigimos a ver un poco el corazón de este Parque Nacional. Primero, dentro del Glenmore Forest Park, nos acercamos hasta la estación de esquí donde se encuentran los picos de mayor altitud, y donde aún en esta época del año se pueden ver algunos neveros. Después dimos un paseo alrededor del Loch (es así como llaman los lagos en Escocia) Morlich, donde había bastante gente disfrutando de la playa de alrededor e incluso bañándose, aunque la temperatura no era muy agradable.

Loch Garten en el Cairngorms National Park
Loch Garten en el Cairngorms National Park

Como hoy teníamos ganas de andar, seguimos buscando más lugares donde pasear por el parque, y continuamos por las orillas del Loch Garten, para mi gusto mucho más bonito y tranquilo que el anterior loch, ya que es raro que te encuentres con gente. Sin duda, es un buen lugar para relajarse durante el viaje.

De vuelta a Boat of Garten, cenamos en el que creemos que es el único restaurante de la localidad: el Andersons Restaurant, con comida de calidad (cosa rara por estas tierras), aunque algo caro.

-Gastos pagados en el día: (En total 298.67£)

B&B Ryneemar, Stirling (4 noches): 240£ + 10£ de propina

Supermercado (Boat of Garten) 3.07£

Cena: 2 platos de pescado, 1 botella vino, postre y café (Andersons,Boat of Garten): 42.90£

Otros: 2.70£

-Km recorridos en el día: 267 km

5 DE AGOSTO: EL NORTE DE LAS HIGHLANDS

Boat of garten – John O’Groats – Dunned Head –  Melvich

Con mucho gusto nos quedaríamos unos días más en Boat of Garten, aunque sólo fuera por hablar más con los encantadores Val y John, los propietarios del B&B Steornabhagh (http://www.bnbselect.com/bnb/34528). Pero el viaje continúa, y queremos seguir hacia la costa norte de las Highlands.

Poco después de pasar Inverness, la carretera A9 va bordeando la costa, haciendo el viaje más ameno. Alrededor del mediodía llegamos al que se dice el punto más septentrional de las Islas Británicas: John O’Groats. Este famoso lugar no es que tenga nada en particular, salvo la fama que lleva millares de turistas cada año. En realidad el paisaje es más bonito cerca de allí, en Dunnet Head, a donde llegan pocos visitantes , y donde sí que es en realidad el punto más septentrional de las Islas Británicas. Justo enfrente de esta costa podemos ver las Islas Orcadas.

Faro en Dunnet Head y al fondo, las Islas Orcadas
Faro en Dunnet Head y al fondo, las Islas Orcadas

Continuando por la costa, decidimos buscar un sitio donde pasar la noche cuando pasábamos por Melvich, ya que nos gustó mucho su entorno. Encontramos el B&B The Sheiling (http://thesheilingbandb.com/), situado en un alto con buenas vistas.

Bighouse, en Melvich
Bighouse, en Melvich

En Melvich, Bighouse  es un buen lugar para pasear, situado en la desembocadura de un río que acaba en una playa. Después, para relajarnos más aún, fuimos tomar algo y cenar unas lasañas muy ricas al Halladale Inn, al lado de nuestro B&B.

-Gastos pagados en el día: (En total 148.48£)

B&B Steornabhagh, Boat of Garten: 58£ + 2£ de propina

Gasóleo: 52£

Supermercado + pan (Wick):  5.88£

Cena: 2 lasañas y 3 cervezas (Halladale Inn, Melvich): 25£

Cañas: 5.60£

-Km recorridos en el día:  314 km

6 DE AGOSTO: “PASSING PLACE”

Melvich – Ullapool

A partir de Melvich, continuamos por la carretera de la costa rumbo al Oeste y después hacia el sur, yendo siempre cerca del mar. Para mí, los paisajes desde aquí hasta la Isla de Skye son los más hermosos del viaje. Me recuerdan un poco los de Noruega que vi el año anterior. Lugares como Kyle of Tongue, Loch Eriboll, Kyle of Durness, etc… merecen la pena para parar un rato el coche para contemplar el paisaje.

Loch Eriboll
Loch Eriboll

Además, una parada de vez en cuando viene bien para descansar un poco de esta carretera, ya que es muy estrecha y está llena de “Passing place”, que consisten en pequeños ensanchamientos de la carretera donde parar el coche mientras esperas a que pase el que viene de frente, ya que estas vías son tan estrechas que sólo coge un turismo.

Passing place
Passing place

Después de pasar Durness, la carretera nos dirige hacia el sur con paisajes igual de espectaculares, ya sean de costa o a veces de interior, donde son frecuentes los loch (lagos o fiordos). En el Loch Assynt podemos ver las ruinas del Ardvreck Castle.

Ardvreck Castle en el Loch Assynt
Ardvreck Castle en el Loch Assynt

Después de unos 200 km de carreteras estrechas y de cientos de passing place, decidimos parar a buscar dónde dormir en Ullapool. Son más o menos las dos de la tarde y comenzamos en busca de un B&B para pasar la noche y, cosa que nunca nos pasó hasta ahora, estaban todos con el cartel de “no vacancies”, es decir, completos. Ya pensábamos en dormir en el camping hasta que encontramos uno donde tenían una habitación libre (pienso que la última que quedaba en Ullapool), y allí nos quedamos (B&B Fyffe House ).

Loch Broom desde el Faro de Rhue, Ullapool
Loch Broom desde el Faro de Rhue, Ullapool

Ullapool está en la orilla del Loch Broom, y es desde donde salen los ferries para Stornoway, en las Islas Hébridas. Los mejores lugares para contemplar el Loch Broom son desde el Faro Rhue (a muy pocos kilómetros en coche desde Ullapool), o bien desde el mismo monte de Ullapool, desde donde sale una ruta de senderismo bastante corta, de la que te dan información en la oficina de turismo de la localidad. Las vistas desde lo alto merecen  la pena.

Para acabar el día, unas cañas en los pubs y un “fish and chips” (pescado con patatas, ambos fritos y de bajísima calidad) para cenar.

-Gastos pagados en el día: (En total 89.33£)

B&B The Sheiling, Melvich: 64£

Supermercado (Ullapool):  8.33£

Cena: Fish and chips (Ullapool): 5.60£

Cañas: 11.40£

-Km recorridos en el día:  216 km

7 DE AGOSTO: EL ROBO DE BANK OF SCOTLAND

Ullapool – Portree

Como hacemos siempre, de vez en cuando miramos por internet los gastos y lo que nos queda en la cuenta corriente que utilizamos para los viajes. Pero de esta vez llevamos una sorpresa: El día anterior, íbamos a retirar 100 libras en un cajero del Bank of Scotland de Ullapool, pero antes de aceptar la operación, la anulamos para retirar posteriormente 150 libras, ya que queríamos sacar algo más de dinero. Total, que hoy vimos que nos cargan en la cuenta las 150 libras que sacamos en el cajero, como es lógico, más también las 100 libras de la operación que anulamos. Llamamos al servicio de atención al cliente de nuestra caja y no nos solucionaron nada, así que decidimos ir directamente al Bank of Scotland al próximo lunes (hoy es sábado) a ver que nos dicen. No andamos nada sobrados de dinero, por eso estos “errores” de los bancos nos cabrean un poco.

Seguimos después el viaje hacia el sur por la costa oeste de Escocia, siempre por carreteras al lado de la costa, pasando por lugares tan espectaculares como el Loch Torridon y Loch Carron. Ya por la tarde, llegamos a la localidad donde empieza el puente (antiguamente de peaje) que da acceso a la Isla de Skye: Kyle of Lochalsh. Nosotros, nada más cruzar al puente, nos dirigimos hasta Portree, a la capital de la isla.

Portree, capital de la Isla de skye
Portree, capital de la Isla de skye

Igual que cuando llegamos a Ullapool, todos los B&B de Portree tenían ya el cartel de “no vacancies”, por lo que de esta vez no encontramos ninguna habitación disponible. Tampoco tuvimos suerte en los albergues del centro. Y como no nos apetecía seguir buscando por las afueras, decidimos dormir en el camping de Portree (http://www.portreecampsite.co.uk/), cosa de la que después nos arrepentimos, ya que pasamos bastante frío por la noche. Para  nuestro gusto, Escocia (y también Irlanda), no son lugares muy apropiados para acampar, ya que los veranos son bastante fríos y lluviosos.

Portree tiene muchos servicios para el turista: alojamientos, restaurantes, etc…, pero no es una localidad muy grande para asimilar tantos visitantes, por lo que para al tamaño que tiene, hay mucha gente (supongo que será así sólo en esta época del año). Por lo demás, no es nada fea, sobre todo en la zona del puerto.

Cogimos comida en un supermercado para cenar más tarde en el camping y después, celebramos mi cumpleaños tomando unas cañas en un pub de Portree. Celebrábamos también que ya llevábamos 11 días de viaje, y aún nos quedan muchos por delante.

-Gastos pagados en el día: (En total 89.33£)

B&B Fyffe House, Ullapool: 60£

Supermercado (Kyle of Lochalsh y Portree):  8.97£

Cañas: 6£

Otros: 3.06£

-Km recorridos en el día: 278 km

8 DE AGOSTO: LA ISLA DE SKYE

Portree – Neist Point – Kyleakin

Hoy vamos a dedicar el día a recorrer la Isla de Skye, famosa por ser una de las islas más hermosas de Escocia. Saliendo de Portree hacia el norte, lo primero que encontramos es el Storr, que cuenta con un entorno de gran belleza por sus formaciones rocosas, lochs y acantilados.

El Storr, en la Isla de Skye, con Loch Fada en primer plano
El Storr, en la Isla de Skye, con Loch Fada en primer plano

Poco después, siguiendo la A 855, están las ruinas del Duntulm Castle, situado al lado de un acantilado con vistas a las Islas Hébridas. Continuando por las carreteras más próximas a la costa, llegamos hasta otro lugar con excelentes vistas: el Neist Point, el punto más occidental de la isla.

Neist Point, en la Isla de Skye. Al fondo, las Islas Hébridas
Neist Point, en la Isla de Skye. Al fondo, las Islas Hébridas

La costa tiene paisajes muy hermosos, pero el interior no se queda atrás, como las montañas de Cuillin, que llegan a tener casi 1000 metros de altitud.

Kyleakin, puerta de entrada a la Isla de Skye
Kyleakin, puerta de entrada a la Isla de Skye

Decidimos pasar esta última noche en la Isla de Skye en Kyleakin, la población más próxima al puente que da acceso a la isla. Kyleakin es un lugar que vino a menos desde la construcción del puente, ya que antes era donde se cogía el ferry que llevaba hasta el “continente”. Es por lo contrario un lugar muy tranquilo y con bastantes servicios, entre los que destacan varios tipos de alojamiento. Nosotros de esta vez pasamos la noche en un albergue o hostel, (Skye Backpackers Hostel: http://skyebackpackers.com/)

Echábamos muchísimo de menos poder cocinar nuestra comida después de tantos días comiendo de bocadillos o la terrible comida que se acostumbra a tomar por aquí. Concretamente desde la casa de Laura, en Stirling, no tuvimos a mano una cocina. Por eso disfrutamos tanto de esta cena. Aprovechando la wifi del hostel, reservamos sitio en el ferry que nos llevaría a la Irlanda dentro de tres días, ya que aquí decidimos partir el viaje dedicándole los mismos días a Irlanda que a Escocia. De paso aprovechamos para avisar la Laura de que íbamos a pasar mañana la noche en su casa (nos apetecía volver a parar en Stirling de paso que nos dirigíamos hacia el sur).

-Gastos pagados en el día: (En total 51.77£)

Camping, Portree: 10£

Supermercado (Broadford):  5.97£

Skye Backpackers Hostel, Kyleakin: 30£

Cañas: 5.80£

-Km recorridos en el día: 205 km

9 DE AGOSTO: ATRAPADOS EN EL LAGO NESS

Kyleakin – Lago Ness – Fort Augustus – Fort William – Stirling

Nada más partir de kyleakin, cruzamos el puente que da acceso a la isla y paramos en Kyle of Lochalsh, a buscar una sucursal del Bank of Scotland para solucionar el problema de las 100 libras que nos cargaron de más en el cajero de Ullapool: Nos dijeron que no podían hacer nada y que se los reclamáramos  a nuestro banco, o lo que es lo mismo, que no querían hacer nada.

Después, a poca distancia de Kyle of Lochalsh, paramos junto al castillo de Eilean Donan, mientras caía una intensa lluvia. Para mí, es el castillo más hermoso de los que vi en Escocia.

Eilean Donan Castle
Eilean Donan Castle

Nuestro siguiente objetivo era rodear el famoso Lago Ness, en el sentido contrario de las agujas del reloj, es decir, hacia el este por la orilla sur del lago y hacia el oeste por la norte. No era mala idea, ya que así podíamos ver todo el lago, si no fuese porque nos equivocamos de carretera donde la orilla sur, y la ruta alternativa por donde nos llevó el GPS resultó ser una pista de tierra, invadida por ovejas, y con unas curvas tan cerradas en la parte final, que el coche casi no podía tomar las curvas, y mucho menos dar la vuelta.

El GPS no siempre te lleva por el camino correcto… aunque esto es una autopista comparado con lo que me encontraría después
El GPS no siempre te lleva por el camino correcto… aunque esto es una autopista comparado con lo que me encontraría después

Mientras maniobraba para tomar las curvas, bajo un intenso olor a embrague y rueda quemada, pensé que si no saldríamos de allí por nuestros medios, la única forma de sacar el coche sería en helicóptero.

Tuvimos suerte y, como el camino no estaba excesivamente húmedo, conseguimos llegar hasta la carretera que bordea al lago. Desde allí, fuimos hasta Inverness, ciudad en el extremo este del lago, y después, de vuelta al oeste para rodear al lago por la parte norte, con muchos más visitantes que en la orilla sur, donde hay una especie de “centro turístico” sobre al lago Ness y su monstruo (no paramos), y las ruinas del Urqhart Castle, con un precio de la entrada desorbitado para ver unas ruinas.

Completamos la vuelta al Lago Ness en Fort Augustus, para mí el lugar más interesante de todo el lago. Aparte de ser una población con cierto encanto, cuenta con un sistema de esclusas para salvar al desnivel del Canal de Caledonia (que une la costa este de Escocia con la del oeste, pasando por el Lago Ness) que merece la pena ver en funcionamiento.

Esclusas en funcionamento en Fort Augustus
Esclusas en funcionamento en Fort Augustus

Desde Fort Augustus continuamos hacia Fort William, por una carretera que cruza alguna vez el Canal de Caledonia a través de puentes giratorias, donde se corta el tráfico cuando pasa un barco.

Puente girando para dejar pasar un barco por el Canal de Caledonia
Puente girando para dejar pasar un barco por el Canal de Caledonia

Hicimos una parada en Fort William para comprar algo para la cena en un supermercado y, aunque la ciudad no es que sea gran cosa, dar un paseo. Después, hicimos el camino de vuelta a Stirling, pasando por los hermosos paisajes del Glen Coe, llegando ya casi de noche al B&B de Laura y George.

-Gastos pagados en el día: (En total 42.26£)

Gasóleo: 35£

Supermercado (Fort Augustus):  3.13£

Supermercado (Fort William):  3.13£

Otros: 1£

-Km recorridos en el día: 425 km

10 DE AGOSTO: LA ÚLTIMA NOCHE EN ESCOCIA DE ESTE VIAJE

Stirling – Portpatrick

Después del desayuno y la despedida salimos de Stirling hacia el sur, con la intención de llegar a un lugar próximo a Stranraer, que es desde donde nos va a salir el ferry a Irlanda el día siguiente. Laura y George nos aconsejaron hacer una parada en el camino para visitar el castillo de Culzean, ya que pasábamos muy cerca. Y así hicimos.

Culzean Castle
Culzean Castle

Aún pasamos un buen rato paseando por los jardines que rodean el castillo, que cuenta además con un lago e incluso una pagoda. Después, continuamos por la A77 (por cierto, con un montón de radares de tramo) al lado de la costa, con buenas vistas al North Channel, mar que separa Irlanda de Escocia. Llegamos ya por la tarde a Stranraer, donde habíamos pensado buscar algún lugar para dormir. Como esta población no nos gustó mucho, decidimos seguir buscando algún B&B por alguna localidad próxima con más encanto, y la encontramos: Portpatrick.

Portpatrick
Portpatrick

En Portpatrick encontramos el Ard Choille Guest House (http://www.ardchoilleguesthouse.co.uk/) , otro típico B&B de los que ya estábamos acostumbrados a dormir en este viaje. Fue una buena forma de pasar nuestra última noche en Escocia de este viaje: En un bonito lugar, con un típico pub y B&B escocés.

-Gastos pagados en el día: (En total 135.78£)

B&B Ryneemar, Stirling: 60£

Gasóleo: 45£

Culzean Castle: 11£

Cena: The Downshine, Portpatrick  17.18£

1 caña: 2.60£

-Km recorridos en el día:  252 km

11 DE AGOSTO: REPUBLICANOS Y UNIONISTAS EN BELFAST

Portpatrick – Belfast – Ballycastle

Aunque Escocia nos gustó mucho, ya teníamos ganas de entrar en Irlanda, sobre todo sabiendo que ya estamos en el ecuador de nuestro viaje. Aprovechamos que teníamos que esperar el ferry en Stranraer para hacer algunas compras en el supermercado y para cambiar las libras escocesas que nos quedaban por libras británicas, ya que tenemos oído que hay sitios fuera de Escocia que no aceptan libras escocesas (y viceversa, en Escocia se puede encontrar también tiendas que no acepten las libras inglesas, aunque nosotros nunca tuvimos problemas en este sentido). Intentamos cambiarlos en dos bancos y, para nuestra sorpresa, en ambos nos dicen que no lo pueden hacer a no ser que tengamos una cuenta en ese banco. Increíble: si en un banco no puedes cambiar dinero, ¿en donde si no?

Finalmente, pedimos que nos las cambiaran en tres tiendas distintas, y en cada una de ellas nos canjearon las libras inglesas que tenían por escocesas sin ningún problema.

Puntuales, salimos de Stranraer en el ferry con destino a Belfast, en el Úlster, ya en la isla de Irlanda, sólo que bajo administración británica. El trayecto se hace en unas tres horas.

Belfast es una ciudad con un pasado reciente siempre en conflicto, ya que desde finales de los años 60 hasta no hace muchos años, sufrió con intensidad la lucha entre unionistas (partidarios de seguir perteneciendo a Gran Bretaña y mayoritariamente protestantes) y republicanos (partidarios de pertenecer a la República de Irlanda y mayoritariamente católicos). Aunque puede decirse que la violencia disminuyó enormemente después del Acuerdo de Viernes Santo de 1998, aun hoy en día sigue habiendo tensión entre estas comunidades. Decidimos visitar, pues, dos enclaves dentro de Belfast donde se respirara un ambiente republicano (católico) y otro unionista (protestante). Escogimos para el primero Falls Road, haciendo la primera parada junto a los famosos murales que hacen esquina con la Northumberland Street.

Murales en la Falls Road, Belfast (barrio republicano)
Murales en la Falls Road, Belfast (barrio republicano)

En estos murales no sólo se recuerda al conflicto del Úlster, sino también otros como el Palestino o el de Euskadi, habiendo también de temáticas diferentes. Mientras observamos estos murales, vemos como de vez en cuando aparcan aquí taxis negros (típicos “cabs” británicos) con algunos turistas, donde el conductor les explica posteriormente algo sobre los murales. Según la guía Lonely Planet, pasear por las zonas del conflicto en Belfast en un cab atendiendo a las explicaciones del taxista, es una de las más requeridas actividades turísticas de Belfast.

Mural en la Falls Road, Belfast
Mural en la Falls Road, Belfast

Después dimos un paseo por el barrio republicano, llegando a la zona de separación con el barrio protestante, donde se pode observar  la delimitación entre ellos, con puertas y muros como en la calle Townsend Street.

Para ver el barrio unionista escogimos la Shankill Road, muy cerca de la Falls Road republicana. Lo primero que nos llama la atención en esta calle, es la gran cantidad de banderas que hay por todas partes (en los edificios, en las farolas, sobre la calle…), como si se estuviera celebrando una fiesta, aunque supongo que estarán allí todo el año. Lógicamente, esas banderas eran británicas. Se pueden ver también varios murales sobre el conflicto.

Shankill Road, Belfast (barrio unionista)
Shankill Road, Belfast (barrio unionista)

Cuando acabamos el paseo por la Shankill Road, salimos de Belfast hacia el norte en busca de alguna localidad en la costa donde pasar la noche. Llegamos hasta Ballycastle, donde encontramos una especie de Hotel – B&B (Corratavey , http://www.corratavey.co.uk/) que tenía cocina (muy importante para los que, como yo, no les gusta mucho lo que se come por estas tierras).

Después de cenar, tomamos unas cervezas en un pub donde escuchamos por primera vez en este viaje música en directo, rodeados de un ambiente único. Esto se iba a convertir casi que en una rutina los siguientes días. Claro está que, aunque bajo administración británica, esto ya es Irlanda.

-Gastos pagados en el día: (En total 140.54£ más 158.88€)

Ard Choiller Guest House, Portpatrick: 60£

Supermercado (Stranraer): 2.64£

Supermercado (Ballycastle): 4.40£

Hotel – B&B Corratavey, Ballycastle  60£

Cervezas: 13.50£

Ferry Stranraer – Belfast: 154.5€

Otros: 4.38€

-Km recorridos en el día: 143 km

12 DE AGOSTO: EL DOMINGO SANGRIENTO DE DERRY

Ballycastle – Calzada del Gigante – Derry – Dunfanaghy

Teníamos claro que queríamos ver dos cosas en el día de hoy: La calzada del Gigante y las calles del Domingo Sangriento de Derry; y eso es lo que hicimos. Poco después de salir de Ballycastle, estábamos ya en la Giant’s Causeway (Calzada del Gigante), una interesante formación geológica compuesta por miles de columnas de basalto que forman un paisaje muy singular, motivo por lo que fue declarada Patrimonio de la Humanidad.

La Calzada del Gigante
La Calzada del Gigante

Aunque la gran carga de visitantes a la que está sometida le resta encanto (se soluciona con visitarla en temporada baja), el lugar merece la pena verlo, no sólo por la formación geológica en sí misma, sino por el paisaje de los alrededores. Por cierto, la entrada es libre, pero el coste del aparcamiento (8€), es simplemente un timo.

Vista la Calzada del Gigante cogimos rumbo a Derry, donde llegamos en apenas una hora. Nos costó encontrar la Leckey Road, en el barrio de Bogside, escenario del Domingo Sangriento así como de otros sucesos ocurridos principalmente en los años 60 y 70.

La famosa esquina de Free Derry, en el Barrio de Bogside en Derry
La famosa esquina de Free Derry, en el Barrio de Bogside en Derry

Aquí, en la famosa esquina de Free Derry, entre las calles Leckey Road y Fahan Street, una pintada en el lateral de una casa advertía que se entraba en el Derry Libre, una zona que abarcaba los barrios de Bogside y Creggan autoproclamada autónoma por los católicos irlandeses, donde no podían actuar las fuerzas del ejército británico. Pero el domingo 30 de Enero de 1972, un grupo de personas que participaban en una manifestación convocada por la Asociación por los Derechos Civiles de Irlanda del Norte traspasó estos límites ante la oposición del ejército británico, que respondió disparando contra los manifestantes, resultando un total de catorce fallecidos y varios heridos. No sería hasta ya bien entrado el año 2010 cuando el gobierno británico reconoció que a los soldados de su ejército se le había dado la orden de disparar, demostrándose que además dichos manifestantes no iban armados.

Mural alusivo al Domingo Sangriento de Derry
Mural alusivo al Domingo Sangriento de Derry

En la actualidad, en este lugar queda en pie el muro de la casa de la esquina de Free Derry, entre las calles Leckey Road y Fahan Street, donde se puede leer “You are now entering Free Derry” (Estás entrando en el Derry Libre). También se pueden ver varios murales con pinturas relacionadas con el conflicto de Irlanda del Norte y un monumento a las víctimas del Domingo Sangriento.

Nombres de los 14 fallecidos en el monumento de recuerdo a las víctimas del Domingo Sangriento de Derry
Nombres de los 14 fallecidos en el monumento de recuerdo a las víctimas del Domingo Sangriento de Derry

Queríamos buscar un sitio para dormir en alguna localidad pequeña, por lo que salimos de Derry (que es una ciudad de más de 100.000 habitantes) en dirección a la costa Oeste de la Isla. Poco después de salir de Derry, dejamos la zona de la isla que está bajo administración británica para entrar en la República de Irlanda. A partir de aquí ya se utiliza el euro (¡por fin!), ya no se miden las distancias en millas… pero se sigue conduciendo por la izquierda.

Nos quedamos finalmente en un B&B en la localidad de Dunfanaghy, en la costa del Condado de Donegal (The Willows http://thewillowsdunfanaghy.com/) . Como iba a ser costumbre los días siguientes, por la noche disfrutamos de los magníficos pubs irlandeses, con músicos tocando en directo y mucha Guinness.

-Gastos pagados en el día: (En total 3.20£ más 58.7€)

Parking Calzada del Gigante: 8€

Supermercado (Derry): 3.20£

Cena (Molly’s Bar, Dunfanaghy):34.9€

Cervezas: 15.8€

-Km recorridos en el día:  182 km

13 DE AGOSTO: UN PARAÍSO PERDIDO: GLENCOLUMBKILLE

Dunfanaghy – Glencolumbkille

La verdad es que para el día de hoy no teníamos planes de visitar ningún lugar en concreto, sólo ir tirando por carreteras al lado de la costa en dirección al sur. Pero a no muchos kilómetros de Dunfanaghy (apenas 100km), encontramos un lugar que nos gustó al instante donde, cuando llegamos sobre las 11 de la mañana, decidimos pasar allí el resto del día. Cuando veía su nombre en los carteles de la carretera (Glencolumbkille, Gleann Cholm Cille en gaélico) ya me daban ganas de visitarlo, y la verdad es que el pueblo, así como los alrededores, no nos defraudaron en absoluto.

Alrededores de Glencolumbkille
Alrededores de Glencolumbkille

Buscamos donde dormir en un hostel con cocina (Ionad Siúl, http://www.ionadsiul.ie/)  y dedicamos el día a pasear por los alrededores de la aldea, y a leer en la hermosísima playa de Trabane Strand, 7km al sur.

Playa de Trabane Strand, 7km al sur de Glencolumbkille
Playa de Trabane Strand, 7km al sur de Glencolumbkille

Sin lugar a dudas, pasaríamos aquí varios días si tuviéramos unas vacaciones más largas, disfrutando de los paisajes y de la tranquilidad que se respira en este lugar de Irlanda rodeados de pastos llenos de ovejas y conejos y de tierras donde se aprovecha la turba, donde las personas te saludan cuando te encuentran por los caminos, y donde se escucha bastante gente hablar en gaélico.

Aprovechamiento de la turba en Glencolumbkille
Aprovechamiento de la turba en Glencolumbkille

Como no podía ser menos, por la noche la aldea llenó sus pubs de gente, y los músicos tocaron en directo. No entiendo de donde salió tanta gente de un sitio tan pequeño, y mucho menos de donde salieron tantos músicos. Uno de los grupos estaba compuesto sólo por mujeres, con cinco o seis violinistas que tocaban a la vez. Igual que sucedió los dos días anteriores, todo el mundo disfrutaba del final del día en el pub mientras se tomaba unas Guinness. Pena de no quedarse aquí unos días…

-Gastos pagados en el día: (En total 136.01€)

B&B The Willows, Dunfanaghy: 65€

Hostel Ionad Siúl, Glencolumbkille : 50€

Supermercado (Glencolumbkille): 8.21€

Cervezas: 12.80€

-Km recorridos en el día:  146 km

14 DE AGOSTO: LOS PUBS DE CLIFDEN

Glencolumbkille – Clifden

Dejamos Glencolumbkille con pena, pero el viaje continúa, y seguimos hacia el sur por la costa. La mañana la pasamos en la carretera, atravesando las poblaciones de Sligo y Donegal, saliendo del coche nada más que para lo necesario. Pasado el mediodía, llegamos a las puertas del Parque Nacional de Connemara, donde comimos unos bocadillos en un bonito lugar junto al mar a un lado de la carretera, a pesar de la lluvia y el frío.

Por la tarde comenzamos buscar alguna localidad que nos gustara para pasar la noche. Roundstone fue una buena candidata, pero como estaban en fiestas no había ningún B&B libre, así que al final decidimos quedarnos a dormir en Clifden.

Paisaje desde la Sky Road, cerca de Clifden
Paisaje desde la Sky Road, cerca de Clifden

En Clifden la oferta de alojamientos, restaurantes y pubs es considerable, ya que está en un lugar con bastante afluencia de turistas principalmente por la cercanía al Parque Nacional de Connemara. A las afueras, aconsejo tomar la Sky Road, una carretera desde donde se pueden contemplar unos hermosos paisajes.

Una vez alojados en un B&B (Harbour Lodge, http://www.discoverireland.ie/Search-Results/Details.aspx?touristItemID=41192) fuimos a dar un paseo por Clifden y a buscar un sitio de cenar. Después de la cena nos encontramos con el habitual ambiente nocturno al que ya estábamos habituados después de estos días en Irlanda: Pubs llenos de gente de todas las edades, música en directo, y mucha, mucha Guinness. En el primer pub donde entramos las cervezas nos salieron gratis, ya que un hombre nos dio su ticket de la comida, en la que le regalaban una consumición. Más tarde, llegamos a otro pub donde un hombre con unos 60 años ya bien cumplidos, y una forma física envidiable, improvisaba los bailes de la música que se tocaba, haciendo flexiones y estiramientos de cuando en cuando, y hasta cantando cuando los músicos, con los que no tenía ninguna relación, les dejaba el micrófono. Fue un auténtico “showman” improvisado sin él saberlo, y consiguió que todos los que mirábamos su espectáculo no olvidáramos jamás ese día. Los pubs de Irlanda son inigualables.

-Gastos pagados en el día: (En total 98.54€)

Gasóleo: 56€

Cena (Mannions bar, Clifden): 24.40€

Cervezas: 13.80€

Otros: 4.34€

-Km recorridos en el día: 376 km

15 DE AGOSTO: UN DIA PERFECTO EN LAS ISLAS DE ARAN

Clifden – Islas de Aran – Carraroe

Hoy amaneció completamente despejado y hacía calor. No veíamos un día así en todo el viaje, donde el cielo estuvo siempre más o menos nublado, con algunas lluvias y la temperatura rara vez llegó a rozar los 15 grados. Decidimos pues pasar el día en las Islas de Aran, que están a poca distancia de Clifden.

Fuimos en coche hasta Rossaveel, desde donde sale el ferry hasta la mayor isla de las Aran: Inishmore. En menos de una hora el ferry nos dejó en Kilronan, la población más importante de la Isla, donde nada más llegar alquilamos unas bicicletas (10€ cada bicicleta por día).

Focas en las Islas de Aran
Focas en las Islas de Aran

Decidimos hacer una ruta circular para dar la vuelta a la isla, comenzando por la carretera que va en dirección al oeste al lado de la costa norte, donde en una parada llegamos a ver focas con la mitad del cuerpo al sol y la otra mitad en el agua. Nunca habíamos visto focas en su hábitat natural, por eso estuvimos un buen rato contemplándolas. Continuamos la ruta pasando por una hermosa playa donde se bañaban bastantes turistas, hasta llegar al límite más occidental de la isla, para mí uno de los lugares más hermosos de la misma, donde nos tomamos unos bocadillos mientras veíamos pasar focas.

Fincas rocosas de las Islas de Aran, esquilmadas por el uso intensivo. Al fondo, las Islas de Brannock
Fincas rocosas de las Islas de Aran, esquilmadas por el uso intensivo. Al fondo, las Islas de Brannock

Unas de las cosas que más llaman la atención de estas islas son las fincas esquilmadas por el uso intensivo de las mismas a lo largo de los años, quedando nada más que rocas en muchas de ellas. Desde luego la vida aquí nunca fue fácil, ya que la climatología es muy dura, con frecuentes temporales en los largos inviernos, y las tierras son muy pobres para subsistir de la agricultura. Aparte de los típicos jerséis de las Aran, también son famosas las Currach, típicas barcas que aún se usan en estas islas.

Currach, en las Islas de Aran
Currach, en las Islas de Aran

Acabamos la excursión por la isla en la costa sur, donde hay hermosos acantilados, después de pasar por el punto de mayor altitud, donde hay una buena panorámica de las islas. Fue un día perfecto, en un lugar con una naturaleza y cultura únicas, que tuvimos la suerte de disfrutarlas con un cielo completamente despejado, sin viento, y a unos 20 grados de temperatura.

Después de estar todo el día pedaleando, embarcamos en el ferry de vuelta ya bien entrada la tarde. Una vez en el coche, decidimos ir a buscar dónde dormir en algún pueblo próximo al lado del Loch Corrib, pero nos perdimos. Estuvimos tan perdidos, que tuve que preguntar en un supermercado donde nos encontrábamos, ya que nuestro mapa tiene una escala muy grande, el GPS no tiene cartografía de Irlanda, y los carteles en esta zona estaban todos en gaélico. Además, no encontramos ningún letrero que indicara el nombre de ninguna población por donde pasábamos. Así que, como ya se estaba haciendo de noche, pregunté en el supermercado si había algún sitio para dormir cerca, y muy amablemente me indicaron donde, sin mencionar el nombre de ningún pueblo, sino sólo por referencias: pasas un puente, después un árbol grande a un lado de una roca, etc…

Siguiendo las instrucciones que nos dieron, llegamos a un B&B (teach diochta uí dhomhnaill casla) en un lugar que el día siguiente me enteré que se llamaba Carraroe. Como ya era tarde, el único sitio abierto para cenar era un local de comida rápida donde daban fish and chips, hamburguesas y toda clase de fritangas basura. Después, como de costumbre, a relajarse un rato a un pub donde, por primera vez desde que estuvimos en la Isla de Irlanda, no hubo música en directo. Esa noche tampoco estábamos para mucha fiesta, ya que el cansancio de pedalear todo el día podía con nosotros.

-Gastos pagados en el día: (En total 148.06€)

B&B Harbour Lodge, Clifden: 60€

Supermercado (Clifden): 9.31€

Ferry a Aran con descuento: 40€

Alquiler de bicicletas en Aran: 20€

Cena (Carraroe): 11.60€

Cervezas: 7.15€

-Km recorridos en el día: 99 km

16 DE AGOSTO: DIA LLUVIOSO EN LAHINCH

Carraroe – Lahinch

Al contrario que ayer, hoy llovió casi todo el día. Queríamos visitar los famosos acantilados de Moher, y de camino hicimos una parada en el monasterio de Kilmacduagh. Sin duda, es un lugar interesante para visitar, sobre todo por su bien conservada torre circular, donde la población se protegía de los ataques.

Torre circular y ruinas del Monasterio de Kilmacduagh
Torre circular y ruinas del Monasterio de Kilmacduagh

Después tomamos rumbo hacia la costa para ver los Acantilados de Moher. Cuando llegamos, llovía mucho y había niebla, por lo que decidimos buscar un sitio para dormir en Lahinch, a poca distancia de allí. Encontramos un Hostel (West Coast Lodge, http://www.lahinchaccommodation.com/ ) con cocina, que ya echábamos de menos después de no poder cocinar nuestra comida desde hace un par de días.

Playa de Lahinch
Playa de Lahinch

Al final pasamos el resto del día en Lahinch protegiéndonos de la lluvia y descansando. Apenas salimos de la habitación más que para dar un paseo por el pueblo y para ver su playa, muy famosa entre los que practican el surf.

Por la noche, como de costumbre desde que llegamos a esta isla, fuimos a tomar unas Guinness a un pub donde tocaban música en directo. Esta vez nos acompañó Iratxe, una chica de Bilbo que conocimos donde nos alojamos, con la que nos sentimos muy a gusto compartiendo unas cervezas. Fue una lástima que los pubs cerraran tan temprano para nosotros, porque sino seguro que continuaríamos tomando Guinness hasta bien entrada la noche.

-Gastos pagados en el día: (En total 86,78€)

B&B teach diochta uí dhomhnaill casla, Carraroe: 70€

Supermercado (Lahinch): 5.58€

Cervezas: 11.20€

-Km recorridos en el día:  160 km

17 DE AGOSTO: BIENVENIDOS A LA “FARM HOSTEL”

Lahinch – Fenit – Killorglin

Después de salir de Lahinch hicimos una parada en Ennis para dar un paseo por el centro de la ciudad y comprar algo en un supermercado. Después continuamos hacia el sur, pasando por los alrededores de Limerick cruzando el Río Shannon, y siguiendo por la carretera de la costa hasta Tralee. A medio camino, visitamos las ruinas del Castillo de Carrigafoyle, donde se pode entrar en ellas y subir hasta el último piso.

Castillo de Carrigafoyle
Castillo de Carrigafoyle

En Tralee nos desviamos unos kilómetros hasta Fenit, para ver  la Bahía de Tralee y el puerto, donde dimos un pequeño paseo.

Faro en la Isla de Samphire, en Fenit
Faro en la Isla de Samphire, en Fenit

Continuando al sur llegamos a Killorglin, donde encontramos un hostel para pasar la noche llamado Laune Valley Farm Hostel (http://www.launevalleyfarmhostel.com/index.html). Era un lugar perfecto para pasar unos días para una persona con afición a la aracnología, ya que por la gran cantidad de telarañas presentimos su presencia. La estancia sería insuperable si también tuviese afición a las antigüedades y la restauración, debido a la edad y estado de muchos muebles. Aunque nosotros no tenemos tales aficiones, decidimos quedarnos allí un par de días ya que por lo menos la casa era barata, y a estas alturas del viaje no andábamos sobrados de dinero. Además, disponía de cocina, por lo que podíamos hacer nuestra propia comida. No hace falta decir que no le tenemos miedo a las arañas.

-Gastos pagados en el día: (En total 84.98€)

West Coast Lodge, Lahinch: 60€

Supermercado (Ennis): 13.98€

Cervezas: 8€

Otros: 3€

-Km recorridos en el día: 248 km

18 DE AGOSTO: LA PENÍNSULA DE DINGLE Y EL PARQUE NACIONAL DE KILLARNEY

Killorglin – Península de Dingle – Killarney – Killorglin

Nuestro plan de hoy es visitar la Península de Dingle y la ciudad de Killarney, junto con su Parque Nacional. Lo más hermoso de la Península de Dingle es su paisaje, especialmente en su extremo cerca de las Islas Blasket y, al sur, la gran playa de Inch. Por el contrario Dingle, la mayor localidad de la península, para nosotros no tuvo nada de interés.

Playa de Inch, en la Península de Dingle
Playa de Inch, en la Península de Dingle

Tras rodear la península nos dirigimos a la famosa ciudad de Killarney. Allí, dimos un paseo por el centro y la verdad es que nos decepcionó un poco, teniendo en cuenta lo que habíamos escuchado hablar de ella. Lo que sí nos gustó mucho fue el Parque Nacional de Killarney. Es un lugar muy hermoso, con varios lagos entre montañas y mucha vegetación, donde se pueden hacer rutas de senderismo, en bicicleta e incluso se pueden alquilar coches de caballos. Dentro del parque también se puede visitar el Castillo de Ross.

Castillo de Ross, Killarney
Castillo de Ross, Killarney

Estuvimos paseando por el Parque Nacional  entre el Lago Leane y los bosques unas horas, hasta que casi se nos hizo de noche.

Bosque dentro del Parque Nacional de Killarney
Bosque dentro del Parque Nacional de Killarney

Después, de vuelta a Killorglin, fuimos a tomar una cerveza a un pub como de costumbre, aunque, tanto este día como el anterior, no encontramos ningún pub con música en directo. La verdad es que Killorglin, para no ser una población muy pequeña, nos pareció una localidad muy solitaria por la noche.

-Gastos pagados en el día: (En total 70.24€)

Gasóleo: 54.01€

Supermercado (Killarney): 6.73€

Cervezas: 8€

Otros: 1.50€

-Km recorridos en el día: 219 km

19 DE AGOSTO: EL “RING OF KERRY”

Killorglin – Península de Iveragh – Kenmare

Asegurándonos de que no llevábamos ninguna araña con nosotros, salimos de Killorglin con la intención de recorrer el Ring of Kerry, que no es más que rodear la Península de Iveragh.

La Isla de Beginish desde la Isla de Valentia, en el condado de Kerry
La Isla de Beginish desde la Isla de Valentia, en el condado de Kerry

La parte más occidental de la Península de Iveragh es para mí la más hermosa, especialmente la Isla de Valentia y la Bahía de St. Finnans, desde donde se pueden ver a lo lejos las Islas Skelling, que albergan un convento cristiano del siglo VI y una población importante de frailecillos y alcatraces.

Extremo occidental de la Península de Iveragh. Al fondo a la derecha, las Islas Skellig
Extremo occidental de la Península de Iveragh. Al fondo a la derecha, las Islas Skellig

Después de hacer una parada en Sneem, completamos la vuelta al Ring of Kerry en Kenmare, donde decidimos quedarnos a dormir, ya que nos gustó mucho cuando pasamos por la carretera y además parecía que tenía bastante ambiente. En el primer B&B que preguntamos para pasar la noche nos querían cobrar 100€, así que salimos disparados de allí a pesar de que la propietaria nos aseguraba que en ese pueblo no encontraríamos un B&B más barato. A pocos metros de distancia preguntamos en otro que, para mí era más o menos similar que el anterior, o incluso mejor, y nos salía a 65€ (aunque al final nos cobró 60€ porque tomamos un desayuno continental en vez que el irlandés), por lo que quedamos a dormir allí (B&B Melrose, http://www.melrosekenmare.com/page2.html).

Desde luego que no nos equivocamos al escoger Kenmare para pasar la noche, ya que hay muchos pubs con mucho ambiente y mucha música en directo. En uno de ellos incluso un tipo nos invitó a unos chupitos. La verdad es que teníamos ganas de fiesta después de dos días tranquilos en Killorglin.

-Gastos pagados en el día: (En total 130.24€)

Laune Valley Farm Hostel , Killorglin (2 noches): 80€

Supermercado (Sneem): 2.24€

Cena (McCarthy, Kenmare): 20€

Cervezas: 28€

-Km recorridos en el día: 181 km

20 DE AGOSTO: LA ÚLTIMA GUINESS DEL VIAJE

Kenmare – Península de Beara – Baltimore – Kinsale

Así como dos días antes rodeamos la Península de Dingle, y el anterior la de Iveragh, hoy nos toca la Península de Beara. Como en el caso de Dingle e Iveragh, la zona que más me gustó fue su extremo más occidental, aunque toda la península es hermosa.

Ballydonegan Bay, en el extremo occidental de la Península de Beara
Ballydonegan Bay, en el extremo occidental de la Península de Beara

Como las dos anteriores, Beara también acaba con islas en su extremo, en este caso con la Isla de Dursey, donde un curioso aparato similar a un teleférico con capacidad para unas pocas personas y una vaca (eso vi en alguna guía), permite acceder a los turistas y a los poco menos de diez habitantes fijos de la isla.

Teleférico que une la Península de Beara con la Isla de Dursey
Teleférico que une la Península de Beara con la Isla de Dursey

A partir de Dursey continuamos por carreteras de la costa ahora ya en dirección este, ya que nos encontramos en el extremo sur de la isla. De camino, hicimos una parada en el faro de Baltimore: su forma cónica me pareció muy curiosa.

Faro de Baltimore
Faro de Baltimore

Decidimos buscar un B&B para dormir en Kinsale, ya que nos gustó la población y además estaba cerca del puerto desde donde nos saldría el ferry a la Bretaña al día siguiente. Encontramos una habitación libre en el Rock View B&B (http://www.rockviewbb.com/), situado en el mismo centro. Como era nuestra última noche en Irlanda de este viaje había que despedirse en condiciones buscando los mejores pubs para tomar unas pintas de Guinness. ¿Y cuáles son esos mejores pubs?. Después de estes días en Irlanda nos hicimos unos expertos en encontrarlos. Los mejores pubs son esos donde apenas hay turistas, y la mayor parte de los clientes son autóctonos. Deben tener, como debe ser, música en directo y, como los que escuchan su música son los clientes de siempre, no le hacen mucho caso a los músicos. Esto es importante, ya que hace que los músicos actúen con más naturalidad, e incluso, como ven que eres “raro”, es decir, un turista perdido por allí, casi seguro van a ir hablar contigo, dedicarte una canción o, por lo menos, despedirse de ti cuando te vayas. Lo mismo pasa con los clientes habituales del pub, que se fijan más en ti ya que eres la “novedad” de esa noche. Estuvimos un buen rato en uno de estes pubs tomando las últimas Guinness del viaje.

-Gastos pagados en el día: (En total 113.34€)

B&B Melrose, Kenmare: 60€

Supermercado (Castletainbere): 5.44€

Cena (kieran’s Folkhouse Inn, Kinsale): 26.70€

Cervezas: 21.2€

-Km recorridos en el día: 282 km

21 DE AGOSTO: EL “PONT AVEN”

Kinsale – ferry “Pont Aven”

El ferry sale a las cuatro y media de la tarde desde Ringaskiddy, a pocos kilómetros de Kinsale, así que tenemos tiempo para aprovechar la mañana dando un paseo por Kinsale y visitar el castillo de Charles Fort.

Kinsale, dende o Charles Fort
Kinsale, dende o Charles Fort

Puntual, poco antes de las cinco, el ferry ya estaba navegando en frente de la ciudad de Cobh, regalándonos una panorámica de la misma.

Cobh, desde el ferry Pont Aven
Cobh, desde el ferry Pont Aven

De esta vez, tenemos que pasar bastantes menos horas en el barco que en el de Bilbo a Portsmouth, 14 horas frente a las 29 del ferry anterior, aunque hacemos más o menos las mismas cosas: pasear por el interior del barco, ver el mar desde la cubierta y leer en el camarote. Este ferry, llamado Pont Aven, es más moderno que al anterior y, para mí, pienso que más grande y rápido también. Tiene, incluso, una piscina aceptable dentro de una de las cubiertas superiores. El billete para dos personas en camarote interior (ya no quedaban plazas en camarotes exteriores) y el coche nos salió en 395€.

Comienza la noche en la cubierta superior del Pont Aven
Comienza la noche en la cubierta superior del Pont Aven

-Gastos pagados en el día: (En total 511.54€)

B&B Rock View, Kinsale: 60€

Supermercado (Kinsale): 7.79€

Pizza (Carrigaline): 6€

Gasóleo: 41€

Ferry Cork – Roscoff: 395€

Otros: 1.75€

-Km recorridos en el día: 61 km

22 DE AGOSTO: CROISSANTS, GALLETES, CAFÉ AU LAIT

Ferry “pont aven” – Roscoff – Punta de St Mathieu – Audierne

El ferry llegó a Roscoff a la hora prevista: las 7:30. Nada más llegar a tierra lo primero que hacemos es buscar un lugar donde desayunar en Roscoff, a ser posible unos cruasanes. Y así hicimos. Nos tomamos unos buenos cruasanes, que ya tanto echábamos de menos después de tantos días.

Roscoff
Roscoff

Después de dar un paseo por Roscoff, continuamos en dirección a la Punta de St. Mathieu por carreteras siempre al lado de la costa, contemplando los hermosos paisajes bretones.

Plounéour-Trez, en la costa bretona
Plounéour-Trez, en la costa bretona

Hicimos una parada en Le Conquet y en el faro de St Mathieu, y a partir de ahí nos llovió lo que nos quedó de día. Continuamos hacia el sur siempre por la costa hasta que decidimos quedarnos a dormir en Audierne, cerca de la ciudad de Quimper. Audierne, así como la próxima Punta de Raz, ya las conocíamos de otros viajes por la Bretaña francesa, donde nos gusta regresar siempre que podemos. Para pasar la noche buscamos una habitación en una “chambre d’hôtes” ,una especie de B&B pero a la francesa, que es un tipo de alojamiento donde acostumbramos a dormir siempre que viajamos por Francia, ya que suelen ser baratos, con desayuno y con un trato muy familiar (Vent d’ailleurs, http://www.vent-dailleurs.yo/).

Ya por la noche, y después de tantos días comiendo la terrible comida de las tierras que acabábamos de visitar, casi nos caían las lágrimas mientras cenábamos en una crepería unas galettes, una especie de filloa de trigo sarraceno típica de la Bretaña y muy famosa en toda Francia. ¡Por fin volvíamos a comer bien después de tantos días!

-Gastos pagados en el día: (En total 51.8€)

Desayuno (Roscoff): 5.95€

Cena (Aux Crepes d’or, Audierne): 28.70€

Cervezas:  9€

Otros: 8.15€

-Km recorridos en el día:  286 km

23 DE AGOSTO: “ALBATROS”

Audierne – Pont-Aven – Port-Navalo – La Roche-Bernard

Continuamos por el sur de la Bretaña hacia el este, para ir haciendo el camino de regreso a casa. Lugares bretones tan famosos como Concarneau, Carnac o Quiberon ya son conocidos para nosotros de otros viajes, pero no Pont-Aven, que aprovechamos para visitarlo al quedarnos de camino.

Pont-Aven
Pont-Aven

Otro lugar que no estuvimos en otros viajes por la Bretaña y que decidimos visitar fue la parte este del Golfo de Morbihan, llegando hasta la localidad de Port-Navalo. Esta zona no nos gustó mucho, por lo que continuamos nuestro camino hasta La Roche-Bernard, que nos pareció más bonito y tranquilo.

La Roche-Bernard
La Roche-Bernard

Nos quedamos a dormir en el Auberge des Deux Magots (http://www.auberge-les2magots.com/EN/index.php), en una plaza del mismo centro de La Roche-Bernard.

Place du Bouffay, La Roche-Bernard
Place du Bouffay, La Roche-Bernard

Después de un paseo por la localidad y el puerto, volvimos a cenar las típicas galettes (también las tomamos al mediodía) en una crepería. Para acabar el día estuvimos de cañas por La Roche-Bernard donde conocimos a Greg, con el que estuvimos junto a otra gente tomando algo hasta bien entrada la noche. Aun hoy continuo sin saber por qué cuando decíamos que éramos gallegos uno de ellos no paraba de repetir la palabra “albatros” (y el albatros no es que sea un pájaro muy común en nuestra tierra).

-Gastos pagados en el día: (En total 110.6€)

Chambre d’hôtes Vent d’ailleurs, Audierne: 47€

Comida (La fregale, Guidel): 21.50€

Cena (Crêperie de la Roche, La Roche-Bernard): 27.60€

Cervezas: 14.50€

-Km recorridos en el día: 298 km

24 DE AGOSTO: HACIENDO KILÓMETROS

La Roche-Bernard – San Vicente de la Barquera

Aunque habíamos pensado pasar por lo menos un par de días más en Francia, muy a nuestro pesar, y por motivos ajenos a nosotros, tuvimos que adelantar camino hasta algún lugar cerca de casa. Así que, algo resacosos después de la fiesta del día anterior, salimos de La Roche-Bernard después de tomarnos un cruasán de desayuno. Después, hicimos los más de 800km. hasta San Vicente de la Barquera haciendo sólo las paradas necesarias. Llegamos ya de noche, y escogimos para dormir en el mismo sitio que estuvimos en el regreso del viaje al Cabo Norte del año anterior, el Azul de Galimar (http://www.hotelazuldegalimar.es/), pero en este caso quedamos en el hostal, que es más barato y más que suficiente para nosotros.

San Vicente de la Barquera
San Vicente de la Barquera

Como aún después de dos días en Francia comiendo bien no nos es suficiente para olvidar la comida escocesa e irlandesa, tomamos unas buenas raciones de cenar. No hay que excederse mucho, ya que mañana en Asturias continuaremos comiendo como tanto lo echábamos de menos unos días atrás.

-Gastos pagados en el día: (En total 240.56€)

Auberge des Deux Magots, La Roche-Bernard: 60€

Supermercado (La Roche-Bernard): 16.41€

Gasóleo: 82€

Peajes: 39.65€

Cena (Bar Folia, San Vicente de la Barquera): 28.7€

Otros: 13.2€

-Km recorridos en el día: 882 km

25 DE AGOSTO: ALARGANDO EL VIAJE

San Vicente de la Barquera – Ídolo de Peña Tú – Coto Carcedo – Puerto de Vega – Castropol

Hoy por la mañana sabemos que al final podemos estar un día más de viaje, así que, aunque estamos cerca de la casa, intentaremos pasar otra noche por el camino y así ir con más calma. Poco después de salir de San Vicente, ya en Asturias, visitamos el Ídolo de Peña Tú, que es un conjunto megalítico con grabados y pinturas. Desde el aparcamiento(al lado de la N-634) hasta el ídolo hay un camino que se recorre en pocos minutos. Una vez allí, un guía explica gratuitamente el significado de los grabados.

Como de costumbre siempre que pasamos por Asturias, hay que comer el típico cachopo (http://es.wikipedia.org/wiki/Cachopo). Uno de mis favoritos es el del Bar Parrillada Vistamar, en Coto Carcedo (Concejo de Castrillón, muy cerca de Avilés).

Luego, después de una parada en Luarca, buscamos donde dormir en Puerto de Vega (cerca de Navia), pero estaba todo ocupado o con precios muy altos, por lo que continuamos hasta Castropol.

Ribadeo y el Puente de los Santos, desde Castropol
Ribadeo y el Puente de los Santos, desde Castropol

En Castropol dormimos en un hotel al lado de la N-640 (Casa Vicente) y cenamos unas sardinas al lado del puerto.

Ría del Eo desde Castropol
Ría del Eo desde Castropol

-Gastos pagados en el día: (En total 128.4€)

Hostal Azul de Galimar, San Vicente de la Barquera: 65€

Comida (Parrillada Vistamar, Coto Carcedo): 22€

Cena (Mesón La Santina, Castropol): 32.30€

Cañas: 6.20€

Otros: 2.90€

-Km recorridos en el día: 267 km

26 DE AGOSTO: LA LLEGADA

Castropol – Foz – Lugo

Con pena porque ya no podemos alargar más el viaje, iniciamos al regreso al lugar de donde salimos treinta días atrás. De todas formas, aun aprovechamos la mañana para dar un paseo por la Praia das Catedrais y por Foz, donde comimos unas raciones. Por la tarde, llegada a Lugo. Como de costumbre, todo este mes viajando se nos pasó tan rápido que casi no nos dimos cuenta. Por supuesto, y como en casi todos los viajes que hicimos, lo volveríamos a repetir el día siguiente de la llegada.

-Gastos pagados en el día: (En total 82.6€)

Hotel Casa Vicente, Castropol: 55€

Comida (Cervecería Barrilete, Foz): 24€

Otros: 3.60€

-Km recorridos en el día: 134 km

TOTAL DEL VIAJE:

– Gastos: 4345€ (2172€ cada uno)

– Kilómetros: 7609km (254km de media en 30 días de viaje)

FIN.

Se deseáis más información podeis escribir a cabonorte2009@hotmail.es

GUIA DEL VIAJE

Documentación:

Tanto Reino Unido, como Irlanda y Francia pertenecen a la Unión Europea, por lo que el único requisito de entrada en estos países para ciudadanos de la UE es que lleven su DNI. De todas formas, no está de más llevar el pasaporte.

Fronteras:

En algunos sitios son prácticamente inexistentes, como por ejemplo entre Irlanda y el Reino Unido. Lo único que pueden controlar en algunas de ellas puede ser que no nos pasemos de la cantidad de alcohol o tabaco permitido.

En el Cairngorms National Park
En el Cairngorms National Park

Seguridad personal:

Todos estos países son muy seguros, así que la única norma de seguridad a seguir es la del sentido común: no dejar dinero ni objetos de valor a la vista en el coche, vigilar la cartera y mochila en aglomeraciones, etcétera…

Urgencias sanitarias:

Para agilizar los trámites en caso de una urgencia sanitaria en estos países, se recomienda llevar la Tarjeta Sanitaria Europea, que cualquier beneficiario de la seguridad social la pode pedir gratuitamente en las oficinas de la seguridad social. En muchas oficinas las dan el momento.
Hace falta llevar además ciertos medicamentos de uso corriente para la diarrea, estreñimiento, paracetamol, alcohol, agua oxigenada,…

Comunicaciones:

La cobertura de móviles es muy amplia en estos países. En algunas compañías puede ser preciso llamar al servicio de atención al cliente por si hay que activar algo para llamar desde el extranjero. Nosotros llevábamos dos móviles, uno de contrato y otro de tarjeta y de dos compañías distintas, que funcionaron sin problemas. También es recomendable informarse qué compañías tienen tarifas más baratas en estos países para así escoger desde nuestro móvil la compañía más económica (con selección del operador manual).

Ferry que une la Península de Iveragh con la Isla de Valentia. También se puede acceder a la isla por un puente
Ferry que une la Península de Iveragh con la Isla de Valentia. También se puede acceder a la isla por un puente

A veces es recomendable buscar acceso a internet para hablar con la familia (y ahorrar dinero en llamadas), buscar alojamiento, información turística, etc… Nosotros llevamos un ordenador portátil y encontramos distintas redes wifi por el camino en los alojamientos, bares,… En Francia siempre queda el truco de ir a un Mc Donalds a tomar por lo menos un refresco, ya que allí todos tienen wifi gratuita. Si no lleváis ordenador, siempre se pode encontrar un cíber o una biblioteca pública.

Información turística:

En muchas de las localidades que visitamos cuentan con oficinas de turismo donde proporcionan información turística gratuitamente. Nosotros nos informamos antes del viaje de muchos de los lugares turísticos por medio de guías de viaje e internet. Además, llevábamos con nosotros varias guías de países, algunas nuestras y la mayoría prestadas gratuitamente por bibliotecas públicas.

Dinero:

Conviene llevar dinero en metálico y en tarjeta. El dinero en metálico no se debe guardar todo junto, sino en lugares separados, para evitar robos y pérdidas. Francia e Irlanda utilizan el euro, pero no en el Reino Unido. Nosotros llevábamos algunas libras en metálico que cambiamos antes de salir de viaje. También sacamos algunas más en un cajero automático que nos dio problemas, como cuento en el diario del viaje. Según me han comentado, hay algunos lugares en Inglaterra o en el Ulster donde no aceptan libras escocesas y viceversa, aunque nosotros no tuvimos problemas en este sentido.

Se debe llevar además varias tarjetas, mejor las de crédito que las de débito, ya que estas últimas no las aceptan en algunos lugares (peajes de Francia o en la compañía de ferries Brittany Ferries, por ejemplo). Visa o Mastercard como tarjetas de crédito y Visa Electron y Maestro como de débito son de las más frecuentes.

Isla de Sherkin, frente al faro de Baltimore
Isla de Sherkin, frente al faro de Baltimore

Horarios:

Hay que tener en cuenta que los establecimientos de estos países siempre cierran antes que aquí, por lo que muchas tiendas sobre las 5 y media de la tarde ya están cerradas. Excepcionalmente, en Irlanda he visto supermercados abiertos hasta casi las 10 de la noche,  incluso en domingo. Los restaurantes y bares igual, por lo que conviene adelantar la hora de la comida y de la cena. Esto también es importante a la hora de buscar alojamiento, especialmente en localidades pequeñas.

Hay que destacar que tanto en el Reino Unido como Irlanda se debe retrasar una hora el reloj.

Dónde dormir:

En estos países hay muchas posibilidades de alojamiento en cantidad y calidad, desde lujosos hoteles hasta campings y albergues. En el Reino Unido e Irlanda es muy común alojarse en casas particulares donde te alquilan una habitación e incluyen el desayuno del día siguiente, conocido con el nombre de Bed and Breakfast (B&B). Hay muchísimos y en casi todas las localidades. Suelen estar señalizados en la carretera (muchos hasta ponen en un cartel si tienen habitaciones libres, vacancies, o está completo, no vacancies), aunque también se pueden localizar en las oficinas de turismo, en internet, etc… Se pueden encontrar caras y baratas, aunque el precio medio ronda las 60-65 libras en el Reino Unido y los 60-65 euros en Irlanda. Los desayunos suelen ser muy completos, pudiendo elegir en casi todos entre el desayuno típico de las islas (huevos, tocino, habas, salchichas, tomate, …) o el continental. Pero lo mejor de este tipo de alojamiento es, sin duda, el trato familiar.

Hace falta destacar que en los cuartos de baño de las habitaciones donde dormimos en las islas tienen un sistema en las duchas un poco extraño para nosotros, ya que se maneja con una especie de interruptor donde también se regula la temperatura, puesto en marcha previamente con otro interruptor que por lo general está en el techo y tiene forma de cordel. Por otro lado, se precisa un tiempo para acostumbrarse al funcionamiento de las cisternas.

Interruptor de la ducha en el techo del baño
Interruptor de la ducha en el techo del baño
Mando de la ducha con el interruptor de encendido
Mando de la ducha con el interruptor de encendido

Aparte del B&B, también se puede dormir en hoteles, hostels (una especie de hostales), albergues o campings, aunque este último no lo recomiendo ya que en estas islas llueve bastante, y por la noche suele hacer bastante frío. Por esta razón nosotros sólo acampamos una noche.

No se debe olvidar al entrar en las islas un adaptador de enchufes, ya que allí se utilizan de tres clavijas planas.

Enchufe que se utiliza en Reino Unido e Irlanda
Enchufe que se utiliza en Reino Unido e Irlanda

En Francia recomiendo la más o menos versión francesa del B&B: la chambre d`hôtes. Aunque las hay de muchas categorías y precios, hemos dormido en ellas incluso por 40€ la noche con desayuno en temporada baja. También se puede dormir barato en las cadenas de hoteles tipo Formule 1, Ibis, etc…

Dónde comer:

Personalmente, considero la comida del Reino Unido e Irlanda bastante mala y poco saludable, por lo que recomiendo siempre que sea posible buscar un alojamiento con cocina. En las localidades más grandes siempre se puede encontrar algún restaurante con comida de mejor calidad. Si de todas formas se decide comer o cenar como la mayor parte de los nativos, acudiremos a un pub o a diversos locales de comida rápida para tomar fish and chips, pizzas, y todo tipo de fritangas.

Música en directo en un pub irlandés
Música en directo en un pub irlandés

En Francia la cosa es bien distinta. Hay muchos tipos de restaurantes y en muchos de ellos tienen menús a escoger a precios interesantes. Particularmente, yo recomiendo comer de vez en cuando en unas de las típicas creperías.

El vehículo:

Para rodar por las carreteras de estos países se debe llevar el permiso de circulación del vehículo, el recibo del seguro y se recomienda también la carta verde del seguro. No está de más pedir en la compañía de seguros un parte europeo de accidente. Si el vehículo no lleva distintivo del estado en la placa de matrícula, debe colocar una pegatina identificativa.

Vehículo de tres ruedas de fabricación británica
Vehículo de tres ruedas de fabricación británica

Teniendo en cuenta que las luces del vehículo del continente no están adaptadas para circular por la izquierda, se recomienda pegar una pegatina en los faros para que no deslumbren a los que nos cruzamos en sentido contrario. Yo las compré en una tienda del ferry que nos llevó la Portsmouth.

Adhesivo para adaptar la luz de los faros a la circulación por la izquierda
Adhesivo para adaptar la luz de los faros a la circulación por la izquierda

Respeto al combustible se puede encontrar en todos estos países gasolina sin plomo y gasóleo en todos ellos sin problemas, eso sí, más caros. En Francia es recomendable repostar en gasolineras de los centros comerciales, algo muy habitual allí, ya que el ahorro respeto las estaciones de servicio de las autopistas es considerable. Ninguna de las gasolineras donde repostamos tenía servicio atendido, como es común en estos países.

Conducir:

Como todos sabemos, tanto en el Reino Unido como en Irlanda se conduce por la izquierda. Al principio parece difícil, especialmente en las rotondas, pero debo reconocer que me adapté bastante bien.

Se debe comprar un buen mapa de carreteras. Con el objetivo de no andar con varios mapas, utilizamos el mapa de Europa de Michelín, que ya lo hemos utilizado en otros viajes y estamos acostumbrados a él. A veces resulta interesante tener alguno más de una zona en concreto con una escala más detallada; nosotros para eso usábamos los mapas de las guías. Aparte teníamos un G.P.S. con mapa de Europa de Viamichelín, sin actualizar desde el 2006, aunque no incluía Irlanda. Aunque no es infalible, sí sirve de gran ayuda.

Carretera en Irlanda
Carretera en Irlanda

En las Islas, tanto las distancias como los límites de velocidad se miden en millas y millas por hora respectivamente, cosa a la que sí me costó adaptarme. En el caso de los límites de velocidad llevaba pegada una nota en el salpicadero con los límites más comunes de millas por hora pasados a kilómetros por hora. Suelen ser de 30mph (48km/h) en ciudad, 60mph (96km/h) en carretera y 70mph (112km/h) en autopista.

Nota en el salpicadero con los límites más comunes en millas por hora pasados a kilómetros por hora
Nota en el salpicadero con los límites más comunes en millas por hora pasados a kilómetros por hora

El estado de las carreteras principales en Escocia es bastante bueno, aunque no se puede decir lo mismo de las menos transitadas, como las del más al norte. Algunas de estas son muy estrechas y llenas de “passing place”, que son pequeños ensanchamientos donde esperar a que pase el vehículo con el que nos cruzamos en las carreteras donde no cogen los dos a la vez. Circular muchos kilómetros por este tipo de carretera puede ser desquiciante. En Irlanda el estado de las carreteras es bastante peor, especialmente en las zonas más lejanas.

Passing place, en Escocia
Passing place, en Escocia

En Francia son muy frecuentes las autopistas de peaje, muy buenas pero caras. El límite máximo en ellas es de 130 km/h pero con humedad baja hasta 110 km/h. Hay bastantes radares, unos señalizados y otros no. Los conductores suelen cumplir escrupulosamente con los límites de velocidad.

Aparcar:

Para aparcar en las ciudades hay dos opciones: O buscar un aparcamiento subterráneo (más cómodo, seguro y caro), o buscar una zona de aparcamiento público en la calle. En este último caso, buscar dónde aparcar suele ser difícil, perdiendo a veces mucho tiempo en buscar un sitio libre. Hace falta, además, llevar dinero suelto para los parquímetros, y controlar su límite de tiempo.

Se deseáis más información podéis escribir a: cabonorte2009@hotmail.es

VIAXE Ó CABO NORTE (completo)

VIAXE Ó CABO NORTE

Diario da viaxe realizada en coche dende Lugo ó Cabo Norte (Noruega) en Xullo de 2009, seguindo o percorrido que se pode ver no seguinte mapa:

Mapa da ruta realizada

A VIAXE:

Ésta é unha viaxe que xa queriamos facer desde fai tempo, sobre todo eu, que teño lido moito dos países escandinavos en especial da súa natureza, así que despois de varios viaxes por Europa, coma o primeiro contacto con Escandinavia na viaxe do ano pasado á Dinamarca, por fin se deron as circunstancias idóneas para realizar esta viaxe. Como condicionais da viaxe acordamos, entre os dous, destinar un presuposto entorno os 1500 – 2000 € por persoa (3000 – 4000 € en total), entre 20 e 25 días de duración e sobre todo ir facendo turismo desde practicamente o primeiro día da viaxe, sen levar nada reservado, a excepción das dúas primeiras noites en Francia, para improvisar os nosos destinos diarios.

O noso destino era moi claro: O Cabo Norte, e tiñamos pensado subir vendo as praias do desembarco de Normandía, Bruxas, Gotemburgo e Estocolmo. Xa no retorno, gustaríanos ver as Illas Lofoten e despois xa iríamos improvisando, pero sen voltar por toda a costa Noruega, xa que suporíanos moitos máis días e cartos e, ademais, a esa zona gustaríanos dedicarlle outra viaxe.

Utilizamos o meu coche, un Toyota Avensis Wagon Sol D4D 126 CV do 2008 e cargámolo coas nosas maletas e algo de comida así coma material de acampada, mesa e sillas portátiles, sábanas e un edredón.

A continuación detallase o diario da viaxe, explicando o percorrido día por día. Ó final de cada xornada indícase:

– Os gastos pagados nese día: Inclúe todo o que se pagou nese día: aloxamento, gasoil, comida, peaxes, cafés, etcétera

– Os quilómetros percorridos ese día: Inclúen todos os quilómetros percorridos nesa xornada, desde que se arranca o coche ó inicio da xornada ata que se apaga cando se aparca ata o día seguinte, polo que resulta o desprazamento dunha cidade á outra, as rutas turísticas, buscar aloxamentos,… e tamén os km de máis que fas cando te perdes.

– O tempo durante a xornada, desde o punto de vista climatolóxico, por suposto.

2 DE XULLO: LUGO – SAINT YZANS DE MEDOC

Saímos de Lugo en torno as 10 da mañá co obxectivo de chegar a unha casa rural que tiñamos reservada na zona vinícola do Medoc, preto do Burdeos. Decidimos ir por Burgos, xa que se aforra tempo na viaxe, e xantamos estupendamente de menú nun restaurante preto do Porto do Etxegarate, xunto a A-1. Cruzamos o antigo posto fronteirizo de Behobia sobre as 4 da tarde, chegando ós arredores de Burdeos sobre as 7. A casa rural que tiñamos reservada estaba situada uns 100km ó noroeste de Burdeos, na coñecida zona vinícola do Medoc, ó carón da “ría” do Gironde. Nós xa coñecíamos outra zonas vinícolas de Burdeos pero non ésta.

Saint Christoly Médoc

Esa saída do Gironde ó mar é unha zona moi influenciada polas mareas, coma se pode ver no “porto” de Saint Christoly Médoc desta foto. Neste caso, a marea estaba baixa, e pódese ver na foto a cantidade de lodo que deixa o río cando baixa. O Gironde no seu tramo final ten un color marrón, que non incita en absoluto ó baño.

Gironde en Saint Christoly Médoc

Outra curiosidade desta zona son estas casetas que entran no Gironde e teñen no seu extremo unha rede que se pode introducir na auga para pescar.

A casa onde durmimos chamábase La Hourqueyre custaba 56 € incluíndo un bo almorzo e estaba bastante ben. http://www.toprural.com/casa-rural-habitaciones/la-hourqueyre_f-fr-cx-26478.htm

Gastos pagados no día: 84.3 €

Km percorridos no día: 903.4 km

Tempo bastante bo, algo cuberto pero sen chuvia.

3 DE XULLO: SAINT YZANS DE MEDOC – BRICQUEVILLE

Despois dun bo almorzo preguntámoslle a propietaria da casa, que falaba algo español, se había un ferry para cruzar o Gironde, xa que si non tiñamos que dar a volta por Burdeos, o que suporía máis quilómetros, horas de viaxe e gastos. Contestounos que había un ferry xusto na unión do Gironde co atlántico, e que saía cunha frecuencia dunha media hora, así que non o dubidamos.

Ferry Le Verdón – Royan

O ferry era bastante cutre, en comparación cos que temos ido outras veces, pero aforrounos bastante camiño. Xantamos nunha área de servizo ó carón da autovía  pouco antes de chegar a Rennes, e antes das 6 da tarde xa chegáramos a Bricqueville, unha pequena aldea preto de Bayeux, na Normandía. Dimos bastantes voltas pola dispersa aldea e non dimos atopado a casa que tiñamos reservada, polo que tivemos que buscar alguén para preguntar. Despois de outras cantas voltas atopamos a un home que non sabía falar máis que francés, polo que a comunicación era imposible aínda que el se esforzaba moitísimo en explicarnos. Despois dun rato decidiu que a mellor forma de explicarnos era coller o seu coche e que o seguíramos, cousa que fixemos e llo agradecemos enormemente. A casa era preciosa, e moi barata, 48€ con almorzo, con cociña e unha fermosísima habitación cun baño moi completo.

Omaha Beach

Despois de localizar a casa aproveitamos para ir ver algunha praia do desembarco, polo que decidimos visitar Omaha Beach. Despois desprazámonos ata a punta de Hoc (Pointe du Hoc), onde se atopan as famosas baterías de cañóns que foron conquistadas polos aliados, polo que se poden ver os refuxios, a localización dos cañóns e un memorial. Ésta visita é moi recomendable e é libre, polo que non hai nin que pagar entrada (cousa raríiisima en Francia) e se pode ver a horas “intempestivas” na Europa, xa que nós a visitamos pasadas as 8 da tarde.

Batería de cañóns en Punta de Hoc

O día rematámolo cunha boa cea aproveitando a cociña que dispoñiamos nesta preciosa casa, chamada Ferme de l´Isle: http://www.toprural.com/casa-rural-habitaciones/ferme-de-l-isle_f-fr-cd-29021.htm

Gastos pagados no día: 164 €

Km percorridos no día: 674.6 km

Tempo moi soleado con bastante calor

4 DE XULLO: BRICQUEVILLE – BRUXAS

Empezamos o día cun fabuloso almorzo que nos preparou a encantadora Beatrice, quen atende la Ferme de l´Isle (mágoa que non  fale máis que francés!). Despois, decidimos ir visitar algunha praia máis do desembarco. A Normandía ten moito que visitar, aparte das praias ten varios cantís, moitísimos museos sobre o desembarco, así coma varios cemiterios e memoriais, polo que o normal é estar varios días (intentarei volver cando poda). Decidimos entón facer unha visita á famosa localidade de Arromanches les Bains, onde se poden ver os restos dun dos portos artificiais remolcados polos aliados  desde Inglaterra.

En primeiro plano e ó fondo, restos do porto remolcado polos aliados ata a praia de Arromanches les Bains

Dende Arromanches les Bains seguimos pola costa ata Caen, cruzando despois a enorme ponte de peaxe que cruza o Río Sena ó carón de Le Havre. Antes de chegar a Calais, paramos a comer algo nunha área de servizo. Neste punto estamos moi preto do túnel do Canal da Mancha, e se nota polos cada vez máis numerosos coches con matrícula británica e porque sintonizamos algunha emisora en inglés. Case sen darnos conta xa estabamos en Bélxica

Sobre as 5 da tarde chegamos a impresionante cidade de Bruxas (Brugge en flamenco). Deixamos o coche nun aparcamento subterráneo preto do centro e decidimos buscar un hotel o máis céntrico posible, e atopamos o Hotel Erasmus, a catro pasos da Praza do Mercado. Despois pateamos toda a zona turística da cidade, facendo un descanso para cear nun dos moitísimos restaurantes da zona histórica, polo xeral bastante ben de prezo. O máis bonito da cidade, para o meu gusto, son os canais (a min recordábame bastante a Amsterdam) e a Praza do Mercado. Xa entrada á noite, voltamos ó Hotel.

O Hotel estaba moi ben, e o aire acondicionado se agradecía. Saíunos por 120€, que non está mal tendo en conta que está en pleno centro, ten bastantes comodidades e é sábado (nos hoteis de aquí soen cobrar máis en fin de semana). O único pero é que non incluía o almorzo:  http://www.hotelerasmus.com/hotel/index.cfm?langue=UK

Canal en Bruxas

Gastos pagados no día: 139.2 €

Km percorridos no día: 519.0 km

Tempo moi soleado e con moita calor

5 DE XULLO: BRUXAS – NEUMÜNSTER

Como nos levantamos cedo, aproveitamos para dar outro paseo polo centro histórico da cidade. É domingo, e iso se nota nas rúas case baleiras.  Visitamos a Praza do Concello, xa que ó día anterior estaba pechada por mor dun concerto ó aire libre. Para fuxir do agobio turístico recomendamos ver esta cidade ás primeiras horas da mañá (mellor se é domingo) ou xa de noite.

Bruxas. Praza do mercado
Praza do Concello. Bruxas

Despois collimos o coche no aparcamento subterráneo onde o deixamos (Parking Centrum, en Het Zand), pagando apenas 7 € por 17 horas, nada que ver cos abusivos prezos de aquí. Collemos de novo a autoestrada rumbo ó norte de Alemaña. As autoestradas belgas e holandesas son moi boas, con bo firme, ben sinalizadas e sen peaxes. Soen ter moito tráfico, cousa que non nos afectou ó ser domingo pola mañá. Ademais, polo que puiden comprobar neste e nun viaxe anterior, entre estes países non hai posto fronteirizo de ningún tipo, polo que só sabes que entras en Holanda polo sinal ó carón da autoestrada. O único incidente que nos pasou nestas autoestradas é que unha pomba golpeounos ó espello retrovisor esquerdo do coche  e descompúxoo bastante, cousa que solucionei cunha reparación de urxencia.

Xantamos uns bocadillos nunha área de servizo próxima á fronteira con Alemaña e seguimos dirección Bremen e Hamburgo. Ésta é a terceira vez que conduzo por autoestradas alemanas, e das dúas anteriores ocasións non teño especialmente bo recordo delas debido á grande cantidade de tráfico e as continuas obras, ademais hai bastantes tramos limitados (sobre todo se inclúes os tramos de obras). Isto fai que só podes ir sen límite de velocidade con seguridade durante pouco tempo. Por outro lado, raro é a vez que non se ve un accidente por alcance, xa que moitos non respectan a distancia de seguridade. Nesta ocasión tivemos pouco tráfico.

Tras pasar Hamburgo, decidimos parar na cidade de Neumünster a buscar ónde durmir. Non tardamos en atopar o Hotel Hildebrandt´s, bastante céntrico, moi novo e cunha bonita decoración “zen”. A nosa habitación tiña unha terraza con vistas a un estanque con peixes. Ademáis tiña wifi libre (cousa que non atopamos dende que paramos, exclusivamente para iso, no Mc Donald de Bayeux). O prezo da habitación foi de 99 € incluído un completísimo almorzo: http://www.hildebrandts-hotel.de/index.php

Aínda que Neumünster non é moi turístico, dimos un paseo pola cidade e despois cenamos unha boa pizza, unha completa ensalada, cervexas e café por menos de 20 euros.

Gastos pagados no día: 179.3 €

Km percorridos no día: 718.0 km

Tempo soleado e bastante calor, aínda que menos que o día anterior

6 DE XULLO: NEUMÜNSTER – BASTAD

Nesta viaxe, a nosa intención era seguir a autoestrada 7/E45 ata Frederikshavn, xa en Dinamarca, e unha vez alí coller o ferry que te deixa xusto en Gotemburgo. Pero aproveitando a wifi do hotel, descubrimos que dito ferry podía estar completo, e ademais, resultábanos máis caro que entrar en Suecia cruzando a Ponte de Öresund, así que escollimos esta segunda opción.

Despois do estupendo almorzo do hotel, saímos dirección Puttgarden, e alí collemos o ferry que nos deixa en apenas media hora en Rødbyhavn, xa en Dinamarca. Tivemos moita sorte, xa que apenas tivemos que esperar cola. Logo duns 160 km por unha boa autoestrada chegamos a Copenhague (København, en danés), e xusto despois cruzamos a famosa Ponte do Öresund.

Ponte do Öresund

Ésta ponte une Dinamarca con Suecia por estrada dende que foi inaugurada no ano 2000. Mide 16 km e está composta por unha ponte, un túnel baixo o mar e unha illa artificial no medio. Cruzala costa case 40 euros para turismos, e a área de peaxe está xusto o pisar territorio sueco, preto da cidade de Malmö.

http://gl.wikipedia.org/wiki/Ponte_de_Oresund

Tras abonar o peaxe, seguimos uns poucos quilómetros a autoestrada dirección Gotemburgo e paramos a xantar algo preto dunha estación de servizo, baixo unha intensa tormenta. Suecia é o primeiro país que pisamos nesta viaxe onde non estivemos nunca, polo que todo nos resulta algo máis estraño. Pouco despois de xantar, deixamos a autoestrada e decidimos buscar onde durmir preto de Båstad.

Paramos na pequena poboación costeira de Torekov, e preguntamos no camping desta localidade por canto nos saía unha cabaña para esa noite. A resposta foi de uns 120€ (non me lembro a cifra exacta en coronas), prezo que me pareceu abusivo. Seguimos buscando ata que atopamos un cartel anunciando un Bed & Breakfast no que decidimos preguntar. Nesta bonita casa tiñan habitacións libres por uns 60 euros incluíndo almorzo e cociña, así que non dubidamos en quedarnos: http://www.sjobyggaregarden.se/

Costa en Bastad

Unha vez localizado aloxamento, fixemos un pouco de turismo por esta zona costeira onde abundan as praias coma a da foto. Despois paseamos pola localidade de Båstad, a “capital” da zona, onde se xoga o famoso Torneo de tenis de Båstad.

Voltamos á casa e facemos unha boa cea aproveitando a completísima cociña. Logo descansamos no salón mentres líamos guías de viaxe sobre Escandinavia. Eran as 11 da noite e aínda había algo de claridade, e ó lonxe podíase ver unha espectacular treboada. Eran desas imaxes que nunca se poden esquecer.

Gastos pagados no día: 194 €, 413 SEK (38.96 €)

Km percorridos no día:  467.0 km

Tempo variable, con algunha treboada

7 DE XULLO: BÅSTAD – GOTEMBURGO

Estamos a pouco mais de 170km de Gotemburgo, así que hoxe non toca madrugar en exceso e podemos saborear aínda máis o estupendo almorzo. A nosa intención era chegar á Gotemburgo (Göteborg, en sueco) sobre o mediodía, onde quedaramos en visitar a uns amigos que residen alí. Cando chegamos,os chamamos para que nos dixeran a dirección para introducila no GPS, cousa que fixemos erroneamente, xa que non nos aclaramos coas ø, β, å, ö… letras que non nos resultan nada familiares. Paramos o coche e atopamos a un chileno que, non só nos axuda a introducir a dirección no GPS, senón que se sube ó seu coche e nos di que o sigamos ata alí. Sempre se agradece atoparse con xente tan amable e simpática, pero máis aínda cando estás perdido!

Unha vez localizados ós nosos amigos, nos levan dar unha volta ó redor do precioso lago Slätta damm, e de paso sacamos de paseo a Nina, unha bonita cadela da raza labrador. Despois, invitáronnos a unha riquísima cea sueca, e cuns cantos viños de Rioja e algunhas cervexas danesas, estivemos de charla ata ben entrada a madrugada.

Gastos pagados no día:  650 SEK (61.32 €)

Km percorridos no día:  210.0 km

Tempo bastante bo, aínda que con algo de bochorno. Algunha treboada nocturna.

8 DE XULLO: GOTEMBURGO – ESTOCOLMO

Éste é o primeiro e único día que nos erguimos tarde nesta viaxe, sobre as 12 do mediodía, e estamos algo cansos (por non dicir resacosos). Pese a todo, o día presentase soleado e moi caluroso, e os nosos amigos ofrécense a ensinarnos o centro de Gotemburgo. A cidade ten un centro bastante tranquilo, tendo en conta que ronda o medio millón de habitantes, así que nada de tráfico agobiante nin xente estresada, ademais conta con rúas bastante amplas e bastantes zonas verdes.

Canal fronte á Feskekörka. Gotemburgo

O mar está presente en todo Gotemburgo, xa que din que o seu porto é o máis grande de Escandinavia, ademais conta con algún canal (como o da foto) e pódense dar distintos paseos turísticos en barco polo arquipélago.

Feskekörka: Igrexa do Peixe. Gotemburgo

Como curiosidade poño esta foto da Igrexa do Peixe (Feskekörka, en sueco), chamada así porque, aínda que parece unha igrexa, é en realidade unha lonxa de peixe.

Unha vez visto o centro de Gotemburgo, saímos  rumbo Estocolmo sobre as 5 da tarde despois de despedirnos dos nosos amigos, ós que lle estaremos agradecidos eternamente polo aloxamento, comida e por coidarnos tan ben durante a nosa estancia en Gotemburgo: Kersty, Lito e Sofía, un millón de gracias!!!

Sofía reservounos habitación nun hostal (hostel) no centro de Estocolmo, e tiñamos que chegar alí antes das 10 da noite. Fixemos os 470 km ata Estocolmo algo resacosos, e gracias o GPS atopamos o hostal á primeira. O hostal  STM Fridhemsplan  é moi grande e dispón de aparcamento e wifi libre. A nosa habitación era dobre con baño compartido e, como soe acontecer nestas latitudes, neste tipo de aloxamentos débese levar as propias sábanas (ou alugalas). O prezo da habitación, garaxe e almorzo foi de 88.28 €. http://www.fridhemsplan.se/?p=Main&c=es

Gastos pagados no día:  1280 SEK (120.76 €)

Km percorridos no día:  467.5 km

Tempo bastante bo e con moito bochorno. A partires das 7 da tarde moita choiva

9 DE XULLO: ESTOCOLMO – ÄLVKARLEBY

Non parou de chover en toda a noite, e pola mañá mais do mesmo. O tempo non acompañaba para visitar a cidade, pero as ganas de ver o centro de Estocolmo eran moitas, e se lle engadimos que xusto ese día meus pais facían escala alí mesmo nun cruceiro que estaban a facer polo Báltico, a choiva non ía ser quen de deslucir o día. Deixamos o coche nun aparcamento subterráneo do centro, xa que non levabamos as suficientes moedas para aparcalo na rúa.

A auga sempre presente en Estocolmo

Estocolmo está formada por catorce illas, polo que hai auga e pontes por todas partes. Nós decidimos visitar en maior medida a Cidade Vella, o Gamla Stam, empezando polo Palacio Real, lugar onde nos reunimos con meus pais para visitar a cidade, e seguindo pola catedral (Storkyrkan). Para complementar a ruta turística, visitamos o parlamento e o palacio da ópera, xusto ó carón do Gamla Stam.

Parlamento sueco. Estocolmo

Para recuperar forzas, xantamos estupendamente (por cantidade, calidade e prezo) no Restaurang Kaffegillet, situado moi preto da catedral, concretamente na rúa Trångsund nº4 onde podedes ser atendidos en castelán por unha muller de orixe chileno. Logo de despedirnos dos meus pais, paseamos de novo polo Gamla Stam, disfrutando das súas rúas estreitas así como o deseño destas casas do casco antigo. Perderse nestas rúas é, para min, o máis recomendable que facer en Estocolmo.

Gamla Stam. Estocolmo

Despois de mercar algo para cear nun pequeno supermercado, saímos da cidade seguindo o noso habitual rumbo cara ó norte. Conducir polas cidades suecas é unha delicia, xa que están moi ben organizadas e apenas teñen tráfico se as comparamos coas nosas, polo que en apenas uns minutos xa nos atopabamos na autoestrada E4.

Tendo en conta que saímos tarde de Estocolmo só nos deu tempo a realizar uns 150 km, ata un camping situado próximo á localidade de Älvkarleby. Alí pasamos a noite baixo unha continua choiva nunha cabaña con baño, cociña e TV, onde vimos nos telexornais suecos as importantes inundacións que todo o surleste de Suecia estaba a sufrir polos continuos chuvascos destes días.

Gastos pagados no día:  1185 SEK (111.8 €)

Km percorridos no día:  174.5 km

Tempo chuvioso durante practicamente todo o día

10 DE XULLO: ÄLVKARLEBY – BYSKE

Non parou de chover en toda a noite, e parece que vai seguir chovendo todo o día, polo que temos as condicións perfectas para dedicar este día a facer un bo número de quilómetros para acercarnos o noso destino ó máximo posible. Polo tanto, saímos de Älvkarleby dirección Gävle, e unha vez alí volveríamos coller a estrada E4, que teríamos que seguir ata case a fronteira con Finlandia. Neste traxecto, a E4 ten tramos de 2, 3 e catro carrís. Os tramos de 3 carrís son moi parecidos ós que se ven nalgunhas estradas de por exemplo Francia ou Alemaña, onde o terceiro carril se vai alternando entre cada sentido para facilitar o adiantamento, non como aquí que só se usan en tramos de pendente ascendente. Algúns tramos de 2 carrís teñen arcéns moi grandes, e os suecos os utilizan para deixarte adiantar aínda que veña un vehículo de fronte (con seguridade, iso si), cousa que se agradece. O que non me gustou en absoluto das estradas suecas son os seus gardarraís, compostos por unha especie de cabos de aceiro trenzados, nada seguros para os motoristas.

Gardarraís con cabos de aceiro. Suecia

Outra cousa que non me gustou das estradas suecas (e de escandinavia en xeral) é a ausencia total de firmes drenantes, polo que as estradas acumulan moita auga cando chove con certa intensidade.

A estrada E4, neste tramo con tres carrís, baixo a choiva. Suecia

A partir destas latitudes, ademais, hai que ter especial coidado cos alces nas estradas, sobre todo nas zonas indicadas nos sinais e ó iniciar ou rematalo día, xa que poden ocasionar accidentes moi graves, tendo en conta que estes animais poden chegar a pesar ata 450 quilos e medir mais de 2 metros de alto.

Perigo: alces

Ésta estrada cruza cidades como Sundsvall ou Ornsköldsvik, que están ben organizadas e teñen pouco tráfico, polo que se perde pouco tempo atravesándoas. A E4 discorre tamén pola interesante zona a nivel paisaxístico Costa Alta, Höga Kusten en sueco, patrimonio da humanidade pola Unesco, e resultado da elevación do terreo ó fundirse os glaciares; aínda que a intensísima choiva non nos permitiu ver esa paisaxe.

Xa ben entrada a tarde, a choiva comezou a diminuír, e decidimos parar nun camping que vimos anunciado na estrada en Byske, pouco despois de Skellefteå. O camping, pensado mais que nada a pasar as vacacións en familia na praia, era grande e ben equipado, e tiña acceso directo á praia. Alí pasamos a noite nunha cabaña (a última que quedaba libre) con cociña, televisión e baño por 73 €, que non está mal, tendo en conta que era temporada alta. http://www.skelleftea.se/byskehavsbad/

Cabaña no camping de Byske. Suecia

Gastos pagados no día: 1396 SEK ( 131.7 €)

Km percorridos no día: 650.0 km

Tempo chuvioso  todo o día  ata a chegada ó camping de Byske

11 DE XULLO: BYSKE – IVALO

Despois de un par de días de chover sen parar, hoxe o día preséntase practicamente despexado e unha temperatura perfecta. Levantámonos cedo para seguir o noso camiño, coa intención de pasar a noite nalgún lugar de Finlandia. Xa a media mañá chegamos á fronteira finesa, e pouco despois xa estabamos a altura de Rovaniemi. A cidade de Rovaniemi non ten nada de especial, salvo o complexo turístico que está xusto por onde pasa o Círculo Polar Ártico.

Círculo Polar Ártico. Rovaniemi (Finlandia)

Aparte de carteis e outros símbolos que indican que estamos xusto no círculo polar (onde a partires de aquí existen días completos de 24 horas, aumentando o número de días completos canto máis ó norte), tamén existen tendas de recordos así coma o Santa Claus Village, a casa de Papa Noel, que nos negamos a visitar.

A casa de Papá Noel. Rovaniemi (Finlandia)

Unha vez cruzamos o Círculo Polar seguimos pola estrada 4 ou E75, cruzando continuos bosques de coníferas (piceas e piñeiros silvestres), bidueiros e moitos lagos como o da foto, por iso a Finlandia se lle coñece como o pais dos mil lagos.

Lago na Laponia. Finlandia

A estrada apenas ten tráfico. Non hai poboacións durante varios quilómetros. Non se ven mais que bosques de coníferas, bidueiros e algún lago. Na radio do coche pódese escoitar unha emisora rusa. De vez en cando se cruza diante do coche unha manada de renos. Estamos xa na Laponia.

Estrada 4, ou E75 na Laponia. Finlandia

Ésta é unha zona moi aillada, e en inverno a comunicación por estrada é moi difícil. Supoño que por iso a estrada transformábase nunha pista de aterrizaxe de avionetas nalgún tramo, como se pode ver nesta foto

Nalgún tramo, a estrada se transforma nunha pista de aterrizaxe de avionetas

Decidimos parar a durmir en Ivalo, un pouco antes que de costume xa que neste país hai que adiantar no reloxo unha hora máis. A vila non ten ningún interese turístico, pero dispón de servizos de aloxamento, supermercados, gasolineras, etc… para facer escala no camiño. Nesta poboación é habitual atoparse renos polas rúas, a min esta imaxe recórdame á serie Doctor en Alaska, aínda que nese caso era un alce.

Renos en Ivalo. Finlandia

Nós pasamos a noite nun camping nunha cabaña con baño, ducha, televisión e ata sauna por 50€ (aquí en Finlandia usan o euro). Antes de durmir, dimos un paseo por Ívalo e o lago próximo ó camping. Aquí xa nunca se fai noite de todo nesta época do ano.

Gastos pagados no día:  112 €

Km percorridos no día: 622.0 km

Tempo soleado e temperaturas moi agradables

12 DE XULLO:  IVALO – CABO NORTE

Hoxe erguímonos cedo, xa que estamos a aproximadamente 400km do Cabo Norte, polo que tiñamos pensado chegar hoxe ó noso destino. Saímos de Ivalo dirección Inari e paramos nunha explanada ó carón da estrada para ver o gran lago Inarijärvi, onde nos atopamos a uns viaxeiros de Madrid que ían na súa autocaravana tamén ó Cabo Norte, cos seus tres fillos pequenos, un deles un bebé.

Pouco despois de Inari, collemos a estrada 92 que nos levará ata Karasjok, xa en Noruega. Esta estrada é bastante estreita e está feita sen desmonte ningún, polo que é case todo recto e con moitos cambios de rasante. Pouco antes de Karasjok cruzamos a fronteira Noruega, onde hai dúas cabinas que parecen de peaxe, pero non hai ninguén así que seguimos. Hai que ter coidado porque en certas estradas de Noruega son habituais as peaxes.

Fixemos unha pequena parada en Karasjok, máis que nada para visitar o Parlamento Sami. Os sami son os habitantes orixinarios de toda esta rexión do norte de Escandinavia, a Laponia, que se estende polo norte de Suecia, Noruega e Finlandia e a Península de Kola en Rusia. Antigamente eran nómadas, e vivían da cría de renos, como seguen facendo algúns na actualidade. En Karasjok, ademais do Parlamento existe un museo sami, que non nos resultou moi atractivo.

Parlamento sami. Karasjok (Noruega)

Dende Karasjok seguimos cara ó norte por unha estrada que pouco a pouco vai gañando en altitude, cruzando unha zona alta onde a única vexetación arbórea existente son salgueiros ananos.

Salgueiros ananos

Non moitos quilómetros despois xa nos atopabamos nas beiras do fiordo Porsangen, no Océano Ártico.

Tendas sami á beira do fiordo Porsangen (Noruega)
Fiordo Porsangen (Noruega)

A estrada que nos leva cara o norte discorre pola marxe oeste do fiordo, case sempre pegadiña ó mar. É unha estrada bastante estreita e cun firme algo deteriorado. Nesta estrada xa te atopas cun número importante de vehículos con matrículas de distintas nacionalidades, especialmente autocaravanas e bastantes motocicletas, xa que o Cabo Norte é un destino mítico entre os moteros. Seguindo esta estrada, e tras sufrir un “atasco” causado por unha manada de renos nas proximidades de Russenes, chegamos por fin á illa onde se atopa o Cabo Norte: Magerøya. A illa está comunicada co continente cun impresionante túnel baixo o mar. Como o túnel descende moita profundidade ten unha fortísima pendente de baixada (ollo ós freos) e logo de subida. Despois de cruzar o túnel hai que pagar o correspondente peaxe (21 €).

Dende o citado posto de peaxe ata o Cabo Norte hai uns 40 km., aínda que nós decidimos alongar esta distancia para visitar a pequena poboación de Gjesvær, coa escusa de explorar un pouco este preciosísimo entorno. A Illa de Magerøya é un lugar completamente desprovisto de vexetación arbórea, tendo en conta o seu clima extremo. O seu litoral é espectacular, xa que está formado por pequenos fiordos e múltiples cantís que son o hábitat de diversas especies de aves. Non ten máis que tres poboacións: Honningsvåg (a capital), Skarsvåg e Gjesvær.

Entorno de Gjesvær. Noruega

Despois de contemplar a paisaxe de Gjesvær, decidimos que xa era hora de visitar o noso obxectivo da viaxe: O Cabo Norte, polo que, tras reservar unha cabaña na poboación de  Skarsvåg, puxemos rumbo a ese lugar. Conforme nos íamos aproximando ó noso destino non podíamos conter a emoción, que nos foi cortada de súpeto ó ter que abonar na peaxe correspondente os 32€ esixidos por entrar no recinto onde se atopa o complexo turístico do Cabo Norte. Unha vez pagada a peaxe deixamos o coche no aparcamento, repleto de autocaravanas, e nos diriximos ata a famosísima bola do mundo que simboliza este lugar, situado nin mais nin menos que a 71º 10´ 21” N, o punto de Europa máis setentrional accesible por estrada.

Bola do mundo. Cabo Norte (Noruega)

Despois das fotos pertinentes xunto a bola do mundo, decidimos visitar o complexo turístico onde hai , entre outras cousas, un bar restaurante, unha tenda de recordos, un miradoiro, unha capilla, etc,… así como un cine onde se pode ver unha película de un cuarto de hora sobre a vida durante todo o ano neste lugar. Nós non perdimos moito tempo no complexo e saímos para gozar das impresionantes vistas do lugar.

Cantil do Cabo Norte, coa bola do mundo

Aproveitamos para pasear polos arredores e para facer distintas fotos, considerándonos uns afortunados por estar disfrutando deste lugar, con unhas condicións meteorolóxicas nada comúns por aquí: practicamente despexado, uns 18 grados e sen vento.

Outra visión da bola do mundo. Cabo Norte (Noruega)
Monumento ós nenos do mundo. Cabo Norte (Noruega)

Aínda que se considera este punto como o máis setentrional (xa que é accesible por estrada e ademais remata nun impresionante cantil), en realidade está un pouquiño máis ó norte o cabo Knivskjellodden, xusto á carón do Cabo Norte, onde só se pode acceder facendo unha ruta a pe de unhas horas.

Knivskjellodden está, en realidade, un pouco máis ó norte que o Cabo Norte

Despois de disfrutar deste lugar voltamos á cabaña que reservamos pola tarde en Skarsvåg, onde nos obsequiamos cunha estupenda cea regada cun bo viño de mencía galego, como non podía ser menos. Despois, calzámonos coas nosas botas de monte para andar durante un rato ata o noso punto escollido para ver o sol de medianoite, sitio recomendado por un empregado do camping.

O lugar estaba situado a uns 45 minutos de Skarsvåg andando monte arriba, e as vistas que se tiñan nese lugar, co Cabo Norte ó fondo eran simplemente espectaculares. Estivemos nese lugar entre as 23 horas do día 12 de xullo e a 1 do día 13 de xullo, é dicir, estivemos contemplando o final do día e o inicio de outro, solpor e amencer, sen poñerse o sol polo horizonte. Este momento será inesquecible, axudado ademais, pola ausencia case total de nubes, sen vento, unha agradable temperatura e, o que é para min máis importante, sen presenza humana ó noso redor que poderamos ver, polo que ó único son, aparte da pequena oleaxe do mar, eran as das aves que aniñaban nos cantís próximos. Nesta foto (que é a da cabeceira do meu blog) da conta de todo isto.

Sol de medianoite sobre o Cabo Norte

Despois de disfrutar de ese par de horas do sol de medianoite, voltamos á Skarsvåg á pasear pola poboación, eran máis da unha da mañá e lucía o sol.

Skarsvåg: A poboación máis próxima ó Cabo Norte

Tras o paseo por Skarsvåg, voltamos á cabaña á durmir (moi boa, 53 €, situada dentro do Cámping Kirkeporten, segundo o seu propietario, é o camping situado máis ó norte de Europa: http://www.kirkeporten.no ). Mañá comezaríamos a viaxe de retorno. Levábamos percorridos exactamente 5.887 quilómetros. Tiñamos que facer polo menos outros tantos de volta. Esperabamos disfrutalos tanto como os de ida.

Gastos pagados no día:  20 € + 1357 NOK (173.2 € en total)

Km percorridos no día: 481.0 km

Tempo soleado e temperaturas moi agradables

13 DE XULLO:  CABO NORTE – SKIBOTN

O día volvía estar completamente soleado, e con bastante calor para estas latitudes. Como tiñamos decidido, agora tocaba visitar as famosas Illas Lofoten, dedicando este día para acercarnos o máximo posible a elas, polo que faremos o máximo de quilómetros posible, pero con múltiples paradas para disfrutar da impresionante paisaxe da estrada E6, que percorre gran parte da costa noruega.

Durante 140 km, temos que voltar pola mesma estrada (E 69) ata o cruce coa E6, polo que temos que volver cruzar a Illa de Magerøya, o túnel baixo o mar que a une ó continente, e seguir a estrada E69 ata Russenes, sempre ó carón da fermosa paisaxe do fiordo Porsangen.

Estrada E 69, a carón do fiordo Porsangen
Estrada E 69, a carón do fiordo Porsangen

Esta estrada é bastante estreita, tortuosa e con numerosos túneles sen iluminar. Dentro dun destes, tivemos que auxiliar a unha parella de moteros alemáns que perderan o equilibrio ó entrar nun túnel debido a humidade da estrada e a ausencia de luz. Só quedou nun susto e seguiron sen problemas.

Pouco despois de Russenes, tomamos nun cruce á dereita a estrada E6 dirección Alta. Esta estrada ata Alta (110 km) é polo xeral bastante boa, ancha e sen apenas curvas para ser unha estrada de Noruega. A partires de Alta serán estreitas, con curvas e un firme regular.

Estrada E6 entre Russenes e Alta
Estrada E6 entre Russenes e Alta

Alta pódese considerar cidade nestas latitudes, xa que supera os 10.000 habitantes. É famosa polas súas pinturas rupestres e por ser un lugar extraordinario para divisar auroras boreais no inverno.

Fiordo onde se atopa a cidade de Alta: Altatjorden
Fiordo onde se atopa a cidade de Alta: Altatjorden

Os case 300 km que separan Alta de Skibotn pola E6 discorren por paisaxes impresionantes coma se pode ver nas seguintes fotos. Recomendo percorrer esta estrada con calma, disfrutando do percorrido.

Paisaxe á beira da E6 (Noruega)
Paisaxe á beira da E6 (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Paisaxe á beira da E6 (Noruega)
Paisaxe á beira da E6 (Noruega)

Xa ben entrada a tarde decidimos buscar unha cabaña en Skibotn. Atopamos no primeiro camping que vimos, o Skibotn Camping NAF, e por uns 50 €  nos aloxamos nunha cabaña aceptable, con unhas excelentes vistas ó mar. Pouco despois de chegar ceamos algo (agás unha especie de filloa rechea que mercamos nunha gasolinera próxima, que non a dimos comido ningún dos dous, e iso que eu son bo comedor) e logo paseamos un bo rato pola vila, o seu pequeno porto e, sobre todo, pola beira do fiordo, disfrutando dun fermoso atardecer.

Porto de Skibotn (Noruega)
Porto de Skibotn (Noruega)
Porto de Skibotn (Noruega)
Porto de Skibotn (Noruega)
Larsbergbukta, Skibotn (Noruega)
Larsbergbukta, Skibotn (Noruega)
Atardecer en Skibotn (Noruega)
Atardecer en Skibotn (Noruega)

Neste lugar, a mediados de Xullo, aínda non se chega facer de noite de todo.

Gastos pagados no día:  1009.2 NOK (113.9 € en total)

Km percorridos no día: 510.9 km

Tempo soleado e temperaturas moi agradables

14 DE XULLO:  SKIBOTN – KABELVÅG

Hoxe madrugamos coa intención de dedicar o día a visitar as Illas Lofoten, polo que saímos de Skibotn rumbo Svolvær, a “capital” das Lofoten. A estrada ata alí está en regular estado, agás un tramo que foi inaugurado fai pouco tempo, con numerosas pontes e túneles,  un deles baixo o mar. Pouco despois de pasar Svolvær, decidimos buscar unha cabaña nun camping para pasar a noite, e así dedicar o día a percorrer as illas en coche.

Reservamos a cabaña en Kabelvåg, a pouca distancia de Svolvær, no Orsvågvær Camping, cun precioso entorno.

Camping Orsvågvær, en Kabelvåg (Lofoten, Noruega)
Camping Orsvågvær, en Kabelvåg (Lofoten, Noruega)

Despois de deixar as cousas no camping, comezamos a ruta turística polas Lofoten visitando Henningsvær, unha pequena aldea de pescadores enclavada en pequenas illas e unidas por estrada a través de dúas grandes pontes. Un paseo por esta localidade é a mellor maneira de coñecela.

Henningsvær (Lofoten, Noruega)
Henningsvær (Lofoten, Noruega)

Despois seguimos pola E10, que percorre toda a costa das Lofoten ata Å, onde remata a estrada. A E10 é considerada unha estrada turística, e dispón de múltiples aparcamentos e lugares de interese sinalizados. Percorrer a estrada en si, disfrutando das vistas, xa é un pracer. Nós realizamos múltiples paradas ó longo da mesma, contemplando  paisaxes como as que se mostran a continuación.

Ponte na néboa (Lofoten, Noruega)
Ponte na néboa (Lofoten, Noruega)
Un lugar á carón da E10 (Lofoten, Noruega)
Un lugar á carón da E10 (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)

A estrada remata en Å, unha acolledora aldea de pescadores onde se conservan varias casas tradicionais de madeira, que na actualidade soen utilizarse como aloxamentos para turistas. Å, que se pronuncia como se fose unha “o”, é a última poboación das Lofoten, e atópase xusto en fronte da forte corrente de Moskenes, unha das máis grandes que existen no mundo. A mellor forma de ver Å é dando un paseo.

Despois de disfrutar de Å e do seu entorno, percorremos a E10 de volta outra vez ata o camping, volvendo disfrutar da paisaxe das Lofoten.

Illas Lofoten (Noruega)
Illas Lofoten (Noruega)

Despois de dedicar o día a percorrer as Lofoten, chegamos tarde ó camping, xusto á hora de cear.  Alí coñecemos a Xavier, un catalán residente nunha localidade ó norte de Noruega que estaba de vacacións coa súa familia neste lugar “ó sur”, e que nos contou interesantes historias da vida diaria nestes lugares, sobre todo en inverno.

Gastos pagados no día:  1350 NOK (152.4 € en total)

Km percorridos no día: 662.8 km

Tempo soleado e temperaturas moi agradables, con algunhas néboas litorais.

15 DE XULLO:  KABELVÅG – JUKKASJÄRVI

Hoxe erguémonos coa intención de ir adiantando camiño de volta. Xa levamos dúas semanas de viaxe e aínda nos queda moito camiño por percorrer. Descartamos voltar pola estrada da costa de Noruega, xa que precisariamos moito tempo (e cartos) e ademais, a iso gustaríanos adicarlle outra viaxe. Polo tanto regresaremos por Suecia, primeiro dirección Kiruna, e despois seguiremos pola estrada E4 ata Dinamarca.

Partimos entón dirección Kiruna pola E10, desandando o percorrido de onte ata Bjerkvik, e pouco antes de Narvik, comezamos a ascender a serra cara ó interior da Península Escandinava. A estrada ata a fronteira con Suecia atravesa unhas fermosas paisaxes de montaña. Neste tramo, pódese ver ademais algún recordatorio da Batalla de Narvik do 1940, e xa preto da fronteira, moitas cabañas de madeira privadas.

Cabañas, preto da fronteira con Suecia
Cabañas, preto da fronteira con Suecia

Tras pasar o posto fronteirizo, pasamos pola localidade de Abisko, famosa polo ski e o seu parque nacional. O entorno xunto o lago Torneträsk e bastante fermoso.

Estrada E10 xunto o lago Torneträsk (Suecia)
Estrada E10 xunto o lago Torneträsk (Suecia)

Uns 100 km despois xa chegabamos a Kiruna, unha das cidades mais importantes destas latitudes, xa que conta con mais de 20.000 habitantes e unha importante industria entorno a extracción de ferro. A poboación en si non ten nada a destacar, o noso xuízo, dende o punta de vista turístico, salvo a súa igrexa de madeira. Aproveitamos o paso por esta localidade para mercar comida nun centro comercial.

Buscamos aloxamento na localidade próxima de Jukkasjärvi, famosa polo coñecido Hotel de Xeo. Alí atopamos unha cabaña dentro dunha propiedade que era como unha especie de camping xunto un lago. A cabaña en si estaba bastante ben e tiña un prezo razoable 550SEK (51€). Despois de cear, paseamos xunto o lago disfrutando da paisaxe.

Lago en Jukkasjärvi (Suecia)
Lago en Jukkasjärvi (Suecia)

Esta era a última noite por encima do Círculo Polar Ártico desta viaxe. Nestas latitudes e nestas datas, tampouco se chega facer de noite de todo.

Gastos pagados no día:  1069.5 SEK (100.9 € en total)

Km percorridos no día: 428.0 km

Tempo soleado, con algunhas choivas intermitentes. Temperaturas bastante mais baixas que os últimos días.

16 DE XULLO:  JUKKASJÄRVI – ANTJÄRN

Temos por diante dúas xornadas de moitos quilómetros para cruzar toda Suecia de norte á sur. Saímos cedo para aproveitar ben o día de viaxe. Tomamos a E10 dirección Luleå, unha estrada moi recta, en bo estado e sen apenas tráfico, salvo algún insufrible tramo en obras, sen asfalto e sen sinalizar. Parece mentira que nun país como Suecia as obras nestas latitudes non se sinalicen, nin sequera cando se corta un carril (e durante varios quilómetros!).

Interminables obras sen sinalizar na E10 (Suecia)
Interminables obras sen sinalizar na E10 (Suecia)

E como é frecuente nestes lugares, hai que ter coidado con certos usuarios da estrada

Usuarios da estrada E10 (Suecia)
Usuarios da estrada E10 (Suecia)

Despois de superar a localidade de Malmberget, cruzamos de novo o Círculo Polar Ártico. Neste lugar tamén se indica por onde cruza esta liña imaxinaria, pero non ten nada que ver co que vimos en Rovaniemi hai uns días, xa que aquí non hai ningún complexo turístico.

Limite do Círculo Polar Ártico na E10 (Suecia)
Limite do Círculo Polar Ártico na E10 (Suecia)

Antes da localidade de Luleå, tomamos a estrada E4, que vai paralela á costa do Golfo de Botnia, e que xa coñecemos, pois foi a que utilizamos na “subida”.  Desta vez, non tivemos tanta choiva como fai uns días neste mesmo percorrido, así que polo menos disfrutamos da paisaxe da Costa Alta que hai a carón da estrada.

Ó chegar á localidade de Härnösand, decidimos buscar unha cabaña para pasar a noite. No camping da localidade xa as tiñan ocupadas, pero moi amablemente, chamaron por teléfono a un camping próximo para ver se tiñan algunha libre.

No Antjärns Camping, situado en Antjärn, a poucos quilómetros de Härnösand, dispoñían dalgunha libre, así que para alí imos. A cabaña era moi boa e barata (425SEK, é dicir, 40€), e o camping excelente e moi ben atendido. Estaba a carón dun pequeno lago, e dispoñía de sauna e de moitas actividades para nenos. Como curiosidade, tiñan un Citroën Mehari coa carrozaría feita en madeira (e andaba!).

http://www.antjarnscamping.com/uk_cmp_index.htm

Citroën Mehari con carrozaría de madeira no Camping Antjärn (Suecia)
Citroën Mehari con carrozaría de madeira no Camping Antjärn (Suecia)

Ceamos e dimos un paseo polos arredores do camping, unha paisaxe chea de lagos, pinos e piceas.

Antjärn (Suecia)
Antjärn (Suecia)

Gastos pagados no día:  879 SEK (83 €)

Km percorridos no día: 808.6 km

Algunhas choivas durante o día. Temperaturas inferiores a 10ºC pola mañá.

17 DE XULLO:  ANTJÄRN – STRÖMSNÄSBRUK

Hoxe volvemos ter por diante outro día de seguir facendo camiño cara ó sur. A verdade é que Suecia é un país moi grande, e atravesalo leva o seu tempo. Volvemos coller a E4, e volvemos pasar por poboacións que xa cruzamos na viaxe de ida: Sundsvall, Uppsala, Estocolmo, Jönköping,… Por sorte, non chove e hai pouco tráfico, incluso na circunvalación de Estocolmo. Xa pola tarde, e tras case 900 km decidimos parar a buscar onde durmir en Strömsnäsbruk, despois de superar a localidade de Jönköping. Atopamos unha cabaña dun particular (estilo a de Jukkasjärvi, preto de Kiruna), moi boa, con cociña, baño, sala, habitación separada,  por 500SEK (uns 47€).

Cabaña onde nos aloxamos en Strömsnäsbruk (Suecia)
Cabaña onde nos aloxamos en Strömsnäsbruk (Suecia)

En Strömsnäsbruk aproveitamos para facer a compra no noso último día en Suecia nesta viaxe, e de paso, dar un paseo para estirar as pernas despois das tantas horas de coche de hoxe. Para iso, nesta localidade hai un bo paseo xunto o lago.

Paseo xunto ó lago en Strömsnäsbruk (Suecia)
Paseo xunto ó lago en Strömsnäsbruk (Suecia)

Gastos pagados no día:  1306 SEK (123.2 €)

Km percorridos no día: 890.8 km

Tempo despexado en xeral e temperaturas agradables. Algunha treboada ó final do día

18 DE XULLO:  STRÖMSNÄSBRUK – BERGEN

Despois de dous días de tantas horas no coche, hoxe decidimos seguir o noso camiño de volta con mais calma, intentando non facer moito mais de 500km. Polo que temos pensado parar a durmir nalgún lugar preto de Hamburgo, en Alemaña, para así dirixirnos ó día seguinte ata a Selva Negra, no extremo suroccidental do país, e tomar alí un día de descanso.

Tomamos a E4 e logo a E6 ata cruzar de novo a Ponte do Öresund (e pagar outra vez os 37€ de peaxe), entrando en Dinamarca uns quilómetros ata chegar a Rødbyhavn, onde colleremos de novo o ferry que nos levará ata Puttgarden, en Alemaña (75€). Desta vez, tivemos que esperar unha hora para embarcar.

Xa en Alemaña, e tras pasar Hamburgo, decidimos buscar onde durmir na localidade de Bergen, xa que preto desta poboación podemos visitar o antigo campo de concentración de Bergen – Belsen. Así que, como imos ben de cartos respecto o que tiñamos pensado gastar, decidimos buscar un hotel para durmir, e atopamos o SeminarHotel Schulz, un bo hotel de tres estrelas por 78€ con almorzo e wifi incluido: http://www.seminarhotel-schulz.de/content/unser-haus-seminare.html

Unha vez localizado onde durmir, decidimos buscar o antigo campo de concentración. Como non vimos a sinalización, acabamos entrando nunha base militar próxima, onde moi amablemente nos indicaron onde quedaba o antigo campo de concentración.

Entrada ó campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Entrada ó campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)

Este campo de concentración utilizouse entre os anos 1940 e 1945, e estímanse un número de vítimas superior á 50.000, contabilizando prisioneiros de guerra do exército aliado e xudeus.

Túmulos no campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Túmulos no campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)

O campo organízase en varios túmulos como o que se pode ver nesta fotografía. O conxunto a verdade é que impresiona moito, tendo en conta a cantidade de falecidos neste triste lugar.

Monumento ás vítimas do campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Monumento ás vítimas do campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)

Tamén existe un monumento recordando os que morreron neste lugar

“Á memoria de todos aqueles que morreron neste lugar” Bergen-Belsen (Alemaña)
“Á memoria de todos aqueles que morreron neste lugar” Bergen-Belsen (Alemaña)

Entre os túmulos, atopamos a lápida de Margot e Anne Frank (quen escribiu o seu “Diario de Ana Frank”), que faleceron neste lugar pouco antes de ser liberado o campo de concentración.

Lápida de Margot e Anne Frank no campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Lápida de Margot e Anne Frank no campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)

De volta a Bergen, aproveitamos a Wifi do Hotel para ver o correo electrónico e reservar unha casa de turismo rural en Francia onde durmir cando pasemos por ese país dentro duns días.

Despois dimos un paseo por Bergen e ceamos nun restaurante unha estupenda comida (por cantidade e calidade) polo módico prezo de 24 € en total

Gastos pagados no día:  395 SEK, 560 DKK e 69 € (181.5 € en total)

Km percorridos no día: 580.9 km

Treboadas pola mañá. Ceo nuboso pola tarde. Temperaturas agradables

19 DE XULLO: BERGEN – TITISEE

Como onte fixemos menos quilómetros que os dous días anteriores, estabamos bastante mais descansados; pero aínda nos quedaban uns 600 km para chegar o noso “lugar de descanso” da viaxe, A Selva Negra.

Case todos os km que temos por diante son por autopistas alemáns, que, como xa teño comentado neste diario, é unha mestura de tráfico intenso, obras e de algún intre rodando a altas velocidades. As veces que conducín por aquí sempre foron así. Pese a todo, chegamos á Friburgo (cidade de “entrada” da Selva Negra) sobre as catro da tarde.

Dentro da Selva Negra, decidimos quedarnos a durmir esta noite e a seguinte na localidade de Titisee. A razón é simplemente sentimental, xa que no camping desta localidade tamén pasaramos dúas noites no noso primeiro viaxe a Alemaña, aló polo ano 2005, e gustounos moito este lugar, no alto da fermosa Selva Negra, e xunto un lago.

Pero desta vez, que viaxamos cunha mellor situación económica, aloxarémonos nun hotel en lugar do camping, e para celebrar o feliz retorno da nosa viaxe acabamos nin mais nin menos que nun hotel de catro estrelas, o Hotel Alemannenhof, a carón do Lago de Titisee. Custa 135 € a noite con almorzo, nunca en ningunha viaxe pagamos tanto por durmir, pero tíñamos ganas de darnos este luxo:

http://www.drubba.com/d/alemannenhof/

Vista dende a terraza do Hotel Alemannenhof en Titisee (Alemaña)
Vista dende a terraza do Hotel Alemannenhof en Titisee (Alemaña)
Lago Titisee dende a terraza do Hotel Alemannenhof en Titisee (Alemaña)
Lago Titisee dende a terraza do Hotel Alemannenhof en Titisee (Alemaña)

Para relaxarnos aínda máis, dimos un bo paseo por Titisee e aproveitamos para cear unha pizza e tomarnos unhas cervexas ata a noite.

Gastos pagados no día:  90€

Km percorridos no día: 683.0 km

Bo tempo, con algunhas nubes. Temperaturas agradables.

20 DE XULLO: TITISEE – TITISEE

Hoxe xornada de descanso, polo que o coche só o usaremos para facer turismo pola Selva Negra, aproveitando para visitar lugares que non vimos na nosa viaxe de fai catro anos. Despois de almorzar (o estupendo almorzo tipo buffet do hotel), dedicámonos a facer algunhas compras, encher o depósito de gasoil, etc… para logo explorar a rexión o resto do día.

Comezamos facendo unha ruta paisaxística circular de Schönau – Müllheim – Staufen – Wieden – Schönau, que merece a pena polos seus fermosos paisaxes rurais do interior da Selva Negra, e a curiosa zona hortícola e vinícola nos arredores de Müllheim e Staufen.

Baixando hacia Badenweiler. Selva Negra (Alemaña)
Baixando hacia Badenweiler. Selva Negra (Alemaña)

Preto do final desta ruta circular, hai unha estrada que tras uns poucos quilómetros nos deixa preto da cima ó Monte Belchen, de 1413 metros de altitude, no que o tramo final de ascensión se pode facer andando ou en teleférico (a estrada está pechada ó trafico salvo vehículos autorizados). Nos escollemos a opción de camiñar, que falta nos fai despois destes tres últimos días de coche.

Sendeiro de ascensión ó cumio de Belchen. Selva Negra (Alemaña)
Sendeiro de ascensión ó cumio de Belchen. Selva Negra (Alemaña)

O sendeiro é bo e sen demasiada pendente, e en menos dunha hora xa se chega ó cumio do monte Belsen. Hai algunha vaia electrificada para controlar o ganado que non se deben tocar, xa que dan unha descarga considerable, e que puden comprobar eu mesmo.

Preto co cumio de Belchen. Selva Negra (Alemaña)
Preto co cumio de Belchen. Selva Negra (Alemaña)

Xa no cumio, as vistas nun día con visibilidade como este, son estupendas. Ó Norte e o Este, a grande masa montañosa e forestal da Selva Negra, ó Oeste, o Río Rhin e a Alsacia francesa, e ó Sur, Basel (Suíza) cos Alpes ó fondo, e se o día estivese aínda máis claro, poderíase ver ata o Mont Blanc.

O Rhin e a Alsacia dende o cumio do monte Belchen. Selva Negra (Alemaña)
O Rhin e a Alsacia dende o cumio do monte Belchen. Selva Negra (Alemaña)

A Selva Negra recibe o seu nome pola cor das árbores deste lugar, que son polo xeral piceas (Picea abies), dunha cor verde escura. Segundo teño lido, soen estar danadas pola choiva ácida, moi frecuente en Centroeuropa por mor da contaminación atmosférica. Eu a verdade non vin exemplares danados.

Piceas na Selva Negra (Alemaña)
Piceas na Selva Negra (Alemaña)

Despois do ascenso ó Belchen, voltamos a Schönau, e dende alí acercámonos ata Schluchsee, preciosísima localidade con bonita arquitectura da Selva Negra, outro dos encantos desta rexión.

Indicadores, en Schluchsee. Selva Negra (Alemaña)
Indicadores, en Schluchsee. Selva Negra (Alemaña)

Tras a excursión, voltamos de novo a Titisee a descansar un rato, e tomarnos na terraza do hotel unhas cereixas e moras silvestres que acabamos de mercar. Despois, damos un paseo ó redor do lago para rematar de novo en Titisee, para beber unhas cervexas e cear.

Lago de Titisee. Selva Negra (Alemaña)
Lago de Titisee. Selva Negra (Alemaña)
Titisee e o seu lago. Selva Negra (Alemaña)
Titisee e o seu lago. Selva Negra (Alemaña)

En Titisee hai unha gran cantidade de restaurantes, xa que é un lugar bastante turístico. Nós ceamos no restaurante Bergsee, moi recomendable, por calidade da comida, cantidade e bo prezo.

Gastos pagados no día:  82€

Km percorridos no día: 178.5 km

Bo tempo, con algunhas nubes. Temperaturas agradables.

21 DE XULLO: TITISEE – ORADOUR SUR GLANE

Por nos quedariamos un par de días máis neste lugar, pero tiñamos que estar na casa o día 24, así que continuamos ca nosa viaxe de regreso. No hotel de Bergen reservamos por internet unha casa rural nunha aldea preto de Oradour sur Glane, a poucos quilómetros de Limoges (Francia), polo que tiñamos por diante uns 700 km ata alí.

Estes 700 km os fixemos estupendamente, xa que non tivemos apenas tráfico, nin polas estupendas autopistas de peaxe francesas, nin polas súas  as veces mediocres estradas nacionais. O único a resaltar son algúns tramos en obras na N-145. O noso percorrido foi: Titisee – Friburgo – Mulhouse – Chalon sur Saône – Montluçon – Limoges – Oradour sur Glane.

Pola tarde chegamos a Oradour sur Glane e nos puxemos a buscar a casa que tiñamos reservada. Pero as indicacións que vimos en internet non se correspondían coa realidade, xa que non atopabamos a casa por ningún lado. Despois de unha hora larga de busca, atopamos por casualidade o lugar: unha preciosa casa a carón dun muíño, todo un conxunto moi ben restaurado.

A casa atópase no lugar de La Fauvette, xusto á carón dereita da estrada D9 saíndo de Oradour dirección Javerdat.

A casa e todo o conxunto son unha marabilla, pero mellor aínda son os seus propietarios (Amanda e Mike), simpáticos e moi amables e atentos. Nada máis chegar invitáronnos a unha cervexa para coñecernos e refrescarnos un pouco da intensa calor que facía, interesándose pola nosa viaxe. Amanda e Mike son ingleses, e acaban de poñer en marcha este fermoso aloxamento fai escasos días, polo que están moi ilusionados. Supoño que terán éxito, xa que as instalacións son moi boas, o prezo é moi razoable (a nos cobráronnos 50 €, almorzo incluído) e a atención dos propietarios é excelente.

Na súa web podedes ver fotos da casa, actividades e tarifas:

http://lemoulindelafauvette.com/12/

Gastos pagados no día:  365.6 € (inclúe as dúas noites no caro hotel de Titisee)

Km percorridos no día: 736.3 km

Día despexado, con moita calor pola tarde. Treboada pola noite.

22 DE XULLO: ORADOUR SUR GLANE – SAN VICENTE DE LA BARQUERA

Despois de almorzar e de despedirnos de Mike, Amanda e familia, decidimos ir visitar a interesante poboación de Oradour sur Glane, que foi construída de novo tras a súa destrución no ano 1944, ó carón do antigo emprazamento.

O 10 de xuño do 1944, a división nazi das SS Das Reich arrasou a cidade queimando no seu interior á toda a poboación, que se negou a abandonar o lugar. No centro da vila hai tamén un monumento de recordo ós 642 mártires deste suceso.

As ruínas da cidade anterior á súa destrución se poden visitar, así como o centro de interpretación, que forman un conxunto. As ruínas están tal cal quedaron no ano 1944, polo que se pode pasear polo interior da mesma vendo os restos das casas, rúas, algún coche, etc…

Placa de recordo ás mártires da matanza do 10 de xuño de 1944 en Oradour Sur Glane
Placa de recordo ás mártires da matanza do 10 de xuño de 1944 en Oradour Sur Glane
Ruinas do antigo emprazamento de Oradour Sur Glane
Ruinas do antigo emprazamento de Oradour Sur Glane

Tras visitar Oradour sur Glane, tomamos de novo a estrada N-141 dirección Burdeos. Esta estrada discorre por autovía e as veces por estrada convencional, con algún tramo en obras. Mentres non rematen de construír a circunvalación, a estrada cruza La Rochefoucauld, unha poboación que ten un bonito castelo que compre parar a contemplar.

Castelo de La Rochefoucauld (Francia)
Castelo de La Rochefoucauld (Francia)

O resto da xornada foi seguir facendo quilómetros a través de autopistas e autovías. Non atopamos apenas tráfico, nin en puntos coma a circunvalación de Burdeos ou o tramo entre Bayona e Donostia, tramos que soen ter bastantes retencións nestas épocas do ano. Tras pasar Donostia decidimos seguir pola A8 en vez de tomar a A1 a Burgos, xa que nos apetecía parar a durmir nalgún punto da costa.

Como acostumamos a facer cando voltamos dunha viaxe por Europa, cando entramos en Euskadi sempre paramos a disfrutar da excelente comida vasca, neste caso na localidade de Zumaia, e así de paso volver contemplar a paisaxe costeira entre Zarautz e Getaria, que tanto nos gusta e recordos nos trae de outros viaxes por estas terras.

Seguimos o noso camiño e decidimos parar a durmir en San Vicente de la Barquera, unha bonita vila da costa cántabra. Escollemos o Hotel Azul de Galimar, de tres estrelas: 85€ con garaxe pero sen almorzo. Aínda que non é barato, o prezo o consideramos normal para ser un bo hotel nun sitio tan turístico no verán como é San Vicente de la Barquera. http://www.hotelazuldegalimar.es/

Para rematar o día, celebramos a nosa última cena da viaxe no Mesón Madrid, no centro da vila.

Gastos pagados no día:  155.3 €

Km percorridos no día: 688.3 km

Día con tempo variable. Algunha treboada nocturna.

23 DE XULLO: SAN VICENTE DE LA BARQUERA – LUGO

Este é o último día desta viaxe e estamos medio tristes, porque non temos ningunha gana de que se acabe. Pero por outro lado estamos contentos polo tanto que disfrutamos do mesmo. Estamos seguros de que imos voltar a algún dos sitios que visitamos nesta viaxe, como soemos facer cando nos gusta moito un lugar (como por exemplo Titisee, que xa estiveramos no 2005).

Almorzamos no centro de San Vicente e damos un paseo pola zona do castelo, como tamén xa fixeramos noutra viaxe. Gústame San Vicente, pero prefiro estar noutra época do ano con menos turistas e veraneantes.

San Vicente de la Barquera (Cantabria)
San Vicente de la Barquera (Cantabria)

Seguimos a estrada A8 dirección Asturias e paramos en Avilés a comer. Sempre que paso por Asturias, onde tiven a sorte de vivir dous estupendos anos, aproveito para comer un dos meus pratos favoritos: ou a fabada, ou o cachopo. Neste caso decanteime polo cachopo, no Bar Parrillada Vistamar, en Coto Carcedo (concello de Castrillón, moi preto de Avilés).

Xa ben entrada a tarde cruzamos a Ponte dos Santos de Ribadeo. Estamos xa a menos de 100km de Lugo.

Nada mais chegar a Lugo, tomamos uns viños para celebrar a nosa chegada: Estamos contentos polo ben que o pasamos e que todo saíra ben. Non nos importaría volver facer esta mesma viaxe ó día seguinte.

Gastos pagados no día:  136 €

Km percorridos no día: 343.5 km

Bo tempo e temperaturas agradables.

E se facemos os cálculos de toda a viaxe:

Gastos pagados en toda a viaxe: 3094.2 € (1547.1 € cada un)

Km percorridos en total: 12398.6 km

GUIA DA VIAXE

Documentación:

Todos os países polos que pasamos pertencen a Unión Europea salvo Noruega, e neste último caso tamén pertence ó Grupo Schengen, polo que o único requisito de entrada nos países para cidadáns da UE é que leven o seu DNI. De todas formas, non está de máis levar o pasaporte.

Fronteiras:

Nalgúns sitios son inexistentes, coma por exemplo nos países do Benelux. Respecto o resto, o único que poden controlar nalgunhas delas pode ser que non nos pasemos da cantidade de alcohol ou tabaco permitido.

Seguridade persoal:

Todos os países que visitamos son moi seguros, así que a única norma de seguridade a seguir é a do sentido común: non deixar cartos nin obxectos de valor á vista no coche, vixiar a carteira e mochila en aglomeracións, etcétera…

Urxencias sanitarias:

Para axilizar os trámites en caso dunha urxencia sanitaria nestes países, recoméndase levar a Tarxeta Sanitaria Europea, que calquera beneficiario da seguridade social a pode pedir gratuitamente nas oficinas da seguridade social. En moitas oficinas as dan o momento.

Cómpre levar ademais certos medicamentos de uso corrente para a diarrea, estreñimento, paracetamol, alcohol, auga osixenada, …

Comunicacións:

A cobertura de móbiles é moi ampla en toda Europa, aínda que algo inferior nas zonas do norte de Escandinavia mais deshabitadas ou montañosas. Nalgunhas compañías pode ser preciso chamar a atención ó cliente por se hai que activar algo para chamar dende o estranxeiro. Nós levabamos dous móbiles, un de contrato e outro de tarxeta e de dúas compañías distintas, e ó móbil de contrato tivo problemas para chamar nalgúns países. Tamén é recomendable informarse de que compañías teñen tarifas máis baratas nos países para así escoller dende o noso móbil a compañía máis económica (con selección do operador manual).

As veces é recomendable buscar acceso a internet para falar coa familia (e aforrar cartos en chamadas), buscar aloxamento, información turística, etc… Nós levamos un ordenador portátil e atopamos distintas redes wifi polo camiño en hoteis, restaurantes, bares, campings,… En Francia atopamos menos redes wifi que noutros países, pero sempre queda o truco de ir a un Mc Donalds a tomar polo menos un refresco, xa que alí todos teñen wifi gratuíta. Se non levades ordenador, sempre se pode atopar un cíber ou unha biblioteca pública.

Información turística:

En moitas das localidades que visitamos contan con oficinas de turismo onde proporcionan información turística gratuitamente. Nós informámonos antes da viaxe de moitos dos lugares turísticos por medio de guías de viaxe e internet. Ademais, levabamos con nós varias guías de países, algunhas nosas e a maioría prestadas gratuitamente por bibliotecas públicas. As que máis utilizamos foron as guías de El Pais Aguilar e as de Lonely Planet.

Cartos:

Convén levar cartos en metálico e en tarxeta. Os cartos en metálico non se deben gardar todos xuntos, senón en lugares separados, para evitar roubos e perdas. Case todos os países que visitamos usan o euro como moeda, agás Dinamarca (usa coronas danesas DKK), Suecia (coronas suecas SEK) e Noruega (coronas noruegas NOK). Nós levabamos algo de DKK, SEK e NOK en metálico dende aquí, e se non se leva pódese cambiar aló en bancos ou no ferry (nos cambiamos no ferry de Puttgarden os cartos en metálico que nos sobraron á volta), noutros lugares convén vixiar ben a comisión.

Débese levar ademais varias tarxetas, mellor as de crédito que as de débito, xa que estas últimas non as aceptan nalgúns lugares (peaxes de Francia, aparcamentos, etc..). Visa ou Mastercard como tarxetas de crédito e Visa Electron e Maestro como de débito son das máis frecuentes.

Horarios:

Hai que ter en conta que os establecementos destes países sempre pechan antes que aquí, polo que moitas tendas sobre as 5 e media da tarde xa están pechadas. Os restaurantes e bares igual, polo que compre adiantar a hora da comida e da cea. Isto tamén é importante á hora de buscar aloxamento, especialmente en localidades pequenas.

Cómpre destacar que en Finlandia se debe adiantar unha hora máis o reloxo.

Ónde durmir:

En todos os países visitados hai moitas posibilidades de aloxamento en cantidade e calidades, e nos durmimos en moitos tipos distintos salvo o camping, que si temos utilizado moitas veces noutras viaxes.

En Francia escollemos as casas de turismo rural, moi boas por calidade e prezo, xa que inclúen almorzo e as veces dereito a cociña. Na páxina  http://www.toprural.com/ pódense atopar e reservar moitas delas. Pero tamén hai moitos camping e hoteis baratos como os da cadea Formule 1. No resto de Europa decantámonos desta vez polos hoteis, onde se atopan moitos e dunha grande variedade de prezos. Tamén son frecuentes os aloxamentos tipo Bed & Breakfast, do estilo onde nos quedamos a primeira noite en Suecia, e bastante recomendables.

Nos países nórdicos todo é máis caro, polo que cómpre apertarse o cinto e non escoller hoteis. Nós utilizamos as numerosas cabañas, que soen estar en campings ou en casas paticulares, moitas delas anunciadas ó carón das estradas co símbolo ou o nome Stuga (Suecia) ou Hytter (Noruega). Nas cabañas tes que levar as túas propias sábanas, e deixar todo recollido e limpo, por iso son tan baratas. Soen ter unha pequena cociña e algunhas baño, ducha ou incluso sauna. Hainas de 2 ata 6 prazas.

Nas poboacións máis grandes hai que ter en conta os aloxamentos tipo albergue, bastante económicos, e os Hostel, tipo hostal moi frecuentado pola xuventude, onde tamén hai que levar as propias sábanas, e os baños e duchas son compartidos. Nós escollemos este tipo de aloxamento para durmir en Estocolmo.

A maior parte das veces non reservamos aloxamento, salvo as casas rurais francesas e o hostel de Estocolmo que reservamos antes para avisar que chegabamos tarde. Se viaxades por libre desta forma aconséllovos non reservar nunca salvo se sabedes fixo que ides durmir alí.

Ónde comer:

Nos países que percorremos existen múltiples opcións en canto ó comer. Respecto ó almorzo, moitos hoteis e aloxamentos tipo Bed & Breakfast xa o inclúen, e ademais moi completo salvo os que busquedes un zume de laranxa natural. As cabañas dos países escandinavos soen ter unha pequena cociña, polo que se pode quentar un pouco de leite e unhas tostadas para facer un bo almorzo.

A hora de comer, hai moitas opcións nestes países, dende restaurantes de luxo ata hamburgueserías. Nós en bastantes ocasións xantamos de bocadillo e latas, por cadrarnos no medio dun traxecto, por aforrar tempo, por aforrar cartos ou por estar nun lugar apartado onde non había outra opción.

Para cear as opcións tamén son moi numerosas. Na maior parte dos países que visitamos cear fora non supón un gasto excesivo sempre e cando busques os lugares axeitados. Así por exemplo, nos fixemos tres ceas abundantes en Alemaña sen superar nunca os 30€. Non se pode dicir o mesmo dos países escandinavos, que son máis caros, especialmente Noruega, onde aconsellamos cear aproveitando as cociñas das cabañas para así aforrar uns cartos, mercando a comida nun supermercado. En Francia recomendamos cear nas abundantes creperías.

O vehículo:

Para realizar unha viaxe tan longa como esta cómpre revisar ben o vehículo antes de saír, sobre todo se conta con moitos anos ou uso. Eu aproveitei para cambiar as rodas dianteiras que xa as tiña bastantes gastadas e poñerlle unha roda de reposto de tamaño normal, por se acaso.

Para rodar polas estradas destes países compre levar o permiso de circulación do vehículo, o recibo do seguro e recoméndase tamén a carta verde do seguro. Non está de máis pedir na compañía de seguros un parte europeo de accidente. Se o vehículo non leva distintivo do estado na placa de matrícula, debe colocar un adhesivo identificativo. Nalgúns países é obrigatorio levar, aparte do que xa o é aquí, un extintor e un botiquín de primeiros auxilios homologado, que se poden mercar nas tendas de accesorios.

Respecto ó combustible se pode atopar en todos estes países gasolina sen chumbo e gasóleo en todos eles sen problemas, iso si, máis caros. En Francia é recomendable repostar en gasolineiras dos centros comerciais, algo moi habitual alí, xa que o aforro respecto as estacións de servizo das autopistas é considerable. No Norte de Escandinavia convén non apurar moito o depósito, xa que pode haber bastante distancia entre estacións de servizo. Ningunha das gasolineiras onde repostamos tiñan servizo atendido, como é común nestes países, e incluso as hai sen personal en caixa, polo que se debe de pagar coa tarxeta de crédito no mesmo surtidor (nós tratábamos de non usar este tipo de estacións). Os prezos varían tamén entre as estacións de servizo do mesmo país, pero para facer unha comparación entre países, cito o prezo por litro de gasóleo dalgunhas estacións de servizo que atopamos polo camiño:

· Euskadi: 0.945 €/l

· Francia (nunha autopista): 1.16 €/l

· Alemaña: 1.029 €/l

· Suecia: 11.04 SEK/l = 1.042 €/l

· Finlandia: 1.009 €/l

· Noruega: 11.13 NOK/l = 1.256 €/l

Conducir:

O primeiro é facerse cun bo mapa de estradas. Co obxectivo de non andar con varios mapas, utilizamos o mapa de Europa de Michelín, que xa o temos utilizado noutras viaxes e estamos acostumados a el. As veces resulta interesante ter algún máis dunha zona en concreto cunha escala máis detallada; nós para elo usábamos os mapas das guías. Aparte tiñamos un G.P.S. con mapa de Europa de Viamichelín, sen actualizar dende o 2006, e sen incluír Bélxica e Holanda. Aínda que non é infalible, si serve de gran axuda.

En Francia son moi frecuentes as autopistas de peaxe, moi boas pero caras. O límite máximo nelas é de 130 km/h pero con humidade baixa ata 110 km/h. Hai bastantes radares, uns sinalizados e outros non. Os condutores soen cumprir escrupulosamente cos límites de velocidade.

En Bélxica e Holanda as autopistas son moi numerosas e todas gratuítas. Están limitadas a 120km/h. Soen ter moito tráfico, xa que son zonas moi poboadas.

En Alemaña cómpre destacar que non hai límite de velocidade nalgúns tramos dalgunhas autopistas (todas gratuítas). Aínda así, as veces non é recomendable correr moito nestes tramos se hai mal tempo ou moito tráfico. Hai moitos tramos en obras. Están recomendadas as luces de cruce durante ó día, pero non son obrigatorias.

Nos países escandinavos os límites de velocidade son bastante estritos. Poucos son os tramos de autopista onde permitan circular a 120 km/h. Ademais, é necesario cumprir ó 100% coas normas de circulación, xa que as multas son carísimas, así que se vedes un límite de 60, é de 60, nin máis nin menos. Os radares son moi frecuentes, e moitos deles están sinalizados. Hai algunhas estradas que están en regular estado, sobre todo as das zonas menos poboadas, xa que teñen o firme deteriorado polas quitaneves. Hai que ter moitísimo coidado cos alces (atropelar un alce soe ser mortal, debido ó seu tamaño), e presentes en calquera lugar (excepto Dinamarca), e os renos, máis pequenos pero máis numerosos cos alces, e só nas rexións do norte. Salvo casos excepcionais, como pontes moi longas, non hai que pagar peaxes, agás en Noruega, onde hai peaxes ata para entrar en varias poboacións. En todos os países escandinavos é obrigatorio as luces de cruce todo o día, así que coidado con non acendelas ó empezar andar (aconsello pegar algo no coche para non esquecerse), e coidado con non apagalas ó parar, se non queredes quedar sen batería.

Aparcar:

Para aparcar nas cidades hai dúas opcións: Ou buscar un aparcamento subterráneo (máis cómodo, seguro e caro), ou buscar unha zona de aparcamento público na rúa. Neste último caso, buscar onde aparcar soe ser difícil, perdendo ás veces moito tempo en buscar un sitio libre. Cómpre, ademais, levar cartos soltos para os parquímetros, e controlar o seu límite de tempo. Nalgunhas poboacións dos países nórdicos hai que comprar un disco nun estanco que indica ó tempo de estacionamento.

DESGLOSE DE GASTOS PAGADOS POR DÍA

2 de Xullo: Lugo – Saint Yzans de Médoc

Peaxes: 22.1 €

Comida: 27.2 €

Gasoil: 35 €

Total: 84.3 €

3 de Xullo: Saint Yzans de Médoc – Bricqueville

Ferry a Royan: 28.5 €

Peaxes: 14.7 €

Comida: 8.8 €

Gasoil: 55 €

Aloxamento en Saint Yzans: 57 €

Total: 164 €

4 de Xullo: Bricqueville – Bruxas

Peaxes: 16.5 €

Comida: 14.7 €

Gasoil: 33 €

Aloxamento en Bricqueville: 50 €

Cea: 25 €

Total: 139.2 €

5 de Xullo: Bruxas – Neümunster

Aparcamento: 7.3 €

Gasoil: 32 €

Aloxamento en Bruxas: 120 €

Cea: 20 €

Total: 179.3 €

6 de Xullo: Neümunster – Båstad

Gasoil: 31 €

Aloxamento en Neümunster: 99 €

Ferry: 64 €

Peaxe Ponte Öresund: 395 SEK

Comida: 18 SEK

Total: 194 € + 413 SEK

7 de Xullo: Båstad – Gotemburgo

Aloxamento en Båstad: 650 SEK

Total: 650 SEK

8 de Xullo: Gotemburgo – Estocolmo

Gasoil: 300 SEK

Aloxamento en Estocolmo: 870 SEK

Comida: 110 SEK

Total: 1280 SEK

9 de Xullo: Estocolmo – Älvkarleby

Gasoil: 370 SEK

Aloxamento en Älvkarleby: 510 SEK

Comida: 85 SEK

Aparcamento: 195 SEK

Café: 25 SEK

Total: 1185 SEK

10 de Xullo: Älvkarleby – Byske

Gasoil: 360 SEK

Aloxamento en Byske: 800 SEK

Comida: 186 SEK

Almorzo: 50 SEK

Total: 1396 SEK

11 de Xullo: Byske – Ivalo

Gasoil: 30 €

Aloxamento en Ivalo: 50 €

Comida: 22 €

Recordos: 10 €

Total: 112 €

12 de Xullo: Ivalo – Cabo Norte

Gasoil: 20 €

Aloxamento en Skarsvåg: 485 NOK

Peaxe Illa Magerøya: 192 NOK

Peaxe entrada ó complexo Cabo Norte: 280 NOK

Recordos: 400 NOK

Total: 20 € + 1357 NOK

13 de Xullo: Cabo Norte – Skibotn

Gasoil: 260.2 NOK

Aloxamento en Skibotn: 450 NOK

Peaxe Illa Magerøya: 192 NOK

Comida: 107 NOK

Total: 1009.2 NOK

14 de Xullo: Skibotn – Kabelvåg

Gasoil: 330 + 300 NOK

Aloxamento en Kabelvåg: 460 NOK

Recordos: 110 NOK

Comida: 150 NOK

Total: 1350 NOK

15 de Xullo: Kabelvåg – Jukkasjärvi

Gasoil: 290 SEK

Aloxamento en Jukkasjärvi: 550 SEK

Comida: 229.5 SEK

Total: 1069.5 SEK

16 de Xullo: Jukkasjärvi – Antjärn

Gasoil: 410 SEK

Aloxamento en Antjärn: 425 SEK

Comida: 44 SEK

Total: 879 SEK

17 de Xullo: Antjärn – Strömsnäsbruk

Gasoil: 518 SEK

Aloxamento en Strömsnäsbruk: 500 SEK

Comida: 288 SEK

Total: 1306 SEK

18 de Xullo: Strömsnäsbruk – Bergen

Gasoil: 45 €

Ferry: 560 DKK

Peaxe Ponte Öresund: 395 SEK

Cea: 24 €

Total: 395 SEK + 560 DKK + 69 €

19 de Xullo: Bergen – Titisee

Aloxamento en Bergen: 78 €

Cea: 12 €

Total: 90 €

20 de Xullo: Titisee – Titisee

Gasoil: 35 €

Comida: 17 €

Cea: 30 €

Total: 82 €

21 de Xullo: Titisee – Oradour Sur Glane

Gasoil: 52.8 €

Peaxes: 14.8 €

Aloxamento en Titisee: 270 €

Comida: 28 €

Total: 365.6 €

22 de Xullo: Oradour Sur Glane – San Vicente de la Barquera

Gasoil:  40 €

Peaxes: 15.3 €

Aloxamento en Oradour: 50 €

Comida: 8 €

Cea: 42 €

Total: 155.3 €

23 de Xullo: San Vicente de la Barquera – Lugo

Gasoil:  25 €

Aloxamento en San Vicente: 85 €

Comida: 23 €

Almorzo: 3 €

Total: 136 €

TOTAL: 1790 € + 8573.5 SEK + 3716.2 NOK + 560 DKK

A 25/7/2009 o cambio de SEK, NOK e DKK a € era o seguinte:

Por 1 €:

· 10.5995 SEK

· 8.8600 NOK

· 7.4447 DKK

Polo que o gasto total foi de 3094.2 € (1547.1 € cada un)

FIN

Se desexades mais información, podedes escribir a cabonorte2009@hotmail.es

VIAJE AL CABO NORTE (en castellano)

Diario de viaje (Este diario de viaje es una traducción del gallego, por lo que puede contener errores)

Diario de viaje realizado en coche desde Lugo al Cabo Norte (Noruega) en Julio de 2009, siguiendo el recorrido que se puede ver en el siguiente mapa:

Mapa de la ruta realizada

EL VIAJE

Éste es un viaje que queriamos hacer desde hace ya algún tiempo, sobre todo yo, que tengo leido mucho de los países escandinavos en especial de su naturaleza, así que después de varios viajes por Europa, como el primer contacto con Escandinavia en el viaje del año pasado a Dinamarca, por fin se dieron las circunstancias idóneas para realizar este viaje. Como condicionantes del viaje acordamos, entre los dos, destinar un presupuesto entorno a los 1500 – 2000 € por persona (3000 – 4000 € en total), entre 20 y 25 días de duración y sobre todo ir haciendo turismo desde practicamente el primer día de viaje, sin llevar nada reservado, a excepción de las dos primeras noches en Francia, para improvisar nuestros destinos diarios.

Nuestro destino era muy claro: El Cabo Norte, y teníamos pensado subir viendo las playas del desembarco de Normandía, Brujas, Gotemburgo y Estocolmo. Ya en el retorno, nos gustaría ver las Islas Lofoten y después ya iríamos improvisando, pero sin volver por toda la costa Noruega, ya que nos supondrían muchos más días y dinero y, además, a esa zona nos gustaría dedicarle otro viaje.

Utilizamos mi coche, un Toyota Avensis Wagon Sol D4D 126 CV del 2008 y lo cargamos con nuestras maletas y algo de comida así coma material de acampada, mesa y sillas portátiles, sábanas y un edredón. A continuación se detalla el diario de viaje, explicando el recorrido día por día. Al final de cada jornada se indica:

– Los gastos pagados en ese día: Incluye todo lo que se pagó en ese día: alojamiento, gasoil, comida, peajes, cafés,

– Los kilómetros recorridos ese día: Incluyen todos los kilómetros recorridos en esa jornada, desde que se arranca el coche al inicio de la jornada hasta que se apaga cuando se aparca hasta el día seguinte, por lo que resulta el desplazamiento de una ciudad a otra, las rutas turísticas, buscar alojamientos,… y también los kilómetros de más que haces cuando te pierdes.

– El tiempo durante la jornada, desde el punto de vista climatológico, por supuesto.

2 DE JULIO: LUGO – SAINT YZANS DE MEDOC

Salimos de Lugo en torno las 10 de la mañana con el objetivo de llegar a una casa rural que teníamos reservada en la zona vinícola del Medoc, cerca de Burdeos. Decidimos ir por Burgos, ya que se ahorra tiempo en el viaje, y comimos estupendamente de menú en un restaurante cerca del Puerto del Etxegarate, junto a la A-1. Cruzamos el antiguo puesto fronterizo de Behobia sobre las 4 de la tarde, llegando a los alrededores de Burdeos sobre las 7. La casa rural que teníamos reservada estaba situada unos 100km al noroeste de Burdeos, en la conocida zona vinícola del Medoc, al lado de la “ría” del Gironde. Nosotros ya conocíamos otras zonas vinícolas de Burdeos pero no ésta.

Saint Christoly Médoc

Esa salida del Gironde al mar es una zona muy influenciada por las mareas, como se puede ver en la especie de puerto de Saint Christoly Médoc de esta foto. En este caso, la marea estaba baja, y se puede ver en la foto la cantidad de lodo que deja el río cuando baja. El Gironde en su tramo final tiene un color marrón, que no incita en absoluto al baño.

Gironde en Saint Christoly Médoc

Otra curiosidad de esta zona son estas casetas que entran en el Gironde y tienen en su extremo una red que se puede introducir en el agua para pescar.

La casa donde dormimos se llamaba La Hourqueyre costaba 56 € incluyendo un buen desayuno y estaba bastante bien. http://www.toprural.com/casa-rural-habitaciones/la-hourqueyre_f-fr-cx-26478.htm

Gastos pagados en el día: 84.3 €

Km recorridos en el día: 903.4 km

Tiempo bastante bueno, algo cubierto pero sin lluvia.

3 DE JULIO: SAINT YZANS DE MEDOC – BRICQUEVILLE

Después de un buen desayuno le preguntamos a la propietaria de la casa, que hablaba algo de español, si había un ferry para cruzar el Gironde, ya que si no teniamos que dar la vuelta por Burdeos, lo que supondría más kilómetros, horas de viaje y gastos. Nos contestó que había un ferry justo en la unión del Gironde con el Atlántico, y que salían con una frecuencia de una media hora, así que no lo dudamos.

Ferry Le Verdón – Royan

El ferry era bastante cutre, en comparación con los que tenemos ido otras veces, pero nos ahorró bastante camino. Comimos  en una área de servicio al lado de la autovía  poco antes de llegar a Rennes, y antes de las 6 de la tarde ya estabamos en Bricqueville, una pequeña aldea cerca de Bayeux, en la Normandía. Dimos bastantes vueltas por la dispersa aldea y no encontrábamos la casa que teníamos reservada, por lo que tuvimos que buscar a alguien para preguntar. Después de unas cuantas vueltas más encontramos a un hombre que no sabía hablar más que francés, por lo que la comunicación era imposible aunque él se esforzaba muchísimo en explicarnos. Después de un rato decidió que la mejor forma de explicarnos era coger su coche y que lo siguiéramos, cosa que hizimos y se lo agradecimos enormemente. La casa era preciosa, y muy barata, 48€ con desayuno, con cociña y una hermosísima habitación con un baño muy completo.

Omaha Beach

Después de localizar la casa aprovechamos para ir a ver alguna playa del desembarco, por lo que decidimos visitar Omaha Beach. Después nos desplazamos hasta la punta de Hoc (Pointe du Hoc), donde se encuentran las famosas baterías de cañones que fueron conquistadas por los aliados, por lo que se pueden ver los refugios, la localización de los cañones y un memorial. Ésta visita es muy recomendable y gratuita, por lo que no hay ni que pagar entrada (cosa raríiisima en Francia) y se puede ver a horas “intempestivas” en Europa, ya que nosotros la visitamos pasadas las 8 de la tarde.

Batería de cañones en Punta de Hoc

El día lo despedimos con una buena cena aprovechando la cocina que disponíamos en esta preciosa casa, llamada Ferme de l´Isle: http://www.toprural.com/casa-rural-habitaciones/ferme-de-l-isle_f-fr-cd-29021.htm

Gastos pagados en el día: 164 €

Km recorridos en el día: 674.6 km

Tiempo muy soleado con bastante calor

4 DE JULIO: BRICQUEVILLE – BRUJAS

Empezamos el día con un fabuloso desayuno que nos preparó la encantadora Beatrice, quien atiende la Ferme de l´Isle (es una pena que no sepa hablar más que francés!). Después, decidimos visitar alguna playa más del desembarco.  Normandía tiene mucho que visitar, aparte de las playas tiene varios acantilados, muchísimos museos sobre el desembarco, así como varios cementerios y memoriales, por lo que lo normal es estar varios días (intentaré volver cuando pueda). Decidimos entonces hacer una visita a la famosa localidad de Arromanches les Bains, donde se pueden ver los restos de uno de los puertos artificiales remolcados por los aliados  desde Inglaterra.

En primer plano y al fondo, restos del puerto remolcado por los aliados hasta la playa de Arromanches les Bains

Desde Arromanches les Bains seguimos por la costa hasta Caen, cruzando después el enorme puente de peaje que cruza el Río Sena cerca de Le Havre. Antes de llegar a Calais, paramos a comer algo en una área de servicio. En este punto estamos muy cerca del túnel del Canal de la Mancha, y eso se nota por los cada vez más numerosos coches con matrícula británica y porque sintonizamos alguna emisora en inglés. Casi sin darnos cuenta ya estabamos en Bélgica

Sobre las 5 de la tarde llegamos a la impresionante ciudad de Brujas (Brugge en flamenco). Dejamos el coche en un aparcamiento subterráneo cerca del centro y decidimos buscar un hotel lo más céntrico posible, y encontramos el Hotel Erasmus, a cuatro pasos de la Plaza del Mercado. Después pateamos toda la zona turística de la ciudad, haciendo un descanso para cenar en uno de los muchísimos restaurantes de la zona histórica, por lo general bastante bien de precio. Lo más bonito de la ciudad, para mi gusto, son los canales (a mi se me parecen bastante a los de Amsterdam) y la Plaza del Mercado. Ya entrada la noche, volvimos al Hotel.

El Hotel estaba muy bien, y el aire acondicionado se agradecía. Nos salió por 120€, que no está mal teniendo en cuenta que está en pleno centro, tiene bastantes comodidades y es sábado (en los hoteles de aquí suelen cobrar más en fin de semana). El único pero es que no incluía el desayuno:  http://www.hotelerasmus.com/hotel/index.cfm?langue=UK

Canal en Brujas

Gastos pagados en el día: 139.2 €

Km recorridos en el día: 519.0 km

Tiempo muy soleado y con mucho calor

5 DE JULIO: BRUJAS – NEUMÜNSTER

Como nos levantamos temprano, aprovechamos para dar otro paseo por el centro histórico de la ciudad. Es domingo, y eso se nota en sus calles casi vacias.  Visitamos la Plaza del Ayuntamiento, ya que el día anterior estaba cerrada por un concierto al aire libre. Para escapar del agobio turístico recomendamos ver esta ciudad a las primeras horas de la mañana (mejor si es domingo) o de noche.

Brujas. Plaza del mercado
Plaza del Ayuntamiento. Brujas

Después cogimos el coche en el aparcamiento subterráneo donde lo dejamos (Parking Centrum, en Het Zand), pagando apenas 7 € por 17 horas, nada que ver con los abusivos precios de aquí. Cogimos de nuevo la autopista rumbo al norte de Alemania. Las autopistas belgas y holandesas son muy buenas, con buen firme, bien señalizadas y sin peajes. Suelen tener mucho tráfico, cosa que no nos afectó al ser domingo por la mañana. Además, por lo que pude comprobar en este y en un viaje anterior, entre estes países no hay puesto fronterizo de ningún tipo, por lo que solo sabes que entras en Holanda por la señal al lado de la autopista. El único incidente que nos pasó en estas autopistas es que una paloma nos golpeó en el espejo retrovisor izquierdo del coche  y lo descompuso bastante, cosa que solucioné con una reparación de urgencia.

Comimos unos bocadillos en un área de servicio próxima a la frontera con Alemania y seguimos dirección Bremen y Hamburgo. Ésta es la tercera vez que conduzco por autopistas alemanas, y de las dos anteriores ocasiones no tengo especialmente un buen recuerdo de ellas debido a la gran cantidad de tráfico y las continuas obras, además hay bastantes tramos limitados (sobre todo si incluyes los tramos de obras). Esto hace que solo puedes ir sin límite de velocidad con seguridad durante poco tiempo. Por otro lado, raro es la vez que no se ve un accidente por alcance, ya que muchos no respetan la distancia de seguridad. En esta ocasión tuvimos poco tráfico.

Tras pasar Hamburgo, decidimos parar en la ciudad de Neumünster a buscar donde dormir. No tardamos en encontrar el Hotel Hildebrandt´s, bastante céntrico, muy nuevo y con una bonita decoración “zen”. Nuestra habitación tenía una terraza con vistas a un estanque con peces. Además tenía wifi libre (cosa que no encontramos desde que paramos, exclusivamente para eso, en el Mc Donald de Bayeux). El precio de la habitación fue de 99 € incluído un completísimo desayuno: http://www.hildebrandts-hotel.de/index.php

Aún que Neumünster no es muy turístico, dimos un paseo por la ciudad y después cenamos una buena pizza, una completa ensalada, cervezas y café por menos de 20 euros.

Gastos pagados en el día: 179.3 €

Km recorridos en el día: 718.0 km

Tiempo soleado y bastante calor, aúnque menos que el día anterior

6 DE JULIO: NEUMÜNSTER – BASTAD

En este viaje, nuestra intención era seguir la autopista 7/E45 hasta Frederikshavn, ya en Dinamarca, y una vez allí coger el ferry que te deja justo en Gotemburgo. Pero aprovechando la wifi del hotel, descubrimos que dicho ferry podía estar completo, y además, nos resultaba más caro que entrar en Suecia cruzando el Puente de Öresund, así que escogimos esta segunda opción.

Después del estupendo desayuno del hotel, salimos dirección Puttgarden, y allí cogimos el ferry que nos deja en apenas media hora en Rødbyhavn, ya en Dinamarca. Tuvimos mucha suerte, ya que apenas tuvimos que esperar cola. Luego de unos 160 km por una buena autopista, llegamos a Copenhague (København, en danés), y justo después cruzamos el famoso Puente de Öresund.

Puente del Öresund

Este puente une Dinamarca con Suecia por carretera desde que fue inaugurada en el año 2000. Mide 16 km y está compuesta por un puente, un túnel debajo del mar y una isla artificial en el medio. Cruzarla cuesta casi 40 euros para turismos, y el área de peaje está justo al pisar territorio sueco, cerca de la ciudad de Malmö.

http://gl.wikipedia.org/wiki/Ponte_de_Oresund

Tras abonar el peaje, seguimos unos pocos kilómetros la autopista dirección Gotemburgo y paramos a comer algo cerca de una estación de servicio, bajo una intensa tormenta. Suecia es el primer país que pisamos en este viaje donde no estuvimos nunca, por lo que todo nos resulta algo más estraño. Poco después de comer, dejamos la autopista y decidimos buscar donde dormir cerca de Båstad.

Paramos en la pequeña población costera de Torekov, y preguntamos en el camping de esta localidad por cuanto nos salía una cabaña para esa noche. La respuesta fue de unos 120€ (no recuerdo la cifra exacta en coronas), precio que me pareció abusivo. Seguimos buscando hasta que encontramos un cartel anunciando un Bed & Breakfast en el que decidimos preguntar. En esta bonita casa tenían habitaciones libres por unos 60 euros incluido desayuno y cocina, así que no dudamos en quedarnos: http://www.sjobyggaregarden.se/

Costa en Bastad

Una vez localizado alojamiento, hizimos un poco de turismo por esta zona costera donde abundan las playas como la de la foto. Después paseamos por la localidad de Båstad, la “capital” de la zona, donde se juega el famoso Torneo de tenis de Båstad.

Volvimos a la casa y hacemos una buena cena aprovechando la completísima cocina. Luego descansamos en el salón mientras leíamos guías de viaje sobre Escandinavia. Eran las 11 de la noche y aún había algo de claridad, y a lo lejos podía verse una espectacular tormenta. Eran de esas imagenes que nunca se pueden olvidar.

Gastos pagados en el día: 194 €, 413 SEK (38.96 €)

Km recorridos en el día:  467.0 km

Tiempo variable, con alguna tormenta

7 DE JULIO: BÅSTAD – GOTEMBURGO

Estamos a poco más de 170km de Gotemburgo, así que hoy no toca madrugar en exceso y podemos saborear aún más el estupendo desayuno. Nuestra intención era llegar a Gotemburgo (Göteborg, en sueco) sobre el mediodía, donde quedáramos en visitar a unos amigos que residen allí. Cuando llegamos, los llamamos para que nos dijeran la dirección para introducirla en el GPS, cosa que hizimos erróneamente, ya que no nos aclaramos con las ø, β, å, ö… letras que no nos resultan nada familiares. Paramos el coche y encontramos a un chileno que, no solo nos ayuda a introducir la dirección en el GPS, sino que se sube al su coche y nos dice que lo sigamos hasta allí. Siempre se agradece encontrarse con gente tan amable y simpática, pero más aún cuando estás perdido!

Una vez localizados a nuestros amigos, nos llevan a dar una vuelta alrededor del precioso lago Slätta damm, y de paso sacamos de paseo a Nina, una bonita perra de la raza labrador. Después, nos invitaron a una riquísima cena sueca, y con unos cuantos vinos de Rioja y algunas cervezas danesas, estuvimos de charla hasta bien entrada la madrugada.

Gastos pagados en el día:  650 SEK (61.32 €)

Km recorridos en el día:  210.0 km

Tiempo bastante bueno, aunque con algo de bochorno. Alguna tormenta nocturna.

8 DE JULIO: GOTEMBURGO – ESTOCOLMO

Éste es el primero y único día que nos levantamos tarde en este viaje, sobre las 12 del mediodía, y estamos algo cansados (por no decir resacosos). Pese a todo, el día se presenta soleado y muy caluroso, y nuestros amigos se ofrecen a enseñarnos el centro de Gotemburgo. La ciudad tiene un centro bastante tranquilo, teniendo en cuenta que ronda el medio millón de habitantes, así que nada de tráfico agobiante ni gente estresada, además cuenta con calles bastante amplias y bastantes zonas verdes.

Canal frente a la Feskekörka. Gotemburgo

El mar está presente en todo Gotemburgo, ya que dicen que su puerto es el más grande de Escandinavia, además cuenta con algún canal (como el de la foto) y se pueden dar distintos paseos turísticos en barco por el archipiélago.

Feskekörka: Iglesia del Pescado. Gotemburgo

Como curiosidad pongo esta foto de la Iglesia de Pescado (Feskekörka, en sueco), llamada así porque, aunque parece una iglesia, es en realidad una lonja de pescado.

Una vez visto el centro de Gotemburgo, salimos  rumbo Estocolmo sobre las 5 de la tarde después de despedirnos de nuestros amigos, a los que le estaremos agradecidos eternamente por el alojamiento, comida y por cuidarnos tan bien durante nuestra estancia en Gotemburgo: Kersty, Lito y Sofía, un millón de gracias!!!

Sofía nos reservó habitación en un hostal (hostel) en el centro de Estocolmo, y teníamos que llegar allí antes de las 10 de la noche. Hizimos los 470 km hasta Estocolmo algo resacosos, y gracias al GPS encontramos el hostal a la primera. El hostal  STM Fridhemsplan  es muy grande y dispone de aparcamiento y wifi libre. Nuestra habitación era doble con baño compartido y, como suele ocurrir en estas latitudes, en este tipo de alojamientos se debe llevar las propias sábanas (o alquilarlas). El precio de la habitación, garaje y desayuno fue de 88.28 €.

http://www.fridhemsplan.se/?p=Main&c=es

Gastos pagados en el día:  1280 SEK (120.76 €)

Km recorridos en el día:  467.5 km

Tiempo bastante bueno y con mucho bochorno. A partir de las 7 de la tarde mucha lluvia

9 DE JULIO: ESTOCOLMO – ÄLVKARLEBY

No paró de llover en toda la noche, y por la mañana más de lo mismo. El tiempo no acompañaba para visitar la ciudad, pero las ganas de ver el centro de Estocolmo eran muchas, y si le añadimos que justo ese día mis padres hacían escala allí mismo en un crucero que estaban a hacer por el Báltico, la lluvia no iba ser quien de deslucir el día. Dejamos el coche en un aparcamiento subterráneo del centro, ya que no levábamos las suficientes monedas para aparcalo en la calle.

El agua siempre presente en Estocolmo

Otra cosa que no me gustó de las carreteras suecas (y de Escandinavia en general) es la ausencia total de firmes drenantes, por lo que las carreteras acumulan mucha agua cuando llueve con cierta intensidad.

La carretera E4, en este tramo con tres carroles, bajo la lluvia. Suecia

A partir de estas latitudes, además, hay que tener especial cuidado con los alces en las carreteras, sobre todo en las zonas indicadas en las señales y al iniciar y acabar el día, ya que pueden ocasionar accidentes muy graves, teniendo en cuenta que estes animales pueden llegar a pesar hasta 450 kilos y medir más de 2 metros de alto.

Peligro: alces

Gastos pagados en el día: 1396 SEK ( 131.7 €)

Km recorridos en el día: 650.0 km

Tiempo lluvioso  todo el día  hasta la llegada al camping de Byske

11 DE JULIO: BYSKE – IVALO

Después de un par de días de llover sin parar, hoy el día se presenta prácticamente despejado y una temperatura perfecta. Nos levantamos temprano para seguir nuestro camino, con la intención de pasar la noche en algún lugar de Finlandia. Ya a media mañana llegamos a la frontera finesa, y poco después ya estábamos a la altura de Rovaniemi. La ciudad de Rovaniemi no tiene nada de especial, salvo el complejo turístico que está justo por donde pasa el Círculo Polar Ártico.

Círculo Polar Ártico. Rovaniemi (Finlandia)

Aparte de carteles y otros símbolos que indican que estamos justo en el círculo polar (donde a partir de aquí existen días completos de 24 horas, aumentando el número de días completos cuanto más al norte), también existen tiendas de recuerdos así como el Santa Claus Village, la casa de Papa Noel, que nos negamos a visitar.

La casa de Papá Noel. Rovaniemi (Finlandia)

La carretera apenas tiene tráfico. No hay poblaciones durante varios kilómetros. No se ven más que bosques de coníferas, abedules y algún lago. En la radio del coche se puede escuchar una emisora rusa. De vez en cando se cruza delante del coche una manada de renos. Estamos ya en Laponia.

Estrada 4, o E75 en Laponia. Finlandia

Decidimos parar a dormir en Ivalo, un poco antes que de costumbre ya que en este país hay que adelantar el reloj una hora más. La villa no tiene ningún interes turístico, pero dispone de servicios de alojamiento, supermercados, gasolineras, etc… para hacer escala en el camino. En esta población es habitual encontrarse renos por las calles, a mi esta imagen me recuerda a la serie Doctor en Alaska, aunque en ese caso era un alce.

Renos en Ivalo. Finlandia

Nosotros pasamos la noche en un camping en una cabaña con baño, ducha, televisión y hasta sauna por 50€ (aquí en Finlandia usan el euro). Antes de dormir, dimos un paseo por Ívalo y el lago próximo al camping. Aquí ya nunca se hace de noche de todo en esta época del año.

Gastos pagados en el día:  112 €

Km recorridos en el día: 622.0 km

Tiempo soleado y temperaturas muy agradables

12 DE XULLO:  IVALO – CABO NORTE

Hoy nos levantamos temprano, ya que estamos a aproximadamente 400 km del Cabo Norte, por lo que tenemos pensado llegar hoy a nuestro destino. Salimos de Ivalo dirección Inari y paramos en una explanada cerca de la carretera para ver el gran lago Inarijärvi, donde nos encontramos a unos viajeros de Madrid que iban en su autocaravana también al Cabo Norte, con sus tres hijos pequeños, uno de ellos un bebé.

Poco después de Inari, cojemos la carretera 92 que nos llevará hasta Karasjok, ya en Noruega. Esta carretera es bastante estrecha y está hecha sin desmonte ninguno, por lo que es casi todo recto y con muchos cambios de rasante. Poco antes de Karasjok cruzamos la frontera Noruega, donde hay dos cabinas que parecen de peaje, pero no hay nadie así que seguimos. Hay que tener cuidado porque en ciertas carreteras de Noruega son habituales los peajes.

Hizimos una pequeña parada en Karasjok, más que nada para visitar el Parlamento Sami. Los sami son los habitantes originarios de toda esta región del norte de Escandinavia, Laponia, que se extiende por el norte de Suecia, Noruega y Finlandia y la Península de Kola en Rusia. Antiguamente eran nómadas, y vivían de la cría de renos, como siguen haciendo algunos en la actualidad. En Karasjok, además del Parlamento existe un museo sami, que no nos resultó muy atractivo.

Parlamento sami. Karasjok (Noruega)

Fiordo Porsangen (Noruega)

Después de contemplar el paisaje de Gjesvær, decidimos que ya era hora de visitar  nuestro objetivo del viaje: El Cabo Norte, por lo que, tras reservar una cabaña en la población de  Skarsvåg, pusimos rumbo a ese lugar. Conforme nos íbamos aproximando a nuestro destino no podíamos contener la emoción, que nos fue cortada de golpe al tener que abonar en el peaje correspondiente los 32€ exigidos por entrar en el recinto donde se encuentra el complejo turístico del Cabo Norte. Una vez pagado el peaje dejamos el coche en el aparcamiento, lleno de autocaravanas, y nos dirigimos hasta la famosísima bola del mundo que simboliza este lugar, situado ni más ni menos que a 71º 10´ 21” N, el punto de Europa más septentrional accesible por carretera.

Bola del mundo. Cabo Norte (Noruega)

Después de las fotos pertinentes junto a la bola del mundo, decidimos visitar el complejo turístico donde hay, entre otras cosas, un bar restaurante, una tienda de recuerdos, un mirador, una capilla, etc,… así como un cine donde se puede ver una película de un cuarto de hora sobre la vida durante todo el año en este lugar. Nosotros no perdimos mucho tiempo en el complejo y salimos para gozar de las impresionantes vistas del lugar.

Acantilado del Cabo Norte, con la bola del mundo

Aprovechamos para pasear por los alrededores y para hacer distintas fotos, considerándonos unos afortunados por estar disfrutando de este lugar, con unas condiciones meteorológicas nada común por aquí: prácticamente despejado, unos 18 grados y sin viento.

Otra visión de la bola del mundo. Cabo Norte (Noruega)
Monumento a los niños del mundo. Cabo Norte (Noruega)

Aunque se considera este punto como el más septentrional (ya que es accesible por carretera y además acaba en un impresionante acantilado), en realidad está un poquito más al norte el cabo Knivskjellodden, justo al lado del Cabo Norte, donde solo se puede acceder haciendo una ruta a pie de unas horas.

Knivskjellodden está, en realidad, un poco más al norte que el Cabo Norte

Después de disfrutar de este lugar volvimos a la cabaña que reservamos por la tarde en Skarsvåg, donde nos obsequiamos con una estupenda cena regada con un buen vino de mencía gallego, como no podía ser menos. Después, nos calzamos nuestras botas de monte para andar durante un rato hasta nuestro punto escogido para ver el sol de medianoche, sitio recomendado por un empleado del camping.

El lugar estaba situado a unos 45 minutos de Skarsvåg andando monte arriba, y las vistas que se tenían en ese lugar, con el Cabo Norte al fondo eran simplemente espectaculares. Estubimos en ese lugar entre las 23 horas del día 12 de julio y la 1 del día 13 de julio, es decir, estubimos contemplando el final del día y el inicio del otro, puesta de sol y amanecer, sin ponerse el sol por el horizonte. Este momento será inolvidable, ayudado además, por la ausencia casi total de nubes, sin viento, una agradable temperatura y, lo que es para mi más importante, sin presencia humana a nuestro alrededor que pudiéramos ver, por lo que el único sonido, aparte de la pequeña oleaje del mar, eran las de las aves que anidaban en los acantilados próximos. En esta foto (que es la de la cabecera de mi blog) da cuenta de todo esto.

Sol de medianoche sobre el Cabo Norte

Después de disfrutar de ese par de horas del sol de medianoche, volvimos a Skarsvåg a pasear por la población, eran más de la una de la mañana y lucía el sol.

Skarsvåg: La población más próxima al Cabo Norte

Estrada E 69, a carón do fiordo Porsangen

Estrada E6 entre Russenes e Alta

Alta se puede considerar ciudad en estas latitudes, ya que supera los 10.000 habitantes. Es famosa por sus pinturas rupestres y por ser un lugar extraordinario para divisar auroras boreales en el invierno.

Fiordo onde se atopa a cidade de Alta: Altatjorden
Fiordo donde se encuentra la ciudad de Alta: Altatjorden

Los casi 300 km que separan Alta de Skibotn por la E6 discurren por paisajes impresionantes como se puede ver en las siguientes fotos. Recomiendo recorrer esta carretera con calma, disfrutando del recorrido.

Paisaxe á beira da E6 (Noruega)
Paisaje al lado de la E6 (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Fiordo Kvænangen (Noruega)
Paisaxe á beira da E6 (Noruega)
Paisaje al lado de la E6 (Noruega)

Ya bien entrada la tarde decidimos buscar una cabaña en Skibotn. Encontramos en el primer camping que vimos, el Skibotn Camping NAF, y por unos 50 €  nos alojamos en una cabaña aceptable, con unas excelentes vistas al mar. Poco después de llegar cenamos algo (excepto una especie de filloa rellena que compramos en una gasolinera próxima, que no la dimos comido ninguno de los dos, y eso que yo soy buen comedor) y luego paseamos un buen rato por la villa, su pequeño puerto y, sobre todo, por la orilla del fiordo, disfrutando de un hermoso atardecer.

Porto de Skibotn (Noruega)
Puerto de Skibotn (Noruega)
Porto de Skibotn (Noruega)
Puerto de Skibotn (Noruega)
Larsbergbukta, Skibotn (Noruega)
Larsbergbukta, Skibotn (Noruega)
Atardecer en Skibotn (Noruega)
Atardecer en Skibotn (Noruega)

En este lugar, a mediados de Julio, aún no se llega hacer de noche de todo.

Gastos pagados en el día:  1009.2 NOK (113.9 € en total)

Km recorridos en el día: 510.9 km

Tiempo soleado y temperaturas muy agradables

14 DE JULIO:  SKIBOTN – KABELVÅG

Hoy madrugamos con la intención de dedicar el día a visitar las Islas Lofoten, por lo que salimos de Skibotn rumbo Svolvær, la “capital” de las Lofoten. La carretera hasta allí está en regular estado, excepto un tramo que fue inaugurado hace poco tiempo, con numerosos puentes y túneles,  uno de ellos debajo del mar. Poco después de pasar Svolvær, decidimos buscar una cabaña en un camping para pasar la noche, e así dedicar el día a recorrer las islas en coche.

Reservamos la cabaña en Kabelvåg, a poca distancia de Svolvær, en el Orsvågvær Camping, con un precioso entorno.

Camping Orsvågvær, en Kabelvåg (Lofoten, Noruega)
Camping Orsvågvær, en Kabelvåg (Lofoten, Noruega)

Después de dejar las cosas en el camping, comenzamos la ruta turística por las Lofoten visitando Henningsvær, una pequeña aldea de pescadores enclavada en pequeñas islas y unidas por carretera a través de dos grandes puentes. Un paseo por esta localidad es la mejor manera de conocerla.

Henningsvær (Lofoten, Noruega)
Henningsvær (Lofoten, Noruega)

Después seguimos por la E10, que recorre toda la costa de las Lofoten hasta Å, donde acaba la carretera. La E10 se considera una carretera turística, y dispone de múltiples aparcamientos y lugares de interés señalizados. Recorrer la carretera en si, disfrutando de las vistas, ya es un placer. Nosotros realizamos múltiples paradas a lo largo de la misma, contemplando  paisajes como los que se muestran a continuación.

Ponte na néboa (Lofoten, Noruega)
Puente en la niebla (Lofoten, Noruega)
Un lugar á carón da E10 (Lofoten, Noruega)
Un lugar al lado de la E10 (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Isla de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Isla de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Illa de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Isla de Moskenesøya (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)
Å (Lofoten, Noruega)

Illas Lofoten, Noruega

Después de dedicar el día a recorrer las Lofoten, llegamos tarde al camping, justo a la hora de cenar.  Allí conocemos a Xavier, un catalán residente en una localidad al norte de Noruega que estaba de vacaciones con su familia en este lugar “al sur”, y que nos contó interesantes historias de la vida diaria en estes lugares, sobre todo en invierno.

Gastos pagados en el día:  1350 NOK (152.4 € en total)

Km recorridos en el día: 662.8 km

Tiempo soleado y temperaturas muy agradables, con algunas nieblas litorales.

15 DE JULIO:  KABELVÅG – JUKKASJÄRVI

Hoy nos levantamos con la intención de ir adelantando camino de vuelta. Ya llebamos dos semanas de viaje y aun nos queda mucho camino por recorrer. Descartamos volver por la carretera de la costa de Noruega, ya que necesitariamos mucho tiempo (y dinero) y además, a eso nos gustaría dedicarle otro viaje. Por lo tanto regresaremos por Suecia, primero dirección Kiruna, y después seguiremos por la carretera E4 hasta Dinamarca.

Partimos entonces dirección Kiruna por la E10, desandando lo recorrido de ayer hasta Bjerkvik, y poco antes de Narvik, comenzamos a ascender la sierra cara el interior de la Península Escandinava. La carretera hasta la frontera con Suecia atraviesa un hermoso paisaje de montaña. En este tramo, se puede ver además algún recordatorio de la Batalla de Narvik del 1940, y ya cerca de la frontera, muchas cabañas de madera privadas.

Cabañas, preto da fronteira con Suecia
Cabañas, cerca de la frontera con Suecia

Estrada E10 xunto o lago Torneträsk (Suecia)

Lago en Jukkasjärvi (Suecia)

Interminables obras sen sinalizar na E10 (Suecia)

Y como es frecuente en estes lugares, hay que tener cuidado con ciertos usuarios de la carretera:

Usuarios da estrada E10 (Suecia)
Usuarios de la carretera E10 (Suecia)

Después de superar la localidad de Malmberget, cruzamos de nuevo el Círculo Polar Ártico. En este lugar también se indica por donde cruza esta linea imaginaria, pero no tiene nada que ver con lo que vimos en Rovaniemi hay unos días, ya que aquí no hay ningún complejo turístico.

Limite do Círculo Polar Ártico na E10 (Suecia)
Límite del Círculo Polar Ártico en la E10 (Suecia)

Antes de la localidad de Luleå, tomamos la carretera E4, que va paralela a la costa del Golfo de Botnia, y que ya conocemos, pues fue la que utilizamos en la “subida”.  De esta vez, no tuvimos tanta lluvia como hace unos días en este mismo recorrido, así que por lo menos disfrutamos del paisaje de la Costa Alta que hay al lado de la carretera.

Al llegar a la localidad de Härnösand, decidimos buscar una cabaña para pasar la noche. En el camping de la localidad ya las tenían ocupadas, pero muy amablemente, llamaron por teléfono a un camping próximo para ver si tenían alguna libre.

En el Antjärns Camping, situado en Antjärn, a pocos kilómetros de Härnösand, disponían alguna libre, así que para allí fuimos. La cabaña era muy buena y barata (425SEK, es decir, 40€), y el camping excelente y muy bien atendido. Estaba cerca de un pequeño lago, y disponía de sauna y de muchas actividades para niños. Como curiosidad, tenían un Citroën Mehari con carrocería hecha de madera (y andaba!).

http://www.antjarnscamping.com/uk_cmp_index.htm

Citroën Mehari con carrozaría de madeira no Camping Antjärn (Suecia)
Citroën Mehari con carrocería de madera en el Camping Antjärn (Suecia)

Antjärn (Suecia)

Gastos pagados en el día: 879 SEK (83 €)

Km recorridos en el día: 808.6 km

Algunas lluvias durante el día. Temperaturas inferiores a 10ºC por la mañana.

17 DE XULLO:  ANTJÄRN – STRÖMSNÄSBRUK

Hoy volvimos tener por delante otro día de seguir haciendo camino cara al sur. La verdad es que Suecia es un país muy grande, y atravesarlo lleva su tiempo. Volvemos a coger la E4, y volvemos a pasar por las poblaciónes que ya cruzamos en el viaje de ida: Sundsvall, Uppsala, Estocolmo, Jönköping,… Por suerte, no llueve y hay poco tráfico, incluso en a circunvalación de Estocolmo. Ya por la tarde, y tras casi 900 km decidimos parar a buscar donde dormir en Strömsnäsbruk, después de superar la localidad de Jönköping. Encontramos una cabaña de un particular (estilo la de Jukkasjärvi, cerca de Kiruna), muy buena, con cocina, baño, sala, habitación separada,  por 500SEK (unos 47€).

Cabaña onde nos aloxamos en Strömsnäsbruk (Suecia)
Cabaña donde nos alojamos en Strömsnäsbruk (Suecia)

En Strömsnäsbruk aprovechamos para hacer la compra en nuestro último día en Suecia de este viaje, y de paso, dar un paseo para estirar las piernas después de tantas horas de coche hoy. Para eso, en esta localidad hay un buen paseo junto al lago.

Paseo xunto ó lago en Strömsnäsbruk (Suecia)
Paseo junto al lago en Strömsnäsbruk (Suecia)

Gastos pagados en el día:  1306 SEK (123.2 €)

Km recorridos en el día: 890.8 km

Tiempo despejado en general y temperaturas agradables. Alguna tormenta al final del día

18 DE JULIO:  STRÖMSNÄSBRUK – BERGEN

Después de dos días de tantas horas en el coche, hoy decidimos seguir nuestro camino de vuelta con más calma, intentando no hacer mucho más de 500km. Por lo que tenemos pensado parar a dormir en algún lugar cerca de Hamburgo, en Alemania, para así dirigirnos al día siguiente hasta la Selva Negra, en el extremo suroccidental del país, y tomar allí un día de descanso.

Tomamos la E4 y luego la E6 hasta cruzar de nuevo el Ponte de Öresund (y pagar otra vez los 37€ de peaje), entrando en Dinamarca unos kilómetros hasta llegar a Rødbyhavn, donde cogeremos de nuevo el ferry que nos llevará hasta Puttgarden, en Alemania (75€). De esta vez, tuvimos que esperar una hora para embarcar.

Ya en Alemania, y tras pasar Hamburgo, decidimos buscar donde dormir en la localidad de Bergen, ya que cerca de esta población podemos visitar el antiguo campo de concentración de Bergen – Belsen. Así que, como vamos bien de dinero respecto lo que teníamos pensado gastar, decidimos buscar un hotel para dormir, y encontramos el SeminarHotel Schulz, un buen hotel de tres estrellas por 78€ con desayuno y wifi incluido: http://www.seminarhotel-schulz.de/content/unser-haus-seminare.html

Una vez localizado donde dormir, decidimos buscar el antiguo campo de concentración. Como no vimos la señalización, acabamos entrando en una base militar próxima, donde muy amablemente nos indicaron donde quedaba el antiguo campo de concentración.

Este campo de concentración se utilizó entre los años 1940 y 1945, y se estima un número de víctimas superior a 50.000, contabilizando prisioneros de guerra del ejército aliado y judíos.

Entrada ó campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Entrada al campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemania)

Este campo de concentración se utilizó entre los años 1940 y 1945, y se estima un número de víctimas superior a 50.000, contabilizando prisioneros de guerra del ejército aliado y judíos.

Túmulos no campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Túmulos en el campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemania)

El campo se organiza en varios túmulos como el que se puede ver en esta fotografía. El conjunto la verdad es que impresiona mucho, teniendo en cuenta la cantidad de fallecidos en este triste lugar.

Monumento ás vítimas do campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Monumento a las víctimas del campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemania)

También existe un monumento recordando a los que murieron en este lugar.

“Á memoria de todos aqueles que morreron neste lugar” Bergen-Belsen (Alemaña)
“A la memoria de todos aquellos que murieron en este lugar” Bergen-Belsen (Alemania)

Entre los túmulos, encontramos la lápida de Margot y Anne Frank (quien escribió su “Diario de Ana Frank”), que fallecieron aquí poco antes de ser liberado el campo de concentración.

Lápida de Margot e Anne Frank no campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemaña)
Lápida de Margot y Anne Frank en el campo de concentración de Bergen-Belsen (Alemania)

Vista dende a terraza do Hotel Alemannenhof en Titisee (Alemaña)

Baixando hacia Badenweiler. Selva Negra (Alemaña)

Cerca del final de esta ruta circular, hay una carretera que tras unos pocos kilómetros nos deja cerca de la cima del Monte Belchen, de 1413 metros de altitud, en el que el tramo final de ascensión se puede hacer andando o en teleférico (la carretera está cerrada al tráfico salvo vehículos autorizados). Nosotros escogemos la opción de caminar, que falta nos hace después de estes tres últimos días de coche.

Sendeiro de ascensión ó cumio de Belchen. Selva Negra (Alemaña)
Sendeiro de ascensión ó cumio de Belchen. Selva Negra (Alemaña)

El sendero es bueno y sin demasiada pendiente, y en menos de una hora ya se llega a la cumbre del monte Belsen. Hay alguna valla electrificada para controlar el ganado que no se debe tocar, ya que dan una descarga considerable, y que pude comprobar yo mismo.

Preto co cumio de Belchen. Selva Negra (Alemaña)
Cerca de la cumbre de Belchen. Selva Negra (Alemania)

Ya en la cumbre, las vistas un día con visibilidad como este, son estupendas. Al Norte y al Este, la grande masa montañosa y forestal de la Selva Negra, al Oeste, el Río Rhin y la Alsacia francesa, y al Sur, Basel (Suiza) con los Alpes al fondo, y si el día estuviese aún más claro, se podría ver hasta el Mont Blanc.

O Rhin e a Alsacia dende o cumio do monte Belchen. Selva Negra (Alemaña)
El Rhin y la Alsacia desde la cumbre del Monte Belchen. Selva Negra (Alemania)

Piceas na Selva Negra (Alemaña)

Indicadores, en Schluchsee. Selva Negra (Alemaña)

Lago de Titisee. Selva Negra (Alemaña)

Titisee e o seu lago. Selva Negra (Alemaña)
Titisee y su lago. Selva Negra (Alemania)

Placa de recordo ás mártires da matanza do 10 de xuño de 1944 en Oradour Sur Glane

Ruinas do antigo emprazamento de Oradour Sur Glane
Ruinas del antiguo emplazamiento de Oradour Sur Glane

Castelo de La Rochefoucauld (Francia)

El resto de la jornada fue seguir haciendo kilómetros a través de autopistas y autovías. No encontramos apenas tráfico, ni en puntos como la circunvalación de Burdeos o el tramo entre Bayona y Donostia, tramos que suelen tener bastantes retenciones en estas épocas del año. Tras pasar Donostia decidimos seguir por la A8 en vez de tomar la A1 a Burgos, ya que nos apetecía parar a dormir en algún punto de la costa.

Como acostumbramos a hacer cuando volvemos de viaje por Europa, cuando entramos en Euskadi siempre paramos a disfrutar de la excelente comida vasca, en este caso en la localidad de Zumaia, y así de paso volver contemplar el paisaje costero entre Zarautz y Getaria, que tanto nos gusta y recuerdos nos trae de otros viajes por estas tierras.

Seguimos nuestro camino y decidimos parar a dormir en San Vicente de la Barquera, una bonita villa de la costa cántabra. Escogemos el Hotel Azul de Galimar, de tres estrellas: 85€ con garaje pero sin desayuno. Aunque no es barato, el precio lo consideramos normal para ser un buen hotel en un sitio tan turístico en verano como es San Vicente de la Barquera. http://www.hotelazuldegalimar.es/

Para acabar el día, celebramos nuestra última cena del viaje en el Mesón Madrid, en el centro de la villa.

Gastos pagados en el día:  155.3 €

Km recorridos en el día: 688.3 km

Día con tiempo variable. Alguna tormenta nocturna.

23 DE JULIO: SAN VICENTE DE LA BARQUERA – LUGO

Este es el último día de este viaje y estamos medio tristes, porque no tenemos ningunas ganas de que se acabe. Pero por otro lado estamos contentos por lo tanto que disfrutamos del mismo. Estamos seguros de que vamos volver a alguno de los sitios que visitamos en este viaje, como solemos hacer cuando nos gusta mucho un lugar (como por ejemplo Titisee, que ya estuviéramos en el 2005).

Desayunamos en el centro de San Vicente y damos un paseo por la zona del castillo, como también ya hiciéramos en otro viaje. Me gusta San Vicente, pero prefiero estar en otra época del año con menos turistas y veraneantes.

San Vicente de la Barquera (Cantabria)
San Vicente de la Barquera (Cantabria)

Seguimos la autopista A8 dirección Asturias y paramos en Avilés a comer. Siempre que paso por Asturias, donde tuve la suerte de vivir dos estupendos años, aprovecho para comer uno de mis platos favoritos: o la fabada, o el cachopo. En este caso optaré por el cachopo, en el Bar Parrillada Vistamar, en Coto Carcedo (concejo de Castrillón, muy cerca de Avilés).

Ya bien entrada la tarde cruzamos el Puente de los Santos de Ribadeo. Estamos ya a menos de 100km de Lugo.

Nada más llegar a Lugo, tomamos unos vinos para celebrar nuestra llegada: Estamos contentos por lo bien que lo pasamos y que todo saliera bien. No nos importaría volver a hacer este mismo viaje al día siguiente.

Gastos pagados en el día:  136 €

Km recorridos en el día: 343.5 km

Buen tiempo y temperaturas agradables.

Y si hacemos los cálculos de todo el viaje:

Gastos pagados en todo el viaje: 3094.2 € (1547.1 € cada uno)

Km recorridos en total: 12398.6 km

GUIA DA VIAJE

Documentación:

Todos los países por los que pasamos pertenecen a la Unión Europea salvo Noruega, y en este último caso también pertenece al Grupo Schengen, por lo que el único requisito de entrada en los países para ciudadanos de la UE es que lleven su DNI. De todas formas, no está de más llevar el pasaporte.

Fronteras:

En algunos sitios son inexistentes, como por ejemplo en los países del Benelux. Respeto al resto, lo único que pueden controlar en algunas de ellas puede ser que no nos pasemos de la cantidad de alcohol o tabaco permitido.

Seguridad personal:

Todos los países que visitamos son muy seguros, así que la única norma de seguridad a seguir es la del sentido común: no dejar dinero ni objetos de valor a la vista en el coche, vigilar la cartera y mochila en aglomeraciones, etcétera…

Urgencias sanitarias:

Para agilizar los trámites en caso de una urgencia sanitaria en estos países, se recomienda llevar la Tarjeta Sanitaria Europea, que cualquiera beneficiario de la seguridad social la puede pedir gratuitamente en las oficinas de la seguridad social. En muchas oficinas las dan al momento.

Se debe llevar además ciertos medicamentos de uso corriente para la diarrea, estreñimiento, paracetamol, alcohol, agua oxigenada, …

Comunicaciones:

La cobertura de móviles es muy amplia en toda Europa, aunque algo inferior en las zonas del norte de Escandinavia más deshabitadas o montañosas. En algunas compañías puede ser preciso llamar la atención al cliente por si hay que activar algo para llamar desde el extranjero. Nosotros llevábamos dos móviles, uno de contrato y otro de tarjeta y de dos compañías distintas, y el móvil de contrato tuvo problemas para llamar en algunos países. También es recomendable informarse de que compañías tienen tarifas más baratas en los países para así escoger desde nuestro móvil la compañía más económica (con selección de operador manual).

A veces es recomendable buscar acceso a internet para hablar con la familia (y ahorrar dinero en llamadas), buscar alojamiento, información turística, etc… Nosotros llevamos un ordenador portátil y encontramos distintas redes wifi por el camino en hoteles, restaurantes, bares, campings,… En Francia encontramos menos redes wifi que en otros países, pero siempre queda el truco de ir a un Mc Donalds a tomar por lo menos un refresco, ya que allí todos tienen wifi gratuita. Si no llevais ordenador, siempre se puede encontrar un cíber o una biblioteca pública.

Información turística:

En muchas de las localidades que visitamos cuentan con oficinas de turismo donde proporcionan información turística gratuitamente. Nosotros nos informamos antes del viaje de muchos de los lugares turísticos por medio de guías de viaje e internet. Además, llevábamos con nosotros varias guías de países, algunas nuestras y la mayoría prestadas gratuitamente por bibliotecas públicas. Las que más utilizamos fueron las guías de El País Aguilar y las de Lonely Planet.

Dinero:

Conviene llevar dinero en metálico y en tarjeta. El dinero en metálico no se debe guardar todo junto, si no en lugares separados, para evitar robos y perdidas. Casi todos los países que visitamos usan el euro como moneda, excepto Dinamarca (usa coronas danesas DKK), Suecia (coronas suecas SEK) y Noruega (coronas noruegas NOK). Nosotros llevábamos algo de DKK, SEK y NOK en metálico desde aquí, y si no se lleva se puede cambiar allí en bancos y en el ferry (nosotros cambiamos en el ferry de Puttgarden el dinero en metálico que nos sobraron a la vuelta), en otros lugares conviene vigilar bien la comisión.

Se debe llevar además varias tarjetas, mejor las de crédito que las de débito, ya que estas últimas no las aceptan en algunos lugares (peajes de Francia, aparcamientos, etc..). Visa o Mastercard como tarjetas de crédito e Visa Electron e Maestro como de débito son de las más frecuentes.

Horarios:

Hay que tener en cuenta que los establecimientos de estes países siempre cierran antes que aquí, por lo que muchas tiendas sobre las 5 y media de la tarde ya están cerradas. Los restaurantes y bares igual, por lo que conviene adelantar la hora de la comida y de la cena. Esto también es importante a la hora de buscar alojamiento, especialmente en localidades pequeñas.

Hay que destacar que en Finlandia se debe adelantar una hora más el reloj.

Dónde dormir:

En todos los países visitados hay muchas posibilidades de alojamiento en cantidad y calidad, y nosotros dormimos en muchos tipos distintos salvo el camping, que si tenemos utilizado muchas veces en outros viajes.

En Francia escogemos las casas de turismo rural, muy buenas por calidad y precio, ya que incluyen desayuno y a veces derecho a cocina. En la página  http://www.toprural.com/ se pueden encontrar y reservar muchas de ellas. Pero también hay muchos campings y hoteles baratos como los de la cadena Formule 1. En el resto de Europa nos decantamos de esta vez por los hoteles, donde se encuentran muchos y de una gran variedad de precios. También son frecuentes los alojamientos tipo Bed & Breakfast, del estilo donde nos quedamos la primera noche en Suecia, y bastante recomendables.

En los países nórdicos todo es más caro, por lo que hay que apretarse el cinturón y no escoger hoteles. Nosotros utilizamos las numerosas cabañas, que suelen estar en campings o en casas particulares, muchas anunciadas al lado de las carreteras con el símbolo o nombre de Stuga (Suecia) o Hytter (Noruega). En las cabañas tienes que llevar tus propias sábanas, y dejar todo recogido y limpio, por eso son tan baratas. Suelen tener una pequeña cocina y algunas baño, ducha e incluso sauna. Las hay de 2 hasta 6 plazas.

En las poboaciones más grandes hay que tener en cuenta los alojamientos tipo albergue, bastante económicos, y los Hostel, tipo hostal muy frecuentado por la juventud, donde también hay que llevar las propias sábanas, y los baños y duchas son compartidos. Nosotros escogimos este tipo de alojamiento para dormir en Estocolmo.

La mayor parte de las veces no reservamos alojamiento, salvo las casas rurales francesas y el hostel de Estocolmo que reservamos antes para avisar que llegábamos tarde. Si viajais por libre de esta forma os aconsejo no reservar nunca salvo si sabeis fijo que vais dormir allí.

Dónde comer:

En los países que recorremos existen múltiples opciones en canto comer. Respecto al desayuno, muchos hoteles y alojamientos tipo Bed & Breakfast ya lo incluyen, y además muy completo salvo los que busqueis un zumo de naranja natural. Las cabañas de los países escandinavos suelen tener una pequeña cocina, por lo que se puede calentar un poco de leche y unas tostadas para hacer un buen desayuno.

A la hora de comer, hay muchas opciones en estos países, desde restaurantes de lujo hasta hamburgueserías. Nosotros en bastantes ocasiones comimos de bocadillo y latas, por cuadrarnos en medio de un trayecto, por ahorrar tiempo, por ahorrar dinero o por estar en un lugar apartado donde no había otra opción.

Para cenar, las opciones también son muy numerosas. En la mayor parte de los países que visitamos cenar fuera no supone un gasto excesivo siempre y cuando busques los lugares adecuados. Así por ejemplo, nosotros hizimos tres cenas abundantes en Alemania sin superar nunca los 30€. No se puede decir lo mismo de los países escandinavos, que son más caros, especialmente Noruega, donde aconsejamos cenar aprovechando las cocinas de las cabañas para así ahorrar algo de dinero, comprando la comida en un supermercado. En Francia recomendamos cenar en las abundantes creperías.

El vehículo:

Para realizar un viaje tan largo como éste conviene revisar bien el vehículo antes de salir, sobre todo si cuenta con muchos años o uso. Yo aproveché para cambiar las ruedas delanteras que ya las tenía bastantes gastadas y ponerle una rueda de reposto de tamaño normal, por si acaso.

Para rodar por las carreteras de estos países se debe llevar el permiso de circulación del vehículo, el recibo del seguro y se recomienda también la carta verde del seguro. No está de más pedir en la compañía de seguros un parte europeo de accidente. Si el vehículo no lleva distintivo del estado en la placa de matrícula, debe colocar un adhesivo identificativo. En algunos países es obligatorio llevar, aparte de lo que ya es aquí, un extintor y un botiquín de primeros auxilios homologado, que se pueden comprar en las tiendas de accesorios.

Respecto al combustible se puede encontrar en todos estes países gasolina sin plomo y gasóleo en todos ellos sin problemas, eso sí, más caros. En Francia es recomendable repostar en gasolineras de los centros comerciales, algo muy habitual allí, ya que el ahorro respecto las estaciones de servicio de las autopistas es considerable. En el Norte de Escandinavia conviene no apurar mucho el depósito, ya que puede haber bastante distancia entre estaciones de servicio. Ninguna de las gasolineras donde repostamos tenían servicio atendido, como es común en estes países, e incluso las hay sin personal en caja, por lo que se debe pagar con la tarjeta de crédito en el mismo surtidor (nosotros tratábamos de no usar este tipo de estaciones). Los precios varían también entre las estaciones de servicio del mismo país, pero para hacer una comparación entre países, cito el precio por litro de gasóleo en algunas estaciones de servicio que encontramos por el camino:

· Euskadi: 0.945 €/l

· Francia (en una autopista): 1.16 €/l

· Alemania: 1.029 €/l

· Suecia: 11.04 SEK/l = 1.042 €/l

· Finlandia: 1.009 €/l

· Noruega: 11.13 NOK/l = 1.256 €/l

Conducir:

Lo primero es hacerse con un buen mapa de carreteras. Con el objetivo de no andar con varios mapas, utilizamos el mapa de Europa de Michelín, que ya lo tenemos utilizado en otros viajes y estamos acostumados a él. A veces resulta interesante tener alguno más de una zona en concreto con una escala más detallada; nosotros para ello usábamos los mapas de las guías. Aparte teníamos un G.P.S. con mapa de Europa de Viamichelín, sin actualizar desde el 2006, y sin incluir Bélgica y Holanda. Aunque no es infalible, sí sirve de gran ayuda.

En Francia son muy frecuentes las autopistas de peaje, muy buenas pero caras. El límite máximo en ellas es de 130 km/h pero con humedad baja hasta 110 km/h. Hay bastantes radares, unos señalizados y otros no. Los conductores suelen cumplir escrupulosamente con los límites de velocidad.

En Bélgica y Holanda las autopistas son muy numerosas y todas gratuitas. Están limitadas a 120km/h. Suelen tener mucho tráfico, ya que son zonas muy pobladas.

En Alemania es de destacar que no hay límite de velocidad en algunos tramos de algunas autopistas (todas gratuitas). Aún así, a veces no es recomendable correr mucho en estes tramos si hay mal tiempo o mucho tráfico. Hay muchos tramos en obras. Están recomendadas las luces de cruce durante el día, pero no son obligatorias.

En los países escandinavos los límites de velocidad son bastante estrictos. Pocos son los tramos de autopista donde permitan circular a 120 km/h. Además, es necesario cumplir al 100% con las normas de circulación, ya que las multas son carísimas, así que si veis un límite de 60, es de 60, ni más ni menos. Los radares son muy frecuentes, y muchos de ellos están señalizados. Hay algunas carreteras que están en regular estado, sobre todo las de las zonas menos pobladas, ya que tienen el firme deteriorado por las quitanieves. Hay que tener muchísimo cuidado con los alces (atropellar un alce suele ser mortal, debido a su tamaño), y presentes en cualquier lugar (excepto Dinamarca), y los renos, más pequeños pero más numerosos que los alces, pero solo en las regiones del norte. Salvo casos excepcionales, como puentes muy largos, no hay que pagar peajes, excepto en Noruega, donde hay peajes hasta para entrar en varias poblaciones. En todos los países escandinavos es obligatorio las luces de cruce todo el día, así que cuidado con no encenderlas al empezar a andar (aconsejo pegar algo en el coche para no olvidarse), y cuidado con no apagarlas al parar, si no quereis quedar sin batería.

Aparcar:

Para aparcar en las ciudades hay dos opciones: O buscar un aparcamiento subterráneo (más cómodo, seguro y caro), o buscar una zona de aparcamiento público en la calle. En este último caso, buscar donde aparcar suele ser difícil, perdiendo a veces mucho tiempo en buscar un sitio libre. Es recomendable, además, llevar dinero suelto para los parquímetros, y controlar su límite de tiempo. En algunas poblaciones de los países nórdicos hay que comprar un disco en un estanco que indica el tiempo de estacionamiento.

DESGLOSE DE GASTOS PAGADOS POR DÍA

2 de Julio: Lugo – Saint Yzans de Médoc

Peajes: 22.1 €

Comida: 27.2 €

Gasoil: 35 €

Total: 84.3 €

3 de Julio: Saint Yzans de Médoc – Bricqueville

Ferry a Royan: 28.5 €

Peajes: 14.7 €

Comida: 8.8 €

Gasoil: 55 €

Alojamiento en Saint Yzans: 57 €

Total: 164 €

4 de Julio: Bricqueville – Brujas

Peajes: 16.5 €

Comida: 14.7 €

Gasoil: 33 €

Alojamiento en Bricqueville: 50 €

Cena: 25 €

Total: 139.2 €

5 de Julio: Brujas – Neümunster

Aparcamiento: 7.3 €

Gasoil: 32 €

Alojamiento en Brujas: 120 €

Cena: 20 €

Total: 179.3 €

6 de Julio: Neümunster – Båstad

Gasoil: 31 €

Alojamiento en Neümunster: 99 €

Ferry: 64 €

Peaje Ponte Öresund: 395 SEK

Comida: 18 SEK

Total: 194 € + 413 SEK

7 de Julio: Båstad – Gotemburgo

Alojamiento en Båstad: 650 SEK

Total: 650 SEK

8 de Julio: Gotemburgo – Estocolmo

Gasoil: 300 SEK

Alojamiento en Estocolmo: 870 SEK

Comida: 110 SEK

Total: 1280 SEK

9 de Julio: Estocolmo – Älvkarleby

Gasoil: 370 SEK

Alojamiento en Älvkarleby: 510 SEK

Comida: 85 SEK

Aparcamiento: 195 SEK

Café: 25 SEK

Total: 1185 SEK

10 de Julio: Älvkarleby – Byske

Gasoil: 360 SEK

Alojamiento en Byske: 800 SEK

Comida: 186 SEK

Desayuno: 50 SEK

Total: 1396 SEK

11 de Julio: Byske – Ivalo

Gasoil: 30 €

Alojamiento en Ivalo: 50 €

Comida: 22 €

Recuerdos: 10 €

Total: 112 €

12 de Julio: Ivalo – Cabo Norte

Gasoil: 20 €

Alojamiento en Skarsvåg: 485 NOK

Peaje Illa Magerøya: 192 NOK

Peaje entrada al complejo Cabo Norte: 280 NOK

Recuerdos: 400 NOK

Total: 20 € + 1357 NOK

13 de Julio: Cabo Norte – Skibotn

Gasoil: 260.2 NOK

Alojamiento en Skibotn: 450 NOK

Peaje Illa Magerøya: 192 NOK

Comida: 107 NOK

Total: 1009.2 NOK

14 de Julio: Skibotn – Kabelvåg

Gasoil: 330 + 300 NOK

Alojamiento en Kabelvåg: 460 NOK

Recuerdos: 110 NOK

Comida: 150 NOK

Total: 1350 NOK

15 de Julio: Kabelvåg – Jukkasjärvi

Gasoil: 290 SEK

Alojamiento en Jukkasjärvi: 550 SEK

Comida: 229.5 SEK

Total: 1069.5 SEK

16 de Julio: Jukkasjärvi – Antjärn

Gasoil: 410 SEK

Alojamiento en Antjärn: 425 SEK

Comida: 44 SEK

Total: 879 SEK

17 de Julio: Antjärn – Strömsnäsbruk

Gasoil: 518 SEK

Alojamiento en Strömsnäsbruk: 500 SEK

Comida: 288 SEK

Total: 1306 SEK

18 de Julio: Strömsnäsbruk – Bergen

Gasoil: 45 €

Ferry: 560 DKK

Peaje Ponte Öresund: 395 SEK

Cena: 24 €

Total: 395 SEK + 560 DKK + 69 €

19 de Julio: Bergen – Titisee

Alojamiento en Bergen: 78 €

Cena: 12 €

Total: 90 €

20 de Julio: Titisee – Titisee

Gasoil: 35 €

Comida: 17 €

Cena: 30 €

Total: 82 €

21 de Julio: Titisee – Oradour Sur Glane

Gasoil: 52.8 €

Peajes: 14.8 €

Alojamiento en Titisee: 270 €

Comida: 28 €

Total: 365.6 €

22 de Julio: Oradour Sur Glane – San Vicente de la Barquera

Gasoil:  40 €

Peajes: 15.3 €

Alojamiento en Oradour: 50 €

Comida: 8 €

Cena: 42 €

Total: 155.3 €

23 de Julio: San Vicente de la Barquera – Lugo

Gasoil:  25 €

Alojamiento en San Vicente: 85 €

Comida: 23 €

Desayuno: 3 €

Total: 136 €

TOTAL: 1790 € + 8573.5 SEK + 3716.2 NOK + 560 DKK

A 25/7/2009 el cambio de SEK, NOK y DKK a € era el siguiente:

Por 1 €:

· 10.5995 SEK

· 8.8600 NOK

· 7.4447 DKK

Por lo que el gasto total fue de 3094.2 € (1547.1 € cada uno)

FIN

Si deseais más información, podeis escribir a cabonorte2009@hotmail.es

Sureste de Francia e Mónaco

Esta viaxe realizámola nas vacacións de Semana Santa do 2009, percorrendo o sureste de Francia, concretamante pola rexión de Provenza e Costa Azul, así coma a visita ó minúsculo (en superficie) Principado de Mónaco. Penso que é unha viaxe bastante recomendable, e que se pode facer en relativamente pouco tempo (uns 6-7 días mínimo incluído ida e volta en coche) e con poucos cartos se seguides os meus consellos.

Cap Ferrat. Costa Azul
Cap Ferrat. Costa Azul

Ésta é unha imaxe do Mediterráneo na Costa Azul, concretamente en Cap Ferrat, a escasos 5km de Niza. Todas esas árbores que temos en primeiro plano son un anaco do xardín dunha casa!

Eze
Eze. Costa Azul

A costa azul non só ten poblacións cheas de ostentación e chalés de luxo, senón que tamén podemos atopar «village» mais tranquilas como ésta: Eze.

 

St Paul du Vence
St Paul du Vence. Costa Azul

 Outro lugar tranquilo: St Paul du Vence. Foi un lugar moi concurrido por pintores importantes como Picasso, Matisse, etc… por iso na actualidade está plagado de galerías de arte.

Gourdon
Gourdon. Costa Azul

 E outro sitio tranquilo (que se agradece nesta zona, chea de turistas!), a bonita aldea de Gourdon. É recomendable visitala, xa que ten poucos turistas (non soe vir nas guías), está moi ben conservada e ten unhas vistas espectaculares de toda a costa (dende alí, podes ver ata a illa de Córcega se o día está despexado!).

Outra imaxe de Gourdon
Outra imaxe de Gourdon

 Outra imaxe da aldea de Gourdon. O gato xa da sensación de tranquilidade…

Falecidos das guerras mundiais
Falecidos das guerras mundiais. Gourdon

 Como curiosidade, en todos os viaxes que teño feito por Francia, chámame a atención os recordatorios que teñen en prácticamente todos lugares dos seus mortos nas guerras mundiais. Ditos recordatorios consisten polo xeral nunha especie de monumento coma a da foto, co nome dos falecidos e o ano da defunción, polo xeral os da 1ª guerra (sempre moitísimo mais numerosos) separados dos da 2ª guerra. Nesta foto son as do pobo anterior (que eu penso que non chega nin os 100 habitantes) e xa ten 7 mortos na 1ª guerra e un na 2ª.

Falecidos na batalla da liberación. Gourdon
Falecidos na batalla da liberación. Gourdon

 E incluso as hai de só unha batalla, como ésta das vítimas do lugar entre o 21 e 22 de agosto (na batalla da liberación da 2ªguerra mundial, xa que o 6 de xuño foi o desembarco de Normandía e o 25 de agosto liberaron París).

Porto de Mónaco
Porto de Mónaco

 Agora un pouco de luxo propio da zona. Ésto non é nin mais nin menos que Mónaco. En primeiro plano o porto (menudas gamelas!) e atrás o Palacio dos Grimaldi (estará por alí o Albertito, Carolina…).

Vista xeral de Mónaco
Vista xeral de Mónaco

Unha vista xeral de Mónaco. Non ten nada, só edifícios…

Gran Casino. Mónaco
Gran Casino. Mónaco

Éste é o famoso Gran Casino.

Ferrari frente o Gran Casino. Mónaco
Ferrari frente o Gran Casino. Mónaco

Algún dos modelos (de coches,claro) bastantes frecuentes no Principado.

Polo túnel da Fórmula 1. Mónaco
Polo túnel da Fórmula 1. Mónaco

O túnel da Formula 1. E xa está, Mónaco non da para mais!.

St Tropez
St Tropez. Costa Azul

Ésta é unha imaxe do bonito pobo de St Tropez, posto de moda pola belísima actriz Brigitte Bardot, que veraneaba neste lugar.

Iate en St Tropez. Costa Azul
Iate en St Tropez. Costa Azul

St Tropez está cheo, aparte de turistas, de grandes iates como éste. ¿Cántos millóns de euros valerá éste?.

Costa Azul entre St Tropez e Cannes
Costa Azul entre St Tropez e Cannes

Ésta é outra imaxe da Costa Azul, entre St Tropez e Cannes.

Pont du Gard. Provenza
Pont du Gard. Provenza

Ésta é a Pont du Gard, xa na rexión da Provenza. Din que é o acueducto mais grande do mundo. É o que está no billete de 5 euros.

Pont du Gard. Provenza
Pont du Gard. Provenza

Outra imaxe da Pont du Gard.

Árbores ó carón da estrada
Árbores ó carón da estrada

Ésta é unha imaxe dunha típica carretera secundaria francesa. Os árbores na cuneta non son moito mais seguros cos gardarraís de aquí! Como te salgas da estrada…

Carcassone. Provenza
Carcassone. Provenza

Tamén na Provenza, pretiño de Cataluña, está esta fermosísima cidade amurallada chamada Carcassone. É imprescindible parar.

Penso que é unha viaxe bastante recomendable, e pódese facer de maneira económica se buscades un bo aloxamento con cociña, como poden ser as casas de turismo rural francesas (ou gites de france), que as hai bastante económicas e de boa calidade. Nós quedamos nunha que está bastante preto da costa e das cidades de Niza, Mónaco e St Tropez, costaba 58 euros noite incluído o almorzo, e tiña cociña (importante de cara a aforrar cartos, xa que podes facer unha boa cena na casa mercando a comida nun supermercado), ademais Dominique, a propietaria, era moi amable, atenta e falaba español. http://www.toprural.com/casa-rural-habitaciones/villa-thocha_f-fr-eb-27897.htm